ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ

Του Ι. ΣΤ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*

«Εάν θέλεις να πεις κάτι, κάν’ το»
Γερμανικό ρητό

Σε στροφή, ώστε ο οδηγός να έχει μπροστά του την αφίσα! Ποια είναι η πιο ισχυρή απόδειξη αξιοπιστίας ενός πολιτικού, ενός ανθρώπου γενικά; Μα η εφαρμογή των όσων ισχυρίζεται ότι πιστεύει.
Στην Ελλάδα είμαστε όλοι τσάμπα μάγκες, με τα λόγια. Κανείς σχεδόν δεν εφαρμόζει τίποτα, από τα πιο απλά έως τα πιο δύσκολα.

Οι αστυνομικοί δεν φοράνε ζώνη ασφαλείας, οι γονείς δεν μεταφέρουν τα παιδιά τους (που λένε ότι αγαπάνε) με καθίσματα ασφαλείας, οι γιατροί δεν εφαρμόζουν ούτε τους κλασικούς κανόνες της Ιατρικής τέχνης (ιστορικό, κλινική εξέταση), οι καθηγητές σχολείων δεν εφαρμόζουν στοιχειωδώς τη νομοθεσία περί μη ιδιαιτέρων μαθημάτων (τουλάχιστον στα παιδιά της τάξης που διδάσκουν), ο ΚΟΚ δεν αξίζει το χαρτί στο οποίο έχει γραφεί, στη Δικαιοσύνη εφαρμόζονται πολύ λίγα ουσιαστικά πράγματα (η επικαιρότητα ας είναι μάρτυρας), απόδειξη της μη ύπαρξης Θεού είναι η ζωή ορισμένων ιερωμένων και η αθλιότητα διαδικασιών εξελίξεων διδακτικού προσωπικού στη Θεολογική Σχολή.
Ελλάδα, χώρα της μη εφαρμογής, χώρα κενών ιδεολογιών και πιστεύω, χώρα στην οποία τα πολιτικά κόμματα, χωρίς να ντρέπονται και υποτιμώντας περιφρονητικά τη νοημοσύνη του πληθυσμού, ισχυρίζονται οτιδήποτε, σαν να μην υπάρχει η μνήμη ως διεργασία στο κεντρικό νευρικό σύστημα των πολιτών. Ή μήπως πράγματι δεν υπάρχει μνήμη στην Ελλάδα;
Αδιανόητο και όμως αληθινό. Σε διασταύρωση με πολλαπλές κατευθύνσεις και σηματοδότες Πιστεύουν τα κόμματα όσα ισχυρίζονται; Θέλουν πραγματικά να πραγματοποιήσουν όσα εξαγγέλλουν με τόση ευκολία; Ας πάρουμε δύο μόνο εξαγγελίες: την προστασία περιβάλλοντος και την προστασία του πολίτη, τα οποία έχουν όλα τα κόμματα στο πρόγραμμά τους. Ας δούμε εάν, κατά την προεκλογική περίοδο όπου δοκιμάζονται οι αρχές, τα κόμματα εφαρμόζουν τα όσα εξαγγέλλουν.
Προστασία περιβάλλοντος: μόνο την αθλιότητα των αφισών να παρατηρήσει κανείς βγάζει τα συμπεράσματά του. Δεκάδες ίδιες αφίσες σε οποιαδήποτε επιφάνεια υπάρχει στην πόλη. Λες και ο πολίτης θα επηρεαστεί από την ποσότητα. Το ένα κόμμα κολλά αφίσες επάνω στις αφίσες του άλλου κόμματος. Ούτε το ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου δεν γίνεται σεβαστό. Το χειρότερο είναι ότι το τελευταίο δεν ενοχλεί πια κανέναν. Συνήθεια στην αθλιότητα. Κατανάλωση χαρτιού χωρίς νόημα και χωρίς μέτρο. Να απαιτήσουμε εφαρμογή της νομοθεσίας περί αφισοκόλλησης ή τον σεβασμό της αισθητικής της πόλης, είναι ουτοπία.
Λίγα στοιχεία για το χαρτί:
Βάρβαρη παραβίαση του άρθρου 11 και μάλιστα στην λεωφόρο Κατεχάκη, μια επικίνδυνη και ατυχηματογόνο οδό - Ενας τόνος χαρτιού απαιτεί: 38-53 στρέμματα δάσους, 280-440 κυβ. μέτρα νερό και το λιγότερο 4.750 KWH ενέργεια.
- Για χαρτί η Ελλάδα πλήρωσε το 1992 300 εκατ. δολάρια.
- Για το 1/3 χαρτιού που πετάγεται στα σκουπίδια ανά έτος, χρειάστηκαν 12 εκατ. στρεμμ. δάσους, 100 εκατ. κυβ. μέτρα νερού και 1,5 δισεκ. κιλοβατώρες (η ενέργεια 4 μηνών για 1 εκατ. σπίτια).
Πρόληψη ατυχημάτων: βασικό στοιχείο πρόληψης είναι η επικέντρωση του οδηγού στην οδήγηση. Απόσπαση της προσοχής είναι βασικός παράγοντας ατυχημάτων. Η στατιστική της Τροχαίας αποδίδει στη συμπεριφορά του οδηγού το 80% των τροχαίων ατυχημάτων (το λιγότερο). Οι διαφημίσεις στους δρόμους (μόνο στην Ελλάδα υπάρχει αυτό το αίσχος) είναι βασικός παράγοντας απόσπασης της προσοχής και (σε φωτεινές διαφημίσεις σε διασταυρώσεις) η σύγχυση των χρωμάτων της διαφήμισης με τους φωτεινούς σηματοδότες. Ο ΚΟΚ έχει προβλέψει το θέμα και το ρυθμίζει με το άρθρο 11 (έκδοση ΚΟΚ του 1999). Ολα τα κόμματα, με διαφορές συχνότητας που οφείλονται στην οικονομική τους επιφάνεια, καταπατούν κυριολεκτικά το άρθρο και ιδίως τις παραγράφους 1, 2, 3, 4 και 6. Τα κόμματα δεν ενδιαφέρονται για την ασφάλεια των πολιτών ούτε στον στοιχειώδη αυτό τομέα. Οι διαφημίσεις τους εξευτελίζουν τον ΚΟΚ.
Αφισοκόλληση του παραλόγου. Ελεος! Τροχαία ατυχήματα:
- Κάθε χρόνο χάνονται τουλάχιστον 1.600 συμπολίτες μας, τραυματίζονται σοβαρά 2.000 και ελαφρά 12.000.
- Τουλάχιστον 200 πολίτες πεθαίνουν στο νοσοκομείο, από τους τραυματισμένους που εισήχθησαν.
- Μεγάλος αριθμός κρεβατιών στις μονάδες εντατικής θεραπείας καταλαμβάνεται από τροχαία ατυχήματα. Δεν χρειάζονται άλλα κρεβάτια ΜΕΘ, αλλά εφαρμογή του ΚΟΚ!
- Σημαντικός αριθμός από τους σοβαρά τραυματισμένους καταλήγουν σε σοβαρή αναπηρία, με μεγάλα οικονομικά, οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματα (σε κράτος ανεπαρκές να τους αντιμετωπίσει).
Σαν επίλογος
Οποιος δεν πράττει, δεν πιστεύει, και όποιος δεν πιστεύει εξαπατά τον πληθυσμό με εξαγγελίες. Από αυτά τα κόμματα η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει βελτίωση.
* Τ. αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής