ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΥΨΗΛΩΝ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΩΝ

Οι αλλαγές και οι παρεμβάσεις που επιχειρούνται στις πόλεις δεν πρέπει να γίνονται με βάση τον εμπειρισμό αλλά με επιστημονική υποστήριξη τονίζει ο κ Μ. Σανταμούρης, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. « Ανάλογες αλλαγές έχουν υλοποιήσει στο κέντρο των Τιράνων, αλλά και στο Χονγκ Κονγκ, στο Τόκιο, στην Κουάλα Λουμπούρ. Οι αλλαγές βασίζονται σε έξυπνο σχεδιασμό και δεν είναι τόσο δαπανηρές όσο ίσως ακούγονται. Κινούνται μακριά από την εργολαβίστικη λογική, μακριά από υλικά και τεχνολογίες της δεκαετίας του ’50.
Πουθενά στο κόσμο δεν βάζουν πια μαύρη άσφαλτο, σε σημεία με τις δικές μας θερμοκρασίες……
Ψυχρή άσφαλτος, ανοιχτόχρωμες πλάκες, μάρμαρα, υλικά που παρουσιάζουν δηλαδή μικρή απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας.
Ο κ Σανταμούρης επισημαίνει ότι πολύ σωματιδιακή ρύπανση έχει καταπολεμηθεί με αντίστοιχο τρόπο στο Χονγκ Κονγκ.
Τα αποτελέσματα είναι εν γένει εντυπωσιακά, καταλήγει ο ίδιος.
Στην αιχμή του καλοκαιριού η θερμοκρασία πέφτει ένα με δύο βαθμούς, αμβλύνοντας το αίσθημα της δυσφορίας που αισθανόμαστε κατά 15%-20%.
Μειώνεται ασφαλώς η επιφανειακή θερμοκρασία των υλικών κατά 5% και ακόμη περισσότερο 15% η ενεργειακή κατανάλωση.
Με άλλα λόγια μια θερμή νησίδα μετατρέπεται σε όαση.

Ρεπορτάz ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΟΛΛΙΑ
ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 12 Ιουλίου 2009