ΡΟΔΟΣ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

Ρότερνταμ – Ρόδος με ποδήλατο…
February 22, 2010

«Οδηγώντας ποδήλατο, πέρα από το γεγονός ότι αποκτάς ένα υγιές σώμα και ένα ελεύθερο πνεύμα, έχεις παράλληλα και τη δυνατότητα να δεις τη φύση με μια διαφορετική ματιά», λέει η Ολλανδέζα Πέτρα βαν ντερ Εντ, η οποία ξεκίνησε από το Ρότερνταμ με ποδήλατο και διανύοντας μια απόσταση 5.000 χιλιομέτρων έφτασε στη Ρόδο!

Το ταξίδι, που άρχισε στις 12 Ιανουαρίου και ολοκληρώθηκε στις 14 Φεβρουαρίου, ήταν παράλληλα μια προσπάθεια της 40χρονης Ολλανδέζας «να προωθήσει το ποδήλατο στο πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και της ανακούφισης της σύγχρονης πληγής που ακούει στο όνομα κυκλοφοριακή συμφόρηση», όπως υπογραμμίζει η ίδια.
«Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισα λόγω των καιρικών συνθηκών, αφού αναγκαζόμουν κατά τη διαδρομή να διασχίζω πολλές χιονισμένες περιοχές, ήταν μια πραγματική απόλαυση», τονίζει η κ. Πέτρα βαν ντερ Εντ, η οποία, έχοντας μόνο τα απαραίτητα εφόδια πάνω στο ποδήλατο κι ένα λάπτοπ, ξεκίνησε από το Ρότερνταμ, διήνυσε τη Νότια Ολλανδία, πέρασε στη Γερμανία και έφτασε στο Ντύσελντορφ και στη συνέχεια κατευθύνθηκε στο Μόναχο. «Χρειάστηκε στην Αυστρία να κάνω μερικές αποστάσεις με το τρένο γιατί υπήρχε χιονοθύελλα και δεν μπορούσα να κινηθώ με το ποδήλατο», λέει η Ολλανδέζα ποδηλάτισσα, η οποία ακολουθώντας το δρομολόγιό της έφτασε στη Βερόνα και ακολούθως στη Βενετία και την Τεργέστη. «Είχα σκοπό να πάρω το πλοίο από την Τεργέστη για την Ελλάδα, αλλά διαπίστωσα ότι από εκεί δεν υπήρχε δρομολόγιο και έτσι αναγκάστηκα να επιστρέψω στη Βενετία διανύοντας μια απόσταση 200 χιλιομέτρων με το ποδήλατο για να πάρω το πλοίο και να φτάσω στην Πάτρα», λέει η κ. Πέτρα βαν ντερ Εντ.
Από την Πάτρα, πάντα με το ποδήλατό της, πήρε τον δρόμο για την Αθήνα, αλλά περνώντας από το Ξυλόκαστρο κάποιος της είπε ότι στη Ρόδο είναι διαδεδομένο το ποδήλατο και έτσι πήρε το πλοίο από τον Πειραιά και έφτασε εκεί. Την ημέρα που κατέβηκε από το πλοίο και διάλεξε τον Δήμο Αρχαγγέλου για να ξεκουραστεί, το κοντέρ του ποδηλάτου έγραφε 5.000 χιλιόμετρα!
«Έκανα περίπου 200 χιλιόμετρα την ημέρα και πολλές φορές ταξίδευα και νύχτα. Στον δρόμο όμως δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερα προβλήματα, εκτός από τα φορτηγά αυτοκίνητα στην Ιταλία και στον δρόμο από την Πάτρα μέχρι την Αθήνα», λέει η ποδηλάτισσα που ασχολείται επαγγελματικά με την παροχή συμβουλών σε διάφορες επιχειρήσεις, προκειμένου το ποδήλατο να γίνει ένα φιλικό προς το περιβάλλον μέσο μετακίνησης. Παράλληλα, πηγαίνει σε σχολεία και μιλάει στα παιδιά σχετικά με την «αναγκαιότητα του ποδηλάτου ως εναλλακτικού τρόπου διακίνησης».
Και μαραθωνοδρόμος
«Στην Ολλανδία διαθέτω και αυτοκίνητο, αλλά όλες μου τις μετακινήσεις κάτω από 50 χιλιόμετρα τις κάνω πάντα με το ποδήλατο», υπογραμμίζει η κ. Πέτρα βαν ντερ Εντ, η οποία άρχισε την ενασχόλησή της με το ποδήλατο πριν από πέντε χρόνια, αλλά την αθλητική της δραστηριότητα ως μαραθωνοδρόμος πριν από δέκα χρόνια. Εκτός από το ταξίδι αυτό των 5.000 χιλιομέτρων, η κ. Πέτρα βαν ντερ Εντ έχει κάνει πολλές φορές τον γύρο της Ολλανδίας και του Βελγίου με το ποδήλατό της.
«Είναι θέμα ποδηλατικής παιδείας»
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ θα μπορούσε να καταφέρει ένα παρόμοιο αθλητικό επίτευγμα, υπό την προϋπόθεση της σχετικής ποδηλατικής εμπειρίας της και της προηγούμενης καλής προπόνησής της, λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής Εργοφυσιολογίας και Διατροφής Αθλητών στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Σταύρος Κάβουρας. «Για την ώρα, ωστόσο, η ελληνική γυναικεία ποδηλασία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ακόμα και οι καλές Ελληνίδες αθλήτριες, με τα πανελλήνια ρεκόρ πίστας, βγαίνουν συνήθως τελευταίες στις διεθνείς διοργανώσεις. Είναι ίσως θέμα νοοτροπίας, ότι στην Ελλάδα δεν είμαστε τόσο της δουλειάς…», επισημαίνει.
Αντιθέτως, η… ολλανδική επίδοση είναι καθαρά θέμα εξάσκησης, υποστηρίζει. «Προφανώς και η αθλήτρια αυτή είχε το αθλητικό background για να αντεπεξέλθει- στην Ολλανδία, άλλωστε, το ποδήλατο το μαθαίνουν από πολύ μικρή ηλικία. Μπορεί σε εμάς αυτά τα χιλιόμετρα να φαίνονται υπερβολικά, ωστόσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου το ποδήλατο είναι διαδεδομένο στις μετακινήσεις και στον ποδηλατοτουρισμό, ακόμα και για μια γυναίκα δεν συνιστούν έκπληξη. Σωματικά, σ΄ αυτού του είδους την ποδηλασία, της αντοχής, κοπέλες που έχουν τη δυνατότητα για τόσο μεγάλες αποστάσεις είναι συνήθως πολύ αδύνατες: για ύψος 1,65 μ.,
θα είναι γύρω στα 50 κιλά το πολύ. Αντίστοιχα για 1,70 μ., θα έχουν βάρος 55 κιλών, για 1,75 μ., 60 κιλά κ.λπ.».
(“ΤΑ ΝΕΑ”)