ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ

Με το ευρωπαϊκό πρόγραµµα Sartre θα σχηµατίζουν τα οχήµατα φάλαγγες και θα κινούνται χωρίς παρέµβαση του οδηγού
Τα καραβάνια της ασφάλτου
ΡΕΠΟΡΤΑΖ Πέτρος Πιτσίνης e-mail: pπtsinis@dolnet.gr

Ακόµη πρόκειται για ένα σενάριο, που µοιάζει εξωπραγµατικό, ενδεχοµένως όµως να γίνει πράξη τις επόµενες δεκαετίες: ξεκινάς από την Αθήνα µε προορισµό τη Θεσσαλονίκη και µόλις εισέλθεις στον αυτοκινητόδροµο βλέπεις να κινείται µπροστά σου µια οµάδα τεσσάρων οχηµάτων µε µικρή απόσταση µεταξύ τους.

Το δορυφορικό σύστηµα πλοήγησης του αυτοκινήτου σου αναγνωρίζει ότι το γκρουπάκι κατευθύνεται επίσης προς Θεσσαλονίκη και µόλις επιβεβαιωθεί ηλεκτρονικά ο προορισµός στοιχίζεσαι πίσω από το τελευταίο όχηµα. Από εκεί και µετάανοίγεις την εφηµερίδα σου, πίνεις το καφεδάκι σου και τηλεφωνείς ή κλείνεις τα µάτια για έναν υπνάκο!

Το ευρωπαϊκόπρόγραµµα Sartre προσπαθεί εδώ καιπερίπου έναν χρόνο να µετουσιώσει αυτή την ουτοπική – προς το παρόν – τεχνολογία σε πραγµατικότητα καινα δηµιουργήσει καραβάνια της ασφάλτου, όπου τα οχήµατα θα κινούνται απολύτως αυτόνοµα. Πριν απόλίγες ηµέρες πραγµατοποιήθηκαν µε επιτυχία οι πρώτες δοκιµέςστον δρόµο µε τησυµµετοχή δύο οχηµάτων, ενός φορτηγού και ενός Ι.Χ. της Volvo, τα οποία εφοδιάστηκαν µε τις απαιτούµενες συσκευέςκαι ένα σύστηµα επικοινωνίας µεταξύ τους (Car-to-Car-Communication).

Το πρώτο όχηµα λειτουργεί σαν «αρχηγός της αγέλης» και τα υπόλοιπα κινούνται πίσω του αυτόνοµα – µάλιστα, σε δύο χρόνια πιστεύουν οι επιστήµονες του προγράµµατος Sartre ότι θα µπορούν να κινούνται έτσι σε φάλαγγες έως και πέντε αυτοκίνητα.

Τα οφέλη από τη µαζική εφαρµογή µιας τέτοιας τεχνολογίας είναι πολλαπλά. Oι καραµπόλες θα γίνουν άγνωστη λέξη στουςαυτοκινητόδροµους, οι µικρές αποστάσεις µεταξύ των οχηµάτων επιτρέπουν την κίνηση περισσότερων οχηµάτων σε µία λωρίδα, η σταθερή ταχύτητα εξασφαλίζει περίπου 20% χαµηλότερη κατανάλωση καυσίµου.

Από την άλληπλευρά, ακόµη και το παραµικρό τεχνικό λάθος θα είχε καταστροφικέςσυνέπειες, καθώς αναφερόµαστε σεολόκληρες οµάδες οχηµάτων, που προβλέπεται να κινούνται µε υψηλές ταχύτητες (π.χ. 130 χλµ. /ώρα) και σε απόσταση αναπνοής µεταξύ τους.

Τι θα γίνει, επίσης, αν κάνει κάποιο λάθος ο επικεφαλής οδηγός της φάλαγγας, κάτι που δεν µπορεί να αποκλειστεί, όσο καλά εκπαιδευµένος και να είναι; ∆ηµιουργούνται επίσης νοµικά ερωτήµατα, καθώς, σύµφωνα µε τη συνθήκη της Βιέννης του 1968,κάθε οδηγός είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο του οχήµατός του, ενώ και η κοινή γνώµη δεν θα αποδεχθεί εύκολα την εικόνα βαρέων οχηµάτων και Ι.Χ. µε... κοιµισµένους οδηγούς στο τιµόνι τους.

Ακόµη όµως και να µην υλοποιηθεί το πρόγραµµα Sartre αυτούσιο στην πράξη, αναµένεται να δώσει τεράστια ώθηση στα συστήµατα επικοινωνίας µεταξύ τωνοχηµάτων και στα ηλεκτρονικά συστήµαταυποστήριξης του οδηγού.

ΠΗΓΗ: autoNEA