Ο Σταύρος Θεοδωράκης κάνει.. ποδαρικό στον "Παλμό 99.5"

Σταύρος Θεοδωράκης: "Κανείς δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα, αν δεν λειτουργήσουν οι νόμοι", της Τζίνας Δαβιλά
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Ο Σταύρος Θεοδωράκης κάνει.. ποδαρικό στον "Παλμό 99.5"


Σταύρος Θεοδωράκης: "Κανείς δεν θα επενδύσει στην Ελλάδα, αν δεν λειτουργήσουν οι νόμοι", της Τζίνας Δαβιλά

Του είπα πως είναι το γούρι μου*. Μου είπε πως είναι μεγάλο το βάρος που του φορτώνω, γιατί το 2012 θα είναι μια δύσκολη χρόνια, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την Ευρώπη γενικότερα. Απάντησα μέσα μου, για να μην χάσουμε ραδιοφωνικό χρόνο, αυτό που σας καταθέτω τώρα: κοντά μου θέλω ανθρώπους καλοσυνάτους. Οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου, οι συνεργάτες μου θέλω να έχουν αυτό και ας είναι μόνο αυτό: καλοσύνη. Εκτιμώ ακόμα περισσότερο την καλοσύνη τους, αν συνοδεύεται και από ένα έξυπνο μυαλό. Τότε αποκτά τεράστια αξία. Ο Σταύρος μας, λοιπόν, είναι ένας ευφυής άνθρωπος που διαχειρίζεται το κοφτερό του μυαλό μόνο για να κάνει καλό και να προσφέρει στο σύνολο. Και αν αυτό δεν είναι αξία στην σημερινή κοινωνία, που ζορίζεται από αιτίες και σαπίλες που όλοι –περισσότερο ή λιγότερο- γνωρίζουμε πια, άραγε τι άλλο είναι;
Σταύρος Θεοδωράκης: «Τα οικονομικά σαφώς και θα είναι δυσκολότερα και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να οργανώσουμε το δημόσιο βίο μας και την κοινωνία μας και να ορίσουμε ξανά τις ζωές μας. Ας σκεφτούμε πως, αν είχαμε χρήματα και μοιράζαμε, σε δυο χρόνια θα αντιμετωπίζαμε πάλι τα ίδια προβλήματα. Συνεπώς, δεν είναι κυρίως το πρόβλημα της ρευστότητας που βασανίζει τη χώρα, αλλά οι στόχοι που δεν έχει. Τα ‘χαμε πει και πέρυσι: οι λαοί και οι κοινωνίες δεν χάνονται από την έλλειψη χρημάτων, μπορεί το χρήμα να είναι αναγκαίος παράγων, αλλά δεν είναι από μόνος του ο συνδετικός κρίκος μιας κοινωνίας. Οι λαοί χάνονται, όταν δεν έχουν στόχους και όταν δεν έχουν οργανώσει δημιουργικά το μέλλον τους. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα. Υπάρχουν χώρες που έχουν περάσει πάρα πολλά προβλήματα και τα έχουν καταφέρει. Το πρόβλημα της χώρας σήμερα θα λυθεί από αυτά που μας έμειναν, δηλαδή από τον τουρισμό, την αγροτική παραγωγή, δηλαδή τη Γεωργία με σύγχρονους όρους, και τις υπηρεσίες. Είμαστε η μόνη χώρα της Μεσογείου που δεν έχει κερδίσει από τις θέσεις της. Δεν εννοώ αυτό που λένε κάποιοι φαιδροί «φύτεψα μαρουλάκια στον κήπο μου και τελείωσα». Ένας τόπος πρέπει, όχι μόνο να παράγει και να καλύπτει τις ανάγκες του συγκεκριμένου τόπου, αλλά να πολλαπλασιάσει με σοβαρότητα την παραγωγή και να αγγίξει τις βόρειες πλούσιες χώρες. Αυτό, βέβαια, πρέπει να το κάνει κάποιος πολιτικός».
Ποιο είναι το πνεύμα που πρέπει να καθοδηγήσει τη χώρα;
«Η γνώση των λαθών μας, αλλά φοβάμαι πως ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τα λάθη μας. Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι τις θέσεις μας. Η καινούργια Ελλάδα θα έρθει με τη μεγαλύτερη συμμετοχή όλων μας και όχι με το χάχανο. Πρέπει ο καθένας να κάνει πολύ καλά τη δουλειά του. Και το επόμενο βήμα: να έρθει ένα καινούργιο πολιτικό προσωπικό που να μην κλέβει, να μην τον νοιάζει να χαϊδέψει αυτιά και να έχει πλάνο για 10 χρόνια μπροστά».
Πώς θα ψηφίσουμε, όταν το καινούργιο πολιτικό προσωπικό δεν υπάρχει;
«Το σίγουρο είναι πως πρέπει να ψηφίσουμε. Προσωπικά ανήκω, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, στους δυσαρεστημένους από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, αλλά θα ψηφίσω. Τα κόμματα πρέπει να έχουν πρόταση για το μέλλον της χώρας και να την υλοποιούν. Τα κόμματα της Ελλάδας είναι μόνο κόμματα διαμαρτυρίας».

Από ποιον κινδυνεύει ο Παπαδήμος, από τους άλλους ή από τον εαυτό του;
«Είχα γράψει και ένα κείμενο που περιλαμβάνεται και στο βιβλίο «Αυτό που ζούμε». Το «Λουκά, μη φοβηθείς». Ο Παπαδήμος, δυστυχώς, δείχνει ανοχή στις ατέλειες του παρελθόντος. Υπάρχουν κάποιοι που εκπροσωπούν την παλιά πολιτική και αντί να τους διώξει την επόμενη μέρα, πάει στο επόμενο θέμα. Ο Λουκάς Παπαδήμος δεν επελέχθη από τα πολιτικά πρόσωπα, επειδή τον γούσταραν, αλλά επειδή δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο και εκπροσωπούσε τον λαό ως άποψη. Πριν από ενάμιση μήνα η δημοσκόπηση τού έδινε το 80%, που σημαίνει ότι ο κόσμος ψάχνει τις λύσεις μέσα στους τεχνοκράτες. Έχει την ευθύνη για το μέλλον και πρέπει να προσέξει πώς θα τη διαχειριστεί».

Οι εκδόσεις «Ποταμός», αν και όλα συρρικνώνονται και περιορίζονται, πάνε κόντρα στο ρεύμα διατηρώντας τους δικούς του σολομούς (μεταφορική αναφορά στο βιβλίο «Αυτό που ζούμε» του ίδιου και του σκιτρσογράφου Δημήτρη Χαντζόπουλου).

«Ουσιαστικά, το βιβλίο, δεν είναι ένα βιβλίο για το πώς οδηγηθήκαμε στην κρίση, αλλά ένα παράθυρο της κρίσης απέναντι στο μέλλον, που δίνει το φως και την ελπίδα. Δεν το’χω αφιερώσει σε κάποιον, όπως συνήθως συμβαίνει, αλλά τώρα που το σκέπτομαι, θα το αφιέρωνα στον βασανιζόμενο και προδομένο λαό μας. Και γιατί βασανιζόμενος: το πρόβλημα της χώρας είναι διπλό: ο κόσμος βασανίζεται που δεν έχει λεφτά και που δεν του δίνεται μία διέξοδος. Αν πειστεί, ότι τα παιδιά του θα ζήσουν καλύτερα από αυτόν, τότε θα υπομείνει τις θυσίες. Δυστυχώς, όμως, η ανικανότητα της πολιτικής τάξης είναι ότι ο κόσμος δεν έχει πειστεί για αυτό που ζούμε. Το κακό είναι ότι ανακαλύπτουμε διαρκώς πως είμαστε τελευταίοι στον δυτικό κόσμο. Δεν έχει νόημα να κάνουμε συγκρίσεις με την Αφρική. Στην Ευρώπη λειτουργούμε ως Αφρική, είμαστε τελευταίοι σε όλα».
Ένα από τα θέματα που έθεσαν οι «Πρωταγωνιστές» το 2011, ήταν η Δικαιοσύνη.
«Η απόδοση της Δικαιοσύνης είναι τεράστιο θέμα. Είναι ξεκάθαρο πια, πως όσο εξελίσσεται ο κόσμος, καταργείται και το όριο της κακής πληροφόρησης. Οι αναπηρίες της Ελλάδας γίνονται αντιληπτές στο εξωτερικό. Μιλούσα τις προάλλες με κάποιον, που ασχολείται με τον τομέα των επενδύσεων. Όποιες διαβεβαιώσεις και να δώσει η χώρα, ο ξένος επενδυτής δεν θα έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα, αν δεν λυθεί το θέμα της δικαιοσύνης. Παραδείγματος χάριν, μια αστική διαφορά ή μια εργατική διαφορά με το κράτος, χρειάζεται βάθος χρόνου για να επιλυθεί. Αν όλα, λοιπόν, αποφασίζονται σε βάθος μιας δεκαετίας, ποιος θα πάρει το ρίσκο να επενδύσει σε μια χώρα σαν την Ελλάδα; Ο επενδυτής θέλει μια σιγουριά σε σχέση με την παρουσία του στη χώρα μας. Κανείς δεν μπορεί να πάρει το ρίσκο, όταν δεν λειτουργούν οι νόμοι. Η εκπομπή, λοιπόν, ήταν μια φωνή. Δεν μπορεί οι αποφάσεις, πχ για ένα διαζύγιο, να παίρνονται σε 10 ή και 12 χρόνια , σε χρόνο, δηλαδή, που πλέον κανέναν δεν ενδιαφέρει μια απόφαση. Άρα, το θέμα της Δικαιοσύνης μειώνει την οικονομική παραγωγή, τις επενδύσεις και τις δουλειές. Και εδώ, ας σκεφτούμε: για να έχουμε καλύτερη Δικαιοσύνη δεν χρειάζονται λεφτά, για να έχουμε ασφάλεια στους δρόμους, δεν χρειάζονται λεφτά, για να έχουμε λιγότερα ατυχήματα, δεν χρειάζονται λεφτά. Χρειαζόμαστε μόνο άλλα μυαλά!».
*Η συζήτηση μεταδόθηκε από τον «Παλμό 99.5 http://www.palmos-fm.gr/ » στις 2/1/2012.


Αναρτήθηκε από Τζίνα Δαβιλά στις 1/11/2012