ΝΕΟ
Αντισυνταγματικότητα διατάξεων Ν. 4092/2012
που αφορούν το Επικουρικό Κεφάλαιο (1)
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε ότι η διάταξη του άρθρου 4 παρ. γ Ν.4092/2012 (που τροποποίησε τη διάταξη της παρ.2 άρθρ.19 ΠΔ 237/1986), όπου τέθηκαν ποσοτικοί περιορισμοί στο ύψος της καταβαλλόμενης εκ μέρους του Επικουρικού Κεφαλαίου αποζημίωσης, και κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, καταλαμβάνει και τις ήδη γεγενημένες αξιώσεις κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου (χωρίς όμως να θίγει αξιώσεις που έχουν επιδικαστεί με οριστική απόφαση) δεν μπορεί εν προκειμένω να έχει ισχύ :
Α) διότι κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής ίσχυε το πριν από την ανωτέρω τροποποίηση, νομικό καθεστώς, με βάση το οποίο κρίθηκε το νόμιμο των επίδικων αξιώσεων.και συνεπώς εφαρμοστέο είναι το δίκαιο που ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσής της, ακόμη και εάν ο νεότερος νόμος έχει αναδρομική δύναμη.
Β) Οι ενάγοντες θίγονται στην «περιουσία» τους κατ' άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και στην «ιδιοκτησία» τους κατ' άρθρο 17 του Συντάγματος προς εξυπηρέτηση του ταμειακού συμφέροντος του Επικουρικού Κεφαλαίου, το οποίο είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και το συμφέρον του οποίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή γενικό συμφέρον, ανεξαρτήτως του ότι εποπτεύεται από το Υπουργείο Εμπορίου, οπότε η αναδρομική αυτή κατάργηση των πιο πάνω αξιώσεων αλλά και η αναδρομική αύξηση του παθητικού της περιουσίας είναι αντίθετη με τα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος και με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, καθώς δεν τηρήθηκαν οι όροι που τάσσουν οι διατάξεις αυτές για τη νόμιμη στέρηση των περιουσιακών αυτών δικαιωμάτων (για το ζήτημα αυτό βλ. αναλυτικότερα ΟλΑΠ 6/2007, ΑΠ 1857/2009 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Απόφ.Μον.Πρ.Αθ.3905 / 27.11.2012
Πρόεδρος: Αναστασία Λόλα
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1) ΣΣ ομοίως και Απόφ.Μον.Πρ.Αθ. 3903/27.11.2012, δημοσιευόμενη προσεχώς.
Κείμενο Απόφ. Μον.Πρ.Αθ.3905/2012
(εκ σχεδίου)
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 28-11-2011κα,ι με αριθμό κατάθεσης _____ κλήση νόμιμα φέρεται προς συζήτηση η από 30-09-2009 και με αριθμό κατάθεσης ______ αγωγή της καλούσας - ενάγουσας, ενώ με την από 22-02~2012 και με αριθμό κατάθεσης ______ κλήση νόμιμα φέρεται προς συζήτηση η από 11-10-2009 και με αριθμό κατάθεσης _______ αγωγή των καλούντων - εναγόντων ύστερα από την έκδοση της με αριθμό 315212011 απόφασης του Δικαστηρίου αυτού, που αφού συνεκδίκασε τις ανωτέρω αγωγές λόγω συνάφειας καθόσον αφορούν στο ίδιο αυτοκινητικό ατύχημα και έκρινε το ορισμένο και νόμιμο αυτών (αγωγών) διέταξε τη διενέργεια ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, "Κατά τα ειδικότερα σ' αυτήν αναφερόμενα. Με την ως άνω απόφαση κρίθηκε, μεταξύ άλλων, ότι το αίτημα της ενάγουσας στην από 30-09-2009 αγωγή για επιδίκαση του ποσού των 500 € για φιλοδωρήματα που κατέβαλε στο νοσηλευτικό προσωπικό του δημόσιου νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» είναι νόμιμο. Ωστόσο. το εν λόγω αίτημα είναι απορριπτέο ως νόμω αβάσιμο διότι στο νοσηλευτικό προσωπικό που υπηρετεί στο ΕΣΥ, δεν καταβάλλεται αμοιβή από του ασθενείς για τις υπηρεσίας που τους παρέχονται από τους νοσηλευτές μέσα. στα πλαίσια. της σχέσης που διέπει αυτού με τα νοσοκομεία, στα οποία υπηρετούν. Η τυχόν δε καταβολή ιδιαίτερης αμοιβής εκ μέρους του ασθενή δεν στηρίζεται σε νομική υποχρέωση αλλά στην επιθυμία του καταβάλλοντος, προφανώς, από υπερβάλλουσα πρόνοια και το καταβληθέν δεν περιλαμβάνεται στην αποκαταστέα ζημία κατά τις διατάξεις των άρθρων 914 επ. ΑΚ διότι τούτο θα σήμαινε έμμεση νομιμοποίηση μιας παράνομης πρακτικής (ΕφΑθ 449112009 αδημ., ΕφΠατρ 205/2004 δημ, ΝΟΜΟΣ. ΕφΑθ 104212000 EλλΔνη 42 173). Ακόμη, η ενάγουσα στην ίδια ως άνω αγωγή ισχυρίζεται ότι. 1) ειδικότερα εκτιθέμενη αναπηρία της στο δεξί της πόδι, επιδρά δυσμενώς στις οικογενειακά και κοινωνικά της σχέσεις για το λόγο ότι δεν μπορεί να χαρεί πλέον καμία από τις ιδιότητες της κόρης, συζύγου, μητέρας και γιαγιάς που είχε και κατά το χρόνο του ατυχήματος και οι κοινωνικές της επαφές είναι πλέον ελάχιστες αφού αδυνατεί να μεταβαίνει εκτός οικία και δεν μπορεί να απολαύσει τα αγαθά της ζωής όπως οι υπόλοιποι υγιείς συνάνθρωποί της ενώ η παραμόρφωση του σώματός της γίνεται αμέσως αντιληπτή από τους τρίτους, για τους λόγους δε αυτούς ζητά να της επιδικαστεί κατ' άρθρο 931 ΑΚ. το ποσό των 100.000 € ως πρόσθετη αποζημίωση της. Εν προκειμένω πρέπει να σημειωθεί ότι με τη διάταξη του άρθρου 931 ΑΚ ορίζεται ότι η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται υπόψη κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης αν επιδρά στο μέλλον του, ως "μέλλον" νοείται δε η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου, Δεν απαιτείται βεβαιότητα δοσμένους επιρροής της αναπηρiας ή παραμορφώσεως στο μέλλον του προσώπου αλλά αρκεί και απλή δυνατότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων. Το ποσό του επιδικαζόμενου κατά την ΑΚ 931 ευλόγου χρηματικού ποσού εξευρίσκεται κατ' αρχήν με βάση το είδος και τις συνέπειες της αναπηρίας ή παραμορφώσεως αφενός και την ηλικία του παθόντος αφετέρου. Είναι πρόδηλο, ότι η κατά την ΑΚ. 931 αξίωση είναι διαφορετική από την κατά την ΑΚ 929 αξίωση για διαφυγόντα εισοδήματα του παθόντος καθώς και από την κατά την ΑΚ. 932 χρηματική ικανοποίηση λόyω ηθικής βλάβης (ΑΠ 1226/2011 δημ, ΝΟΜΟΣ, Αθ. Κρητικός, Αποζημίωση από ΤΡOXΑΙΑ αυτοκινητικά ατυχήματα εκδ. 1998 παρ. 327). Με βάση όσα προεκτέθηκαν, το σχετικό αγωγικό κονδύλι είναι απαράδεκτο λόγω αοριστίας και ως εκ τούτου απορριπτέο, καθότι η ενάγουσα (ήδη γιαγιά με εγγόνια) δεν επικαλείται πραγματικά περιστατικά με βάση τα οποία έxει επηρεαστεί η κοινωνική της εξέλιξη, δηλαδή η δυνατότητα βελτίωσης της κοινωνικό οικονομική της θέση ως ατόμου αλλά τα πραγματικά περιστατικά που επικαλείται αφορούν σε παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για τον προσδιορισμό του ύψους της ηθικής βλάβης κατ' άρθρο 932 ΑΚ..Εν όψει των ανωτέρω, πρέπει, κατ' άρθρο 309 ΚΠολΔ, η ως άνω απόφαση να ανακληθεί αφενός κατά το μέρος που έκρινε νόμιμο το αγωγικό κονδύλι για την επιδίκαση ποσού για φιλοδωρήματα και αφετέρου κατά το μέρος που έκρινε ορισμένο το αγωγικό κονδύλι για την επιδίκαση αποζημίωσης κατ' άρθρο 931 .ΑΚ, δοθέντος ότι οι σχετικές διατάξεις της δεν είναι οριστικές, συμπληρούμενης της απόφασης ως προς το θέμα αυτό ότι τα εν λόγω κονδύλι είναι απορριπτέα.
Ακόμη στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. γ ν. 409212012, τροποποιήθηκε η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 19 π.δ. 237/1986 και τέθηκαν ποσοτικοί περιορισμοί στο ύψος της καταβαλλόμενης εκ μέρους του Επικουρικού Κεφαλαίου αποζημίωσης προς τον παθόντα σε περίπτωση που αυτό κατέστη υπόχρεο προς αποζημίωση για το λόγο ότι ο ασφαλιστής πτώχευσε ή η σε βάρος του το εκτέλεση απέβη άκαρπη ή ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της ασφαλιστικής επιχείρησης ένεκα παράβασης του νόμου και η ανωτέρω ρύθμιση, κατά ρητή νομοθετική πρόβλεψη, καταλαμβάνει και τις ήδη γεγενημένες αξιώσεις κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου, χωρίς όμως να θίγει αξιώσεις που έχουν επιδικαστεί με οριστική απόφαση. Πλην όμως η ανωτέρω διάταξη δεν μπορεί να έχει εν προκειμένω ισχύ για δύο λόγους: α) Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης αυτής στις 6-12-2010, οπότε και εκδόθηκε η με αριθμό 3152/2011 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, που διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να διενεργηθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη, ίσχυε το προηγούμενο, ήτοι το πριν από την ανωτέρω τροποποίηση, νομικό καθεστώς, με βάση το οποίο κρίθηκε το νόμιμο των επίδικων αξιώσεων (ανεξαρτήτως του ότι στη συνέχεια ανακλήθηκε η άδεια της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ» και στη θέση της υπεισήλθε το Επικουρικό Κεφάλαιο). Η παρούσα δε συζήτηση αποτελεί συνέχεια της προηγουμένης (Βαθρακοκοίλης , Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας υπό αρθρ. 254 αρ. 8) και συνεπώς εφαρμοστέο είναι το δίκαιο που ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσής της, ακόμη και εάν ο νεότερος νόμος έχει αναδρομική δύναμη (πρβλ. και Βαθρακοκοίλης ο.π, υπό άρθρο 533 αρ. 7) και β) με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 4 παρ. γ ν. 4092/2012, σε περίπτωση που κριθεί ότι για την πρόκληση των ένδικων ατυχημάτων υπάρχει υπαιτιότητα του ασφαλισμένου στην ασφαλιστική εταιρία <<ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠPONOIA>>, θίγονται οι ενοχικές αξιώσεις των εναγόντων, εφόσον καταγνωστεί ότι υπάρχουν τέτοιες, οι οποίες είχαν γεννηθεί και καταχθεί σε δίκη πριν από την τροποποίηση του νομοθετικού καθεστώτος , στην περίπτωση που ο προκαλέσας το ατύχημα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καταβάλει το υπόλοιπο της οφειλόμενης αποζημίωσης αλλά και αυξάνεται και το παθητικό του ασφαλισμένου στην εταιρία αυτή και εναγόμενου σε αμφότερες τις αγωγές, κατά του οποίου σημειωτέον το Επικουρικό Κεφάλαιο δεν έχει δικαίωμα υποκατάστασης για την αποζημίωση που κατέβαλε στον παθόντα (άρθρο 19 παρ. 4 πδπ 237/1986), ρύθμιση που εισήχθη διότι ο υπόχρεος εκ του νόμου είχε καλύψει τον κίνδυνο ασφαλιστικά αλλά χωρίς δική του υπαιτιότητα στερήθηκε τελικά της ασφαλιστικής κάλυψης, όπως άλλωστε αυτός είχε αξίωση ελευθερώσεως έναντι του ασφαλιστή του (βλ και Αθαν. Κρητικός, Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα παρ. 2251 και 2291). Ήτοι οι ανωτέρω θίγονται στην «περιουσία» τους κατ' άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και στην «ιδιοκτησία» τους κατ' άρθρο 17 του Συντάγματος προς εξυπηρέτηση του ταμειακού συμφέροντος του Επικουρικού Κεφαλαίου, το οποίο είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και το συμφέρον του οποίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή γενικό συμφέρον, νεξαρτήτως του ότι εποπτεύεται από το Υπουργείο Εμπορίου, οπότε η αναδρομική αυτή κατάργηση των πιο πάνω αξιώσεων αλλά και η αναδρομική αύξηση του παθητικού της περιουσίας είναι αντίθετη με τα άρθρα 4 και 17 του Συντάγματος και με το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ καθώς δεν τηρήθηκαν οι όροι που τάσσουν οι διατάξεις αυτές για τη νόμιμη στέρηση των περιουσιακών αυτών δικαιωμάτων (για το ζήτημα αυτό βλ. αναλυτικότερα ΟλΑΠ 6/2007, ΑΠ 1857/2009 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που περιέχονται στα με αριθμό 3152/2011 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού, της από 25-11-2011 έκθεση ιατρικής πραγματογνωμοσύνης του ορισθέντος ιατρού πραγματογνώμονα Βασιλείου Κ. Θεοδώρου, των εγγράφων που επικαλούνται και νομίμως προσκομίζουν οι διάδικοι μεταξύ των οποίων και εκείνα που περιλαμβάνονται στη σχηματισθείσα αναφορικά με το ένδικο ατύχημα ποινική δικογραφία και λαμβάνονται υπόψη για άμεση απόδειξη καθώς και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, εκτιμώμενων και όσων από αυτά δεν πληρούν τους όρους του νόμου (άρθρο 671 παρ. 1 εδ. α ΚΠολΔ), από τις με αριθμό 1123-____ 03-2010 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της σuμβoλαιoyράφoυ Αθηνών Xρuσoύλας Κων, Βαρακλιώτη που προσκομίζει η ενάγουσα στην από 30-09-2009 αγωγή, καθώς και της με αριθμό 7665/22-03-2010 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών Χριστίνας Γεωρ. Μάνδρου, που προσκομίζουν οι ενάγοντες στην από 11-10-2009 αγωγή, οι οποίες λήφθηκαν ύστερα. από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση των εναγομένων σε κάθε αγωγή, των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αρ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 KΠολ.Δ), και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο (άρθρο 336 αρ. 4 ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Την 20-09-2008 και περί ώρα 10.30, ο ____, ενάγων στην από 11-10-2009 (εφεξής υπό στοιχείο Β') αγωγή, οδηγώντας τη με αριθμό κυκλοφορίας _____ δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας της ____, ομοίως ενάγουσας στην άνω αγωγή, η οποία ήταν ασφαλισμένη για τις έναντι τρίτων ζημίες στην ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΕΓΑ», 6η εναγομένη στην από 30-09-2009 (εφεξής υπό στοιχείο Α' αγωγή), κινούνταν επί της οδού Ταϋγέτου- Αγίας Λαύρας στον Αθήνα με κατεύθυνση από την οδό Ταϋγέτου προς Λ.. Ηρακλείου. Η ανωτέρω οδός είναι διπλής κατεύθυνσης με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, και πλάτους οδοστρώματος 12 μέτρων και διασταυρώνεται με την οδό Λ. Γαλατσίου, η οποία επίσης είναι διπλής κατεύθυνσης, με δύο ρεύματα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και πλάτους οδοστρώματος 7,5 μέτρων ανά κατεύθυνση, και η κυκλοφορία των οχημάτων στη διασταύρωση ρυθμίζεται με φωτεινούς σηματοδότες. Ο ως άνω ενάγων όταν έφτασε στο ύψος της διασταύρωσης διέκοψε την πορεία του διότι ο σηματοδότης που τον αφορούσε έδειχνε κόκκινο φως, και στη συνέχεια με την αφή του πράσινου εισήλθε στη διασταύρωση συνεχίζοντας την πορεία του ευθεία. Το χρόνο εκείνο ο ____________ - οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας _____ ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της _____ που ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ» , όλοι οι ανωτέρω εναγόμενοι σε αμφότερες τις αγωγές, της οποίας ασφαλιστικής εταιρίας η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε και στη θέση της έχει υπεισέλθει ως ειδικώς διάδοχος το νπιδ, με την επωνυμία <<ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΛΑΙΟ», κινούνταν επί της οδού Λ. Γαλατσίου με κατεύθυνση από Βεϊκου προς Πατησίων, στην αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας, και σε θέση από δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση με την πορεία της μοτοσικλέτας, δεν ακινητοποίησε το όχημά του προ της διασταύρωσης, ως ώφειλε, καθόσον ο φωτεινός σηματοδότης στην πορεία του έδειχνε ερυθρό φως, αλλά κινούμενος με μεγάλη για τις περιστάσεις ταχύτητα, που δεν προσδιορίστηκε με ακρίβεια, σαφώς όμως ανώτερη του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητος των 50 xλμ./ώρα (δεδομένου ότι πρόκειται για κατοικημένη περιοχή) εισήλθε εντός της διασταύρωσης και επέπεσε με σφοδρότητα με το εμπρόσθιο μέρος του στο δεξιό τμήμα της κανονικά κινούμενης μοτοσικλέτας και ενώ αυτή είχε ήδη διέλθει τα δύο ρεύματα πορείας προς Γαλάτσι και είχε εισέλθει στο ρεύμα πορείας προς Πατησίων, διανύοντας απόσταση μεγαλύτερη από το ήμισυ της ανωτέρω διασταύρωσης. Λόγω δε της σφοδρότητας με την οποία επέπεσε το ΙΧΕ αυτοκίνητο επί της μοτοσικλέτας, ο οδηγός της κατέπεσε επί του οδοστρώματος ενώ η μοτοσικλέτα εκσφενδονίσθηκε διαγώνια αριστερά σε απόσταση 10 μέτρων περίπου και κατέπεσε επί του κρασπέδου του πεζοδρομίου στη γωνία των οδών Λ. Γαλατσίου (ρεύμα κυκλοφορίας προς Πατησίων) και Αγ. Λαύρας (ρεύμα κυκλοφορίας προς Κυψέλη) παρασύροντας την ενάγουσα στην υπό στοιχείο Α' αγωγή, η οποία στεκόταν πεζή επί της συμβολής των οδών και ανέμενε μαζί με τον υιό της προκειμένου να ανάψει ο σηματοδότης για τους πεζούς πράσινος για να διασχίσει κάθετα τη Λ. Γαλατσίου με κατεύθυνση προς Κυψέλη, παρασύροντάς την σε απόσταση δύο μέτρων περίπου. Συνεπεία της σύγκρουσης προκλήθηκαν υλικές ζημίες σε αμφότερα τα εμπλακέντα στο ατύχημα οχήματα ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά τόσο ο οδηγός της μοτοσυκλέτας (ενάyων στην οποία στοιχείο Β αγωγή) όσο και η πεζή (ενάγουσα στην υπό στοιχείο Α' αγωγή). Τα παραπάνω αποδεικνύονται με βεβαιότητα από την κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα _____, τα στοιχεία του οποίου έχουν καταχωρηθεί και στην οικεία έκθεση αυτοψίας, ο οποίος εξεταζόμενος τόσο προανακριτικά όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατέθεσε ότι οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας _____ ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησία του πατέρα του, κινούνταν επί της Λ. Γαλατσίου με κατεύθυνση από Πατησίων προς Λ. Βεϊκου (δηλ. κατεύθυνση αντίθετη από αυτήν στην οποία κινούνταν το με αριθμό κυκλοφορίας _____ ΙΧΕ αυτοκίνητο) και φτάνοντας στη διασταύρωση της ανωτέρω οδού με την οδό Ayiας Λαύρας ακινητοποίησε το όχημά του λόγω ερυθρού σηματοδότη που είχε στην πορεία του και αφού ακινητοποίησε το όχημά του είδε τα προαναφερόμενα οχήματα να συγκρούονται, σε συνδυασμό με το με αριθμ, πρωτ, 12-11-2008 έγγραφο του Υπουργείου ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ., Δ/vη Κ.Ε.Σ.Ο., από το οποίο προκύπτει ότι οι φωτεινοί σηματοδότες της Λ. Γαλατσίου, τόσο από Πατησίων προς Bείκου όσο και από Βείκου προς Πατησίων λειτουργούν συγχρόνως, δηλαδή και οι δύο σηματοδότες δείχνουν κόκκινο ή πράσινο τον ίδιο χρόνο ενώ το πεζοφάναρο στην πορεία της πεζής, ενώπιον του οποία αυτή ανέμενε για να διασχίσει τη διασταύρωση παραμένει κόκκινο όταν ο σηματοδότης στην πορεία της μοτοσικλέτας είναι πράσινος. Εξάλλου, εάν η μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο ενάγων είχε παραβιάσει τον ερυθρό σηματοδότη, τότε δεδομένου ότι, όπως αναγράφεται στην οικεία έκθεση αυτοψίας, η κίνηση των οχημάτων είναι πυκνή, δεν θα είχε προλάβει να διανύσει το ρεύμα κυκλοφορίας της Λ Γαλατσίου με κατεύθυνση προς Βεϊκου μήκους 7,5 μέτρων, αλλά θα είχε συγκρουστεί προηγουμένως με τα κινούμενα επί της οδού αuτής οχήματα. Σημειωτέον δε ακόμη ότι στο οικείο πρόχειρο σχεδιάγραμμα της Τροχαίας έχουν αποτυπωθεί φρεναρίσματα επί της πορείας του ΙΧΈ αυτοκινήτου μήκους 14,30 μέτρων, γεγονός από το οποίο, σε συνδυασμό και με την κατάθεση του ως άνω μάρτυρα ότι το ____ lXE αυτοκίνητο ήταν το τελευταίο αυτοκίνητο που πέρασε τη διασταύρωση ενώ τα υπόλοιπα ομόρροπος με αυτό κινούμενα αυτοκίνητα σταμάτησαν, συνάγεται ότι είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα αντιλαμβανόμενος όμως ότι δεν προλάβαινε να σταματήσει έγκαιρα, ενώπιον του σηματοδότη τροχοπέδησε από απόσταση 14,30 μέτρων ενώ δεν μπορεί να yiνει δεκτός ο ισχυρισμός του οδηγού του αυτοκινήτου ότι τροχοπέδησε αντιλαμβανόμενος το μοτοσικλετιστή να διέρχεται τη διασταύρωση διότι πριν από τη σύγκρουση των δύο οχημάτων όπως προεκτέθηκε, ο μοτοσικλετιστής διένυσε απόσταση 8 μέτρων βαίνοντας με κανονική ταχύτητα ενώ αυτός (οδηγός του αυτοκινήτου) διένυσε απόσταση 14,30 μέτρων τροχοπεδώντας. Τέλος, το γεγονός ότι αυτός έβαινε με μεγάλη για τις περιστάσεις ταχύτητα συνάγεται και από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης, όπως ανωτέρω εκτέθηκε. Αντιθέτως, η κατάθεση του ____, ο οποίος εξεταζόμενος προανακριτικά (τα στοιχεία του ωστόσο δεν περιλαμβάνονται στην οικεία έκθεση αυτοψίας) όσο και ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού κατέθεσε ότι η μοτοσικλέτα παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη δεν κρίνεται πειστική διότι δεν επιβεβαιώνεται από κανένα άλλο αποδεικτικό μέσο κατά τα προαναφερόμενα. Με τις δεδομένες πιο πάνω συνθήκες του ατυχήματος, αυτό οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας _____ ΙΧΕ αυτοκινήτου, ενώ αντιθέτως καμία υπαιτιότητα ως προς την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος δεν βαρύνει τον οδηγό της με αριθμό κυκλοφορίας ____. Ειδικότερα, ο οδηγός του ΙΧΕ αυτοκινήτου δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη τη προσοχή του, αλλά έβαινε με ταχύτητα ανώτερη του επιτρεπόμενου ορίου των 50 χλμ και δεν σταμάτησε το αυτοκίνητό του ενώπιον του ερυθρού σηματοδότη στη διασταύρωση των οδών Λ. Γαλατσίου και Ταϋγέτου- Αγίας Λαύρας, ως ώφειλε, αλλά συνέχισε την πορεία του (άρθρα 12 παρ. 1 ,20, 6 παρ. 1 εδ. β v.2696/1999). Κατόπιν τούτου, η υπό στοιχείο Α' αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της ως προς τον οδηγό της δίκυκλης μοτοσικλέτας, την ιδιοκτήτρια αυτής και την ασφαλιστική εταιρία, 3ο, . 4η και 6η εναγομένους αντίστοιχα, δεκτού γενομένου και ως ουσία βάσιμου του ισχυρισμού περί αποκλειστικής υπαιτιότητας τρίτου στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος (άρθρο 5 ν. ΓπΝ/1911). Πρέπει ακόμη όσον αφορά την υπό στοιχείο Α' αγωγή ο ισχυρισμός περί αποκλειστικής υπαιτιότητας τρίτου στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος (άρθρο 5 ν. ΓΠΝ/1911), που προτάθηκε από τους λοιπούς εναγόμενου να απορριφθεί ως αβάσιμος στην ουσία του, καθώς και όσον αφορά την υπό στοιχείο Β' αγωγή οι ισχυρισμοί των εναγομένων περί απoκλειστικής υπαιτιότητας του δεύτερου ενάγοντος (άρθρο 5 ν. ΓΠΝ11911) άλλως περί συνυπαιτιότητας αυτού στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος(άρθρο 300 ΑΚ), πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι στην ουσία τους. ……….
Σημ. περαιτέρω η απόφαση αναφέρεται στον τραυματισμό τόσο της ενάγουσας της πρώτης αγωγής όσο και του ενάγοντα της β αγωγής και στα επιδικασθέντα κονδύλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου