Αποσυμφόρηση των δικαστηρίων και αποσυμφόρηση των δρόμων.

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Η ΑΥΓΗ στις 3.12.2014. Αναδημοσιεύτηκε από το ecoleft την Εκδοχή και τους Φίλους της Φύσης.

Στην «Αυγή» της 2.11.2014 οι δικηγόροι Σ. Κοντονής και Δ. Μπελαντής, στελέχη με θέσεις ευθύνης στον ΣΥΡΙΖΑ και (με ορατή την πιθανότητα μιας αυριανής ανόδου του στην εξουσία) εν δυνάμει διαμορφωτές / εκφραστές κρατικής πολιτικής, ανέπτυξαν τις σκέψεις τους για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη (http://www.avgi.gr/article/4647022/skepseis-gia-tin-politiki-tou-suriza-sti-dikaiosuni). Στις 15/11 επανήλθε κριτικά στο θέμα ο δικαστικός υπάλληλος Π. Ιωακειμίδης ζητώντας δικαιοσύνη στη Δικαιοσύνη (http://www.avgi.gr/article/4855100/dikaiosuni-sti-dikaiosuni) .

Και στα δυο κείμενα σημαντικό μέρος καταλαμβάνει η ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Ας διευκρινίσουμε από την αρχή: η καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης δεν «μας ενοχλεί όλους», απεναντίας κάποιοι την επιδιώκουν. Και κάποιοι την υποθάλπουν. Είναι κι αυτό μέσα στα δικαιώματα μιας «δίκαιης δίκης»…

Δεν θέλουμε να επεκταθούμε στο σύνολο της συζήτησης που άνοιξε. Θα σταθούμε σ ένα μόνο σημείο, στην προτεινόμενη από τους Σ. Κοντονή και Δ. Μπελαντή «κατεύθυνση της αποποινικοποίησης ελασσόνων ή ασήμαντων από την άποψη της κοινωνικής απαξίας ποινικών αδικημάτων (όπως οι διατάξεις για την ατομική κατοχή και χρήση ναρκωτικών ουσιών, οι επώδυνες ποινικές διατάξεις για τα χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, οι διατάξεις του ΚΟΚ κ.λπ.)». Ο Π. Ιωακειμίδης δεν προσδιορίζει για ποια μιλάει, αλλά θεωρεί επίσης ότι «η αποποινικοποίηση πολλών αδικημάτων και η διοικητική τους αντιμετώπιση είναι μια λύση».

Πιστεύουμε πως η αποποινικοποίηση της κατοχής ουσιών για ατομική χρήση καθώς και των μικρών οφειλετών προς το Δημόσιο είναι κάτι που πρέπει να γίνει, για λόγους δικαιοσύνης και όχι για την αποσυμφόρηση της Δικαιοσύνης. Αυτό που μας εντυπωσίασε όμως είναι η εμπλοκή των παραβάσεων του KOK σ” αυτή την «προσπάθεια».

Κατ” αρχάς καλό θα ήταν να καταδειχτεί με συγκεκριμένα στοιχεία ποια είναι η «επιβάρυνση» που προκαλούν στη Δικαιοσύνη οι παραβάσεις του ΚΟΚ. Δεύτερον, καλό θα ήταν να πάψει κάποτε να θεωρείται αυτονόητο αυτό που προπαγανδίζει η αυτοκινητοβιομηχανία, ότι «οι παραβάσεις του ΚΟΚ είναι χαμηλής ή ασήμαντης κοινωνικής απαξίας». Ζούμε στη χώρα με τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία εγκλήματα στην Ευρώπη αναλογικά με τον πληθυσμό. Αυτά δεν προκαλούνται ούτε από την κακιά ώρα ούτε από ατυχία. Προϋπόθεση γι” αυτά εκτός των άλλων (κατάσταση δρόμων, έλλειψη πεζοδρομίων, συντήρηση αυτοκινήτων, σήμανση κ.λπ.) είναι οι πολλαπλές παραβάσεις του ΚΟΚ.

Οι τροχαίες συγκρούσεις αποτελούν παγκόσμια ανερχόμενο αίτιο θανάτου. Ήταν στη 10η θέση το 2000, στην 8η το 2010 και θα ανέβει στην 5η το 2030, σύμφωνα με τον Π.Ο. Υγείας αν δεν ληφθούν αποφασιστικά ριζοσπαστικά μέτρα. 1.300.000 άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους από τροχαία και η αντίληψη πως οι παραβάσεις του ΚΟΚ αποτελούν πράξεις χαμηλής η ασήμαντης κοινωνικής απαξίας δεν ξέρουμε αν θα αποσυμφορήσει τις δικαστικές αίθουσες σίγουρα πάντως θα συμβάλει στην αποσυμφόρηση των ελληνικών δρόμων με την εξόντωση των ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου, πεζών, ποδηλατών, παιδιών κ.λπ. που αποτελούν το αυξανόμενο μέρος των θυμάτων.

Είναι απίστευτο μέσα στην αλυσίδα της νομικής ελαφρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται στη χώρα μας το ζήτημα των τροχαίων, απόρροια της οποίας είναι όχι μόνο να βαφτίζονται όλα τα θανατηφόρα τροχαία ως ανθρωποκτονίες «από αμέλεια» αλλά και να υπάρχουν αδιανόητα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο τομέα «παραβατικότητας» δικαιώματα, όπως το δικαίωμα του υπουργού να επιστρέφει πινακίδες κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα, εκλογές (παλαιοτέρα και βασιλικούς γάμους και βαφτίσια), να διατυπώνονται και από στελέχη της Αριστεράς οι θεωρίες περί χαμηλής κοινωνικής απαξίας. Η αποσύνδεση του ζητήματος των τροχαίων από την επιλογή ενός πολύ συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης που προωθεί την αχαλίνωτη χρήση του Ι.Χ. και η αντιμετώπιση των επιπτώσεων αυτών των επιλογών στη σφαίρα της παραβατικότητας / δικαιοσύνης ως γεγονότος ήσσονος σημασίας δεν είναι κάτι το καινούργιο. Το 2010 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης με τη βοήθεια των πάντοτε παρόντων προθύμων υποβίβασε από πλημμέλημα σε πταίσμα την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ και τοξικών ουσιών και μια σειρά άλλες παραβάσεις του ΚΟΚ, στο όνομα της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων. Με τον νόμο αυτόν όδευσαν προς παραγραφή εκατοντάδες υποθέσεις, με σημαντικότερες ανάμεσα τους αυτές που αφορούσαν την τοποθέτηση παράνομων διαφημιστικών πινακίδων από τους γνωστούς – άγνωστους μαφιόζους των δρόμων. Σε μια περίοδο που παγκόσμια έτρεχαν καμπάνιες ενάντια στη χρήση αλκοόλ από οδηγούς, εδώ δεν έτρεχε τίποτα και οι πράξεις αυτές βαφτίστηκαν στην εισηγητική έκθεση ως «πράξεις χαμηλής κοινωνικής απαξίας».

Το 2012, μετά από μεγάλη κινητοποίηση συγγενών των θυμάτων τροχαίων, τροπολογία που κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας οδήγησε στην κατάργηση αυτού του κατάπτυστου νόμου και στην επαναφορά των αδικημάτων στο επίπεδο του πλημμελήματος.

Τώρα τι συμβαίνει και, δυο χρόνια μετά, από τον πολύ μεγαλύτερο ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται φωνές μ” αυτή τη λογική, είναι κάτι που μας ξεπερνά να το απαντήσουμε. Απλώς λέμε πως θα σταθούμε απέναντι του.

Πριν από δυο μήνες, η Ολλανδία, με πολύ μικρότερο πρόβλημα τροχαίων απ” ό,τι εμείς, αποφάσισε την αφαίρεση της αδείας οδήγησης σε νέους οδηγούς (δίπλωμα μέχρι πέντε έτη) που παραβιάζουν τα όρια ταχύτητας. Εδώ η ποινή είναι 40 ευρώ για υπέρβαση του ορίου κατά 20km/h, η οποία εκπίπτει στα 20 ευρώ αν πληρωθεί εντός 10ημέρου. Υπέρβαση της ταχύτητας κατά 20km/h μέσα στην πόλη βέβαια σημαίνει απλώς οκταπλασιασμό της πιθανότητας πρόκλησης θανατηφόρου τροχαίου. Γιατί εδώ η «κοινωνική απαξία είναι μικρή». Γιατί πιστέψαμε αυτό που μας λένε: πως η ζωή μας δεν αξίζει.

Γιώργος Κουβίδης, SOS Τροχαία Εγκλήματα

Κώστας Φωτεινάκης, Φίλοι της Φύσης

Νίκος Γιαννόπουλος, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Πηγή: www.soste.gr