Παράσυρση Πεζής
υπό Αγνώστου Οδηγού
Αποκλειστική υπαιτιότητα αγνώστου οδηγού, ο οποίος από αμέλεια μη ενσυνείδητη, δεν σταμάτησε πριν από τη διάβαση πεζών, επί της οποίας η κυκλοφορία των οχημάτων ρυθμιζόταν με φωτεινό σηματοδότη, ώστε να επιτρέψει στην ενάγουσα, που βάδιζε πεζή να διασχίσει τη διάβαση αυτή, ενώ επιπροσθέτως έβαινε με μεγάλη ταχύτητα, με αποτέλεσμα να επιπέσει σε αυτήν, να την παρασύρει επί του οδοστρώματος σε απόσταση 49 μέτρων τραυματίζοντάς την (παράβαση άρθρ.12 παρ. 1, 20 παρ. 1, 39 παρ. 1 α΄ του Κ.Ο.Κ., και 330 εδ. β΄ του ΑΚ).
Αποζημίωση επί Σωματικών Βλαβών
Τετραπάρεση – Μετατραυματική Επιληψία
Η 33χρονη ενάγουσα (παθούσα) διαπιστώθηκε ότι υπέστη
αμφισφύριο κάταγμα αριστερής ποδοκνημικής. Στη συνέχεια αφού διακομίσθηκε στην πατρίδα της (Πολωνία), παρουσιάσε τετραπάρεση, κατάθλιψη, και μετατραυματική επιληψία. Κρίθηκε δε από τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας της, ότι είναι πλήρως πλήρως ανίκανη για εργασία μόνιμα καθώς επίσης και ανίκανη προς αυτοεξυπηρέτηση εφ’ όρου ζωής. Επιπρόσθετα μετά από ψυχολογικές εξετάσεις διαγνώσθηκε ότι παρουσίαζε κατάθλιψη, διαταραχή των γνωστικών λειτουργιών, επακόλουθη αμνησία, ιδιαίτερη δυσκολία στην ικανότητα μάθησης κι απομνημόνευση νέων πληροφοριών σκέψη με λανθασμένο προσανατολισμό, απώλεια λογικής σκέψης ως προς το χρόνο, τόπο και πρόσωπο, συναισθηματική αστάθεια.
Ηθική Βλάβη 100.000 ευρώ
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση κρίθηκε ότι η 33χρονη ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη και πρέπει να της επιδικαστεί ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 100.000 ευρώ, το οποίο, μετά την στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων, κρίνεται εύλογο κατ΄άρθρ. 932 ΑΚ.
Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931
80.000 ευρώ
Κρίθηκε ότι ο ανωτέρω περιγραφείς τραυματισμός της ενάγουσας και οι συνέπειες που της έχουν καταληφθεί, επιδρούν σημαντικότατα στη μείωση της προσωπικότητάς της και έχουν ήδη γι’ αυτήν δυσμενέστατες επιπτώσεις προσωπικές, επαγγελματικές και κοινωνικές, καθότι η ως άνω αναπηρία της, την περιορίζει από τις κοινωνικές της δραστηριότητες. Επιδικάσθηκε ποσό 80.000 ευρώ εξ ΑΚ 931
Τροχαία υπό Αγνώστων Οχημάτων
Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου (1)
Αντισυνταγματικότητα άρθρ.4 ν.4092/2012 (2)
Τα ανωτέρω ποσά συνολικού ύψους 180.000 ευρώ, θα επιδικαστούν ως έχουν έναντι του εναγόμενου Επικουρικού Κεφαλαίου, καθότι, πέραν του ότι το ίδιο δεν προτείνει την ένσταση περιορισμού της ευθύνης του με βάση τα αναφερόμενα ποσοστά του άρθρου 4 του ν. 4092/2012, η εν λόγω διάταξη, δεν ισχύει, εν προκειμένω διότι, α) θίγει ενοχικές αξιώσεις της ενάγουσας – περιουσίας της, οι οποίες είχαν γεννηθεί πριν την τροποποίηση του νομοθετικού καθεστώτος, προσβάλλοντας, έτσι, συνταγματικά προστατευόμενα δικαιώματα του άρθρου 4 και 17 Σ, β) αναγνωρίζει υπέρ του επικουρικού κεφαλαίου ΝΠΙΔ ευνοική μεταχείριση, χωρίς να δικαιολογείται τούτο από λόγους δημοσίου συμφέροντος, δοθέντος ότι το απλό ταμειακό συμφέρον του νομικού αυτού προσώπου και δη ιδιωτικού δικαίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή το γενικό συμφέρον. Ειδικότερα η ανωτέρω διάταξη έρχεται σε αντίθεση:
α) με τα άρθρα 4 παρ. 1, και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, αφού με αυτή αναγνωρίζεται υπέρ του επικουρικού κεφαλαίου ευνοϊκή μεταχείριση, ενώ τίθεται σε δυσμενέστερη θέση έναντι αυτής ο άλλος διάδικος.
β) Με το άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, αφού δεν προκύπτει ότι υφίσταται λόγος δημοσίου συμφέροντος, που να καθιστά ανεκτή τη διαφοροποίηση αυτή,
γ) με την διάταξη του άρθρου 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, ενόψει του ότι γίνεται προσβολή της περιουσίας του ζημιωθέντος – διαδίκου χωρίς να γίνεται επίκληση σοβαρού λόγου δημοσίου συμφέροντος και βδ) με την ήδη συνταγματικώς κατοχυρωμένη (άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος) αρχή της αναλογικότητας.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
1. Τροχαία με Άγνωστα Οχήματα – Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου
Η θεμελίωση της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου σε ατυχήματα, όταν αυτός που υπέχει ευθύνη παραμένει άγνωστος (κατ΄ άρθρο 19 περίπτωση α΄ του Ν. 489/1976) δικαιολογείται από την μέριμνα της πολιτείας, όταν το ατύχημα έχει σοβαρές συνέπειες (θανάτωση, σωματικές κακώσεις) να καλύψει τα θύματα, τα οποία άλλως δεν δύνανται να ικανοποιηθούν (αφού οι υπόχρεοι παραμένουν άγνωστοι). Στην περίπτωση αυτή η ευθύνη του Επικουρικού Κεφαλαίου διατηρείται ακόμα και όταν το ατύχημα οφείλεται στη ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΣΑ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ ή ΑΙΤΙΟΤΗΤΑ δύο αυτοκινήτων, από τα οποία ο οδηγός του ενός είναι άγνωστος, ενώ αντιθέτως είναι γνωστός ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου, το οποίο δυνατό να είναι και ασφαλισμένο. Όταν το ατύχημα οφείλεται σε συντρέχουσα υπαιτιότητα αμφοτέρων των οδηγών, δηλαδή τόσο του οδηγού του άγνωστου, όσο και του γνωστού αυτοκινήτου, στην περίπτωση αυτή ευθύνεται εις ολόκληρον (άρθ. 926 ΑΚ), τόσο το Επικουρικό Κεφάλαιο (διότι υπάρχει υπαιτιότητα και του οδηγού του άγνωστου οχήματος), όσο και ο ασφαλιστής του γνωστού αυτοκινήτου. Ο παθών τρίτος δικαιούται να εναγάγει και τους δύο (Επικουρικό Κεφάλαιο και ασφαλιστική εταιρεία) και εάν ικανοποιηθεί εξ ολοκλήρου, είτε από τον ασφαλιστή είτε από το Επικουρικό Κεφάλαιο, θα δύναται στη συνέχεια ο καταβάλων και ικανοποιήσας τον παθόντα, να κινήσει την διαδικασία της δίκης αναγωγής του άρθρου 927 ΑΚ, για κατανομή μεταξύ τους της αποζημίωσης, ανάλογο με το ποσοστό της συμβολής, στην επέλευση του. ΑΠ 81/2012 ΕΣυγκΔ 2012/74.
Επικουρικό Κεφάλαιο Δεν καλύπτει υλικές ζημίες που προκαλούνται από ΑΓΝΩΣΤΟ όχημα. Από το πεδίο ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου (Ε.Κ), σε περίπτωση προκλήσεως ατυχήματος σε τρίτο από άγνωστο αυτοκίνητο εξαιρούνται οι υλικές ζημίες, έστω και αν αυτές προήλθαν από ατύχημα κατά το οποίο παράλληλα προκλήθηκαν και σωματικές βλάβες ή θανάτωση προσώπου. Η σύνδεση της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου επί προκλήσεως ατυχήματος από άγνωστο αυτοκίνητο γίνεται μόνο για σωματικές βλάβες, ενώ όταν το ατύχημα προκαλείται από ανασφάλιστο αυτοκίνητο, τότε η ευθύνη του Ε.Κ. επεκτείνεται και στις υλικές ζημίες. ΑΠ 1573/2001ΣΕΣυγκΔ 2002/174
2.Αντισυνταγματικότητα διατάξεων άρθρ4 Ν.4092/2012 για το Επικουρικό Κεφάλαιο
Βλ. σχετικώς και Εφ.Αθ.1958/2014, ΣΕΣυγκΔ 2014/4 επ. Εφ.Αθ.3696/2014 ΕΣυγκΔ 2014/235, Μον.Πρ.Αθ.3941/2012, ΕΣυγκΔ 2012/455, Μον.Πρ.Αθ.3905/2012,
ΕΣυγκΔ 2012/465, Μον.Πρ.Αθ. 3977/2012 ΕΣυγκΔ 504/2012, Μον Πρ.Αθ. 3903/2012, ΕΣυγκΔ 2012/516, Μον.Πρ.Κατερ. 31/2012 ΕΣυγκΔ 2013/32, Μον.Πρ.Αθ.1564/2013, ΕΣυγκΔ 2013/267, Εφ.Καλ. 28/2013 ΕΣυγκΔ 2013/380, Εφ.Ιωαν.345/2013, ΕΣυγκΔ, 2013/512, ΔΕΕ C 277/12 ΕΣυγκΔ 2013/368, βλ. σχετικώς και άρθρο Ηλία Κλάππα “η δεσμευτικότητα των αποφάσεων του ΔΕΕ για τον Εθνικό δικαστή - η περίπτωση του Επικουρικού Κεφαλαίου Ασφάλισης Ευθύνης από ατυχήματα αυτοκινήτων, ΕΣυγκΔ 2014/210.
Αναμένεται η έκδοση απόφασης του Ανωτάτου Ακυρωτικού μας Δικαστηρίου, το οποίο καλείται να επιλύσει το ανωτέρω φλέγον ζήτημα.
Απόφ.Μον.Πρωτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου