Λόγια για τα 14 χρόνια τραγικής απώλειας του Δημήτρη Καρύδη από την μητέρα του, προέδρου της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ .

 14 χρόνια πέρασαν από τις 20 Ιανουαρίου 2002, όπου ένας τρομοκράτης της ασφάλτου τραυμάτισε θανάσιμα το γιόκα μου Δημήτρη μόλις 19 χρόνων.Δημήτρη μου…
Βομβαρδίζεται από φόβο η καρδιά μου, η ψυχή μου, η σκέψη μου, μη κάνω κάτι και φύγει η εικόνα σου από τη ζωή μου για όλα αυτά που περάσαμε μαζί 19 χρόνια μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2002, που χτύπησε το τηλέφωνο για να μας αναγγείλει αξιωματικός υπηρεσίας της τροχαίας Καλλιθέας ότι, ένας τρομοκράτης της ασφάλτου ο Δαύλας Γεώργιος πήρε το αυτοκίνητό του ως όπλο μετά από διασκέδαση, και προκάλεσε το θάνατο, δεν οδηγούσες αγάπη μου ήσουν πεζός στο πεζοδρόμιο μαζί με τον παιδικό φίλο σου τον Μιχάλη…ήσουν και είσαστε γεμάτοι όνειρα και ελπίδες για το μέλλον σου ..όπως έγραφες στα σημειώματά σου που βρήκα, κλεισμένα σε ένα κουτί…
Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα… όταν μιλούσαμε, προσπαθώντας να μάθω κάτι πιο ιδιαίτερο… μου απαντούσες τώρα μαμά πέταξε το πουλάκι…τρέψε να το πιάσεις για να μου δώσεις την ευκαιρία να επανέλθω στη συζήτηση ,τώρα έγινες πουλί και πετάς στους ουρανούς έφυγες από κοντά μου..από την αγκαλιά μου.. γνώριζες πόσο σε αγαπώ σε άρπαξε όμως αυτός ο τρομοκράτης…. Τώρα είσαι το αστέρι μου…το πουλάκι μου που ανοίγω κάθε μέρα το παράθυρο για να μπεις στο σπίτι μας… τρέχω να σε πιάσω να σε κρατήσω στη χούφτα μου.. μη μου φύγεις… να ακούσω το τσιτσίρισμα σου… να αισθανθώ το πέταγμα σου βρέθηκες στον αέρα και πετάς.. προχωρώ προς το σημείο που ακούω το πέταγμα σου, δεν ξέρω πόσο απέχει η γη από τον ουρανό γιατί είσαι δίπλα μου…σε βλέπω με τα μάτια μου ότι προσπαθείς να μειώσεις τη διαφορά της απόστασης …μένω εδώ και μειώνω την απόσταση… σε περιμένω στα όνειρα μου.. κάθε βράδυ και σε παρακαλώ να έρθεις στη ζεστασιά της αγκαλιάς μου..να αποκοιμηθείς να σου τραγουδήσω το τραγούδι που δεν πρόλαβα να στο τραγουδήσω… κοιμήσου αγγελούδι μου… σου ζητώ να παίξουμε …όπως τότε, μου λες ότι πετάς και ο άνεμος σε απομακρύνει … μου λες ότι είναι υπέροχα στη γειτονιά των αγγέλων… κάνε ένα διάλειμμα και έλα πάλι στη ζωή μου.. μπες μέσα στο φώς της αυγής και στείλε μου την αγάπη σου ..έλα στη πόλη σου κάτω από τα μάτια μου..φώτισε την μέρα μου με τα μάτια σου τα λαμπερά πριν αρχίσει να βραδιάζει στην ψυχή μου..στο σκοτάδι της αναζήτησης σου… γιατί πάντα θα είσαι εσύ που μου λείπεις που δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω γιόκα μου….γιατί βρέθηκε στο δρόμο σου ένας τρομοκράτης με όπλο το αυτοκίνητο του και δεν σε άφησε να ονειρευτείς να χαρείς όλα εσύ ήθελες ,,,σε πήρε από την αγκαλιά μου… σε πήρε από κοντά μας …τόσο τραγικά ..τόσο βίαια .. Δημήτρη μου
Η μαμά σου.....

Κοιμήσου Αγγελούδι μου: https://www.youtube.com/watch?v=svj6UKDoBeY