Παράσυρση Πεζής εντός οδοστρώματος,λόγω έλλειψης πεζοδρομίου κατάληψη οδού από οχήματα

Υπαιτιότητα 65% του παρασύραντος αυτήν οδηγού ΙΧΕ ο οποίος κινούμενος με υπερβολική για τις επικρατούσες κυκλοφοριακές συνθήκες ταχύτητα (εντός κατοικημένης περιοχής), παρέσυρε την αντιθέτως κινούμενη αριστερά της πορείας του πεζή, η οποία εβάδιζε αναγκαστικά εντός οδοστρώματος, λόγω έλλειψης πεζοδρομίου και σταθμευμένων οχημάτων που καταλάμβαναν μέρος του οδοστρώματος, (παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ. 1, 13 παρ. 2, 9 παρ. 1 και 20 παρ.1 του Κ.Ο.Κ).

Υπαιτιότητα 35% της πεζής, η οποία αν και πέρασε με ασφάλεια δίπλα από τα δύο σταθμευμένα οχήματα και μπορούσε αμέσως μετά να κινηθεί στο αριστερό άκρο της οδού, αυτή, χωρίς να λάβει τις αναγκαίες προφυλάξεις, συνέχισε να κινείται εντός του οδοστρώματος, εκθέτοντας επικίνδυνα τον εαυτό της σε σοβαρό κίνδυνο παράσυρσης από τα αντιθέτως κινούμενα προς αυτή οχήματα, (παράβαση των διατάξεων του άρθρου 38 παρ. 1, 2, 3 του ΚΟΚ).

Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης

Ακρωτηριασμός κάτω Άκρου – Κρίσεις Επιληψίας

Εγκατάσταση ειδικού Ανυψωτικού Συστήματος

Ενοικίαση δωματίου πλησίον του νοσοκομείου για διαμονή των άμεσων συγγενών – συνοδών

 Η ενάγουσα (παθούσα) κρίθηκε ανάπηρη με ποσοστό άνω του 67% εφ’ όρου ζωής λόγω ακρωτηριασμού δεξιού κάτω άκρου από το ύψος του ισχίου και λόγω επιληπτικών κρίσεων.

 Εκτός των επί μέρους κονδυλίων για αποκλειστικές νοσοκόμες, εφ΄όρου ζωής φυσικοθεραπείες κλπ, στην ενάγουσα επιδικάσθηκε ποσό 16.769,65 ευρώ για την εγκατάσταση ειδικού ανυψωτικού συστήματος στην σκάλα για να δύναται να ανέρχεται στην επί του πρώτου ορόφου οικία της.

 Ομοίως επιδικάσθηκε σχετικό κονδύλιο κατ΄άρθρ. 930 παρ.3 για την ενοικίαση δωματίου πλησίον του νοσοκομείου, για την διαμονή του συζύγου και του υιού της ενάγουσας  δεδομένου ότι η καθημερινή παρουσία τους σ’ αυτό υπό την ιδιότητα του συνοδού, ήταν αναγκαία για τη διευθέτηση των αναγκών της νοσηλείας της και την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης σ’ αυτήν.

 Επί πλέον επιδικάσθηκαν και κονδύλια σχετικά με αεροπορικά εισιτήρια μετακίνησής αυτής και του υιού από τη Κρήτη στην Αθήνα καθώς και σχετικά έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο διατροφής τους και μετακινήσεων τους με ΤΑΧΙ , προκειμένου να υποβληθεί στις αναγκαίες σωματομετρικές μετρήσεις και λοιπές προπαρασκευαστικές ενέργειες για την ακριβή εφαρμογή του τεχνητού μέλους.

 Ομοίως επιδικάσθηκαν στην ενάγουσα και σχετικά κονδύλια για  την πρόσληψη υπαλλήλου ως υποκατάστατη δύναμη στο κατάστημα εμπορίας παιδικών ενδυμάτων που διατηρούσε.

Ηθική Βλάβη 70.000 ευρώ

 Εν όψει των συνθηκών του ατυχήματος, της συνυπαιτιότητας της ενάγουσας,

του είδους και της έκτασης των σωματικών κακώσεων της, της πολύ μεγάλης στενοχώριας και της ταλαιπωρίας που αυτή υπέστη (με δύο ακρωτηριασμούς και λοιπές επιπλοκές της υγείας της), με την κατωτέρω απόφασή του το δευτεροβάθμιο δικαστήριο επιδίκασε ως εύλογο το ποσό των 70.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931

Στην ενάγουσα επιδικάσθηκε ποσό 25.000 ευρώ εκ ΑΚ 931,  (συνυπολογιζομένης της κατά 35% συνυπαιτιότητάς της).

   Επέκταση 2ετους Παραγραφής σε 20ετία (2)

  Αν η αξίωση, καθ’ ό μέρος αφορά μελλοντική ζημία, καταβλητέα σε δόσεις, βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση, παραγράφεται μετά από είκοσι χρόνια, σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου α΄ του άρθρου 28 ΑΚ. Όμως η νέα αυτή εικοσαετής παραγραφή προυποθέτει αναγκαίως κατά την έννοια του άρθρου 268 ΑΚ την ύπαρξη αξιώσεως που δεν έχει υποκύψει στην μέχρι της τελεσιδικίας ισχύουσα βραχυχρόνια παραγραφή. Η διάταξη του άρθρου 268 εδ. α΄ του ΑΚ εφαρμόζεται και στην βραχυπρόθεσμη παραγραφή των δύο ετών του άρθρου 2 παρ. 2 του Ν. 489/1976.

Αθροιστική Απόληψη Αποζημίωσης

ΑΚ 930 παρ.3

Ανεφάρμοστη η διάταξη για Επικουρικό Κεφάλαιο (3)

Αποκλείεται η εφαρμογή της ΑΚ 930 παρ. 3 στην περίπτωση που αυτή θα ήταν εφαρμοστέα και η οποία προβλέπει την αθροιστική απόληψη της αποζημίωσης από το Επικουρικό Κεφάλαιο, το οποίο την οφείλει στο δικαιούχο, με βάση το άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 489/1976, και της παροχής, την οποία για την ίδια αιτία οφείλει στο δικαιούχο ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης. Επομένως, σε μία τέτοια περίπτωση εφόσον προβάλλεται σχετικός ισχυρισμός από το εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο, για συνδρομή των όρων του άρθρου 19 παρ. 5 του ν. 489/1976, πρέπει να γίνεται αφαίρεση από την οφειλόμενη από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωση, κατά το άρθρο 929 ΑΚ, κάθε ποσού, το οποίο με την ίδια αιτία δικαιούται ο δικαιούχος να αξιώσει από το ασφαλιστικό ταμείο ή άλλο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης. Η ως άνω νομοθετική ρύθμιση αφορά κάθε περίπτωση ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου και δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις ανασφάλιστων ή αγνώστων αυτοκινήτων. Η εν λόγω ευνοική μεταχείριση ισχύει μόνο, όταν είναι υπόχρεο το Επικουρικό Κεφάλαιο και όχι άλλο πρόσωπο.

Υποκατάσταση ΟΑΕΕ

στις αξιώσεις των παθόντων

Απορριπτέα η σχετική ένσταση

Εν προκειμένω ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι η ως άνω ενάγουσα δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να ασκήσει τις ένδικες αξιώσεις για νοσήλια κλπ συναφείς δαπάνες, διότι νόμιμα και αυτοδίκαια οι εν λόγω αξιώσεις έχουν περιέλθει στον ασφαλιστικό φορέα της, (πρώην ΤΕΒΕ και νυν ΟΑΕΕ) , τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο διότι οι ρυθμίσεις του νόμου (άρθρο 47 παρ. 6 του Ν.3518/2006),  που αφορά, την αυτοδίκαιη υποκατάσταση του νυν ΟΑΕΕ στις αξιώσεις αποζημίωσης των ασφαλισμένων του από τροχαία ατυχήματα, δεν μπορεί να τύχει αναδρομικής εφαρμογής και να καλύψει τροχαία ατυχήματα και συνεπώς και αξιώσεις αποζημίωσης, που έλαβαν χώρα και γεννήθηκαν αντίστοιχα σε χρόνο προγενέστερο από την έναρξη ισχύος της κρίσιμης ρύθμισης (21.12.2006).

  

Σχόλια – Παρατηρήσεις

 

  1) Αποκλειστική υπαιτιότητα οδηγού ΙΧΕ που παρέσυρε πεζή , η οποία εβάδιζε στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος (άρθρα 12 παρ.1, 19 παρ1 ΚΟΚ), καθότι ήταν αδύνατη η κίνησή της στο πεζοδρόμιο, λόγω της ύπαρξης μεγάλων δέντρων με μεγάλα κλαδιά και πυκνές πολύ χαμηλές φυλλωσιές. Μον.Πρ.Αθ.1201/2011 ΕΣυγκΔ 2011/342

 Αποκλειστική υπαιτιότης του οδηγού εισελθόντος (μετά από αριστερή στροφή) στην Μονής κατευθύνσεως Οδόν με μεγάλη ταχύτητα όπου εβάδιζεν το ζεύγος των παθόντων, πλησίον του Πεζοδρομίου, εις βάθος ενός (1) μέτρου εντός του καταστρώματος, επειδή η κίνηση επί του ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ήταν δύσκολη λόγω της υπάρξεως σ΄αυτό Βαρελιών και σταθμευμένου οχήματος. Ούτω ετραυματίσθη ΘΑΝΑΣΙΜΩΣ ο σύζυγος και σοβαρά επίσης και η προπορευομένη σύζυγος. Μον.Πρ.ΑΘ. 5344/1991, ΕΣυγκΔ 1991/391

2) Επέκταση 2ετους Παραγραφής σε 20ετία

  Αν, με  τελεσίδικη απόφαση  ο παθών από αυτοκινητικό ατύχημα κρίθηκε  πρόσκαιρα ανίκανος  προς εργασία για ορισμένο χρονικό διάστημα και του επιδικάστηκαν για το διάστημα αυτό αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη και για ηθική βλάβη και  με νέα αγωγή του ζητεί  πρόσθετη αποζημίωση   για  τις ίδιες αιτίες λόγω της επικαλούμενης εφόρου ζωής ολικής ή μερικής αναπηρίας του, της οποίας έλαβε γνώση μετά την άσκηση της πρώτης αγωγής, το δικαστήριο που καλείται να δικάσει την υπόθεση  δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο  της αποφάσεως, ως προς την έκταση των ζημιών, διότι το δικαστήριο καλείται να κρίνει αξιώσεις του παθόντος από τις επιζήμιες συνέπειες του ατυχήματος που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν κατά το χρόνο άσκησης της πρώτης αγωγής. Αντίθετα, αν πρόκειται για  προβλεπτές ζημίες, η  παραγραφή παρατείνεται σε εικοσαετία, υπό την αναγκαία προϋπόθεση, ότι  η απόφαση κατέστη τελεσίδικη εντός του χρόνου της πενταετίας ή της διετίας,  κατά περίπτωση, καθώς και ότι στο μεταξύ διάστημα, μέχρι την τελεσιδικία,   δεν έχει υποκύψει η αξίωση  σε τυχόν προβλεπόμενη  συντομότερου χρόνου παραγραφή  (ΑΠ 755/2005, ΑΠ 1100/2005).    Στις περιπτώσεις που οι ζημιές είναι προβλεπτές, η παραγραφή διακόπτεται με την άσκηση αγωγής για την καταβολή αποζημιώσεως για μελλοντική ζημία, και ότι η διακοπείσα αυτή παραγραφή, αρχίζει εκ νέου από την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου (άρθρ. 261 ΑΚ).  ΑΠ 39/2007 ΣΕΣυγκΔ 2007/87

3) ΑΚ – 931 - Αθροιστική Απόληψη Αποζημίωσης- Ανεφάρμοστη η διάταξη για το Επικουρικό Κεφάλαιο.

Βλ. ομοίως και Εφ.Θρ. 28/2012 ΕΣυγκΔ 2013/248

Δεν ενέχεται προς αποζημίωση για καταβληθέντα  από ασφαλιστικό ταμείο κοινωνικής ασφάλισης επιδόματα ασθενείας ή συντάξεις αναπηρίας - Ανεφάρμοστη η Αθροιστική Απόληψη εξ ΑΚ 930 παρ. 3 Σε περίπτωση τραυματισμού, λόγω αυτοκινητικού ατυχήματος, προσώπου ασφαλισμένου στο ΙΚΑ, (το οποίο κατά το ν. 6298/1934 είναι οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης), οι  παροχές του επιδόματος ασθενείας ή σύνταξης αναπηρίας, που υποχρεούται αυτό να καταβάλει στον ίδιο τον ασφαλισμένο, (σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1846/1951), αφαιρούνται από τις αντίστοιχες αξιώσεις του δικαιούμενου αποζημιώσεως προσώπου. Έτσι ούτε το ζημιωθέν από το ατύχημα πρόσωπο, ούτε το ΙΚΑ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος και ειδικότερα ο ασφαλισμένος σε ασφαλιστική εταιρία, της οποίας ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας και στη θέση της υπεισήλθε το επικουρικό κεφάλαιο νομιμοποιείται να ζητήσει από το τελευταίο τα ποσά, που αντιστοιχούν σε ασφαλιστικές παροχές του ΙΚΑ, αλλά και οποιουδήποτε άλλου ασφαλιστικού ταμείου κοινωνικής ασφάλισης προς τους ασφαλισμένους του, εξ αιτίας, αυτοκινητικού ατυχήματος.   Συνεπώς η έκταση οφειλής του Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρ. 19 παρ.5 ν.489/1976 (η οποία κρίθηκε ότι δεν αντίκειται στο άρθρ.4 του Συντάγματος), περιορίζεται σε ό,τι υπολείπεται, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσό και μόνον εκείνο, το οποίο υποχρεούται για την ίδια αιτία να καταβάλει ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος συναφής οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης, χωρίς να έχει εφαρμογή στην περίπτωση αυτή η διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 Α.Κ. ΑΠ 34/2012 ΕΣυγκΔ 2012/306

 Στην περίπτωση που το Επικουρικό Κεφάλαιο ευθύνεται κατά την παρ. 1 του άρθρου 19 του ως άνω Π.Δ/τος 237/1986 σε αποζημίωση προσώπων που ζημιώθηκαν λόγω θανάτωσης ή σωματικών βλαβών ή υλικών ζημιών από αυτοκινητικά ατυχήματα, η έκταση της οφειλής του περιορίζεται σε ό,τι υπολείπεται, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσόν, και μόνον εκείνο, το οποίο υποχρεούται για την ίδια αιτία να καταβάλει ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος συναφής οργανισμός κοινωνικής ασφαλίσεως. Απορρίπτεται ένσταση Επικουρικού Κεφαλαίου, ότι η παθούσα έχει ήδη λάβει τις ανωτέρω παροχές (μισθούς - δώρα) από το Ελληνικό Δημόσιο καθότι η περίπτωση αυτή δεν εμπίπτει στην παρ.5 του άρθρ. 19 του ΠΔ 237/1986, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο δεν θεωρείται Οργανισμός Κοινωνικής Ασφαλίσεως. Μον.Πρ.Αθ.6004/1995 ΣΕΣυγκΔ 1999/269

www.esd.gr

...