Άλλο ψήφος στα 17 και άλλο άδεια οδήγησης.

Γιώργος Κουβίδης, πρόεδρος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Την Τετάρτη 22 Ιουνίου, σε μια σπάνια εκδήλωση εθνικής ομοψυχίας, λίγο έλειψε να ψηφιστεί εκτός θεμάτων ημερήσιας διάταξης η πρόταση του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Π. Καμμένου, για μείωση του ορίου ηλικίας για τη λήψη άδειας οδήγησης στα 17 χρόνια υπό τον όρο της… επίβλεψης.
Η πρόταση αυτή έδωσε την αίσθηση ότι είναι κάτι σαν μπόνους στο δικαίωμα ψήφου που προτείνεται για την ηλικία των 17. Προφανώς, εφόσον, όπως λένε, στη χώρα «μαίνεται ο πόλεμος της ασφάλτου», θεωρήθηκε ότι αρμόδιος να εισηγείται ό,τι αφορά τον ΚΟΚ είναι ο υπουργός Αμυνας.
Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που ο υπουργός κατάγεται από οικογένεια «οπλαρχηγών» τού ως άνω «πολέμου» (εισαγωγείς αυτοκινήτων)! Ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε και, σύμφωνα με τον Π. Καμμένο, «το βλέπει θετικά».
Σε χρόνο μηδέν με την πρόταση συμφώνησαν και οι άλλοι «αρμόδιοι»: ο Ν. Μηταράκης, εκπρόσωπος της Ν.Δ., ο Σ. Λυκούδης, εκπρόσωπος του Ποταμιού, ενώ ο Α. Λοβέρδος προχώρησε ένα βήμα παραπάνω εκφράζοντας απορία γιατί μαζί με το δώρο στους 17άρηδες ο υπουργός έβαλε ως προϋπόθεση να υπάρχει δίπλα στον νεαρό οδηγό και ένας ενήλικος συνοδηγός.
Σε διαφορετική λογική, αλλά υιοθετώντας την πρόταση, αντέδρασε και η Λιάνα Κανέλλη από το ΚΚΕ, που ζήτησε να δίνεται άδεια ακόμα νωρίτερα, μια και τα delivery boys δουλεύουν από τα 16 με μηχανές, όμως αν έχουν άδεια οδήγησης θα μπορούν να διεκδικήσουν από τους εργοδότες τους αυτοκίνητα αντί για «παπάκια».
Εύλογα η σχετική συζήτηση πήρε μεγάλες διαστάσεις στα ΜΜΕ, που συμπτωματικά το κύριο διαφημιστικό έσοδό τους αποτελεί το αυτοκίνητο.
Τελικά λίγο επειδή η Μ. Χρυσοβελώνη (υφυπουργός Μεταφορών) πάτησε φρένο και λίγο επειδή ο κανονισμός δεν προέβλεπε εκτός διαδικασίας την ψήφιση, η συζήτηση δεν ολοκληρώθηκε με μια γρήγορη ψηφοφορία. Εμεινε έτσι μόνο το κλίμα, στραβό από παλιά αλλά μια καλή υποθήκη για το μέλλον.
Να επισημάνουμε ότι στη Βουλή λειτουργεί εδώ και χρόνια Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας από 21 βουλευτές όλων των κομμάτων, η οποία ουδεμία γνώση είχε του θέματος και της οποίας κανείς απ’ όλους όσους αναφέραμε παραπάνω δεν αποτελεί μέλος.
Να θυμίσουμε επίσης ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας στην έκθεσή του για την κατάσταση της Οδικής Ασφάλειας στον Κόσμο, το 2013, αξιολογεί το δίπλωμα στην εφηβεία ως την πιο επιβλαβή για την οδική ασφάλεια επιλογή ανάμεσα σε δεκατέσσερα συνήθως προτεινόμενα μέτρα.
Και πως σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία, το 2015, χρονιά που οι θάνατοι από τροχαία στη χώρα μας παρουσίασαν αύξηση έπειτα από 18 χρόνια, η ηλικιακή ομάδα 18-25 ετών παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αναλογία θυμάτων, με 117 νεκρούς σε σύνολο 798, γεγονός απόλυτα εναρμονισμένο με τα στοιχεία του ΠΟΥ που καταγράφουν τις τροχαίες συγκρούσεις παγκοσμίως ως το πρώτο αίτιο θανάτου στην εφηβική και μετεφηβική ηλικία.
Στη χώρα που κατέχει τα σκήπτρα σε θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς από τροχαίες συγκρούσεις στην Ευρώπη, τα παραπάνω δεν προκαλούν εντύπωση.
Ο καθένας έχει άποψη για το θέμα και αν είναι υπουργός ή βουλευτής νομοθετεί κιόλας. Τα παραδείγματα αναρίθμητα από το παρελθόν και σχεδόν πάντα με πολυκομματική συναίνεση.
Αλήθεια, μήπως μπορεί να μας ενημερώσει κάποιος από τους ομονοούντες τίνος εισήγηση ή διεκδίκηση είναι η άδεια οδήγησης στα 17; Απ’ ό,τι γνωρίζουμε, δεν περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα κανενός κόμματος (κανένα κόμμα φυσικά, παρά τον τρομακτικό αριθμό θυμάτων στην Ελλάδα, δεν είχε παράγραφο που να αφορά την οδική ασφάλεια στο πρόγραμμά του), καμιάς νεολαίας, κανενός συνδικαλιστικού φορέα, καμιάς συλλογικότητας που αγωνίζεται για αλλαγές στο οδικό δίκτυο. Από πού προήλθε λοιπόν και ποια ανάγκη εξυπηρετεί αυτή η προτεραιότητα;
Ξέρουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν κοινωνιολόγοι και άλλοι ειδικοί σύμβουλοι των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που εκτιμούν πως η νεολαία, μέσα από τις αλλαγές που έχουν επέλθει στη ζωή της τα τελευταία χρόνια, ασφυκτιά, αναζητά ζωτικό χώρο και προκειμένου να αποτραπεί αυτό να οδηγήσει στη δημιουργία ενός πεδίου κοινωνικής σύγκρουσης, υποδεικνύουν την παραχώρηση «ζωτικού χώρου» στον δρόμο προτείνοντας κυρίως την αύξηση των ορίων ταχύτητας. Σε μια εκσυγχρονισμένη, πολιτισμένη χώρα, ευαίσθητη για τα δικαιώματα των νέων, οι τροχαίες συγκρούσεις είναι τελικά προτιμότερες από τις κοινωνικές;
Μήπως η πρόταση Καμμένου εντάσσεται στη λογική τού «απόψε αυτοσχεδιάζουμε», που τόσες φορές έχει οδηγήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις με οδυνηρές συνέπειες στο θέμα της οδικής ασφάλειας;
Ενδεικτικά: οι νομοθετικές ρυθμίσεις του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη (2010) που στο όνομα της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων μετέτρεψαν την οδήγηση υπό την επίδραση αλκοόλ και τοξικών ουσιών από πλημμέλημα σε πταίσμα σε μια περίοδο που όλος ο υπόλοιπος πλανήτης κινούνταν αντίστροφα και του πρώην υπουργού Οικονομίας Γ. Στουρνάρα (2012) που κατάργησε τις αποζημιώσεις των θυμάτων τροχαίων εγκλημάτων, οι οποίες καλύπτονταν από το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης προς όφελος των ασφαλιστικών εταιρειών.
Για τα παραπάνω (και πολλά άλλα) βρέθηκε φυσικά η αναγκαία πλειοψηφία των πρόθυμων βουλευτών που τα ψήφισε.
Δυστυχώς η παρέμβαση του υπουργού Παιδείας Ν. Φίλη στις 4 Ιουλίου για την ψήφο στους νέους δεν ξέφυγε από τη γενικότερη τοποθέτηση και στο ζήτημα της οδήγησης: «Θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο να ψηφίζουν οι νέοι 17 ετών για να εκλέγουν κυβέρνηση, συνεπώς θα πρέπει να τους δώσει η κοινωνία μια τέτοια αρμοδιότητα, μια τέτοια ευθύνη που αφορά το σύνολο της πορείας της κοινωνίας.
Να μην τους δώσει και το τιμόνι να οδηγούν;»
Όλα αυτά δημιουργούν δυστυχώς την πεποίθηση ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ειλημμένη απόφαση.
Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 13/7/2016