Άκρως επικίνδυνα ΥΜΕμετρα για την μικροκινητικότητα.

 

Πάνω από ένα χρόνο μετά από ένα χρόνο μετά τις αρχικές εξαγγελίες το Υπουργείο Μεταφορών & Υποδομών (ΥΜΕ) έδωσε στη δημοσιότητα σχέδιο νόμου με τίτλο «Η Ελλάδα σε κίνηση: Βιώσιμη Αστική Κινητικότητα – Μικροκινητικότητα – Ρυθμίσεις γαι τον εκσυγχρονισμό, την απλούστευση και την ψηφιοποίηση διαδικασιών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών» (ΕΔΩ) με περιθώριο διαβούλευσης μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου(ΕΔΩ).

Μεγάλο μέρος του σχεδίου νόμου αφορά στα ΣΒΑΚ (Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας), ενώ επίσης εκτεταμένο τμήμα του αφορά στα Ε.Π.Η.Ο. (Ελαφρύ Προσωπικό Ηλεκτρικό Όχημα, δηλαδή: α) Πατίνια (e-scooters), β) Τροχοπέδιλα (rollers) και τροχοσανίδες (skate boards), γ) Αυτοεξισορροπούμενα προσωπικά οχήματα δηλαδή μηχανοκίνητα μονόκυκλα οχήματα ή μηχανοκίνητα δίκυκλα οχήματα διπλής τροχιάς, που βασίζονται σε εγγενή ασταθή ισορροπία και χρειάζονται βοηθητικό σύστημα ελέγχου για να διατηρούν την ισορροπία τους δ) Ε.Π.Η.Ο. που δεν υπάγονται σε κάποια κατηγορία εκ των ανωτέρω.) και ένα μέρος του εναρμονισμό της ελληνικής νομοθεσίας με την Ευρωπαϊκή όσον αφορά στις άδειες οδήγησης.

Θα σταθούμε στο ζήτημα των Ε.Π.Η.Ο., όχι γιατί τα υπόλοιπα είναι μικρής σημασίας, αλλά γιατί το συγκεκριμένο τμήμα του νομοσχεδίου αποτελεί μια βόμβα για την οδική ασφάλεια, βόμβα που θάχει σαν θύματα κυρίως τους χρήστες των Ε.Π.Η.Ο.

Κατ αρχάς το ΥΜΕ και κάθε συναρμόδιος φορέας καθυστέρησαν πάνω από ένα χρόνο να εξαγγείλουν την όποια πρόταση πάνω στο θέμα αφήνοντας πρώτα να γιγαντωθεί η πώληση, η ενοικίαση και η κυκλοφορία των Ε.Π.Η.Ο., ιδιαίτερα βέβαια των ηλεκτρικών πατινιών  σε καθεστώς πλήρους ασυδοσίας (συνέπεια της οποίας και δύο θάνατοι χρηστών και πολλαπλοί τραυματισμοί) ώστε να διαμορφωθεί μια ικανή ομάδα πίεσης εμπόρων και χρηστών.

Σήμερα δημοσιοποιεί ένα σχέδιο νόμου που όχι μόνο νομιμοποιεί την τραγελαφική κατάσταση που υπάρχει στο οδικό δίκτυο αλλά προχωρά ένα βήμα παραπέρα «νομιμοποιώντας» την αύξηση της επικινδυνότητας για όσους κυκλοφορούν σ αυτό, ιδιαίτερα φυσικά για τους ευάλωτους χρήστες του.

Σε μια χώρα που η αύξηση του αριθμού των μηχανοκίνητων οχημάτων είναι ιλιγγιώδης (περίπου 2.000.000 το 1985, 5.000.000 το 2000, 8.000.000 το 2018), σε μια χώρα που σταθερά κατέχει περίοπτη θέση στον αριθμό των τροχαίων συγκρούσεων, των θανάτων και των τραυματισμών απ αυτές σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, σε μια χώρα ουραγό στο διαχωρισμό των δικτύων μηχανοκίνητης και μη μηχανοκίνητης κυκλοφορίας, σε μια χώρα που αρνείται να θεσμοθετήσει κεντρικά το όριο ταχύτητας των 30km/h σε κατοικημένες περιοχές αφήνοντας το στη «διακριτική ευχέρεια» των Δήμων, το ΥΜΕ θεωρεί σωστό και ασφαλές το να εισαγάγει  και τους χρήστες Ε.Π.Η.Ο. στο δίκτυο της κυκλοφορίας.

 50 Km/h: Λαιμητόμος για πεζούς, ποδηλάτες και χρήστες Ε.Π.Η.Ο.

Σύμφωνα με τις μελέτες που είναι αποδεκτές από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα αλλά και από τον Π.Ο.Υ, τον Ο.Η.Ε. και άλλους θεσμικούς φορείς ένας πεζός, ένας ποδηλάτης ή ένας χρήστης Ε.Π.Η.Ο. που θα εμπλακεί σε μια σύγκρουση μ ένα όχημα που κινείται με 50 km/h έχει 90% πιθανότητα να χάσει τη ζωή του ενώ όταν η ταχύτητα του οχήματος είναι 30km/h η πιθανότητα μειώνεται στο 10%.

 

Το ΥΜΕ γνωρίζοντας (;) αυτά τα δεδομένα αφ ενός ορίζει σαν όριο ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές τα 50 km/h (Άρθρο 16) αφ ετέρου επιτρέπει σε οδηγούς Ε.Π.Η.Ο. (άνω των 15 ετών) με μέγιστη ταχύτητα τα 25 km/h να κυκλοφορούν στο οδικό δίκτυο όπου υπάρχει το όριο των τα 50 km/h.

Αυτά σε μια χώρα όπου εκτός των όσων έχουμε αναφέρει παραπάνω η παραβίαση του ορίου ταχύτητας αποτελεί την συνηθέστερη παράβαση των οδηγών (πάνω από το 50% του συνόλου των παραβάσεων κάθε χρόνο σύμφωνα με τα στοιχεία της Τροχαίας) και που σύμφωνα με την νομοθεσία που έχει επιβάλει το ίδιο το ΥΜΕ και την ξαναπροτείνει σήμερα (Άρθρο 16, παρ. 12) η παραβίαση του ορίου ταχύτητας κατά 20 km (δηλαδή σε περιοχές κατοικίας από τα 50 στα 70km/h) δεν έχει καμιά άλλη συνέπεια πέραν ενός προστίμου 40 ευρώ στη θεωρητική περίπτωση που θα βρεθεί τροχονόμος να σε γράψει γι αυτό. Δεν έχει καμιά άλλη συνέπεια για τους οδηγούς των αυτοκινήτων, γιατί για τους πεζούς, τους ποδηλάτες και τους χρήστες Ε.Π.Η.Ο.  η ταχύτητα 70km/h έχει μια εγγυημένη συνέπεια σε περίπτωση σύγκρουσης: το θάνατο.

Η παραβατικότητα, της παραβατικότητας, την …

« Κάθε κινούμενο όχημα ή συνδυασμός οχημάτων επιβάλλεται να έχει οδηγό. Ο οδηγός επιβάλλεται να έχει την, κατά τις σχετικές διατάξεις, προβλεπόμενη άδεια οδήγησης και την αναγκαία σωματική και διανοητική ικανότητα…»  (άρθρο 13 Κ.Ο.Κ)

Φαίνεται πως τα «μηχανοκίνητα μονόκυκλα οχήματα ή μηχανοκίνητα δίκυκλα οχήματα διπλής τροχιάς» που αναφέρει το σχέδιο νόμου (Άρθρο 15) δεν αποτελούν τελικά οχήματα κατά το ΥΜΕ. Για όλα τα υπόλοιπα: αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες, μοτοποδήλατα απαιτείται άδεια οδήγησης που αποκτάται μετά από εκπαίδευση και εξετάσεις, γι αυτά αρκεί… η αστυνομική ταυτότητα (Άρθρο 24). Από τη στιγμή που την έχεις, ως επιφοίτηση σου έρχεται η γνώση του Κ.Ο.Κ. όσο και το πώς να αντιμετωπίσεις απλούς ή σύνθετους κινδύνους στο οδικό δίκτυο.

Αλλά το σχέδιο νόμου φροντίζει για την ασφάλεια των χρηστών: Συνιστά να φορούν κράνος, κανονικά δεμένο… (Άρθρο 18,9). Είναι αυτό που θα τους προφυλάξει σε μια σύγκρουση στη ζούγκλα της κυκλοφορίας.

Να σημειώσουμε επίσης ότι τα Ε.Π.Η.Ο. είναι η μοναδική κατηγορία οχημάτων που δεν οφείλουν να έχουν καθρέπτη (μάλλον κρίνεται ως μη απαραίτητο διακοσμητικό – Άρθρο 21) ενώ στους οδηγούς τους παρέχονται κάποιες ιδιαίτερης επικινδυνότητας δυνατότητες, όπως:« Να χρησιμοποιούν εν κινήσει κινητό τηλέφωνο… τοποθετημένο σε ειδική θέση για ανοικτή ακρόαση» και βέβαια «Κατ΄ εξαίρεση οδηγοί ποδηλάτων και Ε.Π.Η.Ο. επιτρέπεται να κινούνται ανά δύο παράλληλα»  (Άρθρο 18 δ,ζ).

Σε ένα γενικό επίπεδο αυτό που διατρέχει το νομοσχέδιο είναι η ιδέα και οι προτάσεις ότι από 15 ετών με κάποιο ανομολόγητο τρόπο είσαι εκπαιδευμένος για να μπεις στην κυκλοφορία (αν οδηγείς ποδήλατο αυτό ισχύει από τα 12). Βάζοντας σ αυτή την κατηγορία όχι μόνο τους χρήστες ηλεκτρικών πατινιών αλλά και μιας νέας κατηγορίας μοτοποδηλάτων με ταχύτητα μέχρι 25 km/h τα οποία μπορούν να οδηγούν χωρίς άδεια 15χρονοι (μέχρι σήμερα αυτό που ισχύει είναι ότι με συμπληρωμένα τα 16 -και μέχρι τα 18- μπορείς να πάρεις άδεια οδήγησης μετά από εξετάσεις  για μοτοποδήλατο με ταχύτητα μέχρι 45 km/h).  Είναι πιστεύουμε μια διάταξη που φτιάχτηκε για να παραβιάζεται, όπως συστηματικά παραβιάζεται επί χρόνια και χωρίς καμία επίπτωση η οδήγηση ταχύτερων μότο από 16χρονους, ή όπως αμνηστεύεται η οδήγηση χωρίς άδεια από μικρούς (και μεγάλους).

Το θέμα  είναι πως πρόκειται για μια συνειδητή επιλογής αύξησης της επικινδυνότητας  για τους νεαρούς χρήστες που αύριο αν κάτι πάει στραβά θα κατηγορηθούν ως επιπόλαιοι και ριψοκίνδυνοι.

Ας κλείσουμε …αισιόδοξα:

Άρθρο 18, παρ.8:  «Οι οδηγοί των ποδηλάτων που δεν έχουν συμπληρώσει την ηλικία των δώδεκα (12) ετών και κινούνται σε οδικό δίκτυο που προορίζεται για την κυκλοφορία μηχανοκίνητων οχημάτων πρέπει να συνοδεύονται από άτομα που έχουν συμπληρώσει την ηλικία των δεκαέξι (16) ετών».

Ένα παιδί 12χρονών λοιπόν, έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί με το ποδήλατο μόνο του ανάμεσα σε φορτηγά, λεωφορεία, SUV, μεγάλες μηχανές και τον κάθε ένα που με το μηχανοκίνητο του θέλει να εκτονωθεί από τα ατελείωτα προβλήματα του στην άσφαλτο.

Αλλά και τα μικρότερα παιδιά έχουν «δικαιώματα», δεν είναι συμπτωματικό φαίνεται που το σχέδιο νόμου δημοσιοποιήθηκε στις 20 Νοεμβρίου παγκόσμια ημέρα δικαιωμάτων του παιδιού…

Φανταστείτε ένα 10χρονο και ένα 16χρονο ποδηλάτη να ανεβαίνουν πχ την Πειραιώς σε παράλληλη πορεία (νομιμότατο), ο “ηλικιωμένος” να επιτηρεί το μικρό (νομιμότατο – άσχετο ότι δεν έχει άδεια οδήγησης  – η πείρα μετράει) μπρος και πίσω λεωφορεία ή φορτηγά με τα σχετικά τυφλά σημεία να προσπαθούν να προσπεράσουν οι μεν τους δε (νομιμότατο κι αυτό – όριο 50km/h). Και ότι ήθελε προκύψει.

Αυτή είναι η ελληνική εκδοχή της διαμόρφωσης ενός σύγχρονου, συγχωρητικού στα λάθη των χρηστών οδικού δικτύου. Απορούμε γιατί και μεις δεν την κάνουμε γνωστή και όλος ο κόσμος ασχολείται με την αντίστοιχη Σουηδική.

Αναρωτιέται κανείς αν αυτοί που τα γράφουν έχουν οδηγήσει, όχι βέβαια ποδήλατο αλλά έστω ΙΧ ή όλη τους τη ζωή κάθονται στο πίσω δεξιό κάθισμα της λιμουζίνας.

Γιώργος Κουβίδης

Jamer- No money just honey, οι δρόμοι της Αθήνας χωρίς δημόσιες συγκοινωνίες.