Μέρα που είναι… ένας χρόνος απο την τραγωδία στα Τέμπη, από το έγκλημα, τη δολοφονία, το «πάμε κι όπου βγει».

Ένα κράτος ανεύθυνο που θάβει τις ευθύνες του και έθαψε 57 ψυχές. Γκρέμισε οικογένειες, γκρέμισε όνειρα, γκρέμισε ελπίδες.

Όταν μένουν ατιμώρητοι οι οδηγοί, δράστες τροχαίων εγκλημάτων, που παραβιάζουν τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, μη περιμένεις να τιμωρηθούν οι κρατικοί λειτουργοί  υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας που παραβίασαν κάθε κανόνα ασφαλούς λειτουργίας.

Αυτό που μένει είναι η θλίψη, η οργή, ο πόνος που δε σβήνει ποτέ.

Μάνες, πατέρες, αδέρφια, φίλοι και άνθρωποι που αγάπησαν μένουν πίσω να πενθούν να διεκδικούν να βρουν δικαιοσύνη, να απαλύνουν στο ελάχιστο την απώλεια των νεκρών τους.

Δεν ξεχνάμε, δεν τα παρατάμε.

Φιλίζ Καντουχάρ

Τελικά ποιος φταίει εκτός από το «ανθρώπινο λάθος»;

Τέμπη: Το έγκλημα παραμένει χωρίς διερεύνηση, συνεχίζει να ελλοχεύει ο κίνδυνος