25 Σεπ 2009

ΟΥΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ ΟΥΤΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ


«Σκοτώνεις και δεν πληρώνεις».
Αυτό το απλό απόφθεγμα βρίσκει εφαρμογή στην απονομή δικαιοσύνης για τα θύματα τροχαίων.
Η ατιμωρησία κυριαρχεί σε ποινικό αλλά και αστικό επίπεδο, καθώς ούτε ουσιαστικές ποινές επιβάλλονται στους υπαιτίους ούτε σοβαρές αποζημιώσεις δίνονται στα θύματα και στις οικογένειές τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περιπτώσεις υπευθύνων πρόκλησης θανατηφόρου τροχαίου που φυλακίστηκαν στη χώρα μας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του χεριού.
Περίπου 1.500 θύματα τροχαίων δυστυχημάτων καταγράφονται ετησίως στην Ελλάδα.
Είναι δύσκολο ωστόσο να βρεθεί έστω και ένας θύτης που να εκτίει ποινή, καθώς οι περισσότερες ποινές φυλάκισης επιβάλλονται με αναστολή ή εξαγοράζονται.
Επιπλέον, οι χρηματικές αποζημιώσεις, ειδικά αυτές που επιδικάζονται τα τελευταία τρία χρόνια, είναι από χαμηλές έως πενιχρές.
Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από τη στιγμή του τροχαίου μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης και την τελική έκδοση της απόφασης, τότε χάνει την ψυχραιμία του.
«Φαντάζεστε τι είναι για τους γονείς ενός παιδιού που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο χωρίς αποδεδειγμένα να φέρει καμία ευθύνη, να ακούει στο δικαστήριο ποινή δύο χρόνων με αναστολή εις βάρος του κατηγορουμένου, ο οποίος μάλιστα δεν παρίσταται στη δίκη, καθώς γίνεται με εξουσιοδότηση;
Το θύμα είναι απλώς ένας κομπάρσος της διαδικασίας», λέει στην «Κ» ο κ. Ν. Παπαδάτος, δικηγόρος και μέλος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για την υποστήριξη Θυμάτων Τροχαίων.
Οι υποθέσεις ατιμωρησίας αμέτρητες. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία ενός πολύνεκρου τροχαίου που συνέβη το 1991 στη Λ. Μαρκόπουλου, όταν από υπερβολική ταχύτητα της οδηγού, η οποία μπήκε στο αντίθετο ρεύμα, σκοτώθηκαν τέσσερα άτομα και άλλα δύο έμειναν ανάπηρα. Ενώ πρωτοδίκως επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τεσσάρων χρόνων, στο εφετείο, η ποινή έπεσε κάτω από το όριο της αναστολής!
Πριν από μερικά χρόνια ένας αλλοδαπός υπέστη ολικό έγκαυμα όταν το όχημά του πήρε φωτιά μετά τη σύγκρουση με άλλο Ι. Χ. Το δικαστήριο δέχτηκε την υπαιτιότητα του οδηγού του δεύτερου οχήματος και επέβαλε ποινή 6 μηνών με αναστολή. Μάλιστα, ο οδηγός και οι φίλοι του -συνεπιβάτες- ήταν παρόντες στο δικαστήριο και χλεύαζαν τον άτυχο άντρα, ο οποίος είχε παραμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό και ήταν αναγκασμένος να υποβάλλεται διαρκώς σε πλαστικές επεμβάσεις…
Οσον αφορά στις αποζημιώσεις, η κατάσταση είναι «επιεικώς απαράδεκτη», υποστηρίζουν οι δικηγόροι των θυμάτων. «Είναι δυνατόν, σε θύμα με αναπηρία 80% να επιδικάζουν μόνο 20.000 ευρώ ή σε θύμα τροχαίου με ακρωτηριασμένο πόδι να δίνουν 5.000 ευρώ;» λέει στην «Κ» ο δικηγόρος κ. Ν. Μάλλιαρης.
Στον φαύλο κύκλο προστίθεται και η κωλυσιεργία ορισμένων δικαστών στην έκδοση των αποφάσεων, γεγονός που επιβαρύνει οικονομικά την οικογένεια του τραυματία. «Αρκετοί δικαστές βγάζουν προδικαστική απόφαση και ορίζουν πραγματογνώμονα ζητώντας περιττές ιατρικές γνωματεύσεις, προκειμένου να αποφύγουν την έκδοση οριστικής απόφασης.
Ο πραγματογνώμων κοστίζει περίπου 1.500 ευρώ και φυσικά τον πληρώνει η οικογένεια του θύματος», επισημαίνει στην «Κ» ο κ. Παπαδάτος και καταλήγει «δυστυχώς, η Πολιτεία υποτιμά το τροχαίο και αδικεί τον παθόντα. Πρέπει να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, η οποία να κάνει διάκριση ανάμεσα στην ενσυνείδητη και την απλή αμέλεια για τα τροχαία. Στην ενσυνείδητη αμέλεια οι ποινές θα πρέπει να είναι πιο αυστηρές. Ακόμα και μια ολιγοήμερη κράτηση στη φυλακή έχει μεγαλύτερη σωφρονιστική αξία από μια 6μηνη με αναστολή. Επιπλέον, όταν υπάρχει ποινική ευθύνη, ένα τμήμα της αποζημίωσης θα πρέπει να καταβάλλει ο υπαίτιος του ατυχήματος. Αν δεν υπάρξουν ουσιαστικές ποινές, δεν υπάρχει περίπτωση να μειωθούν τα τροχαία».
Της Ελενας Kαρανατσηhttp://news.kathimerini.gr7-3-2009

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου