28 Νοε 2009
26 Νοε 2009
ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΗΣΗ. Δ. ΑΡΧΑΓΓΕΛΛΟΥ ΡΟΔΟΣ
ΡΟΔΟΣ..ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ...Θανατηφόρα δυστυχήματα
Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Έκθεση αυτοκινήτων από θανατηφόρα δυστυχήματα σε κεντρική πλατεία του Δήμου Ροδίων. με την αφίσα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων ( FEVR )
Προσπάθεια ευαισθητοποίησης των οδηγών.
Οδηγούμε με βεβαιότητα ότι το κακό δεν θα συμβεί σε εμάς
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι όταν οδηγούμε ο δρόμος και το όχημα είναι δεδομένα. Εμείς κάνουμε τη διαφορά. ΠΟΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΜΩΣ;
ΡΟΔΟΣ..ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ- ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ
15 Νοεμβρίου 2009
Η Τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου
Διοργανωτές
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ
ΛΕΣΧΗ LIONS ΡΟΔΟΥ
ΛΕΣΧΗ LIONS "ΗΛΙΟΥΣΑ" ΡΟΔΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΡΟΔΙΙΩΝ
Παρουσιάστηκε το έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη
" Οι Επτά Λόγοι Του Χριστού Επάνω στο Σταυρό -Ανάσταση "
Έργο για φωνή, μικρή ορχήστρα και χορωδία υπό τη διεύθυνση του ιδίου.
Ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού,κατάμεστος, μια πραγματική μοναδική κατανυκτική συναυλία, μια μυσταγωγία.
Ο συνθέτης κ. Φίλιππος Τσαλαχούρης έκανε εκτενή παρουσίαση του έργου και επεσήμανε το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή του ανθρώπου, εστιάζοντας στο μήνυμα της ΗΜΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Αποδέχτηκα αμέσως την πρόταση για την Κατανυκτική Συναυλία για μια συναυλία" ΜΝΗΜΗΣ" -συνεπώς περισυλλογής- αφιερωμένη στα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων που στη χώρα μας πληθαίνουν αυξάνοντας τον πόνο τη σιωπή με τη σκέψη ότι:
Η μουσική πάντοτε πρόσφερε στους ανθρώπους παρηγοριά…
…η μουσική πάντοτε αποτελούσε για τους ανθρώπους έναν παραστάτη… κάθε λαός από τις απαρχές τις ιστορίας του έχει συνδεδεμένη τη μουσική με τη θρησκεία του… οι ναοί ήταν ο χώρος που ανέπνεε η μουσική… λένε οι ιστορικοί των θρησκειών πως ο άνθρωπος κατέφυγε στη θρησκεία όταν άρχισε να διαχειρίζεται τους νεκρούς του… η διαχείριση τόσο του ίδιου του νεκρού όσο και της ιδέας του θανάτου… η διαχείριση των κορυφαίων αυτών θεμάτων αποκάλυψε την ύπαρξη του Θεού… φανέρωσε το Θεό… επιβεβαίωσε το Θεό… συνεπώς η μουσική γεννήθηκε κατά την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί απέναντι στο θάνατο… κι αν ο Ελύτης γράφει πως «η ζωή έναντι θανάτου δίνεται» θα προσθέταμε πως και η μουσική έναντι σιωπής προσφέρετε… προσφέρετε σε όσους μετρούν το χρόνο με απουσίες…
Κοιτώντας αυτήν την καρέκλα με τα λουλούδια που συμβολίζει όλες αυτές τις απουσίες συλλογίζομαι την ευθύνη της μουσικής… μια σκέψη, ένας ήχος, το ηχόχρωμα ενός οργάνου… η μετάπτωση μιας μελωδίας… και αναζωπυρώνεται η μνήμη… τι άλλο θέλει… πάντοτε είχα αυτή την απορία: πως τα καταφέρνει η μουσική και ξυπνάει τις νυσταγμένες μνήμες, πως καταφέρνει και τις βρίσκει στα απομακρυσμένα τους κρεβάτια… κοιτάζω την κενή αλλά και τόσο γεμάτη θέση με τα λουλούδια και τις σκέψεις μας… και μόνο με τη μουσική στο νου και τα χέρια μου μπορώ να αντιμετωπίσω τον συμβολισμό της…
Επέλεξα για την αποψινή συναυλία ένα από τα πρόσφατα έργα μου:
…η μουσική πάντοτε αποτελούσε για τους ανθρώπους έναν παραστάτη… κάθε λαός από τις απαρχές τις ιστορίας του έχει συνδεδεμένη τη μουσική με τη θρησκεία του… οι ναοί ήταν ο χώρος που ανέπνεε η μουσική… λένε οι ιστορικοί των θρησκειών πως ο άνθρωπος κατέφυγε στη θρησκεία όταν άρχισε να διαχειρίζεται τους νεκρούς του… η διαχείριση τόσο του ίδιου του νεκρού όσο και της ιδέας του θανάτου… η διαχείριση των κορυφαίων αυτών θεμάτων αποκάλυψε την ύπαρξη του Θεού… φανέρωσε το Θεό… επιβεβαίωσε το Θεό… συνεπώς η μουσική γεννήθηκε κατά την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί απέναντι στο θάνατο… κι αν ο Ελύτης γράφει πως «η ζωή έναντι θανάτου δίνεται» θα προσθέταμε πως και η μουσική έναντι σιωπής προσφέρετε… προσφέρετε σε όσους μετρούν το χρόνο με απουσίες…
Κοιτώντας αυτήν την καρέκλα με τα λουλούδια που συμβολίζει όλες αυτές τις απουσίες συλλογίζομαι την ευθύνη της μουσικής… μια σκέψη, ένας ήχος, το ηχόχρωμα ενός οργάνου… η μετάπτωση μιας μελωδίας… και αναζωπυρώνεται η μνήμη… τι άλλο θέλει… πάντοτε είχα αυτή την απορία: πως τα καταφέρνει η μουσική και ξυπνάει τις νυσταγμένες μνήμες, πως καταφέρνει και τις βρίσκει στα απομακρυσμένα τους κρεβάτια… κοιτάζω την κενή αλλά και τόσο γεμάτη θέση με τα λουλούδια και τις σκέψεις μας… και μόνο με τη μουσική στο νου και τα χέρια μου μπορώ να αντιμετωπίσω τον συμβολισμό της…
Επέλεξα για την αποψινή συναυλία ένα από τα πρόσφατα έργα μου:
Οι Επτά Λόγοι του Χριστού επάνω στο Σταυρό αποτέλεσαν έμπνευση για πολλούς συνθέτες εδώ και αιώνες. Δημιουργοί όπως ο Χάιντν, ο Συτς, ο Φρανκ κ.α. απέδωσαν με τον τρόπο τους τη συγκίνηση και το δέος, την πίστη και την ελπίδα.
Η φόρμα των Επτά Λόγων πάντοτε με συγκινούσε, πάντοτε σχεδίαζα τη σύνθεσή τους. Η πρόσκληση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τη δημιουργία ενός έργου που θα παρουσιαζόταν κοντά στις ημέρες του περασμένου Πάσχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω την επιθυμία μου.
Όπως πάντα, το στάδιο της μελέτης υπήρξε το σημαντικότερο. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το θεολογικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα που διάφοροι μελετητές και συγγραφείς έχουν θεμελιώσει σ’ αυτές τις επτά φράσεις.
Ξεκίνησα τη σύνθεση του έργου, τον Αύγουστο του 2008. Δεν κρύβω πως η δυσκολία σε πολλά σημεία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή… χωρίς, όμως, να μου επιτρέπει να σταματήσω. Το σχέδιο και των Επτά Λόγων ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις ημέρες.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2008 είχε ολοκληρωθεί και η ορχηστρική εκδοχή. Δεν μπόρεσα να βρω τρόπο να μεταφέρω «ενόργανα» το καταληκτικό Αμήν και έτσι επέλεξα τη συμμετοχή φωνών. Πρόσθεσα ακόμη και δύο πραγματικούς ήχους: το σφυρί και το καρφί… ένα πιάτο που σπάει τη στιγμή του θανάτου –κατά τη λαϊκή συνήθεια της ραγισμένης ώρας-… θα προσθέσω πως οι ήχοι αυτοί είναι μέρος και έντονων παιδικών αναμνήσεων: απέναντι από την εκκλησία των παιδικών μου χρόνων υπήρχε ένα μικρό παντοπωλείο, το μπακάλικο του Μάρκου… ο Μάρκος είχε ένα τάμα… κάθε χρόνο το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης μετέφερε μέσα από το ιερό ένα μεγάλο και βαρύ μάρμαρο στο οποίο έμπαινε ο Σταυρός μετά από την περιφορά του μέσα στην εκκλησία… όσο ο ιερέας με το Σταυρό διέσχιζε το σκοτάδι και τα κεριά ο Μάρκος βάδιζε στ πλάι κρατώντας ένα σφυρί και ξύλινες σφήνες… τα χτυπήματα του σφυριού ηχούσαν στα παιδικά αυτιά μου σαν ίδιο το κάρφωμα του Χριστού… ο ήχος τέλος του πιάτου που σπάει στην πόρτα του σπιτιού κατά την έξοδο του νεκρού χαράχτηκε στη μνήμη μου σαν την ηχητική απεικόνιση του θανάτου… αυτός είναι ο λόγος που ένα πιάτο σπάει τη στιγμή που ο Χριστός παραδίδει το πνεύμα του…
Προσπάθησα…είχα πει πως αν βρω τη μουσική για τον μονολεκτικό 5ο λόγο…Διψώ… θα έχω βρει και το όλο…προσπάθησα… ακόμη προσπαθώ… κυρίως προσπαθώ να καταλάβω…
Ειδικά για τη συναυλία στη Ρόδο πρόσθεσα και την Ανάσταση, σύντομη καταληκτική καντάτα στους Επτά Λόγους. Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ηχεί ο σεισμός, ηχούν οι καμπάνες… η ελπίδα επιστρέφει… αφετηρία για σκέψη… αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε πριν από τους Επτά Λόγους και την Ανάσταση να προσθέσω τρεις προσευχές για φλάουτο σόλο… επίσης συνέθεσα αυτές τις τρεις σελίδες ειδικά για απόψε…
Αφήστε τη σκέψη σας μέσα σε αυτό το ιερό χώρο με τη βοήθεια της μουσικής να ταξιδέψει… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί στην άκρη της απουσίας… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί μπροστά από αυτή την κενή, αλλά και τόσο τραγικά γεμάτη, θέση… αφήστε τη μουσική για εσάς να κάνει τις συστάσεις με το άγνωστο… πιστέψτε με τα καταφέρνει καλύτερα από τον καθένα…
Η φόρμα των Επτά Λόγων πάντοτε με συγκινούσε, πάντοτε σχεδίαζα τη σύνθεσή τους. Η πρόσκληση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τη δημιουργία ενός έργου που θα παρουσιαζόταν κοντά στις ημέρες του περασμένου Πάσχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω την επιθυμία μου.
Όπως πάντα, το στάδιο της μελέτης υπήρξε το σημαντικότερο. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το θεολογικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα που διάφοροι μελετητές και συγγραφείς έχουν θεμελιώσει σ’ αυτές τις επτά φράσεις.
Ξεκίνησα τη σύνθεση του έργου, τον Αύγουστο του 2008. Δεν κρύβω πως η δυσκολία σε πολλά σημεία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή… χωρίς, όμως, να μου επιτρέπει να σταματήσω. Το σχέδιο και των Επτά Λόγων ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις ημέρες.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2008 είχε ολοκληρωθεί και η ορχηστρική εκδοχή. Δεν μπόρεσα να βρω τρόπο να μεταφέρω «ενόργανα» το καταληκτικό Αμήν και έτσι επέλεξα τη συμμετοχή φωνών. Πρόσθεσα ακόμη και δύο πραγματικούς ήχους: το σφυρί και το καρφί… ένα πιάτο που σπάει τη στιγμή του θανάτου –κατά τη λαϊκή συνήθεια της ραγισμένης ώρας-… θα προσθέσω πως οι ήχοι αυτοί είναι μέρος και έντονων παιδικών αναμνήσεων: απέναντι από την εκκλησία των παιδικών μου χρόνων υπήρχε ένα μικρό παντοπωλείο, το μπακάλικο του Μάρκου… ο Μάρκος είχε ένα τάμα… κάθε χρόνο το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης μετέφερε μέσα από το ιερό ένα μεγάλο και βαρύ μάρμαρο στο οποίο έμπαινε ο Σταυρός μετά από την περιφορά του μέσα στην εκκλησία… όσο ο ιερέας με το Σταυρό διέσχιζε το σκοτάδι και τα κεριά ο Μάρκος βάδιζε στ πλάι κρατώντας ένα σφυρί και ξύλινες σφήνες… τα χτυπήματα του σφυριού ηχούσαν στα παιδικά αυτιά μου σαν ίδιο το κάρφωμα του Χριστού… ο ήχος τέλος του πιάτου που σπάει στην πόρτα του σπιτιού κατά την έξοδο του νεκρού χαράχτηκε στη μνήμη μου σαν την ηχητική απεικόνιση του θανάτου… αυτός είναι ο λόγος που ένα πιάτο σπάει τη στιγμή που ο Χριστός παραδίδει το πνεύμα του…
Προσπάθησα…είχα πει πως αν βρω τη μουσική για τον μονολεκτικό 5ο λόγο…Διψώ… θα έχω βρει και το όλο…προσπάθησα… ακόμη προσπαθώ… κυρίως προσπαθώ να καταλάβω…
Ειδικά για τη συναυλία στη Ρόδο πρόσθεσα και την Ανάσταση, σύντομη καταληκτική καντάτα στους Επτά Λόγους. Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ηχεί ο σεισμός, ηχούν οι καμπάνες… η ελπίδα επιστρέφει… αφετηρία για σκέψη… αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε πριν από τους Επτά Λόγους και την Ανάσταση να προσθέσω τρεις προσευχές για φλάουτο σόλο… επίσης συνέθεσα αυτές τις τρεις σελίδες ειδικά για απόψε…
Αφήστε τη σκέψη σας μέσα σε αυτό το ιερό χώρο με τη βοήθεια της μουσικής να ταξιδέψει… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί στην άκρη της απουσίας… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί μπροστά από αυτή την κενή, αλλά και τόσο τραγικά γεμάτη, θέση… αφήστε τη μουσική για εσάς να κάνει τις συστάσεις με το άγνωστο… πιστέψτε με τα καταφέρνει καλύτερα από τον καθένα…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της συναυλίας… εκφράζοντας τις ευχαριστίες μου στο πρόσωπο του Σεβασμιότατου πιστεύω πως τους καλύπτω όλους.
Για την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ μίλησε η Πρόεδρος της Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α Ρόδου Ελένη Καρύδη.
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΗΜΕΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
Σαν άνθρωποι που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το τροχαίο δυστύχημα ΟΧΙ σε θεωρητικό επίπεδο αλλά με άμεση σωματική και ψυχική επαφή έχοντας γνωρίσει από κοντά τον πόνο και τις αβάσταχτες επιπτώσεις, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μένουμε απαθείς στα εκατομμύρια ανθρώπους που σκοτώνονται στους δρόμους.
Είμαστε εδώ για να προσευχηθούμε στη μνήμη τους, να παρακαλέσουμε τον Παντοδύναμο ΘΕΟ να απαλήνει τον πόνο μας, να επικαλεστούμε την κραταιά Του αντίληψη και σοφία να μας ενδυναμώσει και να μας καθοδηγήσει να αναλάβουμε δράση για να εκμηδενήσουμε τις ανθρώπινες απώλειες στους δρόμους του κόσμου.
Σεβασμιότατε σας ευχαριστούμε.
Η εκκλησία, χώρος προσευχής για όλους μας, βάλσαμο στη ψυχή μας και στο πόνο μας, έτσι και σήμερα και κάθε στιγμή της ζωής μας.
Σας παρακαλούμε όπως ευλογήσετε την έναρξη της κατανυκτικής συναυλίας και να σας παρακαλέσουμε να προσευχηθείτε στη ΜΝΗΜΗ των θυμάτων.
Για τη σημασία του έργου και για την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ μίλησε ο Σεβασμιότατος κ.κ Κύριλλος.
Ο κος Κώστας Παπαμανώλης Πρόεδρος της λέσχης LIONS προσκάλεσε τον συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη.
Απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα στο κο Φίλιππο Τσαλαχούρη
Παρέστησαν οι Βουλευτές Ν. Ζωϊδης, Στάθης Κουσουρνάς, Γ. Νηκιτιάδης, ο Νομάρχης Γ. Μαχαιρίδης, οι Δήμαρχοι Ροδίων Χ. Χατζηευθυμίου, Νότιας Ρόδου Μ. Σαββής, Καμείρου Δ. Κρητικός, η Πρόξενος της Γαλλίας Αλίκη Μοσχή, ο επικεφαλήε της μείζονος μειοψηφίας του Νομαρχιακού Συμβουλίου, ο τ. Νομάρχης Σάββας Καραγιάννης, πολλοί δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, ο Στρατηγός της 95 ΑΔΤΕ, ο Διοικητής της Τροχαίας Ρόδου Φ.Νικολόπουλος ,εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, γονείς, συγγενείς, φίλοι θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων, κατάμεστος ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού.
Η ΗΜΕΡΑ ΜΗΝΗΜΗΣ ας είναι η ΑΡΧΗ και η ΔΡΑΣΗ για την μείωση των Τροχαίων δυστυχημάτων από όλους μας.
Ευχαριστούμε τους υποστιρικτές της Κατανυκτικής Συναυλίας.
Μεγάλος χορηγός: Hotel Mediterranean
K & B Διακογεωργίου,
Υπέρ Μαρκετ σπανός,
ΒΑΚΑΡ, αντιπροσωπείες δικύκλων,
Plaza Hotel,
ROTARY CLUB ΚΩΣ,
ΜΑΡΚΑΚΙΟΥ,
ΗΛΕΚΡΙΚΑ ΕΙΔΗ Χαραλαμπάκη,
Hotel Paris,
Millennium bank,
ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ,
OASIS 5X5,
ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,
ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ.
24 Νοε 2009
Η αφηρημάδα και η απροσεξία των οδηγών: Αιτία οδικών δυστυχημάτων
Η αφηρημάδα και απροσεξία των οδηγών, είναι οι σημαντικότερες αιτίες στα περισσότερα οδικά δυστυχήματα.
Σχεδόν 80% των συγκρούσεων και 65% των παραλίγο συγκρούσεων, οφείλονται σε κάποια μορφή απροσεξίας των οδηγών στα 3 δευτερόλεπτα που προηγούνται.
Οι κυριότερες αιτίες που προκαλούν την απροσεξία των οδηγών είναι η χρήση κινητού τηλεφώνου και η νύστα.Οι σοβαρότατες αυτές διαπιστώσεις προέκυψαν από μια πρωτοποριακή έρευνα που αποτελεί ορόσημο στην κατανόηση των παραγόντων που προκαλούν τα οδικά δυστυχήματα και την τεράστια τραγική απώλεια ζωών που παρακολουθούμε καθημερινά.Στην έρευνα (100-Car Naturalistic Driving Study) χρησιμοποιήθηκαν 100 αυτοκίνητα εξοπλισμένα με βιντεοκάμερες και αισθητήρες ανίχνευσης. Για ένα χρόνο οι οδηγοί των αυτοκινήτων αυτών, έτυχαν παρακολούθησης με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί ηλεκτρονικά, ένας τεράστιος όγκος πληροφοριών σχετικά με τη συμπεριφορά τους στο δρόμο και την οδήγηση τους γενικότερα. Η έρευνα διεξάχθηκε από το National Highway Traffic Safety Administration and the Virginia Tech Transportation Institute των Ηνωμένων Πολιτειών.
Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν είχαν σχέση με:
Τη νύστα
Την απροσεξία των οδηγών
Τις παραβιάσεις του οδικού κώδικα
Την επιθετική οδήγηση
Τη χρήση ζώνης ασφαλείας.
Τη νύστα
Την απροσεξία των οδηγών
Τις παραβιάσεις του οδικού κώδικα
Την επιθετική οδήγηση
Τη χρήση ζώνης ασφαλείας.
Η βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε αναλύθηκε. Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν τον Απρίλιο του 2006. Πράγματι προσθέτουν νέα στοιχεία στις γνώσεις μας όσον αφορά στην κατανόηση και πρόληψη των τροχαίων συγκρούσεων.
Σχετικά με την απροσεξία των οδηγών και τους κινδύνους που αυτή προκαλεί, βρέθηκαν τα ακόλουθα σημαντικά:
1. Η νύστα: Η νύστα είναι σημαντικό πρόβλημα. Πολλαπλασιάζει κατά τουλάχιστον 4 φορές, τον κίνδυνο για σύγκρουση ή παραλίγο σύγκρουση. Παράλληλα βρέθηκε ότι η νύστα σε σημαντικό βαθμό, παραγνωρίζεται ως παράγοντας δυστυχήματος στις αναφορές των αστυνομικών που διερευνούν τα δυστυχήματα.Η νύστα βρέθηκε ότι συνέβαλλε στο 20% όλων των συγκρούσεων και στο 16% των παραλίγο συγκρούσεων. Αυτό είναι ένα νέο σημαντικό στοιχείο διότι μέχρι τώρα οι διάφορες στατιστικές αναφέρουν ότι η νύστα εμπλέκεται σε κάτω του 10% του συνόλου των συγκρούσεων.
2. Το κινητό τηλέφωνο: Η συχνότερη αιτία που αποσπά την προσοχή των οδηγών είναι η χρήση του κινητού τηλεφώνου. Ο αριθμός των συγκρούσεων και των παραλίγο συγκρούσεων, είναι σχεδόν ό ίδιος όταν ο οδηγός μιλά στο τηλέφωνο, ακούει το τηλέφωνο ή όταν σχηματίζει ένα αριθμό που θέλει να καλέσει. Ο σχηματισμός αριθμού κλήσης είναι πιο επικίνδυνη ενέργεια αλλά γίνεται λιγότερο συχνά από ότι η ομιλία ή η ακρόαση στο κινητό.
3. Άλλες αιτίες απόσπασης προσοχής: Η προσπάθεια του οδηγού να πιάσει ένα αντικείμενο που κινείται εντός του αυτοκινήτου ενώ οδηγεί, αυξάνει τον κίνδυνο σύγκρουσης ή παραλίγο σύγκρουσης κατά 9 φορές. Όταν ο οδηγός κοιτάζει ένα αντικείμενο έξω από το αυτοκίνητο, ο ίδιος κίνδυνος αυξάνεται κατά 3,7 φορές. Το διάβασμα αυξάνει τον κίνδυνο κατά 3 φορές. Η τοποθέτηση μέικαπ αυξάνει τον κίνδυνο κατά 3 φορές. Ο σχηματισμός αριθμού κλήσης στο κινητό τηλέφωνο αυξάνει τον κίνδυνο συγκρούσεων κατά σχεδόν 3 φορές και η ακρόαση ή ομιλία στο κινητό τον αυξάνει κατά 1,3 φορές.κατ
4. Ξαφνικές απρόβλεπτες καταστάσεις: Οι οδηγοί που κάνουν συχνά πράγματα που αποσπούν την προσοχή, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να εμπλακούν σε συγκρούσεις ή παραλίγο συγκρούσεις που σχετίζονται με την απροσεξία. Οι οδηγοί πολύ συχνά δεν είναι σε θέση να προβλέψουν πότε είναι ασφαλές ή όχι για να μην κοιτάζουν συνεχώς το δρόμο τους αλλά να κάνουν άλλα πράγματα. Πράγματι οι καταστάσεις στο δρόμο μπορούν να αλλάξουν τόσο γρήγορα και ξαφνικά που δεν αφήνουν περιθώριο χρόνου στον οδηγό για να αντιδράσει ακόμη και όταν δεν κοιτάζει στο δρόμο μπροστά του για μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα.
Συμπερασματικά θα τονίσουμε ότι οι συνεχείς έρευνες, μας δείχνουν ότι είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε και είναι απαραίτητο να μάθουμε για την οδική ασφάλεια και την πρόληψη των δυστυχημάτων.Υπάρχει ένα τεράστιο έργο, υψίστης σημασίας που πρέπει να επιτελεστεί από όλους εάν θέλουμε να μειώσουμε σημαντικά τον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώνονται κάθε μέρα στους δρόμους, τον αριθμό των τραυματισμών, των αναπηριών και της ανθρώπινης οδύνης που επιφέρει η απρόσεκτη χρήση του οδικού δικτύου.
Οδικά ατυχήματα σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΑΣΗΣ
Σωτήρης Πλαΐνης, Ιωάννης Παλλήκαρης
Ινστιτούτο Οπτικής και Όρασης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Ian J Murray
Faculty of Health Sciences, University of Manchester
1. Η θλιβερή εικόνα των οδικών τροχαίων ατυχημάτων
H χώρα μας εμφανίζει την μικρότερη θνησιμότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση από χρόνια νοσήματα, παρουσιάζει όμως έναν από τα μεγαλύτερα ποσοστά οδικών τροχαίων ατυχημάτων. Είναι γεγονός, αν και τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρήθηκαν μειωτικές τάσεις στον αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων (μείωση κατά 12% το 2002 και 3% το 2003), ότι η Ελλάδα διατηρεί ακόμη το υψηλότερο ποσοστό θανατηφόρων ατυχημάτων μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν αυτά αναλύονται με βάση τον πληθυσμό ή τα οχηματο-χιλιόμετρα (βλ. Σχ. 1).
Tα οδικά ατυχήματα, εκτός από την ανθρώπινη τραγωδία, έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό κόστος. Έχει εκτιμηθεί [1][2] ότι συνολικό ετήσιο κόστος των τροχαίων ατυχημάτων αγγίζει το 2% του ΑΕΠ στις χώρες της Ε.Ε. Πιο συγκεκριμένα, το κόστος ενός θανατηφόρου ατυχήματος στην M.Bρετανία προσεγγίζει τα 1.8 εκατομμύρια Ευρώ, ενώ το κόστος ενός ατυχήματος με σοβαρό τραυματισμό αγγίζει τα 170.000 Ευρώ. Στην παραπάνω τιμή υπολογίζεται το "ανθρώπινο" κόστος και οι υπόλοιπες δαπάνες προκύπτουν από υλικές ζημιές στα οχήματα και στο οδικό δίκτυο, έξοδα ιατρικής περίθαλψης, και το κόστος ενασχόλησης της τροχαίας και των άλλων εμπλεκομένων φορέων (χωρίς να συνυπολογίζονται τα έξοδα ασφάλισης).
2. Aιτιολογικοί Παράγοντες – Η σημασία του οδικού φωτισμού
‘Όταν τα στατιστικά των οδικών ατυχημάτων αναλύονται, υπάρχουν αναπόφευκτα αρκετοί αιτιολογικοί παράγοντες. Οι περισσότεροι από αυτούς αφορούν την υποδομή του οδικού δικτύου και του οδικού περιβάλλοντος (π.χ. οδόστρωμα, σήμανση, φωτισμός, κλιματολογικές συνθήκες), τον τεχνικό εξοπλισμό και την μηχανολογική κατάσταση των οχημάτων, τον έλεγχο του συστήματος (π.χ. επιτήρηση, αστυνόμευση, πρόληψη, περίθαλψη) και τον ανθρώπινο παράγοντα (οδηγοί, πεζοί). Το «ανθρώπινο λάθος», περιλαμβάνει μια σειρά από παράγοντες που αφορούν την υπερβολική ταχύτητα, την κατανάλωση αλκοόλ, τη μή χρήση της ζώνης ασφαλείας, την κούραση και την επικίνδυνη ή επιθετική οδήγηση.
Ένας παράγοντας στον οποίο δεν έχει δοθεί η απαραίτητη βαρύτητα αποτελούν τα επίπεδα περιβαλλοντικού φωτισμού κατά την σύγκρουση. Αν και είναι σχετικά δύσκολο να γίνει αμέσως συσχετισμός των ατυχημάτων με την μειωμένη ορατότητα, είναι γνωστό ότι ένας δυσανάλογος αριθμός ατυχημάτων συμβαίνει κατά τη νύχτα [3] [4] [5]. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα ατυχήματα που αφορούν παρασύρσεις πεζών, ποδηλατιστών και μοτοσικλετιστών μέσα στην πόλη αυξάνονται κατά σημαντικό βαθμό σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού.
Η αναλογία του αριθμού των θανατηφόρων ατυχημάτων ανά 100 ατυχήματα έχει χρησιμοποιηθεί ως δείκτης «σοβαρότητας των ατυχημάτων, υποδηλώνοντας ότι ένα θανατηφόρο ατύχημα συνήθως προκαλείται εξαιτίας της ισχυρότερης σύγκρουσης μεταξύ δύο οχημάτων (η οποία μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη ταχύτητα ή / και στα μειωμένα αντανακλαστικά των οδηγών). Στo Σχ. 2 επιχειρείται μια σύγκριση της «σοβαρότητας» των ατυχημάτων κατά την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, "υποδεικνύοντας" ότι τα νυχτερινά ατυχήματα παρουσιάζουν μεγαλύτερη «σοβαρότητα».
Αν και είναι εμφανές ότι και άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στον αυξημένο αριθμό των ατυχημάτων τις βραδυνές ώρες, όπως η ελλιπής σήμανση, η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ και η κούραση των οδηγών [7] [8], υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η σοβαρότητα των ατυχημάτων συσχετίζεται άμεσα με το επίπεδο φωτισμού των δρόμων τη νύχτα [9] [5]. Όπως παρουσιάζεται στην Σχ. 3, η "σοβαρότητα" των ατυχημάτων σε δρόμους στους οποίους ο φωτισμός είναι ανεπαρκής (ή απουσιάζει πλήρως) είναι πολύ υψηλότερη (περίπου 3 φορές) από αυτή σε δρόμους που είναι φωτισμένοι για όλη την "εξεταζόμενη" περίοδο (1996-2001). Mάλιστα, θα πρέπει να μας προβληματίσει η παρατήρηση ότι το 2001, σε δρόμους που δεν υπήρχε φωτισμός, περίπου ένα στα τέσσερα ατυχήματα (το 23.8%) ήταν θανατηφόρα!
Συμπεραίνεται επομένως ότι η σοβαρότητα των ατυχημάτων εξαρτάται άμεσα από τα επίπεδα φωτισμού των δρόμων τη νύχτα, αφού τριπλασιάζεται σε δρόμους που δεν έχουν επαρκή φωτισμό.
Ινστιτούτο Οπτικής και Όρασης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Ian J Murray
Faculty of Health Sciences, University of Manchester
1. Η θλιβερή εικόνα των οδικών τροχαίων ατυχημάτων
H χώρα μας εμφανίζει την μικρότερη θνησιμότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση από χρόνια νοσήματα, παρουσιάζει όμως έναν από τα μεγαλύτερα ποσοστά οδικών τροχαίων ατυχημάτων. Είναι γεγονός, αν και τα τελευταία τρία χρόνια παρατηρήθηκαν μειωτικές τάσεις στον αριθμό των τροχαίων ατυχημάτων (μείωση κατά 12% το 2002 και 3% το 2003), ότι η Ελλάδα διατηρεί ακόμη το υψηλότερο ποσοστό θανατηφόρων ατυχημάτων μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν αυτά αναλύονται με βάση τον πληθυσμό ή τα οχηματο-χιλιόμετρα (βλ. Σχ. 1).
Tα οδικά ατυχήματα, εκτός από την ανθρώπινη τραγωδία, έχουν ένα πολύ σημαντικό κοινωνικο-οικονομικό κόστος. Έχει εκτιμηθεί [1][2] ότι συνολικό ετήσιο κόστος των τροχαίων ατυχημάτων αγγίζει το 2% του ΑΕΠ στις χώρες της Ε.Ε. Πιο συγκεκριμένα, το κόστος ενός θανατηφόρου ατυχήματος στην M.Bρετανία προσεγγίζει τα 1.8 εκατομμύρια Ευρώ, ενώ το κόστος ενός ατυχήματος με σοβαρό τραυματισμό αγγίζει τα 170.000 Ευρώ. Στην παραπάνω τιμή υπολογίζεται το "ανθρώπινο" κόστος και οι υπόλοιπες δαπάνες προκύπτουν από υλικές ζημιές στα οχήματα και στο οδικό δίκτυο, έξοδα ιατρικής περίθαλψης, και το κόστος ενασχόλησης της τροχαίας και των άλλων εμπλεκομένων φορέων (χωρίς να συνυπολογίζονται τα έξοδα ασφάλισης).
2. Aιτιολογικοί Παράγοντες – Η σημασία του οδικού φωτισμού
‘Όταν τα στατιστικά των οδικών ατυχημάτων αναλύονται, υπάρχουν αναπόφευκτα αρκετοί αιτιολογικοί παράγοντες. Οι περισσότεροι από αυτούς αφορούν την υποδομή του οδικού δικτύου και του οδικού περιβάλλοντος (π.χ. οδόστρωμα, σήμανση, φωτισμός, κλιματολογικές συνθήκες), τον τεχνικό εξοπλισμό και την μηχανολογική κατάσταση των οχημάτων, τον έλεγχο του συστήματος (π.χ. επιτήρηση, αστυνόμευση, πρόληψη, περίθαλψη) και τον ανθρώπινο παράγοντα (οδηγοί, πεζοί). Το «ανθρώπινο λάθος», περιλαμβάνει μια σειρά από παράγοντες που αφορούν την υπερβολική ταχύτητα, την κατανάλωση αλκοόλ, τη μή χρήση της ζώνης ασφαλείας, την κούραση και την επικίνδυνη ή επιθετική οδήγηση.
Ένας παράγοντας στον οποίο δεν έχει δοθεί η απαραίτητη βαρύτητα αποτελούν τα επίπεδα περιβαλλοντικού φωτισμού κατά την σύγκρουση. Αν και είναι σχετικά δύσκολο να γίνει αμέσως συσχετισμός των ατυχημάτων με την μειωμένη ορατότητα, είναι γνωστό ότι ένας δυσανάλογος αριθμός ατυχημάτων συμβαίνει κατά τη νύχτα [3] [4] [5]. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τα ατυχήματα που αφορούν παρασύρσεις πεζών, ποδηλατιστών και μοτοσικλετιστών μέσα στην πόλη αυξάνονται κατά σημαντικό βαθμό σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού.
Η αναλογία του αριθμού των θανατηφόρων ατυχημάτων ανά 100 ατυχήματα έχει χρησιμοποιηθεί ως δείκτης «σοβαρότητας των ατυχημάτων, υποδηλώνοντας ότι ένα θανατηφόρο ατύχημα συνήθως προκαλείται εξαιτίας της ισχυρότερης σύγκρουσης μεταξύ δύο οχημάτων (η οποία μπορεί να οφείλεται στην αυξημένη ταχύτητα ή / και στα μειωμένα αντανακλαστικά των οδηγών). Στo Σχ. 2 επιχειρείται μια σύγκριση της «σοβαρότητας» των ατυχημάτων κατά την διάρκεια της ημέρας και της νύχτας, "υποδεικνύοντας" ότι τα νυχτερινά ατυχήματα παρουσιάζουν μεγαλύτερη «σοβαρότητα».
Αν και είναι εμφανές ότι και άλλοι παράγοντες συμβάλλουν στον αυξημένο αριθμό των ατυχημάτων τις βραδυνές ώρες, όπως η ελλιπής σήμανση, η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ και η κούραση των οδηγών [7] [8], υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η σοβαρότητα των ατυχημάτων συσχετίζεται άμεσα με το επίπεδο φωτισμού των δρόμων τη νύχτα [9] [5]. Όπως παρουσιάζεται στην Σχ. 3, η "σοβαρότητα" των ατυχημάτων σε δρόμους στους οποίους ο φωτισμός είναι ανεπαρκής (ή απουσιάζει πλήρως) είναι πολύ υψηλότερη (περίπου 3 φορές) από αυτή σε δρόμους που είναι φωτισμένοι για όλη την "εξεταζόμενη" περίοδο (1996-2001). Mάλιστα, θα πρέπει να μας προβληματίσει η παρατήρηση ότι το 2001, σε δρόμους που δεν υπήρχε φωτισμός, περίπου ένα στα τέσσερα ατυχήματα (το 23.8%) ήταν θανατηφόρα!
Συμπεραίνεται επομένως ότι η σοβαρότητα των ατυχημάτων εξαρτάται άμεσα από τα επίπεδα φωτισμού των δρόμων τη νύχτα, αφού τριπλασιάζεται σε δρόμους που δεν έχουν επαρκή φωτισμό.
Μάλιστα, το γεγονός ότι η αναλογία στην «σοβαρότητα» μεταξύ μη φωτισμένων και φωτισμένων δρόμων είναι σχεδόν ίδια και στην Mεγ. Bρετανία (βλ. Σχ. 4), η οποία παρουσιάζει την μικρότερη συχνότητα θανατηφόρων ατυχημάτων στην Ε.Ε. (βλ., Σχ. 1), υποδεικνύει την ύπαρξη κάποιου παράγοντα, ο οποίος δεν σχετίζεται ούτε με την ποιότητα του οδικού δικτύου και των οχημάτων ούτε με την «παιδεία» των οδηγών.
3. Λειτουργικές διαστάσεις της νυχτερινής όρασης
Πολλές ερευνητικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η όραση του οδηγού αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα για την ασφαλή οδήγηση [12] [13]. Είναι σήμερα αδιαμφισβήτητο ότι η οδήγηση λαμβάνει χώρα σε ένα πολυσύνθετο περιβάλλον και για αυτό απαιτεί ανάπτυξη ικανοτήτων όρασης απαραίτητων για την έγκαιρη αποφυγή πιθανών συγκρούσεων.
Κατά την διάρκεια της ημέρας ή στην περίπτωση που ο φωτισμός των δρόμων είναι επαρκής, οι οπτικές πληροφορίες που δέχεται και χρησιμοποιεί ο οδηγός (όπως αντίληψη βάθους και κίνησης, περίγραμμα, φωτεινότητα και χρωματικότητα αντικειμένων) καθορίζουν σε μεγάλο ποσοστό το οπτικό του πεδίο και την οπτικό-κινητική του αντίληψη. Αυτές οι πληροφορίες είναι σημαντικές για την ανίχνευση και αναγνώριση των «αντικειμένων» που τον ενδιαφέρουν (π.χ. αντικείμενα οδικής σήμανσης και σηματοδότησης, άλλα οχήματα, πεζοί), τον προσανατολισμό του στο χώρο και την αποφυγή πιθανών εμποδίων.
Κατά τη νυκτερινή οδήγηση, σε συνθήκες απουσίας περιβαλλοντικού φωτισμού (βλ. Σχ. 5), οι οπτικές πληροφορίες στο οπτικό πεδίο του οδηγού μειώνονται δραματικά, με αποτέλεσμα ο οδηγός να αντιμετωπίζει δύο κύρια προβλήματα: (α) δυσκολία στην αντίληψη των «εν-δυνάμει» κινδύνων και (β) κοπιωπία - κυρίως από τα φώτα των επερχόμενων οχημάτων (τα οποία προκαλούν αυξημένο θάμβος, [14]). Και τα δύο είναι στενά συνδεδεμένα με την σημαντική μείωση της «λειτουργικής» όρασης σε χαμηλό φωτισμό.
Σχ. 5: Nυχτερινή οδήγηση - Φωτογραφίες από αστικούς δρόμους του Ηρακλείου Κρήτης με πολύ καλό (αριστερά) και ανεπαρκή (δεξιά) φωτισμό. Είναι εμφανές ότι στην δεύτερη περίπτωση η ορατότητα είναι σημαντικώς μειωμένη.
Πολλές ερευνητικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η όραση του οδηγού αποτελεί σημαντικότατο παράγοντα για την ασφαλή οδήγηση [12] [13]. Είναι σήμερα αδιαμφισβήτητο ότι η οδήγηση λαμβάνει χώρα σε ένα πολυσύνθετο περιβάλλον και για αυτό απαιτεί ανάπτυξη ικανοτήτων όρασης απαραίτητων για την έγκαιρη αποφυγή πιθανών συγκρούσεων.
Κατά την διάρκεια της ημέρας ή στην περίπτωση που ο φωτισμός των δρόμων είναι επαρκής, οι οπτικές πληροφορίες που δέχεται και χρησιμοποιεί ο οδηγός (όπως αντίληψη βάθους και κίνησης, περίγραμμα, φωτεινότητα και χρωματικότητα αντικειμένων) καθορίζουν σε μεγάλο ποσοστό το οπτικό του πεδίο και την οπτικό-κινητική του αντίληψη. Αυτές οι πληροφορίες είναι σημαντικές για την ανίχνευση και αναγνώριση των «αντικειμένων» που τον ενδιαφέρουν (π.χ. αντικείμενα οδικής σήμανσης και σηματοδότησης, άλλα οχήματα, πεζοί), τον προσανατολισμό του στο χώρο και την αποφυγή πιθανών εμποδίων.
Κατά τη νυκτερινή οδήγηση, σε συνθήκες απουσίας περιβαλλοντικού φωτισμού (βλ. Σχ. 5), οι οπτικές πληροφορίες στο οπτικό πεδίο του οδηγού μειώνονται δραματικά, με αποτέλεσμα ο οδηγός να αντιμετωπίζει δύο κύρια προβλήματα: (α) δυσκολία στην αντίληψη των «εν-δυνάμει» κινδύνων και (β) κοπιωπία - κυρίως από τα φώτα των επερχόμενων οχημάτων (τα οποία προκαλούν αυξημένο θάμβος, [14]). Και τα δύο είναι στενά συνδεδεμένα με την σημαντική μείωση της «λειτουργικής» όρασης σε χαμηλό φωτισμό.
Σχ. 5: Nυχτερινή οδήγηση - Φωτογραφίες από αστικούς δρόμους του Ηρακλείου Κρήτης με πολύ καλό (αριστερά) και ανεπαρκή (δεξιά) φωτισμό. Είναι εμφανές ότι στην δεύτερη περίπτωση η ορατότητα είναι σημαντικώς μειωμένη.
Η επίδραση της μειωμένης φωτεινότητας στις διάφορες λειτουργίες της όρασης έχει μελετηθεί διεξοδικά στο παρελθόν και είναι γνωστό ότι σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού διάφορα χαρακτηριστικά της οπτικής συμπεριφοράς, όπως η διακριτική ικανότητα, η αντίληψη της κίνησης και η προσαρμοστική ικανότητα του οφθαλμού, μειώνονται αισθητά, ενώ παράλληλα χάνεται η αντίληψη του βάθους (στερεοσκοπική όραση) και η έγχρωμη όραση. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι στο ημίφως και σε σκοτοπικές συνθήκες φωτισμού, τα ραβδία (φωτοϋποδοχείς υπεύθυνοι για την όραση στο σκοτάδι) διέπουν την λειτουργία της όρασης. Mπορεί βέβαια η λειτουργία των ραβδίων να αυξάνει την φωτεινή μας ευαισθησία στο σκοτάδι [15], εξαιτίας όμως της αργής τους αντίδρασης μειώνονται τα αντανακλαστικά μας, ενώ ταυτόχρονα αλλοιώνεται η αντίληψη της κίνησης, με αποτέλεσμα τα "αντικείμενα" να φαίνονται ότι κινούνται πιο αργά από ότι στην πραγματικότητα [16].
4. Οπτικός Χρόνος Αντίδρασης
Από την στιγμή που η οδήγηση αποτελεί μία οπτο-κινητική διαδικασία είναι αυτονόητο ότι ένας τρόπος αξιολόγησης της ικανότητας των οδηγών να αντιμετωπίζουν επικίνδυνες καταστάσεις είναι η καταγραφή του Οπτικού Χρόνου Αντίδρασης (ΟΧΑ).
4. Οπτικός Χρόνος Αντίδρασης
Από την στιγμή που η οδήγηση αποτελεί μία οπτο-κινητική διαδικασία είναι αυτονόητο ότι ένας τρόπος αξιολόγησης της ικανότητας των οδηγών να αντιμετωπίζουν επικίνδυνες καταστάσεις είναι η καταγραφή του Οπτικού Χρόνου Αντίδρασης (ΟΧΑ).
Ως OXA αναφέρεται το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ της εμφάνισης ενός οπτικού ερεθίσματος και της απόκρισης του συμμετέχοντα με την προϋπόθεση ότι του έχει ζητηθεί να αντιδράσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Μια σειρά από μελέτες απέδειξε ότι ο ΟΧΑ σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και για αντικείμενα/εικόνες χαμηλής αντίθεσης αυξάνεται σημαντικά ([17]).
Ο ΟΧΑ έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση του χρόνου πρόσκρουσης με ένα αντικείμενο. Στην οδήγηση προσφέρει σημαντική πληροφορία γιατί μπορεί να «μεταφραστεί» στην απόσταση που απαιτείται για την ακινητοποίηση ενός οχήματος για την αποφυγή ενός ατυχήματος [18] [5], υπολογισμοί που συμπεριλαμβάνονται στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας της Μ. Βρετανίας. Η κρίσιμη απόσταση ακινητοποίησης (CSD) ενός οχήματος υπολογίζεται ως το άθροισμα της «απόστασης αντίληψης» (το γινόμενο της ταχύτητας του οχήματος, V, και του οπτικού χρόνου αντίδρασης, τ) και της «απόστασης επιβράδυνσης» (BD) που υπολογίζεται από τον χρόνο που απαιτείται για να σταματήσει το όχημα από την στιγμή που άρχισε η λειτουργία των φρένων.
CSD = V * τ + BD
Είναι επομένως αντιληπτό ότι λόγω της αύξησης του χρόνου αντίδρασης σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού, αυξάνεται σημαντικά και η κρίσιμη απόσταση για την ακινητοποίηση του οχήματος για την αποφυγή ατυχημάτων. Το Σχ. 6 παρουσιάζει την κρίσιμη απόσταση ακινητοποίησης σε σχέση με την ταχύτητα των οχημάτων. Η επιπρόσθετη απόσταση υπολογίζεται από την αύξηση στον ΟΧΑ (από 200 σε 600ms) σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Για παράδειγμα, για την ακινητοποίηση ενός οχήματος που κινείται με ταχύτητα 80χμ/ώρα απαιτούνται θεωρητικά επιπρόσθετα 8.9 μέτρα σε δρόμους που δεν υπάρχει φωτισμός (σε σχέση με τους καλά "φωτισμένους" δρόμους), απόσταση αρκετά σημαντική αν λάβουμε υπόψη ότι πολλές συγκρούσεις αποφεύγονται για λίγα μέτρα (βλ. Σχ.6).
Σχ. 5: Συνολική απόσταση ακινητοποίησης όπως αναλύεται στη απόσταση αντίληψης και επιβράδυνσης για διάφορες ταχύτητες των οχημάτων. Η επιπρόσθετη απόσταση υπολογίζεται από την αύξηση της απόστασης ακινητοποίησης σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού.
Oι παραπάνω υπολογισμοί αφορούν ιδανικές συνθήκες, κατά τις οποίες ο οδηγός είναι συγκεντρωμένος στην οδήγηση και σε ετοιμότητα για την αποφυγή κάθε κινδύνου. Στην πραγματικότητα όμως, ο οδηγός δεν δέχεται μόνο οπτικές πληροφορίες, αλλά ταυτόχρονα ελέγχει την κατεύθυνση και την ταχύτητα του οχήματος, ενώ είναι πιθανόν διαφημιστικές πινακίδες και βιτρίνες καταστημάτων που συναντώνται συχνά στο αστικό οδικό δίκτυο να αποσπούν την προσοχή του, με αποτέλεσμα την μείωση της ετοιμότητάς του και του ωφέλιμου οπτικού του πεδίου.
5. Συμπεράσματα
Είναι γνωστό ότι ένας δυσανάλογος αριθμός θανατηφόρων ατυχημάτων συμβαίνει κατά τις νυχτερινές ώρες. Η εισαγωγή οδικού φωτισμού οδηγεί σε μείωση της σοβαρότητας των ατυχημάτων περίπου στο 30%. Το ίδιο ποσοστό παρατηρείται στην Μ.Βρετανία, η οποία παρουσιάζει τη μικρότερη συχνότητα θανατηφόρων οδικών ατυχημάτων στην Ε.Ε.
Υπάρχουν κάποια ισχυρά φυσιολογικά αίτια πίσω από αυτή την παρατήρηση: εικόνες χαμηλού φωτισμού και χαμηλής αντίθεσης, όπως πεζοί με σκουρόχρωμα ρούχα ή ποδηλατιστές χωρίς φώτα, επεξεργάζονται με καθυστέρηση από το οπτικό σύστημα, κυρίως λόγω των αργών αντιδράσεων των ραβδίων (φωτοϋποδοχείς του αμφιβληστροειδή). Ως αποτέλεσμα οι οπτικοί χρόνοι αντίδρασης είναι αργότεροι, γεγονός που οδηγεί σε μεγαλύτερες αποστάσεις ακινητοποίησης των οχημάτων.
Η παραπάνω παρατήρηση δυστυχώς δεν έχει λάβει την επαρκή προσοχή από τους Αρμόδιους Φορείς (π.χ. Αστυνομία, υπηρεσίες των Υπουργείων Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και Υγείας, Εθνικό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας), ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι ούτε ο πιο συντηρητικός οδηγός δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τα αντανακλαστικά του επιβραδύνονται σημαντικά τη νύχτα. Ως αποτέλεσμα είναι πιθανή η υπερ-εκτίμηση από την πλευρά του οδηγού της "απόστασης ασφαλείας" που απαιτείται για την ακινητοποίηση του οχήματος και την αποφυγή ενός ατυχήματος.
6. Ευχαριστίες
Η παραπάνω εργασία επιχορηγείται από την ΓΓΕΤ και το Βρετανικό Συμβούλιο στα πλαίσια του διετούς διακρατικού διακρατικού ερευνητικού προγράμματος "Οδικά ατυχήματα σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού" με ανάδοχο το Ινστιτούτο Οπτικής κ Όρασης (Πανεπιστήμιο Κρήτης) και το Τμήμα Επιστημών Όρασης (Πανεπιστήμιο του Mάντσεστερ), που διεξάγεται στα πλαίσια της Επιστημονικής και Τεχνολογικής Συνεργασίας Ελλάδας - Μ. Βρετανίας από τον Σεπτέμβριο του 2003.
Ο ΟΧΑ έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για την εκτίμηση του χρόνου πρόσκρουσης με ένα αντικείμενο. Στην οδήγηση προσφέρει σημαντική πληροφορία γιατί μπορεί να «μεταφραστεί» στην απόσταση που απαιτείται για την ακινητοποίηση ενός οχήματος για την αποφυγή ενός ατυχήματος [18] [5], υπολογισμοί που συμπεριλαμβάνονται στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας της Μ. Βρετανίας. Η κρίσιμη απόσταση ακινητοποίησης (CSD) ενός οχήματος υπολογίζεται ως το άθροισμα της «απόστασης αντίληψης» (το γινόμενο της ταχύτητας του οχήματος, V, και του οπτικού χρόνου αντίδρασης, τ) και της «απόστασης επιβράδυνσης» (BD) που υπολογίζεται από τον χρόνο που απαιτείται για να σταματήσει το όχημα από την στιγμή που άρχισε η λειτουργία των φρένων.
CSD = V * τ + BD
Είναι επομένως αντιληπτό ότι λόγω της αύξησης του χρόνου αντίδρασης σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού, αυξάνεται σημαντικά και η κρίσιμη απόσταση για την ακινητοποίηση του οχήματος για την αποφυγή ατυχημάτων. Το Σχ. 6 παρουσιάζει την κρίσιμη απόσταση ακινητοποίησης σε σχέση με την ταχύτητα των οχημάτων. Η επιπρόσθετη απόσταση υπολογίζεται από την αύξηση στον ΟΧΑ (από 200 σε 600ms) σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού. Για παράδειγμα, για την ακινητοποίηση ενός οχήματος που κινείται με ταχύτητα 80χμ/ώρα απαιτούνται θεωρητικά επιπρόσθετα 8.9 μέτρα σε δρόμους που δεν υπάρχει φωτισμός (σε σχέση με τους καλά "φωτισμένους" δρόμους), απόσταση αρκετά σημαντική αν λάβουμε υπόψη ότι πολλές συγκρούσεις αποφεύγονται για λίγα μέτρα (βλ. Σχ.6).
Σχ. 5: Συνολική απόσταση ακινητοποίησης όπως αναλύεται στη απόσταση αντίληψης και επιβράδυνσης για διάφορες ταχύτητες των οχημάτων. Η επιπρόσθετη απόσταση υπολογίζεται από την αύξηση της απόστασης ακινητοποίησης σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού.
Oι παραπάνω υπολογισμοί αφορούν ιδανικές συνθήκες, κατά τις οποίες ο οδηγός είναι συγκεντρωμένος στην οδήγηση και σε ετοιμότητα για την αποφυγή κάθε κινδύνου. Στην πραγματικότητα όμως, ο οδηγός δεν δέχεται μόνο οπτικές πληροφορίες, αλλά ταυτόχρονα ελέγχει την κατεύθυνση και την ταχύτητα του οχήματος, ενώ είναι πιθανόν διαφημιστικές πινακίδες και βιτρίνες καταστημάτων που συναντώνται συχνά στο αστικό οδικό δίκτυο να αποσπούν την προσοχή του, με αποτέλεσμα την μείωση της ετοιμότητάς του και του ωφέλιμου οπτικού του πεδίου.
5. Συμπεράσματα
Είναι γνωστό ότι ένας δυσανάλογος αριθμός θανατηφόρων ατυχημάτων συμβαίνει κατά τις νυχτερινές ώρες. Η εισαγωγή οδικού φωτισμού οδηγεί σε μείωση της σοβαρότητας των ατυχημάτων περίπου στο 30%. Το ίδιο ποσοστό παρατηρείται στην Μ.Βρετανία, η οποία παρουσιάζει τη μικρότερη συχνότητα θανατηφόρων οδικών ατυχημάτων στην Ε.Ε.
Υπάρχουν κάποια ισχυρά φυσιολογικά αίτια πίσω από αυτή την παρατήρηση: εικόνες χαμηλού φωτισμού και χαμηλής αντίθεσης, όπως πεζοί με σκουρόχρωμα ρούχα ή ποδηλατιστές χωρίς φώτα, επεξεργάζονται με καθυστέρηση από το οπτικό σύστημα, κυρίως λόγω των αργών αντιδράσεων των ραβδίων (φωτοϋποδοχείς του αμφιβληστροειδή). Ως αποτέλεσμα οι οπτικοί χρόνοι αντίδρασης είναι αργότεροι, γεγονός που οδηγεί σε μεγαλύτερες αποστάσεις ακινητοποίησης των οχημάτων.
Η παραπάνω παρατήρηση δυστυχώς δεν έχει λάβει την επαρκή προσοχή από τους Αρμόδιους Φορείς (π.χ. Αστυνομία, υπηρεσίες των Υπουργείων Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και Υγείας, Εθνικό Συμβούλιο Οδικής Ασφάλειας), ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι ούτε ο πιο συντηρητικός οδηγός δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τα αντανακλαστικά του επιβραδύνονται σημαντικά τη νύχτα. Ως αποτέλεσμα είναι πιθανή η υπερ-εκτίμηση από την πλευρά του οδηγού της "απόστασης ασφαλείας" που απαιτείται για την ακινητοποίηση του οχήματος και την αποφυγή ενός ατυχήματος.
6. Ευχαριστίες
Η παραπάνω εργασία επιχορηγείται από την ΓΓΕΤ και το Βρετανικό Συμβούλιο στα πλαίσια του διετούς διακρατικού διακρατικού ερευνητικού προγράμματος "Οδικά ατυχήματα σε χαμηλές συνθήκες φωτισμού" με ανάδοχο το Ινστιτούτο Οπτικής κ Όρασης (Πανεπιστήμιο Κρήτης) και το Τμήμα Επιστημών Όρασης (Πανεπιστήμιο του Mάντσεστερ), που διεξάγεται στα πλαίσια της Επιστημονικής και Τεχνολογικής Συνεργασίας Ελλάδας - Μ. Βρετανίας από τον Σεπτέμβριο του 2003.
Tροχαία Ατυχήματα.....ΦΤΑΙΜΕ ΟΛΟΙ.....(;) !
[Γράφει ο Άρης Ζωγράφος]
Μην πυροβολείτε τον διπλανό σας! Δεν φταίει αυτός που μαλώσατε με τη γυναίκα σας...!!!
Η αγανάκτηση αποτελείται από δυο τοις εκατό(2%) αλήθειας, σαράντα οχτώ τοις εκατό(48%) αγανάκτησης και πενήντα τοις εκατό(50%) φθόνου» Βιτόριο Ντε Σίκα
Η ανατομία ενός ατυχήματος, ή ακριβέστερα δυστυχήματος, είναι ίσως το ποιο δύσκολο έργο που έχει να τελέσει ιατροδικαστής ειδικά αν υπεισέρχονται παράγοντες όπως απόσπαση της προσοχής, θυμός, αγανάκτηση, εκδικητικότητα, κ.ά.
Η αγανάκτηση αποτελείται από δυο τοις εκατό(2%) αλήθειας, σαράντα οχτώ τοις εκατό(48%) αγανάκτησης και πενήντα τοις εκατό(50%) φθόνου» Βιτόριο Ντε Σίκα
Η ανατομία ενός ατυχήματος, ή ακριβέστερα δυστυχήματος, είναι ίσως το ποιο δύσκολο έργο που έχει να τελέσει ιατροδικαστής ειδικά αν υπεισέρχονται παράγοντες όπως απόσπαση της προσοχής, θυμός, αγανάκτηση, εκδικητικότητα, κ.ά.
Μια σκληρή πραγματικότητα είναι ότι τα ατυχήματα στην Ελλάδα είναι συγκριτικά περισσότερα από όλες τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες και μπορούν να συγκριθούν μόνο με τα αντίστοιχα στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου...
Στις 5-3-1907 έγινε στην Αθήνα το πρώτο τροχαίο ατύχημα και οι εφημερίδες της εποχής έγραφαν "Με επτά αυτοκίνητα θρηνούμε θύματα, φανταστείτε να γίνουν 70"...! Σήμερα με 6.500.000 οχήματα και τους χιλιάδες νεκρούς, πώς αλήθεια θα προλόγιζαν οι δημοσιογράφοι της εποχής;
Για τα χρόνια που υπάρχουν στοιχεία έχουμε ότι από το 1991-2006 έγιναν στην χώρα μας συνολικά 331.760 οδικά τροχαία ατυχήματα, που είχαν σαν αποτέλεσμα 31.796 νεκρούς! και 454.289 τραυματίες!
Δηλαδή κάθε μέρα στην Ελλάδα, 6 συμπολίτες μας σκοτώνονται σε τροχαίο και 90 τραυματίζονται...!Αν τώρα αυτοί οι αριθμοί δεν σας μοιάζουν με πρωινή διαδήλωση στην Τζενίν ή τη Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης, το σίγουρο είναι ότι η οδήγηση στους ελληνικούς δρόμους αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία...!
Και υπαίτιοι γι' αυτό, όπως έχει διατυμπανιστεί σε όλους τους τόνους απ' τους ειδικούς και μη καρεκλοκένταυρους, είναι οι άθλιοι δρόμοι, οι επικίνδυνοι οδηγοί, το λαθεμένο σύστημα εκπαίδευσης κι εξέτασης, η νοοτροπία του Έλληνα...
Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη αύξηση του αριθμού των αυτοκινήτων δεν συνοδεύεται με την αντίστοιχη αύξηση του οδικού δικτύου, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο αντί για μέσο γρήγορης μεταβίβασης, να μετατρέπεται αυτόματα σε "βάσανο", με όλες τις αρνητικές συνέπειες στην ψυχολογία και την οδική συμπεριφορά του οδηγού.
Όταν πρέπει να χτυπήσεις κάρτα στις 8 και στις 8.05 κατεβαίνεις, τρόπος του λέγειν κατεβαίνεις, είσαι στην ουσία σημειωτόν στην Κατεχάκη, τότε τα βλέπεις όλα "κωλυόμενα"... και όλα σου φταίνε!
O μπροστινός οδηγός που δεν... "πετάει", ο διπλανός που δε σε αφήνει να "μπεις", ο πίσω που ακολουθεί πολύ κοντά, κ.ο.κ.
Είναι αλήθεια ότι η υπερφόρτιση του σημερινού οδηγού με τα μύρια όσα προβλήματα που ξεκινάνε από την γρίνια της γυναίκας (η του άντρα), την απογοήτευση στην εργασία, τα οικονομικά προβλήματα, ή τον στριμμένο προϊστάμενο, ξεσπάει στο αυτοκίνητο, στον διπλανό οδηγό, στον καθένα...
Αυτό που πριν από λίγο κάναμε εμείς, θεωρείται κεφαλαιώδες σφάλμα και επικίνδυνη οδήγηση, που πρέπει να στιγματιστεί και να καταδικαστεί αν το κάνει κάποιος άλλος... ο ασυνείδητος...!
Όταν θα κολλήσουμε αφηνιασμένα το ένα χέρι στην κόρνα του αυτοκινήτου μας και επιδείξουμε με ορμή τα δακτυλικά αποτυπώματα του άλλου χεριού στον άλλον, τον «εχθρό», στον οποιοδήποτε άλλον, έχουμε εκτονωθεί... ή έτσι τουλάχιστον νομίζουμε...!Αποτελούμε ίσως το μοναδικό φαινόμενο λαού που ξέρει να κάνει κριτική "επί παντός επιστητού" αλλά έχει διαγράψει από το λεξιλόγιο του τη λέξη αυτοκριτική και ίσως εκεί βρούμε κάποιες αλήθειες...
Η έλλειψη εκπαίδευσης και η επιθετική οδήγηση από πλευράς των οδηγών, η μηδενική οδική αγωγή των πεζών, ο ωχαδερφισμός και των δύο... είναι οι σοβαρότερες αιτίες των οδικών ατυχημάτων και ΠΡΕΠΕΙ κάποτε να σταματήσει...!Μην περιμένετε τις κρατικές απαγορεύσεις και τα πρόστιμα να λύσουν το πρόβλημα.
Η κυκλοφοριακή Αγωγή του πολίτη ξεκινάει από το...«μαιευτήριο», συνεχίζεται στα σχολεία μέσα από την παιδαγωγική διαδικασία, σαν υποχρεωτικό μάθημα, στις σχολές οδηγών σαν το «ουκ άνευ της εκπαίδευσης» και συνυπάρχει σε όλη την οδηγητική του σταδιοδρομία, με την μορφή της κατάρτισης.
Για το απαράδεκτο, λοιπόν, επίπεδο Κυκλοφοριακής Αγωγής της χώρας μας φταίμε όλοι - οι δομές, οι υπηρεσίες, η νοοτροπία αλλά και ο κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά για διαφορετικούς λόγους και ματαιοδοξίες...! Η συνειδητή συμμετοχή κάθε πολίτη στην υπόθεση Οδική Ασφάλεια βασισμένη σε γνώσεις και πολιτισμική ανωτερότητα χρειάζεται χρόνο εκπαίδευση αλλά προπάντων ΤΟΛΜΗ...!!!
Συνέντευξη τύπου στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ροδίων από τους διοργανωτές της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων 15 Νοεμβρίου 2009.
Παγκόσμια εκστρατεία- Μείωση των Τροχαίων Δυστυχημάτων
Οι πρόεδροι
Ελένη Καρύδη Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ
Μαίρη Χατζησταμάτη ΛΕΣΧΗ LIONS " ΗΛΙΟΥΣΑ" ΡΟΔΟΥ
Παναγιώτης Σακελλαρίου Πρόεδρος Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ροδίων
Παγκόσμια εκστρατεία- Μείωση των Τροχαίων Δυστυχημάτων
Οι πρόεδροι
Ελένη Καρύδη Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ
Μαίρη Χατζησταμάτη ΛΕΣΧΗ LIONS " ΗΛΙΟΥΣΑ" ΡΟΔΟΥ
Παναγιώτης Σακελλαρίου Πρόεδρος Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Ροδίων
Κώστας Παπαμανώλης Πρόεδρος ΛΕΣΧΗΣ LIONS RODOY
Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων έχει θεσμοθετηθεί κάθε τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη από τα Η.Ε 2005.
Η Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ τιμά από το 2005 την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ στη Ρόδο
15 Νοεμβρίου 2009 ΚΥΡΙΑΚΗ
Επιμνυμόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό του Μιχαήλ Ταξιάρχη στο Δήμο Αρχαγγέλου, ένας Δήμος πού έχει θρηνήσει πολλά θύματα από τροχαία.
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου με τον διεθνούς συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη με το έργο " Οι Επτά Λόγοι του Χριστού Επάνω στο Σταυρό- Ανάσταση την οποία συνέθεσε ειδικά για την Κατανυκτική Συναυλία της Ρόδου.
Οι ομιλητές -διοργανωτές μετέφεραν στα Μ.Μ.Ε την ζοφερή πραγματικότητα ότι κάθε χρόνο σκοτώνονται χιλιάδες άνθρωποι στο δρόμο και εκατομμύρια τραυματίζονται από τα τροχαία.
Ένα παιδικό προσωπάκι. Θα γινόταν 25 χρόνων. Όμως το νήμα της ζωής του κόπηκε από ένα τροχαίο δυστύχημα. Το φετεινό μύνημα της αφίσας που κυκλοφορεί παγκοσμίως.
Μια μέρα που στόχο έχει να αφυπνήσει, να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει το κόσμο ότι για τα τροχαία ατυχήματα ευθυνόμαστε όλοι μας.
19 Νοε 2009
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΥΧΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Το μήνυμα της βραδιάς 17 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
Όλοι διασκεδάζουν, ο ένας δεν πίνει.....................Ο ΟΔΗΓΟΣΣ της ΠΑΡΕΑΣ
Η Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ ήταν η πρώτη πόλη στην Ελλάδα που διοργάνωσε το 2006 την Ευρωπαϊκή Νύχτα Χωρίς Ατυχήματα στην Ελλάδα με την καθοδήγηση των RYD του Βελγίου και συνεχίζει........
Η οδήγηση υπό την επήρεια του αλκοόλ ποτέ δεν θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στο προορισμό μας................................................................
17 Νοε 2009
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ του ΠΟΛΙΤΗ
15-11-2009: Μήνυμα του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη για την «Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Οδικών Ατυχημάτων»
Η χώρα μας πληρώνει κάθε χρόνο βαρύ «φόρο αίματος» από τροχαία ατυχήματα. Περίπου 1.500 συνάνθρωποί μας χάνουν τη ζωή τους, ενώ χιλιάδες άλλοι τραυματίζονται. Το φαινόμενο αυτό πληγώνει την οικογενειακή και κοινωνική μας ζωή. Ζημιώνει την οικονομία μας και το εθνικό σύστημα υγείας. Κοστίζει με άλλα λόγια σε ανθρώπινες ζωές, σε ανθρώπινο πόνο και σε πολύτιμους πόρους για την εθνική μας οικονομία.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα οδικών ατυχημάτων, επιθυμώ να εκφράσω τη βούληση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να δώσουμε τέλος σε αυτήν την ιδιότυπη «γενοκτονία». Δεν πρόκειται να παραμείνουμε θεατές, ούτε να να διαιωνίσουμε ξεπερασμένες πρακτικές. Διαμορφώνουμε ήδη ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την αποτροπή των τροχαίων ατυχημάτων και Σχέδια Οδικής Ασφάλειας ανά νομό μαζί με τους εμπλεκόμενους φορείς, τα συναρμόδια υπ ουργεία, την τοπική αυτοδιοίκηση, την Τροχαία, τις ενώσεις πολιτών.
Στρατηγικός μας στόχος είναι η μείωση των ανθρώπινων απωλειών, ώστε μέχρι το 2014 να έχουμε 50% λιγότερους θανάτους σε σχέση με τη χρονιά εκκίνησης, το 2000, σύμφωνα πάντα με τους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους. Βάζοντας τα θεμέλια για μια νέα φιλοσοφία για την οδική ασφάλεια που θα αφομοιώνεται από τις Αρχές και τους πολίτες, μακριά από την στείρα εισπρακτική και τιμωρητική λογική του παρελθόντος, μπορούμε να πάψουμε να θεωρούμε ως «ατυχήματα», όλα όσα έχουμε τη δυνατότητα να προλαμβάνουμε και να αποτρέπουμε.
Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη
Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
Μιχάλης Χρυσοχοϊδης
ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Μήνυμα κ. Παπούλια για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων
Στο γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει πανευρωπαϊκό αρνητικό ρεκόρ στην οδική ασφάλεια αναφέρεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας σε μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων (15 Νοεμβρίου), επισημαίνοντας ότι αυτό είναι κάτι που δεν τιμά την παιδεία μας και τον κοινωνικό μας πολιτισμό, αλλά ούτε την Πολιτεία που «θα έπρεπε να αντιμετωπίζει ως μείζονα εθνική υπόθεση την αντιμετώπιση των τροχαίων ατυχημάτων».
«Κάθε χρόνο, χιλιάδες συμπολίτες μας χάνουν τη ζωή τους ή ακρωτηριάζονται στην άσφαλτο. Οι περισσότεροι είναι νέοι και πολλοί παιδιά. Οι αιτίες είναι σύνθετες με βάση τις έρευνες αρμόδιων επιστημονικών φορέων: Δρόμοι-καρμανιόλες, επιθετική οδήγηση, χρήση αλκοόλ, κακή κατάσταση οδικού δικτύου, ελλειμματική αστυνόμευση», αναφέρει ο κ. Παπούλιας.
Η ευθύνη είναι και ατομική και πολιτική, τονίζει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και προσθέτει:
«Ας ζητάμε τους δρόμους που δικαιούμαστε από την πολιτεία και ας καταθέσουμε την προσοχή και την υπευθυνότητα που οφείλουμε όταν οδηγούμε.
Για να μην υπάρξουν άλλες γιορτινές έξοδοι που εξελίσσονται σε σφαγή στην άσφαλτο».
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Η
ΣΙΩΠΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
YOU ARE WHAT U DO - Κώστας Κουβίδης,
Πρωτουβουλία Πολιτών Ενάντια στις Παράνομες Διαφημιστικές Πινακίδες,
Ε.Υ.Θ.Υ.Τ.Α.- Ρόδος,
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- Ηράκλειο
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΘΗΣΕΙΟΥ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Η
ΣΙΩΠΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
YOU ARE WHAT U DO - Κώστας Κουβίδης,
Πρωτουβουλία Πολιτών Ενάντια στις Παράνομες Διαφημιστικές Πινακίδες,
Ε.Υ.Θ.Υ.Τ.Α.- Ρόδος,
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- Ηράκλειο
12 Νοε 2009
ΑΠΟ ΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α -ΡΟΔΟΣ, από το 2005 τιμά την Ημέρα Μνήμης
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
- Επιστολή στον Πρωθυπουργό κο Παπανδρέου για την αναγνώριση της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης στην Ελλάδα. Αποστολή μυνήματος του σχετικά και έκκληση η παρουσία της Ελλάδας στη Πρώτη Διυπουργική Διάσκεψη στη Μόσχα 19-20 Νοεμβρίου 2009 , για την οδική ασφάλεια να είναι ουσιαστική
Επισυνάφθηκε το ψήφισμα των Μ.Κ.Ο και οι υπογραφές των 70 Μ.Κ.Ο - Επιμνημόσυνη Δέηση στον Ιερό Ναό Ταξιάρχη Μιχαήλ Δ.Αρχαγγέλου, αποφασίσαμε κάθε χρόνο να γίνεται η Δέηση σε διαφορετικά Δ.Διαμερίσματα της Ρόδου
- Τοποθέτηση της αφίσας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων στη κεντρική πλατεία της Ρόδου με 2 αυτοκίνητα από θανατηφόρα δυστυχήματα
- Διανομή έντυπου υλικού για την οδική ασφάλεια με εθελοντές μας
Συνέντευξη στα τοπικά Μ.Μ.Ε - Δημοσίευση του ψηφίσματος των ΜΚΟ από την συνάντησή μας στις Βρυξέλλες 7 και 8 Μαΐου 2009, του άρθρου Η ΣΙΩΠΗ ΤΕΛΕΙΩΣΕ και της κίνησης των πολιτών για τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες και το Δελτίο τύπου του Δ/ντή του Π.Ο.Υ για την Ημέρα Μνήμης
- Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου 15-11-2009 ώρα 8.30 μμ, με το διεθνούς φήμη συνθέτη και διευθυντή Φίλιππο Τσαλαχούρη με το έργο " Οι Επτά Λόγοι του Χριστού επάνω στο Σταυρό -ειδικά για τη κατανυκτική συναυλία της Ρόδου πρόσθεσε και την Ανάσταση. Συνδιοργανωτές οι Λέσχες LIONS Ρόδου και ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Ροδίων.
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ
ΨΗΦΙΣΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΙΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ (19-20/11-2009)
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
El-Elyon Associates, Nigeria, RoadPeace, U.Κ., Youth Association for Social Awareness, Lebanon, Asociación para el studio de la lesión medular espinal (AESLEME), Spain, Project C.A.R.E.S., Philippines, Dignitas, Germany, Udruga Obitelji osoba stradalih u prometu, Croatia, Ukrainian Road Safety Association, Ukraine, Salim and Salima/Al Mustadaama Sustainability, Sultanate of Oman, Amend, USA, Ghana, Tanzania, Safe Journey Institute (Zavod Varna Pot), Slovenia, Suyat Ayöz Traffic Victims Association, Turkey, No A Conducir Ebrio (NACE), Mexico, European Federation of Road Traffic Victims (FEVR), Conciencia, Mexico, Responsible Young Drivers, Belgium, Prompt Assistance to Victims of Road Accidents (PATVORA), Nigeria, The Royal Society for the Prevention of Road Accidents, U.Κ., P(A)T- AP(A)T – Asociación de Prevención de Accidentes de Tráfico, Spain, Asia Injury Prevention Foundation, Vietnam, Association Tunisienne de la Prévention Routière, Tunisia, Familiares y Amigos de las Victimas de la Tragedia de Santa Fe, Argentina, Mothers Against Drunk Driving (MADD), USA, NAH Zorg, The Netherlands, Global Road Safety Partnership, Switzerland, Association of Road Victims (VVS), The Netherlands, Gesellschaft für Ursachenforschung bei Verkehrsunfällen e.V. (GUVU), Germany, Vida Urgente, Brazil, Road and Safety Association, Poland, Road Tears, Romania, Families and Victims of Traffic Accidents (FAVAT), Argentina, Veilig Verkeer Nederland, The Netherlands, La Prévention Routière Internationale, The Netherlands, Parents d’Enfants Victimes de la Route (PEVR), Belgium, Hikmat Road Safety, Jordan, Luchemos por la Vida, Argentina, Handicap International, Belgium, Hellenic Association for Road Traffic Victim Support,(Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α RHODOS) Greece, You Are What U Do – Kostas Kouvidis, Greece, ESY- PROTA, Greece, Deutscher Verkehrssicherheitsrat e.V. (DVR), Germany, International Federation of Red Cross and Red Crescent Societies (IFRC), Chariots of Destiny Organization, Kenya, Associazione Italiana Familiari e Vittime della Strada (AIFVS), Italy, Uwaba Cyclists Group (Umma wa Wapanda Baisikeli Dar es Salaam), Tanzania, Association nationale des Victimes de la Route (AVR), Luxembourg, SECUROUTE, Cameroon, Traffic Accident Victims (TAV), Japan, Campaign for Travellers Safety Trust, Tanzania, Mothers Against Drunk Driving (MADD), Canada, Justice & Jane Foundation, Cameroon, Safety Alliance, Nigeria, ONg FON DEI MA BORI, Niger, ASIRT, Kenya, STOP ACCIDENTES, Spain, Associaçāo de Cidadāps Auto-Mobilizados (ACA-M), Portugal, Fundación Gonzalo Rodriguez, Uruguay, ASOTRANSITO, Venezuela, European Cyclists Federation, Belgium, LASER International, Senegal, Youth Task Force, India ,Arrive Safe, India, South African Against Drunk Driving, South Africa, Association for Safe International Road Travel (ASIRT), USA, European Transport Safety Council (ETSC), Belgium, Research Group for Health Psychology, Belgium, International Federation of Pedestrians, Switzerland, Johanna.be, Belgium, FIA Foundation for the Automobile and Society, U. K., Drive Alive, South Africa.
ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ Μ.Κ.Ο
Σύνοψη των προτάσεων των ΜΚΟ που αγωνίζονται για την οδική ασφάλεια και την υπεράσπιση των θυμάτων των τροχαίων δυστυχημάτων
για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια.
Οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εκπροσωπώντας τα θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων και τους χρήστες των δρόμων έχουν ειδικό ενδιαφέρον για μια κατάσταση βελτιωμένης οδικής ασφάλειας, δηλαδή για ένα δίκτυο οδικών μεταφορών συνολικά χωρίς θνησιμότητα. Πολλές δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που πενθούν η είναι τραυματίες από τροχαία σύγκρουση που κινητοποιήθηκαν από το προσωπικό τους μαρτύριο για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να ασχοληθούν με δραστηριότητες πρόληψης. Το Μάιο του 2009, 70 ΜΚΟ από 40 χώρες βρέθηκαν μαζί για πρώτη φορά στις Βρυξέλλες σε μια συνάντηση που οργανώθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Χρησιμοποιώντας την μοναδική τους εξειδίκευση και προοπτική, συνέταξαν 33 προτάσεις για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Οι 33 προτάσεις εντάσσονται σε 5 ενότητες, με μια σύντομη εισαγωγή στην κάθε μία. Οι βασικές προτάσεις παρουσιάζονται σ αυτή την περίληψη.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
-Ο δρόμος είναι ένας δημόσιος χώρος καθώς και ένα δίκτυο που συνδέει τους ανθρώπους
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ καλούν τις κυβερνήσεις να:
- αλλάξουν δραστικά την πολιτική μεταφορών, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
- θεωρούν τους σχετιζόμενους με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμούς και την κινητικότητα σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
- σχεδιάζουν τους δρόμους έχοντας υπ όψιν την αντίληψη του δημόσιου χώρου και τα δικαιώματα/αναγκες των ευάλωτων χρηστών
- να χρησιμοποιούν πιο ακριβή και σωστή ορολογία όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, αντί για «Ατύχημα»
ΠΡΟΛΗΨΗ
είναι καθήκον μας να μειώσουμε τραυματισμούς από τα τροχαία όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ ζητούν από τις κυβερνήσεις να:
- πρωτοστατήσουν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων
- διαθέτουν επαρκείς πόρους για έρευνα και να μεταρρυθμίσουν ενδυναμώνοντας αυστηρά τους νόμους για την κυκλοφορία
- δημιουργήσουν ένα βιώσιμο μηχανισμό χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας
- υιοθετήσουν παγκόσμια στανταρς για την τροχαία αστυνομία, την εκπαίδευση των οδηγών και όλες τις άδειες οδήγησης
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο μιας αποτελεσματικής πολιτικής οδικής ασφάλειας και περιλαμβάνει: άμεσα σωστικές παρεμβάσεις, συστηματικές διερευνήσεις, ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, μακροπρόθεσμη αποκατάσταση/ υποστήριξη
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ περιμένουν από τις κυβερνήσεις να εγγυηθούν:
- την βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και έγκαιρης αποκατάστασης για να περιοριστεί το οδικό τραύμα
- εθνικά στανταρς κοινωνικής, ιατρικής και νομικής φροντίδας για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες
- σε βάθος διερευνήσεις για να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες που μπορούν να προληφθούν και να εγγυηθούν δικαιοσύνη για τα θύματα
- μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου/και τραυματισμού
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας όντας αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και με τις επιδράσεις της μόλυνσης της ατμόσφαιρας στην κλιματική αλλαγή
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ ζητούν από τις κυβερνήσεις να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή :
- στην ενσωμάτωση και την αρμονική συνύπαρξη όλων των διαφορετικών τρόπων κινητικότητας στο σχεδιασμό όλων των δρόμων
- στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου.
για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια.
Οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εκπροσωπώντας τα θύματα των τροχαίων δυστυχημάτων και τους χρήστες των δρόμων έχουν ειδικό ενδιαφέρον για μια κατάσταση βελτιωμένης οδικής ασφάλειας, δηλαδή για ένα δίκτυο οδικών μεταφορών συνολικά χωρίς θνησιμότητα. Πολλές δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που πενθούν η είναι τραυματίες από τροχαία σύγκρουση που κινητοποιήθηκαν από το προσωπικό τους μαρτύριο για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να ασχοληθούν με δραστηριότητες πρόληψης. Το Μάιο του 2009, 70 ΜΚΟ από 40 χώρες βρέθηκαν μαζί για πρώτη φορά στις Βρυξέλλες σε μια συνάντηση που οργανώθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Χρησιμοποιώντας την μοναδική τους εξειδίκευση και προοπτική, συνέταξαν 33 προτάσεις για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας. Οι 33 προτάσεις εντάσσονται σε 5 ενότητες, με μια σύντομη εισαγωγή στην κάθε μία. Οι βασικές προτάσεις παρουσιάζονται σ αυτή την περίληψη.
ΓΕΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
-Ο δρόμος είναι ένας δημόσιος χώρος καθώς και ένα δίκτυο που συνδέει τους ανθρώπους
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ καλούν τις κυβερνήσεις να:
- αλλάξουν δραστικά την πολιτική μεταφορών, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
- θεωρούν τους σχετιζόμενους με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμούς και την κινητικότητα σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
- σχεδιάζουν τους δρόμους έχοντας υπ όψιν την αντίληψη του δημόσιου χώρου και τα δικαιώματα/αναγκες των ευάλωτων χρηστών
- να χρησιμοποιούν πιο ακριβή και σωστή ορολογία όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, αντί για «Ατύχημα»
ΠΡΟΛΗΨΗ
είναι καθήκον μας να μειώσουμε τραυματισμούς από τα τροχαία όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ ζητούν από τις κυβερνήσεις να:
- πρωτοστατήσουν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων
- διαθέτουν επαρκείς πόρους για έρευνα και να μεταρρυθμίσουν ενδυναμώνοντας αυστηρά τους νόμους για την κυκλοφορία
- δημιουργήσουν ένα βιώσιμο μηχανισμό χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας
- υιοθετήσουν παγκόσμια στανταρς για την τροχαία αστυνομία, την εκπαίδευση των οδηγών και όλες τις άδειες οδήγησης
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο μιας αποτελεσματικής πολιτικής οδικής ασφάλειας και περιλαμβάνει: άμεσα σωστικές παρεμβάσεις, συστηματικές διερευνήσεις, ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, μακροπρόθεσμη αποκατάσταση/ υποστήριξη
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ περιμένουν από τις κυβερνήσεις να εγγυηθούν:
- την βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και έγκαιρης αποκατάστασης για να περιοριστεί το οδικό τραύμα
- εθνικά στανταρς κοινωνικής, ιατρικής και νομικής φροντίδας για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες
- σε βάθος διερευνήσεις για να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες που μπορούν να προληφθούν και να εγγυηθούν δικαιοσύνη για τα θύματα
- μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου/και τραυματισμού
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ
Είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας όντας αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και με τις επιδράσεις της μόλυνσης της ατμόσφαιρας στην κλιματική αλλαγή
Κατά συνέπεια οι ΜΚΟ ζητούν από τις κυβερνήσεις να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή :
- στην ενσωμάτωση και την αρμονική συνύπαρξη όλων των διαφορετικών τρόπων κινητικότητας στο σχεδιασμό όλων των δρόμων
- στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου.
Θεωρώντας ότι:
Η επιδημία θανάτων και τραυματισμών στους δρόμους, που ξεκίνησε πριν από ένα αιώνα και περισσότερο, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από 30 εκατομμύρια ζωές, με ένα απροσδιόριστο αριθμό ανθρώπων που τραυματίστηκαν.
Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους δρόμους καταστρέφουν ζωές. Αλλά, οι κίνδυνοι από την κυκλοφορία έχουν παραπέρα μεγάλες επιπτώσεις στις ζωές και την ποιότητα ζωής των οικογενειών και των κοινοτήτων: μειώνουν και περιορίζουν την κινητικότητα και επίσης σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την πρόκληση της επόμενης δεκαετίας.
Ο αυξανόμενος παγκόσμια συνολικός απολογισμός θυμάτων στο δρόμο έχει οδηγήσει – 108 χρόνια μετά τον πρώτο θάνατο από τροχαίο*- στην υιοθέτηση της Παγκόσμιας Διακήρυξης, πολλών δράσεων και στη συναίνεση ότι πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.
Η αναγνώριση του τρομερού κόστους: απώλεια νέων ζωών- το μέλλον των οικογενειών και των χωρών, η υγεία- και πολλά άλλα κόστη, έχουν συμβάλλει σ αυτήν την συλλογική συμφωνία.
Υπουργοί και άλλοι αντιπρόσωποι στην 1η Διυπουργική Συνδιάσκεψη στη Μόσχα αναζητούν δράσεις που θα βοηθήσουν στην αναστροφή της αναμενόμενης αύξησης των φαύλων κύκλων των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία.**
Ως ειδικά ενδιαφερόμενοι συμμέτοχοι, Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ***, που για χρόνια εργάστηκαν και συνηγορούν για καλύτερη οδική ασφάλεια και δικαιώματα για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων, καλωσορίζουν και υποστηρίζουν πλήρως τις προτεινόμενες δράσεις για κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη πραγματοποιήσει καμπάνιες στο παρελθόν.
Παράλληλα με την υποστήριξη των προτάσεων της Διυπουργικής Διακήρυξης, αυτές οι ΜΚΟ Θυμάτων του Δρόμου και Οδικής Ασφάλειας έχουν ζωτικής σημασίας συστάσεις να προσθέσουν- από την δικιά τους μοναδική προοπτική ως θύματα η ακτιβιστές, και εμπειρία βασισμένη σε χρόνια ακούραστης δουλειάς για να κάνουμε τον κόσμο ένα ασφαλέστερο και με περισσότερη φροντίδα τόπο. Ιδιαίτερα καθοριστικές είναι οι προτάσεις που αφορούν την προστασία των ευάλωτων χρηστών των δρόμων και την μετά την σύγκρουση περίοδο- μια περίοδος που τείνει να υποτιμάται ως ένα σημαντικό στοιχείο της οδικής ασφάλειας.
Οι 70 Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ από 40 χώρες που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στην1η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη ΜΚΟ που αγωνίζονται για την Οδική Ασφάλεια και τα Θύματα των Τροχαίων στις 7 και 8 Μάη 2009, μ αυτό το κείμενο προσθέτουν μια σειρά συστάσεων για την «Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια» (2010- 2020), που πιστεύουμε ότι μπορούν να προσφέρουν δραστικές και μόνιμες βελτιώσεις στους δρόμους του κόσμου και στην κατάσταση των οικογενειών και των κοινοτήτων σ ολόκληρο τον κόσμο.
*Μια γυναίκα, η Bridget Driscoll ήταν το πρώτο πρόσωπο στον κόσμο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο. Συνέβη το 1896 στο Λονδίνο. Στη γνωμάτευση του, ο ιατροδικαστής εξέφρασε την ελπίδα πως « ένα τέτοιο γεγονός» δεν θα έπρεπε να συμβεί ξανά, μετά από 108 χρόνια στους δρόμους του πλανήτη ο απολογισμός θανάτων υπερβαίνει τα 30 εκατομμύρια έχοντας αυξηθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο με προβλεπόμενη αύξηση του μεγέθους.
**Παρά τις προσπάθειες μείωσης, ο απολογισμός θυμάτων των τροχαίων είναι σταθερός ή ακόμα αυξάνει, πράγμα το οποίο έχει οδηγήσει σε μια παγκόσμια συμφωνία ότι πολύ περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάξει η τάση αυτή. Η παγκόσμια συνεργασία ξεκίνησε με την υιοθέτησης Παγκόσμιας Αναφοράς για την Πρόληψη των Τραυματισμών στους Δρόμους, το 2004. Το Φόρουμ Συνεργασία για την Οδική Ασφάλεια του ΟΗΕ που ενεργοποιήθηκε από τον ΠΟΥ στη βάση της αναφοράς του έχει προωθήσει σταθερά την οδική ασφάλεια ψηλότερα στην πολιτική ατζέντα: διάφορες διακηρύξεις υιοθετήθηκαν από τον ΟΗΕ, σημαντικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν, διάφορες εκδόσεις του ΠΟΥ εκδόθηκαν και ξεκίνησε η καμπάνια Να Κάνουμε τους Δρόμους Ασφαλείς. Αυτή η σύνοδος των Υπουργών αποτελεί περαιτέρω ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που αποδίδεται στους κινδύνους στο δρόμο και στις τρομερές τους συνέπειες.
*** Οι δραστηριοποιούμενες ΜΚΟ που αντιπροσωπεύουν τα θύματα τροχαίων, μεμονωμένες ομάδες χρηστών των δρόμων, η όλοι οι χρήστες των δρόμων, έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον στην βελτίωση της κατάστασης της οδικής ασφάλειας, στην πραγματικότητα σε ένα παγκόσμιο δίκτυο οδικών μεταφορών χωρίς θανάτους: πολλές ξεκίνησαν από ανθρώπους που έχουν οι ίδιοι υποφέρει από πένθος η τραυματισμό σε τροχαία σύγκρουση, που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να προληφθεί μια παρόμοια μοίρα για άλλους, με άλλες οργανώσεις δημιουργημένες από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον οδικό κίνδυνο η την ανισότητα στο δίκτυο οδικών μεταφορών, και ακόμα κάποιες δημιουργημένες από κυβερνήσεις που ενδιαφέρθηκαν να δώσουν υπευθυνότητες σε μια οργάνωση για την οδική ασφάλεια στη χώρα τους.
Οι ΜΚΟ προτείνουν τα παρακάτω για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια:
Α. Γενική Προσέγγιση
Η πρωταρχική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος ενός δικτύου είναι να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, με τις δραστηριότητες, τους ζωτικούς πόρους, την εργασία, το σχολείο και να φέρνει αγαθά στον καθένα. Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
1.– η πολιτική μεταφορών να αλλάξει δραστικά, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
2.–είναι αναγνωρισμένο ότι ο κίνδυνος στην κυκλοφορία έχει επίσης μια επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων , καθώς δημιουργεί περιορισμό της κινητικότητας μέσω του φόβου, ειδικά για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
3.– οι σχετιζόμενοι με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμοί και η κινητικότητα να θεωρούνται σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβάνοντας τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, και τα άτομα με αναπηρίες, που απαιτούν ειδικές προσεγγίσεις,
4.–όλες οι σχετιζόμενες με την κυκλοφορία ασθένειες πρέπει να λαμβάνονται υπ όψιν, όχι μόνο οι θάνατοι και οι τραυματισμοί σε συγκρούσεις, αλλά επίσης οι συνέπειες της μόλυνσης και του τρόπου ζωής που βασίζεται στη χρήση αυτοκίνητου,
5.–πιο ακριβής και σωστή ορολογία να χρησιμοποιείται στη θέση του «Ατυχήματος»- όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, Θύμα, κλπ. – για να επηρεάζονται θετικά οι στάσεις απέναντι στο θέμα,
6.– πρέπει να υιοθετηθεί μια διακήρυξη για ένα παγκόσμιο όραμα το οποίο να προκαλεί και να ενεργοποιεί την αλλαγή, και τα ΜΜΕ σε όλες τις χώρες να κινητοποιηθούν βοηθώντας ώστε να προωθηθεί και να υλοποιηθεί αυτό το όραμα,
Η συμπληρωματική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος του δημόσιου χώρου είναι για την συνάντηση των ανθρώπων- για να συναντούν φίλους, να μιλούν η να παίζουν με γείτονες, να υποδέχονται επισκέπτες από το εξωτερικό, να ψάχνουν για αγαθά η υπηρεσίες, να συναντούν πελάτες απολαμβάνουν την φύση, την κουλτούρα η την αστική πολυπλοκότητα.
Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
7.– να λαμβάνεται υπ όψιν η πολυλειτουργικότητα στο σχεδιασμό των δρόμων, όχι μόνο υιοθετώντας απλά αυστηρούς περιορισμούς στην ταχύτητα όπου χρειάζεται, αλλά σαν μια συνολική έννοια που άπτεται της υποδομής του δημόσιου χώρου,
8.– να επιβληθεί μια σαφής ιεραρχία στο συνολικό οδικό δίκτυο, στην οποία τα δικαιώματα και οι αναγκες των πλέον ευάλωτων χρηστών και οι ανάγκες της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας να εξισορροπούνται ισότιμα σε όλες τις διαφορετικές κατηγορίες.
B. Πρόληψη
Η σημερινή επιδημία θανάτων και τραυματισμών στο δρόμο, που ξεκίνησε εδώ και πάνω από ένα αιώνα, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από30 εκατομμύρια ζωές. Ο αριθμός αυξάνει, ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο θανάτων το χρόνο ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμό τραυματισμών. Ακόμα κι αν λογικά πρέπει να δεχτούμε ότι όλες οι δραστηριότητες ενέχουν κινδύνους και, λόγω των παγκόσμιων αναγκών κίνησης δεν θα μας είναι δυνατόν να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις, είναι καθήκον μας να χρησιμοποιήσουμε με σοφία όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να μειώσουμε τους θανάτους και τους σοβαρούς τραυματισμούς όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν. Κατά συνέπεια προτείνουμε:
1.–να δεσμευτούν οι κυβερνήσεις ότι θα ηγηθούν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων, υιοθετώντας μέτρα βασισμένα σε αποδείξεις και διαθέτοντας επαρκείς πόρους και πολιτική υποστήριξη για την έρευνα και την αυστηρή ενδυνάμωση των νόμων για την τροχαία κυκλοφορία και βελτίωση των νόμων όπου χρειάζεται,
2.–ένας μόνιμος βιώσιμος μηχανισμός χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας να δημιουργηθεί στον κυβερνητικό πλαίσιο,
3.–Σχέδια Δράσης για την Οδική Ασφάλεια σε Εθνικό επίπεδο πρέπει να συμπεριληφθούν στα σχέδια μεταφορών και να περιλαμβάνουν:
i. Προτεραιότητα στο περπάτημα, την ποδηλασία και την χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας,
ii. Ένα σύστημα αστικής αποζημίωσης βασιζόμενο στην υπευθυνότητα του οδηγού,
iii. Την σημαντική βελτίωση των δυνατοτήτων διερεύνησης,
iv. Άλλες τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής χρήσης οχημάτων,
4.–τα οδικά και κυκλοφοριακά συστήματα να σχεδιάζονται με την ασφάλεια και την βιωσιμότητα να περιλαμβάνονται στους πρωταρχικούς στόχους τους, που θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
i. Εκπαίδευση των πολεοδόμων των συγκοινωνιολόγων και των μηχανικών κατασκευής δρόμων στα πλέον σύγχρονα δεδομένα ώστε να συμπεριλαμβάνουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες όλων των χρηστών των δρόμων και ειδικά των ευάλωτων- πεζών, ποδηλατών και μοτοσικλετιστών οι οποίοι σήμερα είναι εκτεθειμένοι σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα κινδύνου,
ii. Τη θέσπιση Προγραμμάτων Εκτίμησης Αυτοκινήτων και Δρόμων,
iii. Την έρευνα και προοδευτική υιοθέτηση τεχνολογιών ενεργητικής ασφάλειας (κατά προτεραιότητα ανάλογα με την δυνατότητα τους να σώζουν ζωές, ως απάντηση στους μεγαλύτερους κινδύνους, ταχύτητα/αλκοόλ/μη χρήση ζώνης ασφαλείας, λαμβάνοντας υπ όψιν όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά όλων των τρόπων μεταφοράς και όλων των χρηστών των δρόμων) μαζί με νομοθεσία για την έγκαιρη εφαρμογή τους από την αυτοκινητοβιομηχανία,
iv. Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών για την διασφάλιση υψηλού επιπέδου και ποιότητας
5.–παγκόσμια στάνταρς για την εκπαίδευση και την πραχτική των αστυνομικών της τροχαίας, και για την εκπαίδευση και απόκτηση διπλώματος των οδηγών πρέπει να υιοθετηθούν, να υποστηριχθεί η δημιουργία ειδικών εθνικών εκπαιδευτικών θεσμών για ειδικούς στην οδική ασφάλεια, και να προαχθεί η διεθνής ανταλλαγή της γνώσης και της εμπειρίας ανάμεσα σε σχετικούς θεσμούς και πρόσωπα,
6.–οι ειδικοί στην οδική ασφάλεια και τα θύματα των δρόμων και οι αντιπρόσωποι των ΜΚΟ τους να συμπεριλαμβάνονται, σαν ισότιμοι εταίροι στις κυβερνητικές συσκέψεις και συζητήσεις, για την οδική ασφάλεια- και για σχετικά με τα θύματα τροχαίων θέματα,
7.–να προωθηθεί η ευγένεια, η κοινή λογική, και ένα πρόγραμμα δια βίου εκπαίδευσης για την χρήση των δρόμων- ώστε κάθε χρήστης των δρόμων να είναι ενήμερος των ενδεχόμενων κινδύνων και των επιπτώσεων της επικίνδυνης συμπεριφοράς όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για άλλους χρήστες του δρόμου,
8.–πρέπει να αναγνωριστεί το φοβερό κόστος του οδικού κινδύνου: η απώλεια των μελλοντικών γενεών από τις οικογένειες και τις χώρες όταν χάνονται η τραυματίζονται βαριά νέοι άνθρωποι, του ανθρώπινου δυναμικού και της υγείας- και όλα τα αλλά κόστη που σχετίζονται με τον τραυματισμό η το θάνατο στο δρόμο, την απώλεια ποιότητας ζωής μέσω του φόβου και του περιορισμού των επιλογών χρήσης των δρόμων.
Γ. Αντίδραση Μετά την Σύγκρουση
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο και από την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μια τροχαία σύγκρουση με νεκρούς ή τραυματίες, δύο παράλληλες δράσεις είναι ζωτικές
α. μια συστηματική διερεύνηση, ακολουθούμενη από μέτρα πρόληψης επανεμφάνισης , και σχετικές ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, και- για να περιοριστούν οι ενδεχόμενες δυσάρεστες συνέπειες –
β. άμεσα βραχυπρόθεσμες σωστικές παρεμβάσεις και μακροπρόθεσμα αποκατάσταση και υποστήριξη για αυτούς με παραμένοντα σωματικά τραύματα και του ανθρώπους που είναι κοντά τους, όπως και για τους συγγενείς αυτών που σκοτώθηκαν. Κατά συνέπεια συστήνουμε :
1. –να δοθεί προτεραιότητα στη βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και της άμεσης απάντησης μετά την σύγκρουση (κρίσιμη ώρα), και να καθιερωθεί ένας διεθνείς τηλεφωνικός αριθμός για τα επείγοντα,
2. –να παρέχεται έγκαιρη αποκατάσταση ώστε να προλαμβάνεται το συναισθηματικό τραύμα, ειδικά στα παιδιά και να διασφαλίζεται η κοινωνική, ιατρική (ψυχολογική και σωματική) και νομική φροντίδα για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες για όσο χρόνο είναι αυτό αναγκαίο
3. –να γίνονται σε βάθος διερευνήσεις των συγκρούσεων ειδικά σ αυτές που υπάρχουν θάνατοι και τραυματισμοί , ώστε να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες και να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα για την πρόληψη επανάληψης τους, επίσης να γίνεται χρήση των υπαρχουσών ερευνών και διδαγμάτων από άλλες χώρες-«δεν υπάρχει λόγος να ξαναανακαλύπτουμε τον τροχό»,
4. –διακανονισμοί προς τα θύματα, οι επονομαζόμενες αποζημειώσεις, να είναι δίκαιες και αναλογικές σε όλες τις επιπτώσεις που υπέστησαν τα θύματα, συμπεριλαμβανομένων και των μακροπρόθεσμων και να είναι ανεξάρτητες από την κατάσταση ασφάλισης του ατόμου ή του οχήματος που προκάλεσε την σύγκρουση, με καθαρές και χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις διαδικασίες,
5. – να παρέχεται πάντοτε αποζημίωση στους περισσότερο ευάλωτους χρήστες ( εκτός από τις περιπτώσεις εμφανούς και αποδεδειγμένης αμέλειας των τελευταίων), δηλαδή, αυστηρή νομική υπευθυνότητα ,βασισμένη στην αρχή ότι όσο πιο μεγάλη «ανεξέλεγκτη συγκέντρωση κινητικής ενέργειας» τόσο πιθανότερο είναι να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη, επομένως άτομα που την χρησιμοποιούν έχουν μεγαλύτερη ευθύνη.
6.– να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική νομική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου και τραυματισμού: Αντίστοιχη στην απειλή ζωής, η την απώλεια ζωής ή στην απώλεια ποιότητας της ζωής. Κάθε ποινή να είναι αντίστοιχη προς την αιτία της σύγκρουσης, και να παρέχει δικαιοσύνη στα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων,
7. –να διενεργηθούν μελέτες εκτίμησης της κατάστασης σε εθνικό επίπεδο- ώστε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός καταγραφής και έρευνας των τροχαίων συγκρούσεων, του αριθμού των ποινικών διώξεων μετά από θάνατο και τραυματισμό στο δρόμο και της ποιότητας των υπηρεσιών για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων.
Δ. Παγκόσμια Διδάγματα
Πολλοί από τους δρόμους που υπάρχουν σήμερα ακολουθούν παλιά, μερικές φορές ακόμα και μεσαιωνικά μονοπάτια για πεζούς. Στις πλούσιες χώρες, η ανάπτυξη και ο πλούτος συχνά συγχέονταν με την απεριόριστη μηχανοκίνητη κυκλοφορία, και τα αρχικά μονοπάτια , που μοιράζονταν ανάμεσα στους πεζούς και τα κάρα, έγιναν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, μοιραζόμενοι ανάμεσα σε πεζούς , ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα και φορτηγά, με αποτέλεσμα όλο και συχνότερα την μονοπώληση του περιορισμένου χώρου από την μηχανοποιημένη κυκλοφορία, ειδικά στις λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές.
Η παράπλευρη βλάβη αυτής της ανάπτυξης είναι ότι οι πεζοί έχουν φτάσει να θεωρούνται ένας μπελάς, και ότι οι πεζοί λόγω του κινδύνου που αντιμετωπίζουν προσπαθούν να δραπετεύσουν απ αυτόν με την υποτιθέμενη προστασία ενός οχήματος. Αυτοί που δεν είναι ικανοί γι αυτό, συχνά – περισσότερο από άλλους χρήστες των δρόμων – πληρώνουν για την χρήση των δρόμων με τις ζωές τους. Στη σημερινή κατάσταση κυκλοφοριακής συμφόρησης, τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και την προκαλούμενη κλιματική αλλαγή, και τις τεράστιες ανθρώπινες θυσίες είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας.
Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι εξαιρετική προσοχή πρέπει να δοθεί:
1. –στις γνώσεις που καταχτήθηκαν στις πλούσιες χώρες όταν κατασκευάζεται η βελτιώνεται η οδική υποδομή στις φτωχές η μέσου επιπέδου χώρες,
2. –στη διόρθωση μη ικανοποιητικών συνθηκών σε όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων,
3. –στη συνύπαρξη των διαφόρων τρόπων κίνησης σε όλους τους σχεδιασμούς νέων η τροποποιούμενων δρόμων, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι τρόποι χαμηλότερης κινητικής ενέργειας να μην εκτοπίζονται από τους τρόπους υψηλότερης κινητικής ενέργειας,
4.– στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου είτε:
i. παρέχοντας ειδικές ζώνες για τους ευάλωτους χρήστες οι οποίες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από μηχανοκίνητα οχήματα, η σε περίπτωση που αυτές δεν υπάρχουν,
ii. να θεσπίσει τα 30 Km/h ως ανώτατο όριο ταχύτητας σ ολόκληρο το δρόμο και να το επιβάλλει με αυστηρότητα
E. Κοινές Πρωτοβουλίες και Δράσεις
Οι ΜΚΟ σχεδιάζουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, και με τις κυβερνήσεις τους και άλλους συμμέτοχους, στους οποίους προσφέρουν την εξειδίκευση τους, σκληρή δουλειά και πάθος- για τον κοινό σκοπό δρόμων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο ή κίνδυνο, ένα ελάχιστο αριθμό θυμάτων, και μια σοβαρή απάντηση σε όλους αυτούς τους θανάτους και τους τραυματισμούς που δεν μπορούν να αποφευχθούν, περιλαμβανόμενης της υποστήριξης για τους τραυματίες και τα πενθούντα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων. Διάφορες παγκόσμιες πρωτοβουλίες, μερικές ήδη σε εξέλιξη και άλλες προτεινόμενες ή σχεδιαζόμενες, προσφέρουν μια ιδεώδη ευκαιρία για συμμετοχή πολιτικών, αντιπροσωπευτικών σωμάτων και ανεξάρτητων, για να αυξηθεί η επαγρύπνηση για τις ανυπόφορες συνέπιες των συγκρούσεων, και για την σύνδεση των ΜΚΟ μεταξύ τους και την αίσθηση της υποστήριξης μέσω κοινών στόχων, εκδηλώσεων και δράσεων. Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι:
1. -οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα πεδία υπεράσπισης και στήριξης των θυμάτων τροχαίων και της οδικής ασφάλειας να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και να διασφαλίζεται η χρηματοδότηση τους,
2. – να στηριχθεί η δημιουργία ενός εθνικού δικτύου στήριξης αποτελούμενου από τις βασικές ΜΚΟ, ώστε να διασφαλιστεί σε εθνικό επίπεδο η στήριξη της οδικής ασφάλειας και των θυμάτων τροχαίων,
3. – να αναγνωριστεί επίσημα και να εφαρμόζεται σε κάθε χώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίας Κυκλοφορίας – την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου όπως έχει υιοθετηθεί από τον ΟΗΕ – καθότι προσφέρει σε όλες τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις την δυνατότητα να αναδείξουν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του τροχαίου κινδύνου, να αναγνωρίσουν τον πόνο οικογενειών και κοινοτήτων (επικεντρώνοντας στη μνήμη) και να ευχαριστήσουν το προσωπικό των επειγόντων καθώς και όλους που σχετίζονται με τους τραυματισμούς των τροχαίων,
4. – να κατασκευαστεί ένα εθνικό μνημείο για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων στην πρωτεύουσα κάθε χώρας- σαν υπόμνηση των χαμένων ζωών και σημείο συνάντησης για την μνήμη και άλλες συγκεντρώσεις ή δραστηριότητες,
5. –να καθιερωθεί και υποστηριχτεί μια Παγκόσμια Ημέρα η Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, η οποία καλύτερο είναι να είναι ξέχωρη από την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, για να δοθεί παραπέρα δυνατότητα για ανάδειξη των συνεπειών του τροχαίου κινδύνου αλλά με ειδική επικέντρωση στην πρόληψη,
6. – να υποστηριχθεί μια Εθνική Συμμαχία Ενάντια στο Τροχαίο Τραύμα, η οποία θα μπορούσε να εμπλέξει εθνικές οργανώσεις και άτομα που εργάζονται στα μετά την σύγκρουση πεδία ιδιαίτερα μέλη της υγειονομικής κοινότητας, και να γίνει μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου - International Coalition Against Road Trauma (ICART)- με τον κοινό σκοπό της ελαχιστοποίησης του τροχαίου τραύματος.
“Η αλλαγή δεν θα συμβεί έτσι ξαφνικά, προωθείται από άνδρες και γυναίκες που το πνεύμα τους προκαλείται και εμπνέεται να δημιουργήσει μια διαφορά.” Olanrewaju Osho, Safety Alliance, Nigeria.
Η επιδημία θανάτων και τραυματισμών στους δρόμους, που ξεκίνησε πριν από ένα αιώνα και περισσότερο, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από 30 εκατομμύρια ζωές, με ένα απροσδιόριστο αριθμό ανθρώπων που τραυματίστηκαν.
Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους δρόμους καταστρέφουν ζωές. Αλλά, οι κίνδυνοι από την κυκλοφορία έχουν παραπέρα μεγάλες επιπτώσεις στις ζωές και την ποιότητα ζωής των οικογενειών και των κοινοτήτων: μειώνουν και περιορίζουν την κινητικότητα και επίσης σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την πρόκληση της επόμενης δεκαετίας.
Ο αυξανόμενος παγκόσμια συνολικός απολογισμός θυμάτων στο δρόμο έχει οδηγήσει – 108 χρόνια μετά τον πρώτο θάνατο από τροχαίο*- στην υιοθέτηση της Παγκόσμιας Διακήρυξης, πολλών δράσεων και στη συναίνεση ότι πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.
Η αναγνώριση του τρομερού κόστους: απώλεια νέων ζωών- το μέλλον των οικογενειών και των χωρών, η υγεία- και πολλά άλλα κόστη, έχουν συμβάλλει σ αυτήν την συλλογική συμφωνία.
Υπουργοί και άλλοι αντιπρόσωποι στην 1η Διυπουργική Συνδιάσκεψη στη Μόσχα αναζητούν δράσεις που θα βοηθήσουν στην αναστροφή της αναμενόμενης αύξησης των φαύλων κύκλων των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία.**
Ως ειδικά ενδιαφερόμενοι συμμέτοχοι, Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ***, που για χρόνια εργάστηκαν και συνηγορούν για καλύτερη οδική ασφάλεια και δικαιώματα για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων, καλωσορίζουν και υποστηρίζουν πλήρως τις προτεινόμενες δράσεις για κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη πραγματοποιήσει καμπάνιες στο παρελθόν.
Παράλληλα με την υποστήριξη των προτάσεων της Διυπουργικής Διακήρυξης, αυτές οι ΜΚΟ Θυμάτων του Δρόμου και Οδικής Ασφάλειας έχουν ζωτικής σημασίας συστάσεις να προσθέσουν- από την δικιά τους μοναδική προοπτική ως θύματα η ακτιβιστές, και εμπειρία βασισμένη σε χρόνια ακούραστης δουλειάς για να κάνουμε τον κόσμο ένα ασφαλέστερο και με περισσότερη φροντίδα τόπο. Ιδιαίτερα καθοριστικές είναι οι προτάσεις που αφορούν την προστασία των ευάλωτων χρηστών των δρόμων και την μετά την σύγκρουση περίοδο- μια περίοδος που τείνει να υποτιμάται ως ένα σημαντικό στοιχείο της οδικής ασφάλειας.
Οι 70 Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ από 40 χώρες που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στην1η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη ΜΚΟ που αγωνίζονται για την Οδική Ασφάλεια και τα Θύματα των Τροχαίων στις 7 και 8 Μάη 2009, μ αυτό το κείμενο προσθέτουν μια σειρά συστάσεων για την «Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια» (2010- 2020), που πιστεύουμε ότι μπορούν να προσφέρουν δραστικές και μόνιμες βελτιώσεις στους δρόμους του κόσμου και στην κατάσταση των οικογενειών και των κοινοτήτων σ ολόκληρο τον κόσμο.
*Μια γυναίκα, η Bridget Driscoll ήταν το πρώτο πρόσωπο στον κόσμο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο. Συνέβη το 1896 στο Λονδίνο. Στη γνωμάτευση του, ο ιατροδικαστής εξέφρασε την ελπίδα πως « ένα τέτοιο γεγονός» δεν θα έπρεπε να συμβεί ξανά, μετά από 108 χρόνια στους δρόμους του πλανήτη ο απολογισμός θανάτων υπερβαίνει τα 30 εκατομμύρια έχοντας αυξηθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο με προβλεπόμενη αύξηση του μεγέθους.
**Παρά τις προσπάθειες μείωσης, ο απολογισμός θυμάτων των τροχαίων είναι σταθερός ή ακόμα αυξάνει, πράγμα το οποίο έχει οδηγήσει σε μια παγκόσμια συμφωνία ότι πολύ περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάξει η τάση αυτή. Η παγκόσμια συνεργασία ξεκίνησε με την υιοθέτησης Παγκόσμιας Αναφοράς για την Πρόληψη των Τραυματισμών στους Δρόμους, το 2004. Το Φόρουμ Συνεργασία για την Οδική Ασφάλεια του ΟΗΕ που ενεργοποιήθηκε από τον ΠΟΥ στη βάση της αναφοράς του έχει προωθήσει σταθερά την οδική ασφάλεια ψηλότερα στην πολιτική ατζέντα: διάφορες διακηρύξεις υιοθετήθηκαν από τον ΟΗΕ, σημαντικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν, διάφορες εκδόσεις του ΠΟΥ εκδόθηκαν και ξεκίνησε η καμπάνια Να Κάνουμε τους Δρόμους Ασφαλείς. Αυτή η σύνοδος των Υπουργών αποτελεί περαιτέρω ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που αποδίδεται στους κινδύνους στο δρόμο και στις τρομερές τους συνέπειες.
*** Οι δραστηριοποιούμενες ΜΚΟ που αντιπροσωπεύουν τα θύματα τροχαίων, μεμονωμένες ομάδες χρηστών των δρόμων, η όλοι οι χρήστες των δρόμων, έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον στην βελτίωση της κατάστασης της οδικής ασφάλειας, στην πραγματικότητα σε ένα παγκόσμιο δίκτυο οδικών μεταφορών χωρίς θανάτους: πολλές ξεκίνησαν από ανθρώπους που έχουν οι ίδιοι υποφέρει από πένθος η τραυματισμό σε τροχαία σύγκρουση, που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να προληφθεί μια παρόμοια μοίρα για άλλους, με άλλες οργανώσεις δημιουργημένες από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον οδικό κίνδυνο η την ανισότητα στο δίκτυο οδικών μεταφορών, και ακόμα κάποιες δημιουργημένες από κυβερνήσεις που ενδιαφέρθηκαν να δώσουν υπευθυνότητες σε μια οργάνωση για την οδική ασφάλεια στη χώρα τους.
Οι ΜΚΟ προτείνουν τα παρακάτω για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια:
Α. Γενική Προσέγγιση
Η πρωταρχική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος ενός δικτύου είναι να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, με τις δραστηριότητες, τους ζωτικούς πόρους, την εργασία, το σχολείο και να φέρνει αγαθά στον καθένα. Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
1.– η πολιτική μεταφορών να αλλάξει δραστικά, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
2.–είναι αναγνωρισμένο ότι ο κίνδυνος στην κυκλοφορία έχει επίσης μια επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων , καθώς δημιουργεί περιορισμό της κινητικότητας μέσω του φόβου, ειδικά για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
3.– οι σχετιζόμενοι με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμοί και η κινητικότητα να θεωρούνται σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβάνοντας τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, και τα άτομα με αναπηρίες, που απαιτούν ειδικές προσεγγίσεις,
4.–όλες οι σχετιζόμενες με την κυκλοφορία ασθένειες πρέπει να λαμβάνονται υπ όψιν, όχι μόνο οι θάνατοι και οι τραυματισμοί σε συγκρούσεις, αλλά επίσης οι συνέπειες της μόλυνσης και του τρόπου ζωής που βασίζεται στη χρήση αυτοκίνητου,
5.–πιο ακριβής και σωστή ορολογία να χρησιμοποιείται στη θέση του «Ατυχήματος»- όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, Θύμα, κλπ. – για να επηρεάζονται θετικά οι στάσεις απέναντι στο θέμα,
6.– πρέπει να υιοθετηθεί μια διακήρυξη για ένα παγκόσμιο όραμα το οποίο να προκαλεί και να ενεργοποιεί την αλλαγή, και τα ΜΜΕ σε όλες τις χώρες να κινητοποιηθούν βοηθώντας ώστε να προωθηθεί και να υλοποιηθεί αυτό το όραμα,
Η συμπληρωματική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος του δημόσιου χώρου είναι για την συνάντηση των ανθρώπων- για να συναντούν φίλους, να μιλούν η να παίζουν με γείτονες, να υποδέχονται επισκέπτες από το εξωτερικό, να ψάχνουν για αγαθά η υπηρεσίες, να συναντούν πελάτες απολαμβάνουν την φύση, την κουλτούρα η την αστική πολυπλοκότητα.
Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
7.– να λαμβάνεται υπ όψιν η πολυλειτουργικότητα στο σχεδιασμό των δρόμων, όχι μόνο υιοθετώντας απλά αυστηρούς περιορισμούς στην ταχύτητα όπου χρειάζεται, αλλά σαν μια συνολική έννοια που άπτεται της υποδομής του δημόσιου χώρου,
8.– να επιβληθεί μια σαφής ιεραρχία στο συνολικό οδικό δίκτυο, στην οποία τα δικαιώματα και οι αναγκες των πλέον ευάλωτων χρηστών και οι ανάγκες της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας να εξισορροπούνται ισότιμα σε όλες τις διαφορετικές κατηγορίες.
B. Πρόληψη
Η σημερινή επιδημία θανάτων και τραυματισμών στο δρόμο, που ξεκίνησε εδώ και πάνω από ένα αιώνα, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από30 εκατομμύρια ζωές. Ο αριθμός αυξάνει, ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο θανάτων το χρόνο ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμό τραυματισμών. Ακόμα κι αν λογικά πρέπει να δεχτούμε ότι όλες οι δραστηριότητες ενέχουν κινδύνους και, λόγω των παγκόσμιων αναγκών κίνησης δεν θα μας είναι δυνατόν να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις, είναι καθήκον μας να χρησιμοποιήσουμε με σοφία όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να μειώσουμε τους θανάτους και τους σοβαρούς τραυματισμούς όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν. Κατά συνέπεια προτείνουμε:
1.–να δεσμευτούν οι κυβερνήσεις ότι θα ηγηθούν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων, υιοθετώντας μέτρα βασισμένα σε αποδείξεις και διαθέτοντας επαρκείς πόρους και πολιτική υποστήριξη για την έρευνα και την αυστηρή ενδυνάμωση των νόμων για την τροχαία κυκλοφορία και βελτίωση των νόμων όπου χρειάζεται,
2.–ένας μόνιμος βιώσιμος μηχανισμός χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας να δημιουργηθεί στον κυβερνητικό πλαίσιο,
3.–Σχέδια Δράσης για την Οδική Ασφάλεια σε Εθνικό επίπεδο πρέπει να συμπεριληφθούν στα σχέδια μεταφορών και να περιλαμβάνουν:
i. Προτεραιότητα στο περπάτημα, την ποδηλασία και την χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας,
ii. Ένα σύστημα αστικής αποζημίωσης βασιζόμενο στην υπευθυνότητα του οδηγού,
iii. Την σημαντική βελτίωση των δυνατοτήτων διερεύνησης,
iv. Άλλες τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής χρήσης οχημάτων,
4.–τα οδικά και κυκλοφοριακά συστήματα να σχεδιάζονται με την ασφάλεια και την βιωσιμότητα να περιλαμβάνονται στους πρωταρχικούς στόχους τους, που θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
i. Εκπαίδευση των πολεοδόμων των συγκοινωνιολόγων και των μηχανικών κατασκευής δρόμων στα πλέον σύγχρονα δεδομένα ώστε να συμπεριλαμβάνουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες όλων των χρηστών των δρόμων και ειδικά των ευάλωτων- πεζών, ποδηλατών και μοτοσικλετιστών οι οποίοι σήμερα είναι εκτεθειμένοι σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα κινδύνου,
ii. Τη θέσπιση Προγραμμάτων Εκτίμησης Αυτοκινήτων και Δρόμων,
iii. Την έρευνα και προοδευτική υιοθέτηση τεχνολογιών ενεργητικής ασφάλειας (κατά προτεραιότητα ανάλογα με την δυνατότητα τους να σώζουν ζωές, ως απάντηση στους μεγαλύτερους κινδύνους, ταχύτητα/αλκοόλ/μη χρήση ζώνης ασφαλείας, λαμβάνοντας υπ όψιν όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά όλων των τρόπων μεταφοράς και όλων των χρηστών των δρόμων) μαζί με νομοθεσία για την έγκαιρη εφαρμογή τους από την αυτοκινητοβιομηχανία,
iv. Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών για την διασφάλιση υψηλού επιπέδου και ποιότητας
5.–παγκόσμια στάνταρς για την εκπαίδευση και την πραχτική των αστυνομικών της τροχαίας, και για την εκπαίδευση και απόκτηση διπλώματος των οδηγών πρέπει να υιοθετηθούν, να υποστηριχθεί η δημιουργία ειδικών εθνικών εκπαιδευτικών θεσμών για ειδικούς στην οδική ασφάλεια, και να προαχθεί η διεθνής ανταλλαγή της γνώσης και της εμπειρίας ανάμεσα σε σχετικούς θεσμούς και πρόσωπα,
6.–οι ειδικοί στην οδική ασφάλεια και τα θύματα των δρόμων και οι αντιπρόσωποι των ΜΚΟ τους να συμπεριλαμβάνονται, σαν ισότιμοι εταίροι στις κυβερνητικές συσκέψεις και συζητήσεις, για την οδική ασφάλεια- και για σχετικά με τα θύματα τροχαίων θέματα,
7.–να προωθηθεί η ευγένεια, η κοινή λογική, και ένα πρόγραμμα δια βίου εκπαίδευσης για την χρήση των δρόμων- ώστε κάθε χρήστης των δρόμων να είναι ενήμερος των ενδεχόμενων κινδύνων και των επιπτώσεων της επικίνδυνης συμπεριφοράς όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για άλλους χρήστες του δρόμου,
8.–πρέπει να αναγνωριστεί το φοβερό κόστος του οδικού κινδύνου: η απώλεια των μελλοντικών γενεών από τις οικογένειες και τις χώρες όταν χάνονται η τραυματίζονται βαριά νέοι άνθρωποι, του ανθρώπινου δυναμικού και της υγείας- και όλα τα αλλά κόστη που σχετίζονται με τον τραυματισμό η το θάνατο στο δρόμο, την απώλεια ποιότητας ζωής μέσω του φόβου και του περιορισμού των επιλογών χρήσης των δρόμων.
Γ. Αντίδραση Μετά την Σύγκρουση
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο και από την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μια τροχαία σύγκρουση με νεκρούς ή τραυματίες, δύο παράλληλες δράσεις είναι ζωτικές
α. μια συστηματική διερεύνηση, ακολουθούμενη από μέτρα πρόληψης επανεμφάνισης , και σχετικές ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, και- για να περιοριστούν οι ενδεχόμενες δυσάρεστες συνέπειες –
β. άμεσα βραχυπρόθεσμες σωστικές παρεμβάσεις και μακροπρόθεσμα αποκατάσταση και υποστήριξη για αυτούς με παραμένοντα σωματικά τραύματα και του ανθρώπους που είναι κοντά τους, όπως και για τους συγγενείς αυτών που σκοτώθηκαν. Κατά συνέπεια συστήνουμε :
1. –να δοθεί προτεραιότητα στη βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και της άμεσης απάντησης μετά την σύγκρουση (κρίσιμη ώρα), και να καθιερωθεί ένας διεθνείς τηλεφωνικός αριθμός για τα επείγοντα,
2. –να παρέχεται έγκαιρη αποκατάσταση ώστε να προλαμβάνεται το συναισθηματικό τραύμα, ειδικά στα παιδιά και να διασφαλίζεται η κοινωνική, ιατρική (ψυχολογική και σωματική) και νομική φροντίδα για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες για όσο χρόνο είναι αυτό αναγκαίο
3. –να γίνονται σε βάθος διερευνήσεις των συγκρούσεων ειδικά σ αυτές που υπάρχουν θάνατοι και τραυματισμοί , ώστε να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες και να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα για την πρόληψη επανάληψης τους, επίσης να γίνεται χρήση των υπαρχουσών ερευνών και διδαγμάτων από άλλες χώρες-«δεν υπάρχει λόγος να ξαναανακαλύπτουμε τον τροχό»,
4. –διακανονισμοί προς τα θύματα, οι επονομαζόμενες αποζημειώσεις, να είναι δίκαιες και αναλογικές σε όλες τις επιπτώσεις που υπέστησαν τα θύματα, συμπεριλαμβανομένων και των μακροπρόθεσμων και να είναι ανεξάρτητες από την κατάσταση ασφάλισης του ατόμου ή του οχήματος που προκάλεσε την σύγκρουση, με καθαρές και χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις διαδικασίες,
5. – να παρέχεται πάντοτε αποζημίωση στους περισσότερο ευάλωτους χρήστες ( εκτός από τις περιπτώσεις εμφανούς και αποδεδειγμένης αμέλειας των τελευταίων), δηλαδή, αυστηρή νομική υπευθυνότητα ,βασισμένη στην αρχή ότι όσο πιο μεγάλη «ανεξέλεγκτη συγκέντρωση κινητικής ενέργειας» τόσο πιθανότερο είναι να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη, επομένως άτομα που την χρησιμοποιούν έχουν μεγαλύτερη ευθύνη.
6.– να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική νομική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου και τραυματισμού: Αντίστοιχη στην απειλή ζωής, η την απώλεια ζωής ή στην απώλεια ποιότητας της ζωής. Κάθε ποινή να είναι αντίστοιχη προς την αιτία της σύγκρουσης, και να παρέχει δικαιοσύνη στα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων,
7. –να διενεργηθούν μελέτες εκτίμησης της κατάστασης σε εθνικό επίπεδο- ώστε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός καταγραφής και έρευνας των τροχαίων συγκρούσεων, του αριθμού των ποινικών διώξεων μετά από θάνατο και τραυματισμό στο δρόμο και της ποιότητας των υπηρεσιών για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων.
Δ. Παγκόσμια Διδάγματα
Πολλοί από τους δρόμους που υπάρχουν σήμερα ακολουθούν παλιά, μερικές φορές ακόμα και μεσαιωνικά μονοπάτια για πεζούς. Στις πλούσιες χώρες, η ανάπτυξη και ο πλούτος συχνά συγχέονταν με την απεριόριστη μηχανοκίνητη κυκλοφορία, και τα αρχικά μονοπάτια , που μοιράζονταν ανάμεσα στους πεζούς και τα κάρα, έγιναν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, μοιραζόμενοι ανάμεσα σε πεζούς , ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα και φορτηγά, με αποτέλεσμα όλο και συχνότερα την μονοπώληση του περιορισμένου χώρου από την μηχανοποιημένη κυκλοφορία, ειδικά στις λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές.
Η παράπλευρη βλάβη αυτής της ανάπτυξης είναι ότι οι πεζοί έχουν φτάσει να θεωρούνται ένας μπελάς, και ότι οι πεζοί λόγω του κινδύνου που αντιμετωπίζουν προσπαθούν να δραπετεύσουν απ αυτόν με την υποτιθέμενη προστασία ενός οχήματος. Αυτοί που δεν είναι ικανοί γι αυτό, συχνά – περισσότερο από άλλους χρήστες των δρόμων – πληρώνουν για την χρήση των δρόμων με τις ζωές τους. Στη σημερινή κατάσταση κυκλοφοριακής συμφόρησης, τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και την προκαλούμενη κλιματική αλλαγή, και τις τεράστιες ανθρώπινες θυσίες είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας.
Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι εξαιρετική προσοχή πρέπει να δοθεί:
1. –στις γνώσεις που καταχτήθηκαν στις πλούσιες χώρες όταν κατασκευάζεται η βελτιώνεται η οδική υποδομή στις φτωχές η μέσου επιπέδου χώρες,
2. –στη διόρθωση μη ικανοποιητικών συνθηκών σε όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων,
3. –στη συνύπαρξη των διαφόρων τρόπων κίνησης σε όλους τους σχεδιασμούς νέων η τροποποιούμενων δρόμων, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι τρόποι χαμηλότερης κινητικής ενέργειας να μην εκτοπίζονται από τους τρόπους υψηλότερης κινητικής ενέργειας,
4.– στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου είτε:
i. παρέχοντας ειδικές ζώνες για τους ευάλωτους χρήστες οι οποίες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από μηχανοκίνητα οχήματα, η σε περίπτωση που αυτές δεν υπάρχουν,
ii. να θεσπίσει τα 30 Km/h ως ανώτατο όριο ταχύτητας σ ολόκληρο το δρόμο και να το επιβάλλει με αυστηρότητα
E. Κοινές Πρωτοβουλίες και Δράσεις
Οι ΜΚΟ σχεδιάζουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, και με τις κυβερνήσεις τους και άλλους συμμέτοχους, στους οποίους προσφέρουν την εξειδίκευση τους, σκληρή δουλειά και πάθος- για τον κοινό σκοπό δρόμων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο ή κίνδυνο, ένα ελάχιστο αριθμό θυμάτων, και μια σοβαρή απάντηση σε όλους αυτούς τους θανάτους και τους τραυματισμούς που δεν μπορούν να αποφευχθούν, περιλαμβανόμενης της υποστήριξης για τους τραυματίες και τα πενθούντα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων. Διάφορες παγκόσμιες πρωτοβουλίες, μερικές ήδη σε εξέλιξη και άλλες προτεινόμενες ή σχεδιαζόμενες, προσφέρουν μια ιδεώδη ευκαιρία για συμμετοχή πολιτικών, αντιπροσωπευτικών σωμάτων και ανεξάρτητων, για να αυξηθεί η επαγρύπνηση για τις ανυπόφορες συνέπιες των συγκρούσεων, και για την σύνδεση των ΜΚΟ μεταξύ τους και την αίσθηση της υποστήριξης μέσω κοινών στόχων, εκδηλώσεων και δράσεων. Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι:
1. -οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα πεδία υπεράσπισης και στήριξης των θυμάτων τροχαίων και της οδικής ασφάλειας να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και να διασφαλίζεται η χρηματοδότηση τους,
2. – να στηριχθεί η δημιουργία ενός εθνικού δικτύου στήριξης αποτελούμενου από τις βασικές ΜΚΟ, ώστε να διασφαλιστεί σε εθνικό επίπεδο η στήριξη της οδικής ασφάλειας και των θυμάτων τροχαίων,
3. – να αναγνωριστεί επίσημα και να εφαρμόζεται σε κάθε χώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίας Κυκλοφορίας – την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου όπως έχει υιοθετηθεί από τον ΟΗΕ – καθότι προσφέρει σε όλες τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις την δυνατότητα να αναδείξουν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του τροχαίου κινδύνου, να αναγνωρίσουν τον πόνο οικογενειών και κοινοτήτων (επικεντρώνοντας στη μνήμη) και να ευχαριστήσουν το προσωπικό των επειγόντων καθώς και όλους που σχετίζονται με τους τραυματισμούς των τροχαίων,
4. – να κατασκευαστεί ένα εθνικό μνημείο για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων στην πρωτεύουσα κάθε χώρας- σαν υπόμνηση των χαμένων ζωών και σημείο συνάντησης για την μνήμη και άλλες συγκεντρώσεις ή δραστηριότητες,
5. –να καθιερωθεί και υποστηριχτεί μια Παγκόσμια Ημέρα η Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, η οποία καλύτερο είναι να είναι ξέχωρη από την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, για να δοθεί παραπέρα δυνατότητα για ανάδειξη των συνεπειών του τροχαίου κινδύνου αλλά με ειδική επικέντρωση στην πρόληψη,
6. – να υποστηριχθεί μια Εθνική Συμμαχία Ενάντια στο Τροχαίο Τραύμα, η οποία θα μπορούσε να εμπλέξει εθνικές οργανώσεις και άτομα που εργάζονται στα μετά την σύγκρουση πεδία ιδιαίτερα μέλη της υγειονομικής κοινότητας, και να γίνει μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου - International Coalition Against Road Trauma (ICART)- με τον κοινό σκοπό της ελαχιστοποίησης του τροχαίου τραύματος.
“Η αλλαγή δεν θα συμβεί έτσι ξαφνικά, προωθείται από άνδρες και γυναίκες που το πνεύμα τους προκαλείται και εμπνέεται να δημιουργήσει μια διαφορά.” Olanrewaju Osho, Safety Alliance, Nigeria.
Κάλεσμα των Εθνικών και Διεθνών ΜΚΟ που εργάζονται για την ενίσχυση της οδικής ασφάλειας και των δικαιωμάτων των θυμάτων των τροχαίων συγκρούσεων – ώστε να συμπεριληφθούν οι προτάσεις τους, που βασίζονται σε οδυνηρά αποχτημένη εμπειρία ζωής, στο Σχέδιο Δράσης της Διυπουργική Συνδιάσκεψη της Μόσχας (19 – 20 Νοέμβρη 2009) για να σταματήσει η επιδημία θανάτων και τραυματισμών στους δρόμους.
(Το κείμενο που ακολουθεί υπογράφηκε από 70 οργανώσεις από 40 χώρες του κόσμου που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στις 7&8 Μάη 2009. Ανάμεσα τους οργανώσεις που υπερασπίζονται τα θύματα των τροχαίων όπως η FEVR
( Ευρωπαική Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων), η TAV (Traffic Accident Victims- Ιαπωνία) η Vida Urgente (Βραζιλία) και η Handicap International, οργανώσεις που αγωνίζονται για την οδική ασφάλεια όπως η ASIRT (Αssociation for Safe International Travel ) και η SAADD ( South Africans Against Drunk Driving ), οργανώσεις ευάλωτων χρηστών των δρόμων όπως η IFP ( Διεθνής Ομοσπονδία Πεζών), και η ECF ( Ευρωπαική Ομοσπονδία Ποδηλατιστών).
Το ψήφισμα αυτό θα υποβληθεί στην 1η Παγκόσμια Διυπουργική Συνάντηση με θέμα την Οδική Ασφάλεια που θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα στις 19 και 20 Νοέμβρη 2009.
(Το κείμενο που ακολουθεί υπογράφηκε από 70 οργανώσεις από 40 χώρες του κόσμου που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στις 7&8 Μάη 2009. Ανάμεσα τους οργανώσεις που υπερασπίζονται τα θύματα των τροχαίων όπως η FEVR
( Ευρωπαική Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων), η TAV (Traffic Accident Victims- Ιαπωνία) η Vida Urgente (Βραζιλία) και η Handicap International, οργανώσεις που αγωνίζονται για την οδική ασφάλεια όπως η ASIRT (Αssociation for Safe International Travel ) και η SAADD ( South Africans Against Drunk Driving ), οργανώσεις ευάλωτων χρηστών των δρόμων όπως η IFP ( Διεθνής Ομοσπονδία Πεζών), και η ECF ( Ευρωπαική Ομοσπονδία Ποδηλατιστών).
Το ψήφισμα αυτό θα υποβληθεί στην 1η Παγκόσμια Διυπουργική Συνάντηση με θέμα την Οδική Ασφάλεια που θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα στις 19 και 20 Νοέμβρη 2009.
Από την Ελλάδα συμμετείχαν στην συνάντηση και υπογράφουν το κείμενο οι οργανώσεις ΕΥΘΥΤΑ- Ρόδου και η YOU ARE WHAT U DO – Κώστας Κουβίδης. Το κείμενο υπογράφει επίσης ο πρόσφατα δημιουργημένος Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α. –Ηράκλειο Κρήτης)
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑΤΡΩΝ
-Για μια ριζική αναθεώρηση των απόψεων και των πρακτικών που αναπαράγουν το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων.
-Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (Κυριακή 15 Νοέμβρη) και την Παγκόσμια Διυπουργική Συνδιάσκεψη με θέμα τη
-Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (Κυριακή 15 Νοέμβρη) και την Παγκόσμια Διυπουργική Συνδιάσκεψη με θέμα τη
Σαν άνθρωποι που επανειλημμένα βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το πρόβλημα των τροχαίων συγκρούσεων, όχι σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά με άμεση σωματική και ψυχική επαφή, συμπαραστάτες στην συνήθως άνιση μάχη που δίνουν τα θύματα, έχοντας γνωρίσει από κοντά τον πόνο και τις αβάσταχτες επιπτώσεις που ακόμα και μια μικρή σύγκρουση προκαλεί σε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, δεν μπορούμε να παρατηρούμε απαθείς την αδυναμία επίτευξης των στόχων που κατά καιρούς τίθενται τόσο από την ΕΕ όσο και από τη χώρα μας, ειδικότερα σε σχέση με την μείωση του αριθμού των τροχαίων και των θυμάτων τους.
Αν με ένα γενικό τρόπο η αχαλίνωτη πριμοδότηση του ΙΧ, η ιστορική ανεπάρκεια του οδικού δικτύου, η επιθετική οδήγηση αλλά και η διαφθορά και η έλλειψη οποιασδήποτε συνέπειας για τους θύτες δημιουργούν το πλαίσιο για την διαρκή αναπαραγωγή των τροχαίων συγκρούσεων, η θεωρία πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι «ατυχήματα» και μάλιστα «εξ αμελείας» έρχεται με ένα πολύ ειδικό τρόπο να ξεπλύνει, εφησυχάσει και απενοχοποιήσει τους εμπλεκομένους. Από τον «αμελή» οδηγό που παραβιάζει το κόκκινο, τον «αμελή» δήμαρχο που δεν ξηλώνει τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, τον «αμελή» νομάρχη που ξεχνάει να φτιάξει στηθαία στους γκρεμούς, τον «αμελή» υπουργό που ξεχνάει κάθε υποτροπή να πατάξει την διαφθορά που ο ίδιος δηλώνει πως κυριαρχεί στο χώρο απόκτησης διπλωμάτων οδήγησης.
-Σαν πρώτο βήμα κατάθεσης μιας δήλωσης πως θέλουμε πραγματικά κάτι να αλλάξει, αλλά και σαν ένδειξη σεβασμού στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες από τις τροχαίες συγκρούσεις στη χώρα μας, ζητάμε από όλους -άτομα και φορείς- να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τον όρο «ατύχημα» όταν αναφέρονται σε τροχαίες συγκρούσεις. Ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε πως κανένας τελικά δεν φταίει. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του με ότι αυτό συνεπάγεται.
-Ζητάμε από το Υπουργείο Υγείας να αναλάβει άμεσα δραστικό ρολό στο θέμα της πρόληψης όσο και της μετά τη σύγκρουση φροντίδας. Πρόκειται για ένα μείζον θέμα της δημόσιας Υγείας και του Πολιτισμού (ενδεικτικά: πρώτη αιτία θανάτου και αναπηριών για τους κάτω των 45 ετών ) και όχι θέμα τεχνοκρατικών διευθετήσεων.
-Καλούμε τους συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς του χώρου της Υγείας να υποστηρίξουν ενεργά όλες τις πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των θυμάτων και την αύξηση της οδικής ασφαλείας. Να συμμετάσχουν ενεργά στην Διεθνή Συνεργασία ενάντια στο Οδικό Τραύμα (ICART).
-Ζητάμε από τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση να αναγνωρίσουν, όπως έχει κάνει ο ΟΗΕ από το 2005, την Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων.
-Ζητάμε από την κυβέρνηση να έχει ουσιαστικό λόγο στην Διυπουργική συνάντηση της Μόσχας, να υποστηρίξει το ψήφισμα που με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υ. έχουν υπογράψει πάνω από 70 ΜΚΟ από 40 χώρες του κόσμου που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια και, σαν ένδειξη αλλαγής πορείας, να μην εκπροσωπηθεί από τον Υπουργό Μεταφορών. Μιλάμε για τις ζωές και όχι για τα αυτοκίνητα η δρόμους. Ο άνθρωπος πάνω από το αυτοκίνητο.
Αν με ένα γενικό τρόπο η αχαλίνωτη πριμοδότηση του ΙΧ, η ιστορική ανεπάρκεια του οδικού δικτύου, η επιθετική οδήγηση αλλά και η διαφθορά και η έλλειψη οποιασδήποτε συνέπειας για τους θύτες δημιουργούν το πλαίσιο για την διαρκή αναπαραγωγή των τροχαίων συγκρούσεων, η θεωρία πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι «ατυχήματα» και μάλιστα «εξ αμελείας» έρχεται με ένα πολύ ειδικό τρόπο να ξεπλύνει, εφησυχάσει και απενοχοποιήσει τους εμπλεκομένους. Από τον «αμελή» οδηγό που παραβιάζει το κόκκινο, τον «αμελή» δήμαρχο που δεν ξηλώνει τις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες, τον «αμελή» νομάρχη που ξεχνάει να φτιάξει στηθαία στους γκρεμούς, τον «αμελή» υπουργό που ξεχνάει κάθε υποτροπή να πατάξει την διαφθορά που ο ίδιος δηλώνει πως κυριαρχεί στο χώρο απόκτησης διπλωμάτων οδήγησης.
-Σαν πρώτο βήμα κατάθεσης μιας δήλωσης πως θέλουμε πραγματικά κάτι να αλλάξει, αλλά και σαν ένδειξη σεβασμού στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες από τις τροχαίες συγκρούσεις στη χώρα μας, ζητάμε από όλους -άτομα και φορείς- να σταματήσουν να χρησιμοποιούν τον όρο «ατύχημα» όταν αναφέρονται σε τροχαίες συγκρούσεις. Ας σταματήσουμε να υποκρινόμαστε πως κανένας τελικά δεν φταίει. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του με ότι αυτό συνεπάγεται.
-Ζητάμε από το Υπουργείο Υγείας να αναλάβει άμεσα δραστικό ρολό στο θέμα της πρόληψης όσο και της μετά τη σύγκρουση φροντίδας. Πρόκειται για ένα μείζον θέμα της δημόσιας Υγείας και του Πολιτισμού (ενδεικτικά: πρώτη αιτία θανάτου και αναπηριών για τους κάτω των 45 ετών ) και όχι θέμα τεχνοκρατικών διευθετήσεων.
-Καλούμε τους συνδικαλιστικούς και επιστημονικούς φορείς του χώρου της Υγείας να υποστηρίξουν ενεργά όλες τις πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των θυμάτων και την αύξηση της οδικής ασφαλείας. Να συμμετάσχουν ενεργά στην Διεθνή Συνεργασία ενάντια στο Οδικό Τραύμα (ICART).
-Ζητάμε από τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση να αναγνωρίσουν, όπως έχει κάνει ο ΟΗΕ από το 2005, την Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων.
-Ζητάμε από την κυβέρνηση να έχει ουσιαστικό λόγο στην Διυπουργική συνάντηση της Μόσχας, να υποστηρίξει το ψήφισμα που με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υ. έχουν υπογράψει πάνω από 70 ΜΚΟ από 40 χώρες του κόσμου που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια και, σαν ένδειξη αλλαγής πορείας, να μην εκπροσωπηθεί από τον Υπουργό Μεταφορών. Μιλάμε για τις ζωές και όχι για τα αυτοκίνητα η δρόμους. Ο άνθρωπος πάνω από το αυτοκίνητο.
ΚΑΛΕΣΜΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
-Κοινό κάλεσμα οργανώσεων που ασχολούνται με την υπεράσπιση των θυμάτων των τροχαίων συγκρούσεων και δυστυχημάτων εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων ( Κυριακή 15 Νοεμβρίου) και της 1ης Διυπουργικής Συνάντησης για την Οδική Ασφάλεια (Μόσχα: 19&20 Νοεμβρίου).
-Υπογράφεται από τις οργανώσεις:
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α. – Ρόδος
efthita-rodos.blogspot.com
επικοινωνία: efthita_rh@yahoo.gr 6946443419, Καρύδη Ελένη
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- Ηράκλειο Κρήτης
επικοινωνία: esyprota@gmail.com 6973030029, Λιονάκης Γιάννης
YΟU ARE WHAT UDO- Κώστας Κουβίδης- Αθήνα
www.kostaskouvidis.com
επικοιμωνία: youarewhatudokk@gmail.com , 6971542433 Κουβίδης Γιώργος
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - Αθήνα
επικοινωνία:stavstelios@yahoo.gr, Σταυρουλάκης Μανόλης ,6977229631
Το ψήφισμα αυτό είναι ανοιχτό για υπογραφή από όλες τις οργανώσεις και πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται για την υπεράσπιση των θυμάτων και την βελτίωση της οδικής ασφάλειας ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα κάλεσμα για συντονισμό της δράσης όλων όσων έχουν γνωρίσει τον πόνο της απώλειας προσώπων , μελών ή ικανοτήτων σαν αποτέλεσμα τροχαίου συμβάντος καθώς και των ευάλωτων χρηστών των δρόμων. Η σιωπή τελείωσε
-Υπογράφεται από τις οργανώσεις:
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α. – Ρόδος
efthita-rodos.blogspot.com
επικοινωνία: efthita_rh@yahoo.gr 6946443419, Καρύδη Ελένη
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- Ηράκλειο Κρήτης
επικοινωνία: esyprota@gmail.com 6973030029, Λιονάκης Γιάννης
YΟU ARE WHAT UDO- Κώστας Κουβίδης- Αθήνα
www.kostaskouvidis.com
επικοιμωνία: youarewhatudokk@gmail.com , 6971542433 Κουβίδης Γιώργος
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - Αθήνα
επικοινωνία:stavstelios@yahoo.gr, Σταυρουλάκης Μανόλης ,6977229631
Το ψήφισμα αυτό είναι ανοιχτό για υπογραφή από όλες τις οργανώσεις και πρωτοβουλίες που δραστηριοποιούνται για την υπεράσπιση των θυμάτων και την βελτίωση της οδικής ασφάλειας ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ένα κάλεσμα για συντονισμό της δράσης όλων όσων έχουν γνωρίσει τον πόνο της απώλειας προσώπων , μελών ή ικανοτήτων σαν αποτέλεσμα τροχαίου συμβάντος καθώς και των ευάλωτων χρηστών των δρόμων. Η σιωπή τελείωσε
Η σιωπή τελείωσε…
Παγκόσμια Μέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009
από την Παγκόσμια Μνήμη στην Παγκόσμια Δράση…
Παγκόσμια Διυπουργική Συνάντηση για την Οδική Ασφάλεια
19 & 20 Νοεμβρίου 2009 Μόσχα
- Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώνονται σε τροχαία κάθε χρόνο υπολογίζεται σε περίπου 1,2 εκατομμύρια, ενώ ο αριθμός τραυματισμών μπορεί να είναι και ως 50 εκατομμύρια… χωρίς αυξημένες προσπάθειες και νέες πρωτοβουλίες, ο συνολικός αριθμός θανάτων και τραυματισμών από τροχαία προβλέπεται να αυξηθεί περίπου 65% μεταξύ του 2000 και 2020 παγκοσμίως, και στις χώρες χαμηλού – μεσαίου εισοδήματος οι θάνατοι αναμένονται να αυξηθούν μέχρι 80%. - η πλειοψηφία αυτών των θανάτων μεταξύ των ‘ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου’.
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), 2004 ‘Προλαμβάνοντας τους τραυματισμούς από τροχαία:
μια προοπτική Δημόσιας Υγείας για την Ευρώπη’.
Από το 2005 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων των Τροχαίων Δυστυχημάτων (απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ 60/5, 26 Οκτώβρη 2005) και κάλεσε τις κυβερνήσεις των χωρών μελών να την αναγνωρίσουν και αυτές. Τέσσερα χρόνια, μετά και αφού έχουν προστεθεί εκατομμύρια νεκρών και αναπήρων τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί λοιπόν δεν υιοθετείται μια τέτοια φαινομενικά «χωρίς κόστος» απόφαση; Ξέρουμε ότι ο θάνατος σε τροχαίο δεν αποτελεί πλέον είδηση (με εξαίρεση τα πολύνεκρα η κάποια που πληρούν τις προδιαγραφές της «μακάβριας» είδησης). Ξέρουμε ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και τα θύματα των τροχαίων δεν ανήκουν σ αυτούς. Στη δημόσια σφαίρα δεν υπάρχει χώρος γι αυτούς που έχασαν ανθρώπους τους η μέλος του σώματος τους η ικανότητες τους από τροχαίο. Αυτό απαιτεί η εύρυθμη και χωρίς ενοχές λειτουργία της κοινωνίας.
Ωστόσο κάτι φαίνεται να αλλάζει: το 1993 ξεκίνησε στην Ευρώπη η πραγματοποίηση εκδηλώσεων από την Eυρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων (FEVR) και σύντομα επεκτάθηκε σε όλες τις ηπείρους από ανάλογες οργανώσεις. Το 2003 ο Π.Ο.Υγείας υιοθέτησε αυτήν την πρόταση και το 2005 αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ (η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου). Παρά την αδιαφορία των κυβερνήσεων και φέτος θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για να επισημανθεί πως:
-Δεν ξεχνάμε τους ανθρώπους μας που χάθηκαν από τον παραλογισμό και τις εγκληματικές παραλήψεις που διέπουν την κατάσταση στους δρόμους.
-Δεν ξεχνάμε τους ανθρώπους μας που χάθηκαν από την εγκληματική συμπεριφορά οδηγών, υπερεκτιμώντας τις ικανότητές τους και αδιαφορώντας για τον Κ.Ο.Κ
-Δεν ξεχνάμε πως η φροντίδα για τα θύματα και τις οικογένειες τους είναι ανύπαρκτη και στην ουσία βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αδιαφορία που ξανασκοτώνει..
-Δεν ξεχνάμε πως η κατάσταση παραμένει η ιδία από άποψη δεικτών αλλά ακόμα πιο επικίνδυνη από την άποψη της ύπαρξης μέσα στην κυκλοφορία.
- Γι αυτά και για πολλά άλλα που τα θύματα γνωρίζουν καλά, καλούμε:
1)Τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων και δυστυχημάτων, τις οικογένειες και τους φίλους τους να σπάσουν την σιωπή. Είναι απίστευτο στην Ελλάδα που κατέχει την πρωτοπορία ανάμεσα στις χώρες της παλιάς ΕΕ, oι αντιδράσεις σ αυτό που συμβαίνει στους δρόμους να είναι οι υποτονικότερες σε όλη την Ευρώπη.
2)Τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου: πεζούς, ποδηλάτες, παιδιά, ηλικιωμένους, μοτοσικλετιστές να ξανα-διεκδικήσουν την πόλη και μαζί της την μνήμη και τον σεβασμό.
3)Τις κοινωνικές οργανώσεις να ασχοληθούν συστηματικά με το ζήτημα των τροχαίων συγκρούσεων που αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου – χωρίς ουσιαστική πτωτική τάση- για τη νεολαία.
4)Τα πολιτικά κόμματα, τον πρόεδρο της Βουλής,, την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να ενεργήσουν για να αναγνωριστεί άμεσα σαν Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου σηματοδοτώντας έτσι την ανάγκη να ξανασκεφτούμε συνολικά σαν κοινωνία το δρόμο που ακολουθούμε.
Στις 19 & 20 Νοεμβρίου πραγματοποιείται η πρώτη παγκόσμια διυπουργική συνάντηση για την οδική ασφάλεια στη Μόσχα . Ζητάμε από την κυβέρνηση να γνωστοποιήσει άμεσα τις θέσεις με τις οποίες θα συμμετάσχει σ αυτή την εξαιρετικά σημαντική συνάντηση.
Από την μεριά μας όπως και άλλες ΜΚΟ στις περισσότερες χώρες του πλανήτη ζητάμε η χώρα μας να συμβάλει ώστε η συνάντηση της Μόσχας να μη μετατραπεί σε μια συνάντηση Υπουργών Μεταφορών: έχουμε να κάνουμε με ένα μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και πολιτισμού και όχι με ένα πρόβλημα τεχνικών διευθετήσεων. Από αυτή την άποψη τα εμπλεκόμενα υπουργεία είναι πολλά και ανάμεσα τους οπωσδήποτε αυτά της Παιδείας και δια Βίου Εκπαίδευσης, της Υγείας, του Πολιτισμού, της Προστασίας του Πολίτη κ.α. Επισημαίνουμε ότι η πρόσκληση είναι ανοιχτή και εναπόκειται στην κυβέρνηση να αποφασίσει ποιον η ποιους θα στείλει.
Δεν θέλουμε μια συνάντηση που θα προσαρμόζει τον άνθρωπο στο αυτοκίνητο άλλα μια συνάντηση που θα αντιστρέψει την ιεράρχηση που έχει επιβληθεί στους χρήστες του δρόμου, που θα βάλει τον άνθρωπο πάνω από τη μηχανή.
Για αυτό θεωρούμε ότι το ψήφισμα που υπογράφτηκε από 70 ΜΚΟ που ασχολούνται με την υπεράσπιση των θυμάτων και την οδική ασφάλεια, που συναντήθηκαν με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υ. στις 7 & 8 Μαΐου στις Βρυξέλλες, και που θα υποστηριχτεί με την παρουσία των ΜΚΟ στη συνάντηση της Μόσχας αποτελεί την μόνη βάση συζήτησης και ένα ουσιαστικό πλαίσιο απόφασης αν πραγματικά θέλουμε να σταματήσουμε την επιδημία των θανάτων, αναπηριών και τραυματισμών στους δρόμους.
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009
από την Παγκόσμια Μνήμη στην Παγκόσμια Δράση…
Παγκόσμια Διυπουργική Συνάντηση για την Οδική Ασφάλεια
19 & 20 Νοεμβρίου 2009 Μόσχα
- Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των ανθρώπων που σκοτώνονται σε τροχαία κάθε χρόνο υπολογίζεται σε περίπου 1,2 εκατομμύρια, ενώ ο αριθμός τραυματισμών μπορεί να είναι και ως 50 εκατομμύρια… χωρίς αυξημένες προσπάθειες και νέες πρωτοβουλίες, ο συνολικός αριθμός θανάτων και τραυματισμών από τροχαία προβλέπεται να αυξηθεί περίπου 65% μεταξύ του 2000 και 2020 παγκοσμίως, και στις χώρες χαμηλού – μεσαίου εισοδήματος οι θάνατοι αναμένονται να αυξηθούν μέχρι 80%. - η πλειοψηφία αυτών των θανάτων μεταξύ των ‘ευάλωτων χρηστών του οδικού δικτύου’.
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), 2004 ‘Προλαμβάνοντας τους τραυματισμούς από τροχαία:
μια προοπτική Δημόσιας Υγείας για την Ευρώπη’.
Από το 2005 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνώρισε την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων των Τροχαίων Δυστυχημάτων (απόφαση Γενικής Συνέλευσης ΟΗΕ 60/5, 26 Οκτώβρη 2005) και κάλεσε τις κυβερνήσεις των χωρών μελών να την αναγνωρίσουν και αυτές. Τέσσερα χρόνια, μετά και αφού έχουν προστεθεί εκατομμύρια νεκρών και αναπήρων τίποτα δεν έχει γίνει προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί λοιπόν δεν υιοθετείται μια τέτοια φαινομενικά «χωρίς κόστος» απόφαση; Ξέρουμε ότι ο θάνατος σε τροχαίο δεν αποτελεί πλέον είδηση (με εξαίρεση τα πολύνεκρα η κάποια που πληρούν τις προδιαγραφές της «μακάβριας» είδησης). Ξέρουμε ότι την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Και τα θύματα των τροχαίων δεν ανήκουν σ αυτούς. Στη δημόσια σφαίρα δεν υπάρχει χώρος γι αυτούς που έχασαν ανθρώπους τους η μέλος του σώματος τους η ικανότητες τους από τροχαίο. Αυτό απαιτεί η εύρυθμη και χωρίς ενοχές λειτουργία της κοινωνίας.
Ωστόσο κάτι φαίνεται να αλλάζει: το 1993 ξεκίνησε στην Ευρώπη η πραγματοποίηση εκδηλώσεων από την Eυρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων (FEVR) και σύντομα επεκτάθηκε σε όλες τις ηπείρους από ανάλογες οργανώσεις. Το 2003 ο Π.Ο.Υγείας υιοθέτησε αυτήν την πρόταση και το 2005 αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ (η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου). Παρά την αδιαφορία των κυβερνήσεων και φέτος θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για να επισημανθεί πως:
-Δεν ξεχνάμε τους ανθρώπους μας που χάθηκαν από τον παραλογισμό και τις εγκληματικές παραλήψεις που διέπουν την κατάσταση στους δρόμους.
-Δεν ξεχνάμε τους ανθρώπους μας που χάθηκαν από την εγκληματική συμπεριφορά οδηγών, υπερεκτιμώντας τις ικανότητές τους και αδιαφορώντας για τον Κ.Ο.Κ
-Δεν ξεχνάμε πως η φροντίδα για τα θύματα και τις οικογένειες τους είναι ανύπαρκτη και στην ουσία βρίσκονται αντιμέτωποι με μια αδιαφορία που ξανασκοτώνει..
-Δεν ξεχνάμε πως η κατάσταση παραμένει η ιδία από άποψη δεικτών αλλά ακόμα πιο επικίνδυνη από την άποψη της ύπαρξης μέσα στην κυκλοφορία.
- Γι αυτά και για πολλά άλλα που τα θύματα γνωρίζουν καλά, καλούμε:
1)Τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων και δυστυχημάτων, τις οικογένειες και τους φίλους τους να σπάσουν την σιωπή. Είναι απίστευτο στην Ελλάδα που κατέχει την πρωτοπορία ανάμεσα στις χώρες της παλιάς ΕΕ, oι αντιδράσεις σ αυτό που συμβαίνει στους δρόμους να είναι οι υποτονικότερες σε όλη την Ευρώπη.
2)Τους ευάλωτους χρήστες του οδικού δικτύου: πεζούς, ποδηλάτες, παιδιά, ηλικιωμένους, μοτοσικλετιστές να ξανα-διεκδικήσουν την πόλη και μαζί της την μνήμη και τον σεβασμό.
3)Τις κοινωνικές οργανώσεις να ασχοληθούν συστηματικά με το ζήτημα των τροχαίων συγκρούσεων που αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου – χωρίς ουσιαστική πτωτική τάση- για τη νεολαία.
4)Τα πολιτικά κόμματα, τον πρόεδρο της Βουλής,, την κυβέρνηση και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να ενεργήσουν για να αναγνωριστεί άμεσα σαν Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, η τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου σηματοδοτώντας έτσι την ανάγκη να ξανασκεφτούμε συνολικά σαν κοινωνία το δρόμο που ακολουθούμε.
Στις 19 & 20 Νοεμβρίου πραγματοποιείται η πρώτη παγκόσμια διυπουργική συνάντηση για την οδική ασφάλεια στη Μόσχα . Ζητάμε από την κυβέρνηση να γνωστοποιήσει άμεσα τις θέσεις με τις οποίες θα συμμετάσχει σ αυτή την εξαιρετικά σημαντική συνάντηση.
Από την μεριά μας όπως και άλλες ΜΚΟ στις περισσότερες χώρες του πλανήτη ζητάμε η χώρα μας να συμβάλει ώστε η συνάντηση της Μόσχας να μη μετατραπεί σε μια συνάντηση Υπουργών Μεταφορών: έχουμε να κάνουμε με ένα μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας και πολιτισμού και όχι με ένα πρόβλημα τεχνικών διευθετήσεων. Από αυτή την άποψη τα εμπλεκόμενα υπουργεία είναι πολλά και ανάμεσα τους οπωσδήποτε αυτά της Παιδείας και δια Βίου Εκπαίδευσης, της Υγείας, του Πολιτισμού, της Προστασίας του Πολίτη κ.α. Επισημαίνουμε ότι η πρόσκληση είναι ανοιχτή και εναπόκειται στην κυβέρνηση να αποφασίσει ποιον η ποιους θα στείλει.
Δεν θέλουμε μια συνάντηση που θα προσαρμόζει τον άνθρωπο στο αυτοκίνητο άλλα μια συνάντηση που θα αντιστρέψει την ιεράρχηση που έχει επιβληθεί στους χρήστες του δρόμου, που θα βάλει τον άνθρωπο πάνω από τη μηχανή.
Για αυτό θεωρούμε ότι το ψήφισμα που υπογράφτηκε από 70 ΜΚΟ που ασχολούνται με την υπεράσπιση των θυμάτων και την οδική ασφάλεια, που συναντήθηκαν με πρωτοβουλία του Π.Ο.Υ. στις 7 & 8 Μαΐου στις Βρυξέλλες, και που θα υποστηριχτεί με την παρουσία των ΜΚΟ στη συνάντηση της Μόσχας αποτελεί την μόνη βάση συζήτησης και ένα ουσιαστικό πλαίσιο απόφασης αν πραγματικά θέλουμε να σταματήσουμε την επιδημία των θανάτων, αναπηριών και τραυματισμών στους δρόμους.
1η Νοεμβρίου 2009
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α- ΡΟΔΟΣ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
(Εταιρεία Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων)
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
(Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων)
YOU ARE WHAT U DO – ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΒΙΔΗΣ – ΑΘΗΝΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - Αθήνα
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α- ΡΟΔΟΣ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
(Εταιρεία Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων)
Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.Τ.Α.- ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
(Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων)
YOU ARE WHAT U DO – ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΒΙΔΗΣ – ΑΘΗΝΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - Αθήνα