
Πρόκειται για μια τάση που θα ενταθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον, όπως φαίνεται και από το παράδειγμα της Fiat. Το 2010 τα μοντέλα της ιταλικής μάρκας με ίδια πατώματα διέθεταν 55% κοινά μέρη, το 2014 το ποσοστό των κοινών εξαρτημάτων θα φτάνει το 70%. Χάρη σε αυτή τη στρατηγική η Fiat εξοικονόμησε το 2010 περίπου 55% στο κόστος έρευνας και εξέλιξης και 30% σε ύψος επένδυσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Volkswagen, ο όμιλος PSA (Peugeot και Citroen) και η Renault χρησιμοποιούν το ίδιο πάτωμα κατά μέσον όρο σε τέσσερα διαφορετικά μοντέλα τους και η Hyundai σε περισσότερα από πέντε.
Η συγκράτηση της τελικής τιμής ενός νέου μοντέλου οφείλεται επίσης αρκετές φορές στη συνεργασία ακόμη και μεταξύ ανταγωνιστικών αυτοκινητοβιομηχανιών στους τομείς εξέλιξης, παραγωγής, αγοράς εξαρτημάτων κτλ. Οι συνεργασίες δεν περιορίζονται μόνο στην κατηγορία των Ι.Χ., αλλά καταγράφονται συχνά στα ελαφρά επαγγελματικά οχήματα, καθώς και στην εξέλιξη νέων κινητήρων για αυτοκίνητα συμβατικής τεχνολογίας και για ηλεκτροκίνητα μοντέλα.
Ο καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει τους «δεσμούς αίματος» του αυτοκινήτου που σκοπεύει να αγοράσει, δηλαδή με ποια άλλα μοντέλα μοιράζεται το ίδιο πάτωμα και άλλα μηχανικά μέρη (π.χ. τον κινητήρα και το σασμάν). Αλλιώς ενδέχεται να ακριβοπληρώσει ένα μοντέλο, το οποίο διαφέρει ουσιαστικά μόνον εξωτερικά και σε λεπτομέρειες από ένα άλλο, που στοιχίζει όμως αρκετά φθηνότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου