René Magritte “Η επιστροφή” 1940
Την Κυριακή 27 και την Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου τα γραφεία μας στην Αθήνα ( Πατησίων 48, 4ος όροφος) θα είναι ανοικτά την Κυριακή από τις 3 και 30 μμ και την Δευτέρα από τις 5 και 30 μμ.
Θα υπάρχουν φαγητά, γλυκά και ποτά φτιαγμένα από τα μέλη μας αλλά το κυριότερο θα υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να μιλήσουν και που θέλουν ν ακούσουν.
Τις ημέρες αυτές όλοι/ες βιώνουμε την απουσία με ακόμα πιο οδυνηρό τρόπο.
Όχι πια μόνοι.
Ελάτε να γνωριστούμε. Οι μέρες είναι δύσκολες, αλλά όπως έγραψε και μια φίλη (ΕΔΩ)
«Μην αφήνετε τον εαυτό σας να πέσει κι αν δεν μπορείτε να το αποφύγετε, τότε αφήστε τον να πέσει στην αγκαλιά αγαπημένων προσώπων».
Ολοι/ες ευπρόσδεκτοι.
Η είσοδος εννοείται ότι είναι ελεύθερη.
Θα γίνει προβολή των κινηματογραφιών ταινιών:
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου στις 6και 30 μμ
Λευκό Σεντόνι
Αύγουστος. Αφόρητη ζέστη. Η αδιάκοπη πορεία των αυτοκινήτων καθώς προσπερνούν τη μοναξιά της επαρχίας. Μοναδική φιγούρα στην ερημιά αυτού του τόπου μια γυναίκα που περνά τις ώρες στην εθνική οδό. Δεν έχει κανένα προορισμό παρα μόνο τις μνήμες της.
Σκηνοθεσία: Σόνια Λίζα Κέντερμαν Μουσική: Μανώλης Μανιός Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
Διάρκεια: 19 λεπτά.
Παίζουν: Κωνσταντίνα Τάκαλου, Υβόνη Μαλτέζου, Δαυίδ Μαλτέζε, Ελευθερία Ρουσάκη, Φαίδρα Γαρδούνη
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου στις 7 μμ
Koyaanisqatsi : Life Out of Balance
Σκηνοθεσία: Godfrey Reggio
Μουσική: Philip Glass Παραγωγή: Francis Ford Coppola
Διάρκεια: 86 λεπτά.
Στη γλώσσα των ινδιάνων Χόπι, «κάτσι» σημαίνει, ζωή.«Κογιανισκάτσι», σημαίνει ζωή χωρίς ισορροπία, ανισσόροπη, τρελή, σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση. Ο Ρέτσιο καταγράφει αυτήν την τρέλα. Ξεκινάει γλυκά και μας μεταφέρει στην ομορφιά της γης, τους ανθρώπους και τη φύση, κοντά στα σύννεφα, τα νερά, τα λουλούδια, τα δέντρα, τις θάλασσες, τα βουνά. Και ύστερα μας αστράφτει ένα χαστούκι. Όχι επειδή είναι βίαιος, βίαιος είναι ο κόσμος, αυτός μας δίνει ένα χαστούκι αφύπνισης και μας πετάει κατάμουτρα τις εικόνες της καθημερινότητάς μας.
Ο ουρανός μαυρίζει, τα εργοστάσια ξερνούν θάνατο, τα νερά μεταφέρουν δηλητήριο, οι άνθρωποι ασφυκτιούν μέσα στις πόλεις, δεν είναι οι άνθρωποι που βλέπαμε πριν. Είναι βλοσυροί, με την αγωνία στα μάτια, κινούνται μηχανικά, διεκπεραιώνουν, δε ζουν. Η ομορφιά γίνεται ασχήμια, η χαρά γίνεται λύπη, το φως γίνεται σκοτάδι, τα χρώματα εξαφανίζονται, ο πλανήτης καταστρέφεται. (Στρ. Κερσανίδης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου