Με το μηχανάκι σε παιδική χαρά

Προχτές το απόγευμα είχαμε πάει στις κούνιες.

Ξαφνικά, βλέπω δίπλα μου κάποιον με μηχανάκι μέσα στην παιδική χαρά!

Όπως κατάλαβα αργότερα ήταν διανομέας που, αντί να παρκάρει στην είσοδο της παιδικής χαράς και να παραδώσει την παραγγελία με τα πόδια, προτίμησε να χρησιμοποιήσει τη ράμπα της εισόδου και όρμησε στην παιδική χαρά καβάλα! 

(Σημεωτέον πως τώρα που καλοκαίριασε τ' απογεύματα η παιδική χαρά είναι είναι γεμάτη παιδιά που παίζουν τρέχοντας προς κάθε κατεύθυνση. Αν προσέξετε τη φωτογραφία θα δείτε κούνιες, γύρω-γύρω και τραμπάλες πίσω του, ενώ πίσω μου, εκτός φωτογραφίας, υπάρχουν κούνιες για νήπια και κατασκευές με πολύζυγα και τσουλήθρες. Με λίγα λόγια δεν έμεινε στην άκρη, αλλά προχώρησε βαθιά μέσα στην παιδική χαρά.)

Πάω λοιπόν και του λέω "Μα τι κάνεις, εδώ μπαίνεις με το μηχανάκι;" κι ο διανομέας αρχίζει τις φωνές. Φωνάζει ο κλέφτης που λέμε. 

Μαζεύεται κόσμος γύρω και του λένε "Ρε φίλε, δε γίνεται, στην παιδική χαρά με το μηχανάκι" κι εκείνος σε στιλ "Τη δουλειά μου έκανα, μην το κάνουμε θέμα τώρα".

Βγάζω τη μηχανή και παίρνω μια φωτογραφία για να κρατήσω τον αριθμό του γιατί φαίνεται πως ο τύπος δεν καταλαβαίνει γρυ - ίσως να καταλάβει τη γλώσσα της αστυνομίας.

Με το που βλέπει την κάμερα σηκώνεται πάνω, αφήνει το μηχανάκι κι έρχεται κοντά μου φωνάζοντας σε έξαλλη κατάσταση τρομάζοντας και τα παιδιά που είχαν μαζευτεί τριγύρω. Ούτε λίγο ούτε πολύ με απειλεί με μήνυση επειδή τον φωτογράφησα! Και να θέλει να μου πάρει τη μηχανή από τα χέρια. Και ν' απαιτεί να σβήσω τη φωτογραφία. Για συγνώμη και να φύγει από την παιδική χαρά ούτε λόγος!

Τελικά κάλεσα την αστυνομία, στις 19:29 ακριβώς κι ο διανομέας έφυγε.

Μετά από κάμποση ώρα, η αστυνομία δεν είχε φανεί ακόμη. Ο διανομέας, που θά 'χε αφήσει κάπου το μηχανάκι του, νά 'τος κι έρχεται στην παιδική χαρά να μου ξαναφωνάξει. Μόνο όταν μπήκαν στη μέση κι άλλοι μαζεύτηκε λίγο.

Στο μεταξύ τα παιδιά παίζουν, θέλουν νερό, κλαίνε γιατί γρατζούνισαν το γόνατο - η ώρα περνά αλλά η αστυνομία πουθενά.
Ξαναεμφανίζεται αυτός, με μια νέα κοπέλα που μας τη συστήνει ως "δικηγόρο" του - ούτε όνομα, ούτε κάρτα, τίποτα. Τουλάχιστον ήταν πιο λογική από εκείνον και προσπαθούσε να τον ηρεμήσει όσο εκείνος συνέχιζε να πηγαίνει πάνω-κάτω μονολογώντας έξαλλος (γιατί άραγε; Επειδή θίχτηκε το δικαίωμά του να πηγαίνει όπου θέλει με το μηχανάκι;).

Η αστυνομία ακόμη να εμφανιστεί.

Τέλος, αφού έχει ήδη πάει εννιά η ώρα, μιάμιση ώρα μετά την αρχική κλήση, μαζεύω τα παιδιά και φεύγουμε.

Στο δρόμο παίρνω πάλι το 100 και ρωτώ τι έγινε η κλήση μου, αλλά η υπάλληλος της βάρδιας δεν ξέρει να μου πει.

Αυτή τη στιγμή εκείνο που με προβληματίζει περισσότερο δεν είναι το ότι δεν εμφανίστηκε η αστυνομία (την οποία πληρώνουμε με τους φόρους μας).

Αυτό που με κάνει να τρέμω είναι πως, αφού δε βρέθηκε κανείς να τον σταματήσει, θα ξαναμπεί στην παιδική χαρά. Κι αν την επόμενη φορά πεταχτεί ένα νήπιο μπροστά του;

Κι ακόμη τρέμω γιατί ξέρω πως με τον ίδιο σεβασμό που έδειξε στην παιδική χαρά θα δείξει και στον επόμενο μονόδρομο ή πεζόδρομο, στο επόμενο ΣΤΟΠ ή κόκκινο φανάρι. Και φοβάμαι πως οδηγώντας έτσι, είναι θέμα χρόνου πριν χάσει τη ζωή του ή πάρει τη ζωή κάποιου άλλου.

Κι αυτό που μ' έκανε να ξενυχτήσω χτες και σίγουρα θα με κρατήσει άγρυπνη και σήμερα είναι  η "ιερή αγανάκτηση" του διανομέα για το δικαίωμά του να μπαίνει ανενόχλητος σ' ένα χώρο όπου οι γονείς αφήνουν μικρά παιδιά να παίξουν ελεύθερα, πιστεύοντας ότι είναι ασφαλή. Και μου κλέβει τον ύπνο η σκέψη ότι δεν είναι μόνος του, αλλά ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι με τα ίδια μυαλά που κάθε μέρα πληθαίνουν γύρω μας.

Εύχομαι να μη συναντήσετε κανέναν απ' αυτούς στο δρόμο σας.

Αναδημοσίευση: mamastodromo.blogspot.gr