Τρία χρόνια χωρίς τη Στέλλα και το Γιάννη…

Μόνο Αγάπη και Περηφάνια γι αυτά τα παιδιά. Μόνο ντροπή γι αυτή τη χώρα.

Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το φοβερό τροχαίο που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους η Στέλλα Μούσχου και ο Γιάννης Στρογγυλός που περπατούσαν μαζί με το σκυλί τους (νεκρό κι αυτό) έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Κουνουπιδιανά Χανίων.

Θύματα ενός οδηγού που σ ένα δρόμο με όριο τα 40km/h έτρεχε με 127km/h (και αφού κτύπησε τα παιδιά επιτάχυνε στα 170).

Θύματα μιας πολιτείας που δεν είχε διασφαλίσει με κανένα τρόπο επί δεκαετίες την ασφαλή πρόσβαση  χιλιάδων παιδιών στο Πολυτεχνείο Κρήτης.

Ήταν θέμα χρόνου για να συμβεί με θύμα τον οποιονδήποτε.

Ο χρόνος ήταν τελικά το ξημέρωμα της 17ης Αυγούστου 2017 και τα θύματα ήταν ο Γιάννης και η Στέλλα.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα από την πρώτη στιγμή χαρακτήρισε απαράδεκτη την ασκηθείσα δίωξη, για «ανθρωποκτονίες από αμέλεια» σε βαθμό πλημμελήματος. (Αναλυτικά: ΕΔΩ)

Σήμερα τρία χρόνια μετά δεν έχει καν πραγματοποιηθεί ούτε το πρωτόδικο ποινικό δικαστήριο χάρη στη μεθόδευση του να ορίζεται η υπόθεση από τις τελευταίες στο πινάκιο. Έτσι:

• Η υπόθεση που ορίστηκε αρχικά να εκδικαστεί στις 22 Μαρτίου 2019 … τοποθετήθηκε 32η στο πινάκιο σε σύνολο 34 υποθέσεων με αποτέλεσμα να αναβληθεί «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου».
• Με χαρακτηριστική άνεση η υπόθεση προσδιορίστηκε να εκδικαστεί ένα ολόκληρο χρόνο μετά, στις 13 Μαρτίου 2020.
• Στις 12 Μαρτίου 2020 ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού λειτουργίας των δικαστηρίων (λόγω COVID) και υποθέσεις που δεν κινδύνευαν άμεσα με παραγραφή δεν εκδικάζονταν. Έτσι η υπόθεση αναβλήθηκε ξανά με άγνωστη μέχρι σήμερα την ημερομηνία (πιθανής) εκδίκασης της.

Θεωρούμε απαράδεκτη, προσβλητική στη Μνήμη το θυμάτων και σαδιστική απέναντι στις οικογένειες τους την αντιμετώπισης αυτής της υπόθεσης που συντάραξε το πανελλήνιο σαν μια μικρουπόθεση ρουτίνας στα δικαστικά χρονικά.

Ως πότε εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής θα μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι, με καταπατήσεις, ζωοκλοπές, ξυλοδαρμούς κα και θα αναβάλλονται διαρκώς με διάφορους λόγους και προφάσεις;

Τρία χρόνια μετά στους δρόμους της Κρήτης οι συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατο τη Στέλλα και το Γιάννη εξακολουθούν να σπέρνουν το θάνατο καθημερινά. (55 νεκροί το 2017, 58 νεκροί το 2018, 60 νεκροί το 2019 στο οδικό δίκτυο της Κρήτης).

Το κράτος που αρνείται μέχρι σήμερα να εντάξει την παραβίαση των ορίων ταχύτητας στις ιδιαίτερα επικίνδυνες παραβάσεις του ΚΟΚ, που αρνήθηκε να συμπεριλάβει την ταχύτητα στα αίτια που μπορούν να χαρακτηρίσουν ένα φόνο στην άσφαλτο σαν κακούργημα (τελευταία τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα) είναι ο ηθικός αυτουργός γι αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει στους δρόμους και στις δικαστικές αίθουσες.

• Όχι πια κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα.
• Στη Μνήμη της Στέλλας και του Γιάννη και των χιλιάδων θυμάτων στην άσφαλτο ας αγωνιστούμε για να θέσουμε ένα τέλος στην ασυδοσία και στην ατιμωρησία των τραμπούκων του οδικού δικτύου, για να υιοθετηθούν και να υλοποιηθούν πολιτικές πρόληψης σ όλους τους τομείς που αφορούν στην οδική ασφάλεια.

17 Αυγούστου 2020

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα 

ΕΥΘΥΤΑ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΡΟΔΟΥ