Παράδοξα…

 

Αυτό τον καιρό αν κάποιου τύχει να τρυπήσουν τα παπούτσια δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει. Μπορεί βέβαια, αν έχει κάποια ευχέρεια με τους υπολογιστές (ή ζητήσει χάρη από κάποιον που έχει), να προσπαθήσει να αγοράσει παπούτσια από υπερμονοπώλια τύπου Amazon (που τα κέρδη τους αυτή την εποχή έχουν εκτοξευτεί) και να ελπίζει οτι θα φτάσουν στην ώρα τους. Ή να επιχειρήσει να ψωνίσει από κάποιο άλλο δικτυακό κατάστημα ρισκάροντας να πέσει θύμα απάτης, να φτάσουν άλλα παπούτσια κλπ. Και αν φτάσουν τελικά και τα δοκιμάσει και δεν του κάνουν ή τον  χτυπάνε, μπορεί (θεωρητικώς τουλάχιστον) σύμφωνα με το νόμο να τα γυρίσει πίσω (με δικά του έξοδα) και να πάρει άλλα – και να περιμένει κι’ άλλο φυσικά. Μέχρι τότε θα πρέπει να πηγαίνει στη δουλειά του και να ψωνίζει με τρύπια παπούτσια. Όλο αυτό επ’ αόριστο χρόνο – πότε θα μπορέσουμε να ξαναψωνίσουμε σαν άνθρωποι είναι άγνωστο.
Αν αντιθέτως θελήσει να αγοράσει αυτοκίνητο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Οι αντιπροσωπείες και τα καταστήματα πώλησης είναι όλα ανοιχτά και τον περιμένουν. Και μεταχειρισμένο αν θέλει, θα βρεί καταστήματα ανοιχτά να τον ενημερώσουν πρόθυμα να διαλέξει και να βρει άμεσα αυτό που θέλει. Δεν πρόκειται να έχει καμία ταλαιπωρία. Και τα αξεσουάρ αυτοκινήτων επίσης είναι ανοιχτά.
Μάλιστα το διευθυντήριο των γιατρών, στο οποίο «κυβέρνηση» και «αντιπολίτευση» έχουν παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας και ορίζει το πώς θα ζούμε, έχει συστήσει για όποιον δεν έχει αυτοκίνητο να πηγαίνει με τα πόδια αντί να παίρνει τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει αυτό το παράδοξο;
Από την άλλη διαβάζουμε οτι τα ΣΒΑΚ (σχέδια βιώσιμης αστικής κινητικότητας) έχουν στόχο την προώθηση της ποδηλασίας και της πεζοκίνησης. Ταυτόχρονα όμως θέλουν να προωθήσουν και την ηλεκτροκίνηση, δηλαδή τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, δηλαδή τα καινούργια αυτοκίνητα (αφού όλα τα αυτοκίνητα που θα πουλιούνται σε λίγο θα είναι ηλεκτροκίνητα). Πώς είναι αυτό δυνατόν; Που θα πάνε τα λεφτά, στους πεζούς-ποδηλάτες ή στα αυτοκίνητα; Αν ενισχύσουν και τους δύο εξίσου δεν θα υπάρξει καμία διαφορά. Και δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός που να εγγυάται οτι δεν θα ενισχυθούν περισσότερο τα αυτοκίνητα και οι πεζοί-ποδηλάτες θα είναι απλώς ένα προκάλυμα για να δικαιολογηθεί ο όρος «βιώσιμη κινητικότητα».
Πολύ φοβάμαι οτι ένα νέο φιάσκο τύπου «μεγάλος περίπατος» δημιουργείται. Όπου ο ίδιος περιορισμένος χώρος θα διατίθονταν για ποδήλατα και πεζούς, αλλά και για τα αυτοκίνητα όπως πριν (κάτι σαν το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλιων δηλαδή). Μόνο που αυτή τη φορά θα στοιχίσει πολύ περισσότερα λεφτά και, επειδή θα φανεί μετά από πολύ καιρό, θα περάσει απαρατήρητο.
Το δούλεμα και η εξαπάτηση, που τόσο καλά γνωρίζουμε, συνεχίζεται.

Η ανάγκη κάποιοι να μιλήσουν παραμένει.

 Kωνσταντίνος Τσουρλάκης