Μία προσέγγιση στο μεγάλο ζήτημα των ατυχημάτων στους δρόμους θα μπορούσε να είναι η παράθεση αριθμών και το συμπέρασμα της αρνητικής πρωτιάς της χώρας μας, που βγαίνει αβίαστα. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν απλουστευτική και δεν θα έθετε το θέμα απ' όλες του τις πλευρές, με πρωταρχικούς στόχους τον επιμερισμό των ευθυνών και την μείωση των ατυχημάτων.
Τρεις είναι οι συντελεστές που εμπλέκονται στο φαινόμενο που ονομάζεται ατύχημα:
Ο Πρώτος είναι ο παράγων Άνθρωπος (οδηγός, επιβάτης, πεζός).Ο Δεύτερος είναι ο παράγων οδικές υποδομές (δρόμοι, σήμανση).
Ο Τρίτος είναι ο παράγων μέσον (αυτοκίνητα, δίκυκλα).
Μία προσέγγιση στο μεγάλο ζήτημα των ατυχημάτων στους δρόμους θα μπορούσε να είναι η παράθεση αριθμών και το συμπέρασμα της αρνητικής πρωτιάς της χώρας μας, που βγαίνει αβίαστα. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν απλουστευτική και δεν θα έθετε το θέμα απ' όλες του τις πλευρές, με πρωταρχικούς στόχους τον επιμερισμό των ευθυνών και την μείωση των ατυχημάτων.Τρεις είναι οι συντελεστές που εμπλέκονται στο φαινόμενο που ονομάζεται ατύχημα:Ο Πρώτος είναι ο παράγων Άνθρωπος (οδηγός, επιβάτης, πεζός).Ο Δεύτερος είναι ο παράγων οδικές υποδομές (δρόμοι, σήμανση).Ο Τρίτος είναι ο παράγων μέσον (αυτοκίνητα, δίκυκλα).Αυτούς τους τρεις παράγοντες για λόγους συντομίας θα τους ονομάζουμε Άνθρωπος-Δρόμος-Μέσον. Αποτελούν τις πλευρές ενός ισόπλευρου τριγώνου που κάθε αλλαγή του μεγέθους κάθε παράγοντα προκαλεί παραμόρφωση του τριγώνου και έχει ως αποτέλεσμα το ατύχημα.Ο παράγων άνθρωπος για να ανταποκρίνεται σωστά στον ρόλο του ως οδηγός πρέπει να διαθέτει γενική παιδεία ώστε να εκτιμά την ανθρώπινη ζωή (την δική του ή των συνανθρώπων του), να γνωρίζει τις οδηγικές δυνατότητές του και να προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος. Η γενική παιδεία είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους τους πολίτες και ολοκληρώνεται κυρίως με δύο τρόπους. Ο πρώτος εξαρτάται από το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς θεσμούς της χώρας και ο δεύτερος είναι συνάρτηση της ατομικής προσπάθειας.Οι οδηγικές δυνατότητες εξαρτώνται από το σύστημα απόκτησης άδειας οδήγησης που είναι σχεδόν μια τυπική χωρίς εμβάθυνση διαδικασία και χρειάζεται αναθεώρηση εκ βάθρων (δεν θα αναφερθώ στις παράνομες χορηγίες αδειών).Ο οδηγός μαθαίνει, τα σήματα, πώς να παρκάρει, κάνει μια μικρή πορεία και κρίνεται ικανός να βγει στους δρόμους. Δεν γνωρίζει τι είναι υδρολίσθηση, πώς και πού να κάνει ασφαλές προσπέρασμα, πώς να φρενάρει στις διαφορετικές συνθήκες του δρόμου, πώς στρίβει, ποια τα όρια του μέσου που οδηγείς. Για να αποκτήσει τέτοιες γνώσεις, πρέπει να υπάρχουν ειδικές "πίστες" και δάσκαλοι. Έχουν ίσως μεγάλο κόστος, είναι όμως σίγουρα πολύ μικρότερο από το κόστος των ατυχημάτων σε ανθρώπινες ζωές και υλικά.Ο πεζός, πέρα από την γενική παιδεία, πρέπει να γνωρίζει τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και να τους εφαρμόζει. Ο συνοδηγός οφείλει να γνωρίζει τουλά-χιστον ότι δεν πρέπει να ενοχλεί τον οδηγό και να του αποσπά την προσοχή του από την οδήγηση, και επίσης, πρέπει να εφαρμόζει τις υποχρεώσεις του από τον ΚΟΚ (π.χ να φορά ζώνη ασφαλείας ή να φορά κράνος).Ο δεύτερος παράγων, ο Δρόμος πρέπει να έχει χαρακτηριστικά που να επιτρέπουν την ασφαλή κίνηση και τέτοια είναι η σχεδίαση (στροφές-ορατότητα), η ποιότητα του ασφαλτοτάπητα, η σήμανση, οι διασταυρώσεις, ο φωτισμός των επικίνδυνων σημείων, ο διαχωρισμός των κατευθύνσεων τουλάχιστον στους μεγάλους οδικούς άξονες. Η υλοποίηση του σχεδιασμού αποτελεί ευθύνη της πολιτείας.Ο τρίτος παράγων είναι το μέσον, Αυτοκίνητο ή Δίκυκλο. Ένα ζήτημα πολύ ουσιαστικό αποτελεί η εξέλιξη της τεχνολογίας. Με τη βοήθειά της δημιουργήθηκαν ασφαλή μέσα που στρίβουν, φρενάρουν, "κρατούν" τον δρόμο, και δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιάς τεχνολογίας μέσα που θέλουν ιδιαίτερες οδηγικές ικανότητες για να κινηθούν με ασφάλεια στους δρόμους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα μέσα μεταφοράς παλιάς τεχνολογίας, τα οποία λόγω μειωμένων οικονομικών πόρων (των ατόμων ή και της χώρας) συνεχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους και να αποτελούν πολλά απ' αυτά "κινητά φέρετρα". Ένας θεσμός που ελέγχει την ικανότητα των μέσων να κυκλοφορούν με ασφάλεια είναι τα Κέντρα Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων (ΚΤΕΟ), που πολλά έχουν προσφέρει από την ίδρυσή τους αλλά και πολλά "ανώνυμα" καταγγέλλονται για την μη σωστή λειτουργία τους. Εκείνο που πρέπει να απασχολήσει την πολιτεία είναι τα χρονικά όρια, μέσα στα οποία πρέπει ένα όχημα να έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία για να υπάρξει και ασφάλεια και μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος από τα παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητα-δίκυκλα αλλά και από κακή συντήρηση των νέων οχημάτων.Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα θέλουμε να τονίσουμε τον ρόλο των τριών παραγόντων. Θα λέγαμε ότι όταν ένας παράγοντας μειώνεται, πρέπει να αυξάνονται οι άλλοι δύο για να μην υπάρξει ατύχημα -π.χ., αν οι υποδομές είναι ελλειμματικές η αύξηση των ικανοτήτων του οδηγού και του μέσου δημιουργούν μια ισορροπία. Αν ένας παράγοντας εκλείψει τελείως, είναι αδύνατον να καλυφθεί από τους άλλους δύο π.χ. ένας μεθυσμένος οδηγός, που η συμβολή του στο τρίγωνο είναι μηδενική, σε όσο άριστο δρόμο κι αν βρίσκεται, όσο καλό μέσο και αν διαθέτει, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα προκαλέσει ατύχημα.Η πολιτεία πρέπει να σκύψει με προσοχή πάνω και στους τρεις παράγοντες, με υπεύθυνο σχέδιο, με διάθεση σοβαρών πόρων για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.
Μία προσέγγιση στο μεγάλο ζήτημα των ατυχημάτων στους δρόμους θα μπορούσε να είναι η παράθεση αριθμών και το συμπέρασμα της αρνητικής πρωτιάς της χώρας μας, που βγαίνει αβίαστα. Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν απλουστευτική και δεν θα έθετε το θέμα απ' όλες του τις πλευρές, με πρωταρχικούς στόχους τον επιμερισμό των ευθυνών και την μείωση των ατυχημάτων.Τρεις είναι οι συντελεστές που εμπλέκονται στο φαινόμενο που ονομάζεται ατύχημα:Ο Πρώτος είναι ο παράγων Άνθρωπος (οδηγός, επιβάτης, πεζός).Ο Δεύτερος είναι ο παράγων οδικές υποδομές (δρόμοι, σήμανση).Ο Τρίτος είναι ο παράγων μέσον (αυτοκίνητα, δίκυκλα).Αυτούς τους τρεις παράγοντες για λόγους συντομίας θα τους ονομάζουμε Άνθρωπος-Δρόμος-Μέσον. Αποτελούν τις πλευρές ενός ισόπλευρου τριγώνου που κάθε αλλαγή του μεγέθους κάθε παράγοντα προκαλεί παραμόρφωση του τριγώνου και έχει ως αποτέλεσμα το ατύχημα.Ο παράγων άνθρωπος για να ανταποκρίνεται σωστά στον ρόλο του ως οδηγός πρέπει να διαθέτει γενική παιδεία ώστε να εκτιμά την ανθρώπινη ζωή (την δική του ή των συνανθρώπων του), να γνωρίζει τις οδηγικές δυνατότητές του και να προσαρμόζεται στις συνθήκες του περιβάλλοντος. Η γενική παιδεία είναι ένα ζήτημα που αφορά όλους τους πολίτες και ολοκληρώνεται κυρίως με δύο τρόπους. Ο πρώτος εξαρτάται από το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς θεσμούς της χώρας και ο δεύτερος είναι συνάρτηση της ατομικής προσπάθειας.Οι οδηγικές δυνατότητες εξαρτώνται από το σύστημα απόκτησης άδειας οδήγησης που είναι σχεδόν μια τυπική χωρίς εμβάθυνση διαδικασία και χρειάζεται αναθεώρηση εκ βάθρων (δεν θα αναφερθώ στις παράνομες χορηγίες αδειών).Ο οδηγός μαθαίνει, τα σήματα, πώς να παρκάρει, κάνει μια μικρή πορεία και κρίνεται ικανός να βγει στους δρόμους. Δεν γνωρίζει τι είναι υδρολίσθηση, πώς και πού να κάνει ασφαλές προσπέρασμα, πώς να φρενάρει στις διαφορετικές συνθήκες του δρόμου, πώς στρίβει, ποια τα όρια του μέσου που οδηγείς. Για να αποκτήσει τέτοιες γνώσεις, πρέπει να υπάρχουν ειδικές "πίστες" και δάσκαλοι. Έχουν ίσως μεγάλο κόστος, είναι όμως σίγουρα πολύ μικρότερο από το κόστος των ατυχημάτων σε ανθρώπινες ζωές και υλικά.Ο πεζός, πέρα από την γενική παιδεία, πρέπει να γνωρίζει τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και να τους εφαρμόζει. Ο συνοδηγός οφείλει να γνωρίζει τουλά-χιστον ότι δεν πρέπει να ενοχλεί τον οδηγό και να του αποσπά την προσοχή του από την οδήγηση, και επίσης, πρέπει να εφαρμόζει τις υποχρεώσεις του από τον ΚΟΚ (π.χ να φορά ζώνη ασφαλείας ή να φορά κράνος).Ο δεύτερος παράγων, ο Δρόμος πρέπει να έχει χαρακτηριστικά που να επιτρέπουν την ασφαλή κίνηση και τέτοια είναι η σχεδίαση (στροφές-ορατότητα), η ποιότητα του ασφαλτοτάπητα, η σήμανση, οι διασταυρώσεις, ο φωτισμός των επικίνδυνων σημείων, ο διαχωρισμός των κατευθύνσεων τουλάχιστον στους μεγάλους οδικούς άξονες. Η υλοποίηση του σχεδιασμού αποτελεί ευθύνη της πολιτείας.Ο τρίτος παράγων είναι το μέσον, Αυτοκίνητο ή Δίκυκλο. Ένα ζήτημα πολύ ουσιαστικό αποτελεί η εξέλιξη της τεχνολογίας. Με τη βοήθειά της δημιουργήθηκαν ασφαλή μέσα που στρίβουν, φρενάρουν, "κρατούν" τον δρόμο, και δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιάς τεχνολογίας μέσα που θέλουν ιδιαίτερες οδηγικές ικανότητες για να κινηθούν με ασφάλεια στους δρόμους. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα μέσα μεταφοράς παλιάς τεχνολογίας, τα οποία λόγω μειωμένων οικονομικών πόρων (των ατόμων ή και της χώρας) συνεχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους και να αποτελούν πολλά απ' αυτά "κινητά φέρετρα". Ένας θεσμός που ελέγχει την ικανότητα των μέσων να κυκλοφορούν με ασφάλεια είναι τα Κέντρα Τεχνικού Ελέγχου Οχημάτων (ΚΤΕΟ), που πολλά έχουν προσφέρει από την ίδρυσή τους αλλά και πολλά "ανώνυμα" καταγγέλλονται για την μη σωστή λειτουργία τους. Εκείνο που πρέπει να απασχολήσει την πολιτεία είναι τα χρονικά όρια, μέσα στα οποία πρέπει ένα όχημα να έχει αποσυρθεί από την κυκλοφορία για να υπάρξει και ασφάλεια και μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος από τα παλιάς τεχνολογίας αυτοκίνητα-δίκυκλα αλλά και από κακή συντήρηση των νέων οχημάτων.Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα θέλουμε να τονίσουμε τον ρόλο των τριών παραγόντων. Θα λέγαμε ότι όταν ένας παράγοντας μειώνεται, πρέπει να αυξάνονται οι άλλοι δύο για να μην υπάρξει ατύχημα -π.χ., αν οι υποδομές είναι ελλειμματικές η αύξηση των ικανοτήτων του οδηγού και του μέσου δημιουργούν μια ισορροπία. Αν ένας παράγοντας εκλείψει τελείως, είναι αδύνατον να καλυφθεί από τους άλλους δύο π.χ. ένας μεθυσμένος οδηγός, που η συμβολή του στο τρίγωνο είναι μηδενική, σε όσο άριστο δρόμο κι αν βρίσκεται, όσο καλό μέσο και αν διαθέτει, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι θα προκαλέσει ατύχημα.Η πολιτεία πρέπει να σκύψει με προσοχή πάνω και στους τρεις παράγοντες, με υπεύθυνο σχέδιο, με διάθεση σοβαρών πόρων για να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου