Η φοβερή σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη 1Μαρτίου 2023, με τους δεκάδες νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες, το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη χώρα μας και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής δεκαετιών ενάντια στην ανάπτυξη του σιδηροδρομικού δικτύου.
Από τις αρχές του 2000 το υφιστάμενο αναιμικό σιδηροδρομικό δίκτυο δέχεται κατά μέτωπο επίθεση σαν συνέπεια της επιλογής ανάπτυξης των αυτοκινητοδρόμων (πριμοδότησης της μετακίνησης/αγοράς ΙΧ, και παράδοσης των εμπορευματικών μεταφορών στις εταιρείες logistics) και της πριμοδότησης των ιδιωτικοποιημένων αεροπορικών μετακινήσεών.
Η διάλυση του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου και της Θράκης και μια σειράς τοπικών γραμμών, η σιδηροδρομική αποκοπή από τα Βαλκάνια και την Ευρώπη επί χρόνια θεωρήθηκαν μονόδρομος για την ανάπτυξη των κατασκευαστικών, των πετρελαϊκών και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Φυσικά για περιοχές όπου ποτέ δεν αναπτύχθηκε σιδηροδρομικό δίκτυο (Δυτική Ελλάδα, Κρήτη) δεν θα περίμενε κανείς αυτή την περίοδο να προωθηθούν τέτοιες επιλογές.
Ο δείκτης αύξησης του αριθμού πωλήσεων αυτοκινήτων προβλήθηκε απ όλες τις κυβερνήσεις σαν δείκτης ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Ανάπτυξης που παράλληλα με τα κέρδη που απέφερε σ αυτούς που εγκαθίδρυσαν αυτό το μοντέλο είχε και έχει σαν συνέπεια ένα τρομακτικό αριθμό θανάτων και τραυματισμών από τροχαίους τραυματισμούς.
Το τρένο στην Ελλάδα κατάντησε να αποτελεί μια ευχάριστη ανάμνηση, με ωραίες φωτογραφίες από παλιές μηχανές και βαγόνια, με Μουσεία Σιδηροδρόμων και με μετατροπή των εγκαταλειμμένων σταθμών του ΟΣΕ σε «Café Σταθμός». Χορταριασμένες γραμμές και λεηλατημένα υλικά και μηχανήματα συμπλήρωναν την εικόνα.
Εξαίρεση από την καταστροφική μανία των κυβερνώντων για κλείσιμο του σιδηροδρομικού δικτύου αποτέλεσε στην ουσία μόνον η γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη. Μια γραμμή που θα μπορούσε να έχει την μεγαλύτερη πληρότητα/κερδοφορία. Προϋπόθεση γι αυτό η παράδοση της σε ιδιώτες (όπως έγινε και με την αεροπορική σύνδεση) η συρρίκνωση του προσωπικού στο ελάχιστο δυνατό και η διάσπαση σε πολλαπλούς φορείς του πάλαι ποτέ ενιαίου ΟΣΕ άλλοι από τους οποίους θα αναλάβουν τα κέρδη (μεταφορές/ιδιώτες) και άλλοι τις ζημιές (υποδομές/κράτος).Έχουν γραφτεί πολλά και για τους μεν και για τους δε:
Ενδεικτικά: Το «Ασημένιο Βέλος» και άλλες ιστορίες για ιθαγενείς και Επί 23 χρόνια και μετά από δαπάνη τουλάχιστον 15 δισ., 7 κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να λειτουργήσουν την τηλεμετρία για τα τρένα
Και είναι πια ευρέως γνωστό σε όλους πως οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει όχι μια και δυο φορές με εξώδικα και απεργίες για το τι πρόκειται να συμβεί.
Τρένα υψηλής ταχύτητας μπήκαν σε λειτουργία χωρίς να έχουν μπει σε λειτουργία συστήματα ασφαλείας.
Μια σύγκρουση ενός τρένου με ταχύτητα 160 km/h με ένα άλλο (οι ταχύτητες προστίθενται στη μετωπική σύγκρουση) έχει αναπόφευκτα τα αποτελέσματα που τώρα μετράμε.
Το Υπουργείο Μεταφορών δεν μπορεί να παριστάνει ότι δεν ήξερε. Γνώριζε και αναλάμβανε το ρίσκο γι αυτό που πιθανόν να συμβεί. Τζογάριζε με τις ζωές των ανθρώπων.
«Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μην ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο» δήλωσε ο πρωθυπουργός που βρέθηκε στον τόπο της τραγωδίας μια και αυτή είχε σαν συνέπεια να ματαιωθεί η σεμνή τελετή που είχε προγραμματιστεί για σήμερα με την επίσκεψη του στο Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος. Κέντρο που ΔΕΝ λειτουργεί.
Δεκάδες νεκροί και ακόμα περισσότεροι σοβαρά τραυματίες για να κάνετε ότι περνάει απ το χέρι σας…
Το Τρένο είναι παγκόσμια το ασφαλέστερο μέσον μετακίνησης.
Ένας σοβαρός σχεδιασμός ανάπτυξης του στην Ελλάδα θα έλυνε πολλαπλά προβλήματα ασφαλούς μετακίνησης, περιβαλλοντικά, οικονομικά και θα βοηθούσε σε μια πολύ πιο ισορροπημένη γεωγραφικά ανάπτυξη. Δυστυχώς αυτό είναι κάτι που στη χώρα μας δεν συζητιέται.
Γι αυτό πάντα η ευχή είναι «να μη ξανασυμβεί κάτι τέτοιο», μέχρι την επόμενη φορά που θα ξανασυμβεί οπότε και θα ανανεώσουμε την υπόσχεση…
Αναδημοσίευση: www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου