Ταξίδεψα, οδηγώντας ένα «μικρό» (1400cc) αυτοκίνητο από το Ηράκλειο μέχρι την Αγία Γαλήνη και επέστρεψα την ίδια ημέρα. Καθημερινή και με το φως της μέρας.
Λόγω κορονοϊού και μειωμένης τουριστικής προσέλευσης ο δρόμος δεν είχε πολύ μεγάλη κίνηση, αλλά αυτή που υπήρχε δεν την λες και μικρή, ιδίως κατά την επιστροφή αργά το απόγευμα.
Έχοντας ξανακάνει την διαδρομή εκατοντάδες φορές από τη δεκαετία 1960 και παρά τις αλλαγές στους δρόμους τα χρόνια που ακολούθησαν, κατάλαβα πως δεν θα απαλλαγώ ποτέ από τα κωμικοτραγικά βιώματα του παρελθόντος με την πάνω από τις τρεις και μισή ώρες διαδρομή, στο τέλος της οποίας καταφθάνουμε στο χωριό πασπαλισμένοι από μια πούδρα χώματος που διείσδυε από παντού στο αυτοκίνητο, ιδίως στην περιοχή μετά την Αγία Βαρβάρα. Σε κάθε ταξίδι ξανάρχονται στη σκέψη μου.
Σήμερα βέβαια η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική, ιδίως με την λειτουργία, τα τελευταία χρόνια, του νέου δρόμου που φτάνει σχεδόν μέχρι τις Μοίρες και η απόσταση ελαττώθηκε (περίπου 70km) και η ποιότητα του οδικού δικτύου βελτιώθηκε θεαματικά.
Αν ακολουθείς τα όρια ταχύτητας σε μια ώρα μπορείς να φτάσεις στον προορισμό σου, αν όμως ακολουθείς τις οδηγίες του κατασκευαστή του τετρακάμπινου επιδοτημένου 4Χ4 ή του «ελαφρά πειραγμένου» ΙΧ σου (και) έχεις πιει και κάτι για χαλάρωση, για το δρόμο («one» for the road που λέμε και στην Κρήτη), μπορείς σίγουρα να περιορίσεις το χρόνο στα τρία τέταρτα ή και λιγότερο. Μπορείς να το κάνεις βέβαια και με οποιοδήποτε «κανονικό» όχημα και χωρίς να έχεις πάρει κάτι.
Μπορείς επίσης να περιορίσεις και το δικό σου χρόνο (ζωής) ή, συνηθέστερα, το χρόνο ζωής των άλλων. Αγνώστων σε σένα συνήθως γι αυτό και η δίωξη που θα σου ασκηθεί θάναι για μια απλή αμέλεια. Δεν είχατε δα και κανα προηγούμενο. Εσύ απλώς τους σκότωσες.
Ταξιδεύοντας λοιπόν σ αυτό το νέο – ασφαλέστερο δρόμο διαπίστωσα μερικά πράγματα που προφανώς πριν από μένα έχουν διαπιστώσει όλοι όσοι τον έχουν χρησιμοποιήσει.
Α) Κανείς δεν σέβεται τα όρια ταχύτητας. Στα περισσότερα κομμάτια του ο δρόμος έχει ανώτατο όριο τα 80km/h. Γεγονός που προσλαμβάνεται ως απόλυτα προσβλητικό από τους οδηγούς οχημάτων με τουλάχιστον διπλάσια τελική, οχημάτων που αγοράστηκαν με κριτήριο, όχι την ασφάλεια τους αλλά την επιτάχυνση τους. Εύλογα ο κάθε ιδιοκτήτης οχήματος παίρνει το ζήτημα προσωπικά και απαντάει ανάλογα. Αν και δεν διέθετα κάμερα, ούτε κομπιουτεράκι για υπολογισμούς στη διαδρομή θα έλεγα πως οι «μέσοι» οι πιο «συνετοί» οδηγοί προσθέτουν ένα ΦΠΑ 24% στα όρια ταχύτητας. Φτάνουμε έτσι στα 100 km/h, ταχύτητα την οποία διαπίστωσα ότι είχαν σταθερά οι μεγάλες ουρές αυτοκινήτων όποτε επιχείρησα να δοκιμάσω να συντονιστώ μαζί τους. Τα πιο «ανήσυχα πνεύματα» ξεπετιόνταν με μουγκρητά μέσα απ αυτές τις ουρές κάνοντας μεμονωμένες ή διαδοχικές προσπεράσεις με απροσδιόριστη ταχύτητα.
Όπως και νάχει η μέση ταχύτητα κυκλοφορίας στο δρόμο για την μεγάλη πλειοψηφία ήταν αυτή. Γύρω στα 100 km/h, δηλαδή 20 km πάνω από το όριο. Είναι στο κάτω κάτω κάτι για το οποίο σου κλείνει το μάτι ο ΚΟΚ (δηλαδή το κράτος) θεσμοποιώντας το ελάχιστο δυνατό πρόστιμο για μια υπέρβαση του ορίου ταχύτητας κατά 20 km (40 ευρώ), χωρίς καμία άλλη επίπτωση, στην θεωρητική περίπτωση που θα βρεθεί τροχονόμος που θα σε γράψει για τέτοια παράβαση.
Θυμήθηκα πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει τεκμηριώσει πως μια αύξηση της μέσης ταχύτητας στο οδικό δίκτυο κατά 5% σημαίνει αύξηση των θανάτων από τροχαίες συγκρούσεις κατά 30% αλλά αμέσως κατάλαβα πως κι αυτή (όπως και ο κορονοιός) είναι προφανώς άλλη μία παγκόσμια συνωμοσία ενάντια στο δικαίωμα των Ελλήνων και ιδιαίτερα των Κρητικών να σκοτώνουν και να σκοτώνονται ελεύθερα.
Να διορθώσω. Είπα ότι κανείς δεν σέβεται τα όρια ταχύτητας. Τα σέβονταν οι οδηγοί απ ΟΛΑ τα ενοικιαζόμενα και απ ΟΛΑ τα αυτοκίνητα που είχαν πινακίδες εκτός Κρήτης.
Β) Κανείς δεν σέβεται την διπλή διαχωριστική. Αν η κατάσταση σε σχέση με την ταχύτητα ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη (η παραβίαση των ορίων ταχύτητας είναι με μεγάλη διαφορά η αγαπημένη παράβαση των Ελλήνων οδηγών) αυτό που κυριολεκτικά μ άφησε άφωνο είναι η παντελής αδιαφορία για την ύπαρξη διπλής διαχωριστικής γραμμής στο οδόστρωμα. Έχοντας ζήσει και ταξιδέψει σε πολλά μέρη της χώρας αυτό το «φαινόμενο» τόσο γενικευμένο ήταν πρωτόγνωρο. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πλήθος περιστατικών, από τον οδηγό ταξί με MERCEDES λίγο πριν το τέλος του καινούργιου δρόμου που έκανε τετραπλή προσπέραση (και φορτηγού) πάνω σε στροφή χωρίς καμία ορατότητα μπαίνοντας στο αντίθετο ρεύμα, μέχρι αυτούς που ανάβοντας φλας ή όχι περνούσαν κάθετα το αντίθετο ρεύμα για να πάνε σε βενζινάδικο ή σε κάποιο μαγαζί, αλλά δεν έχει νόημα. Το «φαινόμενο» είναι τόσο γενικευμένο που δεν έχει νόημα να απαριθμείς περιστατικά.
Επιστρέφοντας από το κομμάτι της Αγίας Βαρβάρας προς Ηράκλειο που ξεκινάνε και οι κατηφόρες αντιλαμβάνεσαι ότι κινείται ένα ποτάμι αυτοκινήτων που στο σύνολο του παραβιάζει μόνιμα τα όρια ταχύτητας από το οποίο πετιούνται συνεχώς στο αντίθετο ρεύμα αυτοκίνητα για να κάνουν πολλαπλές συνήθως προσπεράσεις παραβιάζοντας την διπλή διαχωριστική και ευρισκόμενα για μεγάλο χρόνο στο αντίθετο ρεύμα.
Είναι αργά το απόγευμα και η κίνηση είναι σχετικά αυξημένη γιατί κατεβαίνουν ΙΧ και φορτηγά που θέλουν να προλάβουν τα καράβια… Ο σκοπός είναι ιερός και αγιάζει τα μέσα. Δεν είναι ανάγκη να φύγω μισή ώρα νωρίτερα από το χωριό αφού μπορώ να κερδίσω μισή ώρα στο δρόμο.
Αν όλα πάνε καλά…
Η κατάσταση του οδικού δικτύου στην Κρήτη συνολικά δεν μπορεί να αποτελεί το άλλοθι της παραβατικότητας στο οδικό δίκτυο, παραβατικότητας που μπορεί να οδηγήσει, και έχει οδηγήσει σε ολέθριες συνέπειες. Θα εμφανιστούν κάποιοι και θα πουν πως αν υπήρχε διαχωριστικό στηθαίο και σ αυτό το δρόμο δεν θα μπορούσαν να εκδηλωθούν αυτές οι συμπεριφορές. Δεν θ αναφερθώ στο κόστος ενός κλειστού αυτοκινητοδρόμου. Απλά να υπενθυμίσω ότι η χώρα μας βρίσκεται στην ευρωπαική πρωτοπορία και στις συγκρούσεις σε δρόμους με διαχωρισμένα με στηθαίο ρεύματα κυκλοφορίας, με οχήματα δηλαδή που κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση…
Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα ανάμεσα στις υποδομές και την οδηγική συμπεριφορά. Απλά όποιος μιλάει για τις υποδομές θα πρέπει πρώτα απ όλα να δείχνει πως σέβεται τη ζωή του και την ζωή των άλλων. Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί για να μας σώσουν.
Πάνω σ αυτή την έλλειψη σεβασμού γεννήθηκε και άνθησε η πολιτική αδιαφορία για το οδικό δίκτυο στην Κρήτη. Αν εσύ δεν σέβεσαι τον εαυτό σου γιατί να τον σεβαστώ εγώ.
Εικόνα σου είμαι ψηφοφόρε και σου μοιάζω.
Γιώργος Κουβίδης
ΥΓ. Υπήρχαν κι άλλα σημεία για να θίξω πχ τι συμβαίνει στα τούνελ κα, αλλά θεωρώ ότι το θέμα της διπλής διαχωριστικής επισκιάζει τα πάντα.
Don Quixote,Pablo Picasso 1955
