Οι άνθρωποι υπερεκτιμούν το χρόνο που χρειάζεται να περπατήσουν ή να κάνουν ποδήλατο για να φτάσουν κάπου.
Μόνο το 5,1% των Αμερικανών χρησιμοποιεί τη δημόσια συγκοινωνία για να φτάσει στη δουλειά του, κι ακόμα λιγότεροι πηγαίνουν περπατώντας (2,3%) ή ποδηλατώντας (1,3%)
Οι περισσότεροι άνθρωποι εκτιμούν λανθασμένα (συνήθως υπερεκτιμούν) το χρόνο που απαιτείται για να διανύσουν περπατώντας ή ποδηλατώντας μια γνωστή τους απόσταση, την οποία κάνουν συχνά με το αυτοκίνητο τους ξεκινώντας από το σπίτι τους. Σύμφωνα με νέα μελέτη το χρόνο.
Αυτά τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Transportmetrica A: Transport Science, καταδεικνύουν ένα απο τα μεγαλύτερα εμπόδια για να αρχίσουν οι άνθρωποι να χρησιμοποιούν πιο ενεργητικές μορφές μετακίνησης: την αντιληπτική ικανότητα του απαιτούμενου χρόνου.
«Οι άνθρωποι γενικά δεν είναι πολύ καλοί στην εκτίμηση του πόσο χρόνο θα πάρει για να πάνε κάπου», λέει η Melissa Bopp, από τους συγγραφείς της μελέτης, καθηγήτρια κινησιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania (Penn State). «Αυτό προκαλεί προβλήματα όταν προσπαθείτε να πείσετε κάποιον να περπατήσει ή να πάει με το ποδήλατο κάπου.»
Και υπάρχει πλήθος καλών λόγων για να προσπαθήσουμε να πείσουμε περισσότερους ανθρώπους να αφήσουν τα αυτοκίνητά τους για πιο ενεργητικές μορφές μετακίνησης. Η ενεργητική μετακίνηση όχι μόνο συμβάλλει στη μείωση της κυκλοφοριακής συμφόρησης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (συμβάλλοντας έτσι σε ένα πιο βιώσιμο περιβάλλον) αλλά συνδέεται επίσης με πολλαπλά οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένων χαμηλότερων επιπέδων παχυσαρκίας, διαβήτη τύπου 2, καρδιακών παθήσεων και καρκίνου καθώς και υψηλότερα επίπεδα ψυχολογικής ευεξίας.
Όπως αναφέρουν τα στοιχεία της μελέτης, για τη μετάβαση στην εργασία, μόνο το 5,1% των Αμερικανών παίρνει τη δημόσια συγκοινωνία για να φτάσει στη δουλειά του και ακόμη λιγότεροι περπατούν (2,3%) ή χρησιμοποιούν άλλες μορφές μετακίνησης όπως η ποδηλασία (1,3%). Οι περισσότεροι άνθρωποι μετακινούνται με το αυτοκίνητο.
Σε μια μελέτη, μόνο το 28% των Αμερικανών δήλωσε ότι περπάτησε πάνω από 10 λεπτά στη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας (προς οποιοδήποτε προορισμό).
Στοιχεία της μελέτης
Η Bopp και οι συνάδελφοί της ήθελαν να διερευνήσουν πόσο συνηθισμένο είναι οι άνθρωποι να εκτιμούν εσφαλμένα τον απαιτούμενο χρόνο για να πάνε με τα πόδια ή με ποδήλατο σε προορισμούς που επισκέπτονται συχνά και ποιοι παράγοντες επηρεάζουν αυτές τις λανθασμένες αντιλήψεις. Στη πραγματοποίηση της μελέτης, συμμετείχαν 253 άτομα από το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό και 252 φοιτητές του Penn State. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για το πόσο συχνά οδηγούσαν, πήραν το λεωφορείο, περπάτησαν ή πήγαιναν με ποδήλατο στην πανεπιστημιούπολη. Επίσης, απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με την υγεία και τη φυσική τους κατάσταση και για το πώς αισθάνονταν για την ενεργητική μετακίνηση, καθώς και για την αυτοπεποίθηση τους να χρησιμοποιούν ποδήλατο στην πόλη.
Κάθε συμμετέχων κλήθηκε επίσης να επιλέξει, χρησιμοποιώντας έναν online χάρτη, μια τοποθεσία στην πανεπιστημιούπολη που επισκέφθηκε πιο συχνά καθώς και τη θέση του τόπου όπου ζούσε. Στη συνέχεια ρωτήθηκαν πόσο χρόνο θα χρειαζόταν για να φτάσουν από το σπίτι τους στη θέση της πανεπιστημιούπολης με τα πόδια και με ποδήλατο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τους Χάρτες Google σαν κριτήριο της ακρίβειας αυτών των αντιλήψεων. Μια απάντηση θεωρήθηκε ανακριβής αν ηταν μεγαλύτερη ή μικρότερη κατά 10 λεπτά απο το χρόνο ταξιδιού που υπολόγιζαν οι Χάρτες Google.
Η ανάλυση όλων αυτών των στοιχείων κατέδειξε ότι περίπου το 91% των διδασκόντων και του προσωπικού εκτιμούσε εσφαλμένα πόσο χρόνο θα τους έπαιρνε για να περπατήσουν μέχρι την πανεπιστημιούπολη και περίπου το 93%από αυτούς υπολόγισαν λανθασμένα το χρόνο που απαιτούνταν για να πάνε με ποδήλατο. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των παρανοήσεων αφορούσε υπερεκτίμηση του χρόνου μετακίνησης.
Οι φοιτητές τα πήγαν σχετικά καλύτερα. Περίπου το 55% από αυτούς υπολόγισαν ανακριβώς το χρόνο που θα χρειαζόταν να περπατήσουν για να φτάσουν στην πανεπιστημιούπολη, και περίπου το 44% έκανε το ίδιο σχετικά το ποδήλατο. Είναι ενδιαφέρον ότι οι εσφαλμένες αντιλήψεις των φοιτητών σχετικά με το περπάτημα περισσότερο έτειναν στο να υποτιμούν τον απαιτούμενο χρόνο, ενώ οι περισσότερες από εκείνες που αφορούσαν την ποδηλασία βασικά τον υπερεκτιμούσαν.
Η ανάλυση κατέδειξε επίσης διάφορους παράγοντες που αύξησαν την πιθανότητα οι συμμετέχοντες να έχουν ανακριβείς αντιλήψεις για τους απαιτούμενους χρόνους βαδίσματος και ποδηλασίας. Αυτοί από το πανεπιστημιακό και διοικητικό προσωπικό, που ήταν μεγαλύτεροι, που είχαν μικρότερη αυτοπεποίθηση για τις ικανότητές τους στην ποδηλασία ενώ τους είχε διατεθεί και μια θέση στάθμευσης στο parking της πανεπιστημιούπολης, ήταν πιθανότερο να εκτιμήσουν λανθασμένα τους χρόνους μετακίνησης. Επιπλέον, οι γυναίκες ήταν πιο πιθανό να εκτιμήσουν λάθος το χρόνο σε σχέση με τους άνδρες.
Μεταξύ των φοιτητών, οι λανθασμένες αντιλήψεις για τη μετάβαση στην πανεπιστημιούπολη με τα πόδια ή το ποδήλατο ήταν περισσότερες σ εκείνους που ανέφεραν χαμηλότερα επίπεδα φυσικής κατάστασης, που έμεναν μακρύτερα από την πανεπιστημιούπολη και είχαν θέση στάθμευσης στο parking του πανεπιστημίου. Δεν διαπιστώθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των φύλων όσον αφορά τις εσφαλμένους υπολογισμους του χρόνου.
Μάλλον δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι και από τις δύο ομάδες που περπατούσαν συχνά ή χρησιμοποιούσαν ποδήλατο είχαν περισσότερες πιθανότητες να προβλέψουν με ακρίβεια τους χρόνους μετακίνησης.
Περιορισμοί και επιπτώσεις
Η μελέτη έχει αρκετούς σημαντικούς περιορισμούς. Πιο σημαντικός: οι συμμετέχοντες ήταν λίγοι σε αριθμό και όλοι μέρος μιας συγκεκριμένης πανεπιστημιακής κοινότητας. Κατά συνέπεια, τα αποτελέσματα ενδέχεται να μην ισχύουν σε άλλες ομάδες ή συνθέσεις. Επίσης, επειδή οι συμμετέχοντες προσφέρθηκαν εθελοντικά να συμμετάσχουν στη μελέτη, μπορεί να ήταν προδιατεθειμένοι σχετικά με την ενεργητική μετακίνηση, πράγμα που μπορεί να μην υπάρχει σε μια τυχαία επιλεγμένη ομάδα. Ωστόσο, τα ευρήματα είναι ενδιαφέροντα, διότι προτείνουν, όπως γράφει η Bopp και οι συνάδελφοι της » πως η αντιμετώπιση των αντιλήψεων για το χρόνο ταξιδιού μεταξύ των μετακινούμενων ατόμων μπορεί να είναι ένας ικανοποιητικός τρόπος για να αυξηθεί η υιοθέτηση της ενεργητικής μετακίνησης».
Ένας λόγος που οι άνθρωποι συχνά υπερεκτιμούν το χρόνο που θα χρειαστούν για να πάνε κάπου με τα πόδια ή με ποδήλατο είναι ότι φαντάζονται το ταξίδι σαν να το κάνουν με αυτοκίνητο.
«Οι άνθρωποι που δεν είναι συνηθισμένοι να μετακινούνται με τα πόδια ή με ποδήλατα τείνουν να υποθέτουν ότι θα χρησιμοποιήσουν την ίδια διαδρομή που κάνουν όταν οδηγούν, η οποία μπορεί να είναι μέρος ενός πολυσύχναστου δρόμου», λέει η Bopp. «Ενώ, στην πραγματικότητα, υπάρχει μια τέλεια λωρίδα ποδηλασίας που διασταυρώνεται μ εκείνο τον πολυσύχναστο δρόμο μόνο μία φορά.» «Αυτό είναι ένα κενό γνώσης που μπορούμε να διορθώσουμε», προσθέτει. Η αυτοπεποίθηση φαίνεται επίσης ότι αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για τα ενεργητικά ταξίδια, ιδίως όσον αφορά την ποδηλασία.
«Μπορούμε να έχουμε όλες τις λωρίδες ποδηλάτων στον κόσμο, αλλά αν δεν νιώθεις σίγουρος για να βγεις εκεί έξω και να ποδηλατήσεις , τότε δεν πρόκειται να το κάνεις», λέει η Bopp. «Αλλά ευτυχώς, η αυτοπεποίθηση είναι στόχος που μπορεί να επιτευχθεί. Η παροχή εκπαίδευσης, ενθάρρυνσης και πόρων μπορούν να βοηθήσουν σ αυτό»
ΠΗΓΗ: minipost.com 29/3/2018
Περίληψη της εργασίας στα αγγλικάς: on the Transportmetrica A: Transport Science website
