Ανατρέχοντας στα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποιεί στην ιστοσελίδα της η Ελληνική Αστυνομία θα διαπιστώσουμε πώς στη χώρα μας την δεκαετία 2010 -2019 πραγματοποιήθηκαν συνολικά 9.907 ανθρωποκτονίες. Απ αυτές οι 8.722 οφείλονται σε τροχαία εγκλήματα που προκλήθηκαν με την χρήση μηχανοκίνητων (αυτοκίνητα, μηχανές, τρακτέρ κλπ) και οι 1.185 είναι ανθρωποκτονίες που προκλήθηκαν με όπλα, μαχαίρια, εκρηκτικά κλπ.
Η αναγωγή σε ποσοστά μας λέει ότι αυτή τη δεκαετία: το 88. 04% των ανθρωποκτονιών εκτελέστηκε με μηχανοκίνητα, ενώ το 11.96% εκτελέστηκε με άλλα όπλα.
Αυτή η συντριπτική αριθμητική σχέση «παραδόξως» δεν απασχολεί ούτε τα ΜΜΕ, ούτε τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ούτε κανένα από τους συμμετέχοντες στον περί εγκληματικότητας «διάλογο».
«Εγκληματικότητα είναι φυσικά οι ανθρωποκτονίες και κυρίως οι ληστείες οικιών και οχημάτων, οι διαρρήξεις και η διακίνηση ναρκωτικών» δήλωσε ο Μ. Χρυσοχοίδης 4/6/2021 (ΕΔΩ), λίγο πριν διευκρινίσει πώς: «δεν έχουμε αύξηση της εγκληματικότητας αλλά της εγκληματοφοβίας».
Το να σου κλέψουν το αυτοκίνητο ή την μηχανή αποτελεί μέρος της εγκληματικότητας σύμφωνα με τον υπουργό. Το να σου κλέψουν τη ζωή με ένα τροχαίο έγκλημα όμως δεν αποτελεί ίδιας βαρύτητας πρόβλημα. Πιο καθαρή ομολογία της αντεστραμμένης αντίληψης της κοινωνίας σύμφωνα με την οποία η ιδιοκτησία αποτελεί ανώτερη αξία από τη ζωή δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Φυσικά κανένα μέτρο για την οδική ασφάλεια δεν κρίθηκε σκόπιμο να ανακοινωθεί (το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι συναρμόδιο για το θέμα, αλλά προφανώς αυτό δεν το απασχολεί). Οι θάνατοι και οι αναπηρίες που παράγονται στο οδικό δίκτυο παρόλο που αποτελούν διαχρονικά το συντριπτικό ποσοστό των ανθρωποκτονιών και πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών στη χώρα μας δεν αξίζει να περιλαμβάνονται καν στο «διάλογο» για την εγκληματικότητα.
Χαρακτηρίζοντας τις δεκάδες χιλιάδες αυτών των συμβάντων ως «ατυχήματα» και υποβιβάζοντας τα στο επίπεδο της ποινικής αντιμετώπισης στο επίπεδο της «αμέλειας» αναπόφευκτα καταλαβαίνει κανείς πως το κράτος δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει πόσο ψευδείς και μόνο για ιδεολογική χρήση είναι οι «εκστρατείες και οι πόλεμοι ενάντια στην εγκληματικότητα». Ποια εγκληματικότητα θα αντιμετωπίσεις όταν δεν σε απασχολεί το αίτιο που παράγει τις 9 στις 10 ανθρωποκτονίες στη χώρα μας;
Η ελληνική κοινωνία, δυστυχώς έχει εδώ και χρόνια αναπτύξει αντισώματα απέναντι στο τροχαίο έγκλημα. Η ανοσία της αγέλης έχει γίνει πραγματικότητα και πάνω σ αυτήν πολιτεύονται κυβερνήσεις και κόμματα αξιοποιώντας και βαθαίνοντας την κοινωνική αμνησία.
Στις 12 Απριλίου 2021 μια 24χρονη μητέρα, συνοδηγός σε ΙΧ, τραυματίστηκε θανάσιμα σε μια τροχαία σύγκρουση στον Κολοβρέχτη της Εύβοιας. Οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ο πατέρας της και επιβάτης το 2,5 ετών παιδί της που τραυματίστηκε σοβαρά και το ίδιο αλλά ταυτόχρονα βίωσε τον θανάσιμο τραυματισμό της μητέρας του. (ΕΔΩ)
Η είδηση δεν ξέφυγε από τα όρια του τοπικού τύπου. Ήταν απλά ένα τροχαίο…
Ένα μήνα μετά η 20χρονη μητέρα στα Γλυκά Νερά δολοφονήθηκε μπροστά στο σύζυγο και στο 11μηνων μωρό της. Η είδηση, όπως είναι φυσικό, συγκλόνισε κάθε άνθρωπο, στο βαθμό που εξακολουθεί να λειτουργεί το μυαλό και η καρδιά του.
Ελπίζουμε να μη φτάσει εκείνη η ημέρα που κι αυτού του τύπου οι δολοφονίες να μην αποτελούν είδηση. Αν όμως αυξηθούν και για ένα διάστημα έχουμε 5-6 απ αυτές κάθε ημέρα (όπως συνέβη με τα τροχαία) ίσως αρχίσουν να μας κουράζουν και να μη μας απασχολούν πια. Η ανοσία της αγέλης θάχει χτιστεί.
Όμως οι λύκοι θα εξακολουθούν να ουρλιάζουν.
Και οι υπουργοί να διαβεβαιώνουν πως πρόκειται απλά για κάποια φοβία μας.
