Detecting Powered-Two-Wheeler Incidents from High Resolution Naturalistic Data 2014

 

A paper titled 'Detecting Powered-Two-Wheeler Incidents from High Resolution Naturalistic Data' co-authored by Eleni Vlahogianni, George Yannis and John Golias is now published in Transportation Research Part F: Traffic Psychology and Behaviour. During risky conditions, Powered-Two-Wheeler (PTW) drivers often alter their behavior from a regular driving pattern to an irregular chain of driving actions by braking, changing the throttle pressure, maneuvering and so on, or combinations of the above. However, both the actual and perceived thresholds of regular and irregular driving behavior differ among PTW drivers. A simple and flexible methodology is proposed in order to define PTW driving profiles by distinguishing between regular and irregular PTW driving behaviors using high resolution naturalistic data. “Irregularities” in driving behavior are consistently expressed as outlying values in the dataset of driving parameters. The detected irregularities are those that diverge from the centroid of the jointly considered driving parameters. These irregularities may be considered to define critical driving situations (incidents) that are further associated to typical driving events. Results indicate that the joint consideration of variables which are directly connected to the mechanical characteristics of PTW, such as front and rear brake activation, wheel speed, throttle and steering, are adequate to distinguish the regular from irregular PTW driving behavior. 

Πηγή: Ε.Μ.Π

World Bank - Transport for Health 2014

World Bank - Transport for Health 2014

A Report on Transport for Health was recently published by the World Bank and the Institute for health metrics and evaluation. This Report contains data and analysis to quantify the health losses from road deaths and injuries worldwide, as part of the path-finding Global Burden of Disease (GBD) study. The Report's findings highlight the growth in road deaths and injuries globally, and their substantial impacts on maternal and child health, despite sustained reductions over the last three to four decades in high-income countries. This Transport for Health Report further reinforces the call for global action. 

Πηγή: Ε.Μ.Π

United Nations - Improving global road safety 2014

 

On 10 April 2014 the UN General Assembly adopted the “Improving global road safety” Resolution sponsored by the Russian Government. Among key decisions, the Resolution welcomes the offer of the Government of Brazil to host the Second Global Ministerial Conference on Road Safety in 2015, encourages the inclusion of road safety in the post-2015 development agenda, invites WHO to continue monitoring progress in the Decade of Action and requests organization of the Third UN Global Road Safety Week in 2015 on children and road safety. It backs calls for road safety to be considered in developing post-2015 global “Sustainable Development Goals” which are key to finance for road safety.  

Πηγή: Ε.Μ.Π

European Commission - first EU Transport Scoreboard 2014

The European Commission has published for the first time a scoreboard on transport in the EU. It compares Member State performance in 22 transport-related categories and highlights for most of these categories the five top and bottom performers. The Netherlands and Germany top the scoreboard with high scores in 11 categories, followed by Sweden, the UK and Denmark. The aim of this first EU Transport Scoreboard is to give a snapshot of the diversity of Member State performance in transport matters across Europe and to help Member States identify shortcomings and define priorities for investment and policies. 

Road fatalities indicators can be compared with all other transport indicators of all EU countries.

Πηγή: Ε.Μ.Π

European Commission - Smartphone app for EU road traffic rules 2014

 

The new smartphone application 'Going Abroad' is now available after an initiative of the European Commission. This app provides information on EU road traffic rulesand is available for iPhone and iPad, Google Android and Microsoft Windows phones in 22 languages. Apart from all important road safety information for all EU countries, the app also contains a road safety quiz and a memory game to entertain passengers during long car journeys. Of course the app should never be checked while driving; drivers should let the passengers do the job or take breaks from driving to stay both rested and well-informed. 

 

Πηγή: Ε.Μ.Π

FISITA World Automotive Congress - Maastricht 2014

 

  

The 35th FISITA Congress, organised by the International Federation of Automotive Engineering Societies (FISITA) and the Royal Institute of Engineers in the Netherlands (KIVI), took place on 2-6 June in Maastricht. 
A special session 'Towards a Global Strategic Research Agenda for Road Safety' was organised by the PROS European research project on the 5th of June .

Πηγή: Ε.Μ.Π

 

Greek Road Safety Inter-Ministry Committee 2014

According to the Prime Minister Decision nr. 1245/15-5-2014, the Greek Road Safety Inter-Ministry Committee is re-established.  Under the new structure, the Inter-Ministry Committee is chaired by the Prime Minister, assisted by a Support Committee chaired by the Deputy Minister for Infrastructure, Transport and Networks and the respective Secretariat.  
In parallel, the new National Road Safety Council has also been re-established, comprising representatives from all decision makers and stakeholders involved, as well as key road safety experts. 

Published in Road Safety News

Πηγή: Ε.Μ.Π 

Ήταν η τελευταία τους μέρα και την περνούσαν μαζί…

Σκοτώθηκαν τη μέρα της μεγάλης χαράς!                                Πηγή : ΡΟΔΙΑΚΗ 

Ανδρέας Παντελάκης & Στέμη Μακρινάκη

Η Μάνθα Ζιώγου, μητέρα της Στέμης, ανοίγει την καρδιά της και μιλά για όλα όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν το μοιραίο εκείνο βράδυ που χάθηκε το ζευγάρι.

Τέτοιο τέλος φωτιά! Δεν εξηγείται με τη λογική, δεν προλαβαίνει το μυαλό. Ο Ανδρέας και η Στέμη σκοτώθηκαν με τη μηχανή πριν δύο χρόνια και δυό μήνες ακριβώς, κι έμεινε τ΄ όνειρο μισό. 

Ο νεαρός γιατρός και η νοσηλεύτρια που έκανε την πρακτική της στο νοσοκομείο, η ζωή και ο έρωτας μαζί, που παραχώρησαν τη θέση τους στο θάνατο χωρίς να δώσουν μάχη, πάνω στη μεγάλη χαρά τη μέρα που η σχέση τους επισημοποιείτο, συντάραξαν τη Ρόδο, έκαναν μάτια αγνώστων να δακρύσουν.

Για τη Μάνθα Ζιώγου, ήταν το μοναχοπαίδι κι η μοναχοκόρη της, κι αντί να σκληρύνει την καρδιά της την άνοιξε, κι έβαλε κι άλλους μέσα και κάνει πράγματα που θα έκανε η Στέμη και πατά στα βήματα που πατούσε εκείνη. Δεν υπάρχουν λόγια, μόνο θαυμασμός για την αξιοπρέπεια και τη στάση ζωής.

Νομίζετε πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει; Πως η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη;
Για κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν έχουμε μια συμμετοχή, κάνοντας ίσως λαθεμένες επιλογές. Είναι μια αλυσίδα τα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας στην οποία προστίθενται οι κρίκοι άλλοτε από εμάς, κι άλλοτε από ένα αόρατο σχέδιο. Με την περίπτωση του παιδιού μου συνέβησαν απίστευτα πράγματα. Η Στέμη δεν ήταν να κάνει την πρακτική της ως νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο της Ρόδου. Εγώ την πίεσα να έρθει να την κάνει εδώ. Στο νοσοκομείο της Ρόδου, είναι επιβεβαιωμένο πια ότι καμία άλλη νοσηλεύτρια δεν έχει κάνει πρακτική στο τμήμα της Μαιευτικής. Δεν κάνουν πρακτική εκεί νοσηλεύτριες, αλλά μόνον οι μαίες. Την επέλεξε ως ένα χαρούμενο τμήμα που φέρνει τη ζωή, κι εκεί γνώρισε τον Ανδρέα, ειδικευόμενο μαιευτήρα, από την πρώτη μέρα που πήγε. Όλα πήγαιναν προς τα κει. Μερικές φορές πιστεύω πως ήταν τόσο καρμική η συνάντησή τους, κι αυτή η σχέση. Πρόλαβαν και ήταν μαζί οκτώ μήνες.

Ήταν χαρούμενη η Στέμη το διάστημα αυτό;
Ήταν τρισευτυχισμένοι, κι η Στέμη κι ο Ανδρέας. Η Στέμη κάθε μέρα ζούσε ένα λοβ στόρι που το μοιραζόταν μαζί μας, λες και ήθελε να μας το αφήσει παρακαταθήκη, να το ξέρουμε και να το θυμόμαστε. Πού πήγαν, πώς πέρασαν… Τέσσερις μέρες πριν το βράδυ εκείνο που χάθηκαν γνώρισα εγώ τον Ανδρέα. Αισθανόταν έτοιμη πια να μου τον γνωρίσει ενώ την ημέρα εκείνη μόνο τρεισήμισι ώρες πριν σκοτωθούν, ο Ανδρέας μίλησε με τη μητέρα του στο τηλέφωνο και της έδωσε για πρώτη φορά να μιλήσει με τη Στέμη.

Και λίγο μετά έγιναν όλα, την ημέρα της μεγάλης χαράς!
Ναι, κι ήταν χαρούμενη και η μαμά του Ανδρέα, ήμασταν χαρούμενοι όλοι. Ο Ανδρέας ήταν ένα μετρημένο παιδί, ισορροπημένο, αργότερα μάθαμε από το Νοσοκομείο πως θεωρούσαν ότι θα είχε πορεία ως επιστήμονας.

Τι είχε προηγηθεί;
Ήτανε Πέμπτη 10 Μαΐου του 2012. Συναντήθηκαν το μεσημέρι, πήγαν στον «Κούκο» να τσιμπήσουν κάτι και φεύγοντας από εκεί πήγαν για καφέ σε μία καφετέρια στην Ιαλυσό. Το είδαμε ότι ήταν εκεί από την κάμερα του μαγαζιού. Μέχρι εκείνη την ώρα είχαμε ακούσει τα απίστευτα. Μέχρι ότι είχανε συνοδεύσει ασθενοφόρο με τη μηχανή στο αεροδρόμιο! Το ψάξαμε δεν ίσχυε τίποτα απ΄ αυτά. Ήταν η τελευταία τους μέρα και την περνούσαν μαζί.

Πώς έγινε;
Ήταν στις 20:30, γύριζαν στην πόλη. Έγινε σύγκρουση μ΄ ένα τζιπ το οποίο ανέβαινε προς Ιαλυσό. Υπάρχουν μαρτυρίες, οι έρευνες για τις συνθήκες του δυστυχήματος συνεχίζονται. Ο θάνατός τους ήταν ακαριαίος.

Πότε το μάθατε εσείς;
Δεν μας ενημέρωσε κανείς. Είχε διαρρεύσει από το Facebook παντού, το είχαν μάθει μέχρι οι ξαδέλφες της Στέμης στην Αμερική, το δικό μου τηλέφωνο και το τηλέφωνο των γονιών του Ανδρέα δεν χτύπησε ποτέ. Πήγα στο Νοσοκομείο στις 11 το βράδυ χωρίς να ξέρω γιατί πηγαίνω. Στην Κρήτη όπου σπούδαζε το έμαθαν όλοι οι φίλοι της, κι εγώ δεν ήξερα τίποτα. Κι εκείνη την ημέρα είχα πει να μην την ψάξω, εγώ την έψαχνα πάντα, όλοι το ξέρουν αυτό, την αναζητούσα κάθε δυό-τρεις ώρες στο τηλέφωνο για να την ακούσω, την κόρη μου, το μοναχοπαίδι μου. Εκείνη την ημέρα δεν το έκανα και μετά τα’  βαλα με τον εαυτό μου. Πώς είναι δυνατόν, πώς είναι δυνατόν, εγώ που την έψαχνα συνέχεια, εκείνο το βράδυ να μην την ψάξω. Σαν να μου είχαν βάλει μια ένεση από νωρίς και να μην αισθανόμουν.

Στις 20:30 ακριβώς μου τηλεφώνησε η μητέρα μου, η Στέμη θα πήγαινε στη γιαγιά της, μου είπε «δεν φάνηκε ακόμη»… Αισθάνθηκα σαν ένα ηλεκτρικό ρεύμα να με διαπέρασε, σαν να με χτύπησε κεραυνός. Από εκεί και πέρα έκλεισαν οι ασφάλειες του εγκεφάλου μου, του συνειδητού μου κόσμου, σαν να αρνιόμουν να σκεφτώ. Της τηλεφωνούσα συνέχεια σαν ρομπότ χωρίς να σκέφτομαι το παρακάτω. Ήταν η μόνη φορά που σαν να με είχαν ναρκώσει. Τότε ξεκίνησαν να της τηλεφωνούν όλοι, ο σύζυγός μου, η μητέρα μου και τότε ακόμη δεν το ήξερα, αλλά όταν παίρνουν δύο ταυτόχρονα στο ίδιο κινητό δείχνει απασχολημένο. Έτσι παρηγοριόμουν, έλεγα μιλάει. Πήρα μια φίλη της.

Με κανέναν δεν είχε βρεθεί και δεν είχε μιλήσει ούτε εκείνη, ούτε ο Ανδρέας. Και τότε κάτι άκουσε ο σύζυγός μου, κάτι του είπαν, έκατσα στο πάτωμα δεν ήθελα να πάω μαζί του στο νοσοκομείο, δεν πήγα. Έμεινα μόνη, έρποντας κάποια στιγμή έπιασα το τηλέφωνο, πήρα την αδελφή μου, της είπα να’ ρθει να με πάει στο νοσοκομείο γιατί μάλλον χτύπησε η Στέμη. Σαν να είχα βγει από το σώμα μου, σαν να ήμουν θεατής.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε;
Το αυτοκίνητο που της είχα πάρει, πριν από 24 μέρες για το πτυχίο της και τα γενέθλιά της ήταν παρκαρισμένο στο Μαντράκι γιατί μέχρι το μεσημέρι ήταν μαζί μου στα καταστήματά μας. Το μεσημέρι φεύγοντας από το χρυσοχοείο ήθελε να μάθει πως λένε το «αγάπη μου» στα ρουμάνικα γιατί ο Ανδρέας είχε σπουδάσει στη Ρουμανία. Ρώτησε τη συνεργάτιδά μας στο μαγαζί που είναι ρουμάνα και της είπε «ΙΟΥΜΠΙΡΕΑ ΜΕΑ». Το επανέλαβε, έφυγε, όμως δεν είχε έρθει ακόμα ο Ανδρέας να την πάρει με τη μηχανή, κι εκείνη ξέχασε πως λένε το «αγάπη μου»  στα ρουμάνικα. Έτρεξε πάλι, της το γράψαμε, πήρε το χαρτάκι το επανέλαβε, μας έστειλε ένα φιλί, κι έφυγε.

Τι έγινε όταν φτάσατε στο νοσοκομείο;
Ο σύζυγός μου, μου είπε «σκοτώθηκαν και οι δυό». Δεν αντέδρασα, ήμουν ένα ρομπότ απρογραμμάτιστο όλη την ημέρα, κι εκείνη τη στιγμή σαν να ανέβηκα από ψηλά και τους έβλεπα. Ακολούθησαν όσα λέγονταν για τις συνθήκες του δυστυχήματος που με θύμωσαν, κι εμένα πολύ και τους γονείς του Ανδρέα. Όλοι είχαν περάσει από κει, όλοι ξέρανε τι έγινε εκεί, αλλά όταν ρωτούσαμε συγκεκριμένα να μας πουν, όχι για να χρησιμοποιούσαμε τα λεγόμενά τους, αλλά για να ξέρω εγώ ως μητέρα, τότε δεν ήξερε κανείς, τότε τα άλλαζαν, «ο φίλος μου, μου το είπε, ο συνάδελφος είχε περάσει»…

Ήταν το μοναχοπαίδι σας!
Που πληρούσε τα πάντα. Ήτανε χαμογελαστή, ήταν η χαρά της ζωής. Δυό-τρεις φορές είχε πει σ΄ ένα φίλο της στην Κρήτη «εγώ θα πεθάνω νέα, θα πεθάνω μικρή». Και μια φορά είπε σ΄ εμάς ότι πέρασε μια τσιγγάνα, από τις καφετέριες που κάθονται οι φοιτητές στην Κρήτη και της είπε ότι θα πεθάνει νωρίς. Το’ λεγε και γελούσε. Δεν τον φοβόταν τον θάνατο, είχε δει τόσα στο πανεπιστημιακό της Κρήτης και στο νοσοκομείο της Ρόδου, που θεωρούσε το θάνατο ως μία άλλη διάσταση.

Τα καλοκαίρια ως εθελόντρια εργαζόταν στα επείγοντα, μόλις είχε τελειώσει την πρακτική της στα τέλη Μαρτίου. Ένα μήνα πριν ήταν το Πάσχα. Ήταν θρησκευόμενοι και οι δυό. Είχαν νηστέψει 40 μέρες και μετάλαβαν μαζί. Ο Ανδρέας είχε κάνει το αγροτικό του στην Πάτμο όπου ο κόσμος τον λάτρευε. Πήγα, βρήκα τις καλόγριες που ήταν γιατρός τους. Η ηγουμένη η Χριστονύμφη, είχε προσωπική σχέση μαζί του, μου είπε ότι ο Ανδρέας είχε πνευματικές αναζητήσεις. Τους επόμενους μήνες ήμουν σε μία κατάσταση αλλοφροσύνης, τη συνάντησα, μου είπε ότι τα δυό παιδιά βρέθηκαν στο ύψιστο σκαλοπάτι αφού είχαν λάβει τη θεία κοινωνία, κι έφυγαν έτοιμοι για τον Κύριο.

Εσείς πως αισθάνεστε με τη θρησκεία μετά απ΄ όσα έγιναν;
Η πίστη μου κλονίστηκε, δεν ξέρω πια. Δεν μπαίνω εύκολα σε εκκλησία. Τις πρώτες μέρες πετούσα κάτω τις εικόνες απ΄ το δωμάτιό της, τώρα πια δεν το κάνω γιατί φοβάμαι μήπως η Στέμη θυμώνει. Εγώ έψαξα άλλα σωσίβια απ΄ την αρχή. Η Στέμη είχε δύο φυλαχτά μέσα στο πορτοφόλι της, τα βρήκα, ήταν πάνω της και θύμωσα τόσο πολύ. Γιατί δεν την προστάτευσαν, γιατί δεν της έδωσαν μια ευκαιρία, να ήταν τραυματισμός, κι όχι θάνατος;  Έκανα την αυτοψυχανάλυσή μου, έκανα ψυχανάλυση και κάνω ακόμα και ξεκίνησα τον εθελοντισμό.

Η ΕΥΘΥΤΑ είναι πια ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Από μόνο του είναι ένα κομμάτι που πονά, αλλά εμένα μου δίνει την ικανοποίηση ότι μπορούμε να ευαισθητοποιούμε κόσμο, να προστατεύουμε άλλα παιδιά, ν΄ ακούσουν τις κραυγές μας. Στην ΕΥΘΥΤΑ υπάρχει μια ομάδα που τη λέμε «Ομάδα Ζωής» και ένας ψυχολόγος ο Γιάννης Χουρδάς,  που δίνει πραγματική βοήθεια. Μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να πάρει η ζωή μας. Εγώ που μετά από αυτό που συνέβη πίστευα αυτό που γράφει ο Μπουκάι ότι «ο δρόμος των δακρύων είναι προσωπικός, μοναχικός και σκοτεινός» μέσα από την Ομάδα αντιλαμβάνομαι ότι κι έτσι να είναι έχεις συνοδοιπόρους.

Τα απογεύματα στο νεκροταφείο του Ταξιάρχη έχει πολλούς γονείς νέων παιδιών που συγκεντρώνονται πάνω απ΄ τους τάφους τους. Διαπίστωσα τελικά ότι η επικοινωνία μεταξύ μας είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας. Όπως και με τους γονείς του Ανδρέα που κι εκείνοι ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά και τον ανεβαίνουμε μαζί. Έμαθα ν΄ αγαπάω τον πόνο μου. Είχε γράψει κάτι ο Σαίξπηρ και έχει γίνει η πυξίδα μου: «πώς να μην αγαπάω τον πόνο μου αφού αυτός είναι μόνιμα τώρα ο σύντροφός μου. Αυτός κοιμάται στο κρεβάτι του παιδιού μου, αυτός φοράει τα ρούχα του, αυτός μιλάει με το στόμα του»…

Είστε δυνατή!
Δεν είναι θέμα δύναμης, δεν με πειράζει να πεθάνω τώρα, παρακαλάω κάθε μέρα να συμβεί, όσο όμως είμαι στα πόδια μου, κι έχω τη λογική μου, θέλω να ακολουθήσω την πορεία της κόρης μου. Έτσι αισθάνομαι ότι είμαι κοντά της. Κάνω αυτό που ήθελε εκείνη να κάνει. Μπαίνω στο νοσοκομείο και μεγάλο κομμάτι της ζωής μου πια είναι το Εθελοντικό Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο, στον Άγιο Ιωάννη στο οποίο θα συνεχίσω να πηγαίνω, σταμάτησα μόνο για τώρα το καλοκαίρι. Εκεί βοηθιέται πολύς κόσμος και αισθάνομαι ότι συμβάλλω, εισπράττεις την αγάπη τους.

Τι σας παρηγορεί;
Εγώ επειδή αυτό τον έρωτα ήταν σαν να τον ζούσα μέσω της κόρης μου, είναι το δικό μου παραμύθι, δεν θέλω να μου το παίρνουνε, μ΄ αυτό εγώ ζω. Θέλω να ξέρω μόνο ότι εκεί που είναι, είναι μ΄ αυτόν που αγαπά και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Ακόμα και στο σημείο της σύγκρουσης μετά την πτώση, βρέθηκαν πεσμένοι στο δρόμο δίπλα-δίπλα, δεν εκτοξεύτηκε κανείς.

Πήγατε και πήρατε το πτυχίο της από τα ΤΕΙ στο Ηράκλειο!
Πήγα και παρέλαβα το πτυχίο της Στέμης. Ήμουν συγκλονισμένη και ταυτόχρονα τόσο περήφανη που της το πήρα και της το έφερα η ίδια. Θρήνησα σ΄ όλους τους δρόμους του Ηρακλείου που περπάτησε εκείνη και την ένιωσα δίπλα μου, να περπατάμε μαζί.

Άδεια Οδήγησης: το σημαντικότερο από τα ανθρώπινα δικαιώματα…

Εντυπωσιακά στοιχεία ήρθαν στην δημοσιότητα στην Μεγάλη Βρετανία μετά την απελευθέρωση  των πληροφοριών που αφορούν το  Driving Standards Agency (DSA), τον οργανισμό που έχει την ευθύνη των εξετάσεων για άδεια οδήγησης .
Μια 28χρονη γυναίκα  από το Southwark, το νοτιοανατολικό Λονδίνο έχει αποτύχει να περάσει τα θεωρητικά  τεστ για άδεια οδήγησης  110 φορές! Μέχρι σήμερα , ξόδεψε το απίστευτο ποσό  £3,410 (4.308 euros) στην προσπάθεια να πείσει, χωρίς επιτυχία  πως ξέρει τους κανόνες και τους κινδύνους του δρόμου.
Η θεωρητική εξέταση περιλαμβάνει ερωτηματολόγιο πολλαπλών επιλογών και μια εξέταση αντίληψης κινδύνου και κοστίζει £31 (39,1 euros) τη φορά.
Αν και κανένας άλλος αρχάριος δεν έχει πλησιάσει τον απίστευτο αριθμό προσπαθειών αυτής της γυναίκας αρκετοί καταβάλουν σοβαρές προσπάθειες.
Εάν η γυναίκα είχε αρχίσει να δίνει εξετάσεις στην μικρότερη ηλικία που επιτρέπεται (17 ετων) αυτό σημαίνει πως έδινε 10 φορές κάθε χρόνο τα προηγούμενα 11 έτη.
Ένας   30 χρονος από Peterborough έχει αποτύχει στην θεωρητική εξέταση 86 φορές, ενώ ένας  41 χρονος  από το Birmingham πραγματοποίησε την 80η προσπάθειά του.
Σε εθνικό επίπεδο, το ποσοστό που περνάει τις εξετάσεις με την πρώτη είναι 65.4%
Αλλά ακόμα και όταν κατόρθωσαν να περάσουν την θεωρητική εξέταση, αρκετοί πασχίζουν πολύ για να περάσουν και την πρακτική εξέταση.
Υπάρχουν τουλάχιστον 20 άτομα από 22 μέχρι 51 ετών που έδωσαν πρακτικές εξετάσεις από 30 μέχρι 37 φορές και μερικοί από αυτούς εξακολουθούν να δίνουν…
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας 40χρονος άνδρας που απέτυχε την πρακτική οδήγησης 36 φορές και πήρε άδεια οδήγησης στην 37η προσπάθειά του!
Η πρακτική εξέταση οδήγησης διαρκεί περίπου 40 λεπτά, και κοστίζει £62 (78.3 euros) σε πρωινό ωράριο  ή £75 (95 euros) το απόγευμα, Σαββατοκύριακο ή περίοδο διακοπών.
Παραθέτουμε τον κατάλογο των 20 πρώτων σε προσπάθειες να περάσουν τις θεωρητικές και τις πρακτικές εξετάσεις.
Να σημειώσουμε φυσικά πως αν επρόκειτο για σπουδές σε πανεπιστήμιο ή για πρόσληψη σε εργασία τέτοια ανεκτικότητα δεν θάταν νοητή ούτε σε έργο επιστημονικής φαντασίας. Αλλά δεν μιλάμε γι αυτό, μιλάμε για το «απλό» πράγμα να πάρεις μια άδεια και να βγεις στην κυκλοφορία. Εδώ είναι που φαίνεται το επίπεδο της δημοκρατίας της ανεκτικότητας και του πολιτισμού. Στο βαθμό που έχεις να πληρώνεις μπορείς να συμμετέχεις στις εξετάσεις λες και πρόκειται για παιγνίδι σε λούνα παρκ και κάποτε να πάρεις το έπαθλο. Τώρα αν μαζί με το έπαθλο βγαίνοντας στο δρόμο πάρεις και καμιά ζωή θα πρόκειται για συνωμοσία του σύμπαντος.
Γνωρίζαμε τι συμβαίνει με την απόκτηση διπλωμάτων στη χώρα μας αλλά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε πως σε μια χώρα με χαμηλό συγκριτικά αριθμό θυμάτων από τροχαίες συγκρούσεις συμβαίνουν παρόμοια…
Τελικά για να προκληθούν 1.300.000 θάνατοι και άλλοι τόσοι βαριοί τραυματισμοί στο δρόμο μέσα σε ένα χρόνο πρέπει όλοι να βοηθήσουμε όσο μπορούμε!
ΠΗΓΗ: Dailymail 13 July 2014

Απόψεις ενός επιβιώσαντος από τροχαίο.

Έχουμε επανειλημμένα αναφερθεί στο σημαντικό ρόλο που οι ίδιοι οι χρήστες του οδικού δικτύου μπορούν να διαδραματίσουν για να αποκτήσουμε ασφαλείς μετακινήσεις και μεταφορές. Δημοσιεύουμε παρακάτω τις προτάσεις που μας έστειλε ένας αναγνώστης μας και υπενθυμίζουμε πως ο τόπος αυτός είναι ανοικτός για δημοσίευση και συζήτηση κάθε θετικής πρότασης που θα οδηγούσε στον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων, στην ήπια και ασφαλή μετακίνηση.

“Ονομάζομαι Κώστας  Υψηλάντης, έγγαμος με 3 παιδιά, ετών 56. Πριν από 13 χρόνια είχα ένα πολύ σοβαρό τροχαίο περιστατικό από το οποίο θα μπορούσα να μην ήμουνα τώρα ζωντανός. Η αιτία οφειλόταν σε απόκρυψη του φωτεινού σηματοδότη από φραγκόσυκα που έβγαιναν από διπλανή οικία και κάλυπταν το φανάρι. Στο ίδιο σημείο είχαν γίνει και άλλα ατυχήματα αλλά οι υπεύθυνοι δεν είχαν επιληφθεί της κοπής των δέντρων .

Σε χιλιάδες άλλα σημεία οι σηματοδότες ή οι πινακίδες είναι καλυμμένοι και καμία υπηρεσία δεν ενεργοποιείται. Υπεύθυνοι θεωρούνται εκτός από την Τροχαία που πρώτη αντιλαμβάνεται το πρόβλημα μετά το τροχαίο ατύχημα, και ο Δήμος και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Όμως η αδράνεια που συνήθως
χαρακτηρίζει τούς υπεύθυνους είναι η αιτία χιλιάδων ατυχημάτων.

Η λύση του προβλήματος είναι η δημιουργία ενός Παρατηρητηρίου από φορείς πολιτών  που θα ελέγχει συνεχώς όλους τους σηματοδότες και τις πινακίδες αν είναι επαρκώς ορατοί από τους οδηγούς ή τους πεζούς.
Το παρατηρητήριο  θα έχει ένα πενταψήφιο τηλεφωνικό αριθμό στο οποίο θα καλούν όλοι οι πολίτες για να το ενημερώνουν. Επίσης μια υπηρεσία που θα αποκαθιστά την ορατότητα των σηματοδοτών.
Δεύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σηματοδότες είναι η παύση λειτουργίας τους για αρκετή ώρα,  που έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών ατυχημάτων. Και στο πρόβλημα αυτό πρέπει η τροχαία να βρίσκει άμεση λύση.
Για τους μοτοσικλετιστές, η ύπαρξη λακούβων ή στροφών με αντίθετη κλίση είναι από τα πιο επικίνδυνα αίτια ατυχημάτων.  Το Παρατηρητήριο θα πρέπει να καταγράφει συνεχώς τις επικίνδυνες περιπτώσεις.
Σε δρόμους που ασφαλτοστρώνονται,  η  προηγηθείσα  καταστροφή του παλιού οδοστρώματος, πρέπει να προειδοποιεί τους οδηγούς κυρίως των δικύκλων , γιατί σε περίπτωση βροχής, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η οδήγηση. Για όσες ημέρες θα παραμένει άστρωτη η νέα άσφαλτος, θα
πρέπει να υπάρχουν προειδοποιητικές πινακίδες.
Η μείωση των τροχαίων ατυχημάτων είναι ευθύνη όλων και γι αυτό πρέπει όλοι να ενεργοποιηθούμε.”

                                                                                    ΚΩΣΤΑΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ 

Η πρόταση για την συγκρότηση παρατηρητηρίου από φορείς πολιτών είναι παραπλήσια και με την πρόταση του SOS Τροχαία Εγκλήματα για την συγκρότηση ανοικτών επίτροπων Οδικής Ασφάλειας σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια, με τακτές συνεδριάσεις με συμμέτοχη των συλλόγων που αγωνίζονται για την οδική ασφάλεια και υπερασπίζονται τα θύματα των τροχαίων, ανοικτές σε κάθε πολίτη, με την συμμέτοχη εκπρόσωπων της Τροχαίας, της Πυροσβεστικής, του ΕΚΑΒ κλπ.

Δυστυχώς μια τέτοια λογική δεν υιοθετήθηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι σήμερα παρότι σημαντικότατο μέρος των προβλημάτων της  κυκλοφορίας αποτελεί πλέον δική της ευθύνη. Θα επαναφέρουμε την πρόταση σε κάθε επίπεδο μια και αποτελεί κατά την γνώμη μας μια άμεσα εφαρμόσιμη και ανέξοδη μέθοδο για να σωθούν αρκετές ζωές και να αποφευχθούν άλλες τόσες αναπηρίες. Επειδη όλα αυτα μπορουν να γίνουν και τα τροχαία μπορουν να προληφθούν, αφου είναι στη συντριπτικη τους πλειοψηφία προβλέψιμα, για αυτο και δεν τα θεωρούμε ατυχήματα μια και η τύχη ελάχιστα ή καθόλου έχει να κάνει μ αυτά. Εγκληματικες παραλείψεις και συμπεριφορές στερουν ζωες και βυθίζουν στον πόνο, το πένθος και τη δυστυχία χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο στη χώρα μας.

Να υπογραμμίσουμε εδώ πως μόλις 15 ημέρες πριν ο Δήμος της Νέας Υόρκης (πληθυσμός όσο της Ελλάδος)  νομοθέτησε την υποχρεωτική εντος 24 ωρών αποκατάσταση κάθε βλάβης σε σηματοδότες και σήμανση του οδικού δικτύου.

Μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα: ΕΔΩ

 

“SOS Τροχαία Εγκλήματα”: νέο Διοικητικό Συμβούλιο και Ελεγκτική Επιτροπή

Tην Τετάρτη 25 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα οι εκλογές για το Διοικητικό Συμβούλιο και την Ελεγκτική Επιτροπή του πανελλαδικού συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα και την Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014 συνεδρίασε το νεοεκλεγέν Διοικητικό Συμβούλιο για να συγκροτηθεί σε σώμα.
Για την επόμενη διετία στα όργανα του συλλόγου συμμετέχουν οι:

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Πρόεδρος: Κουβίδης Γιώργος,
Αντιπρόεδρος: Καρυδάκης Φαίδων,
Γραμματέας: Κρητικός Αλέκος
Ταμίας: Σταυρουλάκης Μανώλης,
Μέλη: Μιχελάκης Λευτέρης, Βαλσαμοπούλου Βενετία, Τζαβάρας Κώστας, Μακρή Καίτη.
Βλαχάκη Χριστιάνα.
Αναπληρωματικά μέλη: Ζούμπου Χρυσάνθη, Μέγγενη Ντιάνα, Μαυράκη Άντα
 
ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ 
Μωράτης Κυριάκος (Αθήνα),
Μωραίτη Πόπη (Ικαρία),
Ζήση Όλγα (Γιάννενα),
Καρύδη Ελένη (Ρόδος)

Την περίοδο που είναι μπροστά μας  ο SOS Τροχαία Εγκλήματα θα προσπαθήσει να αποκτήσει πραγματικά πανελλαδική συγκρότηση πράγμα που σηματοδοτεί η εκτεταμένη εκπροσώπηση της ελληνικής περιφέρειας στα όργανα του συλλόγου.
Καλούμε όλους όσους θέλουν να αγωνιστούν για την ανατροπή της σημερινής πραγματικότητας στο οδικό δίκτυο και πρώτα απ' όλα τις οικογένειες με απώλεια από τροχαία εγκλήματα να ενταχθούν σ αυτόν και να ενισχύσουν την δράση του συλλόγου μας.
Τα  τροχαία δεν πέφτουν απ τον ουρανό. Και δεν θα σταματήσουν μόνα τους.
Μαζί μπορούμε να τα σταματήσουμε!

Επικοινωνία: SOS Τροχαία Εγκλήματα, Δαφνομήλη 44 Αθήνα, 114 71
e mail: soste.gr@gmail.com τηλ.: 6971 542433 – 210 3620595
Θεσσαλονίκη: 6973829926 Βαλσαμοπούλου Βενετία,                              
Ηράκλειο Κρήτης:6977904780 Μιχελάκης Λευτέρης,                                
Πάτρα: 694426294 Τζαβάρας Κώστας                                              
Ρόδος: 6946443419 Καρύδη Ελένη (πρόεδρος ΕΥΘΥΤΑ),              
Ιωάννινα: 6972775523 Ζήση Όλγα                                        
Αλεξανδρούπολη: 6948484668 Μακρή Καίτη                                      
Ικαρία: 6977147032 Μωραίτη Πόπη

Μια βόλτα για το Σπύρο 2014

Στις 6 Ιουλίου 2014, Κυριακή στις 7.30 το απόγευμα, διοργανώνεται η τρίτη ποδηλατοβόλτα μνήμης στο δημοσιογράφο και ποδηλάτη Σπύρο Παπαγιάννη. Μία μέρα μετά το ξεκίνημα του φετινού ποδηλατικού γύρου Γαλλίας, τον οποίο ο Σπύρος Παπαγιάννης μετέφερε για πάνω από δέκα χρόνια στους Έλληνες τηλεθεατές, δίνουμε ραντεβού στο Μαρούσι κάτω απ’ τα γραφεία του τηλεοπτικού σταθμού Eurosport (Λεωφ. Κηφισίας και Πάρνωνος 76, Μαρούσι).  Η ποδηλατοβόλτα φέτος έχει σύνθημα  «Ποδήλατο – τρόπος να ζεις» και απ’ το Μαρούσι ως τη Δάφνη θα αναζητήσει μια ασφαλή, εύκολη και δροσερή διαδρομή για τους ποδηλάτες, αποδεικνύοντας πως και μέσα στον αστικό ιστό υπάρχει ικανοποιητικός χώρος για το ποδήλατο, αρκεί όλοι (ποδηλάτες και αυτοκινητιστές) να το αποδεχτούν!  Η φετινή βόλτα είναι κατάλληλη για όλους τους φίλους του ποδηλάτου, ανεξαρτήτως επιπέδου, καθώς το 70% της διαδρομής «Μαρούσι-Δάφνη» είναι κατηφορικό. Σε κάθε ποδηλάτη που θα ακολουθήσει τη διαδρομή θα δοθεί ανακλαστικό αυτοκόλλητο, ως ενθύμιο, αλλά και ως “λαμπερή” υπενθύμιση ασφάλειας στις νυχτερινές μας βόλτες!
O Σπύρος Παπαγιάννης έχασε τη ζωή του στις 14 Απριλίου του 2012, έχοντας τραυματιστεί σοβαρά περίπου έναν μήνα πριν, σε τροχαίο δυστύχημα όταν οδηγός ΙΧ παραβίασε το κόκκινο και τον κτύπησε ενώ πήγαινε με την μηχανή στη δουλειά του. Ο Σπύρος αγάπησε την ποδηλασία απ’ την εφηβική του ηλικία και κατάφερε να γίνει μέλος της εθνικής ομάδας ποδηλασίας πίστας, σημειώνοντας μάλιστα πανελλήνιο ρεκόρ. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με πάθος με τη δημοσιογραφία και εργάστηκε στο Eurosport, για να συνδέσει τη φωνή του με τις ποδηλατικές μεταδόσεις και ειδικότερα με το Γύρο Γαλλίας. Επιτέλεσε ουσιώδες έργο με στόχο τη μετατροπή του ποδηλάτου στις μεγάλες ελληνικές πόλεις από καθαρά αθλητικό μέσο, σε μέσο αναψυχής και μεταφοράς. Συνεργάστηκε με την ελληνική ομοσπονδία ποδηλασίας, αρκετά ποδηλατικά περιοδικά και site, όπως το MBikeκαι το Novasports.gr.


Δείτε το χάρτη της διαδρομή εδώ: http://www.bikely.com/maps/bike-path/dum-spiro-spero
Παρακολουθήσετε ένα αφιέρωμα για τη σχέση ζωής του Σπύρου Παπαγιάννη με το ποδήλατο.
στο:  www.themonitor.gr/dum-spiro-spero/

Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων και άρση της επικινδυνότητας σε έργα οδοποιΐας στα Ιωάννινα ζητά ο συνήγορος του πολίτη.

Ενώ ο εισαγγελέας Ρόδου ασκεί ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για το θάνατο τεσσάρων ανθρώπων τον Νοέμβρη του 2014 (μετα απο μεγάλη βροχόπτωση) θεωρώντας υπέυθυνους τους αιρετους άρχοντες της περιοχής για πλήθος παραλείψεων και κακοτεχνιιών -συμφωνα με το πορισμα των πραγματογνωμώνων του ΤΕΕ: α) υπήρχε έλλειψη μελέτης σχεδιασμού και κατόπιν κατασκευής ικανών τεχνικών έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, β) υλοποιήθηκαν λανθασμένες επιλογές, όπως για παράδειγμα κατασκευή δρόμου στο πρωτεύον ή δευτερεύον οδικό δίκτυο, εγκάρσια μέσα σε ρέματα, γ) υπήρχε παντελής έλλειψη αστυνόμευσης για τις παρεμβάσεις τρίτων στα υδατορέματα (ποταμούς, χειμάρρους και ρέματα), όπου δηλαδή δεν υπήρξε καμία υπηρεσία να αστυνομεύσει περιοχές που μπαζώνονταν και από ποιους, δ) απομειώθηκε το πλάτος των υδατορεμάτων, αποτέλεσμα είτε του κτισίματος οικημάτων είτε μπαζώματος. (ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: ΕΔΩ), ο Συνήγορος του Πολίτη εξετάζει την περιβαλλοντική αδειοδότηση και επικινδυνότητα του υπό διαμόρφωση μικρού οδικού δακτυλίου και άλλων έργων οδοποιΐας στα Ιωάννινα. Οι αρμόδιες υπηρεσίες έχουν εκδώσει επανειλημμένα αποφάσεις απαλλαγής από Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων για τα συγκεκριμένα έργα. Η Αρχή έχει επισημάνει ότι η πρακτική αυτή της Διοίκησης βρίσκεται σε αντίθεση με την αρχή της νομιμότητας και την προστασία του δημοσίου συμφέροντος.

Αναγνωρίζει την απόφαση που πρόσφατα έλαβε το Δημοτικό Συμβούλιο για τη βελτίωση της ασφάλειας των πολιτών επί της οδού Κενάν Μεσσαρέ. Ωστόσο, εμμένει στην πρότασή του για εκπόνηση ενιαίας Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων  για τα συγκεκριμένα έργα οδοποιΐας, ώστε να καθοριστούν όροι για την προστασία του περιβάλλοντος και των πολιτών. Η Διοίκηση έχει αποδεχτεί την πρόταση του Συνηγόρου από το Μάιο του 2013, δίχως ωστόσο να έχει υλοποιηθεί. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ: ΕΔΩ 

Ειχαμε επισημάνει σε προηγούμενη αναρτηση μας (ΕΔΩ) τα προβλήματα στο μικρο δακτύλιο των Ιωαννίνων και την σημαντική συστηματική προσπάθεια της Επιτροπής Κατοίκων να θέσει το θέμα. Είναι παρήγορο που μετα απο μια τόσο μεγάλη προσπάθεια λίγο πριν τις εκλογές, τον Απρίλιο του 2014 το ∆ηµοτικό Συµβούλιο ενέκρινε την αποκλειστική χρήση τµήµατος της οδού Κεναν Μεσσαρέ ως χώρου στάθµευσης. Ωστόσο όπως επισημαίνει ο Συνήγορος του πολίτη το πρόβλημα δεν ήταν μόνο αυτό και πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στην οδο Κεναν Μεσαρέ.

20 – 23 Ιουνίου 2014, Φεστιβάλ “Αγνωστη Χώρα της Αναπηρίας”

    

 «Το Α και το Ω της εξέλιξης του πολιτισμού είναι η δημιουργία πλάγιων διαδρομών»
Lev Vygotsky
Την Παρασκευή 20 Ιουνίου, το Σάββατο 21 Ιουνίου και την Κυριακή 22 Ιουνίου διοργανώνεται στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ τριήμερο Φεστιβάλ για τη Γνωριμία με την “άγνωστη χώρα” της αναπηρίας.
Η Κίνηση Χειραφέτησης ΑμεΑ: “Μηδενική Ανοχή” και η Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία διεξάγουν φεστιβάλ εξοικείωσης για τη ζώσα κατάσταση της αναπηρίας και προσκαλούν σε μαζική συμμετοχή.
Η συμμετοχή στην οργάνωση του Αντιφασιστικού φεστιβάλ παραστατικών τεχνών μάς εμπλούτισε με σημαντικές εμπειρίες και γνώσεις για την αποκόμιση κρίσιμων συμπερασμάτων. Το τριήμερο κρίθηκε αναγκαίο καθώς η αναπηρία αποτελεί για τους/τις περισσότερους/ρες “άγνωστη χώρα”, ακόμα και για αυτούς/ες που μια ζωή βρίσκονται στο προσκήνιο των κοινωνικών αγώνων. Μέσα από τις δράσεις που θα πραγματοποιηθούν, επιδιώκουμε τη συνεκπαίδευση, τη συνυπευθυνότητα, την ανάδειξη των στερεοτύπων που ανακυκλώνονται από την κοινωνία και τα ΜΜΕ, καθώς και του ρατσιστικού τρόπου αντιμετώπισης της αναπηρίας από την πολιτεία. Η ανισότιμη συμμετοχή και η παρεμπόδιση πρόσβασης στο περιεχόμενο της τέχνης αποτελούν δείκτη «πολιτισμού».
Η κυρίαρχη στάση, που επιβάλλεται από τα ΜΜΕ, η στερεοτυπική αποτύπωση σε θέατρο, κινηματογράφο και λογοτεχνία, αφαιρεί από τους ανθρώπους με αναπηρία το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και αποκρύπτει τη λυτρωτική αλήθεια.
Σε μια περίοδο που το ναζιστικό μόρφωμα επιβάλλει τη μισαλλοδοξία του επιχειρούμε τη διασύνδεση της τέχνης με την ανθρώπινη “ατέλεια” και την αναπηρία με την «κανονικότητα» και θυμίζουμε ότι τα αντίθετά τους έχουν εγγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία ως τα αρχέτυπα του φασισμού.
Μέσα από τις δράσεις του τριημέρου αυτού, που θα περιλαμβάνουν θέατρο, χορόδραμα, προβολές ντοκιμαντέρ, workshops, Ανθρώπινη Βιβλιοθήκη αλλά και συζητήσεις, διεκδικούμε την απομυθοποίηση του φαινομένου της “αναπηρικής δυστυχίας” και την παρακίνηση των συμπολιτών/συμπολιτισσών μας να συμμετέχουν σε αυτή την ανθρώπινη εμπειρία, μια εμπειρία που θα τους αποκαλύψει αυτό που υπάρχει πίσω από τη στερεοτυπική εικόνα.
Η ανυπαρξία και οι συμβιβασμοί του λεγόμενου αναπηρικού κινήματος μάς υποχρεώνουν να απευθυνθούμε ξεχωριστά στους ακηδεμόνευτους ανθρώπους με αναπηρία αξιώνοντας την πλήρη συστράτευσή τους στο δύσκολο δρόμο διεκδίκησης της χειραφέτησης που επιλέγουμε να διανύσουμε.
Ας μην ξεχνάμε η χειραφέτηση είναι καταρχάς στάση προσωπική και κατόπιν πράξη κοινωνική.
«Η ανθρώπινη ποικιλομορφία είναι η μόνη αλήθεια που μας ενώνει».
Όλες οι ταινίες έχουν υποτιτλισμό για Κωφούς/ες.
Οι συζητήσεις θα γίνουν με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Το ντοκιμαντέρ «MasterPiece – Μέρος Ι» θα προβληθεί με “open” ακουστική περιγραφή για ανθρώπους με προβλήματα όρασης, ενώ θα υπάρχει και δυνατότητα ακουστικής περιγραφής σε όποιο ντοκιμαντέρ ζητηθεί.
Το Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ είναι φιλικό στα άτομα με αναπηρία.
Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία
Κίνηση Χειραφέτησης ΑμεΑ: “Μηδενική Ανοχή
Αναλυτικό Πρόγραμμα του τριήμερου Φεστιβάλ: ΕΔΩ!