Τι είναι η Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α.


Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ- ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Εταιρεία Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων είναι ένας Μη Κερδοσκοπικός, Μη Κυβερνητικός Οργανισμός, στο χώρο της Οδικής Ασφάλειας.
Στη Ρόδο λειτουργεί από τον Ιούνιο 2004 , πρωτοβουλία της Προέδρου Καρύδη Ελένης, θύμα τροχαίου ατυχήματος, μετά από τον χαμό του γιου της Δημήτρη 19 χρόνων στις 12 Φεβρουαρίου 2002, πλαισιωμένη από επιστήμονες, θύματα, συγγενείς τροχαίων δυστυχημάτων και ευαισθητοποιημένα άτομα στο θέμα της Οδικής Ασφάλειας.
Είναι μέλος:

-Της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων-FEVR (Σύμβουλος του Ο.Η.Ε και του Π.Ο.Υ)
-Υποστηρικτής της Παγκόσμιας Οργάνωσης « MAKE ROADS SAFE »
-Το 2008 υπέγραψε την Ευρωπαϊκή Χάρτα Οδικής Ασφάλειας, για λιγότερα θύματα με την υποστήριξη της Ε.Ε.
-Αρωγό μέλος του Ε.Δ.Ι.ΠΑ.Β (Εθνικό Δίκτυο Πρόληψης Ατυχημάτων , συμπεριλαμβανομένων των τροχαίων)
-Μέλος της Διακομματικής Επιτροπής Δήμου Ρόδου
-Ιδρυτικό μέλος του Πανελλαδικού Συλλόγου
"SOS ΤΡΟΧΑΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ"
-Υποστηρίζει την Δεκαετία Δράσης 2011-2020 για την Οδική Ασφάλεια
-Συνεργάζεται με φορείς του Δημόσιου του Ιδιωτικού τομέα, με Παγκόσμιους & Ευρωπαϊκούς Φορείς και Οργανισμούς.

Ποιοι είναι οι σκοποί :

+Η υποστήριξη των θυμάτων των Τροχαίων Ατυχημάτων από ομάδα συμβούλων ( νομικών, ιατρών, ειδικών εμπειρογνωμόνων, συγκοινωνιολόγων, μηχανολόγων, εκπαιδευτικών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών ).

+Η ανάπτυξη αλληλεγγύης μεταξύ των θυμάτων των Τροχαίων Ατυχημάτων( ηθική υποστήριξη ).

+Η οργανωμένη παρέμβαση και η κοινωνική πίεση προς τους φορείς της πολιτείας, για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας και την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων.

+Η υποστήριξη η ανάληψη και προώθηση δραστηριοτήτων σε θέματα τα οποία προάγουν την οδική ασφάλεια, την κυκλοφοριακή αγωγή, την έρευνα, την ενημέρωση , την ευαισθητοποίηση των πολιτών των ιδιαίτερα ευάλωτων ηλικιών (μαθητών, ηλικιωμένων).

Ποιο είναι το Δυναμικό της:

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, διαθέτει ένα τεχνοκρατικό πυρήνα από επιστήμονες- μέλη διαφόρων κλάδων ( Υγειονομικούς, Νομικούς, Εκπαιδευτικούς, Μηχανολόγους- Μηχανικούς, Πραγματογνώμονες, Συγκοινωνιολόγους, Οικονομολόγους, Αναλυτές Η/Υ, Ψυχολόγους, Κοινωνικούς Λειτουργούς).

Το δυναμικό της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, ανταποκρίνεται απόλυτα στις υψηλές απαιτήσεις σοβαρών ερευνητικών προγραμμάτων, με θέμα την Οδική Ασφάλεια, την πρόσληψη και την μείωση των Τροχαίων Ατυχημάτων.

Διαθέτει επίσης ένα αξιόλογο επιτελείο έμπειρων επιστημόνων, που της επέτρεψε ως τώρα να πραγματοποιήσει πολλαπλές εκπαιδευτικές- ενημερωτικές δράσεις με στόχο τη βελτίωση της Οδικής Συμπεριφοράς.

Ποιες είναι οι Δραστηριότητές της:

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, συμβάλλει δραστικά στην ενημέρωση των πολιτών για την Οδική Ασφάλεια, την πρόληψη και την μείωση των τροχαίων ατυχημάτων και παρέχει σε μόνιμη βάση Νομική, Ιατρική, Ψυχολογική και Κοινωνική Υποστήριξη σε θύματα και συγγενείς θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων όταν αυτή ζητηθεί.

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, έχει διοργανώσει εκδηλώσεις ( Ημερίδες, Έκθεση φωτογραφίας , Δράσεις σε ανοικτούς χώρους, Διδασκαλία σε Σχολεία Α/ας και Β/ας Εκπαίδευσης, Σεμινάρια σε κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων, Ενημερωτικές ομιλίες σε Δήμους της Ρόδου) στο πλαίσιο της ενημέρωσης των πολιτών σε θέματα που προάγουν την Οδική Ασφάλεια και έχει κάνει ουσιαστικές παρεμβάσεις στους φορείς σε θέματα Οδικής Ασφάλειας.

Έχει εκδώσει ενημερωτικά έντυπα με έγκυρη επιστημονική πληροφόρηση σε θέματα Οδικής Ασφάλειας.

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, πιστεύει ότι για την επίτευξη αποτελεσμάτων χρειάζεται δραστηριοποίηση από τους πολίτες, υποστήριξη από τον κρατικό μηχανισμό και αλλαγή της αρνητικής νοοτροπίας στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από την ιδιότητα της Ευρωπαϊκής χώρας με μεγάλο αριθμό Θυμάτων Τροχαίων δυστυχημάτων και με επικίνδυνους δρόμους για ασφαλή οδήγηση.

http://www.efhtita.gr















16 Ιουν 2017

Τροχαία Εγκλήματα: Κάποτε (1907) ανησυχούσαμε γι αυτά…

Βαθεῖα ενε  δύνη  συνέχουσα λην τήν κοινωνίαν διά τό φρικδες δυστύχημα τς λεωφόρου Συγγρολλά βαθυτέρα καί γριωτέρα ενε ἠ ἀγανάκτησις ατς κατά τοῡ δράστου τοδιαπραχθέντος γκλήματος. Διότι βεβαίως περίγκλήματος πρόκειται, υχί περί τυχαίου δυστυχήματος. γκλήματος, το ποίου οκτρόν θμα πεσε μία τυχής γυνακα τοῡ λαο καί τοποίου παίσιος ρως νεδείχθει  βουλευτής κ. Νικόλαος Σιμόπουλος, υός του κ. πουργο των Οκονομικν.  παγγελλόμενος πό τινος μλλον τόν Σωφέρ  τον βουλευτήν νεανίσκος ατός φοφερεν πό τά Παρίσια τ περίφημον και αμοσταγές πλέον ατοκίνητόν του νόμισεν τι κατλθεν ξ ορανο κατακτητής διασχίζων μέ λλιγιώδη ταχύτητα τάς θηναϊκάς δούς πιδεικνυόμενος ες τούς πάντας καί τά πάντα περιφρονν καί σαρκάζωνπό τς ν ατοκινήτω ψηλής του θέσεως, καί τούς πάντας πειλν νά πσαν στιγμήν νά συντρίψηπό τούς τροχούς τς μηχανς του.
Απόσπασμα από την αθηναϊκή εφημερίδα ΣΚΡΙΠ της 6ης Μαρτίου 1907 (η υπογράμμιση δική μας). Ολόκληρο το άρθρο: ΕΔΩ
Το συγκεκριμένο τροχαίο που συνέβη το 1907, προκάλεσε το θάνατο μιας 25χρονης γυναίκας της Ευφροσύνης Βαμβακά και ήταν συνέπεια «κόντρας»  δυο αυτοκινήτων στη Συγγρού στο ύψος του Φιξ με οδηγούς από τη μια τον βουλευτή Νικόλαο Σιμόπουλο και από την άλλη τον πρίγκηπα Ανδρέα και συνοδηγό την πριγκίπισσα Αλίκη.
Εκείνη την εποχή στην πόλη κυκλοφορούσαν 7 μόλις αυτοκίνητα τα οποία συχνά ο τύπος κατέκρινε για τις ηλιγγιώδεις ταχύτητες (75-90 χλμ/ώρα) που ανέπτυσαν βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές των πεζών.
Η κοινωνική κατακραυγή για την αλόγιστη κίνηση των αυτοκινήτων δεν ήταν φαινόμενο μόνο της ψωροκώσταινας.
Στο βιβλίο του Peter Norton «Fighting the Traffic: The Dawn of the Motor Age in the American City», περιγράφεται αναλυτικά παρόμοια κοινωνική αντίδραση και κατακραυγή στην αμερικανική κοινωνία για την είσοδο του αυτοκινήτου στους δρόμους.
Ένας σκιτσογράφος αμερικανικής εφημερίδας το 1923 προσομοίωσε το αυτοκίνητο με το θεό Μολόχ στον οποίο θυσιάζονται κυρίως παιδιά.
James, St Louis Star, 6 Νοεμβρίου 1923
Οδηγός βαμπίρ (vampire driver), δολοφονικός οδηγός (death driver) είναι η συνήθης περιγραφή και αναφορά στους οδηγούς της εποχής. Το παρακάτω απόσπασμα από τους New York Times της 23ης Νοεμβρίου του 1924 είναι χαρακτηριστικό. Το αυτοκίνητο συγκρίνεται με όπλο, ο οδηγός με πυροβολητή.
The horrors of peace appear to be appalling than the horrors of war. The automobile looms up as a far more destructive piece of mechanism than the machine gun. The reckless motorist deals more death the artilleryman. The man in streets seems less safe than the man in the trench. The greatest single lethal factor is the automobile. It left shambles in its wake as it coursed through 1923.
New York Times, Nov 23, 1924
Αντίστοιχοι τίτλοι και στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής (Μάρτιος 1907, εφημερίδες Αλήθεια και Καιροί):

Φαίνεται λοιπόν πως αρχικά ο τύπος ελληνικός και διεθνής, αλλά και η κοινωνία γενικότερα ασκούσε σκληρή κριτική πρωτίστως στο αυτοκίνητο, δευτερευόντως στον οδηγό και ποτέ στον πεζό. Κύριος λόγος γι’ αυτό ήταν πως αυτό  μπήκε στη ζωή των πόλεων, διεκδικώντας χώρο, παραγκωνίζοντας τους άλλους χρήστες, ανατρέποντας την έως τότε ισχύουσα αντίληψη του δρόμου ως δημόσιου χώρου. Τα αυτοκίνητα αντιμετωπίστηκαν ως εισβολείς, ως εχθροί της κοινωνίας σκορπώντας το θάνατο στο διάβα τους.
Σήμερα τα αντανακλαστικά μας έχουν αμβλυνθεί ή μάλλον έχουν αλλάξει κατεύθυνση. Η ευθύνη για ένα τροχαίο στρέφεται περισσότερο στον ευάλωτο χρήστη του οδικού δικτύου, στο θύμα και λιγότερο στον ισχυρό χρήστη του.
Οι πολίτες, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και με αποκορύφωση οι δικαστές χρησιμοποιούν κατά κόρον τις λέξεις ατύχημα και αμέλεια στις περιπτώσεις σύγκρουσης οχήματος και πεζού.
Τόσο η κοινωνία όσο και οι δικαστές ταυτίζονται ηθικά περισσότερο με το θύτη αντί του θύματος, ιδίως όσο απομακρυνόμαστε από την ημερομηνία του τροχαίου θανάτου, πόσο μάλλον χρόνια μετά (5, 6 ή ακόμα κι 7) για να φτάσει η ώρα μια δίκης. Δε γνωρίζουμε αν είναι θέμα ψυχολογικής μεταβίβασης, πάντως  φαίνεται πιο εύκολο να ταυτιστεί κανείς μ’ ένα ζωντανό παρά μ’ έναν νεκρό.
Η προστασία της ζωής σε σχέση με τα τροχαία δε φαίνεται πια να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Η αξία της ζωής βαίνει μειούμενη της αξίας της οικονομίας χρόνου. Η γρήγορη και απρόσκοπτη μετακίνηση είναι δικαίωμα και ο πεζός, ο ηλικιωμένος, ο ποδηλάτης, το παιδί είναι εμπόδια στην άσκηση του παραπάνω δικαιώματος. Ο αδύναμος οφείλει να δίνει προτεραιότητα στον ισχυρό. Ο ισχυρός μπορεί να επιδεικνύει την ισχύ του, να αντλεί επιπλέον δύναμη από την επίδειξη αυτή καθεαυτή και εν τέλει να τιμωρεί όποιον  τολμά να  την αμφισβητεί.
Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει το εξής ερώτημα: ποιός ή τί έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή νοοτροπίας, στην αποποινικοποίηση δηλαδή του τροχαίου θανάτου;
Θέτουμε το ερώτημα και το αφήνουμε ως προβληματισμό στους αναγνώστες μας (τα σχόλιά σας ευπρόσδεκτα), ενώ ταυτόχρονα συνεχίζουμε την έρευνα, τη μελέτη και τη συλλογή στοιχείων για παρουσίαση σε επόμενη ανάρτηση.
Βλαχάκη Χριστιάνα

Δεν υπάρχουν σχόλια: