Νέος Ποινικός Κώδικας: Παρακάμπτοντας το βαρύτερο και συχνότερο έγκλημα.

Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, στην Ελλάδα από το 1990 μέχρι σήμερα πάνω από σαράντα πέντε χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε τροχαία εγκλήματα. Ακαθόριστος, αλλά πολύ μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των σοβαρά τραυματισμένων σε τροχαίες συγκρούσεις την ίδια περίοδο, πολλοί από τους οποίους επέζησαν με κάποια μορφής αναπηρία.

Δυστυχώς ο αριθμός των θυμάτων της αυτοκίνησης στη χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερος αν προσθέσουμε τα θύματα που υπήρξαν προηγούμενες δεκαετίες, ξεκινώντας τουλάχιστον από την δεκαετία του 1970 που άρχισε να παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις ο αριθμός των αυτοκινήτων και συνακόλουθα ο αριθμός των συγκρούσεων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας την περίοδο 2011 -2017 στη χώρα μας καταγράφηκαν επτά χιλιάδες (7.000) βίαιοι θάνατοι.  Σύμφωνα με  την στατιστική ταξινόμηση της ΕΛΑΣ: απ αυτούς οι 6.160 (δηλαδή το 88%) ήταν αποτέλεσμα «τροχαίων ατυχημάτων» (στη δικαστική γλώσσα: «ανθρωποκτονίες από αμέλεια») και οι 840 (12%) ήταν «ανθρωποκτονίες». Την ίδια περίοδο είχαμε κατ έτος και ένα αριθμό 40 εως 45 βίαιων θανάτων από τα χαρακτηριζόμενα ως εργατικά «ατυχήματα» που δεν γνωρίζουμε αν περιλαμβάνονται στις αναφερόμενες από την ΕΛΑΣ ανθρωποκτονίες.

Όπως και νάχει είναι προφανές πως: εδώ και δεκαετίες το κυρίαρχο έγκλημα, σε συντριπτικές αναλογίες, από το οποίο υποφέρει η ελληνική κοινωνία είναι το τροχαίο.

Διαβάζοντας κανείς τις προτεινόμενες τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΕΔΩ) που έθεσε σε σύντομη διαβούλευση το υπουργείο Δικαιοσύνης αναρωτιέται κανείς αν οι συντάκτες όλου αυτού του έργου ζούσαν σ αυτή τη χώρα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Ή αν αποφάσισαν να επισημοποιήσουν οριστικά την άποψη πως η αυστηροποίηση των ποινών για τα τροχαία εγκλήματα είναι αδιανόητη μια κι αυτά αποτελούν φυσιολογικό φαινόμενο μιας κοινωνίας που αναγνωρίζει την ιδιότητα του φονεύσιμου ανθρώπου στα μέλη της.

Επί της ουσίας μόνο μία σχετική αλλαγή, κι αυτή αμφιλεγόμενη  υπάρχει στο προτεινόμενο σχέδιο. Πρόκειται για το άρθρο 290 Α που φαίνεται να επεκτείνει τα ήδη  ισχύοντα για την οδήγηση «υπό την επίδραση ναρκωτικών» – Νόμος 4139/2013, άρθρο 25 (που επιβάλει ποινές κάθειρξης για ανθρωποκτονία που προκαλούν οδηγοί υπό την επήρεια ουσιών) και στην περίπτωση της οδήγησης υπό την επίδραση αλκοόλ.  Το παραθέτουμε στο σύνολο του:

  «Άρθρο 290 Α
Επικίνδυνη οδήγηση

1.Όποιος κατά τη συγκοινωνία στους δρόμους ή στις πλατείες:
(i) οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης, ή
(ii) οδηγεί όχημα σε εθνικές ή περιφερειακές οδούς αντίστροφα στο ρεύμα της εκάστοτε κατεύθυνσης ή σε πεζοδρόμους, πεζοδρόμια ή πλατείες, ή οδηγεί όχημα που είναι τεχνικά ανασφαλές ή με ανασφαλή τρόπο φορτωμένο ή προβαίνει κατά την οδήγηση σε επικίνδυνους ελιγμούς ή μετέχει σε αυτοσχέδιους αγώνες, τιμωρείται, αν δεν προβλέπονται βαρύτερες κυρώσεις σε άλλες διατάξεις:
α) με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή αν από την πράξη προέκυψε κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα, β) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ή προκάλεσε βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις, δ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.»

Ο Ν. 4139/2013 είναι απόλυτα σαφής: «όποιος οδηγεί ή κυβερνά οποιοδήποτε πλωτό, χερσαίο ή εναέριο μεταφορικό μέσο υπό την επίδραση ναρκωτικών».

Ισχύει άραγε το ίδιο με το προτεινόμενο Άρθρο 290 A (που θα αφορά και τους οδηγούς υπό επίδραση ουσιών, άρα θα καταργήσει το άρθρο 25 του 4139);  Σε καμία περίπτωση.

Εδώ η διατύπωση είναι: «οδηγεί όχημα μολονότι δεν είναι σε θέση να το πράξει με ασφάλεια εξαιτίας της κατανάλωσης οινοπνεύματος ή χρήσης ναρκωτικών ουσιών ή λόγω σωματικής ή πνευματικής εξάντλησης». Τα αντικειμενικά κριτήρια – όπως η συγκέντρωση αλκοόλ στο αίμα και ή ύπαρξη ναρκωτικών ουσιών στα ούρα – αντικαθίστανται με την υποκειμενική κρίσητου αν ο οδηγός ήταν ή όχι σε θέση να οδηγήσει με ασφάλεια… πράγμα για  το  οποίο θα αποφανθεί το δικαστήριο μερικά χρόνια με τα το συμβάν, με την βοήθεια πάσης φύσεως αυτοανακηρυγμένων πραγματογνωμόνων.

Μιλάμε άραγε για πρόοδο ή για οπισθοδρόμηση;

Να σημειώσουμε βέβαια πως στα τόσα και τόσα άρθρα δεν υπάρχει λέξη για την υπερβολική ταχύτητα και τις επιπτώσεις της, λέξη για την χρήση κινητού, λέξη για την υποχρέωση παροχής των στοιχείων λειτουργίας ή όχι των κινητών των εμπλεκομένων σε σύγκρουση, λέξη για την παραβίαση κόκκινου, λέξη για την εγκατάλειψη θύματος και για τόσα άλλα. Αυτά τα “συνήθη πλημμελήματα”…

Που βαφτίζονται “Αμέλεια” όπως πάντα.  Μια τόσο βολική θεωρεία.

Αλλά το να τροποποιείς τον Ποινικό Κώδικα μετά από δεκαετίες σε μια χώρα που τα τροχαία εγκλήματα στοίχισαν δεκάδες χιλιάδες ζωές και να μη σ απασχολεί ειδικά αυτό το κυρίαρχο στη σύγχρονη Ελλάδα έγκλημα προφανώς αυτό δεν οφείλεται σε Αμέλεια.

Αποτελεί ξεκάθαρη πολιτική επιλογή.

Αθήνα 23 Μαρτίου 2019

Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

    ΕΥΘΥΤΑ-ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΟΔΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ  ΡΟΔΟΥ                          

ΥΓ.

1. Σε αντίθεση με την πληθώρα άρθρων, που καλώς υπάρχουν, για τα δικαιώματα των κατηγορουμένων, δεν υπέπεσε στην αντίληψη μας ούτε ένα (1) άρθρο για τα δικαιώματα των θυμάτων.
2. Η μη αφαίρεση της άδειας οδήγησης ακόμα και για τους καθ υποτροπήν φονιάδες της ασφάλτου δείχνει την παντελή αδιαφορία του νέου Π.Κ. για το πογκρόμ που έχει συντελεσθεί στους ελληνικούς δρόμους και ανάβει το πράσινο φώς για τη διαιώνιση του.