Στην τελική ευθεία για τις εκλογές για ακόμα μια φορά η οδική ασφάλεια, τα τροχαία εγκλήματα και τα δικαιώματα των θυμάτων απουσιάζουν παντελώς από την δημόσια συζήτηση.
Σε μια χώρα που βαυκαλίζεται ή υποκρίνεται πως τα τροχαία εγκλήματα αποτελούν ατυχήματα προφανώς η πολιτική διάσταση του θέματος δεν υφίσταται. Όλα είναι θέμα τύχης.
Το καθήκον της πολιτείας συνοψίζεται στο να φτιάξει δρόμους και να προωθεί την διαρκή αγορά νέων αυτοκινήτων. Μέχρις εκεί. Από κει και πέρα «ο σώζων εαυτόν σωθήτο». Οι «ισχυροί» του οδικού δικτύου θα επιβιώσουν και οι ευάλωτοι- «αδύναμοι» θα ανακυκλωθούν ή στην καλύτερη περίπτωση θα ζήσουν ανάπηροι. Το κράτος «ουδέτερο» θα παρατηρεί.
Ένα μήνα πριν, στις ευρωεκλογές το θέμα Αναπηρία πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στον προεκλογικό αγώνα και ο ανυποψίαστος θα θεωρούσε πως επιτέλους ένα από τα ζητήματα «ταμπού» της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής, τα μηδαμινά έως ανύπαρκτα δικαιώματα αυτής της όλο αυξανόμενης (και με τη συμβολή των τροχαίων) κατηγορίας συμπολιτών μας επιτέλους βγήκε επιτέλους κάτω από το χαλί και εμφανίστηκε στη δημόσια σφαίρα.
Ένα μήνα μετά, στις εθνικές εκλογές, παρότι η κυβέρνηση μιας χώρας έχει πολύ περισσότερες δυνατότητες να υλοποιήσει πολιτικές και γι αυτούς τους ανθρώπους απ ότι το ευρωκοινοβούλιο το θέμα ουσιαστικά δεν υπάρχει στον δημόσιο λόγο.
Είναι απίστευτο πως κανείς δεν απορεί μ αυτή την εξέλιξη. Τι έγινε τελικά; Μήπως το μήνα που πέρασε λύθηκαν όλα τα προβλήματα των ΑμεΑ; Η μήπως όλη αυτή η ευαισθησία δεν ήταν τελικά παρά μια φούσκα ανάλογη μ αυτές που τόσες φορές μας έχουν γεμίσει.
Ακούμε καθημερινά αντιπαραθέσεις για το ζήτημα της ασφάλειας, πότε η χώρα ήταν ασφαλέστερη και πότε και από ποιους θα γίνει ακόμα πιο ασφαλής και θέλουν να τις πάρουμε στα σοβαρά. «Ξεχνάνε» να αναφέρουν ένα πράγμα, όχι γιατί το αγνοούν αλλά γιατί δεν συμφέρει. Γιατί είναι ένας τομέας που εδώ και δεκαετίες δεν υπάρχουν πεπραγμένα. Κι αυτός είναι η οδική ασφάλεια.
Η χώρα μας παραπαίει σταθερά καταλαμβάνοντας κάθε χρόνο μια από τις χειρότερες θέσεις μεταξύ των χωρών της Ευρώπης σε αριθμό θυμάτων από τροχαίες συγκρούσεις. (Περισσότερα: ΕΔΩ). Και αυτή η κατάσταση θεωρείται από το πολιτικό σύστημα ως κανονικότητα. Δεν το ενοχλεί και δεν πρέπει να απασχολεί τους πολίτες.
Στα χρόνια δράσης των συλλόγων μας είχαμε την δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται συστηματικά επί χρόνια με το ζήτημα της οδικής ασφάλειας. Διαπιστώσαμε πως τόσο στην Τροχαία, όσο και στην Πυροσβεστική και στο ΕΚΑΒ (και στον τομέα Περίθαλψη ευρύτερα) υπάρχει σήμερα μια γενιά ανθρώπων με γνώση και διάθεση να δουλέψει συστηματικά για το θέμα της δραστικής αντιμετώπισης του προβλήματος.
Είναι ολέθριο να μείνει ανεκμετάλλευτη αυτή η γνώση και η διάθεση. Και δυστυχώς η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στο θέμα στην προεκλογική περίοδο κάτι τέτοιο προδιαγράφει.
Το ζήτημα της οδικής ασφάλειας είναι ζήτημα πολιτικό με την πιο ουσιαστική έννοια του όρου.
Αν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας αρνούνται να εκφέρουν πρόταση, αρνούνται να ασχοληθούν με το θέμα αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη της διαιώνισης του σπιράλ θανάτου που επί δεκαετίες εξοντώνει την νεολαία της χώρας.
Κατά τη γνώμη μας η όποια επόμενη κυβέρνηση θα έπρεπε να θέσει ένα απλό και ξεκάθαρο στόχο: μέσα στην επόμενη τριετία η Ελλάδα να βρεθεί ανάμεσα στις πέντε ασφαλέστερες ευρωπαϊκές χώρες στο επίπεδο τη οδικής ασφάλειας. Αυτό δεν αποτελεί ευχή αλλά ένα απόλυτα ρεαλιστικό πολιτικό στόχο. Υπάρχει και η διεθνής εμπειρία και το στελεχικό δυναμικό, επιστημονικό και υπηρεσιακό που μπορεί να το υλοποιήσει.
Ενδιαφέρει κανένα;
SOS Τροχαία Εγκλήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου