Ζούμε σε μια χώρα που ο πληθυσμός εδώ και αρκετά χρόνια εμφανίζει πτωτική τάση, σε αντίθεση με τον αριθμό των αυτοκινήτων και όλων των μηχανοκινήτων που αυξάνονται διαρκώς. Σε μια χώρα που ο εναπομένον πληθυσμός διαρκώς μετακινείται από την περιφέρεια προς τις μεγαλουπόλεις.
Ζούμε σε μια χώρα που το αναιμικό σιδηροδρομικό δίκτυο που υπήρχε κατέρρευσε με πάταγο μετά την υπόσκαψη από την ίδια την πολιτεία (έγκλημα στα Τέμπη) και δέχθηκε τη χαριστική βολή από την εκδίκηση της Φύσης.
Σε μια χώρα που οι πλήρως ιδιωτικοποιημένες θαλάσσιες μεταφορές («εκσυγχρονιστική» εξέλιξη των πάλαι ποτέ κραταιών εταιριών Λαϊκής Βάσης) σηματοδοτούν τη νέα εποχή (τους) με το πέταμα ανθρώπων για να πνιγούν στη θάλασσα.
Ζούμε σε μια χώρα που ενώ «συμβαίνουν» όλα αυτά (και τόσα άλλα) πραγματοποιούνται περιφερειακές και δημοτικές εκλογές αλλά κουβέντα δεν γίνεται για όλα αυτά, λες και οι Δήμοι και οι Περιφέρειες δεν έχουν σχέση μ αυτά.
Η πλήρης κατάρρευση των υποδομών στη Θεσσαλία (του σιδηροδρομικού αλλά και μεγάλου μέρους του επαρχιακού οδικού δικτύου συμπεριλαμβανομένου) προφανώς και δεν έχει σχέση με τα έργα και τις ημέρες των τοπικών αρχών. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν τα πρώτα αποτελέσματα…
Το γεγονός ότι επι δέκα συνεχή χρόνια (2013: 54 νεκροί, 2022: 55 νεκροί) δεν έχουμε καμία μείωση των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία στην Κρήτη, προφανώς και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την περιφέρεια Κρήτης που τάχει όλα τόσο καλά καμωμένα ώστε ο ίδιος υποψήφιος να επανεκλέγεται για τέταρτη φορά, από τον πρώτο γύρο και με ποσοστό που πλησιάζει το 80%. Στην ίδια περιφέρεια «Ναυαρχίδα του τουρισμού» οι δυο μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες ΑΝΕΚ και ΜΙΝΩΙΚΕΣ εξαερώθηκαν και πέρασαν στα χέρια των γυπών της Attica και της Grimaldi υπό τη σιωπή της Περιφέρειας και των Δήμων της Κρήτης, μια και αυτό εκ φεύγει των αρμοδιοτήτων τους, λες και όταν αυτές οι εταιρείες φτιάχτηκαν (την επόμενη του ναυαγίου του ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ) φτιάχτηκαν από κάποιους αρμόδιους και όχι από τη λαϊκή οργή, που κι αυτή εξατμίστηκε μέχρι νεωτέρας.
Όλα λοιπόν καλώς καμωμένα. Και με την επικύρωση της λαϊκής ψήφου. Έστω και με 50 η και 70% αποχή.
Δυστυχώς τα Προγράμματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνδυασμών σε Δήμους και Περιφέρειες έβγαλαν εκτός των θέμα των μετακινήσεων και των μεταφορών με συνέπεια την προώθηση της λογικής της αχαλίνωτης χρήσης του ΙΧ.
JAMER – Οι δρόμοι της Αθήνας χωρίς Δημόσιες Συγκοινωνίες
Στους χαμένους των εκλογών σίγουρα είναι:
-Ο σιδηρόδρομος, που μόνο επικήδειο δεν του έχουν εκφωνήσει επαναλαμβάνοντας κεντρικά σ όλους τους τόνους το πόσο δύσκολο είναι να φτιαχτεί το δίκτυο (παγκόσμια ιδιαιτερότητα) και αρνούμενοι τοπικά την σύνδεση λιμανιών με το σιδηροδρομικό δίκτυο.
-Τα μέσα σταθερής τροχιάς αναιμικά στην Αθήνα και με διαρκώς ανανεούμενη χρονοκαθυστέρηση στη Θεσσαλονίκη. Ανύπαρκτα και μη διεκδικούμενα στις υπόλοιπες μεγαλουπόλεις.
-Οι Δημόσιες Συγκοινωνίες, συμπεριλαμβανομένων και δημοτικών που εδώ και χρόνια έχουν εγκαταλειφθεί στην «τύχη τους».
-Το ποδήλατο μιας και το δίκτυο ποδηλατοδρόμων αποτελεί μια εξαιρετικά φτηνή κατασκευή για την οποία καμιά από τις μεγάλες κατασκευαστικές που μοιράζονται τις δουλειές στη χώρα δεν έχει κίνητρο να ασχοληθεί ενώ επιπλέον το δύστυχο δεν καταναλώνει και καύσιμα ώστε να το υποστηρίξουν οι πετρελαϊκές συνιδιοκτήτριες της χώρας.
-Το περπάτημα μια και η συζήτηση για τον δραστικό περιορισμό της χρήσης του ΙΧ, η ανάπτυξη δικτύων πεζοδρόμων και η διαπλάτυνση των πεζοδρομίων, η θέσπιση του ορίου των 30km/h στις κατοικημένες περιοχές και όσα άλλα θα το καθιστούσαν ασφαλές και ευχάριστο αποτελούν όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.
Στην διάρκεια της επόμενης πενταετίας, η θητεία της μεγάλης πλειοψηφίας των νέων Δημοτικών και Περιφερειακών αρχών σε σύμπνοια με τις κυβερνητικές πολιτικές εγγυάται την περαιτέρω επιδείνωση όλων των δεικτών που εκθέτουν την ανθρώπινη ζωή σε κινδύνους και κάνουν την μετακίνηση (ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων) δυσχερέστερη.
Χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας της μηχανοκίνησης, αναπόφευκτα αυτό που περιμένουμε είναι η αύξηση και όχι ο περιορισμός των τροχαίων τραυματισμών και θανάτων, η αύξηση και όχι η μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, η αύξηση και όχι η μείωση της ηχορύπανσης, η αύξηση των χωροκτητικών διαθέσεων και της λεηλασίας του δημόσιου χώρου από τους ιδιοκτήτες των ΙΧ.
Και οι Δήμοι και οι Περιφέρειες έχουν σημαντικές αρμοδιότητες στα θέματα που θίξαμε και θα μπορούσαν να βοηθήσουν αποφασιστικά στην βελτίωση της ποιότητας ζωής αν το ήθελαν. Οι διαφορετικές αρμοδιότητες που μοιράζονται το κεντρικό κράτος, οι Περιφέρειες και οι Δήμοι καμιά φορά μπερδεύουν τα πράγματα. Αλλά συνήθως αυτά τα μπερδέματα αποτελούν απλά άλλοθι απραξίας και συνεχούς συγκάλυψης ευθυνών.
Σε μια εποχή που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούνται μέτρα αποθάρρυνσης της χρήσης του ΙΧ, περιορισμού των ταχυτήτων και πολιτικές πρόληψης των τροχαίων εγκλημάτων στη χώρα μας, με εξαιρετικά μειοψηφικές εξαιρέσεις, έχει επιλεγεί η αντίστροφη πορεία.
Ανάποδα στο μονόδρομο. Αμέλεια as usual.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου