15 Νοεμβρίου 2009
Η Τρίτη Κυριακή του Νοέμβρη
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΟΧΑΙΩΝ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΝΗΜΗ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΡΑΣΗ
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου
Κατανυκτική Συναυλία στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου
Διοργανωτές
Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α ΡΟΔΟΥ
ΛΕΣΧΗ LIONS ΡΟΔΟΥ
ΛΕΣΧΗ LIONS "ΗΛΙΟΥΣΑ" ΡΟΔΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΡΟΔΙΙΩΝ
Παρουσιάστηκε το έργο του Φίλιππου Τσαλαχούρη
" Οι Επτά Λόγοι Του Χριστού Επάνω στο Σταυρό -Ανάσταση "
Έργο για φωνή, μικρή ορχήστρα και χορωδία υπό τη διεύθυνση του ιδίου.
Ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού,κατάμεστος, μια πραγματική μοναδική κατανυκτική συναυλία, μια μυσταγωγία.
Ο συνθέτης κ. Φίλιππος Τσαλαχούρης έκανε εκτενή παρουσίαση του έργου και επεσήμανε το ρόλο που παίζει η μουσική στη ζωή του ανθρώπου, εστιάζοντας στο μήνυμα της ΗΜΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ.
Αποδέχτηκα αμέσως την πρόταση για την Κατανυκτική Συναυλία για μια συναυλία" ΜΝΗΜΗΣ" -συνεπώς περισυλλογής- αφιερωμένη στα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων που στη χώρα μας πληθαίνουν αυξάνοντας τον πόνο τη σιωπή με τη σκέψη ότι:
Η μουσική πάντοτε πρόσφερε στους ανθρώπους παρηγοριά…
…η μουσική πάντοτε αποτελούσε για τους ανθρώπους έναν παραστάτη… κάθε λαός από τις απαρχές τις ιστορίας του έχει συνδεδεμένη τη μουσική με τη θρησκεία του… οι ναοί ήταν ο χώρος που ανέπνεε η μουσική… λένε οι ιστορικοί των θρησκειών πως ο άνθρωπος κατέφυγε στη θρησκεία όταν άρχισε να διαχειρίζεται τους νεκρούς του… η διαχείριση τόσο του ίδιου του νεκρού όσο και της ιδέας του θανάτου… η διαχείριση των κορυφαίων αυτών θεμάτων αποκάλυψε την ύπαρξη του Θεού… φανέρωσε το Θεό… επιβεβαίωσε το Θεό… συνεπώς η μουσική γεννήθηκε κατά την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί απέναντι στο θάνατο… κι αν ο Ελύτης γράφει πως «η ζωή έναντι θανάτου δίνεται» θα προσθέταμε πως και η μουσική έναντι σιωπής προσφέρετε… προσφέρετε σε όσους μετρούν το χρόνο με απουσίες…
Κοιτώντας αυτήν την καρέκλα με τα λουλούδια που συμβολίζει όλες αυτές τις απουσίες συλλογίζομαι την ευθύνη της μουσικής… μια σκέψη, ένας ήχος, το ηχόχρωμα ενός οργάνου… η μετάπτωση μιας μελωδίας… και αναζωπυρώνεται η μνήμη… τι άλλο θέλει… πάντοτε είχα αυτή την απορία: πως τα καταφέρνει η μουσική και ξυπνάει τις νυσταγμένες μνήμες, πως καταφέρνει και τις βρίσκει στα απομακρυσμένα τους κρεβάτια… κοιτάζω την κενή αλλά και τόσο γεμάτη θέση με τα λουλούδια και τις σκέψεις μας… και μόνο με τη μουσική στο νου και τα χέρια μου μπορώ να αντιμετωπίσω τον συμβολισμό της…
Επέλεξα για την αποψινή συναυλία ένα από τα πρόσφατα έργα μου:
…η μουσική πάντοτε αποτελούσε για τους ανθρώπους έναν παραστάτη… κάθε λαός από τις απαρχές τις ιστορίας του έχει συνδεδεμένη τη μουσική με τη θρησκεία του… οι ναοί ήταν ο χώρος που ανέπνεε η μουσική… λένε οι ιστορικοί των θρησκειών πως ο άνθρωπος κατέφυγε στη θρησκεία όταν άρχισε να διαχειρίζεται τους νεκρούς του… η διαχείριση τόσο του ίδιου του νεκρού όσο και της ιδέας του θανάτου… η διαχείριση των κορυφαίων αυτών θεμάτων αποκάλυψε την ύπαρξη του Θεού… φανέρωσε το Θεό… επιβεβαίωσε το Θεό… συνεπώς η μουσική γεννήθηκε κατά την προσπάθεια του ανθρώπου να σταθεί απέναντι στο θάνατο… κι αν ο Ελύτης γράφει πως «η ζωή έναντι θανάτου δίνεται» θα προσθέταμε πως και η μουσική έναντι σιωπής προσφέρετε… προσφέρετε σε όσους μετρούν το χρόνο με απουσίες…
Κοιτώντας αυτήν την καρέκλα με τα λουλούδια που συμβολίζει όλες αυτές τις απουσίες συλλογίζομαι την ευθύνη της μουσικής… μια σκέψη, ένας ήχος, το ηχόχρωμα ενός οργάνου… η μετάπτωση μιας μελωδίας… και αναζωπυρώνεται η μνήμη… τι άλλο θέλει… πάντοτε είχα αυτή την απορία: πως τα καταφέρνει η μουσική και ξυπνάει τις νυσταγμένες μνήμες, πως καταφέρνει και τις βρίσκει στα απομακρυσμένα τους κρεβάτια… κοιτάζω την κενή αλλά και τόσο γεμάτη θέση με τα λουλούδια και τις σκέψεις μας… και μόνο με τη μουσική στο νου και τα χέρια μου μπορώ να αντιμετωπίσω τον συμβολισμό της…
Επέλεξα για την αποψινή συναυλία ένα από τα πρόσφατα έργα μου:
Οι Επτά Λόγοι του Χριστού επάνω στο Σταυρό αποτέλεσαν έμπνευση για πολλούς συνθέτες εδώ και αιώνες. Δημιουργοί όπως ο Χάιντν, ο Συτς, ο Φρανκ κ.α. απέδωσαν με τον τρόπο τους τη συγκίνηση και το δέος, την πίστη και την ελπίδα.
Η φόρμα των Επτά Λόγων πάντοτε με συγκινούσε, πάντοτε σχεδίαζα τη σύνθεσή τους. Η πρόσκληση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τη δημιουργία ενός έργου που θα παρουσιαζόταν κοντά στις ημέρες του περασμένου Πάσχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω την επιθυμία μου.
Όπως πάντα, το στάδιο της μελέτης υπήρξε το σημαντικότερο. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το θεολογικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα που διάφοροι μελετητές και συγγραφείς έχουν θεμελιώσει σ’ αυτές τις επτά φράσεις.
Ξεκίνησα τη σύνθεση του έργου, τον Αύγουστο του 2008. Δεν κρύβω πως η δυσκολία σε πολλά σημεία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή… χωρίς, όμως, να μου επιτρέπει να σταματήσω. Το σχέδιο και των Επτά Λόγων ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις ημέρες.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2008 είχε ολοκληρωθεί και η ορχηστρική εκδοχή. Δεν μπόρεσα να βρω τρόπο να μεταφέρω «ενόργανα» το καταληκτικό Αμήν και έτσι επέλεξα τη συμμετοχή φωνών. Πρόσθεσα ακόμη και δύο πραγματικούς ήχους: το σφυρί και το καρφί… ένα πιάτο που σπάει τη στιγμή του θανάτου –κατά τη λαϊκή συνήθεια της ραγισμένης ώρας-… θα προσθέσω πως οι ήχοι αυτοί είναι μέρος και έντονων παιδικών αναμνήσεων: απέναντι από την εκκλησία των παιδικών μου χρόνων υπήρχε ένα μικρό παντοπωλείο, το μπακάλικο του Μάρκου… ο Μάρκος είχε ένα τάμα… κάθε χρόνο το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης μετέφερε μέσα από το ιερό ένα μεγάλο και βαρύ μάρμαρο στο οποίο έμπαινε ο Σταυρός μετά από την περιφορά του μέσα στην εκκλησία… όσο ο ιερέας με το Σταυρό διέσχιζε το σκοτάδι και τα κεριά ο Μάρκος βάδιζε στ πλάι κρατώντας ένα σφυρί και ξύλινες σφήνες… τα χτυπήματα του σφυριού ηχούσαν στα παιδικά αυτιά μου σαν ίδιο το κάρφωμα του Χριστού… ο ήχος τέλος του πιάτου που σπάει στην πόρτα του σπιτιού κατά την έξοδο του νεκρού χαράχτηκε στη μνήμη μου σαν την ηχητική απεικόνιση του θανάτου… αυτός είναι ο λόγος που ένα πιάτο σπάει τη στιγμή που ο Χριστός παραδίδει το πνεύμα του…
Προσπάθησα…είχα πει πως αν βρω τη μουσική για τον μονολεκτικό 5ο λόγο…Διψώ… θα έχω βρει και το όλο…προσπάθησα… ακόμη προσπαθώ… κυρίως προσπαθώ να καταλάβω…
Ειδικά για τη συναυλία στη Ρόδο πρόσθεσα και την Ανάσταση, σύντομη καταληκτική καντάτα στους Επτά Λόγους. Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ηχεί ο σεισμός, ηχούν οι καμπάνες… η ελπίδα επιστρέφει… αφετηρία για σκέψη… αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε πριν από τους Επτά Λόγους και την Ανάσταση να προσθέσω τρεις προσευχές για φλάουτο σόλο… επίσης συνέθεσα αυτές τις τρεις σελίδες ειδικά για απόψε…
Αφήστε τη σκέψη σας μέσα σε αυτό το ιερό χώρο με τη βοήθεια της μουσικής να ταξιδέψει… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί στην άκρη της απουσίας… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί μπροστά από αυτή την κενή, αλλά και τόσο τραγικά γεμάτη, θέση… αφήστε τη μουσική για εσάς να κάνει τις συστάσεις με το άγνωστο… πιστέψτε με τα καταφέρνει καλύτερα από τον καθένα…
Η φόρμα των Επτά Λόγων πάντοτε με συγκινούσε, πάντοτε σχεδίαζα τη σύνθεσή τους. Η πρόσκληση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για τη δημιουργία ενός έργου που θα παρουσιαζόταν κοντά στις ημέρες του περασμένου Πάσχα, μου έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω την επιθυμία μου.
Όπως πάντα, το στάδιο της μελέτης υπήρξε το σημαντικότερο. Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα από το θεολογικό και φιλοσοφικό οικοδόμημα που διάφοροι μελετητές και συγγραφείς έχουν θεμελιώσει σ’ αυτές τις επτά φράσεις.
Ξεκίνησα τη σύνθεση του έργου, τον Αύγουστο του 2008. Δεν κρύβω πως η δυσκολία σε πολλά σημεία υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή… χωρίς, όμως, να μου επιτρέπει να σταματήσω. Το σχέδιο και των Επτά Λόγων ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις ημέρες.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2008 είχε ολοκληρωθεί και η ορχηστρική εκδοχή. Δεν μπόρεσα να βρω τρόπο να μεταφέρω «ενόργανα» το καταληκτικό Αμήν και έτσι επέλεξα τη συμμετοχή φωνών. Πρόσθεσα ακόμη και δύο πραγματικούς ήχους: το σφυρί και το καρφί… ένα πιάτο που σπάει τη στιγμή του θανάτου –κατά τη λαϊκή συνήθεια της ραγισμένης ώρας-… θα προσθέσω πως οι ήχοι αυτοί είναι μέρος και έντονων παιδικών αναμνήσεων: απέναντι από την εκκλησία των παιδικών μου χρόνων υπήρχε ένα μικρό παντοπωλείο, το μπακάλικο του Μάρκου… ο Μάρκος είχε ένα τάμα… κάθε χρόνο το απόγευμα της Μεγάλης Πέμπτης μετέφερε μέσα από το ιερό ένα μεγάλο και βαρύ μάρμαρο στο οποίο έμπαινε ο Σταυρός μετά από την περιφορά του μέσα στην εκκλησία… όσο ο ιερέας με το Σταυρό διέσχιζε το σκοτάδι και τα κεριά ο Μάρκος βάδιζε στ πλάι κρατώντας ένα σφυρί και ξύλινες σφήνες… τα χτυπήματα του σφυριού ηχούσαν στα παιδικά αυτιά μου σαν ίδιο το κάρφωμα του Χριστού… ο ήχος τέλος του πιάτου που σπάει στην πόρτα του σπιτιού κατά την έξοδο του νεκρού χαράχτηκε στη μνήμη μου σαν την ηχητική απεικόνιση του θανάτου… αυτός είναι ο λόγος που ένα πιάτο σπάει τη στιγμή που ο Χριστός παραδίδει το πνεύμα του…
Προσπάθησα…είχα πει πως αν βρω τη μουσική για τον μονολεκτικό 5ο λόγο…Διψώ… θα έχω βρει και το όλο…προσπάθησα… ακόμη προσπαθώ… κυρίως προσπαθώ να καταλάβω…
Ειδικά για τη συναυλία στη Ρόδο πρόσθεσα και την Ανάσταση, σύντομη καταληκτική καντάτα στους Επτά Λόγους. Το σκοτάδι διαδέχεται το φως, ηχεί ο σεισμός, ηχούν οι καμπάνες… η ελπίδα επιστρέφει… αφετηρία για σκέψη… αγάπη.
Θα μου επιτρέψετε πριν από τους Επτά Λόγους και την Ανάσταση να προσθέσω τρεις προσευχές για φλάουτο σόλο… επίσης συνέθεσα αυτές τις τρεις σελίδες ειδικά για απόψε…
Αφήστε τη σκέψη σας μέσα σε αυτό το ιερό χώρο με τη βοήθεια της μουσικής να ταξιδέψει… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί στην άκρη της απουσίας… αφήστε τη σκέψη σας να σταθεί μπροστά από αυτή την κενή, αλλά και τόσο τραγικά γεμάτη, θέση… αφήστε τη μουσική για εσάς να κάνει τις συστάσεις με το άγνωστο… πιστέψτε με τα καταφέρνει καλύτερα από τον καθένα…
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της συναυλίας… εκφράζοντας τις ευχαριστίες μου στο πρόσωπο του Σεβασμιότατου πιστεύω πως τους καλύπτω όλους.
Για την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ μίλησε η Πρόεδρος της Ε.Υ.ΘΥ.Τ.Α Ρόδου Ελένη Καρύδη.
ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΗΜΕΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ
Σαν άνθρωποι που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το τροχαίο δυστύχημα ΟΧΙ σε θεωρητικό επίπεδο αλλά με άμεση σωματική και ψυχική επαφή έχοντας γνωρίσει από κοντά τον πόνο και τις αβάσταχτες επιπτώσεις, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να μένουμε απαθείς στα εκατομμύρια ανθρώπους που σκοτώνονται στους δρόμους.
Είμαστε εδώ για να προσευχηθούμε στη μνήμη τους, να παρακαλέσουμε τον Παντοδύναμο ΘΕΟ να απαλήνει τον πόνο μας, να επικαλεστούμε την κραταιά Του αντίληψη και σοφία να μας ενδυναμώσει και να μας καθοδηγήσει να αναλάβουμε δράση για να εκμηδενήσουμε τις ανθρώπινες απώλειες στους δρόμους του κόσμου.
Σεβασμιότατε σας ευχαριστούμε.
Η εκκλησία, χώρος προσευχής για όλους μας, βάλσαμο στη ψυχή μας και στο πόνο μας, έτσι και σήμερα και κάθε στιγμή της ζωής μας.
Σας παρακαλούμε όπως ευλογήσετε την έναρξη της κατανυκτικής συναυλίας και να σας παρακαλέσουμε να προσευχηθείτε στη ΜΝΗΜΗ των θυμάτων.
Για τη σημασία του έργου και για την ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ μίλησε ο Σεβασμιότατος κ.κ Κύριλλος.
Ο κος Κώστας Παπαμανώλης Πρόεδρος της λέσχης LIONS προσκάλεσε τον συνθέτη Φίλιππο Τσαλαχούρη.
Απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα στο κο Φίλιππο Τσαλαχούρη
Παρέστησαν οι Βουλευτές Ν. Ζωϊδης, Στάθης Κουσουρνάς, Γ. Νηκιτιάδης, ο Νομάρχης Γ. Μαχαιρίδης, οι Δήμαρχοι Ροδίων Χ. Χατζηευθυμίου, Νότιας Ρόδου Μ. Σαββής, Καμείρου Δ. Κρητικός, η Πρόξενος της Γαλλίας Αλίκη Μοσχή, ο επικεφαλήε της μείζονος μειοψηφίας του Νομαρχιακού Συμβουλίου, ο τ. Νομάρχης Σάββας Καραγιάννης, πολλοί δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι, ο Στρατηγός της 95 ΑΔΤΕ, ο Διοικητής της Τροχαίας Ρόδου Φ.Νικολόπουλος ,εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων, γονείς, συγγενείς, φίλοι θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων, κατάμεστος ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού.
Η ΗΜΕΡΑ ΜΗΝΗΜΗΣ ας είναι η ΑΡΧΗ και η ΔΡΑΣΗ για την μείωση των Τροχαίων δυστυχημάτων από όλους μας.
Ευχαριστούμε τους υποστιρικτές της Κατανυκτικής Συναυλίας.
Μεγάλος χορηγός: Hotel Mediterranean
K & B Διακογεωργίου,
Υπέρ Μαρκετ σπανός,
ΒΑΚΑΡ, αντιπροσωπείες δικύκλων,
Plaza Hotel,
ROTARY CLUB ΚΩΣ,
ΜΑΡΚΑΚΙΟΥ,
ΗΛΕΚΡΙΚΑ ΕΙΔΗ Χαραλαμπάκη,
Hotel Paris,
Millennium bank,
ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ,
OASIS 5X5,
ΡΟΔΙΩΝ ΠΑΙΔΕΙΑ,
ΠΑΝΕΠΙΣΤΙΜΙΟ ΑΙΓΑΙΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου