ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
Επειδή δύο γονείς
που έχασαν το παιδί τους σε μια διάβαση της Κηφισίας κινητοποίησαν αρχιτέκτονες και μηχανικούς για να δουλέψουν δωρεάν και να χτιστεί μια γέφυρα ώστε να διασχίζουν τον δρόμο με ασφάλεια 11.000 παιδιά.
Το βράδυ της 4ης Δεκεμβρίου 2009, ο 15χρονος Σόλωνας Καρυδάκης είχε βγει έξω με τους φίλους του και διέσχιζε τη διάβαση της λεωφόρου Κηφισίας στο ύψος του Ψυχικού, όταν ένας οδηγός τον παρέσυρε και τον τραυμάτισε θανάσιμα. Ο οδηγός δεν σταμάτησε καν, παραδόθηκε μόνο όταν τελείωσε η προθεσμία του αυτόφωρου.
Ο Σόλωνας δεν ήταν ο πρώτος που χτυπήθηκε σε αυτό το σημείο. Τα τελευταία χρόνια στο ίδιο σημείο έχουν γίνει αμέτρητα ατυχήματα. Παλιά δεν υπήρχε καν διάβαση πεζών, αλλά ακόμα κι όταν φτιάχτηκε τα φανάρια δεν ήταν καν συντονισμένα, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται κανείς στη νησίδα της Κηφισίας - ανάμεσα σε έξι λωρίδες κίνησης και δυο παράδρομους, σ’ ένα σημείο μάλιστα όπου οι οδηγοί τρέχουν. Στην περιοχή υπάρχουν 15 σχολεία με περισσότερους από 11.000 μαθητές. Από την άλλη πλευρά της λεωφόρου υπάρχει η «Αβάνα», μια γειτονιά μ’ ένα σινεμά και καφέ, στα οποία συχνάζουν τα παιδιά απ’ τα σχολεία της περιοχής. Πάνω από 3.000 παιδιά διασχίζουν καθημερινά την Κηφισίας μετά το σχολείο για να πάνε σε αυτό ακριβώς το σημείο. Ήταν πάγιο αίτημα και των σχολείων αλλά και των δήμων να φτιαχτεί εκεί μια αερογέφυρα. Για τους Ολυμπιακούς, μάλιστα, θα φτιαχνόταν υπόγεια διάβαση, αλλά (φυσικά) τελείωσαν τα λεφτά.
Μετά τον θάνατο του Σόλωνα το αίτημα έγινε ακόμα πιο επιτακτικό. Στις 11/12/2009 οι συμμαθητές του απ’ το Κολέγιο Αθηνών και Ψυχικού (μαζί με μαθητές άλλων εκπαιδευτηρίων) κατέλαβαν την Κηφισίας, ζητώντας αερογέφυρα. Από την αρχή η συμπαράσταση των παιδιών στην οικογένεια του Σόλωνα αλλά και η επιμονή τους για το χτίσιμο αερογέφυρας ήταν συγκινητική. «Μετά από αυτό, το Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Κολέγιο Αθηνών και Ψυχικού) πήρε την απόφαση ν’ αναλάβει την πρωτοβουλία για να υλοποιηθεί το έργο. Παράλληλα, ο απόφοιτος Γιώργος Προκοπίου προσφέρθηκε να κάνει ο ίδιος τη δωρεά», εξηγεί η Λίλιαν Στεφανίδου, μια εκ των αρχιτεκτόνων της γέφυρας, που σχεδιάστηκε από την εταιρεία «Αλέξανδρος Σαμαράς και συνεργάτες». Τον Σεπτέμβριο του 2010, μετά από μήνες προσπαθειών, το υπουργείο ανέθεσε στο Κολέγιο την κατασκευή της γέφυρας.
Πάρα πολλές εταιρίες έκαναν δωρεές σε υλικά, ενώ όλοι δούλεψαν χωρίς αμοιβή για να σχεδιαστεί και να χτιστεί: οι αρχιτέκτονες (η γέφυρα έγινε με τη συνεργασία του καθηγητή του Χάρβαρντ, Σπύρου Πολλάλη), οι μελετητές και οι μηχανικοί, ένας εκ των οποίων ήταν και ο πατέρας του Σόλωνα, Φαίδων Καρυδάκης. «Είπα από την αρχή ότι κανείς δεν θα μπει ανάμεσα σε μένα και τον γιο μου», λέει ο κ. Καρυδάκης, που είναι πολιτικός μηχανικός με ειδίκευση στις σιδερένιες κατασκευές. «Δεν ήμουνα συνέχεια εκεί -γιατί δουλεύω στο Πολυτεχνείο-, αλλά, παρ’ όλα αυτά, έπρεπε να το παρακολουθήσω από πάρα πολύ κοντά, γιατί το έργο ήταν ιδιαιτέρα σύνθετο. Εξάλλου, ως Πολυτεχνείο είχαμε αναλάβει ένα σημαντικό κομμάτι παρακολούθησης της γέφυρας», συμπληρώνει.
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια επίπονη διαδικασία για να φτιαχτεί ένα δημόσιο έργο σε δημόσιο χώρο με ιδιωτική χρηματοδότηση - κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Σαν να μην έφτανε το τέρας της γραφειοκρατίας, το έργο είχε και μια μοναδική δυσκολία, καθώς ανήκει σε τέσσερις φορείς. «Το ένα πεζοδρόμιο ανήκει στους Δήμους Ψυχικού και Φιλοθέης (που έχουν πλέον γίνει ένα δήμος), το άλλο στον Δήμο Χαλανδρίου, ενώ η Κηφισίας ανήκει στο υπουργείο Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων», εξηγεί η Λίλιαν Στεφανίδου.
Τον Νοέμβριο του 2010 ξεκίνησε η μεταφορά των δικτύων, τον Μάρτιο η κατασκευή του έργου, το οποίο παραδόθηκε στις 11 Νοεμβρίου. Είναι ένα πρωτοποριακό έργο με 2 κυλιόμενες σκάλες, ραμπόσκαλες για να μπορούν τα παιδιά να μεταφέρουν τα ποδήλατά τους, και μεταλλική κατασκευή. Η γέφυρα είναι αφιερωμένη στα παιδιά και η βασική της δοκός σχηματίζει το γράμμα Ζ, συμβολίζοντας τη ζωή.
«Υπάρχουν ακόμα πράγματα για να γίνουν. Έχουμε βάλει 2 εικαστικά έργα του Οδυσσέα Ελύτη και πάνω σε αυτά στίχους από ποιήματά του. Θα τοποθετήσουμε και παγκάκια και θα δημιουργηθεί και χώρος για γκράφιτι», μας πληροφορεί η Λίλιαν Στεφανίδου. Το έργο για δυο χρόνια θα το επιβλέπει το Κολέγιο και μετά θα το παραδώσει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πρόκειται για μια πολύ όμορφή γέφυρα. «Για μένα, αυτή η γέφυρα ήταν ένα προϊόν συλλογικής προσπάθειας, που κατάφερε να δημιουργήσει αυτό το τεχνικό επίτευγμα το οποίο αποτελεί κι ένα λειτουργικό μνημείο αφιερωμένο στη συνέργεια και στην αγάπη για τα παιδιά», λέει ο Φαίδων Καρυδάκης. Στην ερώτηση πώς νιώθει τώρα, που μετά από δυο χρόνια η γέφυρα είναι επιτέλους έτοιμη, απαντά: «Είναι μια πολύ μεγάλη ηθική ικανοποίηση, γιατί πρόκειται για ένα τεχνικό επίτευγμα. Έχει ήδη παρουσιαστεί σε 4 διεθνή συνέδρια. Τώρα που ολοκληρώθηκε, όμως, για μένα επανέρχεται το κενό. Ένα μικρό κομματάκι απ’ το κενό που άφησε ο Σόλωνας πίσω του αναπληρωνόταν με την κατασκευή αυτής της γέφυρας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου