“Μια μικρή προπόνηση”… Ένα μήνυμα από τον γιο του ποδηλάτη Ian Hibbel.

Μήνυμα από τον James Hibell προς όλους όσους συμμετέχουν στην ποδηλατοπορεία και τις εκδηλώσεις της 19ης Μαίου για την οδική ασφάλεια στην Ελλάδα

Ο πατέρας μου Ίαν Χάιμπελ ήταν ένας ταξιδιώτης ποδηλάτης, συγγραφέας, φωτογράφος ο οποίος μέσω της αγάπης του για τα ταξίδια, της απεριόριστης περιέργειάς του, διαμέσου της ηρεμίας του, αλλά και της αδιαμφησβήτητης ανάγκης του για περιπέτεια, ταξίδευε με το ποδήλατό του σ’ όλη τη γη ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα μέρη αυτού του πλανήτη. Στη διάρκειά της ζωής του και παρά τη θέλησή του κατάφερε να θεωρείται ίσως ο πιο επιτυχημένος ταξιδιώτης- ποδηλάτης στον κόσμο και πολλοί ήταν αυτοί που παρακολουθούσαν τα ταξίδια του με ενδιαφέρον μέσα από τα άρθρα που δημοσιεύονταν στα σημαντικότερα ποδηλατικά έντυπα μέσα.

Ian Hibbel 74 ετών, Βρετανός, ποδηλάτης. 23 Αυγούστου 2008, Χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε στην Εθνική οδό Αθηνών Λαμίας- ύψος Βαρυμπόμπης.

5 χρόνια πριν , τον Άυγουστο του 2008 η οικογένειά μας είχε το δυσάρεστο νέο ότι ο πατέρας μου ήταν θύμα τροχαίου στο δρόμο Αθήνας – Θεσσαλονίκης, ένα τροχαίο από το οποίο δεν κατάφερε να επιβιώσει.
Εκείνη την περίοδο ολοκλήρωνε αυτό που ο ιδιος χιουμοριστικά αποκαλούσε “μια μικρή προπόνηση” η οποία ξεκίνησε από το σπίτι του στο Ντέβον της Μεγάλης Βρεταννίας, συνέχισε μ’ ένα φέρυ που τον έφερε στην Ολλανδία, διέσχισε την κεντρική Ευρώπη και έφτασε σχεδόν στην Αθήνα διαμέσου της Αδριατικής ακτογραμμής. Αυτό αποτελούσε για τον ίδιο ένα εύκολο και ευχάριστο ταξίδι προκειμένου να προπονηθεί για ένα μεγαλύτερο και πιο δύσκολο ταξίδι που ετοίμαζε. Δυστυχώς αυτό ήταν και το τελευταίο του ταξίδι. Δεν κατάφερε να επιστρέψει σπίτι ποτέ. Καθώς πλησίαζε τον τελικό προορισμό του χτυπήθηκε, παρασύρθηκε κι εγκαταλείφθηκε από τον οδηγό ενός αυτοκινήτου, ο οποίος έκανε κόντρες με κάποιο άλλο αυτοκίνητο. Ο πατέρας μου τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σ’ αυτό το τροχαίο και πέθανε λίγο μετά τη διακομιδή του στο νοσοκομείο, ενώ ο οδηγός του αυτοκινήτου τον εγκατέλειψε και συνέχισε το δρόμο του, χωρίς να σκεφτεί να σταματήσει στο σημείο και να βοήθήσει τον άνθρωπο που τραυμάτισε. Αργότερα τον συνέλαβε η αστυνομία και παρόλο που ομολόγησε την πράξη του δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να στείλει συλληπητήρια ή να ζητήσει έστω συγγνώμη από την οικογένειά μας.
Το σοκ για την οικογένειάμας ήταν τεράστιο, προσπαθήσαμε να μάθουμε πληροφορίες αλλά δεν καταφέραμε να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα από τις ελληνικές αρχές για το τι ή πως ακριβώς συνέβη το περιστατικό, παρόλο που μάθαμε πως ο δράστης είχε συλληφθεί. Δεν είχαμε κάποια άλλη ενημέρωση και το μόνο που μας απέμεινε να κάνουμε ήταν να φροντίσουμε για τη μεταφορά της σωρού του πίσω στην πατρίδα μας για τη νεκρώσιμη ακολουθία.
Περιμέναμε πως αφού ο δράστης είχε συλληφθεί, θ’ ακολουθούσε σύντομα η δίκη, αλλά δεν καταφέραμε ποτέ να πάρουμε κάποια ξεκάθαρη απάντηση για τη διαδικασία ή το χρόνο της δίκης. Εντέλει παραιτηθήκαμε από τη σκέψη ότι δικαιοσύνη θ’ απονεμόταν,
Τελικά  μόνο μέσα από την επιμονή του συλλόγου SOS Tροχαία Εγκλήματα, ο οποίος σύλλογος πρωταγωνίστησε στην υπόθεση του πατέρα μου, καταφέραμε και μάθαμε με λεπτομέρειες τί συνέβη και τώρα πια νιώθουμε κάποια ανακούφιση καθώς πια γνωρίζουμε πότε η δίκη θα πραγματοποιηθεί και ίσως αυτός ο επικίνδυνος οδηγός τιμωρηθεί για το θάνατό του Ίαν Χάιμπελ. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τα μέλη του συλλόγου SOS Τροχαία Εγκλήματα για ότι έχουν κάνει για την οικογένειά μας ως τώρα, προσπαθώντας ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη , να μην ξεχαστεί η περίπτωση του Ίαν Χάιμπελ, αλλά και γιατί μας δίνουν την δυνατότητα να νιώσουμε κάποιο είδος αγαλλίασης, όση μπορεί να νιώσει κανείς χάνοντας κάποιον αγαπημένο του στο δρόμο.

Με εκτίμηση
James Hibell
!9/5/2013
πηγή: soste.gr