Δεν είμαστε λαός! Δεν αλλάζει ο Έλληνας!

Όπου και να πας, παρκαρισμένα, διπλοπαρκαρισμένα, φράζουν δρόμους και πεζοδρόμια. Σκουπίδια εδώ κι εκεί, αυθαιρεσίες, παραβάσεις κάθε είδους. Δίπλα σου περνάνε μηχανάκια μαρσάροντας με θόρυβο, ενώ δυο τρεις περνάνε με κόκκινο σε κάθε φανάρι. 

 Αγανακτείς και λες «Δεν πάει άλλο αυτό το χάλι, κάτι πρέπει να κάνουμε» και σου λένε:

«Μπα! Σιγά μην αλλάξει ο Έλληνας!»

«Δεν είμαστε λαός εμείς.»

«Παλιοφάρα.» και τα λοιπά. 

Δεν ξέρω αν είμαστε παλιοφάρα, αλλά όσοι τα λένε αυτά είναι σίγουρα μοιρολάτρες.

Άκου δεν αλλάζει ο Έλληνας.

Αν είναι έτσι, τότε γιατί μόλις βρεθούμε σε ξένη χώρα ξαφνικά κυκλοφορούμε σαν «Ευρωπαίοι»;

Πώς γίνεται στη Γερμανία να σταματά ο Έλληνας στα φανάρια και τις διαβάσεις, ενώ στη χώρα του τα έχει για προαιρετικά; Υπάρχει μήπως μεταλλαξιογόνο στα μηχανήματα των αεροδρομίων και μόλις περάσεις γίνεσαι άλλος άνθρωπος; Ή μήπως οι άνθρωποι απλά προσαρμόζονται στη συμπεριφορά της κοινωνίας στην οποία βρίσκονται; Μήπως απλά βλέπουν τι κάνουν οι άλλοι γύρω τους και κάνουν κι αυτοί το ίδιο;

Θέλετε κι άλλη απόδειξη;

Κάθε καλοκαίρι τα νησιά γεμίζουν από τουρίστες που γκαζώνουν πάνω σε γουρούνες και μηχανάκια κι όποιον πάρει ο χάρος. Όποιος έχει περάσει λίγο καιρό σε νησί, το ξέρει. Τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας δεν τους προλαβαίνουν. Κι όμως, αυτά τα παιδιά δεν οδηγούν με τον ίδιο τρόπο στις χώρες τους. Τι έγινε λοιπόν; Μήπως είναι ο Ελληνικός αέρας τους μπόλιασε με την ξεροκεφαλιά μας; Μήπως απλά μιμούνται κι αυτοί τους ντόπιους; Ή μήπως το ρίχνουν έξω, σίγουροι ότι δε θα βρεθεί κανένας τροχαίος στη γωνία για να τους τσακώσει;

Αν μπορούμε ν’ αλλάξουμε συμπεριφορά περνώντας τα σύνορα, τότε σίγουρα μπορούμε να το κάνουμε και μέσα στα σύνορα. Αν θέλουμε να υποχρεώσουμε τους ασυνείδητους να μαζευτούν, πρέπει να τους δείξουμε την αποδοκιμασία μας συλλογικά, ως κοινωνία. Μην αφήνετε τις συμπεριφορές των αναίσθητων να περνούν χωρίς παρατήρηση. Κάντε τους να νιώσουν αποδοκιμασία απ’ όλες τις πλευρές και θα λουφάξουν σιγά-σιγά από μόνοι τους. 

Ναι, σίγουρα, μια καλή αποτελεσματική αστυνόμευση θα επιτάχυνε τα πράγματα. Αλλά, δεν είναι απολύτως απαραίτητη. Θυμάστε τι λέγαμε για το φαινόμενο της πιτζάμας; Δεν υπάρχει κανένας νόμος που το απαγορεύει, δε θα φας πρόστιμο αν βγεις στο δρόμο με τις πιτζάμες, αλλά κανείς δεν το τολμά, γιατί αποδοκιμάζεται κοινωνικά.

Αν λοιπόν γίνουμε πολλοί όσοι αποδοκιμάζουμε το παράνομο παρκάρισμα κι όλες τις άλλες αντικοινωνικές συμπεριφορές, τότε οι παραβάτες θ’ αρχίσουν να μαζεύονται και θα λιγοστεύουν από μόνοι τους.

Και κάποια μέρα θα ρωτάνε τα παιδιά: «Αλήθεια, έκαναν τέτοια πράγματα, γιαγιά;»