Παράσυρση Μεθυσμένης Πεζής (1) εκτός Διαβάσεως υπό Μεθυσμένου Οδηγού - χρήστη κοκαϊνης

Παράσυρση Μεθυσμένης Πεζής (1)

εκτός Διαβάσεως

υπό Μεθυσμένου Οδηγού - χρήστη κοκαϊνης

 

Υπαιτιότητα 50% του εν μέθη οδηγού (σε ποσοστό 0,27 ml/l κατά την πρώτη μέτρηση και 0,51 ml/l κατά τη δεύτερη μέτρηση, ενώ κατά τη μέθοδο της αιμοληψίας ποσοστό 0,24 γραμμάρια ανά 1000 κ.εκ. (λίτρο) αίματος, καθώς και παρουσία μεταβολιτών κοκαίνης), ο οποίος οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα εντός κατοικημένης περιοχής, δεν αντελήφθη την παρουσία γονατισμένης εντός του οδοστρώματος πεζής, με αποτέλεσμα να την εκλάβει ως αντικείμενο και να την παρασύρει εγκλωβίζοντάς την κάτω από το αυτοκίνητό του, σε απόσταση 2,9 χιλιομέτρων (παράβαση διατάξεων των άρθρων 12, παρ. 1, 19 παρ. 1, 2, 3, 20 παρ. 1, 42 παρ. - του ΚΟΚ).

 Υπαιτιότητα 50% της εν μέθη πεζής (με ποσοστό συγκέντρωσης οινοπνεύματος στο αίμα της, σε ποσοστό 1,72 ml/l), η οποία κατέβηκε από το πεζοδρόμιο στο οδόστρωμα, χωρίς προηγουμένως να ελέγξει την κίνηση των οχημάτων σ’ αυτό, φθάνοντας δε στο μέσον αυτού για άγνωστο λόγο έσκυψε επί του οδοστρώματος σε στάση «γονατίσματος», (παράβαση των διατάξεων του άρθρου 38 παρ. 4 εδ. α και ε του ΚΟΚ).

 

Ψυχική Οδύνη (2)

 

 Επιδικάσθηκαν::

25.000 ευρώ στη μητέρα της 21ετους θανούσας

Ανά 12.000 ευρώ σε καθεμία από τις δύο αδελφές

6.000 ευρώ στην γιαγιά

 

Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου

Σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους υπερημερίας και ΟΧΙ 6% (3)

 

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε ότι για το εναγόμενο ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ισχύει ο υπολογισμός των τόκων με ετήσιο επιτόκιο 6%, αντί του νομίμου επιτοκίου υπερημερίας, έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, γενομένου δεκτού ως ουσιαστικά βάσιμου του σχετικού λόγου έφεσης.

 

 

Σχόλια – Παρατηρήσεις

1. Παράσυρση Μεθυσμένου Πεζού
   Το ιδιάζον της παρούσας απόφασης είναι ότι και οι δύο εμπλακέντες στο τροχαίο ατύχημα (οδηγός οχήματος και πεζός) τελούσαν σε κατάσταση μέθης.
   Κατωτέρω βλέπε ενδεικτικώς σχετική νομολογία με παράσυρση μεθυσμένου πεζού.
    
   ΠΑΡΑΣΥΡΣΗ & ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥ ΠΕΖΟΥ ΣΥΝΥΠΑΙΤΙΟΤΗΣ 60% του Οδηγού και 40 % του Πεζού. (Εκτίθενται περιστατικά). Μον.Πρ. Λαρ. 366/1997 ΣΕΣυγκΔ 2000/335.
   Παράσυρση του εν Μέθη Πεζού Υπαιτιότης 20 % του πεζού (καθότι επεχείρησε να διασχίσει διαγώνια την οδό κατά παράβαση του άρθρ. 38 παρ.4 δ, ε, και ζ του ΚΟΚ). Υπαιτιότης 80% του οδηγού (ταχύτης υπερβολική εντός κατοικημένης περιοχής - έλλειψη τροχοπέδησης και αποφευκτικού ελιγμού παρ. άρθρ. 12 παρ. 1, 19 παρ. 1 και 2, και 20 παρ.1 του ΚΟΚ). ΣΕΣυγκΔ 2004/201
   Παράσυρση υπό ΔΧ Φορτηγού Μεθυσμένου Πεζού Ξαπλωμένου στο οδόστρωμα. Υπαιτιότης 70% του οδηγού και 30% του πεζού.
   Επιδικάσθηκαν για ψυχική οδύνη της εν διαστάσει συζύγου ποσό 3.000.000 δρχ. και ανά 10.000.000 δρχ. σε καθεμία από τις θυγατέρες. Μον.Πρ.Τριπολ. 22/2002 ΤΝΠ ΕΣυγκΔ
   Παράσυρση του εν Μέθη Πεζού - Υπαιτιότης 20 % του πεζού (καθότι επεχείρησε να διασχίσει διαγώνια την οδό κατά παράβαση του άρθρ. 38 παρ.4 δ, ε, και ζ του ΚΟΚ). Υπαιτιότης 80% του οδηγού (ταχύτης υπερβολική εντός κατοικημένης περιοχής - έλλειψη τροχοπέδησης και αποφευκτικού ελιγμού παρ. άρθρ. 12 παρ. 1, 19 παρ. 1 και 2, και 20 παρ.1 του ΚΟΚ). Μον.Πρ.Βολ. 253/2002 ΤΝΠ ΕΣυγκΔ
   Παράσυρση του εν Μέθη Πεζού που είχε διασχίσει ήδη το ένα ρεύμα πορείας
   Αναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολ∆ αναφορικά με το
   κρίσιμο ζήτημα της συνυπαιτιότητας εκ 40% του αναιρεσείοντος οδηγού ΙΧΕ
   αυτοκινήτου ο οποίος παρέσυρε τον εν μέθη (1,48 ο/οο) πεζό, που
   επιχειρούσε τρέχοντας να διασχίσει την οδό από αριστερά προς τα δεξιά ως
   προς την πορεία του ανωτέρω ΙΧΕ, έχοντας διαχύσει ήδη το αντίθετο ρεύμα
   κατεύθυνσης. Η συνυπαιτιότητα του οδηγού του οχήματος κατά την κρίση
   του δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, έγκειτο στο ότι ενώ αντελήφθηκε τον πεζό
   προσπάθησε ανεπιτυχώς να αποφύγει τη σύγκρουση του με τον πεζό
   τροχοπεδώντας και εκτελώντας αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, ενώ
   όφειλε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά. Κρίνοντας όμως έτσι το Εφετείο διέβαλε στην απόφασή του ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες καθόσον ενώ δέχεται ότι στο σημείο που έλαβε χώρα το ατύχημα υπήρχε πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, στη συνέχεια δέχεται αντιφατικά ότι στο επίμαχο αυτό σημείο δεν κινούνταν άλλα οχήματα, και συνεπώς ο οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ αυτοκινήτου θα μπορούσε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά προκειμένου να αποφύγει τον ως άνω πεζό. ΑΠ 1014/2001 ΤΝΠ ΕΣυγκΔ
   Αναιρείται Εφετειακή απόφαση που έκρινε ως αποκλειστικό υπαίτιο τον
   πεζό, ο οποίος ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης (1,82‰) κατήλθε
   ανέλεγκτα και βιαστικά (τρέχοντας) στο οδόστρωμα, μέσα στη νύκτα,
   εκτός διαβάσεων πεζών, προκειμένου να σταματήσει το αυτοκίνητο του
   εναγομένου οδηγού για να τον μεταφέρει, χωρίς να λάβει υπόψη την
   απόσταση και την ταχύτητα του αυτοκινήτου αυτού. Ο εναγόμενος οδηγός,
   αντιλήφθηκε τον πεζό μόλις σε απόσταση 10-15 μέτρων, λόγω της
   αιφνίδιας και βιαστικής, εμφάνισής του, και ενόψει του επικρατούντος
   σκότους. Εκρίθη δε ότι η υπέρβαση του ορίου ταχύτητας, κατά τρία μόλις
   χιλιόμετρα, (έτρεχε 93 χιλιόμετρα την ώρα, αντί 90), σύμφωνα με τα
   διδάγματα της κοινής πείρας και ενόψει όλων των ως άνω συνθηκών δεν
   συνετέλεσε στην πρόκληση του ατυχήματος, το οποίο άλλωστε δεν ήταν
   δυνατόν ν΄ αποφευχθεί. Αντιθέτως, αποδείχθηκε, ότι ο εναγόμενος οδηγός αντέδρασε με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο, αφού, μόλις αντιλήφθηκε τον πεζό, ανέκοψε ταχύτητα και πραγματοποίησε ελιγμό προς τα δεξιά, διότι εκείνο το τμήμα της οδού ήταν ελεύθερο. Παρά ταύτα το Ανώτατο Ακυρωτικό ∆ικαστήριο αναίρεσε την απόφαση του δευτεροβαθμίου κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολ∆ για ανεπαρκείς
   αιτιολογίες σε σχέση με την έλλειψη αιτιώδους συναφείας, μεταξύ της
   προηγηθείσας του ατυχήματος συμπεριφοράς του άνω οδηγού και του
   επελθόντος ατυχήματος που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο περί
   της ορθής η μη εφαρμογής των διατάξεων (ΚΟΚ 19 παρ.1-3) και των
   διδαγμάτων της κοινής πείρας. ΑΠ 605/2006 ΣΕΣυγκ∆ 2007/24
    
2. Εθιμική πλέον η καθήλωση των επιδικαζόμενων ποσών για ψυχική οδύνη – ηθική βλάβη σε εξευτελιστικά ποσά.
    
   3) Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους
   Υπερημερίας
   Βλ. Ομοίως και Εφ.Θες. 829/2010 ΕΣυγκΔ 2010/390 (μετά σχετικών Σχολίων – Παρατηρήσεων) και Μον.Πρ.Αθ. 2763/2010 ΕΣυγκΔ 2010/397, Μον.Πρ.Αθ. 1058/2011 ΕΣυγκΔ 2011/51
   Η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986 που αναγνωρίζει υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου ευνοική μεταχείριση ως προς το θέμα της επιδίκασης τόκων (επιτόκιο 6%), χωρίς να δικαιολογείται τούτο από λόγους δημοσίου συμφέροντος, δοθέντος ότι το απλό ταμειακό συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή το γενικό συμφέρον και δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση του δικαιώματος των παθόντων από τροχαία ατυχήματα να απαιτήσουν και να λάβουν τόκους για τις αξιώσεις τους σε ποσοστό ίδιο με εκείνο που καταβάλλουν οι ιδιώτες. Εξάλλου, δεν συνιστά τέτοιο λόγο δημοσίου συμφέροντος το γεγονός ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο, που είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του κράτους. Εφ.Καλ. 28/2013 ΕΣυγκΔ 2013/380, Εφ.Ιωαν. 345/2013 ΕΣυγκΔ 2013/512, Απόφ. Μον. Πρωτ. Θεσ. 16133/2013 ΕΣυγκΔ 2014/118

Πηγή: http://www.esd.gr