Παιδί στο αυτοκίνητο… η Σουηδική προσέγγιση

 

 

 

 

 

Κουίζ…..

Πήγες εκδρομή στο χωριό και λίγο πριν φύγεις η αγαπημένη σου γιαγιά σου φέρνει 3 αυγά απ’ το κοτέτσι να τα πάρεις μαζί σου. Θα τα μεταφέρεις με τ’ αυτοκίνητό σου. Ποιόν τρόπο επιλέγεις;

1. Θα βάλεις ένα στο μπροστινό κάθισμα και τ’ άλλα δυο στα πίσω ακριανά καθίσματα.
2. Θα τα βάλεις και τα τρία στα τρία πίσω καθίσματα, αλλά θα τους φορέσεις τη ζώνη για να μην μετακινούνται.
3. Θα τα βάλεις σε αυγοθήκη, θα την κλείσεις και θα την τοποθετήσεις σε σημείο που δε θα μετακινηθεί.

Αποτελέσματα κουίζ:

Εάν επέλεξες το 3 , ανήκεις στο 0,5-1% του ελληνικού πληθυσμού και μάλλον δε χρειάζεται να διαβάσεις το παρακάτω κείμενο.

Εάν επέλεξες το 1 ή το 2 ανήκεις στο 83% του ελληνικού πληθυσμού και το σίγουρο είναι πως θα εκνευριστείς διαβάζοντας παρακάτω.

---

Όποιον γονιό και να ρωτήσεις θα σου απαντήσει πως τα παιδιά του είναι ότι πολυτιμότερο έχει. Και έτσι είναι. Γιατί μπορεί να μας φοβίζει το να πέσουμε θύματα ληστείας, να μας δυσκολέψει τη ζωή η καταστροφή του αυτοκίνητου μας, να μας ανατρέψει τα δεδομένα μας ένας καταστροφικός σεισμός, αλλά πάντα καταλήγουμε στο “ευτυχώς είμαστε όλοι καλά….υγεία πάνω απ’ όλα”.

Και επειδή τα παιδιά μας είναι τόσο σημαντικά για εμάς τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Τρέχουμε πίσω τους στα πρώτα τους βήματα για να μην πέσουν. Κρύβουμε αιχμηρά αντικείμενα και βάζουμε προστατευτικά στις πρίζες όσο είναι νήπια. Τα κρατάμε απ’ το χέρι σε πολυσύχναστα μέρη για να μη χαθούν. Διεκδικούμε σχολικούς τροχονόμους για να είμαστε σίγουροι όταν πια θέλουν να πηγαινοέρχονται μόνα στο σχολείο. Αυτά μπορεί να είναι λίγα παραδείγματα, γιατί είμαι σίγουρη πως κάνουμε καθημερινά και άλλα πολλά για το καλό των παιδιών μας. Και δεν υπάρχει ούτε ένας γονιός να σου πει πως εκθέτει το παιδί του σε κίνδυνο. Όλοι θα σου πουν πως κάνουν το καλύτερο.

Οι μελέτες όπου και όταν γίνονται όμως λένε άλλα, ειδικά στο θέμα της οδικής ασφάλειας και πιο ειδικά στο θέμα “παιδί και αυτοκίνητο”.

 Ο παρακάτω πίνακας που προέκυψε μετά από ετήσια συγκέντρωση στοιχείων σε 3 μεγάλα νοσοκομεία (Αγ. Σοφία, Γ.Ν. Ρίο και Γ. Γεννηματάς) την περίοδο 2007-2008 μπορούν να συμπυκνωθούν στις παρακάτω εικόνες:

800 λοιπόν περιστατικά που χρειάστηκαν νοσοκομειακή περίθαλψη σ’ ένα χρόνο, εκ των οποίων το 20,6% θύματα τροχαίων. Το 84,3% ελληνικής καταγωγής και στο 66,7% των περιπτώσεων δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο ασφαλείας στο αυτοκίνητο. Το 16% φορούσε ζώνη ασφαλείας που όμως όλες οι μελέτες δείχνουν ότι ζώνη ασφαλείας σε παιδί κάτω των 12 ετών χωρίς άλλο μέσο συγκράτησης είναι το ίδιο επικίνδυνο με τη μη χρήση της. Και ω! τι έκπληξη υπήρχε κι ένα 16% που βρισκόταν σε παιδικό κάθισμα.

Υπολογίζεται ότι αν όλα τα παιδιά ταξίδευαν δεμένα στα ειδικά παιδικά καθίσματα οι θάνατοι από τροχαία θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 70% και οι τραυματισμοί κατά 67%. Όμως, παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου αγοράζουν μόνο 58% των γονιών που μένουν στην Αθήνα και έχουν αυτοκίνητο, και ακόμα λιγότεροι (32%) στην επαρχία, ενώ, δυστυχώς, μόνο 0,5-1% αγοράζουν το τελευταίων προδιαγραφών κάθισμα ασφαλείας, που είναι ειδικό για το βάρος, την ηλικία, το μήκος του παιδιού και παρέχει ικανοποιητική προστασία.
Τι σημαίνει όμως τελευταίων προδιαγραφών κάθισμα ασφαλείας; Και τι μπορούμε να κάνουμε ώστε οι θάνατοι από τροχαία να μηδενίσουν;
Γιατί αυτό δε θέλουμε; Τα παιδιά μας είναι τα “αυγά” μας, ευαίσθητα και πολύτιμα.
Οι Σουηδοί που έχουν καταφέρει να αγγίξουν αυτό το “όραμα μηδέν” και που τα κάνουν όλα “ανάποδα” σε σχεση με μας, αφού ασχολούνται με το θέμα “παιδί και οδική ασφάλεια” ήδη από το 1960, έχουν καταλήξει πως ασφαλέστερα παιδικά καθίσματα είναι αυτά που τοποθετούνται αντεστραμμένα στη φορά της κίνησης του αυτοκινήτου.
Το παρακάτω βίντεο είναι κατατοπιστικότατο.


Τα καθίσματα αυτά υπάρχουν και στην Ελλάδα και κάποιοι ( μάλλον αυτό το 0,5-1%) τα χρησιμοποιούν μέχρι την ηλικία των 6 άντε 9 μηνών. Όμως στη Σουηδία η χρήση τους επεκτείνεται στα 4 ακόμα και 5 πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού… λένε μάλιστα μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι το ιδανικότερο θα ήταν όλοι οι επιβάτες ΙΧ να κάθονται σε “ανάποδα” καθίσματα, εκτός φυσικά από τον οδηγό!
Κι όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κάποιος νόμος που να τους υποχρεώνει στη χρήση ανάποδων καθισμάτων. Τα συστήνουν βέβαια όλοι οι φορείς που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια και όλοι οι γονείς για κάποιο περίεργο λόγο δε λένε “έλα μωρέ τώρα…. σε μένα θα συμβεί….όταν έχω το παιδί προσέχω….εδώ πιο κάτω πάμε  κλπ κλπ κλπ)


Αλλά τι ξέρουν αυτοί!
ΥΓ. Υπενθυμίζουμε συνοπτικά (Διεθνείς πρακτικές αλλά και Κ.Ο.Κ):
-Παιδιά μέχρι Δώδεκα ετών ή έως 150 cm ύψους πρέπει να κάθονται στο πίσω κάθισμα πάντα σε ειδικά καθίσματα.
-Τα καθίσματα πρέπει να αλλάζουν με την πρόοδο της ηλικίας και να αντικαθίστανται σε περίπτωση εμπλοκής του αυτοκινήτου σε σύγκρουση.
-Τα παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου που έχουν περάσει τις ειδικές δοκιμασίες αντοχής, ασφάλειας άνεσης και ποιότητας υλικών φέρουν ετικέτα με: το γράμμα Ε, έναν αριθμό που συνοδεύει το γράμμα Ε και δηλώνει τη χώρα παραγωγής του παιδικού καθίσματος, το ανώτατο και κατώτατο όριο βάρους του παιδιού που μπορεί να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο κάθισμα και τη λέξη UNIVERSAL που σημαίνει ότι το κάθισμα μπορεί να τοποθετηθεί στους περισσότερους τύπους αυτοκινήτων.