Η εξαίρεση του ασφαλιστή από την ασφαλιστική κάλυψη του εν μέθη οδηγού κατά την κρατούσα νομολογιακή άποψη υπό το καθεστώς της Κ4/585/1978 επέρχεται ΜΟΝΟ εάν η παράβαση της διάταξης του άρθρ. 42 ΚΟΚ τελεί σε σε αιτιώδη συνάφεια με την πρόκληση του ατυχήματος. Το αυτό ισχύει και με το μεταγενέστερο νομοθετικό καθεστώς του Ν.3557/2007, όπου πλέον ρητά ορίζεται ότι προϋπόθεση για την εξαίρεση του ασφαλιστή από την ασφαλιστική κάλυψη είναι η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράβασης και της επέλευσης του τροχαίου ατυχήματος.
Όσον αφορά τον ασφαλιζόμενο ιδιοκτήτη ή τον αντισυμβαλλόμενο, όταν αυτοί είναι πρόσωπα διαφορετικά από τον οδηγό, προϋπόθεση για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η κατ' αυτών αναγωγή του ασφαλιστή, είναι και τα πρόσωπα αυτά να βαρύνονται με υπαιτιότητα, για την παράβαση, δηλαδή για το γεγονός ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου του οδηγούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος.
Ο εναγόμενος-ιδιοκτήτης, για να καταρρίψει το εις βάρος του τεκμήριο υπαιτιότητας, πρέπει να επικαλεσθεί, (και να αποδείξει) ότι δεν βαρύνεται με υπαιτιότητα, διότι δεν εγνώριζε ούτε μπορούσε να γνωρίζει ότι το πρόσωπο στο οποίο παραχώρησε την οδήγηση του αυτοκινήτου του δεν ήταν ικανό προς οδήγηση, διότι τελούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος.
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση αναιρείται κατ΄άρθρ. 559 αρ.8 ΚΠολΔ Εφετειακή απόφαση που απέρριψε την έφεση των εναγομένων εξ αναγωγής ιδιοκτητών του ζημιογόνου οχήματος, λόγω μέθης του οδηγού (υιού τους) δεχόμενο την υπαιτιότητάς τους. Όμως από το περιεχόμενο των δικογραφιών προκύπτει ότι οι
εκκαλούντες εναγόμενοι επικαλούνται ότι δεν εγνώριζαν ούτε μπορούσαν να γνωρίζουν ότι ο υιός τους, στον οποίον είχαν παραχωρήσει τη χρήση του αυτοκινήτου τους, και ο οποίος κατοικούσε σε χωριστή κατοικία, θα το οδηγούσε τελώντας υπό την επίδραση οινοπνεύματος, αφού εγνώριζαν μόνον ότι, κατά την ημέρα του ατυχήματος, είχε μεταβεί για επαγγελματικούς λόγους στο Πόρτο-Χέλι και δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι στη συνέχεια θα μετέβαινε στο Ναύπλιο, όπου κατανάλωσε ποσότητα οινοπνεύματος.
Σχόλια – Παρατηρήσεις
Η κρίση του Εφετείου ότι τεκμαίρεται η γνώση εκ μέρους των ιδιοκτητών του ζημιογόνου οχήματος της μέθης του οδηγού (υιού τους), εφόσον, δεν επικαλέσθηκαν με ποιο τρόπο έλαβε στην κατοχή του αυτός το αυτοκίνητο (κρυφίως ή μετά από συναίνεσή τους), το λόγο για τον οποίο θα το έπαιρνε, τον προορισμό του, τον τρόπο διασκέδασής του, την ώρα επιστροφής του, καθόσον κρίνεται ότι αν δεν τους ανέφερε την ώρα επιστροφής του, και άρα αυτοί αποδέχοντο ότι καθ' όλη την ώρα που είχε στην κατοχή του το αυτοκίνητό τους θα μπορούσε να πάει σε κάποιο εστιατόριο να φάει ή σε κάποιο κέντρο για να διασκεδάσει και να καταναλώσει αλκοόλ υπερβαίνει ως συλλογισμός κάθε κανόνα λογικής. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ προοιμίου ο ιδιοκτήτης ενός οχήματος, (εκτός και εάν έχει μαντικές ή διορατικές ικανότητες) όλα τα ανωτέρω στοιχεία, μέρος των οποίων συμπεριλαμβάνεται και προβλέπεται μόνο σε μια διαταγή κίνησης στρατιωτικών οχημάτων.
Λίγη σοβαρότητα σε παρόμοιους συνειρμούς δεν βλάπτει, ειδικά όταν αναφέρονται σε αποφάσεις της δικαιοσύνης που κρίνουν τόσο σοβαρά θέματα όπως το να φορτώσουμε τις οικονομικές συνέπειες ενός τροχαίου ατυχήματος σε άλλες πλάτες τελικά, πλην του ασφαλιστή. Εύγε στο Ανώτατο Ακυρωτικό μας Δικαστήριο που αποκαθιστά το δίκαιο (και την λογική).
Το φλέγον ζήτημα της Παρεμπίπτουσας Αγωγής Ασφαλιστή κατά του λήπτη της Ασφάλισης Ιδιοκτήτου αλλά ΜΗ οδηγού έλυσε η . ΑΠ 1068/2013, ΕΣυγκΔ 2013/502, που δέχθηκε σχετικά ότι εφαρμοστέες και οι διατάξεις του Ασφαλιστικού Νόμου 2496/1997. Κατά τη διάταξη δε του άρθρου 9 § 2 του ν. 2496/1997, τον λήπτη της ασφάλισης βαρύνουν όλες οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση, εκτός από εκείνες που από τη φύση τους πρέπει να εκπληρωθούν από τον ασφαλισμένο. Η ρήτρα στο ασφαλιστήριο για εξαίρεση από την ασφαλιστική κάλυψη των ζημιών που προκαλούνται από τον εν Μέθη οδηγό, αποτελεί αληθώς καλυμμένο συμβατικό ασφαλιστικό βάρος. Όμως, προϋπόθεση για την λειτουργία αυτής σε βάρος του λήπτη της ασφάλισης, ο οποίος δεν έχει τις υποχρεώσεις από την ασφαλιστική σύμβαση που μπορούν να εκπληρωθούν μόνο από τον ασφαλισμένο οδηγό του αυτοκινήτου, είναι να υφίσταται υπαιτιότητα αυτού (330 ΑΚ).
Πηγή: www.esd.gr
Όσον αφορά τον ασφαλιζόμενο ιδιοκτήτη ή τον αντισυμβαλλόμενο, όταν αυτοί είναι πρόσωπα διαφορετικά από τον οδηγό, προϋπόθεση για να λειτουργήσει αποτελεσματικά η κατ' αυτών αναγωγή του ασφαλιστή, είναι και τα πρόσωπα αυτά να βαρύνονται με υπαιτιότητα, για την παράβαση, δηλαδή για το γεγονός ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου του οδηγούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος.
Ο εναγόμενος-ιδιοκτήτης, για να καταρρίψει το εις βάρος του τεκμήριο υπαιτιότητας, πρέπει να επικαλεσθεί, (και να αποδείξει) ότι δεν βαρύνεται με υπαιτιότητα, διότι δεν εγνώριζε ούτε μπορούσε να γνωρίζει ότι το πρόσωπο στο οποίο παραχώρησε την οδήγηση του αυτοκινήτου του δεν ήταν ικανό προς οδήγηση, διότι τελούσε υπό την επήρεια οινοπνεύματος.
Με την κατωτέρω δημοσιευόμενη απόφαση αναιρείται κατ΄άρθρ. 559 αρ.8 ΚΠολΔ Εφετειακή απόφαση που απέρριψε την έφεση των εναγομένων εξ αναγωγής ιδιοκτητών του ζημιογόνου οχήματος, λόγω μέθης του οδηγού (υιού τους) δεχόμενο την υπαιτιότητάς τους. Όμως από το περιεχόμενο των δικογραφιών προκύπτει ότι οι
εκκαλούντες εναγόμενοι επικαλούνται ότι δεν εγνώριζαν ούτε μπορούσαν να γνωρίζουν ότι ο υιός τους, στον οποίον είχαν παραχωρήσει τη χρήση του αυτοκινήτου τους, και ο οποίος κατοικούσε σε χωριστή κατοικία, θα το οδηγούσε τελώντας υπό την επίδραση οινοπνεύματος, αφού εγνώριζαν μόνον ότι, κατά την ημέρα του ατυχήματος, είχε μεταβεί για επαγγελματικούς λόγους στο Πόρτο-Χέλι και δεν μπορούσαν να προβλέψουν ότι στη συνέχεια θα μετέβαινε στο Ναύπλιο, όπου κατανάλωσε ποσότητα οινοπνεύματος.
Απόφ. ΑΠ 1497/2014
Πρόεδρος : Νικόλαος Λεοντής
Εισηγητής Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου
Μέλη Δημητρούλα Υφαντή - Ιωάννα Πετροπούλου - Γεώργιος Σακκάς
Δικηγόροι Παναγιώτης Αθανασόπουλος - Δημήτριος Χαρίσογλου
Σχόλια – Παρατηρήσεις
- 1)Μέθη Οδηγού - Αιτιώδης Συνάφεια – Παρεμπίπτουσα Αγωγή Ασφαλιστή κατά Ιδιοκτήτη και μη οδηγού
Η κρίση του Εφετείου ότι τεκμαίρεται η γνώση εκ μέρους των ιδιοκτητών του ζημιογόνου οχήματος της μέθης του οδηγού (υιού τους), εφόσον, δεν επικαλέσθηκαν με ποιο τρόπο έλαβε στην κατοχή του αυτός το αυτοκίνητο (κρυφίως ή μετά από συναίνεσή τους), το λόγο για τον οποίο θα το έπαιρνε, τον προορισμό του, τον τρόπο διασκέδασής του, την ώρα επιστροφής του, καθόσον κρίνεται ότι αν δεν τους ανέφερε την ώρα επιστροφής του, και άρα αυτοί αποδέχοντο ότι καθ' όλη την ώρα που είχε στην κατοχή του το αυτοκίνητό τους θα μπορούσε να πάει σε κάποιο εστιατόριο να φάει ή σε κάποιο κέντρο για να διασκεδάσει και να καταναλώσει αλκοόλ υπερβαίνει ως συλλογισμός κάθε κανόνα λογικής. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ προοιμίου ο ιδιοκτήτης ενός οχήματος, (εκτός και εάν έχει μαντικές ή διορατικές ικανότητες) όλα τα ανωτέρω στοιχεία, μέρος των οποίων συμπεριλαμβάνεται και προβλέπεται μόνο σε μια διαταγή κίνησης στρατιωτικών οχημάτων.
Λίγη σοβαρότητα σε παρόμοιους συνειρμούς δεν βλάπτει, ειδικά όταν αναφέρονται σε αποφάσεις της δικαιοσύνης που κρίνουν τόσο σοβαρά θέματα όπως το να φορτώσουμε τις οικονομικές συνέπειες ενός τροχαίου ατυχήματος σε άλλες πλάτες τελικά, πλην του ασφαλιστή. Εύγε στο Ανώτατο Ακυρωτικό μας Δικαστήριο που αποκαθιστά το δίκαιο (και την λογική).
Το φλέγον ζήτημα της Παρεμπίπτουσας Αγωγής Ασφαλιστή κατά του λήπτη της Ασφάλισης Ιδιοκτήτου αλλά ΜΗ οδηγού έλυσε η . ΑΠ 1068/2013, ΕΣυγκΔ 2013/502, που δέχθηκε σχετικά ότι εφαρμοστέες και οι διατάξεις του Ασφαλιστικού Νόμου 2496/1997. Κατά τη διάταξη δε του άρθρου 9 § 2 του ν. 2496/1997, τον λήπτη της ασφάλισης βαρύνουν όλες οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση, εκτός από εκείνες που από τη φύση τους πρέπει να εκπληρωθούν από τον ασφαλισμένο. Η ρήτρα στο ασφαλιστήριο για εξαίρεση από την ασφαλιστική κάλυψη των ζημιών που προκαλούνται από τον εν Μέθη οδηγό, αποτελεί αληθώς καλυμμένο συμβατικό ασφαλιστικό βάρος. Όμως, προϋπόθεση για την λειτουργία αυτής σε βάρος του λήπτη της ασφάλισης, ο οποίος δεν έχει τις υποχρεώσεις από την ασφαλιστική σύμβαση που μπορούν να εκπληρωθούν μόνο από τον ασφαλισμένο οδηγό του αυτοκινήτου, είναι να υφίσταται υπαιτιότητα αυτού (330 ΑΚ).
Πηγή: www.esd.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου