Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο θέμα της θεσμοποιημένης απάτης που συντελείται με συνεργό το ίδιο το κράτος στον τομέα ασφάλιση οχήματος/ αποζημίωση θύματος. Σύμφωνα με τα ασφαλιστήρια συμβόλαια (παραθέτουμε ένα πρόσφατο) οι καλυπτόμενοι κίνδυνοι με τα χρήματα που καταβάλει ο οδηγός που ασφαλίζει (υποχρεωτικά)το όχημα του για Σωματικές βλάβες Τρίτων και Επιβαινόντων που θα προκαλέσει ο οδηγός φτάνουν το 1.220.000 ευρώ ανά θύμα! 
Παρόμοιο ποσό ουδέποτε επιδικάστηκε από την Ελληνική (και όχι μόνο) Δικαιοσύνη. Συνήθως (στις «καλές» δικαστικές αποφάσεις) η αποζημίωση ανά θύμα φτάνει το ποσό των 200.000 ευρώ, υπολείπεται δηλαδή των αναγραφομένων στα ααφαλιστήρια συμβόλαια κατά 1.000.000 ευρώ περίπου… Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα υπήρξε ένας ακόμα «επιχείρημα» περιορισμού των αποζημιώσεων από τους δικαστές, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία νομοθετηθούν νέα διοικητικά μέτρα και μεγάλα πρόστιμα για τα ανασφάλιστα οχήματα. Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού τέθηκαν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους για τον εντοπισμό τους.
Παρόμοιο ποσό ουδέποτε επιδικάστηκε από την Ελληνική (και όχι μόνο) Δικαιοσύνη. Συνήθως (στις «καλές» δικαστικές αποφάσεις) η αποζημίωση ανά θύμα φτάνει το ποσό των 200.000 ευρώ, υπολείπεται δηλαδή των αναγραφομένων στα ααφαλιστήρια συμβόλαια κατά 1.000.000 ευρώ περίπου… Η οικονομική κρίση που διέρχεται η χώρα υπήρξε ένας ακόμα «επιχείρημα» περιορισμού των αποζημιώσεων από τους δικαστές, ενώ ταυτόχρονα έδωσε την ευκαιρία νομοθετηθούν νέα διοικητικά μέτρα και μεγάλα πρόστιμα για τα ανασφάλιστα οχήματα. Στην υπηρεσία αυτού του σκοπού τέθηκαν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες του κράτους για τον εντοπισμό τους.
Οικογένειες θυμάτων αποθαρρύνονται απο τους ίδιους τους δικηγόρους τους απο το να ζητήσουν την αποζημίωση που προβλέπουν τα ιδια τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, δηλαδή οι Ευρωπαικές οδηγίες προς τις οποίες έχει προσαρμοσθεί η χώρα μας με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί «πρόκληση» απο τους δικαστές και οδηγούνται στην διεκδίκηση μεσω αγωγών πολύ κατώτερων «λογικών» ποσών. Το ίδιο το κράτος εξαναγκάζει τις οικογένειες των θυμάτων σε περιορισμό των διεκδικήσεων τους θεσπίζοντας την υποχρέωση χρηματικής καταβολής εκ μέρους τους κατ την κατάθεση της αγωγής η οποία αυξάνει όσο αυξάνει το διεκδικούμενο ποσό.
Έχουμε έτσι το «παράδοξο» φαινόμενο ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο να ισχύει μόνο ως προς τις υποχρεώσεις του συμβαλλόμενου οδηγού που πληρώνει κανονικά τις δαπάνες που υποτίθεται αναλογούν για την κάλυψη των αναφερθέντων κινδύνων. Δεν ισχύει για την ασφαλιστική εταιρία η οποία δεν αποδίδει στα θύματα τα αναγραφόμενα ποσά αλλά το 1/6 περίπου απ οτι αναγράφεται.
Θα πει κανείς αυτό δεν το αποφασίζει η εταιρία αλλά η ανεξάρτητη και τυφλή Δικαιοσύνη. Και πράγματι έτσι είναι.
Διότι μόνο τυφλός θα μπέρδευε το 1.220.000 με το 220.000. Έτσι δεν είναι κε Κοντονή;
www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου