Νέα εποχή. Νέα ήθη. Νέα ήθη στην κοινωνία! Η εγκατάλειψη θυμάτων άψυχων ή βαριά τραυματισμένων στην άσφαλτο από τους δράστες, παίρνει καθημερινά μεγάλες διαστάσεις. Η συχνότητα της επανάληψης αυτής της παράβασης μοιάζει να μεταλάσει χαρακτηριολογικά τους ανθρώπους της χώρας μας.
Σαν να έχει μπολιάσει το κοινωνικό σώμα με την πιο ιδιοτελή συμπεριφορά, την απανθρωπιά.
Ο δράστης χτυπάει, τραυματίζει, σκοτώνει και τρέπεται σε φυγή! Οι συγγενείς ψάχνουν για αυτόπτες μάρτυρες, με αγγελίες στις εφημερίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Θα εμφανισθεί μετά την παρέλευση του Αυτοφώρου (η πιο διαδεδομένη νομική γνώση) ή μετά τη σύλληψη του (αν επιτευχθεί). Θα καταθέσει και θα αποχωρήσει όπως ήρθε! Με το δίπλωμα οδήγησης στην τσέπη και με μια εκκρεμότητα. Τον ορισμό μιας δικάσιμου για μετά από τέσσερα, πέντε, οκτώ χρόνια, με προβλεπόμενη για την εγκατάλειψη ποινή 6 μήνες (άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ.).
Ο νόμος τον συνδράμει, σαν αναξιοπαθούντα!
Κι αν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση θα ήταν απλά ένας παραβάτης του νόμου.
Όταν όμως η συμπεριφορά γενικεύεται και ο νόμος την συνδράμει είναι μια συλλογική παραβατικότητα, και με το νόμο! Εθνική θα έλεγες. Aυτή η συλλογικότητα που εγκαταλείπει και τρέπεται σε φυγή μπροστά στις ευθύνες της, θα κληθεί κάποια στιγμή να υπερασπιστεί, τί;
Να διαφυλάξει αξίες; (ποιές;)
Να διαφυλάξει το γενικό συμφέρον;
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης προσχωρεί , συντάσσεται, συναινεί, γίνεται συνένοχο με αυτή την άποψη της ατιμωρησίας, με βάση το σκεπτικό του ευθυνόφοβου και συρρικνωμένου ανθρώπου: «Αν ήμουν εγώ στη θέση του;» (του δράστη. Πάντα.)
Ο νόμος όμως δεν είναι εδώ για να προφυλάξει τη σκέψη του από τέτοια επικίνδυνα μονοπάτια με την αυτονόητη απάντηση: «Τότε θα έπρεπε να τιμωρηθείς, αφού το έγκλημα τιμωρείται». Και έτσι το παράλογο του θανάτου ενός ανθρώπου στην άσφαλτο, εκτρέπεται συννόμως προς τον παραλογισμό μιας ανέμελης εγκληματικής συμπεριφοράς χωρίς τιμωρία.
Ισμήνη Τσούτσια – Κουβίδη
Ας δώσουμε όμως φωνή σ’ αυτούς τους απόντες που εγκαταλείφθηκαν να πεθάνουν, από δειλούς ανθρώπους, τους θύτες τους.
Η Χρυσούλα Σπαγαδώρου – Αρχοντάκη, 44 ετών, μητέρα δύο μικρών παιδιών. Πεζή, τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό μηχανής στη Λεωφόρο Κηφισίας, στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2018. Δωρητής οργάνων. Τα όργανα της ξανάδωσαν ζωή σε αρκετούς ανθρώπους. Ο δράστης αναζητείται ακόμα για να αφεθεί ελεύθερος και με την άδεια οδήγησης του κατηγορούμενος για τα δύο γνωστά «πλημμελήματα«. «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).
– Ο Μαρίνος γνωστός άνθρωπος της πόλης στα Χανιά. Λίγα λεπτά πριν την πρωτοχρονιά του 2018, πεζός, διαμελίστηκε από οδηγό αγροτικού 4Χ4 που τον εγκατέλειψε. Ο δράστης κρύφτηκε για δυο μέρες στον Ομαλό (εκεί που κάποτε ζούσαν ελεύθεροι οι εξεγερμένοι σήμερα κρύβονται οι θρασύδειλοι) και παρουσιάστηκε μετά την παρέλευση του αυτοφώρου. Αφέθηκε αμέσως ελεύθερος με την άδεια οδήγησης του, κατηγορούμενος για τα δυο γνωστά «πλημμελήματα«… «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).  
  • Η Βασιλική Λυμπεροπούλου, 23 ετών σπουδάστρια ΙΕΚ, πεζή ενώ διέσχιζε το δρόμο για τη σχολή της, στις 5 Δεκεμβρίου 2017 στην Καλαμάτα, τραυματίστηκε θανάσιμα και εγκαταλείφθηκε απο οδηγό ΙΧ   και έφυγε από τη ζωή στις 15/12 στο Παναρκαδικό νοσοκομείο όπου νοσηλεύονταν. Ο δράστης παραδόθηκε 17 ώρες μετά το συμβάν. Αφέθηκε αμέσως ελεύθερος με την άδεια οδήγησης του κατηγορούμενος για τα δυο γνωστά «πλημμελήματα«…   «Ανθρωποκτονία από αμέλεια και εγκατάλειψη θύματος (αρθρο 43  του ΚΟΚ).
  • Πόσες Χρυσούλες, πόσοι Μαρίνοι, πόσες Βασιλικές θα πρέπει να εκτελεστούν και να εγκαταλειφθούν ακόμα στην άσφαλτο για να καταργηθεί το άρθρο 43 του Κ.Ο.Κ. που αμνηστεύει την εγκατάλειψη θύματος όταν ο δράστης είναι οδηγός
  • Περισσότερα για το άρθρο 43 και την ανάγκη κατάργησης του: ΕΔΩ