Θεωρώντας ότι:
Η επιδημία θανάτων και τραυματισμών στους δρόμους, που ξεκίνησε πριν από ένα αιώνα και περισσότερο, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από 30 εκατομμύρια ζωές, με ένα απροσδιόριστο αριθμό ανθρώπων που τραυματίστηκαν.
Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους δρόμους καταστρέφουν ζωές. Αλλά, οι κίνδυνοι από την κυκλοφορία έχουν παραπέρα μεγάλες επιπτώσεις στις ζωές και την ποιότητα ζωής των οικογενειών και των κοινοτήτων: μειώνουν και περιορίζουν την κινητικότητα και επίσης σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την πρόκληση της επόμενης δεκαετίας.
Ο αυξανόμενος παγκόσμια συνολικός απολογισμός θυμάτων στο δρόμο έχει οδηγήσει – 108 χρόνια μετά τον πρώτο θάνατο από τροχαίο*- στην υιοθέτηση της Παγκόσμιας Διακήρυξης, πολλών δράσεων και στη συναίνεση ότι πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.
Η αναγνώριση του τρομερού κόστους: απώλεια νέων ζωών- το μέλλον των οικογενειών και των χωρών, η υγεία- και πολλά άλλα κόστη, έχουν συμβάλλει σ αυτήν την συλλογική συμφωνία.
Υπουργοί και άλλοι αντιπρόσωποι στην 1η Διυπουργική Συνδιάσκεψη στη Μόσχα αναζητούν δράσεις που θα βοηθήσουν στην αναστροφή της αναμενόμενης αύξησης των φαύλων κύκλων των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία.**
Ως ειδικά ενδιαφερόμενοι συμμέτοχοι, Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ***, που για χρόνια εργάστηκαν και συνηγορούν για καλύτερη οδική ασφάλεια και δικαιώματα για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων, καλωσορίζουν και υποστηρίζουν πλήρως τις προτεινόμενες δράσεις για κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη πραγματοποιήσει καμπάνιες στο παρελθόν.
Παράλληλα με την υποστήριξη των προτάσεων της Διυπουργικής Διακήρυξης, αυτές οι ΜΚΟ Θυμάτων του Δρόμου και Οδικής Ασφάλειας έχουν ζωτικής σημασίας συστάσεις να προσθέσουν- από την δικιά τους μοναδική προοπτική ως θύματα η ακτιβιστές, και εμπειρία βασισμένη σε χρόνια ακούραστης δουλειάς για να κάνουμε τον κόσμο ένα ασφαλέστερο και με περισσότερη φροντίδα τόπο. Ιδιαίτερα καθοριστικές είναι οι προτάσεις που αφορούν την προστασία των ευάλωτων χρηστών των δρόμων και την μετά την σύγκρουση περίοδο- μια περίοδος που τείνει να υποτιμάται ως ένα σημαντικό στοιχείο της οδικής ασφάλειας.
Οι 70 Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ από 40 χώρες που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στην1η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη ΜΚΟ που αγωνίζονται για την Οδική Ασφάλεια και τα Θύματα των Τροχαίων στις 7 και 8 Μάη 2009, μ αυτό το κείμενο προσθέτουν μια σειρά συστάσεων για την «Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια» (2010- 2020), που πιστεύουμε ότι μπορούν να προσφέρουν δραστικές και μόνιμες βελτιώσεις στους δρόμους του κόσμου και στην κατάσταση των οικογενειών και των κοινοτήτων σ ολόκληρο τον κόσμο.
*Μια γυναίκα, η Bridget Driscoll ήταν το πρώτο πρόσωπο στον κόσμο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο. Συνέβη το 1896 στο Λονδίνο. Στη γνωμάτευση του, ο ιατροδικαστής εξέφρασε την ελπίδα πως « ένα τέτοιο γεγονός» δεν θα έπρεπε να συμβεί ξανά, μετά από 108 χρόνια στους δρόμους του πλανήτη ο απολογισμός θανάτων υπερβαίνει τα 30 εκατομμύρια έχοντας αυξηθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο με προβλεπόμενη αύξηση του μεγέθους.
**Παρά τις προσπάθειες μείωσης, ο απολογισμός θυμάτων των τροχαίων είναι σταθερός ή ακόμα αυξάνει, πράγμα το οποίο έχει οδηγήσει σε μια παγκόσμια συμφωνία ότι πολύ περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάξει η τάση αυτή. Η παγκόσμια συνεργασία ξεκίνησε με την υιοθέτησης Παγκόσμιας Αναφοράς για την Πρόληψη των Τραυματισμών στους Δρόμους, το 2004. Το Φόρουμ Συνεργασία για την Οδική Ασφάλεια του ΟΗΕ που ενεργοποιήθηκε από τον ΠΟΥ στη βάση της αναφοράς του έχει προωθήσει σταθερά την οδική ασφάλεια ψηλότερα στην πολιτική ατζέντα: διάφορες διακηρύξεις υιοθετήθηκαν από τον ΟΗΕ, σημαντικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν, διάφορες εκδόσεις του ΠΟΥ εκδόθηκαν και ξεκίνησε η καμπάνια Να Κάνουμε τους Δρόμους Ασφαλείς. Αυτή η σύνοδος των Υπουργών αποτελεί περαιτέρω ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που αποδίδεται στους κινδύνους στο δρόμο και στις τρομερές τους συνέπειες.
*** Οι δραστηριοποιούμενες ΜΚΟ που αντιπροσωπεύουν τα θύματα τροχαίων, μεμονωμένες ομάδες χρηστών των δρόμων, η όλοι οι χρήστες των δρόμων, έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον στην βελτίωση της κατάστασης της οδικής ασφάλειας, στην πραγματικότητα σε ένα παγκόσμιο δίκτυο οδικών μεταφορών χωρίς θανάτους: πολλές ξεκίνησαν από ανθρώπους που έχουν οι ίδιοι υποφέρει από πένθος η τραυματισμό σε τροχαία σύγκρουση, που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να προληφθεί μια παρόμοια μοίρα για άλλους, με άλλες οργανώσεις δημιουργημένες από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον οδικό κίνδυνο η την ανισότητα στο δίκτυο οδικών μεταφορών, και ακόμα κάποιες δημιουργημένες από κυβερνήσεις που ενδιαφέρθηκαν να δώσουν υπευθυνότητες σε μια οργάνωση για την οδική ασφάλεια στη χώρα τους.
Οι ΜΚΟ προτείνουν τα παρακάτω για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια:
Α. Γενική Προσέγγιση
Η πρωταρχική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος ενός δικτύου είναι να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, με τις δραστηριότητες, τους ζωτικούς πόρους, την εργασία, το σχολείο και να φέρνει αγαθά στον καθένα. Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
1.– η πολιτική μεταφορών να αλλάξει δραστικά, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
2.–είναι αναγνωρισμένο ότι ο κίνδυνος στην κυκλοφορία έχει επίσης μια επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων , καθώς δημιουργεί περιορισμό της κινητικότητας μέσω του φόβου, ειδικά για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
3.– οι σχετιζόμενοι με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμοί και η κινητικότητα να θεωρούνται σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβάνοντας τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, και τα άτομα με αναπηρίες, που απαιτούν ειδικές προσεγγίσεις,
4.–όλες οι σχετιζόμενες με την κυκλοφορία ασθένειες πρέπει να λαμβάνονται υπ όψιν, όχι μόνο οι θάνατοι και οι τραυματισμοί σε συγκρούσεις, αλλά επίσης οι συνέπειες της μόλυνσης και του τρόπου ζωής που βασίζεται στη χρήση αυτοκίνητου,
5.–πιο ακριβής και σωστή ορολογία να χρησιμοποιείται στη θέση του «Ατυχήματος»- όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, Θύμα, κλπ. – για να επηρεάζονται θετικά οι στάσεις απέναντι στο θέμα,
6.– πρέπει να υιοθετηθεί μια διακήρυξη για ένα παγκόσμιο όραμα το οποίο να προκαλεί και να ενεργοποιεί την αλλαγή, και τα ΜΜΕ σε όλες τις χώρες να κινητοποιηθούν βοηθώντας ώστε να προωθηθεί και να υλοποιηθεί αυτό το όραμα,
Η συμπληρωματική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος του δημόσιου χώρου είναι για την συνάντηση των ανθρώπων- για να συναντούν φίλους, να μιλούν η να παίζουν με γείτονες, να υποδέχονται επισκέπτες από το εξωτερικό, να ψάχνουν για αγαθά η υπηρεσίες, να συναντούν πελάτες απολαμβάνουν την φύση, την κουλτούρα η την αστική πολυπλοκότητα.
Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
7.– να λαμβάνεται υπ όψιν η πολυλειτουργικότητα στο σχεδιασμό των δρόμων, όχι μόνο υιοθετώντας απλά αυστηρούς περιορισμούς στην ταχύτητα όπου χρειάζεται, αλλά σαν μια συνολική έννοια που άπτεται της υποδομής του δημόσιου χώρου,
8.– να επιβληθεί μια σαφής ιεραρχία στο συνολικό οδικό δίκτυο, στην οποία τα δικαιώματα και οι αναγκες των πλέον ευάλωτων χρηστών και οι ανάγκες της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας να εξισορροπούνται ισότιμα σε όλες τις διαφορετικές κατηγορίες.
B. Πρόληψη
Η σημερινή επιδημία θανάτων και τραυματισμών στο δρόμο, που ξεκίνησε εδώ και πάνω από ένα αιώνα, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από30 εκατομμύρια ζωές. Ο αριθμός αυξάνει, ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο θανάτων το χρόνο ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμό τραυματισμών. Ακόμα κι αν λογικά πρέπει να δεχτούμε ότι όλες οι δραστηριότητες ενέχουν κινδύνους και, λόγω των παγκόσμιων αναγκών κίνησης δεν θα μας είναι δυνατόν να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις, είναι καθήκον μας να χρησιμοποιήσουμε με σοφία όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να μειώσουμε τους θανάτους και τους σοβαρούς τραυματισμούς όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν. Κατά συνέπεια προτείνουμε:
1.–να δεσμευτούν οι κυβερνήσεις ότι θα ηγηθούν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων, υιοθετώντας μέτρα βασισμένα σε αποδείξεις και διαθέτοντας επαρκείς πόρους και πολιτική υποστήριξη για την έρευνα και την αυστηρή ενδυνάμωση των νόμων για την τροχαία κυκλοφορία και βελτίωση των νόμων όπου χρειάζεται,
2.–ένας μόνιμος βιώσιμος μηχανισμός χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας να δημιουργηθεί στον κυβερνητικό πλαίσιο,
3.–Σχέδια Δράσης για την Οδική Ασφάλεια σε Εθνικό επίπεδο πρέπει να συμπεριληφθούν στα σχέδια μεταφορών και να περιλαμβάνουν:
i. Προτεραιότητα στο περπάτημα, την ποδηλασία και την χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας,
ii. Ένα σύστημα αστικής αποζημίωσης βασιζόμενο στην υπευθυνότητα του οδηγού,
iii. Την σημαντική βελτίωση των δυνατοτήτων διερεύνησης,
iv. Άλλες τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής χρήσης οχημάτων,
4.–τα οδικά και κυκλοφοριακά συστήματα να σχεδιάζονται με την ασφάλεια και την βιωσιμότητα να περιλαμβάνονται στους πρωταρχικούς στόχους τους, που θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
i. Εκπαίδευση των πολεοδόμων των συγκοινωνιολόγων και των μηχανικών κατασκευής δρόμων στα πλέον σύγχρονα δεδομένα ώστε να συμπεριλαμβάνουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες όλων των χρηστών των δρόμων και ειδικά των ευάλωτων- πεζών, ποδηλατών και μοτοσικλετιστών οι οποίοι σήμερα είναι εκτεθειμένοι σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα κινδύνου,
ii. Τη θέσπιση Προγραμμάτων Εκτίμησης Αυτοκινήτων και Δρόμων,
iii. Την έρευνα και προοδευτική υιοθέτηση τεχνολογιών ενεργητικής ασφάλειας (κατά προτεραιότητα ανάλογα με την δυνατότητα τους να σώζουν ζωές, ως απάντηση στους μεγαλύτερους κινδύνους, ταχύτητα/αλκοόλ/μη χρήση ζώνης ασφαλείας, λαμβάνοντας υπ όψιν όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά όλων των τρόπων μεταφοράς και όλων των χρηστών των δρόμων) μαζί με νομοθεσία για την έγκαιρη εφαρμογή τους από την αυτοκινητοβιομηχανία,
iv. Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών για την διασφάλιση υψηλού επιπέδου και ποιότητας
5.–παγκόσμια στάνταρς για την εκπαίδευση και την πραχτική των αστυνομικών της τροχαίας, και για την εκπαίδευση και απόκτηση διπλώματος των οδηγών πρέπει να υιοθετηθούν, να υποστηριχθεί η δημιουργία ειδικών εθνικών εκπαιδευτικών θεσμών για ειδικούς στην οδική ασφάλεια, και να προαχθεί η διεθνής ανταλλαγή της γνώσης και της εμπειρίας ανάμεσα σε σχετικούς θεσμούς και πρόσωπα,
6.–οι ειδικοί στην οδική ασφάλεια και τα θύματα των δρόμων και οι αντιπρόσωποι των ΜΚΟ τους να συμπεριλαμβάνονται, σαν ισότιμοι εταίροι στις κυβερνητικές συσκέψεις και συζητήσεις, για την οδική ασφάλεια- και για σχετικά με τα θύματα τροχαίων θέματα,
7.–να προωθηθεί η ευγένεια, η κοινή λογική, και ένα πρόγραμμα δια βίου εκπαίδευσης για την χρήση των δρόμων- ώστε κάθε χρήστης των δρόμων να είναι ενήμερος των ενδεχόμενων κινδύνων και των επιπτώσεων της επικίνδυνης συμπεριφοράς όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για άλλους χρήστες του δρόμου,
8.–πρέπει να αναγνωριστεί το φοβερό κόστος του οδικού κινδύνου: η απώλεια των μελλοντικών γενεών από τις οικογένειες και τις χώρες όταν χάνονται η τραυματίζονται βαριά νέοι άνθρωποι, του ανθρώπινου δυναμικού και της υγείας- και όλα τα αλλά κόστη που σχετίζονται με τον τραυματισμό η το θάνατο στο δρόμο, την απώλεια ποιότητας ζωής μέσω του φόβου και του περιορισμού των επιλογών χρήσης των δρόμων.
Γ. Αντίδραση Μετά την Σύγκρουση
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο και από την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μια τροχαία σύγκρουση με νεκρούς ή τραυματίες, δύο παράλληλες δράσεις είναι ζωτικές
α. μια συστηματική διερεύνηση, ακολουθούμενη από μέτρα πρόληψης επανεμφάνισης , και σχετικές ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, και- για να περιοριστούν οι ενδεχόμενες δυσάρεστες συνέπειες –
β. άμεσα βραχυπρόθεσμες σωστικές παρεμβάσεις και μακροπρόθεσμα αποκατάσταση και υποστήριξη για αυτούς με παραμένοντα σωματικά τραύματα και του ανθρώπους που είναι κοντά τους, όπως και για τους συγγενείς αυτών που σκοτώθηκαν. Κατά συνέπεια συστήνουμε :
1. –να δοθεί προτεραιότητα στη βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και της άμεσης απάντησης μετά την σύγκρουση (κρίσιμη ώρα), και να καθιερωθεί ένας διεθνείς τηλεφωνικός αριθμός για τα επείγοντα,
2. –να παρέχεται έγκαιρη αποκατάσταση ώστε να προλαμβάνεται το συναισθηματικό τραύμα, ειδικά στα παιδιά και να διασφαλίζεται η κοινωνική, ιατρική (ψυχολογική και σωματική) και νομική φροντίδα για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες για όσο χρόνο είναι αυτό αναγκαίο
3. –να γίνονται σε βάθος διερευνήσεις των συγκρούσεων ειδικά σ αυτές που υπάρχουν θάνατοι και τραυματισμοί , ώστε να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες και να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα για την πρόληψη επανάληψης τους, επίσης να γίνεται χρήση των υπαρχουσών ερευνών και διδαγμάτων από άλλες χώρες-«δεν υπάρχει λόγος να ξαναανακαλύπτουμε τον τροχό»,
4. –διακανονισμοί προς τα θύματα, οι επονομαζόμενες αποζημειώσεις, να είναι δίκαιες και αναλογικές σε όλες τις επιπτώσεις που υπέστησαν τα θύματα, συμπεριλαμβανομένων και των μακροπρόθεσμων και να είναι ανεξάρτητες από την κατάσταση ασφάλισης του ατόμου ή του οχήματος που προκάλεσε την σύγκρουση, με καθαρές και χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις διαδικασίες,
5. – να παρέχεται πάντοτε αποζημίωση στους περισσότερο ευάλωτους χρήστες ( εκτός από τις περιπτώσεις εμφανούς και αποδεδειγμένης αμέλειας των τελευταίων), δηλαδή, αυστηρή νομική υπευθυνότητα ,βασισμένη στην αρχή ότι όσο πιο μεγάλη «ανεξέλεγκτη συγκέντρωση κινητικής ενέργειας» τόσο πιθανότερο είναι να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη, επομένως άτομα που την χρησιμοποιούν έχουν μεγαλύτερη ευθύνη.
6.– να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική νομική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου και τραυματισμού: Αντίστοιχη στην απειλή ζωής, η την απώλεια ζωής ή στην απώλεια ποιότητας της ζωής. Κάθε ποινή να είναι αντίστοιχη προς την αιτία της σύγκρουσης, και να παρέχει δικαιοσύνη στα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων,
7. –να διενεργηθούν μελέτες εκτίμησης της κατάστασης σε εθνικό επίπεδο- ώστε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός καταγραφής και έρευνας των τροχαίων συγκρούσεων, του αριθμού των ποινικών διώξεων μετά από θάνατο και τραυματισμό στο δρόμο και της ποιότητας των υπηρεσιών για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων.
Δ. Παγκόσμια Διδάγματα
Πολλοί από τους δρόμους που υπάρχουν σήμερα ακολουθούν παλιά, μερικές φορές ακόμα και μεσαιωνικά μονοπάτια για πεζούς. Στις πλούσιες χώρες, η ανάπτυξη και ο πλούτος συχνά συγχέονταν με την απεριόριστη μηχανοκίνητη κυκλοφορία, και τα αρχικά μονοπάτια , που μοιράζονταν ανάμεσα στους πεζούς και τα κάρα, έγιναν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, μοιραζόμενοι ανάμεσα σε πεζούς , ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα και φορτηγά, με αποτέλεσμα όλο και συχνότερα την μονοπώληση του περιορισμένου χώρου από την μηχανοποιημένη κυκλοφορία, ειδικά στις λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές.
Η παράπλευρη βλάβη αυτής της ανάπτυξης είναι ότι οι πεζοί έχουν φτάσει να θεωρούνται ένας μπελάς, και ότι οι πεζοί λόγω του κινδύνου που αντιμετωπίζουν προσπαθούν να δραπετεύσουν απ αυτόν με την υποτιθέμενη προστασία ενός οχήματος. Αυτοί που δεν είναι ικανοί γι αυτό, συχνά – περισσότερο από άλλους χρήστες των δρόμων – πληρώνουν για την χρήση των δρόμων με τις ζωές τους. Στη σημερινή κατάσταση κυκλοφοριακής συμφόρησης, τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και την προκαλούμενη κλιματική αλλαγή, και τις τεράστιες ανθρώπινες θυσίες είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας.
Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι εξαιρετική προσοχή πρέπει να δοθεί:
1. –στις γνώσεις που καταχτήθηκαν στις πλούσιες χώρες όταν κατασκευάζεται η βελτιώνεται η οδική υποδομή στις φτωχές η μέσου επιπέδου χώρες,
2. –στη διόρθωση μη ικανοποιητικών συνθηκών σε όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων,
3. –στη συνύπαρξη των διαφόρων τρόπων κίνησης σε όλους τους σχεδιασμούς νέων η τροποποιούμενων δρόμων, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι τρόποι χαμηλότερης κινητικής ενέργειας να μην εκτοπίζονται από τους τρόπους υψηλότερης κινητικής ενέργειας,
4.– στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου είτε:
i. παρέχοντας ειδικές ζώνες για τους ευάλωτους χρήστες οι οποίες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από μηχανοκίνητα οχήματα, η σε περίπτωση που αυτές δεν υπάρχουν,
ii. να θεσπίσει τα 30 Km/h ως ανώτατο όριο ταχύτητας σ ολόκληρο το δρόμο και να το επιβάλλει με αυστηρότητα
E. Κοινές Πρωτοβουλίες και Δράσεις
Οι ΜΚΟ σχεδιάζουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, και με τις κυβερνήσεις τους και άλλους συμμέτοχους, στους οποίους προσφέρουν την εξειδίκευση τους, σκληρή δουλειά και πάθος- για τον κοινό σκοπό δρόμων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο ή κίνδυνο, ένα ελάχιστο αριθμό θυμάτων, και μια σοβαρή απάντηση σε όλους αυτούς τους θανάτους και τους τραυματισμούς που δεν μπορούν να αποφευχθούν, περιλαμβανόμενης της υποστήριξης για τους τραυματίες και τα πενθούντα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων. Διάφορες παγκόσμιες πρωτοβουλίες, μερικές ήδη σε εξέλιξη και άλλες προτεινόμενες ή σχεδιαζόμενες, προσφέρουν μια ιδεώδη ευκαιρία για συμμετοχή πολιτικών, αντιπροσωπευτικών σωμάτων και ανεξάρτητων, για να αυξηθεί η επαγρύπνηση για τις ανυπόφορες συνέπιες των συγκρούσεων, και για την σύνδεση των ΜΚΟ μεταξύ τους και την αίσθηση της υποστήριξης μέσω κοινών στόχων, εκδηλώσεων και δράσεων. Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι:
1. -οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα πεδία υπεράσπισης και στήριξης των θυμάτων τροχαίων και της οδικής ασφάλειας να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και να διασφαλίζεται η χρηματοδότηση τους,
2. – να στηριχθεί η δημιουργία ενός εθνικού δικτύου στήριξης αποτελούμενου από τις βασικές ΜΚΟ, ώστε να διασφαλιστεί σε εθνικό επίπεδο η στήριξη της οδικής ασφάλειας και των θυμάτων τροχαίων,
3. – να αναγνωριστεί επίσημα και να εφαρμόζεται σε κάθε χώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίας Κυκλοφορίας – την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου όπως έχει υιοθετηθεί από τον ΟΗΕ – καθότι προσφέρει σε όλες τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις την δυνατότητα να αναδείξουν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του τροχαίου κινδύνου, να αναγνωρίσουν τον πόνο οικογενειών και κοινοτήτων (επικεντρώνοντας στη μνήμη) και να ευχαριστήσουν το προσωπικό των επειγόντων καθώς και όλους που σχετίζονται με τους τραυματισμούς των τροχαίων,
4. – να κατασκευαστεί ένα εθνικό μνημείο για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων στην πρωτεύουσα κάθε χώρας- σαν υπόμνηση των χαμένων ζωών και σημείο συνάντησης για την μνήμη και άλλες συγκεντρώσεις ή δραστηριότητες,
5. –να καθιερωθεί και υποστηριχτεί μια Παγκόσμια Ημέρα η Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, η οποία καλύτερο είναι να είναι ξέχωρη από την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, για να δοθεί παραπέρα δυνατότητα για ανάδειξη των συνεπειών του τροχαίου κινδύνου αλλά με ειδική επικέντρωση στην πρόληψη,
6. – να υποστηριχθεί μια Εθνική Συμμαχία Ενάντια στο Τροχαίο Τραύμα, η οποία θα μπορούσε να εμπλέξει εθνικές οργανώσεις και άτομα που εργάζονται στα μετά την σύγκρουση πεδία ιδιαίτερα μέλη της υγειονομικής κοινότητας, και να γίνει μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου - International Coalition Against Road Trauma (ICART)- με τον κοινό σκοπό της ελαχιστοποίησης του τροχαίου τραύματος.
“Η αλλαγή δεν θα συμβεί έτσι ξαφνικά, προωθείται από άνδρες και γυναίκες που το πνεύμα τους προκαλείται και εμπνέεται να δημιουργήσει μια διαφορά.” Olanrewaju Osho, Safety Alliance, Nigeria.
Η επιδημία θανάτων και τραυματισμών στους δρόμους, που ξεκίνησε πριν από ένα αιώνα και περισσότερο, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από 30 εκατομμύρια ζωές, με ένα απροσδιόριστο αριθμό ανθρώπων που τραυματίστηκαν.
Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί στους δρόμους καταστρέφουν ζωές. Αλλά, οι κίνδυνοι από την κυκλοφορία έχουν παραπέρα μεγάλες επιπτώσεις στις ζωές και την ποιότητα ζωής των οικογενειών και των κοινοτήτων: μειώνουν και περιορίζουν την κινητικότητα και επίσης σχετίζονται με την κλιματική αλλαγή, την πρόκληση της επόμενης δεκαετίας.
Ο αυξανόμενος παγκόσμια συνολικός απολογισμός θυμάτων στο δρόμο έχει οδηγήσει – 108 χρόνια μετά τον πρώτο θάνατο από τροχαίο*- στην υιοθέτηση της Παγκόσμιας Διακήρυξης, πολλών δράσεων και στη συναίνεση ότι πρέπει να γίνουν πολλά περισσότερα.
Η αναγνώριση του τρομερού κόστους: απώλεια νέων ζωών- το μέλλον των οικογενειών και των χωρών, η υγεία- και πολλά άλλα κόστη, έχουν συμβάλλει σ αυτήν την συλλογική συμφωνία.
Υπουργοί και άλλοι αντιπρόσωποι στην 1η Διυπουργική Συνδιάσκεψη στη Μόσχα αναζητούν δράσεις που θα βοηθήσουν στην αναστροφή της αναμενόμενης αύξησης των φαύλων κύκλων των θανάτων και τραυματισμών από τροχαία.**
Ως ειδικά ενδιαφερόμενοι συμμέτοχοι, Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ***, που για χρόνια εργάστηκαν και συνηγορούν για καλύτερη οδική ασφάλεια και δικαιώματα για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων, καλωσορίζουν και υποστηρίζουν πλήρως τις προτεινόμενες δράσεις για κάποιες από τις οποίες έχουν ήδη πραγματοποιήσει καμπάνιες στο παρελθόν.
Παράλληλα με την υποστήριξη των προτάσεων της Διυπουργικής Διακήρυξης, αυτές οι ΜΚΟ Θυμάτων του Δρόμου και Οδικής Ασφάλειας έχουν ζωτικής σημασίας συστάσεις να προσθέσουν- από την δικιά τους μοναδική προοπτική ως θύματα η ακτιβιστές, και εμπειρία βασισμένη σε χρόνια ακούραστης δουλειάς για να κάνουμε τον κόσμο ένα ασφαλέστερο και με περισσότερη φροντίδα τόπο. Ιδιαίτερα καθοριστικές είναι οι προτάσεις που αφορούν την προστασία των ευάλωτων χρηστών των δρόμων και την μετά την σύγκρουση περίοδο- μια περίοδος που τείνει να υποτιμάται ως ένα σημαντικό στοιχείο της οδικής ασφάλειας.
Οι 70 Εθνικές και Διεθνείς ΜΚΟ από 40 χώρες που συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες στην1η Παγκόσμια Συνδιάσκεψη ΜΚΟ που αγωνίζονται για την Οδική Ασφάλεια και τα Θύματα των Τροχαίων στις 7 και 8 Μάη 2009, μ αυτό το κείμενο προσθέτουν μια σειρά συστάσεων για την «Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια» (2010- 2020), που πιστεύουμε ότι μπορούν να προσφέρουν δραστικές και μόνιμες βελτιώσεις στους δρόμους του κόσμου και στην κατάσταση των οικογενειών και των κοινοτήτων σ ολόκληρο τον κόσμο.
*Μια γυναίκα, η Bridget Driscoll ήταν το πρώτο πρόσωπο στον κόσμο που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο. Συνέβη το 1896 στο Λονδίνο. Στη γνωμάτευση του, ο ιατροδικαστής εξέφρασε την ελπίδα πως « ένα τέτοιο γεγονός» δεν θα έπρεπε να συμβεί ξανά, μετά από 108 χρόνια στους δρόμους του πλανήτη ο απολογισμός θανάτων υπερβαίνει τα 30 εκατομμύρια έχοντας αυξηθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο με προβλεπόμενη αύξηση του μεγέθους.
**Παρά τις προσπάθειες μείωσης, ο απολογισμός θυμάτων των τροχαίων είναι σταθερός ή ακόμα αυξάνει, πράγμα το οποίο έχει οδηγήσει σε μια παγκόσμια συμφωνία ότι πολύ περισσότερα πρέπει να γίνουν για να αλλάξει η τάση αυτή. Η παγκόσμια συνεργασία ξεκίνησε με την υιοθέτησης Παγκόσμιας Αναφοράς για την Πρόληψη των Τραυματισμών στους Δρόμους, το 2004. Το Φόρουμ Συνεργασία για την Οδική Ασφάλεια του ΟΗΕ που ενεργοποιήθηκε από τον ΠΟΥ στη βάση της αναφοράς του έχει προωθήσει σταθερά την οδική ασφάλεια ψηλότερα στην πολιτική ατζέντα: διάφορες διακηρύξεις υιοθετήθηκαν από τον ΟΗΕ, σημαντικές συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν, διάφορες εκδόσεις του ΠΟΥ εκδόθηκαν και ξεκίνησε η καμπάνια Να Κάνουμε τους Δρόμους Ασφαλείς. Αυτή η σύνοδος των Υπουργών αποτελεί περαιτέρω ένδειξη της αυξανόμενης σημασίας που αποδίδεται στους κινδύνους στο δρόμο και στις τρομερές τους συνέπειες.
*** Οι δραστηριοποιούμενες ΜΚΟ που αντιπροσωπεύουν τα θύματα τροχαίων, μεμονωμένες ομάδες χρηστών των δρόμων, η όλοι οι χρήστες των δρόμων, έχουν ένα ειδικό ενδιαφέρον στην βελτίωση της κατάστασης της οδικής ασφάλειας, στην πραγματικότητα σε ένα παγκόσμιο δίκτυο οδικών μεταφορών χωρίς θανάτους: πολλές ξεκίνησαν από ανθρώπους που έχουν οι ίδιοι υποφέρει από πένθος η τραυματισμό σε τροχαία σύγκρουση, που κινητοποιήθηκαν για να βοηθήσουν άλλα θύματα η να προληφθεί μια παρόμοια μοίρα για άλλους, με άλλες οργανώσεις δημιουργημένες από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τον οδικό κίνδυνο η την ανισότητα στο δίκτυο οδικών μεταφορών, και ακόμα κάποιες δημιουργημένες από κυβερνήσεις που ενδιαφέρθηκαν να δώσουν υπευθυνότητες σε μια οργάνωση για την οδική ασφάλεια στη χώρα τους.
Οι ΜΚΟ προτείνουν τα παρακάτω για την Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια:
Α. Γενική Προσέγγιση
Η πρωταρχική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος ενός δικτύου είναι να συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, με τις δραστηριότητες, τους ζωτικούς πόρους, την εργασία, το σχολείο και να φέρνει αγαθά στον καθένα. Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
1.– η πολιτική μεταφορών να αλλάξει δραστικά, με πρώτη προτεραιότητα την ασφάλεια και μια βιώσιμη κινητικότητα ,
2.–είναι αναγνωρισμένο ότι ο κίνδυνος στην κυκλοφορία έχει επίσης μια επίπτωση στην ποιότητα ζωής των ανθρώπων , καθώς δημιουργεί περιορισμό της κινητικότητας μέσω του φόβου, ειδικά για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
3.– οι σχετιζόμενοι με τον κυκλοφοριακό κίνδυνο τραυματισμοί και η κινητικότητα να θεωρούνται σαν ένα ζήτημα δημόσιας υγείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβάνοντας τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, και τα άτομα με αναπηρίες, που απαιτούν ειδικές προσεγγίσεις,
4.–όλες οι σχετιζόμενες με την κυκλοφορία ασθένειες πρέπει να λαμβάνονται υπ όψιν, όχι μόνο οι θάνατοι και οι τραυματισμοί σε συγκρούσεις, αλλά επίσης οι συνέπειες της μόλυνσης και του τρόπου ζωής που βασίζεται στη χρήση αυτοκίνητου,
5.–πιο ακριβής και σωστή ορολογία να χρησιμοποιείται στη θέση του «Ατυχήματος»- όπως Σύγκρουση, Συντριβή, Τραυματισμός, Θύμα, κλπ. – για να επηρεάζονται θετικά οι στάσεις απέναντι στο θέμα,
6.– πρέπει να υιοθετηθεί μια διακήρυξη για ένα παγκόσμιο όραμα το οποίο να προκαλεί και να ενεργοποιεί την αλλαγή, και τα ΜΜΕ σε όλες τις χώρες να κινητοποιηθούν βοηθώντας ώστε να προωθηθεί και να υλοποιηθεί αυτό το όραμα,
Η συμπληρωματική λειτουργία του δρόμου σαν μέρος του δημόσιου χώρου είναι για την συνάντηση των ανθρώπων- για να συναντούν φίλους, να μιλούν η να παίζουν με γείτονες, να υποδέχονται επισκέπτες από το εξωτερικό, να ψάχνουν για αγαθά η υπηρεσίες, να συναντούν πελάτες απολαμβάνουν την φύση, την κουλτούρα η την αστική πολυπλοκότητα.
Κατά συνέπεια προτρέπουμε να:
7.– να λαμβάνεται υπ όψιν η πολυλειτουργικότητα στο σχεδιασμό των δρόμων, όχι μόνο υιοθετώντας απλά αυστηρούς περιορισμούς στην ταχύτητα όπου χρειάζεται, αλλά σαν μια συνολική έννοια που άπτεται της υποδομής του δημόσιου χώρου,
8.– να επιβληθεί μια σαφής ιεραρχία στο συνολικό οδικό δίκτυο, στην οποία τα δικαιώματα και οι αναγκες των πλέον ευάλωτων χρηστών και οι ανάγκες της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας να εξισορροπούνται ισότιμα σε όλες τις διαφορετικές κατηγορίες.
B. Πρόληψη
Η σημερινή επιδημία θανάτων και τραυματισμών στο δρόμο, που ξεκίνησε εδώ και πάνω από ένα αιώνα, έχει μέχρι τώρα στοιχίσει παγκόσμια πάνω από30 εκατομμύρια ζωές. Ο αριθμός αυξάνει, ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο θανάτων το χρόνο ενώ αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμό τραυματισμών. Ακόμα κι αν λογικά πρέπει να δεχτούμε ότι όλες οι δραστηριότητες ενέχουν κινδύνους και, λόγω των παγκόσμιων αναγκών κίνησης δεν θα μας είναι δυνατόν να αποφύγουμε όλες τις συγκρούσεις, είναι καθήκον μας να χρησιμοποιήσουμε με σοφία όλα τα διαθέσιμα μέτρα για να μειώσουμε τους θανάτους και τους σοβαρούς τραυματισμούς όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μηδέν. Κατά συνέπεια προτείνουμε:
1.–να δεσμευτούν οι κυβερνήσεις ότι θα ηγηθούν παραδειγματικά με προσεχτική διαχείριση των κινδύνων, υιοθετώντας μέτρα βασισμένα σε αποδείξεις και διαθέτοντας επαρκείς πόρους και πολιτική υποστήριξη για την έρευνα και την αυστηρή ενδυνάμωση των νόμων για την τροχαία κυκλοφορία και βελτίωση των νόμων όπου χρειάζεται,
2.–ένας μόνιμος βιώσιμος μηχανισμός χρηματοδότησης της οδικής ασφάλειας να δημιουργηθεί στον κυβερνητικό πλαίσιο,
3.–Σχέδια Δράσης για την Οδική Ασφάλεια σε Εθνικό επίπεδο πρέπει να συμπεριληφθούν στα σχέδια μεταφορών και να περιλαμβάνουν:
i. Προτεραιότητα στο περπάτημα, την ποδηλασία και την χρήση της δημόσιας συγκοινωνίας,
ii. Ένα σύστημα αστικής αποζημίωσης βασιζόμενο στην υπευθυνότητα του οδηγού,
iii. Την σημαντική βελτίωση των δυνατοτήτων διερεύνησης,
iv. Άλλες τεκμηριωμένες αρνητικές επιπτώσεις της υπερβολικής χρήσης οχημάτων,
4.–τα οδικά και κυκλοφοριακά συστήματα να σχεδιάζονται με την ασφάλεια και την βιωσιμότητα να περιλαμβάνονται στους πρωταρχικούς στόχους τους, που θα πρέπει να περιλαμβάνουν:
i. Εκπαίδευση των πολεοδόμων των συγκοινωνιολόγων και των μηχανικών κατασκευής δρόμων στα πλέον σύγχρονα δεδομένα ώστε να συμπεριλαμβάνουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες όλων των χρηστών των δρόμων και ειδικά των ευάλωτων- πεζών, ποδηλατών και μοτοσικλετιστών οι οποίοι σήμερα είναι εκτεθειμένοι σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα κινδύνου,
ii. Τη θέσπιση Προγραμμάτων Εκτίμησης Αυτοκινήτων και Δρόμων,
iii. Την έρευνα και προοδευτική υιοθέτηση τεχνολογιών ενεργητικής ασφάλειας (κατά προτεραιότητα ανάλογα με την δυνατότητα τους να σώζουν ζωές, ως απάντηση στους μεγαλύτερους κινδύνους, ταχύτητα/αλκοόλ/μη χρήση ζώνης ασφαλείας, λαμβάνοντας υπ όψιν όλα τα ειδικά χαρακτηριστικά όλων των τρόπων μεταφοράς και όλων των χρηστών των δρόμων) μαζί με νομοθεσία για την έγκαιρη εφαρμογή τους από την αυτοκινητοβιομηχανία,
iv. Υιοθέτηση διεθνών προδιαγραφών για την διασφάλιση υψηλού επιπέδου και ποιότητας
5.–παγκόσμια στάνταρς για την εκπαίδευση και την πραχτική των αστυνομικών της τροχαίας, και για την εκπαίδευση και απόκτηση διπλώματος των οδηγών πρέπει να υιοθετηθούν, να υποστηριχθεί η δημιουργία ειδικών εθνικών εκπαιδευτικών θεσμών για ειδικούς στην οδική ασφάλεια, και να προαχθεί η διεθνής ανταλλαγή της γνώσης και της εμπειρίας ανάμεσα σε σχετικούς θεσμούς και πρόσωπα,
6.–οι ειδικοί στην οδική ασφάλεια και τα θύματα των δρόμων και οι αντιπρόσωποι των ΜΚΟ τους να συμπεριλαμβάνονται, σαν ισότιμοι εταίροι στις κυβερνητικές συσκέψεις και συζητήσεις, για την οδική ασφάλεια- και για σχετικά με τα θύματα τροχαίων θέματα,
7.–να προωθηθεί η ευγένεια, η κοινή λογική, και ένα πρόγραμμα δια βίου εκπαίδευσης για την χρήση των δρόμων- ώστε κάθε χρήστης των δρόμων να είναι ενήμερος των ενδεχόμενων κινδύνων και των επιπτώσεων της επικίνδυνης συμπεριφοράς όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για άλλους χρήστες του δρόμου,
8.–πρέπει να αναγνωριστεί το φοβερό κόστος του οδικού κινδύνου: η απώλεια των μελλοντικών γενεών από τις οικογένειες και τις χώρες όταν χάνονται η τραυματίζονται βαριά νέοι άνθρωποι, του ανθρώπινου δυναμικού και της υγείας- και όλα τα αλλά κόστη που σχετίζονται με τον τραυματισμό η το θάνατο στο δρόμο, την απώλεια ποιότητας ζωής μέσω του φόβου και του περιορισμού των επιλογών χρήσης των δρόμων.
Γ. Αντίδραση Μετά την Σύγκρουση
Μια σοβαρή αντίδραση μετά την σύγκρουση αποτελεί ένας ζωτικής σημασίας στοιχείο και από την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μια τροχαία σύγκρουση με νεκρούς ή τραυματίες, δύο παράλληλες δράσεις είναι ζωτικές
α. μια συστηματική διερεύνηση, ακολουθούμενη από μέτρα πρόληψης επανεμφάνισης , και σχετικές ποινικές και αστικές διαδικασίες κατά περίπτωση, και- για να περιοριστούν οι ενδεχόμενες δυσάρεστες συνέπειες –
β. άμεσα βραχυπρόθεσμες σωστικές παρεμβάσεις και μακροπρόθεσμα αποκατάσταση και υποστήριξη για αυτούς με παραμένοντα σωματικά τραύματα και του ανθρώπους που είναι κοντά τους, όπως και για τους συγγενείς αυτών που σκοτώθηκαν. Κατά συνέπεια συστήνουμε :
1. –να δοθεί προτεραιότητα στη βελτίωση των υπηρεσιών επειγόντων και της άμεσης απάντησης μετά την σύγκρουση (κρίσιμη ώρα), και να καθιερωθεί ένας διεθνείς τηλεφωνικός αριθμός για τα επείγοντα,
2. –να παρέχεται έγκαιρη αποκατάσταση ώστε να προλαμβάνεται το συναισθηματικό τραύμα, ειδικά στα παιδιά και να διασφαλίζεται η κοινωνική, ιατρική (ψυχολογική και σωματική) και νομική φροντίδα για τα τραυματισμένα θύματα και τις πενθούσες οικογένειες για όσο χρόνο είναι αυτό αναγκαίο
3. –να γίνονται σε βάθος διερευνήσεις των συγκρούσεων ειδικά σ αυτές που υπάρχουν θάνατοι και τραυματισμοί , ώστε να ανιχνευθούν όλες οι αιτίες και να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα για την πρόληψη επανάληψης τους, επίσης να γίνεται χρήση των υπαρχουσών ερευνών και διδαγμάτων από άλλες χώρες-«δεν υπάρχει λόγος να ξαναανακαλύπτουμε τον τροχό»,
4. –διακανονισμοί προς τα θύματα, οι επονομαζόμενες αποζημειώσεις, να είναι δίκαιες και αναλογικές σε όλες τις επιπτώσεις που υπέστησαν τα θύματα, συμπεριλαμβανομένων και των μακροπρόθεσμων και να είναι ανεξάρτητες από την κατάσταση ασφάλισης του ατόμου ή του οχήματος που προκάλεσε την σύγκρουση, με καθαρές και χωρίς αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις διαδικασίες,
5. – να παρέχεται πάντοτε αποζημίωση στους περισσότερο ευάλωτους χρήστες ( εκτός από τις περιπτώσεις εμφανούς και αποδεδειγμένης αμέλειας των τελευταίων), δηλαδή, αυστηρή νομική υπευθυνότητα ,βασισμένη στην αρχή ότι όσο πιο μεγάλη «ανεξέλεγκτη συγκέντρωση κινητικής ενέργειας» τόσο πιθανότερο είναι να προκαλέσει μεγαλύτερη βλάβη, επομένως άτομα που την χρησιμοποιούν έχουν μεγαλύτερη ευθύνη.
6.– να εφαρμοστεί μια αποτελεσματική, αναλογική και αποτρεπτική νομική απάντηση στην τροχαία παραβατικότητα και στην πρόκληση θανάτου και τραυματισμού: Αντίστοιχη στην απειλή ζωής, η την απώλεια ζωής ή στην απώλεια ποιότητας της ζωής. Κάθε ποινή να είναι αντίστοιχη προς την αιτία της σύγκρουσης, και να παρέχει δικαιοσύνη στα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων,
7. –να διενεργηθούν μελέτες εκτίμησης της κατάστασης σε εθνικό επίπεδο- ώστε να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός καταγραφής και έρευνας των τροχαίων συγκρούσεων, του αριθμού των ποινικών διώξεων μετά από θάνατο και τραυματισμό στο δρόμο και της ποιότητας των υπηρεσιών για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων.
Δ. Παγκόσμια Διδάγματα
Πολλοί από τους δρόμους που υπάρχουν σήμερα ακολουθούν παλιά, μερικές φορές ακόμα και μεσαιωνικά μονοπάτια για πεζούς. Στις πλούσιες χώρες, η ανάπτυξη και ο πλούτος συχνά συγχέονταν με την απεριόριστη μηχανοκίνητη κυκλοφορία, και τα αρχικά μονοπάτια , που μοιράζονταν ανάμεσα στους πεζούς και τα κάρα, έγιναν ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, μοιραζόμενοι ανάμεσα σε πεζούς , ποδήλατα, μοτοσυκλέτες, αυτοκίνητα και φορτηγά, με αποτέλεσμα όλο και συχνότερα την μονοπώληση του περιορισμένου χώρου από την μηχανοποιημένη κυκλοφορία, ειδικά στις λιγότερο αστικοποιημένες περιοχές.
Η παράπλευρη βλάβη αυτής της ανάπτυξης είναι ότι οι πεζοί έχουν φτάσει να θεωρούνται ένας μπελάς, και ότι οι πεζοί λόγω του κινδύνου που αντιμετωπίζουν προσπαθούν να δραπετεύσουν απ αυτόν με την υποτιθέμενη προστασία ενός οχήματος. Αυτοί που δεν είναι ικανοί γι αυτό, συχνά – περισσότερο από άλλους χρήστες των δρόμων – πληρώνουν για την χρήση των δρόμων με τις ζωές τους. Στη σημερινή κατάσταση κυκλοφοριακής συμφόρησης, τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και την προκαλούμενη κλιματική αλλαγή, και τις τεράστιες ανθρώπινες θυσίες είναι ουσιαστικής σημασίας η επιστροφή σε βιώσιμους τρόπους κινητικότητας.
Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι εξαιρετική προσοχή πρέπει να δοθεί:
1. –στις γνώσεις που καταχτήθηκαν στις πλούσιες χώρες όταν κατασκευάζεται η βελτιώνεται η οδική υποδομή στις φτωχές η μέσου επιπέδου χώρες,
2. –στη διόρθωση μη ικανοποιητικών συνθηκών σε όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένων των πλουσίων,
3. –στη συνύπαρξη των διαφόρων τρόπων κίνησης σε όλους τους σχεδιασμούς νέων η τροποποιούμενων δρόμων, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι τρόποι χαμηλότερης κινητικής ενέργειας να μην εκτοπίζονται από τους τρόπους υψηλότερης κινητικής ενέργειας,
4.– στην παροχή ασφάλειας και άνεσης στους ευάλωτους χρήστες του δρόμου είτε:
i. παρέχοντας ειδικές ζώνες για τους ευάλωτους χρήστες οι οποίες δεν θα μπορούν να χρησιμοποιούνται από μηχανοκίνητα οχήματα, η σε περίπτωση που αυτές δεν υπάρχουν,
ii. να θεσπίσει τα 30 Km/h ως ανώτατο όριο ταχύτητας σ ολόκληρο το δρόμο και να το επιβάλλει με αυστηρότητα
E. Κοινές Πρωτοβουλίες και Δράσεις
Οι ΜΚΟ σχεδιάζουν να συνεργαστούν μεταξύ τους, και με τις κυβερνήσεις τους και άλλους συμμέτοχους, στους οποίους προσφέρουν την εξειδίκευση τους, σκληρή δουλειά και πάθος- για τον κοινό σκοπό δρόμων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν χωρίς φόβο ή κίνδυνο, ένα ελάχιστο αριθμό θυμάτων, και μια σοβαρή απάντηση σε όλους αυτούς τους θανάτους και τους τραυματισμούς που δεν μπορούν να αποφευχθούν, περιλαμβανόμενης της υποστήριξης για τους τραυματίες και τα πενθούντα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων. Διάφορες παγκόσμιες πρωτοβουλίες, μερικές ήδη σε εξέλιξη και άλλες προτεινόμενες ή σχεδιαζόμενες, προσφέρουν μια ιδεώδη ευκαιρία για συμμετοχή πολιτικών, αντιπροσωπευτικών σωμάτων και ανεξάρτητων, για να αυξηθεί η επαγρύπνηση για τις ανυπόφορες συνέπιες των συγκρούσεων, και για την σύνδεση των ΜΚΟ μεταξύ τους και την αίσθηση της υποστήριξης μέσω κοινών στόχων, εκδηλώσεων και δράσεων. Κατά συνέπεια προτείνουμε ότι:
1. -οι ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στα πεδία υπεράσπισης και στήριξης των θυμάτων τροχαίων και της οδικής ασφάλειας να θεωρούνται και να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι εταίροι και να διασφαλίζεται η χρηματοδότηση τους,
2. – να στηριχθεί η δημιουργία ενός εθνικού δικτύου στήριξης αποτελούμενου από τις βασικές ΜΚΟ, ώστε να διασφαλιστεί σε εθνικό επίπεδο η στήριξη της οδικής ασφάλειας και των θυμάτων τροχαίων,
3. – να αναγνωριστεί επίσημα και να εφαρμόζεται σε κάθε χώρα η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων Τροχαίας Κυκλοφορίας – την 3η Κυριακή του Νοεμβρίου όπως έχει υιοθετηθεί από τον ΟΗΕ – καθότι προσφέρει σε όλες τις κυβερνήσεις και τις οργανώσεις την δυνατότητα να αναδείξουν τις συνέπειες και τις επιπτώσεις του τροχαίου κινδύνου, να αναγνωρίσουν τον πόνο οικογενειών και κοινοτήτων (επικεντρώνοντας στη μνήμη) και να ευχαριστήσουν το προσωπικό των επειγόντων καθώς και όλους που σχετίζονται με τους τραυματισμούς των τροχαίων,
4. – να κατασκευαστεί ένα εθνικό μνημείο για τα θύματα των τροχαίων συγκρούσεων στην πρωτεύουσα κάθε χώρας- σαν υπόμνηση των χαμένων ζωών και σημείο συνάντησης για την μνήμη και άλλες συγκεντρώσεις ή δραστηριότητες,
5. –να καθιερωθεί και υποστηριχτεί μια Παγκόσμια Ημέρα η Εβδομάδα Οδικής Ασφάλειας, η οποία καλύτερο είναι να είναι ξέχωρη από την Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης, για να δοθεί παραπέρα δυνατότητα για ανάδειξη των συνεπειών του τροχαίου κινδύνου αλλά με ειδική επικέντρωση στην πρόληψη,
6. – να υποστηριχθεί μια Εθνική Συμμαχία Ενάντια στο Τροχαίο Τραύμα, η οποία θα μπορούσε να εμπλέξει εθνικές οργανώσεις και άτομα που εργάζονται στα μετά την σύγκρουση πεδία ιδιαίτερα μέλη της υγειονομικής κοινότητας, και να γίνει μέρος ενός παγκόσμιου δικτύου - International Coalition Against Road Trauma (ICART)- με τον κοινό σκοπό της ελαχιστοποίησης του τροχαίου τραύματος.
“Η αλλαγή δεν θα συμβεί έτσι ξαφνικά, προωθείται από άνδρες και γυναίκες που το πνεύμα τους προκαλείται και εμπνέεται να δημιουργήσει μια διαφορά.” Olanrewaju Osho, Safety Alliance, Nigeria.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου