

Ένοιωσα πως βρίσκομαι σε ένα απέραντο αδιέξοδο. Μεγάλο σαν έρημος, χαώδες σαν λαβύρινθος και ακανθώδες σαν ζούγκλα. Από πού να το πίασει κανείς το θέμα; Από την έλλειψη παιδείας μέσα από την οικογένεια; Μέσα από το σχολείο; Μέσα από τους αρμόδιους φορείς; Από την πλευρά της Τροχαία που αντί να κόβει πρόστιμα και κώλους στην πρώτη παραβατική συμπεριφορά αφήνεται στον ωχαδελφισμό; Στο αρμνόδιο υπουργείο που δεν είχε ποτέ τις ευθύνες για την οδοποιϊα και τα ευτράπελα που έχει κατά καιρούς δημιουργήσει για να μας φιλοξενήσει ως οδηγούς και επιβάτες οχημάτων; Για το γεγονός ότι κανένας δεν έκανε θητεία στον Κορυδαλλό, γιατί δεν παρέδωσε τους δρόμους που θα έπρεπε και δεν τοποθέτησε τους φωτεινούς σηματοδότες εκεί που έπρεπε; Για το γεγονός ότι ο νόμος επιτρέπει στον ανήλικο να οδηγεί μηχανάκι, αν φέρει την υπογραφή του γονιού; Για το ότι πολλοί, ακόμα και ενήλικες οδηγούν δίκυκλα, χωρίς δίπλωμα και η Τροχαία έχει χαρακτηρίσει την πράξη τους πλημμέλημα με αποτέλεσμα να αρκείται σε ένα πρόστιμο των 200 ευρώ και that’s all; Ούτε αυτόφωρο, ούτε περαιτέρω κυρώσεις; Για την ψευτομαγκιά να θεωρεί ο κάθε οδηγός πως είναι ικανός να οδηγήσει εφόσον έχει καταναλώσει αλκοόλ; Και από πάνω να στην λέει γιατί τον προφυλάσσεις από την πιθανή αναπηρία, αυτοκτονία ή ανθρωποκτονία!
Ο πολίτης δεν αισθάνεται ασφαλής, όταν κυκλοφορεί στους ελληνικούς δρόμους, ως οδηγός και ως πεζός. Ίσως να μην αισθάνεται και αποτελεσματική την δράση της ΕΥΘΥΤΑ δεδομένου πως το ψάρι από το κεφάλι μυρίζει (άρα η πολιτεία έχει τεράστια δουλειά μπροστά της) αφ’ενός και αφέτέρου η εταιρεία μας είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που δεν μπορεί να παραβιάσει την νομοθεσία ακυρώνοντας ή υποδεικνύοντας λύσεις. Η πρόεδρος της ΕΥΘΥΤΑ η ωραία Ελένη (Καρύδη) μου έκανε την τιμή να με ορίσει ως γενική γραμματέα της εταιρείας. Απο το να γράφουμε τις δράσεις μας, λοιπόν, προτείνω στην ομάδα μας που είμαστε όλοι εθελοντές να κάνουμε αυτό που θέλει ενδόμυχα ο κάθε πολίτης: να νοιώσει ασφαλής και σαν στο σπίτι του σε μια ομάδα, όπου όλοι μαζί θα κάνουμε τους δρόμους ασφαλείς, συγκρουόμενοι, όταν χρειάζεται, με τον όποιον μεγάλο, ισχυρό και τρανό.
Άρα: η ΕΥΘΥΤΑ με τους εθελοντές της και τα αλκοτέστ και η Τροχαία Ρόδου με τα πρόστιμα και την ηλεκτρονική καταγραφή των παρανομούντων με χαριστική την πρώτη καταγεγραμμμένη αστοχία τους, ενώ στην δεύτερη να κόβουν πωπούς: μεγάλο χρηματικό πρόστιμο και φυλάκιση ανευ εξαγοράς, οριστική απώλεια διπλώματος οδήγησης. Μηνύσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση για το οδικό δίκτυο της πόλης, τα φανάρια που κάνουν τσαλιμάκια, την δημοτική αστυνομία που κάνει μουτσουτσούνια κωλοβαρώντας, τους δωδεκανήσιους βουλευτές που βγαίνουν παγανιά για να υποσχεθούν ό,το μπορεί ο ακθένας, ανάλογα με τοην ικανότητα τπυ προφορικού τπυ λόγου. Θάνατοι που συμβαίνουν επανειλημμένως σε διάφορα σημεία της πόλης, να αποτελούν αντικείμενο έρευνας εισαγγελέα ώστε να αποδοθούν ευθύνες. Η υπόθεση θέλει δράση και σύγκρουση. Να σπάσουν τ’αυγά χωρίς φόβο. Εν συνεχεία σειρά έχει η σύγκρουση με την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Να πρωτοτυπήσει εντάσσοντας στο πρόγραμμά της και στις εθελοντικές δραστηριότητες το έργο της ΕΥΘΥΤΑ. Αν το σχολείο ασχοληθεί σοβαρά με την συμπεριφορά των μαθητών στους δρόμους, σε 20 χρόνια από τώρα δεν θα θρηνούμε τα θύματα του πολέμου της ασφάλτου. Γιατί όλοι μαζί τα κάναμε τα αίσχη. Οδηγοί, πεζοί, μηχανικοί, τροχαίοι, επαγγελματίες οδηγοί, υπουργοι και καθηγητές-μελετητές. Ένα τόσο καλά οργανωμένο αποτέλεσμα, δεν γίνεται με λίγους, αλλά με την ‘‘συνδρομή’’ πολλών. Πάρα πολλών. Για να μην πω όλων.
Υγ: το πιο θλιβερό συναίσθημα έχει να κάνει με τον άμετρο, ηλίθιο εγωισμό του Έλληνα. Ξεκινά από το σπίτι αυτή η ηλιθιότητα, κάποιες φορές και από την παρέα, να μην δέχεται την καλοπροαίρετη επίπληξη και την υπόδειξη για την ασφάλεια της ζωής του. Δεν θα ξεχάσω τον 24χρόνο και την συνοδό του, που σχεδόν τρεκλίζοντας αγρίεψαν, όταν τούς είπαμε «έχουμε και ταξί για να σας πάει σπίτι», απάντησαν: «Κάνω την ζωή μου ό,τι θέλω»! Όχι, καρδούλα μου, δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις την ζωή σου ό,τι θέλεις όταν την περιφέρεις αλόγιστα στο δρόμο, είτε οδηγώντας, είτε παραπατώντας και πέφτοντας πάνω σε κάποιον άμοιρο οδηγό που εν αγνοία σου θα του κλείσεις το σπίτι. Μπάστα, κυρίες και κύριοι, στις μαλακισμένες αντιδράσεις και αν δεν συνετιστείτε, περάστε ένα βραδάκι στο κρατητήριο πίνοντας πικρό καφέ. Ας δημοσιοποιηθούν και οι φάτσες τους στις τοπικές εφημερίδες. Όπως να δημοσιοποιηθούν και τα ονόματα των ‘‘καθαρών’’ οδηγών. Έτσι, για επιβράβευση.
Αλλά τι λέω… Στην Ελλάδα που επενδύσαμε στα ντουβάρια και στους απαράδεκτους δρόμους μας, δημιουργήσαμε και τενεκέδες ξεγάνωτους με δύο ποδαράκια.
Αλλά τι λέω… Στην Ελλάδα που επενδύσαμε στα ντουβάρια και στους απαράδεκτους δρόμους μας, δημιουργήσαμε και τενεκέδες ξεγάνωτους με δύο ποδαράκια.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών:Τζίνα Δαβιλά. Γ.Γραμματέας, ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=17571
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου