Αόρατοι ναι, Ανύπαρκτοι όχι….. Πεταλούδες στην Άσφαλτο.

«Μια φορά και έναν καιρό, εγώ, ο Τσανγκ Τσου, ονειρεύτηκα ότι ήμουν μια πεταλούδα που φτερούγιζε εδώ κι εκεί. Ξαφνικά ξύπνησα. Και εκείνη την στιγμή δεν ήξερα αν ήμουν ένας άνθρωπος που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή αν ήμουν μια πεταλούδα που ονειρευόταν ότι ήταν άνθρωπος»      (2.500 χρόνια πριν στην Κίνα).

Εδώ και λίγο καιρό ο σύλλογος μας, “SOS Τροχαία Εγκλήματα“, ξεκίνησε μια διαφορετική προσπάθεια ανάδειξης του θέματος των δεκάδων χιλιάδων ζωών που χάθηκαν και χάνονται στους ελληνικούς δρόμους. Μια λευκή πεταλούδα στην άσφαλτο στον τόπο του συμβάντος (θα) είναι παρούσα σε όλο και περισσότερα μέρη.  Στην Αθήνα και στην Αλεξανδρούπολη, στη Ρόδο και στα Χανιά, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη, παντού μια και αυτή η  χώρα έχει το προνόμιο να κατέχει την πρώτη θέση σε αριθμό θανάτων από τροχαία εγκλήματα στην Ευρώπη.

Αθήνα, Λ. Συγγρού 79. Δημήτρης Καρύδης- Μιχάλης Βαλσάμης, 2002.

Αθήνα, Πεσματζόγλου & Σταδίου, Κώστας Κουβίδης 2007.

Δεν είναι απλά μια οφειλή σ αυτούς που έφυγαν. Είναι, θα είναι, μια διαρκής υπόμνηση της παρουσίας τους, μια υπενθύμιση του προσωρινού και του μόνιμου της κάθε ύπαρξης μέσα από ένα σύμβολο που σ όλους τους πολιτισμούς συνδέθηκε με την ψυχή του ανθρώπου με την μεταμόρφωση σαν απάντηση στην στατικότητα με το πέταγμα σαν απάντηση στην καθήλωση με την ομορφιά σαν απάντηση στην ασκήμια.

Προυπόθεση για την αναπαραγωγή των τροχαίων εγκλημάτων είναι να διατηρούμε το πρόβλημα κρυμμένο κάτω απ το χαλί. Βέβαια για να κρυφτούν πάνω από σαράντα χιλιάδες νεκροί που καταγράφουν οι επίσημες στατιστικές από το 1990 μέχρι σήμερα το χαλί πρέπει να μεγαλώνει διαρκώς. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται ορατό. Κυρίως από την προσπάθεια των οικογενειών των θυμάτων και λίγων ακόμα ανθρώπων που ασχολούνται (ανιδιοτελώς) με το θέμα.

Σήμερα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Να σπάσουμε την σιωπή που συνοδεύει/σημαδεύει τη ζωή μας, να σπάσουμε την σιωπή που ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων με την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ επιβάλουν.

Αθήνα, Κηφισίας & Στ. Δέλτα, Σόλων Καρυδάκης 2009.

Αθήνα, Λ. Βουλιαγμένης & Αρμοδίου, Γιώργος Κρητικός 2010.

Δεν είναι μόνο  οφειλή προς τους απόντες αλλά και ένα χρέος προς τους παρόντες. Ποτέ δεν θα μειωθούν τα τροχαία όσο εξακολουθούμε να τα κρύβουμε ή να λέμε ψέμματα  γι αυτά. Παρόντες και απόντες δεν είναι εντέλει διαφορετικά πρόσωπα αλλά κοινοί πρωταγωνιστές μιας εξελισσόμενης μέσα στο αίμα και στον πόνο ιστορίας. Όσοι/ες  ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σ αυτήν την προσπάθεια μπορούν να επικοινωνούν με το σύλλογο μας (στο soste.gr@gmail.com) για να προμηθευτούν stencil και οδηγίες (μέχρι σήμερα υπάρχουν στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο, την Αλεξανδρούπολη). Στη Ρόδο μπορούν να επικοινωνούν με την ΕΥΘΥΤΑ και στα Χανιά με τον ΠΡΟΤΑ που συμμετέχουν σ αυτή την προσπάθεια.                             Δηλώστε συμμετοχή και παράλληλα θα ενημερώνεστε διαρκώς για την εξέλιξη της προσπάθειας  απο την σχετική σελίδα στο facebook:  https://www.facebook.com/events/525001674234391/?context=create

Αθήνα, Ηλιουπόλεως & Καφαντάρη, Σπύρος Παπαγιάννης 2012

Αλεξανδρούπολη, Στράτος Φούσκας, 2011

             Παράλληλα με  την πρωτοβουλία “Πεταλούδες στο Δρόμο” ο Σύλλογος μας κυκλοφόρησε ένα σχετικό αυτοκόλλητο που φιλοτέχνησε ο μόνιμα προσφερόμενος συνεργάτης μας Δημήτρης Αρβανίτης που μπορεί να επικολληθεί και στο τζάμι των αυτοκινήτων.Οποιος/α επιθυμεί μπορεί να επικοινωνήσει και να το προμηθευτεί. Θεωρούμε αυτονόητο πως η επικόλληση του προυποθέτει την άρνηση της επιθετικής οδήγησης και την πιστή εφαρμογή του Κ.Ο.Κ.  Με αυτήν την ευκαιρία θυμόμαστε μερικές προτάσεις που μας έστειλε σαν ένα πλαίσιο συμφωνίας των συνετών οδηγών ο ψυχίατρος / ψυχαναλυτής Αλέξανδρος Αστρινάκης.

Πρώτα η ζωή:  οδηγώ συνετά

προστατεύω τη ζωή μου και των άλλων

 *Χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο σαν μέσο αναψυχής και δουλειάς. Πρώτο μέλημα μου είναι η αποφυγή κινδύνου για μένα, τους επιβάτες, τους πεζούς και τα άλλα αυτοκίνητα.

• Είμαι ικανός οδηγός. Η εμπειρία μου φαίνεται από τη συνετή οδήγηση μου. Επιδεικνύω την εξυπνάδα και τις δεξιότητες μου οπουδήποτε αλλού εκτός από την οδήγηση. Εκεί μπορεί να κοστίσει ανθρώπινες ζωές και να προκαλέσει καταστάσεις που δεν διορθώνονται.
• Ποτέ δεν κάνω τον έξυπνο στο δρόμο. Ποτέ δεν εκδικούμαι οδηγώντας αν κάποιος παρανομεί εις βάρος μου. Κάνω δεξιά αφήνοντας τον να φύγει αδιαφορώντας για απάντηση σε προκλήσεις που μπορεί να προκαλέσουν δυστύχημα.
• Έχω αρκετή αυτοεκτίμηση και προστατεύω την αξιοπρέπεια μου στις κοινωνικές συναναστροφές δίνοντας την κατάλληλη απάντηση. Ποτέ όμως στην οδήγηση. Εκεί μπορεί να προκαλέσει δυστύχημα.
• Δεν χειρονομώ, δεν βρίζω, δεν απαντώ σε προκλήσεις. Θεωρώ πως είναι δειλία να γίνεται αυτό μέσα από το αυτοκίνητο και απουσία πολιτισμού να γίνεται σε πρώτο πρόσωπο.
• Αν υπάρξει πρόβλημα με άλλο αυτοκίνητο το λύνω φιλικά και πολιτισμένα. Αν ο άλλος οδηγός έχει όρεξη για καυγά, καλώ την τροχαία. Αν κινηθεί εναντίον μου παίρνω απόσταση ασφάλειας και καλώ την αστυνομία.
• Αν κάποιος οδηγός στο δρόμο οδηγεί με τρόπο που με εκθέτει σε κίνδυνο κρατώ τον αριθμό του και τον καταγγέλλω στην τροχαία.
• Σέβομαι και εφαρμόζω το Κ.Ο.Κ. και ειδικά τα όρια ταχύτητας. Ξέρω ότι πολλά δυστυχήματα οφείλονται στις μεγάλες ταχύτητες.
• Όταν οδηγώ είμαι το  ίδιο ευγενικός  και διακριτικός όπως και στις άλλες δραστηριότητες μου. Η θέση μου στο τιμόνι δεν αλλάζει τη συμπεριφορά μου ούτε με κάνει αγενή, απολίτιστο, επιθετικό και βρομόστομο.
• Αναγνωρίζω το ενδεχόμενο του ανθρωπίνου λάθους ισότιμα για μένα και τους άλλους οδηγούς. Σκέφτομαι πάντα μήπως έχω άδικο εγώ και είμαι επιεικής για τους άλλους οδηγούς όσο είμαι και για τον εαυτό μου.
• Όταν βιάζομαι και έχω την τάση να οδηγώ γρήγορα συνυπολογίζω το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προέλθει από την καθυστέρηση ή από ενδεχόμενο δυστύχημα και λογικά επιλέγω την μικρότερη ζημιά.
• Αν βρεθώ σε σκηνή δυστυχήματος δεν σταματώ από περιέργεια αλλά μόνο αν μπορώ να βοηθήσω. Αν δεν υπάρχει ανάγκη βοηθάω αποχωρώντας. Η βοήθεια που χρειάζεται ένας τραυματίας προηγείται πάντα από τις  δουλειές μου.
• Μου αρέσει το αυτοκίνητο μου. Ο κυβισμός του, οι ανέσεις η ασφάλεια. Δεν το χρησιμοποιώ σαν σκοπό αλλά σαν μέσον. Προβάλλω την προσωπικότητα μου με άλλους τρόπους και όχι με ελιγμούς και επιδειξιμανία.             …………………………………………………………………………………………..                           Υ.Γ. Οι “Πεταλούδες στην Άσφαλτο” είναι μια πρωτοβουλία που πρωτοξεκίνησε στην Βραζιλία απο την οργάνωση Vida Urgente.

Πηγή: soste.gr

Προορισμός: Santiago de Combostela. Επόμενη στάση… Κόλαση.

«Στο ταξίδι μου δυτικά κατά μήκος του Καμίνο ένιωσα ότι ταξίδευα πίσω στο χρόνο σ’ ένα μέρος όπου ξεκίνησαν οι εμπειρίες που διαμόρφωσαν εμένα και ολόκληρο το ανθρώπινο είδος όπως είναι σήμερα. Ναι, θα έλεγα ότι πρόκειται για μια μυθολογική και φανταστική εμπειρία, όμως, από την άλλη: τι είναι μύθος και τι φαντασία; Όλες οι φαντασιώσεις της συνείδησης βασίζονται σ’ ένα είδος μνήμης, διαφορετικά γιατί υπάρχουν;»
«Εδώ και χιλιάδες χρόνια άγιοι, αμαρτωλοί, στρατηγοί, βασιλιάδες διασχίζουν το Καμίνο. Αυτό γίνεται με την πρόθεση να βρει ο καθένας το βαθύτερο προσωπικό νόημα και τη φύση στις εσωτερικές του συγκρούσεις. Η ενέργεια που εκπέμπει το Καμίνο ήταν εδώ και αιώνες γνωστή στους ανθρώπους, επειδή τους καθιστούσε ικανούς για περισσότερο διαλογισμό και αυτογνωσία».
Σίρλει Μακ Λέιν «Ο Δρόμος (El Camino)– Το ταξίδι της Ψυχής», 2000.
To Santiago de Compostela, ή μικρή όμορφη πρωτεύουσα της Γαλικίας μέχρι πριν λίγες μέρες πολύ λίγη σχέση είχε με την ταχύτητα. Από αιώνες προσκυνηματικός τόπος των Καθολικών είχε συνδιαστεί με την πεζοπορία ημερών ή και εβδομάδων που χρειαζόταν να υποβληθούν οι λιγότερο ή περισσότερο πιστοί για να φτάσουν σ αυτό ανάλογα με το σημείο εκκίνησης. Η Μακ Λέιν επέλεξε την διαδρομη από τα γαλλοιισπανικά σύνορα περπατώντας ολη την βόρεια Ισπανία για να φτάσει στο Βορειο Δυτικό της άκρο. Άλλοι επιλέγουν συντομότερες διαδρομές ξεκινώντας από τον Βορρα ή τον Νότο. Οι διαδρομές είναι αργές και βασανιστικές. Την αναταμοιβή την γνωρίζουν αυτοί/ες που τις περπατάνε. Ο Αγιος Ιάκωβος αιώνες τώρα περιμένει υπομενετικά όλο αυτό το ποτάμι των προσκηνυτων που προσερχεται από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα να εξομολογηθεί…
Όμως το Santiago δεν είναι μόνον αυτό. Δεν είναι μόνο καθολικισμός.
Στο ιδιο το ιστορικο του κέντρο ο πεζόδρομος που οδηγεί στις εκκλησίες φέρει το όνομα Paris – Dakar. Όχι μην πάει ο νους σας στην ταχύτητα είπαμε Santiago και ταχύτητα καμία σχέση (μέχρι προχθές). Δεν είναι για να τιμήσουν το ομώνυμο ραλί. Απλά οι ντόπιοι παράλληλα με τις μεταφυσικές ανησυχίες, έχουν και χιούμορ και τους αρέσουν και τα εγκόσμια. Paris ονομάζεται η πρώτη και Dakar η τελευταία μιας διαδοχικής σειράς από ταβέρνες με εκλεκτά κρασιά και υπέροχα θαλασσινα που λειτουργούν από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ γεματες από ντόπιους και ξένους που οφείλουν να ολοκληρώσουν με την σχετικη ταχύτητα όλη την διαδρομή σταματώντας σε όλα τα σημεία για έλεγχο. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλά άλλα για την μουσική, την φύση, την αυτονομία κλπ όμως η επικαιρότητα μας οδηγεί σε άλλο δρόμο.
Ο δρόμος της ταχύτητας.
“Επιβεβαιώνουμε ότι η μεγαλοπρέπεια του κόσμου έχει εμπλουτιστεί με μια νέα ωραιότητα: την ωραιότητα της ταχύτητας. Ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο του οποίου η εξάτμιση κοσμείται με μεγάλους σωλήνες, σαν ερπετά με εκρηκτική ανάσα – ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο που καλπάζει μανιασμένο είναι ωραιότερο από τη Νίκη της Σαμοθράκης.
Θέλουμε να υμνήσουμε τον άντρα που κρατάει το τιμόνι, που εκσφενδονίζει το δόρυ του πνεύματος σε όλον τον πλανήτη, σ’ όλο το μήκος της τροχιάς του.
Θα δοξολογήσουμε τον πόλεμο –τη μόνη υγιεινή του κόσμου–, τον μιλιταρισμό, τον πατριωτισμό, την χειρονομία των αγγελιαφόρων της ελευθερίας που σπέρνουν τον όλεθρο, τις ωραίες ιδέες που γι’αυτές αξίζει κανείς να πεθάνει, και την περιφρόνηση για τη γυναίκα.”
Φ.Τ. Μαρινέτι Το μανιφέστο του Φουτουρισμού,1909.
Στις 20.41 της Τετάρτης 24 Ιουλίου του 2013 ο 52χρονος μηχανοδηγός Francisco Jοse Fernandez Amo ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να ανατρέψει την μέχρι τότε εικόνα για το Santiago. Η ταχύτητα εισέβαλε κυριολεκτικά στην πόλη με την καθοδήγηση αυτού του ικανού πιονέρου προσφέροντας μια αιματηρή πολύνεκρη τελετή με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες (που η αναπαραγωγή της κατέλαβε παγκόσμια τα media) λες κι ο τόπος έπρεπε να πληρώσει αναδρομικά για την προσήλωση του στην βραδύτητα. Για τις ανάγκες του μεγάλου αυτού γεγονότος το γήπεδο της πόλης μετατράπηκε σε χώρο συγκέντρωσης πτωμάτων, τα ξενοδοχεία της πόλης γέμισαν από τους συγγενείς των θυμάτων ενώ για πρώτη φορά στην ιστορία της ματαιώθηκε ο εορτασμός του Αγίου Ιακώβου.
Συγκλονισμένος ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόι στάθηκε αδύνατο να γράψει δυο γραμμές και έτσι εξέδωσε ένα δελτίο τύπου όπου ανατύπωσε μια παλιότερη ανακοίνωση του όπου έκφραζε την οδύνη του για τα θύματα σεισμού στην Κίνα…
Όπως έγινε γνωστό από την πρώτη στιγμή το τρένο μπήκε σε μια στροφή με ταχύτητα 180km/h ενώ το όριο ήταν μόλις 80. Ο επιζήσας μηχανοδηγός (ιδού το θαύμα!) και πιθανός αντικαταστάτης του Αγίου Ιακώβου ως εμβληματική μορφή της πόλης, κατά τον τύπο παραδέχθηκε το γεγονός ενώ στο παρελθόν του καταγράφονται με υπερηφάνεια και φωτογραφίες από τον ίδιο (μέσω της σελίδας του στο facebook) τρομακτικές υπερβάσεις των ορίων ταχύτητας.
Να σημειώσουμε βέβαια ότι η Ισπανία είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο (μετά την Κίνα) σε σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας. Και ότι όπως παντού στην Ευρώπη τα τρένα έχουν συγκεκριμένη ώρα αναχώρησης και άφιξης. Κατά συνέπεια ο οδηγός δεν έκανε και τόσο του κεφαλιού του.
Ο Francisco Jοse Fernandez Amo κατάφερε όχι μόνο να ανατρέψει τη εικόνα της πόλης αλλά και την πίστη πως ο σιδηρόδρομος και τα μέσα σταθερής τροχιάς είναι ασφαλή (ή ασφαλέστερα). Από μια άλλη σκοπιά βέβαια απέδειξε το αυτονόητο: Πως από μια ταχύτητα και πάνω κανένα μέσον δεν είναι ασφαλές. Πριν οι εμπειρογνώμονες προσέλθουν για να συσκοτίσουν τα πράγματα θα προλάβουμε ίσως να αναρωτηθούμε ποια ανάγκη γεννά και επιβάλει αυτές τις ταχύτητες;
Ο περήφανος για τις συστηματικές παραβιάσεις των ορίων ταχύτητας παραπέμπεται από την Ισπανική δικαιοσύνη για «ανθρωποκτονίες από αμέλεια κατά συρροή…». Για την δικαιοσύνη η υπέρβαση κατά 100km/h του ορίου ταχύτητος και μάλιστα από ένα επαγγελματία που μεταφέρει εκατοντάδες ανθρώπους αποτελεί απλή αμέλεια, το ξέραμε ότι έτσι είναι από την ελληνική δικαιοσύνη με ανακούφιση μας το επιβεβαίωσε και η ισπανική. Το δίκαιο της ταχύτητας, η ύπαρξη των μέσων υπερταχείας κυκλοφορίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να τεθούν σε αμφισβήτηση. Σε παλιότερες εποχές τα ΜΜΕ θα μιλούσαν για τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το τιμόνι (ή με το Joy stick) ενώ σήμερα μας εν(ξ)ημερώνουν για μηχανοδηγό «εθισμένο στην ταχύτητα» κατασκευάζοντας αφ ενός ένα νέο ελαφρυντικό (τι χρήσιμη ανακάλυψη για χιλιάδες δολοφονίες στο δρόμο) κατασκευάζοντας ταυτόχρονα ένα ιδεολόγημα που θα νομιμοποιήσει όλη την υπάρχουσα κατάσταση που υπηρετούν «οι εθισμένοι».
Ο Francisco Jοse Fernandez Amo δεν είναι ούτε τρελός ούτε εθισμένος. Δεν είχε/έχει το ακαταλόγιστο. Είναι ένας πεπειραμένος μηχανοδηγός στις γραμμές ταχείας κυκλοφορίας των Ισπανικών σιδηροδρόμων. Έτρεχε όπως έπρεπε για την εταιρία, και για τον ίδιο. Δοκίμαζε τις αντοχές του τρένου έχοντας πίστη στην ανωτερότητα της μηχανής και θαυμασμό στην ωραιότητα της ταχύτητας. Δεν ξέρουμε αν είχε διαβάσει Μαρινέτι αλλά σίγουρα θα τον βοηθήσει στην απολογία του. Αυτό που έκανε στο Santiago δεν ήταν τίποτα άλλο από μια συμβολή στην Υγιεινή του κόσμου. Μια τέτοιου είδους υπεράσπιση ίσως αγγίξει και κάποιους “ευαίσθητους ανθρώπους” της Ισπανικής δικαιοσύνης μια και ο Μαρινέτι δεν παρέμεινε απλά στον φουτουρισμό αλλά εξελίχθηκε σε θεωρητικό του φασισμού και πιστό συνεργάτη του Μουσολίνι.
Στο μεταξύ θα κατασκευάζονται όλο και γρηγορότερα τρένα, θα παράγονται αυτοκίνητα με όλο και μεγαλύτερες τελικές ταχύτητες, οι επιταχύνσεις θα αποτελούν το κύριο πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στα καινούργια μοντέλα και πάντα όλο αυτό θα επιχειρηματολογείται πως γίνεται όχι για να τρέχουμε περισσότερο αλλά για να αυξηθεί η ασφάλεια μας…
Όταν η τρέλα της ταχύτητας έχει κυριαρχήσει στον σύγχρονο κόσμο το να υπάρχουν 1.300.000 νεκροί από τροχαία εγκλήματα στους δρόμους του κόσμου κάθε χρόνο θεωρείται φυσιολογικό. Και σαν να μην έφταναν αυτοί πρέπει να προστεθούν και τα θύματα των τρένων.
Επίλογος: η Ελλάδα τι σχέση έχει μ όλα αυτά;
Στις 10 Δεκεμβρίου 2010 η «Πανελλήνια Ένωση Προσωπικού Έλξης Ο.Σ.Ε.»(Π.Ε.Π.Ε.), σε ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ –ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ προς την «ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε.» αναφέρει ανάμεσα στα άλλα:
«… έχετε την πρόθεση να προβείτε σε αύξηση του μέγιστου ορίου ταχύτητας των αμαξοστοιχιών στο τμήμα Κιάτο – Λιόσια από 115km/h σε 160km/h… χωρίς όμως προηγουμένως να έχετε φροντίσει να προβείτε στην ενεργοποίηση του συστήματος τηλεδιοίκησης (δηλαδή αυτόματης φωτοσήμανσης) …για την ασφαλή κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών και του επιβατικού κοινού.
Στην περίπτωση που επιτρέπονται υψηλές ταχύτητες, χρειάζεται απαραιτήτως και η εφαρμογή συστήματος αυτόματης πέδησης εάν τυχόνπαραβιασθούν τα συστήματα ασφαλείας, όπως και η εφαρμογή συστήματος ελέγχου παραβίασης ταχύτητας . Η αύξηση του μέγιστου ορίου ταχύτητας χωρίς την λειτουργία του συστήματος τηλεδιοίκησης δεν εξασφαλίζει την ασφαλή κυκλοφορία των αμαξοστοιχιών και του επιβατικούκοινού. Με βάση τα παραπάνω, είμαστε υποχρεωμένοι απο την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010 που θα πραγματοποιηθεί η αύξηση του ορίου ταχύτητας για το τμήμα Κιάτο – Λιόσια, για λόγους ασφαλείας, να συστήσουμε στα μέλη μας να μην την εφαρμόσουν.» Ολόκληρη η δήλωση: ΕΔΩ
Η πάγια αδιαφορία για την ασφάλεια στις μετακινήσεις που επικρατεί στη χώρα και το πολιτικό κλίμα της περιόδου οδήγησαν στην ουσιαστική εξαφάνιση της καταγγελίας και την συκοφάντηση αυτών που την έκαναν ως εκπροσώπων συντεχνιακών συμφερόντων.
                                                                                           Γιώργος Κουβίδης:
Πηγή: soste.gr

Προτεραιότητα έχει η ΖΩΗ

Μπαίνω στο αυτοκίνητο βιαστική. Άργησα. Το ραντεβού μου είναι σε 15 λεπτά και θέλω τουλάχιστον μισή ώρα για να φτάσω. Η συνέπεια για μένα είναι σημαντική. Ποτέ δεν αργώ. Πώς τα κατάφερα έτσι σήμερα;
Εκατό μέτρα από το σπίτι, στην πρώτη διασταύρωση μου πετάγεται απότομα ένα μηχανάκι. Ευτυχώς δεν έχω προλάβει ν’ αναπτύξω ταχύτητα και σταματώ εγκαίρως. Σηκώνω το χέρι και ανοίγω το στόμα μου έτοιμη να εκσφενδονίσω τα “γαλλικά” μου σταματώ όμως αμέσως βλέποντας δυο μάτια κλαμμένα απέναντί μου. Αυτός είναι ο δρόμος που βγαίνει κανείς απ’ το νεκροταφείο και τα δυο κλαμμένα μάτια μου λένε πως ο οδηγός του άλλου οχήματος έρχεται σίγουρα από εκεί. Ακούω τη φωνή μου : “Πώς σε λένε;” Κάτι ψέλισε η κυρία απέναντί μου αλλά δεν κατάλαβα. Τη χαιρέτησα και συνέχισα το δρόμο μου.
Πιο κάτω κι ενώ κοιτώ το ρολόι του αυτοκινήτου συχνά πυκνά, βλέπω και το δείκτη της βενζίνης. Τώρα βρήκε ν’ ανάψει το λαμπάκι; Πότε έκαψα πάλι όλη τη βενζίνη; Δεν έχω όμως επιλογή, πρέπει να σταματήσω να ταϊσω το αδηφάγο αμάξι μου, αλλιώς θα με εγκαταλείψει σύντομα. Ευτυχώς σ’ ένα χιλιόμετρο βλέπω βενζινάδικο και βγάζω φλας για να μπω δεξιά. Τότε αρχίζει να χτυπά και το κινητό μου. Δεν το σηκώνω, θα δω ποιός είναι όταν σταματήσω και θα τον πάρω πίσω. Την ώρα που βάζω βενζίνη βλέπω πως με κάλεσε ο άνθρωπος που έχουμε πει να συναντηθούμε. Τι να κάνω, τον καλώ έτοιμη ν’ απολογηθώ που θ’ αργήσω. Τώρα φεύγει κι αυτός από τη δουλειά μου λέει, και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για κανά τέταρτο αργότερα. Ξαφνικά μου ξαναέρχονται στο μυαλό τα μάτια της κυρίας που παρολίγο να πέσω πάνω της νωρίτερα. Προσπαθώ να καταλάβω τι μου ψέλισε, αλλά τίποτα.
Ξαναβάζω μπροστά τ’ αυτοκίνητο και παίρνω πάλι το δρόμο μου. Ουφ, τι κίνηση είναι αυτή! Μα που πάνε όλοι! Καλά ΕΓΩ έχω δουλειά , όλοι οι άλλοι τί δουλειά έχουν τέτοια ώρα; Τέλος πάντων ξεκολλήσαμε. Πω, πω είναι δυνατόν! Πώς θα πάω πρώτη φορά στο σπίτι των ανθρώπων; Με άδεια χέρια είμαι! Δε γίνεται θα σταματήσω να πάρω ένα γλυκό. Θά βγω από το δρόμο μου, αλλά θα πάω σ’ ένα ζαχαροπλαστείο που νομίζω πως κάνει ωραία γλυκά… Εντάξει, έφτασα.
Μα που θα σταματήσω; Έχει κίτρινη γραμμή! Έλα μωρέ για ένα λεπτό είναι… Όχι, όχι δε σταματάω, αυτά που κοροϊδεύω θα κάνω; Εξάλλου έχω το λουλούδι, δεν πάω με άδεια χέρια. Μα…για δες! Κάποιος ξεπαρκάρει. Τυχερή είμαι! Τελικά θα πάρω και το γλυκάκι.
Τώρα πάω κατευθείαν στο ραντεβού. Καμιά άλλη καθυστέρηση.  Κάτσε να περάσω κι αυτόν εδώ που πάει σαν κότα κι έφτασα σε δέκα λεπτά.
Ωχ, ωχ όχι. Βρε συ αυτός κάνει οχτάρια. Α, καλά στην περίπτωση έπεσα! Πάντως εγώ αυτόν δεν τον περνάω. ΄Ασε θα κόψω λίγο κι εγώ και θα μείνω πιο πίσω, θα κρατήσω απόσταση ασφαλείας, γιατί δεν μας βλέπω καλά… Μωρέ άραγε τι να μου είπε εκείνη η κυρία στη διασταύρωση;
…Επιτέλους φτάνω. Να η γέφυρα, εδώ κάνω αριστερά και περνάω από κάτω. Κι εδώ …δεν το πιστεύω…εδώ είναι. Δεν πειράζει θα σταματήσω πάλι. Ένα λεπτό μόνο. Έτσι κι αλλιώς γι’ αυτόν έκοψα το λουλούδι. Δεν ήξερα πως θα περάσω από εδώ! Θα το έδινα στους γονείς του να του το πάνε, αλλά αφού είμαι εδώ, θα σταματήσω.
Κατεβαίνω απ’ το αυτοκίνητο. Ο τοίχος της γέφυρας λευκός. Μια ζωγραφιά, το πρόσωπο ενός μικρού παιδιού.  Κλείνω τα μάτια για λίγο. Κάτι, κάτι με κυνηγά. Ανοίγοκλείνω τα μάτια. Ξανά μπροστά μου τα κόκκινα πρησμένα μάτια που γλίτωσαν από τις δολοφονικές ρόδες…

Και τότε ακούω τη φωνή.

Τα χείλη της κυρίας ψέλισαν τρία γράμματα:

Ζ  Ω  Η

Χριστιάνα Βλαχάκη: Πηγή: soste.gr

Στη χώρα που οι 86χρονοι δολοφονούν νομίμως 6χρονους (μαζί με τον μπαμπά)

Ετικέτες
ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Μαύρη μέρα ξημέρωσε για την Πάλαιρο. Νεκροί πατέρας και γιος σε τροχαίο ατύχημα. Το δυσάρεστο συμβάν έγινε στις 12:30′ το μεσημέρι όταν το δίκυκλο στο οποίο επέβαιναν ο 39χρονος πατέρας και ο εξάχρονος γιος του παρασύρθηκε από μικρό φορτηγάκι – κλούβα.

Τα θύματα επέστρεφαν στην Πάλαιρο και τους ακολουθούσε το φορτηγάκι στο οποίο επέβαιναν ο 86χρονος οδηγός από την Κανδήλα Ξηρομέρου. Για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους το φορτηγό παρέσυρε το προπορευόμενο δίκυκλο και σκότωσε σχεδόν ακαριαία τον 39χρονο πατέρα, ενώ το εξάχρονο αγοράκι εκτοξεύθηκε σε διπλανό χωράφι και χτύπησε σε πέτρα στο κεφάλι του και τραυματίστηκε θανάσιμα, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο ασθενοφόρο που το μετέφερε.

Ο 86χρονος συνελήφθη για ανάκριση από το Α.Τ Βόνιτσας.

ΘΡΗΝΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΑΥΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!!!

Από: http://palairosnews.blogspot.gr 

Tο τελευταίο αντίο στον άτυχο πατέρα και γιο στην Πάλαιρο

Η τελευταία πράξη του δράματος γράφτηκε σήμερα  στις 12:00 το μεσημέρι στο Ιερό Ναό της Αγίας  Παρασκευής στην Πάλαιρο με τις κηδείες του 36χρόνου Κώστα Μουρκούση και του 6χρόνου γιου του Βασιλάκη, που χάθηκαν άδικα σε  τραγικό τροχαίο χθες στην Πάλαιρο.
Όλο  το χωριό είναι συγκλονισμένο με τον άδικο χαμό του πατέρα και του γιου. Σήμερα στην κηδεία ράγισαν καρδιές. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί δεν μπορούν ακόμα να το συνειδητοποιήσουν τι συνέβη. Από: http://www.agriniopress.gr

Εγκλήματα δρόμου στην Ελλάδα

Ενας 86χρονος οδηγούσε αγροτικό φορτηγό σε επαρχιακή οδό της Αιτωλοακαρνανίας και έπεσε σε προπορευόμενο δίκυκλο, σκοτώνοντας έναν τριανταεξάχρονο πατέρα και τον εξάχρονο γιο του. Ο οδηγός οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα Βόνιτσας. Δεν είναι όμως ούτε η κακιά η ώρα ούτε οι κακοί δρόμοι ούτε τίποτε άλλο εκτός από τις βαριές ευθύνες μιας πολιτείας που αρνείται να δει τα εγκληματικά της λάθη.
Ενας 86χρονος δεν είναι δυνατόν να οδηγεί φορτηγό, διότι όσο καλός οδηγός και να ήταν στα νιάτα του δεν έχει αντανακλαστικά τέτοια πλέον που να του επιτρέπουν να οδηγεί, άσχετα με όλα τα άλλα αίτια για το τρομακτικό αυτό δυστύχημα. Ποινικές ευθύνες πριν από κάθε άλλον έχουν οι αρχές που χορήγησαν, αν χορήγησαν, το δίπλωμα. Μια πολιτεία που επιμένει να απαξιώνει τα θύματα του δρόμου και να αγνοεί τις δικές της ποινικές ευθύνες. Είναι πολύ πιθανό, αφού αφεθεί ελεύθερος ο δράστης, να του επιστραφεί και το δίπλωμα. Εξάλλου συνήθως αυτό γίνεται. Οσο για τα θύματα και την οικογένειά τους… έχει ο Θεός!
Πηγή: Αντα Ψαρρά (από Εφημερίδα των Συντακτών 23/7/2013)

H ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, την Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013, συναντήθηκε με τον κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων και Πολεοδομικού Σχεδιασμού Δήμου Ρόδου

Δελτίο τύπου

H ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, την Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013, συναντήθηκε με τον κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων και Πολεοδομικού Σχεδιασμού Δήμου Ρόδου με

Θέματα:

1.     Διαφημίσεις στεγάστρων,

2.     Τραυματισμός-ακρωτηριασμός νεαρού στους στημένους πάγκους της λαϊκής επί της Βύρωνος.

3.     SOS Αυστραλίας- επικοινωνία με την κα Χατζηιωάννου η κα Στεφανίδου Βαρβάρα, Σύμβουλος της ΕΥΘΥΤΑ

4.     Δημοτικό Σχολείο Κρεμαστής- Κλειστό Γυμναστήριο-Λύκειο Κρεμαστής.

5.     Παράνομες πινακίδες,

6. Η άθλια παραμονή του σκελετού παράνομης πινακίδας  στο οικόπεδο απέναντι στο αεροδρόμιο

Πρακτικά Συζήτησης:

1.     Προτάθηκε η κατάργηση του κάθετου σκέλους των στεγάστρων προς τον δρόμο, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί υπαίθριας διαφήμισης, λόγω μείωσης της ορατότητας του δρόμου και της πρόκλησης ατυχημάτων καθότι οι πεζοί αναγκάζονται σε κάθοδο στον δρόμο γιατί αποτελεί εμπόδιο στην πορεία τους. Η απάντηση ήταν ότι πρόκειται να αντικατασταθούν με άλλες που διαθέτουν πλάτη παράλληλη προς τον δρόμο και στέγαστρο.

Αναφέραμε ότι η εκμισθώτρια εταιρεία, συνεχίζει να τοποθετεί παράνομα διαφημιστικό υλικό στα στέγαστρα των στάσεων  παρότι έχει λήξει η σύμβαση από το 2012 και δεν αποδίδει το μίσθωμα ως όφειλε  εδώ και ένα χρόνο, συνεχίζει… να παρανομεί και όμως η μισθώτρια εταιρία  λαμβάνει το αντίτιμο της διαφήμισης από τους διαφημιζόμενους πελάτες της.

              Προτείναμε να μπει χάρτης δρομολογίων στην πλάτη, το οποίο λήφθηκε στα υπ' όψιν.

2.     Επείγουσα σηματοδότηση - οριοθέτηση του χώρου της λαϊκής  επί της Βύρωνος μετά από το τραγικό συμβάν του συμπολίτη μας, από την στιγμή που ξεκινά το στήσιμο των πάγκων (μία μέρα πριν), καθώς και επιβολή προστίμου αν παραλείπεται η έγκαιρη καθαριότητα των δρόμων από τους εμπόρους της  λαϊκής.

Στόχος η πρόληψη και αποφυγή ατυχημάτων.

3.     Μετά από καταγγελίες πολιτών και από επί τόπου αυτοψία, απευθυνθήκαμε στην  κα Χατζηιωάννου στο τμήμα οδοποιίας. Μας δόθηκε σκίτσο προσωρινής διευθέτησης κυκλοφορίας λόγω της επικινδυνότητας του κτιρίου ΣΑΜΙΚΑ.

Επιστήσαμε την προσοχή, στην ίδια και στον Αντιδήμαρχο, στο ότι η παράπλευρη προς το παρκινγκ οδός που δόθηκε σε προσωρινή κυκλοφορία συγκρούεται με την οδό που έχει κατεύθυνση από το κέντρο προς το ΣΑΜΙΚΑ και δεν υπάρχει πρόβλεψη για τα τυφλά σημεία της διασταύρωσης. Όπως και η τρίγωνη διαγράμμιση δεν εξασφαλίζει την κίνηση με προτεραιότητα των οχημάτων. Πρόκειται για σημείο με κίνηση μπροστά από τον τουριστικό λιμένα. Θέλει σημάνσεις και πινακίδες με κατευθύνσεις για σημεία της πόλης. Προτείναμε να διερευνήσουμε την επίλυση της κυκλοφορίας με κόμβο και να γίνει κυκλοφοριακή μελέτη από το λιμάνι μέχρι τη ΔΟΥ.

4.     Μετά από αίτημα των σχολείων,  των γονέων  και της επί τόπου αυτοψίας προτείναμε:

α. διαγραμμίσεις των πλαϊνών των πεζοδρομίων, ως προειδοποίηση για τις στροφές του δρόμου όπου υπάρχουν τυφλά σημεία, καθότι η ταχύτητα των οχημάτων από Κρεμαστή προς Μαριτσά- Παστίδα  και αντίστροφα είναι πολλή μεγάλη

β.  διαβάσεις για τους πεζούς σε εύλογη απόσταση από τις διασταυρώσεις

                γ. διαγράμμιση του οδοστρώματος κοντά στα περάσματα των σχολείων σημάνσεις, μεγάλους κυρτούς   καθρέπτες, μελέτη για εύκολα φανάρια  και

               δ.  κούρεμα στο ύψος των  δέντρων εμπρός από το κλειστό Γυμναστήριο, τα οποία εμποδίζουν την ορατότητα του δρόμου.

              ε.  Επίσης σε συνεργασία και με άλλους φορείς τοποθέτηση προειδοποιητικών φανών στα σημεία εξόδου στον επαρχιακό δρόμο.

5.     Καθαίρεση των παράνομων πινακίδων. Ο δήμος τις έχει ήδη καταγράψει και θα προβεί σε ανάλογα μέτρα για την καθαίρεσή τους. Ενημερωθήκαμε για την εξέλιξη από την πολεοδομία, τμήμα αυθαιρέτων και μας πληροφόρησε ο αρμόδιος υπάλληλος ότι,  θα δοθεί στον τύπο η δημόσια ανακοίνωση, όπως και έγινε. Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, δεσμεύτηκε ότι θα συμβάλλει τα μέγιστα στην υλοποίηση αυτής της μακροχρόνιας ανομίας με στόχο την ασφάλεια των χρηστών του οδικού δικτύου.

6.     Για την παραμονή του σκελετού της παράνομης πινακίδας  στο οικόπεδο απέναντι στο αεροδρόμιο, ζητήσαμε να εφαρμοστεί άμεσα η νομοθεσία και να ειδοποιηθεί ο ιδιοκτήτης του οικοπέδου προκειμένου να προβεί στην απομάκρυνσή της.

Πεταλούδες στην άσφαλτο της Ρόδου

Πεταλούδες στην άσφαλτο της Ρόδου

Στα πλαίσια μίας διεθνούς καμπάνιας για τη μείωση των τροχαίων, που ξεκίνησε και στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία του SOSTE, συμμετέχει και η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ ως Ιδρυτικό Μέλος του SOSTE, όπου ζωγραφίζονται στην άσφαλτο ή  στο πεζοδρόμιο, λευκές πεταλούδες σε θέσεις τροχαίων θανατηφόρων συμβάντων ως αναφορά και υπόμνηση στο γεγονός, στοχεύοντας στην ευαισθητοποίηση του κοινωνικού συνόλου.

Πεταλούδες, το προαιώνιο σύμβολο της ψυχής. Οι πεταλούδες ονομάζονταν «ψυχές», καθώς πίστευαν ότι είναι οι ψυχές των ανθρώπων που δεν είναι κοντά μας.

Ζωγραφίζουμε πεταλούδες  στην άσφαλτο απέναντι στα τροχαία δυστυχήματα.

Με πάνω από 40.000 νεκρούς και υπερδιπλάσιους τραυματίες στους ελληνικούς δρόμους από το 1990 μέχρι σήμερα, είναι επιτέλους αναγκαίο να τοποθετήσουμε την ανθρώπινη ζωή πάνω από κάθε είδους σκοπιμότητες και αδιαφορία.

Δεν υπήρχε κανένας, μα κανένας λόγος να φύγουν αυτοί οι άνθρωποι. Ας είναι λοιπόν και οι πεταλούδες, μια μικρή πράξη συγνώμης από μας, από μια κοινωνία που δεν μπόρεσε να τους προστατέψει.

Ας γίνουν οι πεταλούδες, από σύμβολο της ψυχής και σύμβολο μνήμης, μεταμέλειας, προτροπής, ελπίδας ότι, επιτέλους, θα μάθουμε να σεβόμαστε και να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή, ως άτομα, ως κοινωνία, ως πολιτεία. (Φαίδων Καρυδάκης)

Ας γίνουν οι πεταλούδες, από  σύμβολο της ψυχής ελευθερία που θα  πετάξουν  ελεύθερα  οι «ψυχές» τους στα ύψη,  έχοντας τους  δίπλα μας, όλους όσους με τόσο τραγικό τρόπο πέταξαν από κοντά μας, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας τους.

Ας γίνουν οι πεταλούδες από σύμβολο της ψυχής , και σύμβολο προβληματισμού για όλους εμάς,  για όλους όσους χάθηκαν στο δρόμο, αγνοήθηκαν από την Κοινωνία, ποδοπατήθηκαν από την Δικαιοσύνη. Θα εξακολουθήσουμε να το δεχόμαστε καρτερικά, κλεισμένοι στον πόνο και στα χιλιάδες αναπάντητα ερωτηματικά που ποτέ δεν θα απαντηθούν;

Παρασκευή, 5/7/2013, στο σημείο που έφυγε η Στέμη και ο Ανδρέας,  δεκατέσσερις μήνες  μετά, ζωγραφίσαμε τις δικές τους πεταλούδες, εκεί στη στάση του ΡΟΔΑ, στην Ηρακλειδών.

Ας συνδεθούν οι  πεταλούδες τους, τα σύμβολα  της ψυχής τους, με μήνυμα ζωής και  ας μπορέσει η απώλεια του Δημήτρη, του Μιχάλη της Στέμης, του Αντρέα, της Εβίτας, του Γιάννη, του Μανώλη, του Χρυσοβαλάντη, του Τάσου, του Κωνσταντή, του Σόλωνα  να προστατέψει όλα τα άλλα παιδιά μας……

Επικοινωνήστε μαζί μας: τηλ.  6946 443419 για να ζωγραφίσουμε την πεταλούδα, εκεί που έφυγε το αγαπημένο σας πρόσωπο, για να γίνουν οι πεταλούδες  σύμβολο αφύπνισης, ότι η Οδική Ασφάλεια είναι ζήτημα Πολιτικό και Κοινωνικό. Αν δεν τεθεί σαν τέτοιο καμιά λύση δεν πρόκειται να υπάρξει.

https://www.facebook.com/#!/media/set/?set=a.488126001270680.1073741843.179205038829446&type=1

Αόρατοι ναι, Ανύπαρκτοι όχι….. Πεταλούδες στην Άσφαλτο.

«Μια φορά και έναν καιρό, εγώ, ο Τσανγκ Τσου, ονειρεύτηκα ότι ήμουν μια πεταλούδα που φτερούγιζε εδώ κι εκεί. Ξαφνικά ξύπνησα. Και εκείνη την στιγμή δεν ήξερα αν ήμουν ένας άνθρωπος που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα ή αν ήμουν μια πεταλούδα που ονειρευόταν ότι ήταν άνθρωπος»      (2.500 χρόνια πριν στην Κίνα).

Εδώ και λίγο καιρό ο σύλλογος μας, “SOS Τροχαία Εγκλήματα“, ξεκίνησε μια διαφορετική προσπάθεια ανάδειξης του θέματος των δεκάδων χιλιάδων ζωών που χάθηκαν και χάνονται στους ελληνικούς δρόμους. Μια λευκή πεταλούδα στην άσφαλτο στον τόπο του συμβάντος (θα) είναι παρούσα σε όλο και περισσότερα μέρη.  Στην Αθήνα και στην Αλεξανδρούπολη, στη Ρόδο και στα Χανιά, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη, παντού μια και αυτή η  χώρα έχει το προνόμιο να κατέχει την πρώτη θέση σε αριθμό θανάτων από τροχαία εγκλήματα στην Ευρώπη.

Αθήνα, Λ. Συγγρού 79. Δημήτρης Καρύδης- Μιχάλης Βαλσάμης, 2002.

Αθήνα, Πεσματζόγλου & Σταδίου, Κώστας Κουβίδης 2007.

Δεν είναι απλά μια οφειλή σ αυτούς που έφυγαν. Είναι, θα είναι, μια διαρκής υπόμνηση της παρουσίας τους, μια υπενθύμιση του προσωρινού και του μόνιμου της κάθε ύπαρξης μέσα από ένα σύμβολο που σ όλους τους πολιτισμούς συνδέθηκε με την ψυχή του ανθρώπου με την μεταμόρφωση σαν απάντηση στην στατικότητα με το πέταγμα σαν απάντηση στην καθήλωση με την ομορφιά σαν απάντηση στην ασκήμια.

Προυπόθεση για την αναπαραγωγή των τροχαίων εγκλημάτων είναι να διατηρούμε το πρόβλημα κρυμμένο κάτω απ το χαλί. Βέβαια για να κρυφτούν πάνω από σαράντα χιλιάδες νεκροί που καταγράφουν οι επίσημες στατιστικές από το 1990 μέχρι σήμερα το χαλί πρέπει να μεγαλώνει διαρκώς. Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται ορατό. Κυρίως από την προσπάθεια των οικογενειών των θυμάτων και λίγων ακόμα ανθρώπων που ασχολούνται (ανιδιοτελώς) με το θέμα.

Σήμερα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω. Να σπάσουμε την σιωπή που συνοδεύει/σημαδεύει τη ζωή μας, να σπάσουμε την σιωπή που ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων με την αμέριστη συμπαράσταση της πλειοψηφίας των ΜΜΕ επιβάλουν.

Αθήνα, Κηφισίας & Στ. Δέλτα, Σόλων Καρυδάκης 2009.

Αθήνα, Λ. Βουλιαγμένης & Αρμοδίου, Γιώργος Κρητικός 2010.

Δεν είναι μόνο  οφειλή προς τους απόντες αλλά και ένα χρέος προς τους παρόντες. Ποτέ δεν θα μειωθούν τα τροχαία όσο εξακολουθούμε να τα κρύβουμε ή να λέμε ψέμματα  γι αυτά. Παρόντες και απόντες δεν είναι εντέλει διαφορετικά πρόσωπα αλλά κοινοί πρωταγωνιστές μιας εξελισσόμενης μέσα στο αίμα και στον πόνο ιστορίας. Όσοι/ες  ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν σ αυτήν την προσπάθεια μπορούν να επικοινωνούν με το σύλλογο μας (στο soste.gr@gmail.com) για να προμηθευτούν stencil και οδηγίες (μέχρι σήμερα υπάρχουν στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο, την Αλεξανδρούπολη). Στη Ρόδο μπορούν να επικοινωνούν με την ΕΥΘΥΤΑ και στα Χανιά με τον ΠΡΟΤΑ που συμμετέχουν σ αυτή την προσπάθεια.  

Αθήνα, Ηλιουπόλεως & Καφαντάρη, Σπύρος Παπαγιάννης 2012

Αλεξανδρούπολη, Στράτος Φούσκας, 2011

             Παράλληλα με  την πρωτοβουλία “Πεταλούδες στο Δρόμο” ο Σύλλογος μας κυκλοφόρησε ένα σχετικό αυτοκόλλητο που φιλοτέχνησε ο μόνιμα προσφερόμενος συνεργάτης μας Δημήτρης Αρβανίτης που μπορεί να επικολληθεί και στο τζάμι των αυτοκινήτων.Οποιος/α επιθυμεί μπορεί να επικοινωνήσει και να το προμηθευτεί. Θεωρούμε αυτονόητο πως η επικόλληση του προυποθέτει την άρνηση της επιθετικής οδήγησης και την πιστή εφαρμογή του Κ.Ο.Κ.  Με αυτήν την ευκαιρία θυμόμαστε μερικές προτάσεις που μας έστειλε σαν ένα πλαίσιο συμφωνίας των συνετών οδηγών ο ψυχίατρος / ψυχαναλυτής Αλέξανδρος Αστρινάκης.

Πρώτα η ζωή:  οδηγώ συνετά

προστατεύω τη ζωή μου και των άλλων

 *Χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο σαν μέσο αναψυχής και δουλειάς. Πρώτο μέλημα μου είναι η αποφυγή κινδύνου για μένα, τους επιβάτες, τους πεζούς και τα άλλα αυτοκίνητα.

• Είμαι ικανός οδηγός. Η εμπειρία μου φαίνεται από τη συνετή οδήγηση μου. Επιδεικνύω την εξυπνάδα και τις δεξιότητες μου οπουδήποτε αλλού εκτός από την οδήγηση. Εκεί μπορεί να κοστίσει ανθρώπινες ζωές και να προκαλέσει καταστάσεις που δεν διορθώνονται.
• Ποτέ δεν κάνω τον έξυπνο στο δρόμο. Ποτέ δεν εκδικούμαι οδηγώντας αν κάποιος παρανομεί εις βάρος μου. Κάνω δεξιά αφήνοντας τον να φύγει αδιαφορώντας για απάντηση σε προκλήσεις που μπορεί να προκαλέσουν δυστύχημα.
• Έχω αρκετή αυτοεκτίμηση και προστατεύω την αξιοπρέπεια μου στις κοινωνικές συναναστροφές δίνοντας την κατάλληλη απάντηση. Ποτέ όμως στην οδήγηση. Εκεί μπορεί να προκαλέσει δυστύχημα.
• Δεν χειρονομώ, δεν βρίζω, δεν απαντώ σε προκλήσεις. Θεωρώ πως είναι δειλία να γίνεται αυτό μέσα από το αυτοκίνητο και απουσία πολιτισμού να γίνεται σε πρώτο πρόσωπο.
• Αν υπάρξει πρόβλημα με άλλο αυτοκίνητο το λύνω φιλικά και πολιτισμένα. Αν ο άλλος οδηγός έχει όρεξη για καυγά, καλώ την τροχαία. Αν κινηθεί εναντίον μου παίρνω απόσταση ασφάλειας και καλώ την αστυνομία.
• Αν κάποιος οδηγός στο δρόμο οδηγεί με τρόπο που με εκθέτει σε κίνδυνο κρατώ τον αριθμό του και τον καταγγέλλω στην τροχαία.
• Σέβομαι και εφαρμόζω το Κ.Ο.Κ. και ειδικά τα όρια ταχύτητας. Ξέρω ότι πολλά δυστυχήματα οφείλονται στις μεγάλες ταχύτητες.
• Όταν οδηγώ είμαι το  ίδιο ευγενικός  και διακριτικός όπως και στις άλλες δραστηριότητες μου. Η θέση μου στο τιμόνι δεν αλλάζει τη συμπεριφορά μου ούτε με κάνει αγενή, απολίτιστο, επιθετικό και βρομόστομο.
• Αναγνωρίζω το ενδεχόμενο του ανθρωπίνου λάθους ισότιμα για μένα και τους άλλους οδηγούς. Σκέφτομαι πάντα μήπως έχω άδικο εγώ και είμαι επιεικής για τους άλλους οδηγούς όσο είμαι και για τον εαυτό μου.
• Όταν βιάζομαι και έχω την τάση να οδηγώ γρήγορα συνυπολογίζω το μέγεθος της ζημιάς που μπορεί να προέλθει από την καθυστέρηση ή από ενδεχόμενο δυστύχημα και λογικά επιλέγω την μικρότερη ζημιά.
• Αν βρεθώ σε σκηνή δυστυχήματος δεν σταματώ από περιέργεια αλλά μόνο αν μπορώ να βοηθήσω. Αν δεν υπάρχει ανάγκη βοηθάω αποχωρώντας. Η βοήθεια που χρειάζεται ένας τραυματίας προηγείται πάντα από τις  δουλειές μου.
• Μου αρέσει το αυτοκίνητο μου. Ο κυβισμός του, οι ανέσεις η ασφάλεια. Δεν το χρησιμοποιώ σαν σκοπό αλλά σαν μέσον. Προβάλλω την προσωπικότητα μου με άλλους τρόπους και όχι με ελιγμούς και επιδειξιμανία.             …………………………………………………………………………………………..                            Υ.Γ. Οι “Πεταλούδες στην Άσφαλτο” είναι μια πρωτοβουλία που πρωτοξεκίνησε στην Βραζιλία απο την οργάνωση Vida Urgente.

Πηγή: soste.gr

“Αυτά που πρόλαβα”…μια διαφορετική παρουσίαση βιβλίου.

Η Φιφή και ο Φρίξος Πρωτογερέλλης γονείς του Μίλτου και της Καίτης, θυμάτων τροχαίου εγκλήματος στις 12.12.1987, διοργανώνουν εκδήλωση Μνήμης για τα 25 χρόνια από την απώλεια των παιδιών τους την Τεταρτη 17 Ιουλίου στις 8μμ, στο Μουσείο Εξορίστων (Αγ, Ασωμάτων 31, Αθήνα).
Θα γίνει παρουσίαση του νεου βιβλίου του Μίλτου «Αυτά που Πρόλαβα» από τους Αρη Τσουκνίδα, Έφη Μαχιμάρη και Γιάννη Κακουλίδη. 
Τα δυο αδέλφια είχαν πάει στα εγκαίνια του κέντρου ενός φίλου τους και ενώ γύριζαν σπίτι καβάλα στην καινούρια μοτοσυκλέτα του Μίλτου, ένας ταξιτζής βγήκε αντικανονικά και χωρίς να κοιτάξει, απ’ την οδό Σκιάθου στην Πατησίων, παγίδεψε θανάσιμα τα παιδιά. Μετά ο άθλιος αυτός, τα εγκατέλειψε και έφυγε!… Ήταν τότε η Καίτη 30 χρονώ κι ο Μίλτος 26.
Ο Μίλτος διάβαζε κι έγραφε πολύ από μικρός. Αγαπούσε και τη ζωγραφική (το εξώφυλλο του βιβλίου είναι δικό του σχέδιο).
Όλα τα γραφτά του Μίλτου, ποιήματα και πεζά, ήταν αυτοσχέδια και προχειρογραμμένα. Ούτε που πρόλαβε να τα ξανακοιτάξει ή να τα “χτενίσει”.
Μετά το θάνατο του, το 1988 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο με ποιήματα του Μίλτου (και μερικά της Καίτης), με τίτλο “Το τέλος της γιορτής” και επιμέλεια των γονιών τους.Ακολούθησε μετά τρία χρόνια (Μάρτιος 1991) ένα δεύτερο βιβλίο με πεζά, με τίτλο “Πατησίων“, που πήρε εξαιρετικά επαινετικές κριτικές και το 1994 «Οι Εποχές μου».  Το 2001 κυκλοφόρησαν «Τα ρέστα σας». Όλα από τις εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ.
Από τις ιδιες εκδόσεις κυκλοφορεί μια συλλογή κειμένων από τα τέσσερα βιβλία του Μίλτου με τίτλο «Αυτά που πρόλαβα».

Πηγή: soste.gr

Απέναντι στα μηχανοκίνητα όπλα τους….. Το όπλο μας είναι η αλληλεγγύη !

Ετικέτες
Πρόσωπα όχι αριθμοί

Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι…  12 Ιουλίου 2012. Ο οδηγός μιας μηχανής μεγάλου κυβισμού σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας κτυπάει και εγκαταλείπει μια πεζή μητέρα και τα δίδυμα παιδιά της. Ενα καλό δημοσιογραφικό θέμα για λίγες μέρες. Και μετά σιωπή.
Τι συμβαίνει ένα χρόνο μετα;
Όπως πάντα,  μετά από μια τέτοια καταστροφική συνάντηση στο δρόμο, οι δρόμοι που ακολουθούν θυτες και θύματα είναι εντελώς διαφορετικοί.
Εμείς, και μερικοί άλλοι, γνωρίσαμε και προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τα θύματα. Ο Ντάβιντ και η Κλαούντια, η Αγνή και ο Χρήστος  βρέθηκαν μόνοι μες στην έρημο της μεγαλούπολης,  στην πρωτεύουσα αυτής της “φιλόξενης χώρας” με μια τεράστια ανοιχτή πληγή. Πολυτραυματίες ενός πολέμου στον οποίο δεν συμμετείχαν. Θύματα ενός ελεύθερου σκοπευτή της ασφάλτου.
Το κράτος φρόντισε να περιθάλψει το δράστη.   Αφήνοντας τον ελεύθερο από την πρώτη στιγμή.  Κρατώντας σε «αργή κίνηση» την δικαστική διαδικασία με αποτέλεσμα  καμιά δικαστική  απόφαση να μην υπάρχει ένα χρόνο μετά.
Δυστυχώς βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας πολύ μεγάλης διαδρομής. 

Διαβάστε: Ενα τροχαίο έγκλημα, η εγκατάλειψη, ο «γολγοθάς»

γράφει η Άντα Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών. 

http://www.efsyn.gr/?p=72515
Ας βοηθήσουμε οσο/οσοι μπορούμε:
Λογαριασμός οικογένειας MACIOROWSKI  
Eurobank
IBAN GR 450 260 236 0000 300 101 391 628

Πηγή: soste.gr

Τροχαίο: όταν το έγκλημα εκπίπτει σε «ατύχημα».

Τασία Χριστοδουλοπούλου, δικηγόρος.
(Εισήγηση στη συζήτηση  Τροχαία Εγκλήματα: «Παράπλευρες Απώλειες» της δικτατορίας του αυτοκινήτου που οργάνωσε ο “SOS Τροχαία Εγκλήματα» στο  17ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, Αθήνα, OAKA, 29 Ιουνίου 2013).
……………………………………………………………………………………..   Όμως εκτός από τα θύματα και τους οικείους τους, υπάρχει ένα εξίσου μεγάλο πλήθος, που  είναι και οι δράστες των τροχαίων με τους οικείους τους. Εκτός από τα πολύνεκρα τροχαία, σε κάθε τροχαίο, υπάρχει συνήθως  ένας δράστης και ένα θύμα. Ο δράστης έχει φωνή. Το θύμα όχι. Ο δράστης έχει μαζί του το μέλλον, το θύμα το παρελθόν. Ο δράστης έχει μαζί του τους δυνατούς, τις ασφαλιστικές εταιρείες, τις εταιρείες αυτοκινήτων. Τα θύματα τους συγγενείς και τους φίλους. Η τυχαιότητα βολεύει τη συνείδηση του δράστη. Το έγκλημα όχι.
Εξάλλου το πένθος   βιώνεται ιδιωτικά, δεν δημοσιοποιείται.
Ταυτόχρονα  παραλύει και σπάνια ενεργοποιεί.
Απομένει βέβαια ο δρόμος της δικαστικής ενεργοποίησης. Ένας δρόμος  όμως που έχει παγίδες. Είναι δρόμος αποδοχής του κυρίαρχου πλαισίου. Ένας δρόμος που κουράζει, φθείρει  και απογοητεύει.
Τόσο μέσα στα δικαστήρια, αλλά και έξω από αυτά, οι συγγενείς βρίσκονται αντιμέτωποι με μια γενικευμένη συνενοχή, αφού το έγκλημα αντιμετωπίζεται ως  ατύχημα.
Όλο το κύκλωμα που επιλαμβάνεται ενός τροχαίου εγκλήματος, αστυνομία-νοσοκομεία-ασφαλιστικές εταιρείες-δικηγόροι-δικαστήρια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται στο μηχανισμό αποδοχής, αυτής της φριχτής καθημερινότητας.
Οι συγγενείς των θυμάτων μόνοι τους, πρέπει όχι μόνο να διεκδικήσουν την τιμωρία του υπευθύνου, αλλά και να αντιπαλέψουν έναν ολόκληρο  μηχανισμό ενοχοποίησης τους, γιατί ενώ διεκδικούν την τιμωρία ως τιμητές της μνήμης των οικείων τους, εκλαμβάνονται ως εκδικητές  και ενώ  διεκδικούν χρήματα από τους υπεύθυνους, συνήθως ως συμπληρωματικό της ποινής, γιατί υπάρχουν και αρκετές περιπτώσεις που το θύμα ήταν αυτός που ζούσε την οικογένεια, ενοχοποιούνται ότι συμψηφίζουν τον πόνο τους με χρήματα.
Ένας καλοστημένος μηχανισμός  απεγκληματοποίησης των εγκλημάτων της ασφάλτου έχει στηθεί για να διαιωνίζεται το φαινόμενο και όσοι ωφελούνται από αυτό.
Πρώτα απ’ όλα  οι ασφαλιστικές εταιρείες, που βρίσκονται ως παραρτήματα των τραπεζών υπό πλήρη προστασία και κοστολογούν ανεξάρτητα των όρων του συμβολαίου, με τη βοήθεια των δικαστηρίων,  πολύ φθηνά την ανθρώπινη ζωή.
Όταν λοιπόν δικαστικά κοστολογείται τόσο φθηνά η ζωή,( 30-50.000 ευρώ το ύψος της ψυχικής οδύνης) δεν μπορεί ποινικά ο ίδιος δικαστής να τιμωρήσει το δράστη με 4 ή 5 χρόνια φυλάκιση, που είναι η ανώτερη ποινή στην ανθρωποκτονία από αμέλεια. Συνήθως μερικοί μήνες με αναστολή είναι η ανταπόδοση της ποινής για το έγκλημα, δηλαδή για το “ατύχημα”.
Η ανθρωποκτονία που προτάσσεται στη σχετική ποινική διάταξη σταδιακά απαλλάσσεται κάθε απαξίας, θεωρείται κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και η ζωή στην άσφαλτο γίνεται ρουλέτα, όπου  διέπεται από τους κανόνες της τυχαιότητας.
Βρισκόμαστε στον παραλογισμό, από τη μια ο άνθρωπος να προχωράει και να αποκρυπτογραφεί τους νόμους της φύσης, ώστε να μπορεί να ελέγχει και να προβλέπει  την τυχαιότητα και από την άλλη  να υποκλίνεται στην τυχαιότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, που είναι μεν πολύπλοκη, αλλά με εμπειρικά και στατιστικά δεδομένα, με τις διαδοχικές επαναλήψεις των συμπεριφορών που έχουν καταγραφεί και περιγραφεί, το τυχαίο στην άσφαλτο όχι μόνο μπορεί να  μετριαστεί, αλλά και να εξανεμιστεί.
Η παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη για τον κάθε μέσο οδηγό που κυκλοφορεί, πρωί ή βράδυ, σε δρόμο με μικρή ή μεγάλη κυκλοφορία, σε επαρχιακή ή κεντρική οδό, είναι γνωστό ότι θέτει τους όρους κινδύνου για αόριστο αριθμό εννόμων αγαθών, μεταξύ των οποίων και του αγαθού της ζωής
Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ατυχής, είναι   εγκληματική.
Κι αν συμφωνήσουμε ότι είναι εγκληματική, είναι αμελής ή δόλια, υπό την έννοια ότι αυτός ο δράστης  γνώριζε ότι μπορεί να προκληθεί εγκληματικό αποτέλεσμα και παρόλα αυτά παραβίασε τον κόκκινο σηματοδότη, ο λεγόμενος ενδεχόμενος δόλος.
Όσοι λοιπόν επιμένουν να περιγράφουν ένα τέτοιο περιστατικό ως ατύχημα, πρέπει να ξέρουν ότι αποδέχονται ένα κοινωνικό φαινόμενο, με τίμημα 2000 νεκρούς το χρόνο, ως  φυσικό, απρόβλεπτο, τυχαίο, στο οποίο πρέπει να υποκλιθούμε, ανήμποροι να παρέμβουμε για να το σταματήσουμε.
Μια σοβαρή συζήτηση για την ασφαλή οδήγηση, θα απαιτούσε και κράτος πρόνοιας (ασφαλή οδικά δίκτυα, υγιή κοινωνικά πρότυπα, προτεραιότητα στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ποδηλατόδρομοι) και κράτος δικαίου (αυστηρός και όχι εισπρακτικός ΚΟΚ, καμιά ασυλία στις ασφαλιστικές εταιρείες, δικαστική προστασία των θυμάτων, έλεγχος της διαφήμισης και για τα ΙΧ και για τις πινακίδες)
Η σημερινή συζήτηση μέσα στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, αποτελεί ένα δείκτη ευαισθησίας ενός ριζοσπαστικού κοινωνικού χώρου, που είναι γνωστό ότι δεν επιδιώκει περισσότερη καταστολή αλλά δικαιοσύνη, αγάπη και σεβασμό για τη ζωή και όχι αλληλοεξόντωση,  αλληλεγγύη και όχι εγωκεντρικά πρότυπα, ισονομία και όχι ασυλία των δυνατών.
Ολόκληρη η εισήγηση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου: ΕΔΩ                             
Αφίσα του Δημήτρη Αρβανίτη.
΄
Πηγή: soste.gr

Η δικτατορία του αυτοκινήτου και τα τροχαία εγκλήματα, μια από τις χειρότερες μορφές ρατσιστικής βίας.

Φαίδων Σόλων Καρυδάκης,                                                                        Πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ, MSc, DIC, PhD.                                                 Μέλος της Διοικούσας  Επιτροπής του «SOS Τροχαία Εγκλήματα».               (Εισήγηση στη συζήτηση  Τροχαία Εγκλήματα: «Παράπλευρες Απώλειες» της δικτατορίας του αυτοκινήτου που οργάνωσε ο “SOS Τροχαία Εγκλήματα» στο  17^ο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, Αθήνα, OAKA, 29 Ιουνίου 2013). 
Είναι γνωστή η πολιτική άποψη της συνεχούς μάχης της αυτοκινητοβιομηχανίας με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η βίαιη και απότομη κατάργηση στις περισσότερες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, των αστικών μέσω σταθερής τροχιάς (ΤΡΑΜ) είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα. Η απαξίωση των λεωφορειολωρίδων, και η κατάληψη τους στην πράξη από τα ιδιωτικά αυτοκίνητα είναι ένα ακόμη.
Η οικονομική υποστήριξη της εμπορίας των αυτοκινήτων σ αυτή την οικονομική κρίση με τα τραγικά αποτελέσματα είναι άλλο ένα.
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό δείγμα της ρατσιστικής οπτικής του κόσμου του αυτοκινήτου είναι και ο μύθος του ασφαλούς αυτοκινήτου.
Η πολυδιαφημιζόμενη ασφάλεια κάποιων αυτοκινήτων είναι αλήθεια. Πράγματι, κάποια αυτοκίνητα είναι σημαντικά ασφαλέστερα από άλλα, αλλά για ποιόν;
Μα για τον οδηγό και τους επιβάτες του αυτοκινήτου, τους οποίους με όλη την διατιθέμενη τεχνολογία για θέματα διαχείρισης και απορρόφησης ενέργειας, τα «ασφαλή» αυτοκίνητα τους προστατεύουν σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Εντελώς αντίθετα για τους απέξω, τους αντίπαλους, για τους πεζούς, τους δικυκλιστές η ακόμη και τα άλλα αυτοκίνητα, το υποτιθέμενο ασφαλές αυτοκίνητο, μετατρέπεται  σε δρεπανηφόρο άρμα (βαρύ, ισχυρό ταχύ, επικίνδυνο) και γαία πυρεί μιχθείτο, αλλά αυτό δεν αφορά στον οδηγό, αυτός είναι ασφαλής και εκ προοιμίου δικαιωμένος για τις επιλογές του.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ με ένα ακόμη ιδιαίτερα χαρακτηριστικό παράδειγμα, στη ρατσιστική αυτή αντίληψη της πολιτείας, και όχι μόνο, αλλά και των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης γενικότερα.
Την προηγούμενη εβδομάδα προβλήθηκε στα ΜΜΕ ένα ακόμη πρόγραμμα κάποιας πανεπιστημιακής ομάδας, που συναρμολόγησε μόνο (δεν κατασκεύασε) ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο τύπου formula, με σκοπό να συμμετάσχει σε αντίστοιχους αγώνες και αυτό έτυχε ιδιαίτερης προβολής, παρά την ελάχιστη επιστημονική συνδρομή της προσπάθειας, αλλά και την ελάχιστη σημασία που είχε δοθεί στα συνωδά θέματα ασφαλείας, κάτι που στοιχειωδώς ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα θα έπρεπε να προτάξει.
Αντίθετα, εδώ και χρόνια τρέχει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ερευνητικό πρόγραμμα για ένα όχημα πόλης, με πλήρη ενεργητική ασφάλεια, που σε περίπτωση πρόσκρουσης, προστατεύει τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, όπως πεζούς και ποδηλάτες. Ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο επιστημονικά πρόγραμμα, που δυστυχώς δεν έχει τύχει καμίας απολύτως προβολής, κανέναν δεν έχει απασχολήσει και κανείς δεν το ξέρει.
Αυτά τα λίγα εισαγωγικά για την δικτατορία της αυτοκινητοβιομηχανίας και πάμε τώρα στα τροχαία εγκλήματα.
Και πρώτα από όλα στα τροχαία εγκλήματα σαν αποτέλεσμα της γενικότερης κυκλοφοριακής πολιτικής πρακτικής.
Στο μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στις πόλεις, τα ΜΜΜ, όσο και οι εναλλακτικοί τρόποι κυκλοφορίας δεν αποτελούν για την πολιτεία λύσεις, ενώ παρουσιάζεται λανθασμένα σαν λύση η ανάπτυξη μεγάλων ταχυτήτων στους κεντρικούς οδικούς άξονες.
Η ταχύτητα στους άξονες αυτούς είναι σήμερα 70 km/h.
Ήδη η ταχύτητα αυτή είναι απαράδεκτα υψηλή για κίνηση μέσα στον αστικό ιστό, χωρίς προστατευμένα πεζοδρόμια, αφού η μια πιθανή παράσυρση πεζού με αυτή την ταχύτητα ισοδυναμεί με βέβαιο θάνατο.
Και όμως σε περιόδους αιχμής, τα όργανα ελέγχου της κυκλοφορίας καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για υλοποίηση και η δυνατόν υπέρβαση αυτών των ταχυτήτων, εκθέτοντας τους πεζούς και τους εαυτούς τους συνεχώς σε θανάσιμο κίνδυνο.
Πρόκειται για ένα ακόμη μέσο επικίνδυνου εντυπωσιασμού, χωρίς καμία πρακτική αξία, αφού αυτοί οι χρόνοι υψηλών ταχυτήτων υλοποιούνται σε πολύ μικρό ποσοστό, σε σχέση με τους χρόνους βραδυπορίας και ακόμη περισσότερο με τους χρόνους αναμονής, έτσι που η μέση ταχύτητα να παραμένει δραματικά χαμηλή, παρά τις στιγμιαίες, ιδιαίτερα επικίνδυνες υψηλές ταχύτητες.
Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση του Φαίδωνα Καρυδάκη: ΕΔΩ 

Τροχαία Εγκλήματα: και στο 16ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Μετά την συζήτηση  για τα Τροχαία Εγκλήματα που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 29 Ιουνίου στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ της Αθήνας το θέμα θα απασχολήσει και το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που πραγματοποιείται το τριήμερο 5 εως 7 Ιουλίου. Ελπίζουμε του χρόνου το θέμα να συζητηθεί σε όλα τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ που πραγματοποιούνται στη χώρα. Θα είναι μια αποφασιστική συμβολή στον αγώνα για τον περιορισμό των τροχαίων εγκλημάτων και για την υπεράσπιση των θυμάτων τους.
Η Επιτροπή Κοινωνικής Πολιτικής και Υγείας Α.Π.Θ., συνεχίζοντας τις δράσεις ευαισθητοποίησης για τις τροχαίες συγκρούσεις,  διοργανώνει, εκδήλωση-συζήτηση με θέμα “Τροχαία εγκλήματα: “παράπλευρες απώλειες” της δικτατορίας του αυτοκινήτου”, το Σάββατο 6 Ιουλίου, 7 μ.μ., στο πλαίσιο του 16ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης, 5-7 Ιουλίου 2013, πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά.
Ομιλητές:                                                                                                 Νίκη Γιάνναρη,                                                                                       Αντώνης Καράγιωργας, «Ενωση για τα Δικαιώματα  των Πεζών»,                     Αλέξης Μπένος, πανελλαδικός σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα».
Με ευθύνη της ΕΚΠΥ, στο χώρο του φεστιβάλ, θα λειτουργεί, επίσης, έκθεση αφίσας του Δημήτρη Αρβανίτη “Social Design: Τροχαία εγκλήματα”.
Τα τροχαία εγκλήματα αποτελούν διάσταση του ρατσισμού στο δρόμο. Με πάνω από 40.000 νεκρούς και υπερδιπλάσιους τραυματίες στους ελληνικούς δρόμους από το 1990 μέχρι σήμερα, είναι επιτέλους αναγκαίο να τοποθετήσουμε την ανθρώπινη ζωή πάνω από τα κέρδη και κάθε είδους σκοπιμότητες.
Η τρομοκρατία στο οδικό δίκτυο έχει συγκεκριμένους αποδέκτες.
Στην κυκλοφορία δεν είμαστε ίσοι.
Ο δρόμος δεν είναι ουδέτερος.
Τα τροχαία δεν είναι μοιραία ούτε ζήτημα τύχης. Συχνότερες αιτίες των τροχαίων συγκρούσεων είναι οι σχετιζόμενες με την οδηγική συμπεριφορά και παιδεία. Πέρασμα με κόκκινο, υπερβολική ταχύτητα, μεθυσμένοι οδηγοί, πολλαπλές παραβιάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Η πραγματικότητα αυτή αποδεικνύει ότι οι συγκρούσεις δεν οφείλονται στην τύχη, δεν είναι δηλαδή α-τυχήματα, αλλά αποτέλεσμα συγκεκριμένων στάσεων, αντιλήψεων και πρακτικών. Όταν μάλιστα έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής μόνον τροχαία εγκλήματαμπορούμε να τα αποκαλέσουμε.
Οι ευάλωτοι χρήστες του οδικού δικτύου (πεζοί, ποδηλάτες, επιβάτες, παιδιά, ηλικιωμένοι, άτομα με αναπηρία) αποτελούν την πλειοψηφία των θυμάτων της κυκλοφορίας.
Στο δρόμο δεν υπάρχει δημοκρατία, υπάρχει ρατσισμός στην πιο ακραία και επιθετική του μορφή. Και όταν το έγκλημα πραγματοποιηθεί, το θύμα και η οικογένεια του θα γνωρίσουν την εχθρότητα αρχών και δραστών και οι δράστες την κοινωνική ανοχή.
«Χάθηκαν στο Δρόμο, Αγνοήθηκαν από την Κοινωνία, Ποδοπατήθηκαν από την Δικαιοσύνη». Θα εξακολουθήσουμε να το ανεχόμαστε;
Ο άνθρωπος πάνω από το αυτοκίνητο! Η Οδική Ασφάλεια είναι ζήτημα Πολιτικό και Κοινωνικό. Αν δεν τεθεί σαν τέτοιο καμιά λύση δεν πρόκειται να υπάρξει. 

Ρατσιστική καταστολή και αδελφικό αίμα στον αυτοκινητοκρατούμενο δημόσιο χώρο.

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή και πολύ ενδιαφέρουσες εισηγήσεις και παρεμβάσεις το Σάββατο 29 Ιουνίου στο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ της Αθήνας, η συζήτηση Τροχαία Εγκλήματα: «Παράπλευρες Απώλειες» της δικτατορίας του αυτοκινήτου που οργάνωσε ο “SOS Τροχαία Εγκλήματα” με συντονιστή τον   Γιώργο Κουβίδη, και εισηγητές τους: Φαίδωνα Καρυδάκη, καθηγητή ΕΜΠ, μέλος «SOS Τροχαία Εγκλήματα»,Γιάννη Ρέντζο, φυσικό & γεωγράφο, Δημοτικό σύμβουλο Πρέβεζας και την δικηγόρο Τασία Χριστοδουλοπούλου. Όλες οι εισηγήσεις θα αναρτηθούν στο blog μας ξεκινώντας με αυτην του Γιάννη Ρέντζου (που δημοσιεύτηκε ήδη στο http://dimosioshoros.wordpress.com/) που είχε τον τίτλο,
Ρατσιστική Καταστολή και αδελφικό αίμα στον αυτοκινητοκρατούμενο δημόσιο χώρο.
Είναι περίεργο πως ενώ περνάμε φάσεις, όπως αυτή της τωρινής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και της αύξησης του κόστους λειτουργίας του ΙΧ, και που έπρεπε να αναμένεται μια συζήτηση για ενθάρρυνση της βαδισιμότητας και για κοινωνικά και επαγγελματικά προσεγμένες συγκοινωνίες και μεταφορές, δεν βλέπουμε να αναδεικνύεται το ζήτημα αυτό από τις κυβερνώσες και τις υπόλοιπες υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις. Δεν έχουν πάρει το μάτι μου και το αυτί μου προτάσεις, για παράδειγμα, για εγγύηση και διεύρυνση του συστήματος λεωφορειοδρόμων, που θα καθιστούσε απόλυτα λειτουργικό και αξιόπιστο το δίκτυο των δημόσιων συγκοινωνιών με αφαίρεση χώρων κίνησης – στάσης – στάθμευσης από την κατάχρηση δημόσιου χώρου που συνεπάγεται η χρήση του ΙΧ. Ούτε για επέκταση των μεταμεσονύκτιων δρομολογίων γίνεται λόγος.  Ούτε για νέες σιδηροδρομικές γραμμές, που να συνδέουν τις πόλεις μας, ακούω τίποτα.

Το κράτος μας δείχνει σαν να σέβεται και να υπηρετεί κάποια «ανωτερότητα» του ΙΧ, αφού επιτρέπει μια ακώλυτη αντικοινωνική καθολική πρόσβασή του,  εξυπηρετώντας έτσι μια ανεξέλεγκτη έως εγκληματική παντοκρατορία του τροχού. Το αυτοκίνητο και πολύ περισσότερο το μηχανάκι βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο τεχνητά υπερτιμημένα ως προς την εκ κατασκευής  χρηστικότητά τους. Έχουν άπειρα δικαιώματα και για το λόγο αυτό οι πιθανότητες εγκληματικής κατάχρησής τους αυξάνονται ακόμα και αυτοκτονικά. Κανένας δεν τολμά να σχολιάσει παγιωμένες συνθήκες, που θα οδηγήσουν στην αλλαγή των συνηθειών του βολεμένου χρήστη τους, που είμαστε εμείς, οι, φίλοι μας ή οι γείτονές μας της διπλανής πόρτας. Το αυτοκίνητο είναι χαϊδεμένο μέσο κίνησης, ανεξέλεγκτης στάσης και καταχρηστικής στάθμευσης. Παραχαϊδεμένο εξάλλου είναι και το μηχανάκι που χαίρει του εκφοβιστικού δικαιώματος αεικίνητης λειτουργίας, παιγνιώδους σκοποβολής κατά του διαβαίνοντος πεζού και σύστασης ιδίας ζώνης κυκλοφορίας και ελιγμών.

Το ημερολόγιο μου ως πεζού είναι κατάστικτο από ταπεινώσεις που υφίσταμαι στο δημόσιο χώρο, απλά επειδή είμαι πεζός, δηλαδή άοπλος, ενώ ο οδηγός, για παράδειγμα, της μοτοσικλέτας  πάνω στο πεζοδρόμιο της Οδού Πανεπιστημίου λέω, είναι και εξοπλισμένος και οπλισμένος. Πόσες φορές τα σκέπτομαι αυτά όταν γυροφέρνω τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα για να προχωρήσω στο πεζοδρόμιό μου, που αυτά το έχουν αντικοινωνικά καταλάβει, μαζί με τα μηχανάκια, ή όταν περιμένω το «Γρηγόρη» να ελευθερώσει το δρόμο μου. Στην Πλατεία Συντάγματος προς Ερμού, το φανάρι για τους πεζούς διαρκεί εννέα δευτερόλεπτα ενώ στην Οδό Αθηνάς, λαϊκό δρόμο γεμάτο πεζούς, ανθρώπους του μόχθου και ηλικιωμένους ξωμάχους, το Κράτος γίνεται ακόμα χειρότερος εθνικός μειοδότης. Έξι μόνο δευτερόλεπτα παραχωρεί για να περάσουμε απέναντι. Μετά, πάλι «Σταμάτης»…

 Διαβάστε ολόκληρη την εισήγηση του Γιάννη Ρέντζου: ΕΔΩ

Τ. Χριστοδουλοπούλου, Φ. Καρυδάκης, Γ. Ρέντζος, Γ. Κουβίδης στο 17ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ.

Διαβάστε μια συνέντευξη του Γ. Κουβίδη στην “Εφημερίδα των Συντακτών” για τα Τροχαία Εγκλήματα και την εκδήλωση στο Αντιρατσιστικό: ΕΔΩ.
Πηγή: soste.gr

Η οδική ασφάλεια πρέπει να αναχθεί σε κοινωνικό και πολιτικό ζήτημα.

Τίποτα δεν είναι ανώτερο από την ανθρώπινη ζωή. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρεί ή να την καταστρέφει. Το ζήτημα της Οδικής Ασφάλειας αφού δεν αντιμετωπίστηκε χθες θα πρέπει να αντιμετωπιστεί Τώρα.
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τρία χρόνια και να υπάρξουν πάνω από τρεις χιλιάδες νεκροί στους ελληνικούς δρόμους για να συναντηθούν οι αρμόδιοι για την επίλυση του προβλήματος Οδική Ασφάλεια μεταξύ τους, και αυτό μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας που ανησύχησε…
Στη Ρόδο, στην κοιτίδα του πολιτισμού, του τουρισμού, πλήρης απαξίωση…. 
Ο Υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης (προκαθήμενος της Διυπουργικής Επιτροπής), στην παρέμβασή του, χαιρέτησε την πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογράμμισε ότι : «είναι αναγκαίο να επιταχύνουμε τις κινήσεις μας, να τις συντονίσουμε ακόμη περισσότερο. Βεβαίως υπάρχει οικονομική κρίση που όλους μας απασχολεί, αλλά την ίδια στιγμή το ζήτημα της ασφάλειας στους δρόμους και των τροχαίων δυστυχημάτων και ατυχημάτων είναι μείζονος σημασίας»’
Όταν δεν υπήρχε οικονομική κρίση ποιος νοιάστηκε για την οδική ασφάλεια, όπως  για έργα που ξεκίνησαν  και που είναι ημιτελή εδώ και χρόνια ειδικά στη Ρόδο «παγίδες θανάτου», που δεν  παραδόθηκαν ή παραδόθηκαν ημιτελή,  εμείς ρωτάμε και απάντηση δεν έχουμε πάρει και δεν ξέρουμε αν θα πάρουμε…
«Η πολιτική βούληση είναι απαραίτητη στο υψηλότερο κυβερνητικό επίπεδο για την εξασφάλιση κατάλληλης νομοθεσίας για την οδική ασφάλεια και την αυστηρή εφαρμογή των νόμων, με τους οποίους όλοι πρέπει να συμμορφώνονται,”  λέει γενική διευθύντρια του Π.Ο.Υ δρ Μάργκαρετ Τσαν. “Αν αυτό δεν μπορέσει να εξασφαλιστεί, οι οικογένειες και οι κοινότητες θα συνεχίσουν να θρηνούν θύματα, και τα συστήματα υγείας θα συνεχίσουν να φέρουν το κύριο βάρος των τραυματισμών και αναπηριών λόγω των τροχαίων.”
Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, ρωτά ποια πολιτική βούληση, ποια κοινωνική ευαισθησία, διαφαίνεται στον ορίζοντα, στην πόλη μας στο νησί της Ρόδου.
«Η παγκόσμια έκθεση για την κατάσταση στην οδική ασφάλεια 2013 χρησιμεύει, ως μια ισχυρή προειδοποίηση προς τις κυβερνήσεις για το τι πρέπει να γίνει για να προστατεύσει όλους τους χρήστες των δρόμων. Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί από τροχαία μπορούν να προληφθούν», λέει ο Μάικλ Μπλούμπεργκ, Δήμαρχος της Νέας Υόρκης…
Ο δικός μας Δήμαρχος , ο δικός μας  Περιφερειάρχης πως απαντούν, τι λένε επί της ουσίας του προβλήματος,  πως προστατεύουν τους χρήστες των δρόμων του νησιού μας;
Στην πόλη μας στην ναυαρχίδα του τουρισμού, στον εθνικό και επαρχιακό οδικό άξονα, στις δημοτικές ενότητες του  Καλλικρατικού Δήμου, πολλά γιατί…. για την οδική ασφάλεια
Γιατί; Γιατί…; Μα γιατί….;  δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, δεν υπάρχουν διαβάσεις, δεν υπάρχουν σημάνσεις, δεν υπάρχουν  σηματοδότες, δεν υπάρχει φωτισμός, δεν υπάρχουν πληροφοριακές πινακίδες, ρυθμιστικές πινακίδες, πινακίδες αναγγελίας κινδύνου ή αν υπάρχουν ξεθωριασμένες και περισσότερα προβλήματα δημιουργούν παρά ενημέρωση κάνουν,  πινακίδες  πίσω από τα δένδρα,  οι ενημερωτικές πινακίδες περισσότερα προβλήματα δημιουργούν παρά ενημέρωση κάνουν, οι διαφημιστικές πινακίδες παραμένουν και αυξάνονται ποιοι δεν θέλουν να απομακρυνθούν, τα στέγαστρα των στάσεων, ενώ έχει λήξει η σύμβαση με τον ιδιώτη συνεχίζονται οι διαφημίσεις,  καταλαμβάνουν το πεζοδρόμια και περιορίζουν την χρήση του πεζοδρομίου από τους πεζούς και των ΑΜΕΑ, οι οριζόντιες και κατακόρυφες σημάνσεις θυμίζουν μεσοπόλεμο και το  υλικό διαγράμμισης ακατάλληλο, εξαφανίζεται μετά από λίγα 24ωρα, οι πρόσφατες μελέτες  για την αντιμετώπιση  του κυκλοφοριακού προβλήματος επιβάλλονται χωρίς τη συνολική αξιολόγηση και ιεράρχηση του οδικού δικτύου της πόλης, οι νησίδες στους κόμβους είναι εκτός προδιαγραφών και δημιουργούν κινδύνους τόσο στα οχήματα όσο και στους πεζούς,  οι φθορές μετά από ατυχήματα των στηθαίων ασφαλείας παραμένουν υπενθυμίζοντας στον οδηγό το ατύχημα ή το δυστύχημα, μεγάλο μήκος αυτών χωρίς ανακλαστικές ταινίες και κρύβονται από τα ξερά χόρτα. Οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται, μετά από συνεχείς πιέσεις και  είναι αποσπασματικές. Δεν υπάρχει μόνιμη , συνεχής, άμεση και αποτελεσματική φροντίδα.
Το 2012 η Ρόδου-Λίνδου από το 4^Ο χλμ ως το 20^ο χλμ συμπεριλαμβάνεται στους επικίνδυνους οδικούς άξονες της Ελλάδας, με έργα που ξεκίνησαν  το 2010 και ακόμη δεν έχουν τελειώσει με κάκιστη σήμανση οδικών έργων.
Το οδικό δίκτυο αφήνεται στην τύχη του μαζί με τους χρήστες του, οι οποίοι, όμως καλούνται να πληρώνουν συνεχώς περισσότερα, πολλές φορές με τίμημα  την ίδια την ΖΩΗ τους. Πρέπει να σταματήσει η υποκριτική στάση όλων.
Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ,  έχει ζητήσει τόσο από τον Δήμαρχο όσο και από τον Περιφερειάρχη τη σύσταση Συμβουλίου Οδικής Ασφάλειας ή Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας  , η οποία να έχει και το ειδικό ανθρώπινο δυναμικό, και τα μέσα και τα κονδύλια, για τον έλεγχο, για τις άμεσες και ολοκληρωμένες παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο με σκοπό την συντήρησή του, από τις αστοχίες ή τις φθορές στα γεωμετρικά στοιχεία, την άσφαλτο, τις σημάνσεις, τα στηθαία ασφαλείας κλπ.
Πιστεύουμε ότι  δεν πρόκειται να λυθεί με επάρκεια το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας αν δεν επιδείξουν το κοινωνικό και πολιτικό ενδιαφέρον τους με δεδομένο ότι  οι φορείς χάραξης πολιτικής να αναγνωρίσουν την ευαλωτότητα των χρηστών κατά την κατασκευή δρόμων και τον σχεδιασμό μέτρων οδικής ασφάλειας, σύμφωνα με τη θέση 3 του Π.Ο.Υ
Είμαστε αποδέκτες αιτημάτων συμπολιτών μας για όλα αυτά που καταγράψαμε πιο πάνω,  αποστέλλοντας μηνύματα με το χαρακτηριστικό τίτλο SOS.
Στόχος της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ είναι: η οργανωμένη παρέμβαση και η κοινωνική πίεση προς τους φορείς της πολιτείας, για την βελτίωση της οδικής ασφάλειας και τη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση και ευαισθησία για να κατανοήσουν την σοβαρότητα του προβλήματος οδικής ασφάλειας,.
Ας λάβουμε υπόψη  ότι οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να ενώνουν τους ανθρώπους και όχι  οι ίδιοι οι δρόμοι να τιμωρούν με θάνατο τον χρήστη σε μια  λάθος συμπεριφορά του σύμφωνα με τον ΚΟΚ. 
Καλούνται οι τοπικές Αρχές να δείξουν έμπρακτα το ενδιαφέρον τους στο ζήτημα της  οδικής ασφάλειας
 Καλείται η Δημοτική Αρχή το Δημοτικό Συμβούλιο και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου με τις αντίστοιχες υπηρεσίες τους ,να προωθήσουν διαδικασίες για την κατάρτιση σχεδίου «οδικής ασφάλειας» της πόλης μας  στο νησί της Ρόδου, λαμβάνοντας υπόψη τα καταγγελλόμενα από την ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ.
Διεκδικούμε την άμεση υιοθέτηση δέσμης μέτρων  που  θα τηρηθούν με συνέπεια και σε χρονικό βάθος. 

Κοινοποίηση
Κ. Κων/νο Μπούτσικο, Εισαγγελέα Πρωτοδικών                                                   
Κ. Γιάννη Μαχαιρίδη, Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου                                               
 Κ. Στάθη Κουσουρνά, Δήμαρχο Ρόδου                                                                    
 Κ. Μιχάλη Χριστοδούλου, Αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών                                
Κ. Ευστράτιο Καρίκη, Αντιδήμαρχο Διοίκησης