Δανείζομαι τα λόγια της συγγραφέας Κατερίνας Γιαννάκου για να σας παρουσιάσω τη δική μας ιστορία.
Ονομάζομαι Νικολακοπούλου Μαρία, είμαι κάτοικος Ηλιούπολης και το τηλέφωνο μου είναι 210-9755181.
Η δική μας κανονική ζωή διακόπηκε βίαια αναίτια και εντελώς αδικαιολόγητα το μεσημέρι της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου 2014 στο Περιθώρι Αιτωλοακαρνανίας. Επέβαινα στο Ι.Χ αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας ΖΚΖ 4355 που οδηγούσε ο σύζυγος μου Προβιδάκης Γεώργιος δικηγόρος, ετών 53, πατέρας δύο αγοριών 23 και 19 ετών.
Είχαμε ξεκινήσει το πρωί γύρω στις 10.15 από Ηγουμενίτσα και κατευθυνόμαστε προς Αθήνα. Περάσαμε την γέφυρα του Εύηνου και σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο σε μια δεξιά στροφή φθάνοντας στο Περιθώρι μας βρήκε το κακό γύρω στις 12.45. Ξύπνησα σ’ ένα δωμάτιο του Νοσοκομείου του Αγρινίου περασμένες τέσσερις το μεσημέρι. Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί βρισκόμουνα εκεί. Αναζητούσα το σύζυγο μου. Μάταια όμως. Σε κάθε ερώτηση μου η απάντηση ήταν ησυχάστε είχατε ένα τροχαίο ατύχημα ο σύζυγος σας είναι στο χειρουργείο.
Έπεφτα σε λήθαργο, ξαναξύπναγα ρωτώντας και ξαναρωτώντας χωρίς να παίρνω απάντηση. Έβλεπα κάποιες γυναίκες που είχαν έρθει να μου συμπαρασταθούν από το Σύλλογο γυναικών Παναγίας της Παραμυθίας να μου τρίβουν τα χέρια, χωρίς όμως να αποκρίνονται σε καμμιά ερώτησή μου.
Γύρω στις 20.30 αισθάνθηκα στα χέρια μου τα φιλιά και τα δάκρυα των παιδιών μου που με ευχαριστούσαν “γιατί ζω” και μου είπαν για την απώλεια του πατέρα τους. Δεν ήταν δυνατόν… Προχωρούσαμε κανονικά στη λωρίδα μας….. Το κενό που ένιωσα δεν περιγράφεται……Αν ποτέ συμπλήρωνα ένα ερωτηματολόγιο με τις πιθανές αιτίες θανάτου του συζύγου μου ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν θα έβαζα σαν αιτία θανάτου το τροχαίο.
Ήταν πάντα ένας συνετός οδηγός, έμπαινε στο αυτοκίνητο ξεκούραστος χωρίς ποτέ να έχει πιει ούτε να έχει φάει, φορούσε πάντα ζώνη, δεν έκανε προσπέραση σε διπλή διαχωριστική γραμμή, ούτε σε στροφή, κρατούσε πάντα τις αποστάσεις, οδηγούσε με χαμηλή ταχύτητα, δεν συνομιλούσε στο κινητό, σου δημιουργούσε πάντα ένα αίσθημα ασφάλειας όταν καθόσουν δίπλα του, τη συγκεκριμένη διαδρομή την είχε κάνει πολλές φορές (Ο γιος μας ο μεγάλος σπουδάζει εδώ και τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, επανειλημμένες συμμετοχές του σε εκλογές σαν δικαστικός αντιπρόσωπος στο νομό Θεσπρωτίας).
Από την επόμενη κιόλας μέρα του συμβάντος, όποτε ρωτούσα για τα αίτια του ατυχήματος η μόνιμη επωδός της ερώτησής μου ήταν “Άστα αυτά τώρα, να δοξάζεις το Θεό που ζεις κοίταξε τώρα τα παιδιά σου”. Παρόλο που χρωστώ ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους γιατρούς, στο νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου του Αγρινίου (νοσηλεύτηκα δύο εικοσιτετράωρα) και στις γυναίκες του Συλλόγου, αυτή η μόνιμη επωδός, οι πρώτες ψευδείς συγκεχυμένες πληροφορίες που έδωσαν τα τοπικά κανάλια και ανα-παρήγαγαν χωρίς καμμιά επαλήθευση ιδιωτικά κανάλια των Αθηνών, καθώς και η διάδοση του σοβαρού τραυματισμού μου, μου δημιουργούν πολλά ερωτηματικά και αμφιβολία για την εγκυρότητα των ειδήσεων.
Απορία μου είναι: Πώς σε ένα τόσο στενό δρόμο, με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, μια μετωπική σύγκρουση με λεωφορείο του ΚΤΕΛ προκάλεσε απλές κακώσεις και ράμματα στο κεφάλι του συνοδηγού και όχι κάποιο βαρύτερο τραυματισμό.
Στις 13-2-14 διάβασα στην εφημερίδα των Συντακτών το άρθρο της κ. Αγγελή ” Οι υπερβάσεις ωραρίου προκαλούν τα τροχαία “ το ποίο αναφέρει και την δική μας περίπτωση ( η περίπτωση 2 στο “μακάβριο γαϊτανάκι “) καθώς και άλλες τρεις περιπτώσεις: Στις 25 Νοεμβρίου 2013, στην Κοιλάδα Τεμπών, ένα Ι.Χ. αυτοκίνητο συγκρούστηκε με λεωφορείο του ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης …. Στις 9 Δεκεμβρίου 2013 στο Αγρίνιο , λεωφορείο του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας με κατεύθυνση προς την Πάτρα συγκρούστηκε με Ι.Χ. αυτοκίνητο….. Στις 7 Ιανουαρίου 2014 ένα λεωφορείο των ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας συγκρούστηκε με νταλίκα στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης…..
Πως και γιατί έγινε αυτό; Κάθε μέρα ξυπνώ και κοιμάμαι ρωτώντας.
Ελπίζω στην ευαισθησία σας και σας παρακαλώ να φιλοξενήσετε τη δική μου έκκληση καθώς και των παιδιών μου για εξεύρευση
μαρτύρων.
Πιστεύουμε ότι θα υπάρξει ανταπόκριση μαρτύρων στην έκκληση μας, προκειμένου να συμβάλλουν και αυτοί στην απόδειξη της αλήθειας για τα αίτια του δυστυχήματος, από το οποίο έχασε τη ζωή του ένας συνάνθρωπός μας.“
Ένα ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τη φιλοξενία σας.
Πηγή: www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου