Εννέα χρόνια κάθειρξη για τον φόνο του 15χρονου πεζού Σόλωνα Καρυδάκη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα 20 Απριλίου 2016, μετά από τέσσερις ολοήμερες συνεδριάσεις το επταμελές Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας ανακοίνωσε την απόφαση του για  το θανάσιμο τραυματισμό και την εγκατάλειψη του 15χρονου πεζού Σόλωνα Καρυδάκη τον Δεκέμβρη του 2009, στην Λ. Κηφισίας από διερχόμενο ΙΧ.
Το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο Λ.Λ. 38 ετων, ναυπηγό μηχανικό, οδηγό του αυτοκινήτου Audi 1.8 Τurbo, σύμφωνα με το κατηγορητήριο για διατάραξη συγκοινωνιών  με ενδεχόμενο δόλο (σε βαθμό κακουργήματος) που επέφερε τον θάνατο του Σόλωνα και για εγκατάλειψη του θύματος (πλημμέλημα…).
Στον κατηγορούμενο το δικαστήριο αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα ελαφρυντικά που ζητήθηκαν από την υπεράσπιση ( προτέρου εντίμου βίου και ειλικρινούς μεταμέλειας).
Το δικαστήριο επαυξάνοντας την πρόταση του εισαγγελέα καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε έξη χρόνια κάθειρξη για την διατάραξη των συγκοινωνιών & τον φόνο και τέσσερα χρόνια φυλάκιση για την εγκατάλειψη του θύματος.
Κατά συγχώνευση η τελική ποινή προσδιορίστηκε σε εννέα (9) χρόνια κάθειρξη και εξάμηνη αφαίρεση της άδειας οδήγησης.  Στον κατηγορούμενο δόθηκε αναστολή μεχρι την εκδίκαση της έφεσης.
Αν και καμιά δικαστική απόφαση δεν μπορεί να επανορθώσει το τρομερό κακό που έγινε, ο SOS Τροχαία Εγκλήματα θέλει να εκφράσει την ανακούφιση του γιατί επιτέλους ένα δικαστήριο δεν δέχθηκε να υποβαθμίσει ένα τροχαίο έγκλημα σε ένα γεγονός οφειλόμενο στην τύχη ουτε το θεώρησε μια απλή «αμέλεια» αλλά μέσα από μια εξαντλητική διαδικασία τεκμηρίωσε τη σχέση της αυξημένης  ταχύτητας με την αυξημένη  πιθανότητα πρόκλησης  θανατηφόρου τροχαίου καθώς και την πλήρη συνείδηση του δράστη  γι αυτό το ενδεχόμενο.
Αυτοί που παραβιάζουν τα όρια ταχύτητος και ιδιαίτερα σε κατοικημένες περιοχές καλό θα είναι να μάθουν τα νέα: Από δώ και μπρός δεν θα ξεμπερδεύουν έτσι απλά.
Καλό είναι επίσης το μήνυμα ν ακούσει και η πολιτεία.
Νεες νομοθετικές ρυθμίσεις είναι απαραίτητες για την αντιμετώπιση του Τροχαίου Εγκλήματος. Αν θέλουμε να περιορίσουμε και σε μια προοπτική  να εξαλείψουμε το θάνατο και τους τραυματισμούς στο οδικο δίκτυο οφείλουμε άμεσα να πάρουμε δραστικές αποφάσεις. Ενδεικτικά και από την απόφαση για τη σημερινή δίκη να επισημάνουμε το απαράδεκτο:  η εγκατάλειψη θύματος να θεωρείται πλημμέλημα και όλοι όσοι την διαπράτουν εάν και όταν ανακαλυφθούν να αφηνονται αμεσως ελεύθεροι και να μην τους αφαιρείται ούτε η άδεια οδήγησης.
Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα, ευχαριστεί θερμά όλους όσους παραβρέθηκαν στο δικαστήριο για να εκφράσουν την συμπαράσταση την οικογένεια του Σόλωνα, ευχαριστεί τα ΜΜΕ εκείνα που δημοσιοποίησαν όλα τα προηγούμενα (εξήμιση…) χρόνια την υπόθεση. Καλεί τις οικογένειες των θυμάτων να συνεχίσουν την προσπάθεια για την απόδοση Δικαιοσύνης.
Ξέρουμε δεν μπορούμε να φέρουμε κανένα από τους δικους μας πίσω…Όμως μαζί μπορούμε να σταματήσουμε την εγκληματική οργάνωση που άρχει στους δρόμους. Το οφείλουμε σ αυτούς που χάσαμε. Το οφείλουμε σ αυτούς που δεν θέλουμε να χάσουμε.
Χωρίς Δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους.   

20 Απριλίου 2016

Πανελλαδικός Σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα

Κύκλωμα δικηγόρων, γιατρών, αστυνομικών που εκμεταλλεύεται τα θύματα για το ζεστό χρήμα των ασφαλειών

Λαμπρόπουλος Βασίλης Γ. 

Τα «κοράκια» των τροχαίων ατυχημάτων

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  03/04/2016 05:45

Από τα περίπου 5.000-6.000 θύματα τροχαίων ατυχημάτων ετησίως αλιεύουν την πελατεία τους τα κυκλώματα

Μεγάλο κύκλωμα γιατρών, αστυνομικών, ιδιωτών και άλλων εκμεταλλεύεται θύματα τροχαίων ατυχημάτων και αποκομίζει κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. Σύμφωνα με καταγγελίες στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (ΔΣΑ), έναντι αδράς αμοιβής προσεγγίζουν στον τόπο του ατυχήματος ή στα νοσοκομεία τους τραυματίες από τροχαία προκειμένου να τους «κατευθύνουν» σε συγκεκριμένα δικηγορικά γραφεία ή νεοσύστατες «εταιρείες» συνολικού χειρισμού τέτοιου είδους περιστατικών. Ορισμένα με τη σειρά τους σε αρκετές περιπτώσεις μέσω τεχνικών συμβούλων άγνωστης προέλευσης αλλοιώνουν στοιχεία του ατυχήματος, «υπερεκτιμούν» τους τραυματισμούς και αυξάνουν με διάφορα τρικ τις αποζημιώσεις και το δικό τους μερίδιο κερδών.

Μώλωπες προς €50-100

Οπως προκύπτει από τις ίδιες αναφορές, μέσα στα νοσοκομεία δίνονται «χέρι με χέρι» από τους ιδιώτες στους ασθενείς μεγάλα χρηματικά ποσά «προκειμένου να τους δεσμεύσουν και να υπογράψουν προσύμφωνα με συγκεκριμένους νομικούς ή εκπροσώπους εταιρειών».

Είναι εντυπωσιακό ότι οι «μίζες» που δίνονται σε γιατρούς και σε ορισμένους αστυνομικούς για να ειδοποιούν το «κύκλωμα» για τα τροχαία συμβάντα είναι ανάλογες της βαρύτητας του τραυματισμού του νέου «πελάτη». Μώλωπες πληρώνονται 50-100 ευρώ, όμως για κατάγματα ή σύνθετα τραύματα οι τιμές για τη «μεσιτεία» αυξάνονται κατακόρυφα.

Προς «άγραν» πελατών για νομικούς και «εταιρείες» κινούνται οδηγοί ασθενοφόρων, υπάλληλοι εταιρειών οδικής βοήθειας ή και νεκροτομείων. Σκοπός, στην τελευταία περίπτωση, να κατευθύνουν τους συγγενείς των νεκρών στα «συνεργαζόμενα γραφεία» ή να ενημερώνουν τους εκπροσώπους των δικηγορικών γραφείων για το τραγικό συμβάν.

Μίζες και ρευστό

Αυτή η «πλειοδοσία» προσφορών και ενδιαφέροντος για τα θύματα έχει οδηγήσει σε περιπτώσεις οι ιδιώτες να καταφτάνουν σε νοσοκομεία πριν από τους τραυματίες. Σχηματίζεται η εικόνα να τους προσφέρεται η προσοδοφόρα νομική «αρωγή» ενώ βρίσκονται ακόμη ημιλιπόθυμοι στο φορείο. Λίγο αργότερα, στον χώρο νοσηλείας τους, οι εκπρόσωποι των επίδοξων υπερασπιστών τους να τους δίνουν ως δέλεαρ «ζεστά» εκατοντάδες ευρώ. Οπως τους λένε, «για να καλύψουν τα έξοδα στο νοσοκομείο και να έχουν πολλά χρήματα τώρα που υπάρχει και το πρόβλημα με τα capital controls».

Μερικές φορές οι εκπρόσωποι των νομικών σχημάτων υποστήριξης φθάνουν ακόμη και στον τόπο του ατυχήματος. Ετσι προτού ακόμη αντιληφθεί κανείς τι και πώς έχει συμβεί, με τους τραυματίες ζαλισμένους και τους νεκρούς στην άσφαλτο, εκείνοι να διαφημίζουν «πλήρη υποστήριξη» και να διαγκωνίζονται καταμεσής του δρόμου για το ποιος θα αναλάβει. Σύμφωνα με αναφορά μέλους του Δικηγορικού Συλλόγου, «για να διασφαλίσουν ότι θα αναλάβουν τη νομική εκπροσώπηση για το ατύχημα πληρώνουν εκτός των άλλων τα έξοδα κηδείας των θυμάτων»!

«Το Βήμα της Κυριακής» επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Βασίλη Αλεξανδρή, ο οποίος επεσήμανε ότι «πράγματι τους τελευταίους μήνες έχουν υπάρξει σοβαρές καταγγελίες για το θέμα των κυκλωμάτων γύρω από τα τροχαία ατυχήματα». Συμπλήρωσε ότι «η διερεύνηση του θέματος αυτού είναι από τις προτεραιότητες του Συλλόγου». Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν έγγραφες αναφορές και στα πειθαρχικά όργανα του ΔΣΑ. Πάντως, όπως ανέφεραν εκπρόσωποι των δικηγόρων στην Αθήνα, πολλοί φοβούνται να αναφέρουν τέτοιου είδους περιστατικά «με τον φόβο ανταποδοτικής ενέργειας από τη δράση του κυκλώματος». Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες, πιθανόν να υπάρξει και ενημέρωση της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ.

Για το «ζεστό» χρήμα

Οπως ανέφεραν στο «Βήμα» δικηγόροι που πρωτοστατούν στις καταγγελίες, «η ένδεια που έχει προκαλέσει και στον νομικό χώρο η οικονομική κρίση οδηγεί ορισμένους συναδέλφους μας στην προσπάθεια να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο υποθέσεις με τροχαία ατυχήματα. Και αυτό διότι, αντιθέτως προς τις διαφόρου τύπου αγωγές για οικονομικές αποζημιώσεις και άλλες δικαστικές πράξεις, οι υποθέσεις με τροχαία συμβάντα είναι κερδοφόρες. Αυτό συμβαίνει επειδή οι εν γένει φερέγγυες ασφαλιστικές εταιρείες είναι συνεπείς στις καταβολές των αποζημιώσεων και πληρώνουν με "ζεστό χρήμα" που είναι δυσεύρετο σήμερα. Μια διαδικασία που αφήνει σε αρκετές περιπτώσεις στους δικηγόρους περιθώρια να έχουν περαιτέρω κέρδος με "φούσκωμα" των ζημιών και των τραυματισμών.

Σχετική εξειδίκευση στα τροχαία ατυχήματα έχουν περίπου 100-150 δικηγόροι της Αθήνας. Το περιθώριο όμως σημαντικού, σχετικά άμεσου, κέρδους δημιουργεί κύκλο παράτυπων και παράνομων ενεργειών και ένα σύστημα διαφθοράς κρατικών λειτουργών από τρία-τέσσερα δικηγορικά γραφεία αλλά και ορισμένες νεοσύστατες "εταιρείες" στο κέντρο της Αθήνας. Ετσι την τελευταία κυρίως διετία δημιουργούν συστηματικά "συνδέσμους" σε διάφορες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ. και του υπουργείου Υγείας προκειμένου να λειτουργούν ως "κράχτες".

Οι τραυματίες από τροχαία ατυχήματα ακούνε τις υποδείξεις ορισμένων τροχονόμων ή γιατρών επειδή ξέρουν ότι από αυτούς αντίστοιχα μπορεί να εξαρτηθεί μια "ευνοϊκή" ανάλυση του ατυχήματος ή μια ιδιαίτερη προσοχή στην περίθαλψη και στην περιποίηση των τραυμάτων τους. Δεν είναι θέμα μόνο εσωτερικό των δικηγόρων και αθέμιτου ανταγωνισμού, είναι ότι αυτό το σύστημα παράγει διαφθορά σε κρατικές υπηρεσίες»

Ενδεικτικές περιπτώσεις
Οι «κράχτες» και οι αυτόκλητοι «αυτόπτες» μάρτυρες
Ενδεικτικό της ευρηματικότητας των δικηγορικών γραφείων για να προσεγγίζουν τραυματίες ή τους συγγενείς τους είναι αυτό που συνέβη πριν από μερικούς μήνες με θανατηφόρο τροχαίο στο Καρπενήσι, όταν όχημα έπεσε σε στηθαίο ασφαλείας. Στους συγγενείς του νεκρού εμφανίστηκε άτομο που δήλωνε αυτόπτης μάρτυρας δηλώνοντας ότι «είχε δει πολλά». Στην πορεία της επαφής που επεδίωξαν μαζί του οι συγγενείς τούς ενημέρωσε ότι «τελικώς δεν είδα τόσο καλά επειδή ήμουν πιο πίσω από το σημείο του δυστυχήματος». Στη συνέχεια τους έδωσε κάρτα δικηγορικού γραφείου της Αθήνας που θα χειριζόταν καλύτερα το «περιστατικό». Απλώς ο «κράχτης» είχε προσποιηθεί τον αυτόπτη μάρτυρα.

Στις αρχές του 2015, σε μία άλλη περίπτωση, είχε μεταφερθεί σε κρατικό νοσοκομείο 35χρονος ο οποίος άκουσε τον ορθοπαιδικό που είχε αναλάβει τη θεραπεία του να τον ενημερώνει ότι θα αναλάβει και το ζήτημα της αποζημίωσής του! Σε μία τρίτη περίπτωση, σε πρόσφατο τροχαίο σε εθνικό δρόμο, ο συγγενής τραυματία παρουσίαζε αφελώς τον νομικό εκπρόσωπό του ως «δικηγόρο της Τροχαίας».

Παράλληλα σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας ρόλο «μεσάζοντα» φαίνεται να παίζουν μία-δύο κοπέλες που εμφανίζονται αρχικά ως «ομάδα ψυχολογικής υποστήριξης», μέλη ενός άτυπου σωματείου. Υστερα από δύο-τρεις σχετικές συμβουλές δίνουν σε αυτόν στον οποίο συμπαραστέκονται την κάρτα του «ιδανικού δικηγορικού γραφείου» για να αναλάβει τα περαιτέρω.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, σε ορισμένες περιπτώσεις -σχετικά πιο περιορισμένες - υπάρχει συνεργασία αυτών των εταιρειών με υπαλλήλους ασφαλιστικών εταιρειών για να γίνουν αποδεκτές αιτήσεις αποζημίωσης μεγάλων ποσών με βάση ειδικά «κατασκευασμένες» τεχνικές μελέτες.

ΠΗΓΗ: www.tovima.gr 

Συμμετοχή της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, στη κίνηση των μαθητών και γονιών του 1 Δημοτικού σχολείου Κρεμαστής

#‎SaveKidsLives‬ Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ με μέλη της, συμμετείχε στην σημερινή κίνηση των μαθητών και γονιών του 1 Δημοτικού σχολείου Κρεμαστής. Στόχος της ασφαλούς μετακίνησης των μαθητών στο σχολείο τους μέσα απο ενα δρόμο που δεν παρέχει ασφάλεια και να γίνει κατανοητό σε όλους όσους σχεδιάζουν τις βελτιώσεις στο οδικο δίκτυο της πόλης μας...

4ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Σκίτσου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Εθνικό Θεματικό Δίκτυο Κυκλοφοριακής Αγωγής, που συντονίζει η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών και η επιστημονική ομάδα EDUCARTOON συνδιοργανώνουν για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά τον 4ο πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό σκίτσου με θέμα «Η χρήση του δρόμου…είναι στο χέρι σου – Αύριο εγώ θα οδηγώ». Ο μαθητικός διαγωνισμός της EDUCARTOON και του Εθνικού Δικτύου Κυκλοφοριακής Αγωγής έχει τύχει τεράστιας αποδοχής και συμμετοχής από τις σχολικές μονάδες Α/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης και έχει γίνει πλέον θεσμός στις εθνικές δράσεις ευαισθητοποίησης των μαθητών στην οδική ασφάλεια.

Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές δημοτικών σχολείων (Δ΄- Ε΄- Στ΄ Δημοτικού) της χώρας, δημόσιων και ιδιωτικών. Σκοπός του διαγωνισμού είναι να δοθεί στους μαθητές η ευκαιρία να εκφραστούν καλλιτεχνικά, να γίνουν δημιουργοί και να εξοικειωθούν με τη «γλώσσα» του σκίτσου. Ακόμη να γίνουν κριτές, μελετητές και ερευνητές της ορθής χρήσης του δρόμου και να ευαισθητοποιηθούν ως προς την ανάγκη προστασίας του πολίτη από τα τροχαία ατυχήματα.

Χρήσιμες πληροφορίες στο site της EDUCARTOON θα βοηθήσουν πιθανά τους εκπαιδευτικούς που θα συμμετάσχουν στο διαγωνισμό να μεταφέρουν τη γνώση στους μαθητές, προτρέποντάς τους να δημιουργήσουν έργα ατομικά ή ομαδικά (χιουμοριστικά σκίτσα, γελοιογραφίες, ζωγραφιές), τα οποία θα αξιολογηθούν και θα εκτεθούν, όπου με τον τρόπο που θα αποφασιστεί από την Επιτροπή.
Θέμα του διαγωνισμού: «Οδική ασφάλεια-Κυκλοφοριακή Αγωγή»
Ενδεικτικές θεματικές ενότητες του διαγωνισμού: διάβαση πεζών, χρήση πεζοδρομίου, βιώσιμη μετακίνηση, ποδήλατο, χρήση ζώνης, χρήση κράνους, αλκοόλ και οδήγηση, ευγένεια στο δρόμο κ.ά.)
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές ή ομάδες μαθητών της πρωτοβάθμιας (Δ’- Ε’- ΣΤ’ τάξης) (σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της χώρας μας αλλά και ελληνόφωνα σχολεία του εξωτερικού).
Στο διαγωνισμό μπορούν να λάβουν μέρος: ένα μεμονωμένο τμήμα ενός σχολείου, μια τάξη ενός σχολείου, μια ομάδα μαθητών από περισσότερα τμήματα ή τάξεις ενός σχολείου ή ένας μόνο μαθητής -τρια.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει αναλάβει την παιδαγωγική καθοδήγηση της μαθητικής ομάδας ένας ή περισσότεροι εκπαιδευτικοί της σχολικής μονάδας.
Έναρξη του διαγωνισμού είναι η 14η Απριλίου 2016 και η λήξη της προθεσμίας υποβολής έργων είναι στις 31 Μαΐου 2016. Τα έργα θα υποβληθούν έως την καταληκτική ημερομηνία μέσω της σχολικής μονάδας στον φορέα που συντονίζει το διαγωνισμό με συστημένη επιστολή ή courier στην ακόλουθη ταχυδρομική διεύθυνση:

EDUCARTOON
Τ.Θ. 457
ΕΛΤΑ ΑΛΙΜΟΥ 2, 174 02

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα ανακοινωθούν μέχρι τις 15 Ιουνίου 2016 και οι καλύτερες μαθητικές εργασίες θα βραβευθούν σε ειδική εκδήλωση σε χρόνο και σε τόπο που θα ανακοινωθεί σε επόμενο έγγραφο.
Οι σχολικές μονάδες που επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα συμπληρώσουν απαραίτητα τη φόρμα συμμετοχής, την οποία θα συμπεριλάβουν στο φάκελο αποστολής των έργων.
Απαραίτητη προϋπόθεση του διαγωνισμού είναι η καταγραφή των ονοματεπωνύμων των μαθητών /τριων και η ονομασία της σχολικής μονάδας πίσω από κάθε έργο .
Τεχνικά χαρακτηριστικά των έργων: Κάθε μαθητής ή ομάδα μαθητών μπορεί να υποβάλει μέχρι δυο έργα. Το μέγεθος των έργων πρέπει να είναι από 210 Χ 297 mm (Α4) έως 297 Χ 420 mm(Α3). Κάθε τεχνική είναι δεκτή (σχεδιασμός με ηλεκτρονικά μέσα, κόμικς, κ.τ.λ.). Τα έργα πρέπει να υποβληθούν χωρίς πλαίσιο ή κορνίζα.
Η Επιτροπή Αξιολόγησης των έργων, η οποία θα οριστεί από τους συνεργαζόμενους φορείς και το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων θα συνεδριάσει το Ιούνιο του 2016 για την επιλογή των έργων.
Θα δοθούν βραβεία στα τρία πρώτα επιλεγέντα έργα και δεκαεπτά τιμητικοί έπαινοι.
Οι βραβευθέντες μαθητές θα προσκληθούν στην Τελετή Βράβευσης
Τα επιλεγμένα από την Επιτροπή έργα θα παρουσιαστούν σε έκθεση, καθώς και στο site της EDUCARTOON www.educartoon.gr, από όπου θα είναι δυνατόν να αναπαραχθούν, σε έντυπη μορφή ή ηλεκτρονικά ή με άλλο τρόπο, για λόγους προβολής της έκθεσης.
Οι οργανωτές δεν φέρουν καμία ευθύνη για ζημίες που τυχόν προκληθούν κατά την αποστολή των έργων.
Η υπογραφή και υποβολή της συμπληρωμένης αίτησης συμμετοχής δηλώνει την πλήρη αποδοχή των όρων του διαγωνισμού.
Βεβαιώσεις συμμετοχής θα λάβουν οι σχολικές μονάδες, οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί και φυσικά οι μαθητές.
Το όνομα και το σχολείο των διαγωνιζόμενων να αναφέρεται υποχρεωτικά στο πίσω μέρος του έργου. Περισσότερα

Συμμετοχή της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ στον 3ο Μαραθώνιο της Ρόδου 17 Απριλίου 2016

#‎SaveKidsLives‬ ‪#‎roadstorhodesmarathon‬ 2016.
Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ και φέτος συμμετείχε στον 3ο Διεθνή Μαραθώνιο της Ρόδου με μέλη και τους ένθερμους Εθελοντές της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Σχετικά: http://www.newsbeast.gr/sports/arthro/2211036/megali-epitichia-gia-to-roads-to-rhodes-marathon-2016?ref=fla

Kυκλοφοριακή Αγωγή στα σχολεία της Δωδεκανήσου

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, επενδύοντας  στην οδική ασφάλεια « Κυκλοφορώ με Ασφάλεια» υλοποιεί με μεγάλη επιτυχία  σε  σχολεία της Ρόδου και  στο νησί της Καλύμνου (για πρώτη φορά εκτός Ρόδου), μετά από έγκριση του Υπουργείου Παιδείας για έβδομη χρονιά,  με αντικείμενο την ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών και μαθητών της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης ( παιδικοί σταθμοί-νηπιαγωγεία-δημοτικά-γυμνάσια-λύκεια και ΕΠΑΛ).

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει θεωρητική και βιωματική εκπαίδευση.

Στην θεωρητική εκπαίδευση υπερτονίστηκε ότι η οδική ασφάλεια αφορά όλους – οδηγούς, πεζούς, ποδηλάτες.  Τονίστηκε η σοβαρότητα  στο θέμα της υπερβολικής ταχύτητας ως πρώτος παράγοντας  πρόκλησης τροχαίων δυστυχημάτων, της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ, της απόσπασης προσοχής, της χρήσης κινητού,   της κόπωσης, της σημασίας της χρήσης των μέσων προστασίας (ζώνης στο αυτοκίνητο, κράνους, παιδικού καθίσματος, του εξοπλισμού ασφαλείας για μοτοσικλετιστές και ποδηλάτες), της συμπεριφοράς του σώματος κατά τη σύγκρουση, της απόστασης ασφαλείας, της ευγένειας στο δρόμο  και εν γένει της προαγωγής για την πρόληψη των τροχαίων συμβάντων-δυστυχημάτων.

Στη βιωματική εκπαίδευση έγινε χρήση  τριών νέων ασφαλτοταπήτων προσομοίωση πρότυπου πάρκου κυκλοφοριακής Αγωγής  (για το νηπιαγωγείο, για τους μαθητές της Α/θμιας & Β/θμιας Εκπαίδευσης  και τάπητας για την προσομοίωση μέθης με χρήση ειδικών γυαλιών), των πινακίδων του Κ.Ο.Κ  αναγγελίας κινδύνου (Κ), ρυθμιστικές (Ρ) και πληροφοριακές (Π), ειδικού εξοπλισμού για την χρήση των ειδικών γυαλιών (γράμματα, εικόνες, αξεσουάρ οχήματος). Χορηγός  του βιωματικού προγράμματος, το Ίδρυμα Υποτροφιών Ρόδου «Εμμανουήλ  και Μαίρης Σταματίου» και University Press.

Χρησιμοποιήθηκαν σκίτσα του Μ. Κουντούρη σε εικόνες με θέμα την Κυκλοφοριακή Αγωγή σε συνεργασία με την educartoon, τονίζοντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο  πόσο απαραίτητο είναι να εφαρμόζουμε τον Κ.ΟΚ για να κυκλοφορούμε όλοι με ασφάλεια στο δρόμο.

Μετά την ολοκλήρωση κάθε εκπαίδευσης διανέμεται στους μαθητές :

1)      έντυπο υλικό με συμβουλές οδικής ασφάλειας  προκειμένου να διαβαστεί τόσο από τους μαθητές και από τους γονείς  (χρήση παιδικού καθίσματος, αλκοόλ και οδήγηση,  η χρήση του κράνους, οδηγώ με ασφάλεια, κάνουμε το δρόμο φίλο μας, δεν θέλω τα παιδιά μου να είναι θύματα της επιθετικότητας στο δρόμο κλπ). Χορηγός η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου

2)       οι εκπαιδευόμενοι  μαθητές έλαβαν «Αναμνηστικό Δίπλωμα Συμμετοχής» για την παρακολούθηση του προγράμματος τα οποία εκδίδει  η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ.

Χορηγός η ΒΑΚΑΡ ΑΕ «συνοδηγός στην προσπάθειά μας»

3)      Δωρίστηκαν σε όλες τις βιβλιοθήκες των παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων  το βιβλίο της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ «Κυκλοφορώ και τραγουδώ» και το βιβλίο « Ασκήσεις  στο Δρόμο» της Δώρας Γκουτζιαμάνη και του Μ. Κουντούρη εκδόσεις  educartoon.

Χορηγός η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

Μαθητές και εκπαιδευτικοί σε όλη τη διαδικασία της θεωρητικής και βιωματικής μάθησης συμμετείχαν ενεργά,  με αμείωτο ενδιαφέρον εκδηλώνοντας τον ενθουσιασμό αλλά και τον προβληματισμό τους σε σχέση με την οδική παιδεία.

Η άρτια οργάνωση του προγράμματος, η ποιότητα των παρουσιάσεων από τους εξαίρετους εκπαιδευτές- εθελοντές φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μέλη της ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ,  κάνουν τις εκπαιδευτικές παρεμβάσεις μοναδικές,  βασισμένες σε καλές πρακτικές  από προγράμματα που υλοποιούνται σε σχολεία  της Ε.Ε.

Η ΕΥΘΥΤΑ ΡΟΔΟΥ, έχοντας εδραιωμένη την πεποίθηση πως η Κυκλοφοριακή Αγωγή και η Οδική Ασφάλεια: είναι ζήτημα Παιδείας,  θα συνεχίσει τις ενημερώσεις,  με επίκεντρο το χώρο της εκπαίδευσης και όχι μόνο, δίνοντας την ευκαιρία σε εκατοντάδες μαθητές μέσω προγραμμάτων ενημέρωσης σε θέματα Οδικής Ασφάλειας, να είναι αύριο οι νέοι ευαισθητοποιημένοι οδηγοί που μπορεί και να αλλάξουν ακόμη  την οδηγική συμπεριφορά και των γονέων τους- πρότυπα για τα παιδιά.

Η συστηματική επιμόρφωση των νέων από μικρή ηλικία, αλλά και η συνεχής ενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών σε θέματα οδικής ασφάλειας είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξουμε την τραγική κατάσταση αναφορικά με τον αριθμό και τα αποτελέσματα των τροχαίων δυστυχημάτων στη χώρα μας.  Είναι επιτακτική  και συνεχής η ανάγκη ενίσχυσης της ενημέρωσης  για την πρόληψη  των τροχαίων συμβάντων-δυστυχημάτων.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΤΟ ΕΔΩ: 

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.974743642608911.1073741954.179205038829446&type=3

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.966878340062108.1073741951.179205038829446&type=3

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.966120896804519.1073741950.179205038829446&type=3

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.964902400259702.1073741949.179205038829446&type=3

Οι παραγραφές των αξιώσεων που γεννώνται από το τροχαίο ατύχημα

Εισηγητής ΦΩΤΙΟΣ Α.ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΑΘΗΝΩΝ-ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΣΤΙΚΟΛΟΓΩΝ
I. Εισαγωγή

Σκοπός της παρούσας εισήγησης δεν είναι η πλήρης και εξαντλητική παράθεση και ανάλυση των παραγραφών όλων εκείνων των αξιώσεων που συνάπτονται με το τροχαίο ατύχημα, αλλά η επισήμανση εκείνων των παραγραφών και ως προς αυτές, εκείνων των σημείων τους, που η πρακτική αναδεικνύει, τουλάχιστον κατά την εκτίμηση του γράφοντος, σε ζέοντα ζητήματα που απασχολούν τους εμπλεκόμενους στο σχετικό κλάδο δικαίου, επισήμανση προς περαιτέρω γόνιμο επιστημονικό προβληματισμό.


ΙΙ. Η παραγραφή της αξίωσης αποζημίωσης που θεμελιώνεται
στο Ν. ΓπΝ/1911 (άρθρ. 7)


α. Αντικειμενική ευθύνη και χρόνος παραγραφής Συρροή νόμιμων λόγων ευθύνης


Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Ν. ΓπΝ/1911, η αγωγή αποζημιώσεως για τη ζημία που προκλήθηκε σε τρίτο από τη λειτουργία του αυτοκινήτου, παραγράφεται σε δύο έτη. 
Φαίνεται καταρχήν, ότι κάθε «υπαίτια συμπεριφορά» που συνάπτεται με το τροχαίο ατύχημα και το προκαλεί, θεμελιώνει ταυτόχρονα αξίωση αποζημίωσης και κατά τις διατάξεις του Ν. ΓπΝ/1911 και κατά τις αδικοπραξίες (άρθρ. 914 Α.Κ.). Στην περίπτωση αυτή πρόκειται για συρροή νόμιμων βάσεων ως προς τις οποίες προβλέπεται διαφορετικός χρόνος παραγραφής. Η απάντηση στο ποια παραγραφή θα τύχει εφαρμογής στις αξιώσεις του ζημιωθέντος – η διετής του άρθρ. 7 του Ν. ΓπΝ/1911 ή η πενταετής του άρθρ. 937 του Α.Κ., θα δοθεί «με βάση την συστηματική τελολογική ερμηνεία των συγκρουόμενων διατάξεων που καθιστά αναγκαία την αξιολογική ιεράρχηση των σκοπών τους, έτσι ώστε να μην ματαιωθεί ο σκοπός της διατάξεως, εις την οποίαν τελολογικώς ανήκει το προβάδισμα». 

Βλ. σχετικό σχόλιο του Φ. Δωρή «Νομικές Μελέτες», 1993, σελ. 91, όπου και αναλυτικός σχολιασμός 
στην Α.Π. 1416/1985 ΝοΒ 34.1228 
Φ. Δωρή, σελ. 92, όπ. παρ. με αναφορά σε ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ-ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕρμΑΚ υπ άρθρ. 247 παρ. 
29 και σε Γεωργιάδη, Δ 6.43.

υπαίτια και παράνομη κατά την έννοια της διάταξης του άρθρ. 914 Α.Κ., οι σχετικές αξιώσεις, θεμελιούμενες στην ίδια διάταξη, θα υπόκεινται σε 5ετή παραγραφή κατά το άρθρ. 937 Α.Κ. Έτσι, η εισβολή λ.χ. του οδηγού στο αντίθετο ρεύμα πορείας λόγω της αυξημένης ταχύτητάς του και η πρόκληση μετωπικής θανατηφόρας σύγκρουσης, ανεξάρτητα από το εάν γεννά ευθύνη κατά το Ν. ΓπΝ/1911, συνιστά βεβαίως υπαίτια και παράνομη πράξη κατά το άρθρ. 914 Α.Κ., οπότε οι αξιώσεις που θεμελιώνονται στη συγκεκριμένη διάταξη υπόκεινται στην 5ετή παραγραφή, η οποία βεβαίως δεν ξεκινά από την ημέρα του ατυχήματος αλλά από τη γνώση της ζημίας και του υπόχρεου προς αποζημίωση. 
Όμως, κάθε ζημιογόνο αποτέλεσμα που επέρχεται στον ανθρώπινο βίο δε συνδέεται κατ ανάγκη με υπαίτια και παράνομη συμπεριφορά κατά την έννοια του άρθρ. 914 Α.Κ. (ψυχικός δεσμός του δράστη με το αποτέλεσμα υπό τη μορφή του δόλου ή της αμέλειας). Υπάρχει πλήθος άλλως περιστατικών που κείνται εκτός του ρυθμιστικού πεδίου του άρθρ. 914 Α.Κ. και είναι περιστατικά τα οποία χαρακτηρίζονται ως «τυχηρά», από τα οποία εκείνα που δε συνιστούν «ανωτέρα βία», είναι τα «τυχηρά με στενή έννοια» ή 
Α. Γεωργιάδη «Ενοχικό Δίκαιο Γενικό Μέρος», 1999, σελ. 246
Αθ. Κρητικού «Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα», 1998, σελ. 1381 επόμ

«συνήθη τυχηρά» .Ο Ν. ΓπΝ/1911 με την καθιέρωση της αντικειμενικής ευθύνης, προβλέπει στο άρθ. 5 απαλλαγή μόνο για περιστατικά ανωτέρας βίας, με αποτέλεσμα τα «τυχηρά με στενή έννοια» ή «συνήθη τυχηρά» που κατά το σύστημα της αστικής ευθύνης του Α.Κ. δεν μπορούν να γεννήσουν ευθύνη, κατά το σύστημα της ευθύνης από διακινδύνευση του Ν. ΓπΝ/1911 να γεννούν ευθύνη του οδηγού.
Εάν επομένως η είσοδος του οδηγού αυτοκινήτου που κινείται με κανονική ταχύτητα στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας προκλήθηκε διότι ο οδηγός λ.χ. δέχτηκε το τσίμπημα μίας σφήκας που αιφνιδιαστικά εισέβαλε στο αυτοκίνητο , τότε το αποτέλεσμα θα γεννήσει ευθύνη για τον οδηγό, όχι κατά τις διατάξεις περί αδικοπρακτικής ευθύνης, αλλά κατά τις διατάξεις του Ν. ΓπΝ/1911. Μάλιστα, η ΕφΘεσσ 99/1982 (Αρμ 1982.803) έκρινε, ότι καταρχήν, ναι μεν ο εκκαλών-ενάγων επλήγη από τον εφεσίβλητο-εναγόμενο κατά την οδήγηση του επιβατικού του αυτοκινήτου και υπέστη σωματική βλάβη, όμως αυτή (η βλάβη) δεν αποδείχθηκε ότι οφείλεται σε υπαιτιότητα του εφεσίβλητου-εναγόμενου, όπως αξιώνει η 914 Α.Κ. Και συνέχεια η ίδια απόφαση έκρινε ότι ο εφεσίβλητος-εναγόμενος ευθύνεται ως οδηγός, κάτοχος και ιδιοκτήτης του ζημιογόνου αυτοκινήτου κατά τα άρθρ. 1-4 Ν. ΓπΝ/1911. Το αποτέλεσμα ήταν να κριθεί η αξίωση 
Βλ. ΕφΛαρ 247/1991 ΕΣυγκΔ 1991.367
οδηγός, κάτοχος και ιδιοκτήτης του ζημιογόνου αυτοκινήτου κατά τα άρθρ. 1-4 Ν. ΓπΝ/1911. Το αποτέλεσμα ήταν να κριθεί η αξίωση του ενάγοντος παραγγεγραμμένη, αφού εκ του Ν. ΓπΝ/1911, παρεγράφη κατά το άρθρ. 7. 
Έτσι ενώ κάθε άδικη και παράνομη πράξη σύμφωνα με το άρθρ. 914 Α.Κ. κατά την οδήγηση οχήματος μπορεί να γεννήσει ευθύνη και κατά τις διατάξεις του Ν. ΓπΝ/1911, ωστόσο κάθε συμπεριφορά που μπορεί να υπαχθεί στο Ν. ΓπΝ/1911 και να ιδρύει σύμφωνα με αυτόν ευθύνη, δεν είναι κατ’ ανάγκη άδικη και παράνομη σύμφωνα με το άρθρ. 914 , με ανάλογες βέβαια συνέπειες ως προς την παραγραφή.
Όσες φορές λοιπόν αξιολογείται η συμπεριφορά του οδηγού θα πρέπει τελικώς να εκτιμάται εάν αυτή μπορεί μπορεί να θεμελιώσει και αδικοπρακτική ευθύνη. Εάν η απάντηση είναι αρνητική, τότε κατ΄ανάγκη η αντίστοιχες αξιώσεις υπάγονται αναγκαστικά μόνον στη διετή παραγραφή του άρθρ. 7. Θα πρέπει έτσι να γίνει συσταλτική ερμηνεία του γράμματος του άρθρ. 937 Α.Κ., ώστε να μην κα-ταλαμβάνει τις περιπτώσεις εκείνες που μόνο κατά το Ν. ΓπΝ/1911 μπορεί να γεννήσουν ευθύνη.Διότι σκοπός της βραχύχρονης 
Βλ. Αθ. Κρητικού όπ. παρ. σελ. 485-487, όπου παρατίθενται περιστατικά αντλούμενα 
από τη νομολογία και την ξένη βιβλιογραφία που τελικώς δε συνιστούν ανωτέρα βία.

παραγραφής είναι ακριβώς η ευνοϊκότερη μεταχείριση του οφειλέτη, όταν ο ίδιος ευθύνεται «αντικειμενικώς» και όχι διότι επέδειξε δόλο ή έστω αμέλεια.
Η διετής παραγραφή του Ν. ΓπΝ/1911, θα ισχύσει και για τον ιδιοκτήτη που δεν ήταν οδηγός, εφόσον κριθεί ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπάρχει μόνο ευθύνη κατά τον ίδιο νόμο. Εάν όμως η παράνομη συμπεριφορά χαρακτηρισθεί αδικοπραξία και ο ιδιοκτήτης θεωρηθεί ότι «προέστησε» τον οδηγό στην οδήγηση του οχήματος κατά το άρθρ. 922 Α.Κ., τότε και οι κατά του τελευταίου αξιώσεις θα υπαχθούν στην πενταετή παραγραφή του άρθρ. 937 Α.Κ. 



β. Έναρξης παραγραφής


Περαιτέρω κατά τη διάταξη του άρθρ. 7 η έναρξη του χρόνου παραγραφής της «αγωγής» συμπίπτει με το χρόνο του ατυχήματος, οπότε, κατ άρθρ. 241 Α.Κ. χρόνος έναρξης της παραγραφής είναι η 

Βλ. ενδεικτικώς ΕφΑθ 6032/1994 ΕΣυγκΔ 1999.113, η οποία έκρινε ότι η ιδιοκτήτρια εταιρία του 
ζημιώσαντος αυτοκινήτου, ως προστήσασα τον οδηγό ευθύνεται κατά διατάξεις περί προστήσεως 
(άρθρ. 922 Α.Κ.) και ως εκ τούτου οι έναντι αυτής αξιώσεις δεν υπόκεινται στη διετή παραγραφή, 
αλλά στην πενταετή κατ άρθρ. 937 Α.Κ. και Α.Π. 160/2001 Τμ. ΕλλΔνη 2001.1541.

επομένη του ατυχήματος και χρόνος συμπλήρωσής της είναι η ημέρα του δεύτερου έτους μετά από το ατύχημα, η οποία συμπίπτει ημερολογιακά με αυτή του ατυχήματος. 



ΙΙΙ. Οι παραγραφές των αξιώσεων που θεμελιώνονται
στον Αστικό Κώδικα (άρθρ. 937 Α.Κ.)

α. Έναρξη της παραγραφής


Με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν σε σχέση με τη νομική βάση της αξίωσης προς αποζημίωση, για τη θεμελίωση της αξίωσης προς αποζημίωση στο άρθρ. 914 απαιτείται η συμπεριφορά του οδηγού να είναι υπαίτια και παράνομη κατά το άρθρ. 914 Α.Κ. και όχι απλώς να συνδέεται με συνθήκες που μόνο υπό το πρίσμα της αντικειμενικής ευθύνης μπορούν να γεννήσουν αξίωση προς αποζημίωση. 
Εφόσον λοιπόν η συμπεριφορά του οδηγού είναι υπαίτια και παράνομη κατ’ άρθρ. 914 Α.Κ. η αντίστοιχη αξίωση παραγράφεται σε πέντε έτη (άρθρ. 937 Α.Κ.). Η παραγραφή αυτή της αξίωσης του 
Βλ. και Α. Κρητικό όπ. παρ. σελ. 529, παρ. 1503 
ζημιωθέντος αρχίζει από την γνώση της ζημίας και του υπόχρεου προς αποζημίωση. Για την έναρξη του χρόνου παραγραφής «δεν είναι αναγκαία η πλήρης γνώση όλων των λεπτομερειών του ζημιογόνου γεγονότος και του ποσού της έκτασης της ζημίας» , αλλά «εκείνων των πραγματικών περιστατικών που παρέχουν σε αυτόν τη δυνατότητα να ασκήσει ορισμένη αγωγή εναντίον συγκεκριμένου προσώπου» και μάλιστα «με πιθανότητα επιτυχίας» . Αλλά και δεν αρκούν «απλές εικασίες, υποψίες ή εξ αμελείας άγνοια». Έτσι αν μπορούν να διαπιστωθούν το όνομα και η διεύθυνση του υπόχρεου σε αποζημίωση προσώπου, τότε ο παθών θεωρείται ότι γνωρίζει το πρόσωπο του υπόχρεου κατά το χρόνο που ερευνώντας θα μπορούσε να πληροφορηθεί τα στοιχεία αυτά. 
Εάν δε «ένα από τα στοιχεία αυτά δεν είναι γνωστό, η αξίωση παραγράφεται μετά είκοσι έτη από την τέλεση της αδικοπραξίας». 


β. Παραγραφή σε περίπτωση εξακολουθητικής ζημίας

Ολ Α.Π. 40/1996 ΕλλΔνη 37.1534, ΕφΑθ 2871/1994 ΕλλΔνη 36.703
Α.Π. 807/1997 Δ’ Τμ. ΕλλΔνη 39.88
ΕφΑθ 673/1992 ΕλλΔνη 37.105 και ΕφΑθ 2871/1994 όπ. παρ
Α.Π. 374/20001 Δ' Τμ. ΧρΙΔ 2001.417
Α.Π. 807/1997 Δ Τμ. ό. παρ. υποσ. 6

σε περίπτωση εξακολουθητικής ζημίας δεν αναγεννάται και η αξίωση αποζημιώσεως εξακολουθητικώς, αλλά γενικά η αξίωση αποζημιώσεως για την όλη ζημία, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που είναι μέλλουσα και μπορεί κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων να προβλεφθεί, γεννάται αφότου η πράξη άρχισε να αναδίδει επιζήμιες συνέπειες. Έτσι η άσκηση αγωγής «για μέρος μόνο της αξιώσεως διακόπτει την παραγραφή μόνο ως προς το μέρος αυτό». Όταν η σχετική αξίωση βεβαιωθεί τελεσιδίκως (άρθρ. 268 εδ. α΄Α.Κ.), τότε επέρχεται επιμήκυνση της πενταετούς παραγραφής του άρθρ. 937 Α.Κ. σε 20ετή αρχόμενη από την τελεσιδικία και προς το μέρος της όλης αξιώσεως για αποθετική ζημία, της αναγόμενης δηλαδή και σε χρόνο μεταγενέστερο εκείνου για τον οποίο επιδικάσθηκε αποζημίωση (Ολ. Α.Π. 23/1994 όπ. παρ.) . 
Αξιομνημόνευτος είναι ο νομοθετικός λόγος της θεσμοθέτησης της διάταξης του άρθρ. 268 Α.Κ. σύμφωνα με την Α.Π. 89/2002 Γ΄Τμ. 
Ολ. Α.Π. 40/1996., όπ. παρ. υποσ.5Α.Π. 1021/2001 Τμ. ΧρΙΔ 2001. 915, Ολ. Α.Π. 23/1994 ΕλλΔνη 36.577 
Ολ. Α.Π. 23/1994 όπ. παρ. υποσ. 11 ΧρΙΔ 2002.213
τελεσίδικη απόφαση δεν υφίσταται ούτε δυνατότητα αμφισβήτησής της ούτε δυσχέρεια στην απόδειξή της». Με την πάροδο του χρόνου και την εξασθένηση εξ αυτής των αποδεικτικών μέσων, δημιουργείται αβεβαιότητα, «η οποία με τη σειρά της καθιστά την απονομή δικαιοσύνης προβληματική και επισφαλή». Κατά την ίδια απόφαση, μετά τη δικαστική βεβαίωση της αξίωσης με τελεσίδικη απόφαση παύει πια να υπάρχει ανάγκη για την αποτροπή τέτοιων δυσμενών συνεπειών, η οποία αποτέλεί και το λόγο για τον οποίο καθιερώθηκαν οι διάφορες βραχυχρόνιες παραγραφές. 
Όμως, και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο, η επιμήκυνση του χρόνου παραγραφής - αναφέρεται στις Ολ. Α.Π. 23/1994 και Ολ. Α.Π. 38/1996 - προϋποθέτει αναγκαίως την ύπαρξη αξιώσεως που δεν έχει υποκύψει στην μέχρι της τελεσιδικίας ισχύουσα βραχύχρονη παραγραφή, δεδομένου ότι η τελεσίδικη επιδίκαση της επίδικης τότε αξίωσης, δεν επιφέρει αναβίωση της αξιώσεως και κατά το μέρος που δεν έχει ασκηθεί και έχει πλέον αποσβεσθεί, λόγω παραγραφής, η οποία διέδραμε, χωρίς διακοπή κατ άρθρ. 261 Α.Κ.
Παράδειγμα: Την 1-1-2003 ατύχημα και τραυματισμός προσώπου με απώλεια ικανότητας για εργασία. 
Την 1-1-2004 επίδοση αγωγής αποζημίωσης με βάση το Ν.ΓϠΝ/για αποθετική ζημία λόγω ανικανότητας προς εργασία του ενάγοντος κατά το χρονικό διάστημα από το χρόνο του ατυχήματος (1-1-2003) μέχρι την 31-12-2004.
Τηνν 31-1-2006 έκδοση τελεσίδικης απόφασης με την οποία βεβαιώθηκαν (τελεσιδίκως) οι διωκόμενες με την αγωγή αξιώσεις.
Την (επομένη της έκδοσης της τελεσίδικης απόφασης) 1-2-2006 επίδοση Β αγωγής αποζημίωσης για το περαιτέρω χρονικό διάστημα ανικανότητας προς εργασία (από 1-1-2006), λόγω διαπιστούμενης στο μεταξύ αναπηρίας.
Εδώ η τελεσίδικη απόφαση εξεδόθη, αφού προηγουμένως είχαν υποπέσει στη διετή παραγραφή (του άρθρ. 7 Ν. ΓπΝ/1911) οι αξιώσεις που διώκονται με τη Β΄αγωγή και επομένως δεν υπάρχει γι αυτές επιμήκυνση της διετούς παραγραφής σε εικοσαετή (κατά τοάρθρ. 268 Α.Κ.), με αποτέλεσμα οι αξιώσεις αυτές να είναι παραγγεγραμμένες. Εάν όμως η Β αγωγή είχε ασκηθεί λ.χ. την 31-12-2004, δηλ. πριν τη συμπλήρωση διετίας από το χρόνο του ατυχήματος, τότε μετά την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης επί της Α αγωγής, οι αξιώσεις που θα διώκονταν με τη Β΄αγωγή θα υπάγονταν στην 20ετή παραγραφή. Σε αυτή την περίπτωση, μετά την άσκηση της Β αγωγής, ακόμα και αν ο χρόνος που θα μεσολαβούσε για την διενέργεια κάθε επόμενης διαδικαστικής πράξης ήταν δύο έτη, δεν 
θα μπορούσε να επέλθει εν επιδικία παραγραφή (βλ. άρθρ. 261 Α.Κ.), αφού η αξίωση που διώκεται με τη Β αγωγή έχει υπαχθεί πλέον στην 20ετή παραγραφή.
Διάφορο είναι το ζήτημα εάν στην ανωτέρω περίπτωση ο ενάγων, στη Β αγωγή επικαλείται και αποδεικνύει, ότι οι απώλεια του εισοδήματος κατά το περαιτέρω χρονικό διάστημα οφείλεται σε απρόβλεπτη επιπλοκή και επιδείνωση της υγείας του και όχι απόκλιση από την ομαλή εξέλιξη των συνεπειών που αναμένονταν από τον τραυματισμό του, που δεν έλαβαν υπόψη οι δικαστές για την έκδοση των αποφάσεων επί της προηγούμενης αγωγής, όπως προκυπτει από την ερμηνεία τους, καθόσον δεν αναμενόταν κατά το χρόνο εκείνο η επέλευσή τους, ούτε συνεκτιμήθηκαν στα πλαίσια της μελλοντικής εξέλιξης της υγείας του. 
Πάντως έχει κριθεί, ότι για την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρ. 268 Α.Κ. αρκεί η απαίτηση να έχει βεβαιωθεί δικαστικώς «και δεν απαιτείται να έχει επιδικασθεί καθ΄ορισμένο ποσό» .Ετσι η τελεσίδικη απόφαση και επί της αναγνωριστικής αγωγής με αίτημα την αναγνώριση της σχετικής αξίωσης υπαγάγει την τελευταία στην αναγνώριση της σχετικής αξίωσης υπαγάγει την τελευταία στην 20ετή παραγραφή. 
Βλ. ΕφΠειρ 340/1994 ΕΣυγκΔ 1995.514 ΜΠρΑθ 78/2003, αδημοσίευτη
Α.Π. 89/2002 ΓΤμ., ήδη αναφερθείσα στο κυρίως κείμενο και οπ. παρ. υποσ. 15 


γ. Έναρξη νέας παραγραφής 


Η αξίωση αποζημίωσης γεννάται για όλη τη ζημία παρούσα και μέλλουσα «εάν αυτή είναι προβλεπτή κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων». Διότι «οι επιβλαβείς συνέπειες που στηρίζονται σε μία βλαπτική πράξη ή παράλειψη παριστούν μία ενότητα έστω και αν επέρχονται με σημαντική καθυστέρηση». 
Ωστόσο αναφορικά με τις μεταγενέστερες δυσμενείς συνέπειες «οι οποίες δεν μπορούσαν από την αρχή να προβλεφθούν κατά τους κοινούς κανόνες, τότε γι αυτές ισχύει χωριστή ιδιαίτερη παραγραφή που αρχίζει από τότε που ο παθών έλαβε γνώση των νέων δυσμενών συνεπειών και της αιτιώδους συνάφειας με την αδικοπραξία». 

Ολ. Α.Π. 23/1994 υποσ. 11, ΕφΑθ 10476/1998 ΕλλΔνη 40/1620, Ολ. Α.Π. 38/1996 ΕλλΔνη 38.41
ΜπρΑθ 1096/2002 αδημοσίευτη, με παραπομπές σε ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕρμΑΚ υπ αρθρ. 937 
αρ. 18, ΑΘ. ΚΡΗΤΙΚΟΥ «Αποζημίωση» 1992, αρ. 1114, 1119-1120 και σε ΑΠ 123/1999 αδημοσίευτη
Ολ.Α.Π. 23/1994 ΝοΒ 1996.41, Ολ. Α.Π. 40/1996 όπ. παρ. υποσ. 5, Α.Π. 38/1996 

Η πενταετής επομένως παραγραφή καταλαμβάνει τις αξιώσεις για εκείνες τις ζημίες «που μπορούν κατά την αντίληψη των συναλλαγών να προβλεφθούν το χρόνο που ο παθών έλαβε γνώση της ζημίας γενικά ως δυνατή συνέπεια της άδικης πράξης» .Αν όμως μεταγενέστερα «γεννήθηκαν ή έγιναν αντιληπτές επιζήμιες συνέπειες, οι οποίες προηγουμένως ήταν απρόβλεπτες και απροσδόκητες», γι΄αυτές αρχίζει νέα αυτοτελής παραγραφή, αφότου ο παθών έλαβε γνώση αυτών και της αιτιώδους συναφείας τους με την αδικοπραξία. Επομένως για την έναρξη νέας παραγραφής δεν αρκεί «απλή απόκλιση από την ομαλή εξέλιξη των συνεπειών που αναμένονταν από το ζημιογόνο γεγονός» , αλλά εξέλιξη, η οποία ήταν απρόβλεπτη κατά την αντίληψη των συναλλαγών και απροσδόκητη. 


δ. Η παραγραφή κατά τη διάταξη του εδαφίου β' του άρθρ. 937 Α.Κ. (οκταετής )



ΕλλΔνη 38.41, Α.Π. 123/1999 ΕΕΝ 2000.404, ΕφΑθ 10476/1998 όπ. παρ., 
αλλά και και Ολ. Α.Π. 23/1994 όπ. παρ. υποσ. 11 
Α.Π. 940/2001 ΔΤμ. ΕλλΔνη 42.940
Α.Π. 940/2001 ΔΤμ. όπ. παρ.
ΜΠρΑθ 78/2003 όπ. παρ.
ΕφΘεσσ 3598/1997 ΕΣυγκΔ 1998.204
Εχει κριθεί ότι όταν η πρόκληση της αδικοπραξίας είναι και ποινικώς κολάσιμη πράξη, όπως είναι τα πλημμελήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια ή η πρόκληση σωματικής βλάβης, τότε οι σχετικές αξιώσεις υπόκεινται στη μακρότερη παραγραφή που είναι οκταετής, συνυπολογιζομένης και της τριετούς αναστολής λόγω κύριας διαδικασίας (άρθρ. 111 παρ. 2 Π.Κ.). Ωστόσο κατά την αντίθετη νομολογία, μακρότερη δεν θεωρείται η ποινική πραγραφή επί πλημμελήματος σε σύγκριση με τη διάταξη του άρθρ. 937 Α.Κ. από το λόγο, ότι εφόσον συντρέχουν οι όροι του νόμου, με την αναστολή επί πλημμελήματος των τριών ετών του άρθρ. 113 § 3 Π.Κ. καθίσταται οκταετής, διότι το αν η ποινική παραγραφή είναι μακρότερη, προκύπτει μόνο από το άρθρ. 111 Π.Κ. και όχι από άλλες διατάξεις του Π.Κ. 
Σε σχόλιο του αρεοπαγίτη Α. Κρητικού προκρίνεται, ότι η παραγραφή της αστικής αξίωσης είναι οκταετής, όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχει λόγος αναστολής γιατί έχει ήδη ασκηθεί ποινική διώξη και έχει επιδοθεί στο δράστη κλήση ή κλητήριο θέσπισμα. Όταν όμως δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, τότε η ποινική παραγραφή είναι πέντε έτη κατ΄άρθρ. 111 Π.Κ. και δεν αυξάνεται σε οκτώ. 
Η άποψη αυτή φαίνεται να είναι και η ορθότερη, αφού οδηγεί σε αποτέλεσμα σύστοιχο καταρχήν προς το σκοπό της ίδιας της παραγραφής, ως θεσμού που επιβάλλεται από το συμφέρον της 

Α.Π. 779/2002 ΔΤμ. ΕλλΔνη 2002.1687 Υπό την ΕφΘεσσ 3598/1997 ΕλλΔνη 2001.168

έννομης τάξης, η οποία απαιτεί εκκαθάριση των σχέσεων του παρελθόντος για το λόγο ότι εξασθενούν τα μέσα απόδειξης και η απονομή του δικαίου γίνεται προβληματική και επισφαλής. Για όσο λοιπόν χρονικό διάστημα ο δράστης υπόκειται στην ποινική διαδικασία και στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής εξακολουθεί να ενεργοποιείται σε βάρος του το σχετικό αποδεικτικό υλικό, θα πρέπει και ο ζημιωθείς να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει κατ αυτού τις αστικές αξιώσεις του. 
Όμως η ίδια άποψη του έγκριτου Δικαστή και συγγραφέα δεν είναι άμοιρη προβληματισμού, αφού καταλήγει στο ότι, εάν μέσα στην πενταετία από την τέλεση του ποινικού αδικήματος ασκηθεί ποινική δίωξη και καταστεί δυνατή η έκδοση αμετάκλητης ποινικής καταδικαστικής απόφασης σε βάρος του δράστη, τότε καταλήγει ο ίδιος η ποινική παραγραφή έχει καταστεί οκταετής συνυπολογιζομένου και του χρόνου της αναστολής κατά το άρθρποινικώς κολάσιμη πράξη, όπως είναι τα πλημμελήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια ή η πρόκληση σωματικής βλάβης, τότε οι σχετικές αξιώσεις υπόκεινται στη μακρότερη παραγραφή που είναι οκταετής, συνυπολογιζομένης και της τριετούς αναστολής λόγω κύριας διαδικασίας (άρθρ. 111 παρ. 2 Π.Κ.). Ωστόσο κατά την αντίθετη νομολογία, μακρότερη δεν θεωρείται η ποινική πραγραφή επί πλημμελήματος σε σύγκριση με τη διάταξη του άρθρ. 937 Α.Κ. από το λόγο, ότι εφόσον συντρέχουν οι όροι του νόμου, με την αναστολή επί πλημμελήματος των τριών ετών του άρθρ. 113 § 3 Π.Κ. καθίσταται οκταετής, διότι το αν η ποινική παραγραφή είναι μακρότερη, προκύπτει μόνο από το άρθρ. 111 Π.Κ. και όχι από άλλες διατάξεις του Π.Κ. 
Σε σχόλιο του αρεοπαγίτη Α. Κρητικού προκρίνεται, ότι η παραγραφή της αστικής αξίωσης είναι οκταετής, όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση συντρέχει λόγος αναστολής γιατί έχει ήδη ασκηθεί ποινική διώξη και έχει επιδοθεί στο δράστη κλήση ή κλητήριο θέσπισμα. Όταν όμως δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο, τότε η ποινική παραγραφή είναι πέντε έτη κατ΄άρθρ. 111 Π.Κ. και δεν αυξάνεται σε οκτώ. 
Η άποψη αυτή φαίνεται να είναι και η ορθότερη, αφού οδηγεί σε αποτέλεσμα σύστοιχο καταρχήν προς το σκοπό της ίδιας της παραγραφής, ως θεσμού που επιβάλλεται από το συμφέρον της 

Α.Π. 779/2002 ΔΤμ. ΕλλΔνη 2002.1687 .Υπό την ΕφΘεσσ 3598/1997 ΕλλΔνη 2001.168

τάξης, η οποία απαιτεί εκκαθάριση των σχέσεων του παρελθόντος για το λόγο ότι εξασθενούν τα μέσα απόδειξης και η απονομή του δικαίου γίνεται προβληματική και επισφαλής. Για όσο λοιπόν χρονικό διάστημα ο δράστης υπόκειται στην ποινική διαδικασία και στα πλαίσια της διαδικασίας αυτής εξακολουθεί να ενεργοποιείται σε βάρος του το σχετικό αποδεικτικό υλικό, θα πρέπει και ο ζημιωθείς να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει κατ αυτού τις αστικές αξιώσεις του. 
Όμως η ίδια άποψη του έγκριτου Δικαστή και συγγραφέα δεν είναι άμοιρη προβληματισμού, αφού καταλήγει στο ότι, εάν μέσα στην πενταετία από την τέλεση του ποινικού αδικήματος ασκηθεί ποινική δίωξη και καταστεί δυνατή η έκδοση αμετάκλητης ποινικής καταδικαστικής απόφασης σε βάρος του δράστη, τότε καταλήγει ο ίδιος η ποινική παραγραφή έχει καταστεί οκταετής συνυπολογιζομένου και του χρόνου της αναστολής κατά το άρθρ. 113§3 του Π.Κ. Ακόμα δηλ. και αν έχει περαιωθεί η ποινική διαδικασία με έκδοση αμετάκλητης

Α.Π. 89/2002 ΓΤμ., όπ. παρ. υποσ. 15 και 18, Φ. Τσετσέκου «Η παραγραφή και η αποσβεστική 
προθεσμία», 1991, σελ. 52, όπου και παραπομή σε Δημοσθένη «Υπέρ Φορμίωνος» 27 :«Δοκεί μοι και 
ο Σόλων ουδενός άλλου ένεκα θείναι αυτόν (ταύτης προθεσμίας νόμου) ή του μη συκοφαντείσθαι υμάς 
τοις μεν γαρ αδικουμένοις του χρόνου ενόμισε σαφέστατον έλεγχον έσεσθαι.

απόφασης σε χρόνο λ.χ. τριών ετών, τότε οι αστικές αξιώσεις πάγονται στην παραγραφή των οκτώ ετών. Η θέση αυτή αν και είναι σύμφωνη με την γραμματική διατύπωση της σχετικής διάταξης του Α.Κ. απομακρύνεται κατ’ αποτέλεσμα από τη σκέψη που οδήγησε στη θέσπισή της κατά την οποία θα ήταν παράλογο να αποκλείεται η αστική ευθύνη του δράστη, ενώ εξακολουθεί να υπάρχει η ποινική αξίωση της Πολιτείας. Διότι ενώ ο δράστης παύει πλέον να είναι εκτεθειμένος στην ποινική διαδικασία με την αμετάκλητη καταδίκη του, εξακολουθεί να είναι εκτεθειμένος στις αστικές αξιώσεις που θα παραγραφούν μετά την παρέλευση οκταετίας. Από την άλλη ενδεχόμενη τελολογική-συσταλτική ερμηνεία της ίδιας διάταξης, ώστε να καταλαμβάνει μόνο τις περιπτώσεις που οι αστικές αξιώσεις δύνανται να ασκηθούν και μετά το πέρας της πενταετίας και μέχρις ότου εκδοθεί η αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση και όχι τις περιπτώσεις που η αμετάκλητη καταδίκη έχει ήδη επέλθει εντός της πενταετίας, θα προσκρούει ευθέως στην ίδια τη γραμματική διατύπωση της διάταξης κατά την οποία για την αστική αξίωση θα ισχύσει η «μακρότερη παραγραφή» του ποινικού νόμου.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ-ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΕρμΑΚ υπ άρθρ. 937 παρ. 44.



ΙV. Η παραγραφή της αξίωσης του τρίτου-ζημιωθέντος κατά του ασφαλιστή


α. Διετής παραγραφή κατ άρθρο 10 παρ. 2 Ν. 489/1976



Σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν. 489/1976, η από την ασφαλιστική σύμβαση ιδιαίτερη αξίωση του ζημιωθέντος προσώπου κατά του ασφαλιστή παραγράφεται μετά πάροδο δύο ετών από την ημέρα του ατυχήματος. Αναφορικά με το χρονικό σημείο έναρξης της παραγραφής ισχύουν και εδώ τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για το χρόνο της παραγραφής της παραγραφής που προβλέπεται από το άρθρ. 7 του Ν. ΓπΝ/1911. Επομένως ούτε και εδώ έχει σημασία εάν και πότε λαμβάνει γνώση της ζημίας ο ζημιωθείς, αφού εναρκτήριο σημείο της παραγραφής είναι η ημέρα του ατυχήματος. 
Ωστόσο επειδή ο νομοθέτης στο σχετικό άρθρο έχει διατυπώσει την επιφύλαξη των περί αναστολής και διακοπής της παραγραφής κειμένων διατάξεων, η διετής παραγραφή ως προς την έναρξή της καλύπτει την περίπτωση της προβλεπτής από την αρχή ζημίας του παθόντος. Δεν εφαρμόζεται «αν η ζημία είναι από την αρχή απρόβλεπτη, όπως τούτο δύναται να συμβεί επί απρόβλεπτης, κατά τα ιατρικά δεδομένα, επιδεινώσεως της υγείας του παθόντος». Επομένως η παραγραφή της αξίωσης «κατά της ασφαλιστικής εταιρίας ή του Επικουρικού Κεφαλαίου τρέχει από το χρόνο του ατυχήματος για όλες τις επελθούσες και μέλλουσες ζημίες εκτός εκείνων των οποίων δεν είναι δυνατή η πρόβλεψη κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων», και για τις οποίες ξεκινά νέος χρόνος παραγραφής αφότου ο παθών έλαβε γνώση αυτών και της αιτιώδους συναφείας τους με την αδικοπραξία του ασφαλισμένου. Ισχύουν δηλ. και εδώ όσα έχουν αναφερθεί υπό ΙΙΙ.γ.




β. Παραγραφή πενταετής θεμελιούμενη στη σύμβαση σωρευτικής αναδοχής χρέους


Α.Π. 1021/2001 ΔΤμ. ΧρΙΔ 2001. 915. ΕφΑθ 10476/1998 όπ. παρ., ΜπρΑθ 1096/2002 αδημοσίευτη

Κατά το άρθρο 43 παρ. 6 του Ν. 2696/1999 (Κ.Ο.Κ.), το αυτοκίνητο που προκάλεσε το ατύχημα δεν κρατείται από την Αστυνομική Αρχή (άρθρ. 11 Ν. ΓπΝ/1911), αν ο οδηγός του καταθέσει αποδεικτικό ασφάλισης της αστικής του ευθύνης, το οποίο συνιστά δήλωση του ασφαλιστή ότι αναδέχεται να καταβάλει στον παθόντα αποζημίωση. 
Έχει λοιπόν νομολογηθεί ότι η κατάθεση βεβαίωσης ασφάλισης από αναγνωρισμένη στην Ελλάδα ασφαλιστική εταιρία αποτελεί κατά πλάσμα του νόμου πρόταση της ασφαλιστικής εταιρίας που εξέδωσε τη βεβαίωση, σύμφωνα προς την οποία, απευθυνόμενη αορίστως προς τους δικαιούχους αποζημιώσεως τρίτους σε περίπτωση πραγματώσεως ασφαλιστικού κινδύνου, ο προτείνων ασφαλιστής προσφέρεται να ικανοποιήσει» τις αξιώσεις των τρίτων. Με την αποδοχή της πρότασης αυτής, που μπορεί να γίνει και με την έγερση αγωγής κατά του ασφαλιστή, καταρτίζεται σύμβαση σωρρευτικής αναδοχής, η οποία ιδρύει, σύμφωνα με τα άρθρ. 361 και 477 Α.Κ. άμεση ευθύνη του αναδεχόμενου απέναντι στο πρόσωπο που ζημιώθηκε.
Α.Π. 934/1993 ΕλλΔνη 35.1504, ΕφΠειρ 1070/1995 ΕσυγκΔ 1996.490 και πιο πρόσφατες οι
ΕφΠατρ/2000 ΕπισκΕΔ 2000. 708 και η ΕφΠατρ 309/2000 ΕπισκΕΔ 2000.713, με παρατηρήσεις της Θ.Ν. 
Νικάκη και παραπομπή σε σχετική νομολογία και αρθρογραφία.

Η θέση αυτή επιμηκύνει χρονικά την ευθύνη του ασφαλιστή έναντι του τρίτου, του οποίου η αξίωση έναντι του ασφαλιστή δεν υπόκειται σε διετή παραγραφή, αλλά υπό τις ανωτέρω προϋποθέσεις και εφόσον βέβαια ο ζημιώσας – ασφαλισμένος βαρύνεται με αδικοπρακτική ευθύνη, σε πενταετή . 
Επειδή αφετηρία της σχετικής θέσης είναι η διάταξη του άρθρ. 43 παρ. 6 του Ν. 2696/1999 που υπάρχει στο κείμενο του Κ.Ο.Κ. ήδη από το Ν. 614/1977, έχει επιχειρηθεί η συστηματική ιστορική της ερμηνεία σε σχέση με αυτή του άρθρ. 10 § 2 του Ν. 489/1976. 

Η παραδοχή ότι σε κάθε περίπτωση με την κατάθεση του αποδεικτικού ασφάλισης δημιουργείται σωρευτική αναδοχή χρέους και επομένως η παραγραφή των αξιώσεων κατά του ασφαλιστή μπορεί να μετατοπιστεί από τη διετία στην πενταετία, δημιουργεί τελικώς ανασφάλεια δικαιίου, αφού έρχεται σε αντίθεση με τη διάταξη του άρθρ. 10 § 2 του Ν. 489/1976, με αποτέλεσμα ο ασφαλιστής να μην γνωρίζει το χρόνο παραγραφής των αξιώσεων των τρίτων σε βάρος του. Για όσο χρόνο οι επίμαχες διατάξεις θα εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα, προκριτέα είναι η θέση ότι επίκληση της σωρευτικής αναδοχής εκ μέρους του ασφαλιστή μπορεί να γίνει μόνον στην περίπτωση κατά την οποία αν και προ του ατυχήματος δεν υπήρχε ενεργός ασφάλιση, ωστόσο εκ των υστέρων εμφανίζεται ασφαλιστής, ο οποίος τελικά δια της προμήθειας του ασφαλισμένου του με αποδεικτικό ασφάλισης, αναδέχεται σωρευτικά το χρέος. 



V. Η παραγραφή της αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή (άρθρ. 10 ΑσφΝ 2496/1997)
α. Χρόνος έναρξης παραγραφής




Κατά το άρθρ. 10 του ΑσφΝ 2496/1997 οι αξιώσεις που πηγάζουν από την ασφαλιστική σύμβαση παραγράφονται στις ασφαλίσεις ζημιών μετά από τέσσερα έτη και στις ασφαλίσεις προσώπων μετά από πέντε έτη από το τέλος του έτους μέσα στο οποίο γεννήθηκαν.
Η διάταξη αυτή αφορά στις σχέσεις ασφαλισμένου και ασφαλιστή 
Βλ. Αθ. Κρητικό, όπ. παρ., σελ. 724 παρ. 2143 με αναφορά στην ΕφΝαυπλ 134/1990 ΕσυγκΔ 1992,245

Η διάταξη αυτή αφορά στις σχέσεις ασφαλισμένου και ασφαλιστή και συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, στην αξίωση καταβολής της ασφαλιστικής αποζημίωσης.
Η έναρξη παραγραφής είναι το τέλος του έτους στο οποίο γεννήθηκε η ασφαλιστική αξίωση. Έτσι εάν ο ασφαλιστικός κίνδυνος επήλθε την 1η Απριλίου του έτους 2003, ο χρόνος έναρξης της παραγραφής είναι η 1η Ιανουαρίου του έτους 2004 και ο χρόνος συμπλήρωσής της η 31η Δεκεμβρίου του έτους 2007 εάν πρόκειται για ασφάλιση ζημιών ή του έτους 2008 εάν πρόκειται για ασφάλιση προσώπων. 
Ειδικότερα ως προς το χρόνο έναρξης παραγραφής της αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή στην περίπτωση της ασφάλισης αστικής ευθύνης, δεν υπάρχει ομοφωνία. Κατά μία άποψη ως πραγματοποίηση του ασφαλιστικού κινδύνου που ενεργοποιεί την αξίωσην του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή είναι η επίδοση στον ασφαλισμένο από τον ζημιωθέντα τρίτο της αγωγής αποζημίωσης,
διότι έκτοτε καθίσταται δυνατή η δικαστική επιδίωξη της αξιώσεως του ασφαλισμένου έναντι του ασφαλιστή, έστω και αν δεν έχει προσδιορισθεί με δικαστική απόφαση το μέγεθος της αξιώσεως του τρίτου. 
Η άλλη άποψη υποστηρίζει ότι η παραγραφή της αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή του δεν αρχίζει από τότε που ασκήθηκε η αγωγή του τρίτου, αλλά αφότου κατέστη τελεσίδικη η σε βάρος του ασφαλισμένου απόφαση που έκανε δεκτή την αγωγή του τρίτου. Κατά τη δεύτερη άποψη «η εκδοχή ότι η παραγραφή υπέρ 
Βλ. Αθ. Κρητικό «Αποζημίωση» Γ’ έκδ., αρ. 1879 επ., ΕφΑθ 6132/1982 ΝοΒ 1983.65, όπου και περαιτέρω παραπομπή σε σχετική νομολογία, Α.Π. 728/1985 ΝοΒ 34.563, ΕφΑθ 4387/1993 Τρ. 
Νομ. Πλ. «Νόμος», Α.Π. 1596/1995 Δ’ Τμ. ΕλλΔνη 38.1060, ΕφΑθ 1962/1995 ΕΣυγκΔ 1997.45, 
ΕφΑθ81/1995 ΕΣυγκΔ 1996.501, Α.Π. 277/1999 ΕΕμπΔ 1999.546, ΕφΠειρ 258/2001 ΕΕμπΔ 
2001.523, ΕφΑθ 7854/2001 ΕλλΔνη 43.171
ΕφΘεσσ 2284/1998 ΕλλΔνη 39.1651, όπου και παραπομπές στις ΕφΑθ 7178/1978 ΕΣυγκΔ 15.231 
και ΕφΑθ 7197/1974 ΕΣυγκΔ Γ/1989

του ασφαλιστή αρχίζει από τότε που ασκήθηκε η αγωγή του τρίτου, οδηγεί στο άτοπο αποτέλεσμα να αρχίζει παραγραφή άγνωστης και μη άμεσης δικαστικά επιδιώξιμης απαίτησης».



β. Η πλαγιαστική αγωγή του ζημιωθέντος τρίτου κατά του ασφαλιστή του ζημιώσαντος



Η άσκηση πλαγιαστικής αγωγής στον κλάδο του δικαίου των αποζημιώσεων λόγω ατυχημάτων, εμφανίζεται όταν έχει υποπέσει στη διετή παραγραφή του άρθρ. 10 Ν. 489/1976 η κατά του ασφαλιστή αξίωση του ζημιωθέντος τρίτου, όμως - και τονίζεται αυτό - δεν έχει ακόμα συμπληρωθεί η πενταετής κατ’ άρθρ. 937 Α.Κ. παραγραφή της αξίωσης κατά του ζημιώσαντος. 
Η αναφορά της νομολογίας - κατά το χρόνο ισχύος του ΕμπΝ (κατά τον οποίο ο χρόνος παραγραφής της αξίωσης του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή ήταν τριετής) - στο ότι η πλαγιαστική αγωγή μπορεί να ασκηθεί όταν έχει υποπέσει στη διετή παραγραφή του άρθρου 10 του Ν. 489/1976 η κατά του ασφαλιστή αξίωση του παθόντος τρίτου, "όμως δεν έχει ακόμα συμπληρωθεί η τριετής", κατ' άρθρ. 195 ΕμπΝ παραγραφή (αντίστοιχη ήδη η διάταξη του άρθρ. 10 Ν. 2496/1997)", γινόταν για τον εξής λόγο: εάν είχε 
ΕφΑθ 8038/1981 Αρμ 36.307, ΕφΑθ 1065/1974
ευθεία αγωγή κατά του ασφαλισμένου και μόνο, τότε μετά το πέρας τριετίας από την άσκησή της, δεν υπήρχε δυνατότητα άσκησης της πλαγιαστικής, αφού η ασφαλιστική αξίωση του ασφαλισμένου - που γεννήθηκε με την επίδοση σε αυτόν της αγωγής του τρίτου - είχε πλέον παραγραφεί. Είναι αυτονόητο ότι η παραγραφή της πλαγιαστικής αγωγής κατά τα ανωτέρω προϋποθέτει την παραδοχή ότι η παραγραφή της ασφαλιστικής αξίωσης του ασφαλισμένου αρχίζει όχι με την τελεσίδικη απόφαση με την οποία καταδικάζεται να καταβάλει στον τρίτο, αλλά ήδη από την επίδοση σε αυτόν της αγωγής του τρίτου (κατά την πρώτη προεκτεθείσα άποψη).
Όμως στην πράξη, όταν δεν έχει ασκηθεί αγωγή κατά της ασφαλιστικής εταιρίας δεν έχει συνήθως ασκηθεί αγωγή ούτε κατά του ζημιώσαντος ασφαλισμένου, οπότε, στην περίπτωση αυτή έχει ξεκινήσει μεν ο χρόνος παραγραφής για την αξίωση του τρίτου κατά του ζημιώσαντος - ασφαλισμένου από το χρόνο του ατυχήματος (είτε κατ’ άρθρ. 7 του Ν. ΓπΝ/1911, είτε κατά το άρθρ. 937 του Α.Κ.), όμως δεν έχει ξεκινήσει ο χρόνος παραγραφής του ζημιώσαντος ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή του, αφού δεν έχει επιδοθεί ακόμα σε αυτόν η αγωγή του τρίτου. 
Όταν λοιπόν δεν έχει ακόμα παραγραφεί κατά το άρθρο 937 Α.Κ. η αξίωση του ζημιωθέντος κατά του ζημιώσαντος (και εφόσον βέβαια ο τελευταίος μπορεί να θεωρηθεί ότι ευθύνεται και κατά τις 
βλ. ανωτέρω υπό ΙΙ.α.), είναι δυνατή η άσκηση της πλαγιαστικής αγωγής.

Πρώτη λοιπόν και βασική προϋπόθεση για την ευδοκίμηση της πλαγιαστικής αγωγής είναι να μην έχει παραγραφεί η αξίωση του ζημιωθέντος τρίτου κατά του αδικοπραγήσαντος. Μετά επομένως την παρέλευση διετίας (άρθρ. 10 Ν. 489/1976) και πριν από τη παρέλευση πενταετίας (άρθρ. 937 Α.Κ.), είναι δυνατή από το ζημιωθέντα η άσκηση καταρχήν της ευθείας αγωγής κατά του αδικοπραγήσαντος, με την κοινοποίση της οποίας ξεκινά - κατά την προεκτεθείσα πρώτη άποψη - και ο χρόνος παραγραφής της αξίωσης του τελευταίου κατά του ασφαλιστή του και στη συνέχεια η άσκηση από το ζημιωθέντα της πλαγιαστικής αγωγής κατά του ασφαλιστή.
Ωστόσο είναι δυνατή η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο της ευθείας και της πλαγιαστικής αγωγής, όμως το δικόγραφο της αγωγής αυτής πρέπει να επιδοθεί προηγουμένως στον «δανειστή» του ασφαλιστή, δηλ. στον ασφαλισμένο, προκειμένου να θεωρηθεί ότι έτσι επήλθε ο 

Α.Π. 1656/2002 ΔΤμ. Τρ. Νομ. Πλ. «Νόμος», ΕφΑθ 2876/1988 ΕΣυγκΔ 1993.162, ΕφΑθ4293/1992
ΕσυγκΔ1993.159, ΕφΑθ 7774/1993 ΕλλΔνη 36.1592, ΕφΑθ 1962/1995 ΕσυγκΔ 1997.45, 
ΕφΑθ 8981/2001 ΕλλΔνη 2001.750, ΕφΠειρ 258/2001 ΕΕμπΔ 2001.523 

ασφαλιστικός κίνδυνος ως προς αυτόν, ώστε να γεννάται αξίωσή του για σφαλιστική κάλυψη, την οποία εν συνεχεία με το ίδιο δικόγραφο ασκεί πλαγιαστικώς κατά της ασφαλιστικής εταιρίας ο ζημιωθείς τρίτος. Γίνεται λοιπόν δεκτό, ότι εφόσον το δικόγραφο στο οποίο σωρεύεται η ευθεία αγωγή και η πλαγιαστική επιδίδεται πρώτα στον ασφαλισμένο και έπειτα στον ασφαλιστή του, τότε αφενός μεν επέρχεται η ασφαλιστική περίπτωση και γεννιέται η αξίωση ελευθερώσεως του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή και αφετέρου συντρέχουν με αυτόν τον τρόπο οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρ. 72 ΚΠολΔ, οπότε η σχετική πλαγιαστική αγωγή είναι παραδεκτή. 

Η contra νομολογία απορρίπτει τη σωρευόμενη στο ίδιο δικόγραφο πλαγιαστική αγωγή με την αιτιολογία ότι έχει ασκηθεί προώρως, διότι δεν πρόλαβε ακόμα να εκδηλωθεί η - κατ' άρθρ. 72 ΚΠολΔ - αδράνεια του ασφαλισμένου ως προς την άσκηση των αξιώσεών του κατά του ασφαλιστή, αφού ταυτόχρονα με τον ασφαλιστικό κίνδυνο (κοινοποίηση της ευθείας αγωγής στον τρίτο) ασκείται πλαγιαστικώς και το δικαίωμα του τρίτου (κατά του ασφαλιστή του). Κατά την άποψη αυτή η αδράνεια του ασφαλισμένου, που μπορεί να δικαιολογήσει 
Α.Π. 1656/2002 ΔΤμ. Τρ. Νομ. Πληρ. «Νόμος»
ΕφΑθ 9395/2000 ΕλλΔνη 2001.447 και ΕφΑθ 7854/2001 ΕλλΔνη 2002.171
δικαιολογήσει άσκηση πλαγιαστικής αγωγής, θα εκδηλωθεί, μόνο όταν ο παθών τρίτος περιοριστεί στην άσκηση ευθείας μόνον αξιώσεως κατά του ασφαλισμένου μετά από την οποία δύναται να νοηθεί αδράνεια του δικαιούχου. 
Η προσφυγή στην "αρχή της οικονομίας της δίκης" που διέπει το δικονομικό μας σύστημα (βλ. άρθρ. 246 ΚπολΔ, αλλά και άρθρ. 31), μπορεί να δικαιολογήσει την στο ίδιο δικόγραφο σώρευση της ευθείας αγωγής (κατά του ασφαλισμένου) και της πλαγιαστικής αγωγής, αφού και αν ασκηθεί μόνον η ευθεία αγωγή, θα ενωθεί προς συνεκδίκαση κατά το άρθρ. 246 ΚΠολΔ, είτε με τη μεταγενέστερη πλαγιαστική αγωγή που θα ασκήσει ο τρίτος, είτε με τη μεταγενέστερη παρεμπίπτουσα αγωγή του ασφαλισμένου κατά του ασφαλιστή του.




VI. Η παραγραφή των αξιώσεων κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου




Σύμφωνα με το άρθρ. 19 § 2 Ν. 489/1976, η αξίωση του ζημιωθέντος τρίτου κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου (ε.κ.) είναι διετής με αφετηρία το χρόνο του ατυχήματος, επιφυλασσομένων των διατάξεων περί αναστολής και διακοπής της παραγραφής. Καταρχήν λοιπόν, mutatis mutandis ισχύουν και εδώ όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί σχετικά με την έναρξη της παραγραφής (υπό ΙΙΙ.α.), την πα-ραγραφή σε περίπτωση εξακολουθητικής ζημίας (υπό ΙΙΙ.β.) και την έναρξη νέας παραγραφής (υπό ΙΙΙ.γ.). Τα προβλήματα που προκύπτουν στην πρακτική αφορούν στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες το ε.κ. ενάγεται για το λόγο ότι το ζημιογόνο όχημα ήταν ανασφάλιστο. Ο ενάγων δεν έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στην ασφαλιστική εταιρία, ώστε να διαπιστώσει εάν πράγματι υπήρχε κατά το χρόνο του ατυχήματος έγκυρη σύμβαση ασφάλισης ή ακόμα, εάν είχαν τηρηθεί οι προβλεπόμενες από το νόμο διατυπώσεις σε περίπτωση λύσης της. Όταν λοιπόν μετά το πέρας τουλάχιστον δύο ετών από το ατύχημα θα εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση με την οποία θα απρρίπτεται η αγωγή κατά της ασφαλιστικής εταιρίας που κατά τους ισχυρισμούς του ενάγοντος ασφάλιζε το ζημιογόνο όχημα, τότε θα έχει παραγραφεί και η αξίωσή του κατά του ε.κ., μόνη διέξοδος στην περίπτωση αυτή, και εφόσον δεν θα έχει παρέλθει πενταετία από το χρόνο του ατυχήματος, είναι η άσκηση πλαγιαστικής αγωγής.
Ορθά λοιπόν έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ως προς την παραγραφή της αξίωσης κατά του ε.κ. πρέπει να θεσπισθεί ως χρόνος ενάρξεώς της αυτός κατά τον οποίο διαπιστώνεται κατά τρόπο βέβαιο ότι το όχημα είναι ανασφάλιστο.Ωστόσο μέχρι τότε και προς αποφυγή του σχετικού αδιεξόδου, δεν φαίνεται να προκαλεί προβλήματα η ταυτόχρονο άσκηση δύο αγωγών: μία κατά του ε.κ. και δεύτερη κατά της ασφαλιστικής εταιρίας , και περαιτέρω η ένωση και συνεκδίκασή τους, αφού η άσκηση μίας αγωγής κατά των δύο δημιουργεί προβληματα αντιφατικότητας των βάσεων της αγωγής.
Αθ. Κρητικό όπ. παρ. σελ. 778, παρ. 2317
Έτσι η ΜπρΑθ 796/2000 (αδημοσίευτη) ένωσε και συνεκδίκασε τις δύο αγωγές και στη συνέχεια 
απέρριψε την αγωγή κατά του ε.κ. και έκανε δεκτή κατ ουσίαν αυτή που στρεφόταν κατά της 
ασφαλιστικής εταιρίας, διότι αποδείχτηκε τελικώς, ότι η ασφαλιστική σύμβαση δεν είχε λυθεί 
σύμφωνα με τις διατυπώσεις της Κ4/585/1978 ΑΥΕ.
Αθ. Κρητικό όπ. παρ. σελ., παρ. 2329

Πηγή: www.esd.gr

  

Κινδυνεύει με λουκέτο το Επικουρικό Κεφάλαιο

Νέα επιστολή προς την Τράπεζα της Ελλάδος, καθώς και στο υπουργείο Οικονομικών, με την οποία ζητεί την άμεση προώθηση στη Βουλή νομοσχεδίου που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του Επικουρικού Κεφαλαίου απέστειλε, σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση του φορέα.

Στην επιστολή, αποδέκτες της οποίας είναι ο υπουργός, Ευκλείδης Τσακαλώτος και η διευθύντρια της ΔΕΙΑ, κ.  Ιωάννα Σεληνιωτάκη, τονίζεται ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο θα καταρρεύσει οικονομικά εφόσον της επιδιωκόμενης νομοθετικής ρύθμισης προηγηθεί ανάκληση της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής εταιρείας. Για το λόγο αυτό ζητείται η συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής η οποία θα αναλάβει την κατάρτιση του σχετικού νομοσχεδίου.

Μάλιστα, ανώτατα στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς προειδοποιούν πως όταν αν συμβεί το… μοιραίο, τότε μια κίνηση θα απομείνει στη διοίκηση του φορέα και αυτή δεν θα είναι άλλη από το να βάλει «λουκέτο» στο Επικουρικό Κεφάλαιο και να παραδώσει τα «κλειδιά» του στο δημόσιο.

Τα ίδια στελέχη προσθέτουν ότι σε αυτή την περίπτωση οι μόνοι που θα ζημιωθούν θα είναι οι δικαιούχοι αποζημιώσεων, καθότι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να εισπράξουν από ένα φαλιρισμένο δημόσιο τα χρήματα που δικαιούνται.

Σημειώνεται ότι οι ανοικτές υποχρεώσεις του Επικουρικού Κεφαλαίου υπολογίζονται σήμερα στα 500 εκατ. ευρώ.

Πηγή: http://www.insuranceworld.gr/

Παράσυρση Πεζής εντός οδοστρώματος,λόγω έλλειψης πεζοδρομίου κατάληψη οδού από οχήματα

Υπαιτιότητα 65% του παρασύραντος αυτήν οδηγού ΙΧΕ ο οποίος κινούμενος με υπερβολική για τις επικρατούσες κυκλοφοριακές συνθήκες ταχύτητα (εντός κατοικημένης περιοχής), παρέσυρε την αντιθέτως κινούμενη αριστερά της πορείας του πεζή, η οποία εβάδιζε αναγκαστικά εντός οδοστρώματος, λόγω έλλειψης πεζοδρομίου και σταθμευμένων οχημάτων που καταλάμβαναν μέρος του οδοστρώματος, (παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ. 1, 13 παρ. 2, 9 παρ. 1 και 20 παρ.1 του Κ.Ο.Κ).

Υπαιτιότητα 35% της πεζής, η οποία αν και πέρασε με ασφάλεια δίπλα από τα δύο σταθμευμένα οχήματα και μπορούσε αμέσως μετά να κινηθεί στο αριστερό άκρο της οδού, αυτή, χωρίς να λάβει τις αναγκαίες προφυλάξεις, συνέχισε να κινείται εντός του οδοστρώματος, εκθέτοντας επικίνδυνα τον εαυτό της σε σοβαρό κίνδυνο παράσυρσης από τα αντιθέτως κινούμενα προς αυτή οχήματα, (παράβαση των διατάξεων του άρθρου 38 παρ. 1, 2, 3 του ΚΟΚ).

Αποζημίωση επί Σωματικής Βλάβης

Ακρωτηριασμός κάτω Άκρου – Κρίσεις Επιληψίας

Εγκατάσταση ειδικού Ανυψωτικού Συστήματος

Ενοικίαση δωματίου πλησίον του νοσοκομείου για διαμονή των άμεσων συγγενών – συνοδών

 Η ενάγουσα (παθούσα) κρίθηκε ανάπηρη με ποσοστό άνω του 67% εφ’ όρου ζωής λόγω ακρωτηριασμού δεξιού κάτω άκρου από το ύψος του ισχίου και λόγω επιληπτικών κρίσεων.

 Εκτός των επί μέρους κονδυλίων για αποκλειστικές νοσοκόμες, εφ΄όρου ζωής φυσικοθεραπείες κλπ, στην ενάγουσα επιδικάσθηκε ποσό 16.769,65 ευρώ για την εγκατάσταση ειδικού ανυψωτικού συστήματος στην σκάλα για να δύναται να ανέρχεται στην επί του πρώτου ορόφου οικία της.

 Ομοίως επιδικάσθηκε σχετικό κονδύλιο κατ΄άρθρ. 930 παρ.3 για την ενοικίαση δωματίου πλησίον του νοσοκομείου, για την διαμονή του συζύγου και του υιού της ενάγουσας  δεδομένου ότι η καθημερινή παρουσία τους σ’ αυτό υπό την ιδιότητα του συνοδού, ήταν αναγκαία για τη διευθέτηση των αναγκών της νοσηλείας της και την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης σ’ αυτήν.

 Επί πλέον επιδικάσθηκαν και κονδύλια σχετικά με αεροπορικά εισιτήρια μετακίνησής αυτής και του υιού από τη Κρήτη στην Αθήνα καθώς και σχετικά έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο διατροφής τους και μετακινήσεων τους με ΤΑΧΙ , προκειμένου να υποβληθεί στις αναγκαίες σωματομετρικές μετρήσεις και λοιπές προπαρασκευαστικές ενέργειες για την ακριβή εφαρμογή του τεχνητού μέλους.

 Ομοίως επιδικάσθηκαν στην ενάγουσα και σχετικά κονδύλια για  την πρόσληψη υπαλλήλου ως υποκατάστατη δύναμη στο κατάστημα εμπορίας παιδικών ενδυμάτων που διατηρούσε.

Ηθική Βλάβη 70.000 ευρώ

 Εν όψει των συνθηκών του ατυχήματος, της συνυπαιτιότητας της ενάγουσας,

του είδους και της έκτασης των σωματικών κακώσεων της, της πολύ μεγάλης στενοχώριας και της ταλαιπωρίας που αυτή υπέστη (με δύο ακρωτηριασμούς και λοιπές επιπλοκές της υγείας της), με την κατωτέρω απόφασή του το δευτεροβάθμιο δικαστήριο επιδίκασε ως εύλογο το ποσό των 70.000 ευρώ για ηθική βλάβη.

Αποζημίωση επί Μονίμου Αναπηρίας – ΑΚ 931

Στην ενάγουσα επιδικάσθηκε ποσό 25.000 ευρώ εκ ΑΚ 931,  (συνυπολογιζομένης της κατά 35% συνυπαιτιότητάς της).

   Επέκταση 2ετους Παραγραφής σε 20ετία (2)

  Αν η αξίωση, καθ’ ό μέρος αφορά μελλοντική ζημία, καταβλητέα σε δόσεις, βεβαιώθηκε με τελεσίδικη απόφαση, παραγράφεται μετά από είκοσι χρόνια, σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου α΄ του άρθρου 28 ΑΚ. Όμως η νέα αυτή εικοσαετής παραγραφή προυποθέτει αναγκαίως κατά την έννοια του άρθρου 268 ΑΚ την ύπαρξη αξιώσεως που δεν έχει υποκύψει στην μέχρι της τελεσιδικίας ισχύουσα βραχυχρόνια παραγραφή. Η διάταξη του άρθρου 268 εδ. α΄ του ΑΚ εφαρμόζεται και στην βραχυπρόθεσμη παραγραφή των δύο ετών του άρθρου 2 παρ. 2 του Ν. 489/1976.

Αθροιστική Απόληψη Αποζημίωσης

ΑΚ 930 παρ.3

Ανεφάρμοστη η διάταξη για Επικουρικό Κεφάλαιο (3)

Αποκλείεται η εφαρμογή της ΑΚ 930 παρ. 3 στην περίπτωση που αυτή θα ήταν εφαρμοστέα και η οποία προβλέπει την αθροιστική απόληψη της αποζημίωσης από το Επικουρικό Κεφάλαιο, το οποίο την οφείλει στο δικαιούχο, με βάση το άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 489/1976, και της παροχής, την οποία για την ίδια αιτία οφείλει στο δικαιούχο ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης. Επομένως, σε μία τέτοια περίπτωση εφόσον προβάλλεται σχετικός ισχυρισμός από το εναγόμενο Επικουρικό Κεφάλαιο, για συνδρομή των όρων του άρθρου 19 παρ. 5 του ν. 489/1976, πρέπει να γίνεται αφαίρεση από την οφειλόμενη από το Επικουρικό Κεφάλαιο αποζημίωση, κατά το άρθρο 929 ΑΚ, κάθε ποσού, το οποίο με την ίδια αιτία δικαιούται ο δικαιούχος να αξιώσει από το ασφαλιστικό ταμείο ή άλλο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης. Η ως άνω νομοθετική ρύθμιση αφορά κάθε περίπτωση ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου και δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις ανασφάλιστων ή αγνώστων αυτοκινήτων. Η εν λόγω ευνοική μεταχείριση ισχύει μόνο, όταν είναι υπόχρεο το Επικουρικό Κεφάλαιο και όχι άλλο πρόσωπο.

Υποκατάσταση ΟΑΕΕ

στις αξιώσεις των παθόντων

Απορριπτέα η σχετική ένσταση

Εν προκειμένω ο ισχυρισμός των εναγομένων ότι η ως άνω ενάγουσα δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να ασκήσει τις ένδικες αξιώσεις για νοσήλια κλπ συναφείς δαπάνες, διότι νόμιμα και αυτοδίκαια οι εν λόγω αξιώσεις έχουν περιέλθει στον ασφαλιστικό φορέα της, (πρώην ΤΕΒΕ και νυν ΟΑΕΕ) , τυγχάνει απορριπτέος ως αβάσιμος. Και τούτο διότι οι ρυθμίσεις του νόμου (άρθρο 47 παρ. 6 του Ν.3518/2006),  που αφορά, την αυτοδίκαιη υποκατάσταση του νυν ΟΑΕΕ στις αξιώσεις αποζημίωσης των ασφαλισμένων του από τροχαία ατυχήματα, δεν μπορεί να τύχει αναδρομικής εφαρμογής και να καλύψει τροχαία ατυχήματα και συνεπώς και αξιώσεις αποζημίωσης, που έλαβαν χώρα και γεννήθηκαν αντίστοιχα σε χρόνο προγενέστερο από την έναρξη ισχύος της κρίσιμης ρύθμισης (21.12.2006).

  

Σχόλια – Παρατηρήσεις

 

  1) Αποκλειστική υπαιτιότητα οδηγού ΙΧΕ που παρέσυρε πεζή , η οποία εβάδιζε στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος (άρθρα 12 παρ.1, 19 παρ1 ΚΟΚ), καθότι ήταν αδύνατη η κίνησή της στο πεζοδρόμιο, λόγω της ύπαρξης μεγάλων δέντρων με μεγάλα κλαδιά και πυκνές πολύ χαμηλές φυλλωσιές. Μον.Πρ.Αθ.1201/2011 ΕΣυγκΔ 2011/342

 Αποκλειστική υπαιτιότης του οδηγού εισελθόντος (μετά από αριστερή στροφή) στην Μονής κατευθύνσεως Οδόν με μεγάλη ταχύτητα όπου εβάδιζεν το ζεύγος των παθόντων, πλησίον του Πεζοδρομίου, εις βάθος ενός (1) μέτρου εντός του καταστρώματος, επειδή η κίνηση επί του ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ήταν δύσκολη λόγω της υπάρξεως σ΄αυτό Βαρελιών και σταθμευμένου οχήματος. Ούτω ετραυματίσθη ΘΑΝΑΣΙΜΩΣ ο σύζυγος και σοβαρά επίσης και η προπορευομένη σύζυγος. Μον.Πρ.ΑΘ. 5344/1991, ΕΣυγκΔ 1991/391

2) Επέκταση 2ετους Παραγραφής σε 20ετία

  Αν, με  τελεσίδικη απόφαση  ο παθών από αυτοκινητικό ατύχημα κρίθηκε  πρόσκαιρα ανίκανος  προς εργασία για ορισμένο χρονικό διάστημα και του επιδικάστηκαν για το διάστημα αυτό αποζημίωση για διαφυγόντα κέρδη και για ηθική βλάβη και  με νέα αγωγή του ζητεί  πρόσθετη αποζημίωση   για  τις ίδιες αιτίες λόγω της επικαλούμενης εφόρου ζωής ολικής ή μερικής αναπηρίας του, της οποίας έλαβε γνώση μετά την άσκηση της πρώτης αγωγής, το δικαστήριο που καλείται να δικάσει την υπόθεση  δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο  της αποφάσεως, ως προς την έκταση των ζημιών, διότι το δικαστήριο καλείται να κρίνει αξιώσεις του παθόντος από τις επιζήμιες συνέπειες του ατυχήματος που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν κατά το χρόνο άσκησης της πρώτης αγωγής. Αντίθετα, αν πρόκειται για  προβλεπτές ζημίες, η  παραγραφή παρατείνεται σε εικοσαετία, υπό την αναγκαία προϋπόθεση, ότι  η απόφαση κατέστη τελεσίδικη εντός του χρόνου της πενταετίας ή της διετίας,  κατά περίπτωση, καθώς και ότι στο μεταξύ διάστημα, μέχρι την τελεσιδικία,   δεν έχει υποκύψει η αξίωση  σε τυχόν προβλεπόμενη  συντομότερου χρόνου παραγραφή  (ΑΠ 755/2005, ΑΠ 1100/2005).    Στις περιπτώσεις που οι ζημιές είναι προβλεπτές, η παραγραφή διακόπτεται με την άσκηση αγωγής για την καταβολή αποζημιώσεως για μελλοντική ζημία, και ότι η διακοπείσα αυτή παραγραφή, αρχίζει εκ νέου από την τελευταία διαδικαστική πράξη των διαδίκων ή του δικαστηρίου (άρθρ. 261 ΑΚ).  ΑΠ 39/2007 ΣΕΣυγκΔ 2007/87

3) ΑΚ – 931 - Αθροιστική Απόληψη Αποζημίωσης- Ανεφάρμοστη η διάταξη για το Επικουρικό Κεφάλαιο.

Βλ. ομοίως και Εφ.Θρ. 28/2012 ΕΣυγκΔ 2013/248

Δεν ενέχεται προς αποζημίωση για καταβληθέντα  από ασφαλιστικό ταμείο κοινωνικής ασφάλισης επιδόματα ασθενείας ή συντάξεις αναπηρίας - Ανεφάρμοστη η Αθροιστική Απόληψη εξ ΑΚ 930 παρ. 3 Σε περίπτωση τραυματισμού, λόγω αυτοκινητικού ατυχήματος, προσώπου ασφαλισμένου στο ΙΚΑ, (το οποίο κατά το ν. 6298/1934 είναι οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης), οι  παροχές του επιδόματος ασθενείας ή σύνταξης αναπηρίας, που υποχρεούται αυτό να καταβάλει στον ίδιο τον ασφαλισμένο, (σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1846/1951), αφαιρούνται από τις αντίστοιχες αξιώσεις του δικαιούμενου αποζημιώσεως προσώπου. Έτσι ούτε το ζημιωθέν από το ατύχημα πρόσωπο, ούτε το ΙΚΑ, ούτε οποιοσδήποτε άλλος και ειδικότερα ο ασφαλισμένος σε ασφαλιστική εταιρία, της οποίας ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας και στη θέση της υπεισήλθε το επικουρικό κεφάλαιο νομιμοποιείται να ζητήσει από το τελευταίο τα ποσά, που αντιστοιχούν σε ασφαλιστικές παροχές του ΙΚΑ, αλλά και οποιουδήποτε άλλου ασφαλιστικού ταμείου κοινωνικής ασφάλισης προς τους ασφαλισμένους του, εξ αιτίας, αυτοκινητικού ατυχήματος.   Συνεπώς η έκταση οφειλής του Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρ. 19 παρ.5 ν.489/1976 (η οποία κρίθηκε ότι δεν αντίκειται στο άρθρ.4 του Συντάγματος), περιορίζεται σε ό,τι υπολείπεται, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσό και μόνον εκείνο, το οποίο υποχρεούται για την ίδια αιτία να καταβάλει ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος συναφής οργανισμός κοινωνικής ασφάλισης, χωρίς να έχει εφαρμογή στην περίπτωση αυτή η διάταξη του άρθρου 930 παρ. 3 Α.Κ. ΑΠ 34/2012 ΕΣυγκΔ 2012/306

 Στην περίπτωση που το Επικουρικό Κεφάλαιο ευθύνεται κατά την παρ. 1 του άρθρου 19 του ως άνω Π.Δ/τος 237/1986 σε αποζημίωση προσώπων που ζημιώθηκαν λόγω θανάτωσης ή σωματικών βλαβών ή υλικών ζημιών από αυτοκινητικά ατυχήματα, η έκταση της οφειλής του περιορίζεται σε ό,τι υπολείπεται, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσόν, και μόνον εκείνο, το οποίο υποχρεούται για την ίδια αιτία να καταβάλει ασφαλιστικό ταμείο ή άλλος συναφής οργανισμός κοινωνικής ασφαλίσεως. Απορρίπτεται ένσταση Επικουρικού Κεφαλαίου, ότι η παθούσα έχει ήδη λάβει τις ανωτέρω παροχές (μισθούς - δώρα) από το Ελληνικό Δημόσιο καθότι η περίπτωση αυτή δεν εμπίπτει στην παρ.5 του άρθρ. 19 του ΠΔ 237/1986, εφόσον το Ελληνικό Δημόσιο δεν θεωρείται Οργανισμός Κοινωνικής Ασφαλίσεως. Μον.Πρ.Αθ.6004/1995 ΣΕΣυγκΔ 1999/269

www.esd.gr

...