Πρόσφατα διαβάσαμε με όχι με έκπληξη ομολογούμε ένα άρθρο στο protagon.gr. Γνωρίζουμε πως διεθνώς η τάση αύξησης χρήσης του ποδηλάτου έχει οδηγήσει κάθε λογής δημοσιογράφους – μη χρήστες ποδηλάτου- να γράφουν θέματα σχετικά με το ποδήλατο, γιατί αποδεδειγμένα το θέμα “πουλάει”. Η αλήθεια είναι πως υπήρξε προβληματισμός για το εάν άξιζε τον κόπο μια ανάρτηση – απάντηση. Καθώς όμως υπήρξαν αρκετές τοποθετήσεις φίλων και μελών μας για το θέμα καταλήξαμε να δημοσιεύσουμε την παρακάτω επιστολή μέλους μας και ποδηλάτισσας οι θέσεις της οποίας μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους.
Αγαπητέ κύριε Κακαρίκα,
θα ήθελα να εκφράσω τους προβληματισμούς μου καθώς διαβάζοντας το άρθρο σας αναρωτήθηκα μήπως τελικά εμείς οι ποδηλάτες αποτελούμε δημόσιο κίνδυνο.
Κατ αρχήν να πω ότι νιώθω κολακευμένη που οι ποδηλάτες προκαλούν το θαυμασμό σας απλώς και μόνο με το να κυκλοφορούν στο δρόμο. Φαίνεται ότι η παρουσία μας στη δεξιά λωρίδα του δρόμου στην οποία επιτρέπεται η κίνηση του ποδηλάτου είναι πράξη γενναιότητας δεδομένων των χιλιάδων τρελών οδηγών όπως και εσείς χαρακτηριστικά αναφέρετε.
Βέβαια δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα, καθώς από το άρθρο σας φαίνεται ότι κινδυνεύω περισσότερο να τραυματιστώ από συν-ποδηλάτες μου που παραβιάζουν stop, ερυθρούς σηματοδότες ή κινούνται ανάποδα σε μονόδρομους. Βλέπετε μέχρι σήμερα που κινούμαι στο δρόμο οι παραπάνω παραβάσεις αποτελούν μια πραγματικότητα, αλλά σχεδόν κατ εξοχήν από οδηγούς ΙΧ, δικύκλων κτλ. Για να είμαι ειλικρινής εντυπωσιάζομαι που στο άρθρο σας δεν αναφέρεστε σε αυτήν την τεράστια ομάδα οδηγών και ασχολείστε με μια πολύ μικρή μειοψηφία οδηγών – ποδηλατών.
Πιο συγκεκριμένα το άρθρο σας μου δημιούργησε την αντίληψη ότι εμείς οι ποδηλάτες είμαστε αδιάφοροι για τον ΚΟΚ. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω θα ήθελα να σας πω ότι τηρώ τον ΚΟΚ καθώς δεν είμαι «οχυρωμένη» στο ασφαλές μου αυτοκίνητο. Επιπλέον, φοράω και το κράνος μου. Μάλλον όμως θα έχετε κάποια στατιστική έρευνα στην κατοχή σας που να λέει ότι οι ποδηλάτες παραβιάζουμε τον ΚΟΚ περισσότερο από τους υπόλοιπους οδηγούς, καθώς με βάση τη δική μου εμπειρία και παρατήρηση συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Ίσως βέβαια και εμείς οι «επικίνδυνοι ποδηλάτες» να γινόμαστε κάποιες φορές ενοχλητικοί. Για παράδειγμα πολλές φορές τα αυτοκίνητα με προσπερνάνε γρήγορα περνώντας πολύ κοντά μου, χωρίς καν να αλλάξουν λωρίδα κατά την προσπέραση, ενώ εγώ εύχομαι εκείνη την ώρα να μην υπάρχει φρεάτιο ή λακκούβα μπροστά μου, γιατί αν αναγκαστώ να στρίψω έστω και λίγα χιλιοστά το τιμόνι θα προκαλέσω “ατύχημα”* και θα ταράξω τη μέρα τους. Μάλλον δημιουργώ πρόβλημα και όταν σταματάω στο φανάρι. Βλέπετε πρέπει να ξεκινήσω πολύ γρήγορα, δεδομένου ότι παρακωλύω τη συγκοινωνία με την αργή μου εκκίνηση. Οι ευγενείς οδηγοί μου κορνάρουν επίμονα, επισημαίνοντάς μου ότι είμαι ένα εμπόδιο στο δρόμο τους και επ’ ουδενί ένα ισάξιο προπορευόμενο όχημα. Τέλος, ανησυχώ πραγματικά μήπως το πίσω φως μου δεν είναι αρκετό – γι αυτό βάζω 2 και 3 φωτάκια – καθώς μπορεί κάποιο ΙΧ να θέλει να κινηθεί στη δεξιά λωρίδα με ταχύτητα πάνω από το επιτρεπόμενο όριο στην πόλη, οπότε πάλι θα προκαλέσω “ατύχημα” αν δε με δει εγκαίρως.
Επιπλέον δε σας κρύβω ότι προβληματίστηκα με τους 6 ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στο Amsterdam με το ποδήλατο, καθώς – ναι – και το ποδήλατο έχει την επικινδυνότητά του και η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Amsterdam δε φοράει κράνος. Τηρουμένων των αναλογιών με πληθυσμιακά κριτήρια, αν κινούμασταν και στην Αθήνα με το ποδήλατο θα είχαμε περίπου 13 νεκρούς το χρόνο. Πόσα άρθρα έχετε σκοπό να αφιερώσετε στους 1.500 νεκρούς που έχουμε στην Ελλάδα κάθε χρόνο από τα τροχαία?
Τέλος, δεδομένου ότι προβλέπετε ότι θα αυξηθούν τα “ατυχήματα” όσο αυξάνεται ο αριθμός των ποδηλάτων στους δρόμους, σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα όλοι εμείς οι ποδηλάτες, «επικίνδυνοι» ή όχι, να πάρουμε πάλι τα αυτοκίνητά μας και να κυκλοφορούμε στους δρόμους?
Ή μήπως καλύτερα αντί να ασχολούμαστε με μια μειοψηφία «επικίνδυνων» ποδηλατών να ενθαρρύνουμε τη χρήση του ποδηλάτου και να ασκούμε την κριτική μας στο κράτος και στους ιθύνοντες διεκδικώντας υποδομές για το ποδήλατο και την τήρηση του ΚΟΚ?
Σκέψεις μιας ποδηλάτισσας
Eύη Αρώνη
* O όρος ατύχημα έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται από τον ΠΟΥ και όλους τους φορείς που ασχολούνται σοβαρά με την οδική ασφάλεια καθώς η επιστημονική άποψη είναι πως οι τροχαίες συγκρούσεις είναι καθ’ όλα προβλέψιμες και αναστρέψιμες, οπότε και δεν μπορούν να περιγραφούν επαρκώς με τον όρο “ατύχημα”.
Πηγή: www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου