Την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου συνέντευξη τύπου από τον SOS Τροχαία Εγκλήματα για την κατάσταση που επικρατεί στην Κρήτη και την προσπάθεια του συλλόγου μας να συσπειρώσει οικογένειες των θυμάτων για να υπερασπιστούμε συλλογικά τη Μνήμη και τα δικαιώματα τους αλλά και για να δράσουμε καταλυτικά για την υιοθέτηση μια μακροπρόθεσμης πολιτικής για την οδική ασφάλεια που θα στοχεύει στο δραστικό περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων και των θυμάτων τους.
Ενδεικτικά αναδημοσιεύουμε το ρεπορτάζ της εφημερίδας του Ηρακλείου ΠΑΤΡΙΣ και παραθέτουμε βιντεο απόσπασμα απο το Δελτίο ειδήσεων του KΡΗΤΗTV.
Επόμενη συνάντηση της ομάδας του SOS T. E. στο Ηράκλειο: Δευτέρα 16 Ιανουαρίου. Πληροφορίες: Μιχελάκης Λευτερης 6977904780 – Σταυρουλάκης Μανώλης 6977229631
Αφύπνιση πολιτείας και κοινωνίας ζητούν οι συγγενείς των θυμάτων της ασφάλτου. Οργανώνονται και στην Κρήτη, προτείνουν, διεκδικούν και καταγγέλλουν
Της Ευαγγελίας Καρεκλάκη
Οι ζωές τους ανατράπηκαν δραματικά μέσα σε μία μόνο στιγμή. Έχασαν τα παιδιά τους, αδέλφια ή γονείς σε τροχαία δυστυχήματα. Οι περισσότεροι παλεύουν ακόμα να βρουν το βηματισμό τους. Τα δάκρυα δεν στεγνώνουν στα μάτια τους, όμως στην μνήμη των αγαπημένων τους προσώπων βρήκαν το σθένος να ενώσουν την φωνή τους (ή ακόμα και τον λυγμό τους) και υπό την αγκαλιά του Πανελλαδικού Συλλόγου «SOS Τροχαία Εγκλήματα» να προσπαθήσουν να αφυπνίσουν την κοινωνία αλλά και να πιέσουν την Πολιτεία για μία σειρά νομοθετικών αλλαγών ώστε να σταματήσει αυτή η «γενοκτονία» στους δρόμους.
Ο Ηρακλειώτης Μανόλης Σταυρουλάκης εκ των ιδρυτικών μελών του Συλλόγου αποτελεί ουσιαστικά την «ψυχή» αυτής της προσπάθειας που καταβάλλεται τώρα στην Κρήτη. Τον Δεκέμβριο του 2005 έχασε σε τροχαίο στην λεωφόρο Κηφισίας τον 25χρονο γιο του, Γιάννη.
Παρά την συντριβή και το πένθος, ξεκίνησε έναν πολυετή και επώδυνο αγώνα δικαίωσης της μνήμης του παιδιού του και τελικά τα κατάφερε. Ακόμα όμως και τότε δεν επαναπαύτηκε, βλέποντας να συνεχίζονται τα εγκλήματα της ασφάλτου και δεκάδες οικογένειες να βυθίζονται στο πένθος. Συνοδοιπόρος του σε αυτήν την υπερπροσπάθεια είναι η σύζυγος του, Φιλιώ.
«Σήμερα απευθύνουμε μία πρόσκληση στους συγγενείς των θυμάτων αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία. Το θέμα της οδικής ασφάλειας είναι πολιτικό και κοινωνικό. Είναι ένα θέμα το οποίο ούτε η Πολιτεία ούτε η κοινωνία θέλει να το αναδεικνύει… βολευόμαστε να λέμε «έγινε ένα δυστύχημα, ήταν της τύχης μας, ήταν θέλημα Θεού» αλλά δυστυχώς δεν είναι έτσι …Το τροχαίο είναι στα χέρια του ανθρώπου, είναι ανθρώπινα λάθη, είναι κάτι προβλέψιμο το οποίο μπορούμε να το σταματήσουμε ..δεν είναι επιδημία» τόνισε στην διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχωρήθηκε χθες.
Ο πυρήνας που δημιουργείται στην Κρήτη δεν έχει σκοπό να υποκαταστήσει, όπως ειπώθηκε, κανένα άλλο σύλλογο. Αυτό που διεκδικούν είναι να θεσμοθετηθούν επιτέλους αυστηρότεροι νόμοι για τα τροχαία και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις μέθης αλλά και να υπάρξει μέριμνα ως προς την ψυχολογική και νομική στήριξη συγγενών θυμάτων μετά το τροχαίο.
«Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν τιμωρούνται. Άνθρωποι υπό την επήρεια του αλκοόλ σκοτώνουν και συνεχίζουν κανονικά την ζωή τους χωρίς καμία επίπτωση. Από την άλλη, κανείς δεν γνωρίζει τι γίνεται σε ένα σπίτι μετά από ένα τροχαίο.
Οι επιπτώσεις είναι δραματικές. Διαλύονται οικογένειες, άνθρωποι καταρρακώνονται. Στατιστικά καταγράφεται ένα τεράστιο ποσοστό διαζυγίων, παιδιά εγκαταλείπουν τις σπουδές τους.
Ο Σύλλογος μας και στην Κρήτη θα προσπαθήσει να παράσχει ψυχολογική στήριξη αλλά και νομική υποστήριξη σε συγγενείς θυμάτων. Για να τελεσιδικήσει μία υπόθεση, μπορεί να περάσουν ακόμα και οχτώ με δέκα χρόνια. Και αυτή είναι μία πολύ ψυχοφθόρα και δαπανηρή διαδικασία για τους συγγενείς».
Ο εκπαιδευτής οδήγησης, Λευτέρης Μιχελάκης, ο οποίος συμμετάσχει στον πυρήνα του συλλόγου στην Κρήτη ανέφερε ότι πήραν την πρωτοβουλία αυτή μετά την διαπίστωση ότι η Κρήτη έχει τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων από τροχαίες συγκρούσεις. «Λέμε ότι χρειάζεται ένας άλλος δρόμος για την οδική ασφάλεια για το νησί και ολόκληρη την Ελλάδα. Θα πρέπει να υπάρξει μία άλλη παρέμβαση στον τρόπο που γίνονται οι μετακινήσεις»
Μάλιστα προανήγγειλε ότι τις επόμενες ημέρες θα επιδιώξουν συνάντηση με την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Ηρακλείου αλλά και τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών Ανατολικής Κρήτης.
Από την πλευρά της η κ. Γεωργία Τζαμαλούκα, επιστημονική συνεργάτις του εργαστηρίου ΤΕΙ Κρήτης, στην σχολή επαγγελμάτων υγείας-πρόνοιας, ανέφερε ότι από έρευνες που έχουν διενεργήσει για τα τροχαία προκύπτει η διαπίστωση ότι ο άνθρωπος οδηγεί όπως ζει.
«Σήμερα είμαστε εμείς, αύριο μπορεί να είστε εσείς»
Πάει στο… εξοχικό και ανάβει το καντήλι της κόρης της
Σε μία κατάθεση ψυχής οι γονείς του 18χρονου Κώστα Κανιτάκη, σπουδαστή του ΤΕΙ Κρήτης και ποδοσφαιριστή του ΕΓΟΗ, βρήκαν την δύναμη να μιλήσουν πρώτη φορά δημόσια για τον άδικο χαμό του παιδιού τους. Με αξιομνημόνευτη αξιοπρέπεια άνοιξαν την καρδιά τους και μοιράστηκαν συναισθήματα και σκέψεις, θέλοντας να στείλουν το δικό τους μήνυμα προς την κοινωνία και την Πολιτεία.
«Σήμερα είμαστε εμείς, αύριο μπορεί να είστε εσείς… κανείς ποτέ δεν ξέρει με τα τροχαία» ήταν η έκκληση της μητέρας του αδικοχαμένου Κώστα, Κατερίνας Φανουράκη-Κανιτάκη. «Ήταν πριν από 4,5 χρόνια στην Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Ένας 26χρονος μεθυσμένος με 2,20 στο αίμα του έπεσε με το Smart πάνω σε τρία παιδιά. Είπε ότι έβλεπε «μαύρες σακούλες». Το ένα παιδί που «έφυγε» ήταν το δικό μας. Τα άλλα δύο πήγανε-γυρίσανε, ξαναπήγανε και ξαναγυρίσανε από τον άλλον κόσμο και σήμερα ευτυχώς είναι καλά. Θέλουμε με μία φωνή, εκπροσωπώντας όλους τους γονείς που βρίσκονται στην ίδια μοίρα, να διεκδικήσουμε την αυστηρότερη ποινικοποίηση του νόμου γι’ αυτούς τους είδους τα εγκλήματα. Είναι πολύ άδικο να χάσω το παιδί μου χωρίς να φταίει, να είναι πεζός στην άκρη του δρόμου και αυτός ο άνθρωπος που τον σκότωσε να είναι έξω και να κάνει την ζωή του σαν να μην συμβαίνει κάτι. Δεν μπήκε ούτε μία μέρα φυλακή, δεν του στέρησαν το δίπλωμα και έχουμε ακόμα μέλλον στα δικαστήρια». «Δεν μπορεί να γίνεται η κηδεία και ο άλλος να κυκλοφορεί ελεύθερος, αυτό είναι πρόκληση» δήλωσε με τρεμάμενη φωνή ο πατέρας του άτυχου ποδοσφαιριστή, Γιώργος Κανιτάκης.
«Όταν σου συμβεί αυτό το αφύσικο πράμα γιατί το φυσιολογικό είναι τα παιδιά να κηδεύουν τους γονείς, δεν υπάρχει κανένας κοντά σου να σε στηρίξει. «Όλοι φοβόμαστε να πιάσουμε το θέμα του θανάτου ακόμα και η Εκκλησία. Εγώ μιλάω αυτή την στιγμή γιατί έχω κάνει μία πολύ μεγάλη εσωτερική διεργασία. Για να μπορέσω να σηκώσω και πάλι το ανάστημά μου και να κοιτάξω την κοινωνία με παρρησία στα μάτια, έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον πέντε χρόνια».
Ο βουβός πόνος της μάνας
Τα τελευταία χρόνια, χειμώνα-καλοκαίρι, με καύσωνες αλλά και τσουχτερό κρύο, μία μαυροντυμένη γυναίκα ανάβει το καντήλι στο εικονοστάσι της αδικοχαμένης μοναχοκόρης της στην εθνική οδό, σχεδόν στο ύψος του Αστυνομικού Μεγάρου Ηρακλείου. Σίγουρα την έχουν δει χιλιάδες οδηγοί που περνούν καθημερινά από το σημείο. Εκεί, τον Μάρτιο του 2013, έχασε την ζωή της η 24χρονη Χρυσούλα Γραμματικάκη, μητέρα ενός αγοριού μόλις 3,5 ετών.
Η κ. Άννα βγάζει την φωτογραφία της μονάκριβης κόρης της από την τσάντα και την φιλά ευλαβικά. Σήμερα είναι και πάλι το δικαστήριο όμως στο πινάκιο έχει αριθμό 40 και φοβάται για νέα αναβολή. «Για μένα αυτή η διαδικασία είναι σαν μία ακόμα κηδεία».
Την παρηγορεί να πηγαίνει να ανάβει το καντήλι στον τόπο όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο άγγελος της.
«Λέω ότι εκεί είναι το «εξοχικό» της» λέει στην «Π» με πικρό χαμόγελο. Όλη της η δύναμη της είναι το επτάχρονο πλέον εγγόνι της, το παιδάκι της Χρυσούλας, το οποίο μεγαλώνει. Κάποιοι άλλοι τραγικοί γονείς δεν είχαν την δύναμη να αρθρώσουν δημόσια ούτε λέξη, φοβούμενοι ότι την φωνή τους θα πνίξουν τα δάκρυα. Θέλουν ακόμα τον χρόνο τους για να βρουν το σθένος να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα τους.
Ο ένας όμως συμπονά και στηρίζει τον άλλον. Έχουν κοινά βιώματα και πλέον κοινό αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου