ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΙΤΣΙΝΗ
Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν μονάδες παραγωγής εξαρτημάτων, τμημάτων ή ολόκληρων αυτοκινήτων. Η Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς εξαίρεση και απλώς εμπορευόμαστε, συντηρούμε και επισκευάζουμε αυτοκίνητα, μένοντας έξω από έναν παραγωγικό κλάδο που είναι σημαντικός μοχλός ανάπτυξης για πολλά κράτη. Και δεν μιλάμε μόνο για τις καθιερωμένες δυνάμεις του χώρου αλλά και για ανερχόμενες χώρες, όπως π.χ. το Μεξικό, όπου τα έσοδα από την κατασκευή αυτοκινήτων ξεπερνούν τα αντίστοιχα έσοδα από τον τουρισμό και την άντληση πετρελαίου!
Είναι προφανές ότι μόνο με ένα θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η κατάσταση για την πατρίδα μας. Υπάρχει όμως ένας άλλος τομέας της αυτοκίνησης που βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και οι προοπτικές του προοιωνίζονται εξαιρετικές. Μιλάω για τα λιλιπούτεια, ηλεκτρικά αυτοκίνητα που αναμένεται να κατακλύσουν τα επόμενα χρόνια τις μεγαλουπόλεις της υδρογείου.
Αν έχουμε αποφασιστικότητα και αντιδράσουμε γρήγορα, προφταίνουμε να ανεβούμε στο συγκεκριμένο τρένο, όπου θα μπορούσαμε να εξελιχθούμε σε επιβάτες πρώτης θέσης. Η χώρα μας διαθέτει το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό για την εξέλιξη ηλεκτροκινητήρων και μικρών ηλεκτρικών οχημάτων, υπάρχουν πάμπολλες - και προς το παρόν αναξιοποίητες - δυνατότητες για την παραγωγή ενέργειας από εναλλακτικές πηγές και δεν χρειάζεται να προσεταιρισθεί οπωσδήποτε κάποια αυτοκινητοβιομηχανία - κολοσσό, καθώς στον συγκεκριμένο τομέα δραστηριοποιούνται και πολλοί μικροί κατασκευαστές.
Ως πρώτο βήμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία μονάδα παραγωγής ηλεκτρικών Ι.Χ., η οποία θα κάλυπτε αρχικά τις ανάγκες του κρατικού στόλου (συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών) και αργότερα των ενδιαφερόμενων ιδιωτών. Δεν πρόκειται για κάποιο ουτοπικό σενάριο, απαιτούνται απλώς πολιτική βούληση και τα απαραίτητα κίνητρα. Η ηλεκτροκίνηση δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να αποκτήσει υπόσταση στον παγκόσμιο χάρτη της αυτοκινητοβιομηχανίας, προβάλλοντας μάλιστα ένα πράσινο προφίλ και δημιουργώντας υγιείς θέσεις εργασίας.
Σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν μονάδες παραγωγής εξαρτημάτων, τμημάτων ή ολόκληρων αυτοκινήτων. Η Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς εξαίρεση και απλώς εμπορευόμαστε, συντηρούμε και επισκευάζουμε αυτοκίνητα, μένοντας έξω από έναν παραγωγικό κλάδο που είναι σημαντικός μοχλός ανάπτυξης για πολλά κράτη. Και δεν μιλάμε μόνο για τις καθιερωμένες δυνάμεις του χώρου αλλά και για ανερχόμενες χώρες, όπως π.χ. το Μεξικό, όπου τα έσοδα από την κατασκευή αυτοκινήτων ξεπερνούν τα αντίστοιχα έσοδα από τον τουρισμό και την άντληση πετρελαίου!
Είναι προφανές ότι μόνο με ένα θαύμα θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η κατάσταση για την πατρίδα μας. Υπάρχει όμως ένας άλλος τομέας της αυτοκίνησης που βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα και οι προοπτικές του προοιωνίζονται εξαιρετικές. Μιλάω για τα λιλιπούτεια, ηλεκτρικά αυτοκίνητα που αναμένεται να κατακλύσουν τα επόμενα χρόνια τις μεγαλουπόλεις της υδρογείου.
Αν έχουμε αποφασιστικότητα και αντιδράσουμε γρήγορα, προφταίνουμε να ανεβούμε στο συγκεκριμένο τρένο, όπου θα μπορούσαμε να εξελιχθούμε σε επιβάτες πρώτης θέσης. Η χώρα μας διαθέτει το κατάλληλο επιστημονικό προσωπικό για την εξέλιξη ηλεκτροκινητήρων και μικρών ηλεκτρικών οχημάτων, υπάρχουν πάμπολλες - και προς το παρόν αναξιοποίητες - δυνατότητες για την παραγωγή ενέργειας από εναλλακτικές πηγές και δεν χρειάζεται να προσεταιρισθεί οπωσδήποτε κάποια αυτοκινητοβιομηχανία - κολοσσό, καθώς στον συγκεκριμένο τομέα δραστηριοποιούνται και πολλοί μικροί κατασκευαστές.
Ως πρώτο βήμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία μονάδα παραγωγής ηλεκτρικών Ι.Χ., η οποία θα κάλυπτε αρχικά τις ανάγκες του κρατικού στόλου (συμπεριλαμβανομένων των βουλευτών) και αργότερα των ενδιαφερόμενων ιδιωτών. Δεν πρόκειται για κάποιο ουτοπικό σενάριο, απαιτούνται απλώς πολιτική βούληση και τα απαραίτητα κίνητρα. Η ηλεκτροκίνηση δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να αποκτήσει υπόσταση στον παγκόσμιο χάρτη της αυτοκινητοβιομηχανίας, προβάλλοντας μάλιστα ένα πράσινο προφίλ και δημιουργώντας υγιείς θέσεις εργασίας.
ΠΗΓΗ: AUTONEA 20/07/2011