Από το ημερολόγιο της Φιλίζ Καντουχάρ.
Η Φιλίζ, το κορίτσι μας από την Ξάνθη που βίωσε και βιώνει το τροχαίο τραύμα και την αναπηρία, μαζί με την απώλεια του συντρόφου της, μας δίνει ακόμα μια φορά κουράγιο και νόημα.
Να ακούμε τους ειδικούς. Αυτούς που το έζησαν. Κάτι περισσότερο έχουν να μας πουν απ αυτούς που απλά το ξέρουν.
Μένουμε σπίτι, παραμένουμε άνθρωποι!
“Όλοι πρόκειται να πεθάνουμε, όλοι, μα τι τσίρκο!
Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να μας κάνει να αγαπάμε ο ένας τον άλλο, αλλά δεν ισχύει αυτό. Είμαστε τρομοκρατημένοι και ισοπεδωμένοι από ασήμαντα πράγματα και μας κατατρώει το τίποτα”.                   
Charles Bukowski
28 Μαρτίου 
Καλημέρα!
Μένω σπίτι μέρα, ξέρω γω; κάνα δυο μήνες!
Θυμάμαι όταν ήμουν στη Μ.Ε.Θ. από τα λίγα που θυμάμαι ήταν ότι άκουγα τις/τους νοσηλεύτριες/ες να λένε συνέχεια να προσέχετε να μπουν οι επισκέπτες σωστά ντυμένοι και με τα χέρια σωστά πλυμένα. Έτσι όταν μπήκαν για πρώτη φορά (τουλάχιστον όσο εγώ θυμάμαι όταν «ξύπνησα») εεε μαμά κι αδερφός . Φορούσαν σκουφάκι και την κατάλληλη στολή. Το άγχος μου ήταν αν είχαν πλύνει τα χέρια τους σωστά. Με κάποια νοήματα με λίγη φωνή τους ρωτούσα πάντα το ίδιο, αν έπλυναν σωστά τα χέρια τους. Η επίσκεψη δύο λεπτά.
Είχα οξυγόνο εννοείται ,κι αυτά τα 500 σωληνάκια. Την ημέρα που θα έβαζαν υπογραφή ή είχαν βάλει δεν πολύ θυμάμαι. Θα μου έκαναν τραχειοτομή, ξες εκείνη την τρυπίτσα στο λαιμό για να αναπνέεις. Εέεε τελευταία στιγμή ανέπνευσα μόνη μου και δεν έκανα!!!!
Ξέρω πόσο σημαντικό είναι να μπορείς να εισπνέεις οξυγόνο από μόνη σου. Στην βαριά μορφή του ιού δεν μπορείς να αναπνέεις …μείνε σπίτι, πρόσεχε τον εαυτό σου κι όσους αγαπάς! Καλή δύναμη σε όλους και περαστικά!!!!
– Μείνε μέσα όχι για το πρόστιμο αλλά για την ίδια σου τη ζωή!!!!
22 Μαρτίου
Και να σου πω κ κάτι εντελώς εγωιστικό; Εγώ δεν θέλω να περάσω κάτι έξτρα κ τόσο δύσκολο γιατί για εμένα θα είναι πολύ δύσκολο ,δεν θέλω άλλο ΜΕΘ, ξέρω πως είναι , ευχαριστώ δεν θα πάρω !
Μένουμε σπίτι…!!!! 
22 Μαρτίου
Τα θετικά του ιού.
Επιτέλους έχουν χρόνο οι φίλοι μου και μπορούμε και τα λέμε κάθε μέρα και για πολλές ώρες! Μέσω ίντερνετ φυσικά!
Θα εκτιμήσουμε τα απλά πράγματα και μετά οι αγκαλιές θα είναι πιο όμορφες και πιο αυθεντικές!
Μένουμε σπίτι, παραμένουμε άνθρωποι!
19 Μαρτίου
Μένουμε σπίτι!!
«Δεν έχω τον ιό γιατί να κάτσω μέσα ;»
«Σιγά τι θα πάθω αν πάω για έναν καφέ σε μια φίλη»
«Χολέρα έχουμε ;»
Αχ μωρέ είναι για το καλό μας. Κι αν δεν σε νοιάζει για εσένα σκέψου τις ευπαθείς ομάδες, σκέψου γιαγιά, παππού, έγκυες, ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις , με χαμηλό ανοσοποιητικό, χίλια δυο.
Έγραψα και προχτές μα ντράπηκα και το κατέβασα το κείμενο.
Ξέρεις; Ζω όπως είχα γράψει τις 305 μέρες τις ζω μέσα στο σπίτι.
Λόγω πόνου, λόγω ουρολοιμώξεων, λόγω χειρουργείων, λόγω γρίπης.
Έχασα πολλά, φίλους, έρωτες, σπουδές, μια βόλτα, μια ταινία. Πάντα σκέφτομαι ότι έχω ζήσει πολύ στα νοσοκομεία κι οκ τουλάχιστον μένω μέσα στο σπίτι με την οικογένεια και κάνω «ότι θέλω»!
Βασικά εκτιμώ πάρα πολύ το ότι είμαι εκτός νοσοκομείου κι ας μένω μέσα πολύ και συνεχόμενα.
Μείνε τις μέρες που σου ζητάνε στο σπίτι για να μπορέσουμε να έχουμε μια όσο γίνεται πιο ήρεμη ελπίζω κατάσταση.
Ξέρεις εκτιμώ και τις απλές στιγμές έτσι, η απλή καθημερινή βόλτα για εσένα γίνεται βόλτα που λαχταρώ εγώ και περιμένω πως κ πως κάθε φορά!
Εννοώ να είστε ψύχραιμοι, αισιόδοξοι, προσεκτικοί και να τηρείτε τα μέτρα υγιεινής που επιβάλλονται!
Ελπίζω να μην προσβάλλω καμία και κανέναν με αυτό το κείμενο. Να προσέχετε , τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Καλή δύναμη σε όσους πρέπει να είναι εκεί έξω για την εργασία τους!
Μένω σπίτι, παραμένω άνθρωπος!
19 Μαρτίου 
Πρόληψη!
Μια λέξη τόσο σημαντική!
Ας την κάνουμε πράξη λοιπόν για οτιδήποτε ανεπιθύμητο ( ιός ) και άλλα!
Προστατεύω τον εαυτό μου, σκέφτομαι τους συνανθρώπους μου . Ας γίνουμε οι ίδιοι μας μια ασπίδα προστασίας , με ψυχραιμία, ανοιχτά μυαλά και πρόληψη! Πλένω χεράκια, προσέχω στο φτέρνισμα και στον βήχα, όχι αγκαλίτσες και φιλάκια ( τα ερωτικά επιτρέπονται?!?!) τα ξες αφου, ε κάντα!
Περισσότερα από την Φιλίζ:

16 χρόνια…

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ημέρα Μνήμης: Θα μπορουσα να μην γράψω τίποτα και μονο να ουρλιάξω

Αλληλεγγύη ζουζούνιαμ!!

Μετά το τροχαίο τι; …πλέον εύχομαι μόνο υγεία, κάποτε ευχόμουν και ευτυχία.