Παράσυρση Μεθυσμένης Πεζής (1)
εκτός Διαβάσεως
υπό Μεθυσμένου Οδηγού - χρήστη κοκαϊνης
Υπαιτιότητα 50% του εν μέθη οδηγού (σε ποσοστό 0,27 ml/l κατά την πρώτη μέτρηση και 0,51 ml/l κατά τη δεύτερη μέτρηση, ενώ κατά τη μέθοδο της αιμοληψίας ποσοστό 0,24 γραμμάρια ανά 1000 κ.εκ. (λίτρο) αίματος, καθώς και παρουσία μεταβολιτών κοκαίνης), ο οποίος οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα εντός κατοικημένης περιοχής, δεν αντελήφθη την παρουσία γονατισμένης εντός του οδοστρώματος πεζής, με αποτέλεσμα να την εκλάβει ως αντικείμενο
και να την παρασύρει εγκλωβίζοντάς την κάτω από το αυτοκίνητό του, σε
απόσταση 2,9 χιλιομέτρων (παράβαση διατάξεων των άρθρων 12, παρ. 1, 19 παρ. 1, 2, 3, 20 παρ. 1, 42 παρ. - του ΚΟΚ).
Υπαιτιότητα 50% της εν μέθη πεζής (με ποσοστό συγκέντρωσης οινοπνεύματος στο αίμα της, σε ποσοστό 1,72 ml/l),
η οποία κατέβηκε από το πεζοδρόμιο στο οδόστρωμα, χωρίς προηγουμένως να
ελέγξει την κίνηση των οχημάτων σ’ αυτό, φθάνοντας δε στο μέσον αυτού
για άγνωστο λόγο έσκυψε επί του οδοστρώματος σε στάση «γονατίσματος», (παράβαση των διατάξεων του άρθρου 38 παρ. 4 εδ. α και ε του ΚΟΚ).
Ψυχική Οδύνη (2)
Επιδικάσθηκαν::
25.000 ευρώ στη μητέρα της 21ετους θανούσας
Ανά 12.000 ευρώ σε καθεμία από τις δύο αδελφές
6.000 ευρώ στην γιαγιά
Σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκους υπερημερίας και ΟΧΙ 6% (3)
Το
πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε
ότι για το εναγόμενο ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ισχύει ο υπολογισμός των τόκων
με ετήσιο επιτόκιο 6%, αντί του νομίμου επιτοκίου υπερημερίας, έσφαλε ως
προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, γενομένου δεκτού ως
ουσιαστικά βάσιμου του σχετικού λόγου έφεσης.
-
Παράσυρση Μεθυσμένου ΠεζούΤο ιδιάζον της παρούσας απόφασης είναι ότι και οι δύο εμπλακέντες στο τροχαίο ατύχημα (οδηγός οχήματος και πεζός) τελούσαν σε κατάσταση μέθης.Κατωτέρω βλέπε ενδεικτικώς σχετική νομολογία με παράσυρση μεθυσμένου πεζού.ΠΑΡΑΣΥΡΣΗ & ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΥ ΠΕΖΟΥ ΣΥΝΥΠΑΙΤΙΟΤΗΣ 60% του Οδηγού και 40 % του Πεζού. (Εκτίθενται περιστατικά). Μον.Πρ. Λαρ. 366/1997 ΣΕΣυγκΔ 2000/335.Παράσυρση του εν Μέθη Πεζού Υπαιτιότης 20 % του πεζού (καθότι επεχείρησε να διασχίσει διαγώνια την οδό κατά παράβαση του άρθρ. 38 παρ.4 δ, ε, και ζ του ΚΟΚ). Υπαιτιότης 80% του οδηγού (ταχύτης υπερβολική εντός κατοικημένης περιοχής - έλλειψη τροχοπέδησης και αποφευκτικού ελιγμού παρ. άρθρ. 12 παρ. 1, 19 παρ. 1 και 2, και 20 παρ.1 του ΚΟΚ). ΣΕΣυγκΔ 2004/201Παράσυρση υπό ΔΧ Φορτηγού Μεθυσμένου Πεζού Ξαπλωμένου στο οδόστρωμα. Υπαιτιότης 70% του οδηγού και 30% του πεζού.Επιδικάσθηκαν για ψυχική οδύνη της εν διαστάσει συζύγου ποσό 3.000.000 δρχ. και ανά 10.000.000 δρχ. σε καθεμία από τις θυγατέρες. Μον.Πρ.Τριπολ. 22/2002 ΤΝΠ ΕΣυγκΔΠαράσυρση του εν Μέθη Πεζού - Υπαιτιότης 20 % του πεζού (καθότι επεχείρησε να διασχίσει διαγώνια την οδό κατά παράβαση του άρθρ. 38 παρ.4 δ, ε, και ζ του ΚΟΚ). Υπαιτιότης 80% του οδηγού (ταχύτης υπερβολική εντός κατοικημένης περιοχής - έλλειψη τροχοπέδησης και αποφευκτικού ελιγμού παρ. άρθρ. 12 παρ. 1, 19 παρ. 1 και 2, και 20 παρ.1 του ΚΟΚ). Μον.Πρ.Βολ. 253/2002 ΤΝΠ ΕΣυγκΔΠαράσυρση του εν Μέθη Πεζού που είχε διασχίσει ήδη το ένα ρεύμα πορείαςΑναιρείται Εφετειακή απόφαση κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολ∆ αναφορικά με τοκρίσιμο ζήτημα της συνυπαιτιότητας εκ 40% του αναιρεσείοντος οδηγού ΙΧΕαυτοκινήτου ο οποίος παρέσυρε τον εν μέθη (1,48 ο/οο) πεζό, πουεπιχειρούσε τρέχοντας να διασχίσει την οδό από αριστερά προς τα δεξιά ωςπρος την πορεία του ανωτέρω ΙΧΕ, έχοντας διαχύσει ήδη το αντίθετο ρεύμακατεύθυνσης. Η συνυπαιτιότητα του οδηγού του οχήματος κατά την κρίσητου δευτεροβαθμίου δικαστηρίου, έγκειτο στο ότι ενώ αντελήφθηκε τον πεζόπροσπάθησε ανεπιτυχώς να αποφύγει τη σύγκρουση του με τον πεζότροχοπεδώντας και εκτελώντας αποφευκτικό ελιγμό προς τα δεξιά, ενώόφειλε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά. Κρίνοντας όμως έτσι το Εφετείο διέβαλε στην απόφασή του ασαφείς και αντιφατικές αιτιολογίες καθόσον ενώ δέχεται ότι στο σημείο που έλαβε χώρα το ατύχημα υπήρχε πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, στη συνέχεια δέχεται αντιφατικά ότι στο επίμαχο αυτό σημείο δεν κινούνταν άλλα οχήματα, και συνεπώς ο οδηγός του ζημιογόνου ΙΧΕ αυτοκινήτου θα μπορούσε να ενεργήσει ελιγμό προς τα αριστερά προκειμένου να αποφύγει τον ως άνω πεζό. ΑΠ 1014/2001 ΤΝΠ ΕΣυγκΔΑναιρείται Εφετειακή απόφαση που έκρινε ως αποκλειστικό υπαίτιο τονπεζό, ο οποίος ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης (1,82‰) κατήλθεανέλεγκτα και βιαστικά (τρέχοντας) στο οδόστρωμα, μέσα στη νύκτα,εκτός διαβάσεων πεζών, προκειμένου να σταματήσει το αυτοκίνητο τουεναγομένου οδηγού για να τον μεταφέρει, χωρίς να λάβει υπόψη τηναπόσταση και την ταχύτητα του αυτοκινήτου αυτού. Ο εναγόμενος οδηγός,αντιλήφθηκε τον πεζό μόλις σε απόσταση 10-15 μέτρων, λόγω τηςαιφνίδιας και βιαστικής, εμφάνισής του, και ενόψει του επικρατούντοςσκότους. Εκρίθη δε ότι η υπέρβαση του ορίου ταχύτητας, κατά τρία μόλιςχιλιόμετρα, (έτρεχε 93 χιλιόμετρα την ώρα, αντί 90), σύμφωνα με ταδιδάγματα της κοινής πείρας και ενόψει όλων των ως άνω συνθηκών δενσυνετέλεσε στην πρόκληση του ατυχήματος, το οποίο άλλωστε δεν ήτανδυνατόν ν΄ αποφευχθεί. Αντιθέτως, αποδείχθηκε, ότι ο εναγόμενος οδηγός αντέδρασε με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο, αφού, μόλις αντιλήφθηκε τον πεζό, ανέκοψε ταχύτητα και πραγματοποίησε ελιγμό προς τα δεξιά, διότι εκείνο το τμήμα της οδού ήταν ελεύθερο. Παρά ταύτα το Ανώτατο Ακυρωτικό ∆ικαστήριο αναίρεσε την απόφαση του δευτεροβαθμίου κατ΄άρθρ. 559 αρ.19 ΚΠολ∆ για ανεπαρκείςαιτιολογίες σε σχέση με την έλλειψη αιτιώδους συναφείας, μεταξύ τηςπροηγηθείσας του ατυχήματος συμπεριφοράς του άνω οδηγού και τουεπελθόντος ατυχήματος που καθιστούν ανέφικτο τον αναιρετικό έλεγχο περίτης ορθής η μη εφαρμογής των διατάξεων (ΚΟΚ 19 παρ.1-3) και τωνδιδαγμάτων της κοινής πείρας. ΑΠ 605/2006 ΣΕΣυγκ∆ 2007/24
-
Εθιμική πλέον η καθήλωση των επιδικαζόμενων ποσών για ψυχική οδύνη – ηθική βλάβη σε εξευτελιστικά ποσά.3) Τοκοφορία Επικουρικού Κεφαλαίου σύμφωνα με τους ισχύοντες τόκουςΥπερημερίαςΒλ. Ομοίως και Εφ.Θες. 829/2010 ΕΣυγκΔ 2010/390 (μετά σχετικών Σχολίων – Παρατηρήσεων) και Μον.Πρ.Αθ. 2763/2010 ΕΣυγκΔ 2010/397, Μον.Πρ.Αθ. 1058/2011 ΕΣυγκΔ 2011/51Η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 2 Π.Δ. 237/1986 που αναγνωρίζει υπέρ του Επικουρικού Κεφαλαίου ευνοική μεταχείριση ως προς το θέμα της επιδίκασης τόκων (επιτόκιο 6%), χωρίς να δικαιολογείται τούτο από λόγους δημοσίου συμφέροντος, δοθέντος ότι το απλό ταμειακό συμφέρον του Επικουρικού Κεφαλαίου δεν ταυτίζεται με το δημόσιο ή το γενικό συμφέρον και δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση του δικαιώματος των παθόντων από τροχαία ατυχήματα να απαιτήσουν και να λάβουν τόκους για τις αξιώσεις τους σε ποσοστό ίδιο με εκείνο που καταβάλλουν οι ιδιώτες. Εξάλλου, δεν συνιστά τέτοιο λόγο δημοσίου συμφέροντος το γεγονός ότι το Επικουρικό Κεφάλαιο, που είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, τελεί υπό την εποπτεία και τον έλεγχο του κράτους. Εφ.Καλ. 28/2013 ΕΣυγκΔ 2013/380, Εφ.Ιωαν. 345/2013 ΕΣυγκΔ 2013/512, Απόφ. Μον. Πρωτ. Θεσ. 16133/2013 ΕΣυγκΔ 2014/118
Πηγή: http://www.esd.gr