Για μια ακόμη χρονιά ο πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα συμμετέχει στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που πραγματοποιείται για 19η χρονιά στην Αθήνα, στα Ιλίσια – Πανεπιστημιούπολη, από τις 1 έως τις 3 Ιουλίου.
Η βία και η ανισότητα στο δίκτυο της κυκλοφορίας είναι δεδομένη και δυστυχώς κοινά αποδεκτή στη χώρα μας. Τα θύματα των τροχαίων στη μεγάλη τους πλειοψηφία προέρχονται από τους ευάλωτους, τους πλέον «αδύναμους» χρήστες της κυκλοφορίας.
Η συμπεριφορά της πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι στα θύματα περισσότερο με εκδικητική μανία μοιάζει παρά με δικαιοσύνη, φροντίδα και αλληλεγγύη.
Τι να πρωτοαναφέρουμε: τη δικαστική αντιμετώπιση των υπευθύνων των τροχαίων εγκλημάτων, όπου το έγκλημα έχει αμνηστευτεί εκ των προτέρων, όπου τα δύο μέτρα και δύο σταθμά διατυμπανίζονται με κάθε τρόπο ( ο ένας πέθανε να μη χαλάσουμε τη ζωή και του άλλου…) το ότι η κατοχή της άδειας οδήγησης θεωρείται ανώτερη αξία από την ίδια τη ζωή (η δεύτερη μπορεί να αφαιρεθεί αλλά η πρώτη ποτέ…).
Την αντιμετώπιση των Ατόμων με Αναπηρία (το μεγαλύτερο μέρος σήμερα προέρχεται απο τροχαίες συγκρούσεις) με την ταπείνωση των επανελέγχων ανθρώπων που έχουν υποστεί ακρωτηριασμούς, παραλύσεις κλπ. Με τον αναγκαστικό εγκλεισμό τους στα σπίτια και την πρακτική απαγόρευση κίνησης τους στις πόλεις φτιαγμένες από καταπατητές για καταπατητές…
Την τρομοκράτηση των παιδιών (και των οικογενειών τους) από την κατάσταση που επικρατεί οχι μόνο στους δρόμους, αλλά και στα πεζοδρόμια και στους πεζοδρόμους με την κυριαρχία της αυτοκίνησης και την κατάληψη/κατάργηση του δημόσιου χώρου με αποτέλεσμα τον περιορισμό της κινητικότητας και της αυτονομίας τους και την σε κατ οίκον περιορισμό ανάπτυξη τους με όλα τα απίστευτα αποτελέσματα που αυτό έχει στην ψυχολογική και σωματική τους ανάπτυξη…
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μια ατέλειωτη σειρά λόγων που επιβάλουν την συμμετοχή, οχι μόνο τη δική μας αλλά και όλων των κινήσεων/φορέων που ασχολούνται με τα θέματα της κυκλοφορίας και τις συνέπειες τους στις αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες. Αλλά αρκετά είπαμε.
Ας κάνουμε και κάτι.w
Πηγή: www.soste.gr
Η βία και η ανισότητα στο δίκτυο της κυκλοφορίας είναι δεδομένη και δυστυχώς κοινά αποδεκτή στη χώρα μας. Τα θύματα των τροχαίων στη μεγάλη τους πλειοψηφία προέρχονται από τους ευάλωτους, τους πλέον «αδύναμους» χρήστες της κυκλοφορίας.
Η συμπεριφορά της πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι στα θύματα περισσότερο με εκδικητική μανία μοιάζει παρά με δικαιοσύνη, φροντίδα και αλληλεγγύη.
Τι να πρωτοαναφέρουμε: τη δικαστική αντιμετώπιση των υπευθύνων των τροχαίων εγκλημάτων, όπου το έγκλημα έχει αμνηστευτεί εκ των προτέρων, όπου τα δύο μέτρα και δύο σταθμά διατυμπανίζονται με κάθε τρόπο ( ο ένας πέθανε να μη χαλάσουμε τη ζωή και του άλλου…) το ότι η κατοχή της άδειας οδήγησης θεωρείται ανώτερη αξία από την ίδια τη ζωή (η δεύτερη μπορεί να αφαιρεθεί αλλά η πρώτη ποτέ…).
Την αντιμετώπιση των Ατόμων με Αναπηρία (το μεγαλύτερο μέρος σήμερα προέρχεται απο τροχαίες συγκρούσεις) με την ταπείνωση των επανελέγχων ανθρώπων που έχουν υποστεί ακρωτηριασμούς, παραλύσεις κλπ. Με τον αναγκαστικό εγκλεισμό τους στα σπίτια και την πρακτική απαγόρευση κίνησης τους στις πόλεις φτιαγμένες από καταπατητές για καταπατητές…
Την τρομοκράτηση των παιδιών (και των οικογενειών τους) από την κατάσταση που επικρατεί οχι μόνο στους δρόμους, αλλά και στα πεζοδρόμια και στους πεζοδρόμους με την κυριαρχία της αυτοκίνησης και την κατάληψη/κατάργηση του δημόσιου χώρου με αποτέλεσμα τον περιορισμό της κινητικότητας και της αυτονομίας τους και την σε κατ οίκον περιορισμό ανάπτυξη τους με όλα τα απίστευτα αποτελέσματα που αυτό έχει στην ψυχολογική και σωματική τους ανάπτυξη…
Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε μια ατέλειωτη σειρά λόγων που επιβάλουν την συμμετοχή, οχι μόνο τη δική μας αλλά και όλων των κινήσεων/φορέων που ασχολούνται με τα θέματα της κυκλοφορίας και τις συνέπειες τους στις αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες. Αλλά αρκετά είπαμε.
Ας κάνουμε και κάτι.w
Πηγή: www.soste.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου