Ένα τροχαίο δυστύχημα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως τυχαίο ή μοιραίο γεγονός. Είναι η συνισταμένη πληθώρας παραγόντων (χρήστης, οδική υποδομή, οδικό περιβάλλον, έλεγχος του συστήματος), που συνθέτουν το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας.
Έτσι προσδιορίζει η Μεσσήνια στην καταγωγή και πρόεδρος της ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού στο χώρο της οδικής ασφάλειας, Ελένη Καραμπάτου - Καρύδη τα θανατηφόρα τροχαία και τα ατυχήματα στους ελληνικούς δρόμους -ως ένα συνδυασμό πολλών παραγόντων.
Η κ. Καρύδη λέει μιλώντας στην "Ε" για τους νεκρούς στο "Μολώχ της ασφάλτου": "Ο θάνατος από τροχαίο δεν είναι αποδεκτός από κανέναν. Δεν ανήκει στα φυσικά αίτια. Οφείλεται σε έλλειμμα του συστήματος και μπορεί να αποφευχθεί, αρκεί η Πολιτεία να θελήσει και να υποστηρίξει με σοβαρότητα, συνέπεια και διάρκεια τον οδικό πολιτισμό".
Η ΕΥΘΥΤΑ (Εταιρεία Υποστήριξης Θυμάτων Τροχαίων Ατυχημάτων)-Παρατηρητήριο Οδικής Ασφάλειας Ρόδου, είναι ένας μη κερδοσκοπικός, μη κυβερνητικός οργανισμός, στο χώρο της οδικής ασφάλειας. Ιδρύθηκε στις 6 Ιουνίου 2004 από μια ομάδα ευαισθητοποιημένων πολιτών, όπως επιστήμονες από διάφορους χώρους, θύματα και συγγενείς τροχαίων δυστυχημάτων, αλλά και απλώς ενδιαφερόμενα άτομα. Ο λόγος που συστάθηκε ήταν, δυστυχώς, η απώλεια του Δημήτρη, ενός 19χρονου φοιτητή και γιου της ιδρύτριας της ΕΥΘΥΤΑ και προέδρου της.
Οσο για την πρόεδρο της ΕΥΘΥΤΑ, η κ. Καρύδη έχει τιμηθεί από φορείς και συλλόγους για την κοινωνική της προσφορά και το 2011 ανακηρύχθηκε το “Πρόσωπο της χρονιάς στα Δωδεκάνησα”, από την εφημερίδα της Ρόδου «Δημοκρατική». Πέρυσι το Δεκέμβριο τιμήθηκε από δημοσιογράφους μέλη του ανεξάρτητου δημοσιογραφικού θεσμού «Αυτοκίνητο της χρονιάς για την Ελλάδα 2018» με το ειδικό βραβείο, για την ανιδιοτελή προσφορά της στην ευαισθητοποίηση του κοινού για την ενίσχυση της οδικής ασφάλειας.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΕΥΘΥΤΑ
Ο Δημήτρης χάθηκε το 2002 όταν ένας ασυνείδητος οδηγός, μεθυσμένος και οδηγώντας με υπερβολική ταχύτητα, τον χτύπησε ενώ βάδιζε σε πεζοδρόμιο της Αθήνας. Η ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου (η Καλαματιανή πρόεδρός της κατοικεί στη Ρόδο από το 1981) συστάθηκε για όλα αυτά που ήθελε και αγωνιούσε ο Δημήτρης, με την ελπίδα να μειωθούν τα τροχαία δυστυχήματα και ο ανθρώπινος πόνος. "Για να μην πονέσουν άλλες μητέρες στον πλανήτη", όπως η ίδια η κ. Καρύδη καταθέτει μιλώντας στην "Ε". "Το μόνο που γνώριζε -κι αυτό ήθελε παρά το νεαρό της ηλικίας του- ήταν αυτό που μου είχε πει σε ηλικία 17 χρόνων: «Μαμά η ζωή δεν μετριέται από τη διάρκειά της αλλά από την προσφορά της»", προσθέτει η ίδια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο πρώτος ΜΚΟ στο χώρο της οδικής ασφάλειας που ιδρύθηκε στην Ελλάδα από μητέρα θύματος. Η πρόεδρός του είναι μέλος του Δ.Σ. της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων (Federation Europeenne des Victims de la route- FEVR). Στις πολύπλευρες και πολυσχιδείς δράσεις του οργανισμού είναι και η καθιερωμένη πανελλαδική δράση του «Δέντρο της Αγάπης», το οποίο στολίζεται και τα χρήματα που συγκεντρώνονται δίνονται σε θύματα από τροχαία. Στόχος τους είναι "να μηδενίσουμε τα θανατηφόρα τροχαία στο δρόμο, όπως άλλωστε γίνεται σε αντίστοιχους φορείς της Ευρώπης που είμαστε μέλη", τονίζει η πρόεδρος του οργανισμού.
ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΙΘΜΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΩΝ
Τι φταίει όμως και στην Ελλάδα έχουμε τόσα πολλά τροχαία και μάλιστα θανατηφόρα; Η Ελένη Καρύδη θεωρεί ότι "πρωταρχική αιτία πρόκλησης των δυστυχημάτων είναι η μεγάλη παραβατικότητα. Ακόμη και εκεί όπου ο κακός δρόμος παρεμβαίνει ως «συνένοχος» της πρόκλησης δυστυχήματος, στην πραγματικότητα κάποια παράβαση ευθύνεται", λέει. Και προσθέτει ότι "ο Ελληνας οδηγός σχεδόν βέβαιος ότι δεν γίνεται αντιληπτός και ότι δεν θα συμβεί σε αυτόν, παραβιάζει θεμελιακούς κανόνες του ΚΟΚ".
Ενας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι και "η έλλειψη επένδυσης στην οδική ασφάλεια", αν και όπως λέει "ένα σοβαρό, φιλόδοξο και αποτελεσματικό πρόγραμμα εναρμόνισης με τις χώρες της Ε.Ε. δεν μπορεί να γίνει όταν απουσιάζει η ισχυρή πολιτική βούληση, το σταθερό πλαίσιο διοίκησης, ο συντονισμός όλων των φορέων, η συμμετοχή των πολιτών, η συστηματική παρακολούθηση και αξιολόγηση των μέτρων και η επαρκής χρηματοδότηση".
Την ίδια ώρα που "το κοινωνικοοικονομικό κόστος μόνο για τους νεκρούς στην Ελλάδα είναι 3-4 δισ. ευρώ -αυτή είναι η επίσημη εκτίμηση για την απώλεια ζωής, χωρίς να υπολογιστούν οι δαπάνες για εγχειρήσεις, νοσηλείες, επισκέψεις σε νοσοκομεία, αποζημιώσεις, αναπηρίες κ.λπ.".
ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ
Η ίδια κωδικοποιώντας κάποιες από τις αιτίες γιατί στη χώρα μας δεν μειώνονται τα τροχαία, αναφέρει: "α) Η μη θέσπιση στρατηγικού σχεδίου για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας εκ μέρους της Πολιτείας, όπως συμβαίνει στις χώρες που εφαρμόζουν τέτοια μέτρα. β) Δεν έχει δοθεί προτεραιότητα στην αντιμετώπιση των οδικών δυστυχημάτων από την Πολιτεία και την κοινωνία, ανάλογη με τις σοβαρές απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες. γ) Χαμηλό επίπεδο παιδείας οδικής ασφάλειας. δ) Ανεπαρκής επιτήρηση της κυκλοφορίας - ανεπαρκής αστυνόμευση. ε) Οδική υποδομή και συνολική οργάνωση του χώρου και της κυκλοφορίας στις πόλεις προσανατολισμένες δυστυχώς στα ΙΧ. στ) Ανεπάρκειες της Πολιτείας -κακό παράδειγμα για τους πολίτες. ζ) Αδιαφορία της Πολιτείας για την τήρηση των κανόνων του ΚΟΚ και τη σωστή κυκλοφοριακή συμπεριφορά και όχι μόνο", καθώς "δεν επαρκεί μόνο η αλλαγή του ΚΟΚ, αλλά επιβάλλεται και η επιτήρηση της κυκλοφορίας συνδυαστικά με άλλα μέτρα".
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΒΑΣΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Στην ερώτησή μας αν θα έπρεπε οι ποινές να αυστηροποιηθούν και να μετατραπεί το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια που είναι πλημμέλημα, σε κακούργημα για κάποιον ο οποίος προκαλεί ένα θανατηφόρο τροχαίο, απαντά: "Σε όλες τις χώρες που υιοθέτησαν πολιτικές που οδήγησαν στον δραστικό περιορισμό των τροχαίων συγκρούσεων, η δικαιοσύνη αποτέλεσε βασικό τομέα της ολοκληρωμένης παρέμβασης". Βέβαια "καμιά ποινή δεν μπορεί να αποτελέσει ισοδύναμο για αυτές τις τραγωδίες", τονίζει. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει για την ίδια πως "η θεσμοποιημένη έλλειψη σεβασμού στα θύματα και η αμνήστευση των τροχαίων εγκλημάτων που πρακτικά υφίσταται στη χώρα μας, πρέπει να συνεχιστεί". Και "η αντιμετώπιση των τροχαίων εγκλημάτων από τη δικαιοσύνη αποτελεί σημαντικό παράγοντα που ευνοεί την ανάπτυξη της παραβατικότητας στην κυκλοφορία και τη διαιώνιση του τροχαίου εγκλήματος", αφού στην Ελλάδα "κάθε φόνος στην άσφαλτο, παρά την ύπαρξη αρκετών άλλων νόμων, θα χαρακτηριστεί «ανθρωποκτονία από αμέλεια»".
"ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ"
Ετσι, "σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αντιμετωπίζεται ως δολοφονία στο δρόμο όταν προκληθεί θανατηφόρο υπό την επήρεια αλκοόλ, ουσιών κ.λπ., με τις αντίστοιχες ποινές και την άμεση εκδίκαση του τροχαίου συμβάντος". Αντίθετα στη χώρα μας, ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά για τους συγγενείς των θυμάτων μέχρι την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων, που ειδικά στα αστικά δικαστήρια εκκρεμούν για χρόνια -γι' αυτό και "η Δικαιοσύνη πρέπει άμεσα να εκκαθαρίσει όλες τις υποθέσεις τροχαίων", σημειώνει.
Ομως και εδώ το πρωτεύον είναι να υπάρχει "η πολιτική βούληση στο υψηλότερο κυβερνητικό επίπεδο, για την εξασφάλιση κατάλληλης νομοθεσίας σχετικά με την οδική ασφάλεια και την αυστηρή εφαρμογή των νόμων, με τους οποίους όλοι πρέπει να συμμορφώνονται".
Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι υπάρχει και το άρθρο 43 του ΚΟΚ, "που θεσπίζει την ατιμωρησία για τους οδηγούς που εγκαταλείπουν τα θύματα τους" και για το οποίο "265 μέλη οικογενειών θυμάτων τροχαίων ζητήσαμε την άμεση κατάργησή του και την κατάργηση στη διπλή νομοθεσία για την εγκατάλειψη, καθώς και να πάψει η ευνοϊκή μεταχείριση στους οδηγούς που εγκαταλείπουν τα θύματά τους", αναφέρει.
ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ;
Η ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου πιστεύει ότι για την επίτευξη αποτελεσμάτων χρειάζεται δραστηριοποίηση από τους πολίτες, υποστήριξη από τον κρατικό μηχανισμό και αλλαγή της αρνητικής νοοτροπίας, στοιχεία που "θα μας βοηθήσουν να απαλλαγούμε από την ιδιότητα της ευρωπαϊκής χώρας με μεγάλο αριθμό θυμάτων τροχαίων δυστυχημάτων και με επικίνδυνους δρόμους για ασφαλή οδήγηση", όπως λέει η κ. Καρύδη. Επισημαίνει δε ότι αντίθετα από εμάς "η διεθνής κοινότητα δίνει μεγαλύτερη προσοχή στην πολιτική της οδικής ασφάλειας" -για παράδειγμα "το 2010 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε την απόφαση 64/255, με την οποία θέσπισε τη "Δεκαετία Δράσης για την Οδική Ασφάλεια", για την περίοδο 2011-2020". Και με στόχο "τη σταθεροποίηση και τη μείωση των προβλεπόμενων επιπέδων θανάτων στις οδικές μεταφορές παγκοσμίως, ενώ ταυτόχρονα ανέπτυξε ένα παγκόσμιο σχέδιο για τη δεκαετία, για να παράσχει ένα γενικό πλαίσιο δράσης".
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Το εν λόγω σχέδιο λοιπόν προωθεί "αποδεδειγμένες και οικονομικά αποδοτικές λύσεις για τη βελτίωση της οδικής ασφάλειας", επισημαίνει. Λύσεις που χωρίς μεγάλα κόστη και με αποτελεσματικότητα -εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση για να εφαρμοστούν και στην Ελλάδα-, θα μπορούσαν να αποδώσουν καρπούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αφορούν: "α) Διαχείριση της ταχύτητας: Καθιέρωση και επιβολή νόμων για τα όρια ταχύτητας σε εθνικό, περιφερειακό και αστικό επίπεδο. Σχεδιασμός στους δρόμους έτσι ώστε να μειώνουν την ταχύτητα. β) Ηγεσία των φορέων για την οδική ασφάλεια: Ενα υπεύθυνο και αξιόπιστο ηγετικό επιτελείο για την οδική ασφάλεια σε επίπεδο χώρας, περιφέρειας και πόλης είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της οδικής ασφάλειας. γ) Σχεδιασμός και βελτίωση των υποδομών. δ) Επιβολή των νόμων για την κυκλοφορία. ε) Βελτιωμένη ανταπόκριση μετά τη σύγκρουση και νοσοκομειακή περίθαλψη".
Καταλήγοντας μάλιστα η Ελένη Καραμπάτου - Καρύδη τονίζει ότι "η αντιμετώπιση των τροχαίων δυστυχημάτων και η οδική ασφάλεια είναι κατ’ εξοχήν υπόθεση του κράτους και πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο κάθε κυβερνητικής πολιτικής".
Πηγή: https://www.eleftheriaonline.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου