Ήταν θέμα χρόνου…

 

 

Στην ανακοίνωση του SOS Τροχαία Εγκλήματα που εκδώσαμε στις 14/3 για το θανατηφόρο τροχαίο με θύμα τον 23χρονο Ιάσονα σημειώναμε: «Είναι προφανές πως ο φόνος του 23χρονου Ιάσονα δεν αποτελεί ατύχημα. Το να σε χτυπάνε θανάσιμα ενώ κινείσαι κανονικά στο δρόμο σου και με όλα τα μέσα προστασίας δεν οφείλεται ούτε στην τύχη ούτε σε αμέλεια. Αυτή είναι η πανομοιότυπα επαναλαμβανόμενη ιστορία στους ελληνικούς δρόμους με μόνη παραλλαγή το διαφορετικό όνομα του θυμάτων.»

Σε μια χώρα πρωτοπόρο πανευρωπαικά σε θανάτους και σοβαρούς τραυματισμούς απο τροχαίες συγκρούσεις είναι απορίας άξιο πως διάφοροι καλοθελητές, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να μας πείσουν για τα αισθήματα λύπης που τους διακατέχουν αλλά κυρίως για το ότι για μία ακόμα φορά αυτό που συνέβη δεν ήταν παρά ένα «ατύχημα».

Έχουμε ήδη εξηγήσει γιατί ο συγκεκριμένος φόνος ΔΕΝ ήταν ατύχημα, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι που έχουν συμβεί στο οδικό μας δίκτυο.

Το γεγονός πως η παραβατική/δολοφονική οδηγική συμπεριφορά του δράστη δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά κανόνα στο οδικό μας δίκτυο δεν σημαίνει πως ο θάνατος που προκάλεσε αποτελεί «ατύχημα», μια άποψη που επικρατεί στην αντίληψη πολλών ανθρώπων. Γι αυτό λοιπόν αισθάνονται μια «πικρία» γι αυτή τους την «ατυχία», πικρία που έρχονται να την εκφράσουν με χολικά σχόλια εις βάρος των θυμάτων άσημοι και διάσημοι στα ΜΜΕ και όχι μόνο (μήπως έτρεχε; γιατί δεν προσπάθησε να τον αποφύγει; Κάποια συνυπαιτιότητα θα είχε κι αυτός, γιατί δεν είχε δεμένο το κράνος!!! … κα ).

Το γεγονός πως η παράβαση που προκάλεσε τον θάνατο του Ιάσονα είναι μια παράβαση «πάγια και διαρκώς» επαναλαμβανόμενη στο σημείο, δεν δημιουργεί ούτε «εθιμικό δίκαιο»,ούτε νομιμοποιεί υπεροπτικές διεκδικήσεις όπως το να τοποθετηθεί φανάρι στο σημείο που θα επιτρέπει την στροφή αριστερά.

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να παραβιάζει τον ΚΟΚ και μάλιστα με τόσο επικίνδυνο τρόπο. Με τόσο συχνές παραβιάσεις στο σημείο ήταν θέμα χρόνου το πότε θα συμβεί το μοιραίο.

Αλλά ο χρόνος είναι σχετική έννοια… Για τον δράστη οδηγό ήταν θέμα χρόνου η ανάγκη να κάνει την παράνομη αριστερή στροφή που οδήγησε στο θάνατο τον Ιάσονα. Γιατί θα μπορούσε άνετα να ακολουθήσει μια από τις δύο νόμιμες διαδρομές που υπάρχουν που όπως υπολογίσαμε στο Google και οι δύο είναι 560 με 570 μέτρα επιπλέον για να φτάσει στη Βουλή.

Νόμιμη Διαδρομή 1: Σέκερη – Βουκουρεστίου – Ακαδημίας.
570m επιπλέον αν υπολογίσουμε οτι δεν θα διανυθούν 120m απο Σέκερη μέχρι Ακαδημίας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ακόμα κι αν κινείσαι με 30km/h ο απαιτούμενος χρόνος για να διανύσεις  500 με 600 μέτρα είναι λίγο πάνω από το 1 λεπτό.

Γι αυτή την απόσταση και γι αυτό το χρόνο έχασε τη ζωή του ο Ιάσονας. Και φυσικά πίσω από την απόσταση και το χρόνο στέκει μια ολόκληρη ιδεολογία:  Όχι, ο χρόνος μου δεν είναι ίδιος με τον δικό σου.

Δεν μπορώ ΕΓΩ, είτε βουλευτής, είτε συνοδός, «να καθυστερήσω» ένα ολόκληρο λεπτό να φτάσω στον προορισμό μου. Προέκταση: ο νόμος μου δεν είναι ο ίδιος με το δικό σου άρα συστηματικά θα παραβιάζω την απαγόρευση αριστερής στροφής στην Β. Σοφίας με ή χωρίς την διατεταγμένη από μένα τον ίδιο συνδρομή της Τροχαίας.

Το αίτημα να μπει φανάρι που θα επιτρέπει την αριστερή στροφή στη Β. Σοφίας που όπως μαθαίνουμε έχει διατυπωθεί επανειλημμένα προς την Περιφέρεια και πολύ λογικά είχε απορριφθεί (ΕΔΩ) είναι προσβλητικό για τα εκατομμύρια πολίτες που ζουν στην Αθήνα, σ ένα τρομερά επικίνδυνο και με πολλαπλές ελλείψεις (και φαναριών) δίκτυο κυκλοφορίας.  Αποτελεί φυσικά και ευθεία προσβολή της Μνήμης του Ιάσονα: ένα δικό σας λεπτό, μια δικιά μας Ζωή.

Νόμιμη Διαδρομή 2: Β. Σοφίας – Πανεπιστημίου- Κριεζώτου – Ακαδημίας 573m

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Απορούμε πάντως πως αυτή η υπεροπτική απαίτηση της εξαίρεσης απ όλους τους κανόνες που αφορούν τους άλλους δεν οδήγησε ακόμα στο να ζητήσουν ανισόπεδο κόμβο στο σημείο.

Ο πρόεδρος της Βουλής θα πρέπει άμεσα να αποσύρει το «αίτημα» να κάνει μια υπόμνηση προς όλους πως ο ΚΟΚ ισχύει και γι αυτούς. Σε κάθε περίπτωση η Περιφέρεια οφείλει να αντισταθεί στις πιέσεις και να μη το ικανοποιήσει.

Το ν ανοίγουν βέβαια τέτοιες συζητήσεις αυτές τις ημέρες πιο πολύ έχουν να κάνουν με μια προσπάθεια ελάφρυνσης της θέσης του δράστη και αποπροσανατολισμού για το ποιοι έχουν την ευθύνη («αν υπήρχε φανάρι δεν θα γινόταν το κακό») παρά με την ουσία του θέματος.

Γιώργος Κουβίδης

 ΥΓ. Μνήμη: Σταύρου Κυριακόπουλου, ετών 29, οδηγός μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής (2004- ΒΙΠΕ Κομοτηνής) (ΕΔΩ), Γιάννη Μωραίτη, ετων 27, επιβάτη μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής από οδηγό ΙΧ (2005, οδός Πειραιώς)  από οδηγό που βιαζόταν να συναντήσει την παρέα του που έπινε ούζα (ΕΔΩ), Νιάκα Αχιλλέα, ετών 18, οδηγός μοτό – θύμα παράνομης αριστερής στροφής (2009 – Λ. Ανθούσσς) (ΕΔΩ) Φρειδερίκης Γεωργάκη, ετών 64, επιβάτη ΙΧ – θύμα παράνομης αναστροφής (2010, 42km ΕΟ Αντιρρίου- Ιωαννίνων) (ΕΔΩ), Άγγελου Μιχαλίτσα, ετών 25, οδηγού μοτό – θύμα παράνομης αναστροφής (2016 Λ. Αθηνών) από οδηγό που βιάζονταν να πάει για καφέ (ΕΔΩ), και των χιλιάδων θυμάτων παρόμοιων εγκληματικών  συμπεριφορών.

Όλοι μαζί οι δράστες των παραπάνω εγκλημάτων δεν εξέτισαν αθροιστικά ούτε μία ημέρα κράτησης. Σε κανένα επίσης δεν αφαιρέθηκε ούτε για μία ημέρα η άδεια οδήγησης.

Η Βουλή των Ελλήνων το Μάρτιο το 2018 στην ανακατάταξη που έκανε δεν συμπεριέλαβε την αναστροφή στις ιδιαίτερα επικίνδυνες παραβάσεις.